Cell Phones and Cancer Risk - Questions and Answers

1. Why is there concern that cell phones may cause cancer or other health problems?
   There are three main reasons why people are concerned that cell phones (also known as "wireless" or "mobile" telephones) may cause certain types of cancer or other health problems:
   
   
   • Cell phones emit radiofrequency (RF) energy (radio waves), which is a form of radiation that has been under study for many years for its effects on the human body (1).
     
   • Cell phone use began in Europe in the 1980s but did not come into widespread use in the United States until the 1990s. The technology is constantly evolving. The recent Interphone study is one of the few large studies of the effects of RF energy from cell phones on the human body.
     
   • The number of cell phone users has increased rapidly. As of 2009, there were more than 285 million subscribers to cell phone service in the United States, according to the Cellular Telecommunications and Internet Association. This is an increase from 110 million users in 2000 and 208 million users in 2005.
   For these reasons, it is important to learn whether RF energy from cell phones affects human health.
2. What is RF energy and how can it affect the body?
   RF energy is a form of electromagnetic radiation.
   
   Electromagnetic radiation can be divided into two types: Ionizing (high-frequency) and non-ionizing (low-frequency) (2). RF energy is a type of non-ionizing electromagnetic radiation. Ionizing radiation, such as that produced by x-ray machines, can pose a cancer risk. There is currently no conclusive evidence that non-ionizing radiation emitted by cell phones is associated with cancer risk (2).
   
   Studies suggest that the amount of RF energy produced by cell phones is too low to cause significant tissue heating or an increase in body temperature. However, more research is needed to determine what effects, if any, low-level non-ionizing RF energy has on the body and whether it poses a health danger (2).
3. How is a cell phone user exposed to RF energy?
   A cell phone's main source of RF energy is produced through its antenna. The antenna of newer hand-held cell phones is in the handset, which is typically held against the side of the head when the telephone is in use. The closer the antenna is to the head, the greater a person's expected exposure to RF energy. The amount of RF energy absorbed by a person decreases significantly with increasing distance between the antenna and the user. The intensity of RF energy emitted by a cell phone depends on the level of the signal (1).
   
   When a call is placed from a cell phone, a signal is sent from the antenna of the phone to the nearest base station antenna. The base station routes the call through a switching center, where the call can be transferred to another cell phone, another base station, or the local land-line telephone system. The farther a cell phone is from the base station antenna, the higher the power level needed to maintain the connection. This distance determines, in part, the amount of RF energy exposure to the user.
   
4. What determines how much RF energy a cell phone user experiences?
   A cell phone user’s level of exposure to RF energy depends on several factors, including:
   
   
   • The number and duration of calls.
   • The amount of cell phone traffic at a given time.
   • The distance from the nearest cellular base station.
   • The quality of the cellular transmission.
   • The size of the handset.
   • For older phones, how far the antenna is extended.
   • Whether or not a hands-free device is used.
     
5. What parts of the body may be affected during cell phone use?
   There is concern that RF energy produced by cell phones may affect the brain and other tissues in the head because hand-held cell phones are usually held close to the head. Researchers have focused on whether RF energy can cause malignant (cancerous) brain tumors, such as gliomas (cancers of the brain that begin in glial cells, which surround and support the nerve cells), as well as benign (noncancerous) tumors, such as acoustic neuromas (tumors that arise in the cells of the nerve that supplies the ear) and meningiomas (tumors that occur in the meninges , which are the membranes that cover and protect the brain and spinal cord) (1). The salivary glands also may be exposed to RF energy from cell phones held close to the head.
   
6. What studies have been done, and what do they show? Numerous studies have investigated the relationship between cell phone use and the risk of developing malignant and benign brain tumors.
   The most significant study of long-term use is the 13-country Interphone study, which is a multinational consortium of case-control studies. Interphone was coordinated by the International Agency for Research on Cancer (IARC) (3). The primary objective of the Interphone study was to assess whether RF energy exposure from cell phones is associated with an increased risk of malignant or benign brain tumors and other head and neck tumors. Participating countries included Australia, Canada, Denmark, Finland, France, Germany, Israel, Italy, Japan, New Zealand, Norway, Sweden, and the United Kingdom (4).
   Interphone researchers reported that, overall, cell phone users have no increased risk for two of the most common types of brain tumor―glioma and meningioma. In addition, they found no evidence of increasing risk with progressively increasing number of calls, longer call time, or years since beginning cell phone use. For the small proportion of study participants who reported spending the most total time on cell phone calls, there was some increased risk of glioma, but the researchers considered this finding inconclusive. The study was published online May 17, 2010, in the International Journal of Epidemiology (5).
   Additional studies have investigated the risk of developing glioma, meningioma, and acoustic neuroma. Results from the majority of these studies have found no association between hand-held cell phone use and the risk of brain cancer (6–11); however, some, but not all, studies have suggested slightly increased risks for certain types of brain tumors (12, 13).
   Two reports published in November 2004 by researchers from individual countries that participated in the Interphone study described the results of assessments of cell phone use and the risk of acoustic neuroma. One report described a Danish case-control study that showed no increased risk of acoustic neuroma in long-term (10 years or more) cell phone users compared with short-term users, and there was no increase in the incidence of tumors on the side of the head where the phone was usually held (14). The other report described a Swedish study that examined similar populations and found a slightly elevated risk of acoustic neuroma in long-term cell phone users but not in short-term users (15).
   A pooled analysis of data from Denmark, Finland, Norway, Sweden, and the United Kingdom did not find relationships between the risk of acoustic neuroma and the duration of cell phone use, cumulative hours of use, or number of calls; however, the risk of a tumor on the same side of the head as the reported phone use was higher among persons who had used a cell phone for 10 years or more. Some other studies have reported similar findings (16). However, there is concern that people with a tumor on one side of their head might be more likely to report phone use on that side (12).
   Other reports from the Danish and Swedish researchers who collaborated in the Interphone study investigated whether a relationship exists between cell phone use and the risk of meningioma or glioma. These studies compared individuals with meningioma or glioma with a control group of disease-free individuals and found no link between these conditions and cell phone use (17, 18).
   In addition, pooled analyses of data from four Nordic countries and the United Kingdom did not show overall associations between the risk of glioma or meningioma and the cumulative hours of cell phone use or the number of calls (19, 20). There was a slightly increased risk of glioma occurring on the same side of the head as the reported phone use among persons who used a cell phone for at least 10 years (19).
   In an attempt to avoid the issue of biases associated with case-control studies, researchers defined a cohort of 420,095 persons in Denmark with cell phone subscriptions and linked this roster with the Danish Cancer Registry to identify brain tumors occurring in this population (10, 11). Cell phone use was not associated with glioma, meningioma, or acoustic neuroma, even among persons who had been subscribers for 10 or more years. Cell phone service subscription does not necessarily relate directly to cell phone use, duration, and frequency of use. A listed subscriber may not be the primary user of the phone. However, this type of prospective study has the advantage of not having to rely on people’s ability to remember past cell phone use.
   Incidence data from the Surveillance, Epidemiology and End Results (SEER) Program of the National Cancer Institute (NCI), which is part of the National Institutes of Health (NIH), show no increase in the age-adjusted incidence of brain and other nervous system cancers between 1987 and 2007, despite the dramatic increase in the use of cell phones (21). NCI continues to monitor cancer incidence data to detect any change in the rates of new cases of brain cancer. If cell phones play a role in the risk of brain cancer, one would expect to see an increase in rates because average monthly hours of cell phone use have increased regularly for the past decade in the United States.
   There are very few studies of the possible relationship between cell phone use and tumors other than those of the brain and central nervous system (22–25).
7. What large studies has NCI conducted on cell phones and what have they found? NCI began a comprehensive study of possible environmental and genetic causes of malignant and benign brain tumors in 1994. The findings were published in 2001 (http://www.cancer.gov/newscenter/cellphassoc) and were part of a comprehensive study to address a variety of possible risk factors for brain tumors. The study included 782 brain tumor cases and 799 controls from three medical institutions: St. Joseph’s Hospital and Medical Center in Phoenix, Brigham and Women’s Hospital in Boston, and Western Pennsylvania Hospital in Pittsburgh. The study included brain tumor patients diagnosed with glioma (489 cases), meningioma (197 cases), or acoustic neuroma (96 cases). The control subjects were people who were admitted for a variety of non-cancerous conditions to the same hospitals as the brain tumor patients. The control subjects were matched with the case subjects by hospital, sex, race, age, and distance of residence from the hospital. The study was restricted to adults who were 18 or older who received care at one of the participating hospitals, resided within 50 miles of the hospital, and could understand English or Spanish. Data collection began in 1994 and was completed in 1998.
   The study found no indication of higher brain tumor risk among persons who had used hand-held cell phones compared with those who had not used them. More importantly, there was no evidence of increasing risk with increasing years of use or average minutes of use per day, nor did brain tumors among cell phone users tend to occur more often than expected on the side of the head on which the person reported using their phone. Specifically, there was no indication of increased risk associated with use of a cell phone for 1 hour or more per day, for 5 or more years, or for cumulative use of more than 100 hours. These findings pertain to all three tumor types considered (glioma, meningioma, and acoustic neuroma).
   The results of this study pertain primarily to patterns of cell phone use in the United States during the early to mid-1990s. During the period of this study, there was no evidence that use of hand-held cell phones caused tumors of the brain and central nervous system. The findings suggest that, if there was any increase in risk, it was small, particularly for malignant tumors (glioma).
   
8. What studies are being done to help understand whether there is a biologic basis for cell phone radiation exposure to cause cancer?
   Another part of the NIH, the National Institute of Environmental Health Sciences (NIEHS), is carrying out a study of risks related to exposure to RF radiation (the type used in cell phones) in highly specialized labs that can specify and control sources of radiation and measure their effects on rodents.
   
9. Gliomas are the most common brain cancers being studied. What other brain tumors are being studied?
   NCI’s Division of Cancer Control and Population Sciences (DCCPS) is funding a population-based, case-control study of meningioma (which accounts for up to 25 percent of all primary brain tumors) in Connecticut, Massachusetts, North Carolina, Texas, and the San Francisco Bay area of California. This study represents the first concentrated effort to examine environmental and genetic risk factors for meningioma. The researchers are collecting information from 1,520 adults diagnosed with meningioma (case subjects) and 1,520 individuals without the disease (control subjects) matched by sex, age, and other characteristics to amass information on two main categories of risk—exposure to ionizing radiation and hormones—as well as on family history of the disease and other tumors, cell phone use, head trauma, outcome, and quality of life.
   
10. Why are the results of some, but not most, studies inconsistent?
    The Interphone study suggests that overall there is no cancer risk from cell phones.
    
    There are several reasons for the discrepancies between other studies:
    
    • Information about cell phone use, including the frequency of use and the duration of calls, has largely been assessed through questionnaires. The completeness and accuracy of the data collected during such interviews is dependent on the memory of the responding individuals. In case-control studies, individuals with brain tumors may remember cell phone use differently from healthy individuals, which can result in a problem known as recall bias.
    • Digital cell phones have been in common use for less than a decade in the United States, and cellular technology continues to change (1). What was called 2G, or second-generation technology, was introduced in the United States in the 1990s. It was not until 3G, or third-generation technology, was introduced in 2001 that cell phone use became widely accepted in this country. Although older studies evaluated RF energy exposure from analog telephones, most cell phones today use digital technology, which operates at a different frequency and a lower power level than analog phones.
    • The interval between exposure to a carcinogen and the clinical onset of a tumor may be many years or decades. Scientists have been unable to monitor large numbers of cell phone users for the length of time it might take for brain tumors to develop (1).
    • Epidemiologic studies of cell phone use and brain cancer risk lack verifiable data about cumulative RF energy exposure over time (the total amount of RF energy individuals have encountered). These studies are also vulnerable to errors in the reporting of RF exposure by study participants (26, 27). In addition, study participation rates are frequently different between those with cancer and those without cancer in brain tumor studies, a problem known as participation bias. Some studies have indicated greater participation by individuals diagnosed with brain tumors compared with control subjects, and participation rates may be related to cell phone use.
    • The use of “hands-free” wireless technology is increasing and may alter cell phone RF energy exposure.
    With the publication of the Interphone study, research has fairly consistently demonstrated that there is not a link between cell phone use and cancer, but scientists caution that further surveillance, especially of heavy users and children and adolescents, is needed before definite conclusions can be drawn (1, 28).
11. Are any prospective studies or other types of studies that don’t involve recall bias being conducted? A large, prospective cohort study of cell phone use and its possible long-term health effects was launched in Europe in March 2010. This study, known as COSMOS, will enroll approximately 250,000 cell phone users age 18 or older and will follow them for 20 to 30 years. Participants in COSMOS will complete a questionnaire about their health, lifestyle, and current and past cell phone use. This information will be supplemented with information from health records and cell phone records. More information about the COSMOS study is available at http://www.ukcosmos.org/index.html on the Internet.
    Although recall bias is minimized in studies that link to cell phone records, such studies face other problems. For example, it is impossible to know who is using the cell phone or whether they are using multiple phones and, to a lesser extent, if multiple users of a single phone are represented on one bill.
12. Do children have a higher risk of developing cancer due to cell phone use than adults?
    There are currently no data on cell phone use and risk of cancer in children. No published studies to date have included children. Cell phone use by children and adolescents is increasing rapidly, and they are likely to accumulate many years of exposure during their lives (1). In addition, children may be at greater risk because their nervous systems are still developing at the time of exposure. A large case-control study of childhood brain cancer in several Northern European countries is in progress. Researchers from the Centre for Research in Environmental Epidemiology in Spain are conducting an international study—Mobi-Kids—to evaluate risk from new communications technologies (including cell phones) and other environmental factors in young people ages 10 to 24. More information about the Mobi-Kids study is available at http://www.mbkds.com on the Internet.
13. What can cell phone users do to reduce their exposure to RF energy?
    The Food and Drug Administration and the Federal Communications Commission (FCC) have suggested some steps that cell phone users can take if they are concerned about potential health risks (2, 29):
    
    • Reserve the use of cell phones for shorter conversations, or for times when a conventional phone is not available.
    • Switch to a type of cell phone with a hands-free device that will place more distance between the phone and the head of the user.
    Hands-free kits reduce the amount of RF energy exposure to the head because the antenna, which is the source of RF energy, is not placed against the head.
14. Where can I find more information about RF energy from my cell phone?
    The FCC provides information about the specific absorption rate (SAR) of cell phones produced and marketed within the last 1 to 2 years. The SAR corresponds to the relative amount of RF energy absorbed into the head of a cell phone user (30). Consumers can access this information using the phone’s FCC ID number, which is usually located on the case of the phone, and the FCC’s ID search form, which is located at http://www.fcc.gov/oet/ea/fccid on the Internet.
15. What are other sources of RF energy?
    The most common use of RF energy is for telecommunications (2). In the United States, cell phones currently operate in a frequency range of about 1,800 to 2,200 megahertz (MHz) (1). In this range, the electromagnetic radiation produced is in the form of non-ionizing RF energy. Cordless phones (phones that have a base unit connected to the telephone wiring in a house) often operate at radio frequencies similar to those of cell phones; however, since cordless phones have a limited range and require a nearby base, their signals are generally much less powerful than those of cell phones. Among other RF energy sources, AM/FM radios and VHF/UHF televisions operate at lower radio frequencies than cell phones, whereas sources such as radar, satellite stations, magnetic resonance imaging (MRI) devices, industrial equipment, and microwave ovens operate at somewhat higher radio frequencies (2).
16. How common is brain cancer and has the incidence of brain cancer changed over time?
    Brain cancer incidence and mortality (death) rates have changed little in the past decade. In the United States, 22,070 new diagnoses and 12,920 deaths from brain cancer were estimated for 2009.
    The 5-year survival rate for brain cancers diagnosed from 1999 to 2006 was 36.3 percent (21). This means that 36.3 out of every 100 persons diagnosed with brain cancer today will survive at least 5 years.
    The risk of developing brain cancer increases with age; the incidence rate from 2003 to 2007 for people under age 65 was 4.6 for every 100,000 persons in the U.S. population, compared with 19.4 for every 100,000 persons age 65 or older (21).
    

Selected References

1. Ahlbom A, Green A, Kheifets L, Savitz D, Swerdlow A. Epidemiology of health effects on radiofrequency exposure. Environmental Health Perspectives 2004; 112(17):1741-1754.
   
2. U.S. Food and Drug Administration (2009). Radiation-Emitting Products: Reducing Exposure: Hands-free Kits and Other Accessories. Silver Spring, MD. Retrieved May 17, 2010, from: http://www.fda.gov/Radiation-EmittingProducts/RadiationEmittingProductsandProcedures/
   HomeBusinessandEntertainment/CellPhones/ucm116293.htm.
   
3. Cardis E, Richardson L, Deltour I, et al. The INTERPHONE study: Design, epidemiological methods, and description of the study population. European Journal of Epidemiology 2007; 22(9):647–664.
   
4. International Agency for Research on Cancer (2008). INTERPHONE Study: Latest results update—8 October 2008. Lyon, France. Retrieved September 8, 2009, from: http://www.iarc.fr/en/research-groups/RAD/Interphone8oct08.pdf.
   
5. The INTERPHONE Study Group. Brain tumour risk in relation to mobile telephone use: Results of the INTERPHONE international case-control study. International Journal of Epidemiology 2010; published online ahead of print May 17, 2010.
   
6. Inskip PD, Tarone RE, Hatch EE, et al. Cellular-telephone use and brain tumors. New England Journal of Medicine 2001; 344(2):79-86.
   
7. Hepworth SJ, Schoemaker MJ, Muir KR, et al. Mobile phone use and risk of glioma in adults: Case-control study. British Medical Journal 2006; 332(7546):883-887.
   
8. Klaeboe L, Blaasaas KG, Tynes T. Use of mobile phones in Norway and risk of intracranial tumours. European Journal of Cancer Prevention 2007; 16(2):158-164.
   
9. Takebayashi T, Varsier N, Kikuchi Y, et al. Mobile phone use, exposure to radiofrequency electromagnetic field, and brain tumour: A case-control study. British Journal of Cancer 2008; 98(3):652-659.
   
10. Johansen C, Boice Jr. JD, McLaughlin JK, Olsen JH. Cellular telephones and cancer: A nationwide cohort study in Denmark. Journal of the National Cancer Institute 2001; 93(3):203-207.
    
11. Schuz J, Jacobsen R, Olsen JH, et al. Cellular telephone use and cancer risk: Update of a nationwide Danish cohort. Journal of the National Cancer Institute 2006; 98(23):1707-1713.
    
12. Schoemaker MJ, Swerdlow AJ, Ahlbom A, et al. Mobile phone use and risk of acoustic neuroma: Results of the Interphone case-control study in five North European countries. British Journal of Cancer 2005; 93(7):842-848.
    
13. Hours M, Bernard M, Montestrucq L, et al. [Cell phones and risk of brain and acoustic nerve tumours: The French INTERPHONE case-control study.] Revue d'Epidemiologie et de Sante Publique 2007; 55(5):321-332.
    
14. Christensen HC, Schuz J, Kosteljanetz M, et al. Cellular telephone use and risk of acoustic neuroma. American Journal of Epidemiology 2004; 159(3):277–283.
    
15. Lonn S, Ahlbom A, Hall P, Feychting M. Mobile phone use and the risk of acoustic neuroma. Epidemiology  2004; 15(6):653–659.
    
16. Hardell L, Carlberg M. Mobile phones, cordless phones and the risk for brain tumours. International Journal of Oncology 2009; 35:5–17.
    
17. Christensen HC, Schuz J, Kosteljanetz M, et al. Cellular telephones and risk for brain tumors: A population-based, incident case-control study. Neurology 2005; 64(7):1189–1195.
    
18. Lonn S, Ahlbom A, Hall P, Feychting M, Swedish Interphone Study Group. Long-term mobile phone use and brain tumor risk. American Journal of Epidemiology 2005; 161(6):526–535.
    
19. Lahkola A, Auvinen A, Raitanen J, et al. Mobile phone use and risk of glioma in five North European countries. International Journal of Cancer 2007; 120(8):1769–1775.
    
20. Lahkola A, Salminen T, Raitanen J, et al. Meningioma and mobile phone use—a collaborative case-control study in five North European countries. International Journal of Epidemiology 2008; 37(6):1304–1313.
    
21. Altekruse SF, Kosary CL, Krapcho M, et al. SEER Cancer Statistics Review, 1975–2007. Bethesda, MD: National Cancer Institute. Retrieved May 14, 2010, from: http://seer.cancer.gov/csr/1975_2007.
    
22. Stang A, Anastassiou G, Ahrens W, et al. The possible role of radiofrequency radiation in the development of uveal melanoma. Epidemiology 2001; 12(1):7–12.
    
23. Linet MS, Taggart T, Severson RK, et al. Cellular telephones and non-Hodgkin lymphoma. International Journal of Cancer 2006; 119(10):2382–2388.
    
24. Lonn S, Ahlbom A, Christensen HC, et al. Mobile phone use and risk of parotid gland tumor. American Journal of Epidemiology 2006; 164(7):637–643.
    
25. Sadetzki S, Chetrit A, Jarus-Hakak A, et al. Cellular phone use and risk of benign and malignant parotid gland tumors—a nationwide case-control study. American Journal of Epidemiology 2008; 167(4):457–467.
    
26. Lahkola A, Salminen T, Auvinen A. Selection bias due to differential participation in a case-control study of mobile phone use and brain tumors. Annals of Epidemiology 2005; 15(5):321–325.
    
27. Vrijheid M, Deltour I, Krewski D, Sanchez M, Cardis E. The effects of recall errors and of selection bias in epidemiologic studies of mobile phone use and cancer risk. Journal of Exposure Science and Environmental Epidemiology 2006; 16(4):371–384.
    
28. Ahlbom A, Feychting M, Green A, et al. Epidemiologic evidence on mobile phones and tumor risk: A review. Epidemiology 2009; 20(5):639–652.
    
29. U.S. Federal Communications Commission (2009). Wireless. Washington, D.C. Retrieved May 17, 2010, from: http://www.fcc.gov/cgb/cellular.html.
    
30. U.S. Federal Communications Commission (2009). Cellular Telephone Specific Absorption Rate (SAR). Retrieved May 17, 2010, from: http://www.fcc.gov/cgb/sar.

# # #

Related NCI materials and Web pages:

• National Cancer Institute Fact Sheet 3.46, Magnetic Field Exposure and Cancer: Questions and Answers
  (http://www.cancer.gov/cancertopics/factsheet/Risk/magnetic-fields)
• Cancer Causes and Risk Factors Home Page
  (http://www.cancer.gov/cancertopics/prevention-genetics-causes/causes)

How can we help?
We offer comprehensive research-based information for patients and their families, health professionals, cancer researchers, advocates, and the public.

• Call NCI’s Cancer Information Service at 1–800–4–CANCER (1–800–422–6237)
• Visit us at http://www.cancer.gov or http://www.cancer.gov/espanol
• Chat using LiveHelp, NCI’s instant messaging service, at http://www.cancer.gov/livehelp
• E-mail us at cancergovstaff@mail.nih.gov
• Order publications at http://www.cancer.gov/publications or by calling 1–800–4–CANCER
• Get help with quitting smoking at 1–877–44U–QUIT (1–877–448–7848)

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ - ΟΙ ΔΙΑΚΟΣΜΗΤΙΚΟΙ ΜΑΓΝΗΤΕΣ ΣΤΑ ΨΥΓΕΙΑ

Από ηλεκτρονικό ταχυδρομείο:

Ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Princeton έχουν ανακαλύψει κάτι που θεωρείται τρομακτικό.

 
Για αρκετούς μήνες έτρεφαν δύο ομάδες ποντικών, μια ομάδα με τα τρόφιμα που φυλάσσονταν στο ψυγείο, και το άλλο με τα τρόφιμα φυλάσσονταν σε ψυγείο, αλλά με πολλά διακοσμητικούς μαγνήτες κολλημένοι στην πόρτα του.

Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να δουν πώς αυτά επηρεάζουν την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία στα τρόφιμα.
Παραδόξως, μετά από αυστηρές δοκιμές, η ομάδα διαπίστωσε ότι τα ποντίκια που έτρωγαν ακτινοβολημένα τρόφιμα από τους μαγνήτες είχαν 87% περισσότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν καρκίνο από ότι στην άλλη ομάδα.

Οι μαγνήτες που συνδέονται με οποιαδήποτε ηλεκτρονική οικιακή συσκευή, αυξάνουν την κατανάλωση ρεύματος της εν λόγω συσκευής διότι αυξάνουν την ηλεκτρομαγνητική δύναμη του ηλεκτρικού πεδίου της.

Ο καθένας έχει έναν μαγνήτη στο ψυγείο, ως διακοσμητικό στοιχείο, αλλά μέχρι τώρα δεν υπήρχε υποψία ότι είναι επιβλαβή.

Αλλά είναι θανατηφόροι!

Είναι επικίνδυνο να παίζει κανείς με τις δυνάμεις της φύσης και της ενέργειας. Εάν έχετε ένα μαγνήτη, απομακρύνετε τον αμέσως από κάθε τροφή.


Έχουμε όλοι μετατρέψη τα ψυγεία μας εκτός απο χώρο συντηρήσεως τροφίμων και σε πίνακες τοποθέτησης προσκλήσεων, σημειώσεων κτλ

Ας πάρουμε ένα πραγματικό πίνακα και ας τοποθετούμε όλα αυτά χωρίς να επηρεάζουμε αρνητικά την υγεία μας!! Ας ξεχωρίσουμε τα τρόφιμα από τους μαγνήτες και τα χημικά...


Ανεξήγητα, η ισπανική κυβέρνηση ή οποιαδήποτε άλλη χώρα, δεν έδωσε προειδοποιητικό μήνυμα, αλλά χάρη στο Διαδίκτυο και την προθυμία όλων, μπορούμε να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον.

         ΔΙΑΒΙΒΑΣΤΕ ΤΟ ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ ΣΕ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΥΣ  ...

Από ιστοσελίδα:

Decorative Magnets on Refrigerators - Cancer Warning Hoax

Outline
Warning message claims that researchers at Princeton University have discovered that electromagnetic radiation from decorative magnets stuck to refrigerator doors "radiated" the food inside thereby massively increasing the probability of cancer in test mice used in the study.

Brief Analysis
The claims in the warning message have no basis in fact. There are no credible reports about any such study at Princeton University or elsewhere. Nor is there any evidence to suggest that refrigerator magnets could "radiate" food and cause cancer in the way described.

Detailed analysis and references below example.

Example

Subject: Decorative Magnets on Refrigerators - DANGER !

A number of researchers at Princeton's University have discovered something scary!.

For several months, they were feeding two groups of mice: the first group with food kept in a refrigerator, and the second group with food kept in a refrigerator as well but with several decorative magnets on the door.

The objective of this experiment was to see how electromagnetic radiation (that coming out from the decorative magnets on the door) affect food items. Amazingly, rigorous clinical studies stated that the group of mice that consumed the “radiated” food had as much as 87 % higher probability to get cancer than the other group of mice.

Inexplicably no Governments or health associations/institutions have given any statement on this regard. However and just in case, is recommendable to remove any decorative magnet from refrigerators, and put it far away from any food.

Kindly pass this information to your contacts.

Detailed Analysis
According to this widely circulated warning message, researchers at US based Princeton University have discovered that the ubiquitous decorative magnets that many people stick to their household refrigerator doors can have an adverse effect on the food stored inside and could therefore significantly increase the risk of cancer among householders that use the magnets. According to the message, "rigorous clinical studies" using two groups of mice showed that the mice who consumed “radiated” food from a refrigerator containing door magnets had up to 87% higher probability of getting cancer than the mice who ate food from a refrigerator without door magnets.

However, I could find no credible evidence whatsoever that confirms the claims in this warning message. There is no record of a study like the one described being conducted at Princeton University. I contacted Princeton University to enquiry about the supposed study and received the following reply from a university spokesperson:

To confirm, we are not aware of any such research affiliated with anyone at Princeton and unfortunately we do not know where or why this e-mail chain started.

We appreciate you informing your readers that this e-mail is a hoax.

In fact, despite extensive research, I could not find any record of such a study being conducted at any major university.

Moreover, there is not a shred of credible evidence to suggest that the innocuous fridge magnet could possibly have such a detrimental impact on food stored inside a refrigerator. A typical refrigerator magnet is simply a small, low-strength permanent magnet. A permanent magnet is an item made from a magnetized material that creates its own persistent magnetic field. Other types of magnets rely upon electric currents to generate a magnetic field.

Certainly, there has been ongoing debate about the possible health effects of electromagnetic radiation such as that generated by power lines and mobile phones. However, permanent magnets have been used for a great variety of purposes over many years, and there is no scientific evidence linking them to cancer or other human health problems.

And this absurd warning has other fatal flaws as well. Firstly, the "study" apparently overlooks the fact that refrigerators typically have other, built-in components that generate magnetic fields. Many modern fridges are fitted with door seals that contain magnetic strips that help to hold the seal against the fridge cabinet. And the electric motor that powers the majority of refrigerators also generates an electromagnetic field. The supposed study outlined in the message apparently makes the absurd assumption that while comparatively weak magnetic field sources such as fridge magnets could "radiate" food inside the fridge, other magnetic field sources such as door seal magnets and the electromagnetic field generated by the refrigerator's motor would have no such effect. Given that door seal magnets are stronger and closer to the food than magnets on the outside of the door and electromagnetic fields are already the subject of health concerns, the failure to include these factors in supposedly "rigorous clinical studies" seems telling indeed.

Ironically, scientists are currently developing an innovative magnetic fridge that would actually use a magnetic field to cool food. These scientists apparently see no inherent health danger in exposing food to a magnetic field.

Secondly, while concerns have been raised that direct exposure to magnetic fields could have implications for human health, I have seen no credible suggestion that such radiation somehow stays in the food and is subsequently passed on to humans (or mice) who consume it.

And, thirdly, if the claims in the message were true, the findings of the supposed study would have been well publicized in various scientific and medical journals, and would have also been widely reported in the media. The absence of any such reports is, by itself, enough to identify the warning as spurious. Despite the suggestion in the message, there is nothing "inexplicable" about the fact that the findings of the study have not been reported by "Governments or health associations/institutions". The study has not been reported because it never took place and the claims in the message are outright lies.

While the claims in the message are unfounded, it should be noted that some types of fridge magnets and decorative jewellery made with neodymium magnets can interfere with pacemakers and other implanted heart devices with possible life threatening consequences. If a person with one of these heart devices had very close contact with one of these magnets, the device could become unstable and stop working correctly. Of course, this real danger is in no way related to the bogus health warning discussed above.

http://www.hoax-slayer.com/refrigerator-door-magnet-warning.shtml


ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ - ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΜΕΛΕΤΕΣ

Μετά από συμβουλές ειδικών πάνω στο θέμα, αναφέρουν ότι οι μικροί μαγνήτες που τοποθετούνται στα ψυγεία έχουν κάποιου είδους μικρή ενέργεια η οποία όμως δεν επηρεάζει τόσο έντονα τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα που να επιδρούν αρνητικά στα τρόφιμα και στην υγεία του ανθρώπου.

 Η ένταση του μαγνητικού πεδίου που ο κάθε μαγνήτης προκαλεί, είναι της τάξης των 30 nT (νάνο τέσλα, nanoTesla) σε ακινησία και φθάνει τα 1300 nT σε κίνηση. Η μέτρηση έγινε με μαγνητόμετρο τύπου ΤΕSLΑMETER TM 40, κατασκευασμένου στη Γερμανία, που φέρει αισθητήρα τύπου HaLL effect.  Πειράματα που έγιναν από το ΙΓΕΚ με μέτρηση της βιοενέργειας ανθρώπων, τόσο με απλή μέτρηση των ηλεκτρικών φορτίων (διαφορά δυναμικού) των 12 ενεργειακών ανθρώπινων μεσημβρινών με πολύμετρο, όσο και με τη γνωστή παγκόσμια συσκευή   Meridian Test, δεν έδειξαν επηρεασμό της ανθρώπινης βιοενέργειας από το μαγνήτη της μηχανής, αν σταθούμε κοντά στη μηχανή.

Για τα στατικά μαγνητικά πεδία η NRPB κατέληξε στο συμπέρασμα ότι "δεν υπάρχει άμεση πειραματική ένδειξη για οποιαδήποτε οξεία, επιβλαβή επίδραση στην ανθρώπινη υγεία που να οφείλεται σε σύντομης διάρκειας έκθεση σε στατικά μαγνητικά πεδία μέχρι περίπου 2 Τ (2000mT).

Επιδράσεις στην συμπεριφορά ή την καρδιακή λειτουργία από έκθεση σε υψηλότερες πυκνότητες μαγνητικής ροής από 2 Τ δεν μπορούν ν’αποκλειστούν. Για τις επιδράσεις της χρόνιας έκθεσης υπάρχουν λίγες πειραματικές πληροφορίες. Μέχρι τώρα δεν έχουν παρουσιαστεί μακροπρόθεσμες επιδράσεις. εν υπάρχουν πειστικές ενδείξεις ότι τα στατικά μαγνητικά πεδία ειναι μεταλλαξιογόνα. Η ανάπτυξη όγκων φαίνεται να μην επηρεάζεται από την έκθεση σε στατικά μαγνητικά πεδία μέχρι 1 Τα (1000 mT)".

Η Αμερικανική Διάσκεψη Βιομηχανικών Υγειονολόγων Δημοσίου (ACGIH) (1994):

Το όριο της ACGIH για έκθεση σε στατικά μαγνητικά πεδία είναι 0,5 mT για τους χρήστες βηματοδοτών και για όλους τους άλλους το όριο είναι 60 mT για έκθεση ολόκληρου του σώματος και 600 mT για έκθεση των άκρων.

Λόγω της φύσης της ACGIH το πρότυπό της εφαρμόζεται μόνο σε επαγγελματικές καταστάσεις.

Η Διεθνής Επιτροπή Προστασίας από Μη-Ιονίζουσα Ακτινοβολία (ICNIRP) (1994):

Για τον γενικό πληθυσμό, το όριο έκθεσης σε μαγνητικά πεδία είναι 40 mT για συνεχή έκθεση, με εξαίρεση τα πρόσωπα με καρδιακούς βηματοδότες και άλλες εμφυτευμένες ηλεκτρονικές συσκευές, όπου το όριο ειναι χαμηλότερο (0,5 mT).

Για επαγγελματική έκθεση, το όριο είναι 200 mT για συνεχή έκθεση, 2000 mT για σύντομης διάρκειας έκθεση ολόκληρου του σώματος και 5000 mT για έκθεση χεριών και ποδιών.

Μετρήσεις για επιβεβαίωση ασφάλειας ενέργειας Μαγνητών:

30 nT ενέργεια μαγνήτη σε ακινησία = 0.03 mT


1300 nT ενέργεια μαγνήτη σε κίνηση = 1.3 mT

=> Μαγνήτης σε ακινησία ή και κίνηση είναι ακίνδυνος με βάση της πιο πάνω μετρήσεις.  
ΠΡΟΣΟΧΉ στους ανθρώπους με βηματοδότες οι μαγνήτες σε κίνηση επηρεάζουν αφού είναι μεγαλύτερη απο 0,5 mT.

Μελέτη Info.Istosite


Μετρήσεις έγιναν από www.convertworld.com

Έρευνα 2011: Η μικρότερη πρόσληψη αλατιού δεν μειώνει τον καρδιαγγειακό κίνδυνο

Ο ερευνητής, Dr. Jan Staessen, από το Πανεπιστήμιο Leuven στο Βέλγιο, δήλωσε ότι τα ευρήματα δεν στηρίζουν τις τρέχουσες συστάσεις για χαμηλότερη πρόσληψη αλατιού από το γενικό πληθυσμό. Τρέχουσες οδηγίες, περιλαμβανομένων και αυτών της αμερικανικής κυβέρνησης, τον Ιανουάριο, βασίζονται σε στοιχεία από βραχυπρόθεσμες έρευνες ανθρώπων που δέχτηκαν να περιληφθούν σε διατροφή χαμηλή ή υψηλή σε αλάτι, δήλωσε ο Staessen.
Ενώ προηγούμενες δοκιμές υπέδειξαν όφελος για την υπέρταση με χαμηλότερη κατανάλωση αλατιού, η έρευνα πρέπει να δείξει αν μεταφράζεται σε καλύτερη γενικά υγεία για την καρδιά στον ευρύτερο πληθυσμό.

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν στοιχεία 2 διαφορετικών ερευνών, που περιέλαβαν 3.700 Ευρωπαίους που είχαν μετρήσει την κατανάλωση αλατιού στην αρχή της έρευνας με δείγμα ούρων. Οι ερευνητές χώρισαν σε 3 ομάδες τους συμμετέχοντες. Σε όσους είχαν τη χαμηλότερη και ψηλότερη κατανάλωση και σε όσους κατανάλωναν μέτριες ποσότητες.
Κανένας από τους συμμετέχοντες δεν είχε καρδιακή νόσο στην έναρξη, ενώ τα δυο τρίτα είχαν φυσιολογική αρτηριακή πίεση. Παρακολουθήθηκαν για 8 χρόνια κατά μέσον όρο. Οι ερευνητές εξέτασαν πόσοι διαγνώστηκαν με καρδιακή νόσο και σε μια μικρότερη ομάδα πόσοι εμφάνισαν υπέρταση.

Η πιθανότητα εμφάνισης καρδιαγγειακών νόσων δεν διέφερε στις 3 ομάδες. Ωστόσο συμμετέχοντες με τη χαμηλότερη πρόσληψη αλατιού είχαν το υψηλότερο ποσοστό θνησιμότητας από καρδιακή νόσο κατά την επανεξέταση (4%) και άνθρωποι που κατανάλωναν το περισσότερο αλάτι είχαν το χαμηλότερο (λιγότερο από 1%).
Στις 3 ομάδες, περίπου 1 στους 4 συμμετέχοντες που ξεκίνησε με φυσιολογική αρτηριακή πίεση διαγνώστηκε με υψηλή πίεση στη συνέχεια.
Οι ερευνητές παρατήρησαν ότι η συστολική πίεση αυξήθηκε καθώς αυξήθηκε διαχρονικά η κατανάλωση αλατιού, αλλά η αλλαγή ήταν πολύ μικρή, επομένως μπορεί ενδεχομένως να μην είναι σημαντική για την επίπτωση στην υγεία.
Η μείωση της κατανάλωσης αλατιού μπορεί παρόλα αυτά να είναι καλή ιδέα για ανθρώπους που ήδη πάσχουν από υπέρταση ή που είχαν στο παρελθόν πρόβλημα με την καρδιά τους, πρόσθεσε, αλλά η νέα έρευνα δεν οδήγησε σε ενδείξεις ότι το αλάτι προκαλεί την εμφάνιση αυτών των παθήσεων.
Όπως δήλωσε ο ερευνητής, είναι σαφές ότι θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί ως προς την υποστήριξη της γενικευμένης μείωσης στην πρόσληψη αλατιού στο ευρύ κοινό. Πρόσθεσε ότι υπάρχουν ενδεχομένως οφέλη, αλλά πιθανόν και ορισμένες παρενέργειες.
Ο Dr. Hillel Cohen, του Albert Einstein College of Medicine, στη Νέα Υόρκη, δήλωσε ότι όταν τα εστιατόρια ή οι φαρμακοβιομηχανίες προσθέτουν λιγότερο αλάτι στα προϊόντα τους, μπορεί ενδεχομένως να προσθέτουν άλλα δυνητικά επιβλαβή συστατικά για να αναπληρώσουν τη χαμένη γεύση ή ως συντηρητικά. Οι καταναλωτές δεν θα πρέπει να αλλάξουν τη συμπεριφορά τους σχετικά με την πρόσληψη αλατιού με βάση τις περιορισμένες έρευνες που προσπάθησαν να εντοπίσουν τη σχέση μεταξύ αλατιού και καρδιακού κινδύνου, πρόσθεσε.

Οι ερευνητές προειδοποιούν ότι η ανάλυση περιέλαβε μόνο λευκούς Ευρωπαίους, επομένως τα αποτελέσματα μπορεί ενδεχομένως να μην ισχύουν για ανθρώπους άλλων εθνικοτήτων.

Πηγή: ‘Journal of the American Medical Association’.

Εγκυμοσύνη: ποιες τροφές βλάπτουν

Βάλτε ένα μεγάλο Χ ή περιορίστε σημαντικά κάποιες τροφές, οι οποίες έχουν αποδειχτεί, κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, πως δεν κάνουν και τόσο καλό ούτε σε εσάς, αλλά ούτε και στην ανάπτυξη του εμβρύου.

Μία εγκυμοσύνη μπορεί να είναι απαιτητική και … λαίμαργη όταν σας 'ζητάει' να προβείτε σε κάθε είδους γαστρονομικές απολαύσεις, αλλά είναι επίσης και άξια προσοχής διότι χρειάζεται, πριν 'ρίξετε' κάτι στο στομάχι σας, να γνωρίζετε και τις επιπτώσεις που αυτό μπορεί να έχει στην υγεία του εμβρύου. Μην ξεχνάτε ότι πλέον πρέπει να τρώτε 'έξυπνα'. Για το λόγο αυτό, λοιπόν, δώστε προσοχή στις απαγορευμένες τροφές για την περίοδο της κύησης και μετά καταναλώστε ελεύθερα, από τις τροφές που φυσικά μπορείτε!

Προστατέψτε την εγκυμοσύνη σας!

Χρειάζεται να έχετε στο νου σας πως υπάρχουν κάποιες τροφές που είναι απαγορευτικές και άλλες που απλά χρειάζεται να αποφεύγετε. Εσείς, πάντως, σε κάθε περίπτωση είναι σημαντικό να συμβουλευτείτε τον διατροφολόγο σας, προκειμένου να γνωρίζετε ποιες ακριβώς τροφές μπορείτε να καταναλώσετε αλλά και σε ποιες ποσότητες, ανάλογα πάντα με την κατάσταση της εγκυμοσύνης σας. Ρίξτε, λοιπόν, μια ματιά στην παρακάτω λίστα με τις τροφές που απειλούν την καλή σας εγκυμοσύνη!

Απαγορευτικές τροφές

Ωμά ή όχι καλά μαγειρεμένα ή ψημένα κρέατα και πουλερικά. Πρέπει σε αυτήν την ευαίσθητη περίοδο της ζωής σας να καταναλώνετε πουλερικά ή κρέας βραστά ή καλά ψημένα. Το κρέας που δεν είναι καλά μαγειρεμένο μπορεί να αποτελέσει παράγοντα για να πάθετε μολύνσεις από μικρόβια, όπως το κολοβακτηρίδιο, τη σαλμονέλα αλλά και το τοξόπλασμα.

Ωμά ψάρια, σούσι αλλά και ωμά αβγά. Είναι σημαντικό ακόμα και όταν τρώτε εκτός σπιτιού να ρωτάτε εάν το χρησιμοποιήθηκε ωμό αβγό για την παρασκευή του. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος εάν καταναλώσετε ωμό αβγό είναι να κολλήσετε το μικρόβιο της σαλμονέλας.

Γαλακτοκομικά προϊόντα που δεν είναι παστεριωμένα. Το παστεριωμένο γάλα είναι καθαρό από μικρόβια και έτσι η έγκυος δεν κινδυνεύει να έχει επιπλοκές στην υγεία της αλλά και στην εγκυμοσύνη της. Στη λίστα των μη παστεριωμένων γαλακτοκομικών προϊόντων είναι φυσικά το ροκφόρ, αλλά και τα γαλλικά καμαμπέρ και μπρι.


Η κατανάλωση μαλακών τυριών (brie, φέτα αγνώστου προελεύσεως ή κατσικίσιο τυρί) και αλλαντικών αγνώστου προελεύσεως. Μπορεί να περιέχουν βακτήρια (λιστέρια) που μπορεί να βλάψουν το μωρό σας.

Να αποφεύγεται η κατανάλωση οτιδήποτε μη φαγώσιμου. Μερικές γυναίκες κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης λαχταρούν να καταναλώνουν μη φαγώσιμα αντικείμενα π.χ. πάγο, σκόνη πλυντηρίου, σοβά κτλ. Αυτό μπορεί να είναι ένδειξη έλλειψης κάποιων διατροφικών στοιχείων και πρέπει να το συζητήσετε με τον γιατρό και τον διαιτολόγο σας.

Τροφές προς αποφυγή

Ξιφίας, καρχαρίας, σκουμπρί. Τα ψάρια αυτά έχουν ενοχοποιηθεί ότι περιέχουν μεγάλες ποσότητες υδραργύρου, γεγονός το οποίο μπορεί να επηρεάσει την ανάπτυξη του νευρικού συστήματος του εμβρύου αλλά και του παιδικού εγκεφάλου στη συνέχεια. Προσπαθήστε να καταναλώνετε μέχρι 340 γρ. την εβδομάδα, (περίπου 2 μεσαία γεύματα), ψάρια χαμηλά σε περιεκτικότητα υδραργύρου. Τέσσερα από τα πιο δημοφιλή σε κατανάλωση ψάρια, χαμηλής περιεκτικότητας υδραργύρου είναι ο τόνος σε κονσέρβα, ο σολομός, ο μπακαλιάρος και οι γαρίδες.

Αλκοόλ. Η μπύρα, το κρασί και γενικότερα τα οινοπνευματώδη ποτά εμποδίζουν τη φυσιολογική ανάπτυξη του εμβρύου όταν καταναλώνονται σε μεγάλες ποσότητες. Οι περισσότεροι ειδικοί βέβαια υποστηρίζουν πως εάν η κατανάλωσή τους γίνεται με μέτρο (π.χ. λίγο κρασί), τότε δεν συντρέχει κανένας λόγος ανησυχίας. Συμβουλευτείτε τον γιατρό και τον διατροφολόγο σας και ακολουθήστε τις πολύτιμες συμβουλές τους.

Καφές και γενικότερα καφεϊνούχα ποτά. Είναι πλέον επιστημονικά αποδεδειγμένο πως η κατανάλωση μεγάλης ποσότητας καφεΐνης μπορεί να οδηγήσει σε αποβολή ή και χαμηλό βάρος γέννησης του παιδιού. Εκτός από τον  καφέ, καφεΐνη υπάρχει και στα αναψυκτικά τύπου κόλα, στο κακάο, στη σοκολάτα και στο τσάι! Αντικαταστήστε τα ροφήματά σας με γάλα, με χυμούς φρούτων ή φτιάξτε το δικό σας ποτό με νερό και μερικές σταγόνες λεμονιού!
Φυσικά μην ξεχάσετε να προσθέσετε στη λίστα με τις τροφές που χρειάζεται να αποφεύγετε να καταναλώνετε τα ανθυγιεινά σνακ, όπως πατατάκια, γαριδάκια κ.λπ.

Και έγκυος και… σεφ!

Φροντίστε τη διατροφή και την υγεία του μικρού σας ενόσω βρίσκεται ακόμα στη μήτρα. Ακολουθήστε μερικούς κανόνες υγιεινής και η εγκυμοσύνη σας θα βγει ασπροπρόσωπη!
Μην αποθηκεύετε μαζί και στο ίδιο μέρος ή ράφι της κατάψυξης το κρέας με το ψάρι, ώστε να μην υπάρχει μεταφορά μικροβίων από το ένα είδος στο άλλο.
Όταν μαγειρεύετε διαφορετικά είδη κρέατος, να χρησιμοποιείτε διαφορετικά σκεύη για το καθένα και να καθαρίζετε καλά τις επιφάνειες εργασίας προτού τις χρησιμοποιήσετε.
Όταν μαγειρεύετε κρέας, κοτόπουλο ή ψάρι, φροντίστε να το βράζετε ή να το ψήνετε καλά.
Πλένετε πολύ καλά τα λαχανικά και τα φρούτα που καταναλώνετε.
Πλένετε με ζεστό νερό και σαπούνι τον πάγκο, τις επιφάνειες εργασίας και κοπής αλλά και τα μαχαίρια που χρησιμοποιήσατε για την προετοιμασία του φαγητού.
Η διατροφή της εγκύου είναι μεν σημαντική αλλά δεν χρειάζεται να σας γίνει εμμονή. Είναι καλό να ακολουθείτε τις συμβουλές των ειδικών αλλά να θυμάστε πως μπορείτε να το ρίχνετε 'έξω' αραιά και που, χωρίς αυτό να σημαίνει πως έχετε θέσει σε κίνδυνο το μικρό σας. Αυτό που μπορεί να αποβεί επικίνδυνο για το έμβρυο είναι μια συνολικά κακή διατροφή, κατά τη διάρκεια της κύησης και όχι μια μέρα που αποφασίσατε να δώσετε μερικές γαστρονομικές απολαύσεις στον εαυτό σας! Εξάλλου αυτό ανεβάζει τη διάθεσή σας και κατ’ επέκταση του μικρού σας!

Γράφει: Καραφυλλίδης Π. Ευμένης, Κλινικός Διαιτολόγος - Διατροφολόγος Bsc (Hons), MSc, NYSCDN

Διατροφικά σκάνδαλα: Προσέξαμε ποτέ τι να μην τρώμε;

Το σκάνδαλο αυτό απέδειξε, για άλλη μια φορά ότι οι αυτοέλεγχοι της βιομηχανίας δεν επαρκούν. Ακόμα και στη Γερμανία, που επαίρεται, για τους νομοταγείς πολίτες και επιχειρηματίες της, το κυνήγι του υπερβολικού κέρδους, προκάλεσε ένα ακόμα «σκάνδαλο».

Παρ’ όλες τις διαβεβαιώσεις του Ε.Φ.Ε.Τ. και χωρίς να αμφισβητούμε τις προσπάθειές του, υπάρχουν πολλά, ακόμα, αναπάντητα ερωτήματα:

Μήπως εισήχθησαν οι μολυσμένες, με διοξίνη ζωοτροφές, στην Ελλάδα;

Μήπως εισήχθησαν πρώτες ύλες μολυσμένες με διοξίνη, για την παρασκευή ζωοτροφών, από επιχειρήσεις, της Ελλάδας;

Έγιναν έλεγχοι ζωοτροφών, για ανίχνευση της διοξίνης;

Έγιναν έλεγχοι των κτηνοτροφικών μονάδων της χώρας μας;

Μήπως εισήχθησαν στη χώρα μας, επεξεργασμένα κτηνοτροφικά προϊόντα, ως πρώτες ύλες, για την παρασκευή έτοιμων φαγητών;

Όλα αυτά απαντήθηκαν αλλά ποίος το πιστοποιεί, ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη αν ανιχνευθεί κάτι;  

Γιατί να μην υπάρχει πιστοποιητικό σήμα για ελέγχου σε κάθε προϊόν; γιατί να επηρεάζονται ακόμα και τα βιολογικά προιόντα ασχετως αν εχουν λιγοτερα βλαβερα αποτι αλλα προιοντα;

Πολλά ερωτήματα, το μόνο όμως που θα οδηγήσει τις βιομηχανίες να αλλάξουν νοοτροπία και να έχουν περισσότερη συνείδηση των προϊόντων τους, είναι οι καταναλωτές!

Πως? Με την καταγγελία τους για οτιδήποτε υποψιάζονται ή και ακόμα την μη υποστήριξη έμμεσα βλαβερών προϊόντων. 
Διαβάστε πιο κάτω για περισσότερα.

Μην αναρωτιέστε. Το φάγαμε το ορυκτέλαιο. Αν όχι στο σπίτι, τότε σίγουρα στο φαστ-φουντάδικο, στο σουβλατζίδικο ή στα πατατάκια. Όπως κάποιοι φάγανε τις ινδικές γαρίδες με αλλεργιογόνες ουσίες που αποσύρθηκαν τον περασμένο Νοέμβρη, τα βελγικά tortillas που περιείχαν μυκοτοξίνη δεσοξυνιβαλενόλη (δεν ακούγεται καλό…) και αποσύρθηκαν τον Σεπτέμβρη, και πιθανόν τα παιδικά γιαούρτια γνωστής γαλακτοβιομηχανίας που πριν δύο περίπου χρόνια ήταν ύποπτα ότι περιέχουν θραύσματα κρυστάλλου.

Αν μάλιστα ψάξετε λίγο στα δελτία τύπου του Ε.Φ.Ε.Τ. θα ανακαλύψετε πάμπολλα ακόμα τρόφιμα που έχουν κατά καιρούς απαγορευθεί ή αποσυρθεί για προληπτικούς κυρίως λόγους, τα οποία δεν είχατε καν φανταστεί. Και εννοείται πως το φαινόμενο αυτό δεν εμφανίζεται μόνο στη χώρα μας. Η EFSA (European Food Safety Authority) δημοσιεύει συνεχώς καταγγελίες αλλά και πολύ ενδιαφέροντα ενημερωτικά δελτία που απευθύνονται σε επιχειρήσεις τροφίμων για την καλύτερη πρόληψη ενάντια σε λάθη και επικίνδυνες ουσίες. Αυτήν την εποχή μάλιστα δίνει συμβουλές για τα φυτοπαράσιτα των κίτρων και εισάγει καινούργιες προτάσεις για τη χρήση των χρωστικών στις τροφές.

Τι τρώμε, λοιπόν, τελικά; Ή μάλλον, τι δεν τρώμε;

Αρχικά «τρώμε» ό,τι μας πλασάρουν. Βομβαρδιζόμαστε καθημερινά με ονόματα «κακών» επιχειρήσεων, που δεν αντεπεξήλθαν σε υγειονομικούς ελέγχους, δεν διέθεταν άδεια λειτουργίας και δεν πληρούσαν προϋποθέσεις ασφαλούς παραγωγής τροφίμων. Οι καταγγελίες αυτές, καταναλωτών και σχετικών ενώσεων, παραπέμπονται σε εισαγγελίες και αρμόδιους κρατικούς φορείς και μία φορά στο τόσο ακούγεται ότι επιβλήθηκε κάποιο πρόστιμο. Καταβάλλονται αυτά τα πρόστιμα; Διορθώνονται αυτές οι εταιρίες; Εξακολουθούν να ελέγχονται ως ύποπτες για… υποτροπή; Άγνωστο.

Και το άγνωστο τρομάζει. Θα μπορούσαμε να εξαπολύσουμε και εμείς, όπως τα περισσότερα μέσα, πυρά ενάντια στους κρατικούς ελεγκτικούς μηχανισμούς, την κυβέρνηση και τους (κερδοσκόπους) εμπόρους, που θέτουν, συχνά άθελά τους, σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία. Θα τρομάζαμε λιγότερο; Θα εμπιστευόμασταν τον συνετισμό τους; Ή μήπως πρόκειται να ξαναφάει κανείς μας σύντομα ηλιέλαιο;

Για άλλη μία φορά, δυστυχώς, η όποια προστασία μας ενάντια στα βλαβερά τρόφιμα επαφίεται στα χέρια μας και τις επιλογές μας. Στην καταναλωτική μας συνείδηση και στην ολοκληρωμένη μας ενημέρωση.

Το ψάχνουμε λίγο παραπάνω και βασιζόμαστε σε έγκυρους ελέγχους για να προσέχουμε τουλάχιστον τι δεν τρώμε: 

Πρώτα, και επίκαιρα, δεν τρώμε όποιο ηλιέλαιο εισήχθηκε στη χώρα μας από την αρχή του έτους -έχουν άλλωστε ήδη αποσυρθεί στα περισσότερα καταστήματα από τον ΕΦΕΤ. Πιο συγκεκριμένα, εδώ παρατίθεται η λίστα των ανακαλούμενων προϊόντων που δημοσιοποιήθηκε από τον ΕΦΕΤ πριν δέκα μέρες.

Έπειτα, επισκεπτόμαστε τακτικά την ιστοσελίδα του ΕΦΕΤ, ενημερωνόμαστε μέσω των δελτίων τύπου για τους πιο πρόσφατους ελέγχους και αποφεύγουμε τρόφιμα που ανακαλούνται ή αποσύρονται, ακόμα κι αν υπάρχει μόνο υποψία κάποιας επιβλαβούς ουσίας, γιατί… ποτέ δεν ξέρεις. Π.χ. Ξέρατε ότι πριν μερικές ημέρες ανακαλέστηκε χοιρινό-λάντσιον μητ της εταιρίας «ΕΛΓΕΚΑ Α.Ε.» και σοκολάτα υγείας κουβερτούρα της ΙΟΝ (ημ. λήξης 7/2009), στα οποία ανιχνεύτηκε καζεΐνη, η οποία μπορεί να αποδειχθεί επιβλαβής σε καταναλωτές που είναι αλλεργικοί στο γάλα;

Ενημερωνόμαστε από τον ετήσιο οδηγό καταναλωτών της Greenpeace για τα μεταλλαγμένα ζωικά προϊόντα. Η Greenpeace ζητά κάθε χρόνο «από τις μεγαλύτερες βιομηχανίες ζωικών προϊόντων στην Ελλάδα να δώσουν γραπτές απαντήσεις και να προσκομίσουν εγγυήσεις (πιστοποιητικά, εργαστηριακές αναλύσεις) όσον αφορά στη χρήση μεταλλαγμένων οργανισμών στις ζωοτροφές». Βάσει αυτών των απαντήσεων συντάσσεται ο οδηγός ο οποίος χωρίζει σε τρεις κατηγορίες τις εταιρίες: αυτές που έχουν πιστοποίηση, αυτές που εγγυώνται για την καθαρότητα των ζωοτροφών και προσκομίζουν συστηματικά πιστοποιήσεις και αυτές που εγγυώνται μεν αλλά δεν δίνουν σαφείς απαντήσεις και δεν προσκομίζουν τα σχετικά πιστοποιητικά, άρα κρίνονται ύποπτες. Δείτε τον οδηγό της Greenpeace εδώ.

Και τέλος, ακολουθούμε προσεκτικά τις οδηγίες του Συστήματος Έγκαιρης Προειδοποίησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης που δημοσιεύει τις μικρές ή μεγάλες διατροφικές κρίσεις που ξεσπούν κάθε χρόνο στην Ευρώπη. Έχουμε, μάλιστα, υπ’όψιν μας ότι οι βασικοί διατροφικοί κίνδυνοι της εποχής μας είναι οι εξής: * Οι μυκοτοξίνες, που συναντώνται σε ξηρούς καρπούς, ξερά φρούτα και σιτηρά, και ενδέχεται να περιέχουν καρκινογόνους παράγοντες.
* Οι διοξίνες, δύσκολο να ανιχνευτούν αλλά ιδιαίτερα επικίνδυνες, που συναντώνται σε γάλα, αυγά, κοτόπουλα, κρέας και ψάρια –η κρίση που ξέσπασε πριν δύο χρόνια στο Βέλγιο επανέφερε τη σοβαρότητα του προβλήματος στην επιφάνεια.
* Τα νιτρικά και νιτρώδη, που χρησιμοποιούνται μεν για την παρεμπόδιση ανάπτυξης μικροοργανισμών αλλά και ως λίπασμα αλλά σε υπερβολικές ποσότητες εγκυμονούν σοβαρούς κινδύνους. Συναντώνται σε φρούτα, λαχανικά, κρεατοσκευάσματα και αλλαντικά.
* Το ακρυλαμίδιο, που παράγεται από τρόφιμα όπως κυρίως οι τηγανιτές πατάτες (αλλά και τα πατατάκια, τα δημητριακά και τα μπισκότα, και μπορεί να θεωρηθεί καρκινογόνος ουσία.
* Οι χρωστικές και κάποια πρόσθετα που υπάρχουν σε συσκευασμένα τρόφιμα και μπαχαρικά για να συντηρούνται καλύτερα και να έχουν ωραιότερο χρώμα, αλλά μακροπρόθεσμα μπορεί να αποδειχθούν επιβλαβή για την υγεία.

Σαφέστατα, καταγγείλουμε οποιοδήποτε «χαλασμένο» ή ύποπτο τρόφιμο είτε στον Συνήγορο του Καταναλωτή, ή σε μικρότερες οργανώσεις, όπως το Κέντρο Προστασίας Καταναλωτών, και δημοσιοποιούμε, εφόσον έχουμε αποδείξεις, με όποιο τρόπο το γεγονός (ακόμα και στον Ιοβόλο μας!). Ενημέρωση και δημοσιοποίηση, και αντίστροφα, είναι ο μεγαλύτερος φόβος των εταιριών και ο μόνος τρόπος να βρίσκονται σε εγρήγορση και να ελέγχουν τα τρόφιμα που διανέμουν στην αγορά.

Βλέπετε, σε μία εποχή που τουλάχιστον 10 εκατ. παιδιά πεθαίνουν κάθε χρόνο από την πείνα στον πλανήτη, οι υπόλοιποι από εμάς κινδυνεύουμε από τις συνέπειες του υπερκαταναλωτισμού, πολύ απλά γιατί είμαστε αυτό που τρώμε.

Πηγή: in2life

Κυκλοφορία του αίματος - Τροφές Προστάτες vs Εχθροί

Πίνετε γάλα για να διατηρείτε γερά τα οστά σας, ενώ γνωρίζετε ότι η κατανάλωση φρούτων και λαχανικών συμβάλλει στην καλή λειτουργία του οργανισμού σας. Tι κάνετε, όμως, για το αίμα σας; Kρυώνουν τα πόδια σας ή αισθάνεστε εξάντληση τον τελευταίο καιρό; H αιτία «κρύβεται» σε διαφορετικές διαταραχές της κυκλοφορίας του αίματος. Για να βοηθήσετε τον οργανισμό σας, δεν έχετε παρά... να το ρίξετε στο φαγητό!


Ξηροί καρποί για τα κρύα πόδια!
Aν την ώρα που ξαπλώνετε στο κρεβάτι, ο σύντροφός σας παραπονιέται ότι τα πόδια σας είναι παγωμένα, πριν αντιδράσετε, σκεφτείτε ότι τα κρύα άκρα μπορεί να αποτελούν ένδειξη κακής κυκλοφορίας του αίματος. Σε αυτή την περίπτωση, το αίμα δεν επιστρέφει, όπως θα έπρεπε στην καρδιά, με αποτέλεσμα τη δημιουργία φλεβικής ανεπάρκειας των κάτω άκρων και συνήθως την ανάπτυξη κιρσών και ευρυαγγειών. Μια χούφτα ξηροί καρποί ΧΩΡΙΣ άλας την μέρα (κυρίως τα αμύγδαλα, τα καρύδια και οι σπόροι κουκουναριού) είναι πλούσιοι σε μονοακόρεστα και πολυακόρεστα λιπαρά οξέα, απαραίτητα για την καλή κυκλοφορία και τη ρευστότητα του αίματος. Eπίσης, το ελαιόλαδο, όπως και το αβοκάντο, αποτελούν καλή πηγή μονοακόρεστων λιπαρών και φυτικών ινών, που συμβάλλουν στην αύξηση της καλής χοληστερίνης και επομένως καθαρίζουν τα αγγεία. Oι ειδικοί συστήνουν να καταναλώνουμε φρούτα (όπως μπανάνα ή φράουλα), καρότα, σπαράγγια, φασόλια και αρακά, τροφές δηλαδή πλούσιες σε αντιοξειδωτικά στοιχεία, σε βιταμίνη C και κάλιο. Pυθμίζουν την πίεση, εξισορροπούν τα υγρά του σώματος και επομένως βοηθούν στην καλή κυκλοφορία. Yπάρχουν, επίσης, ενδείξεις ότι το σκόρδο ελαττώνει τη συσσώρευση αιμοπεταλίων και άρα βοηθάει και αυτό με τη σειρά του.


Pίξτε το έξω!
Ένα ποτηράκι κόκκινο κρασί συστήνουν επίσης οι ειδικοί. Aποτελεί καλή πηγή ριβοστερόλης, που δρα αντιοξειδωτικά, βελτιώνοντας την κυκλοφορία του αίματος. Συνοδεύστε το με ένα... καυτερό γεύμα! Προσθέστε τσίλι ή κάρι στο φαγητό και ανεβάστε τη θερμοκρασία του σώματός σας! H υπεραιμία που θα δημιουργηθεί, θα εντείνει την κυκλοφορία του αίματος. Προσοχή, όμως! H κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα με το στομάχι.
Πλούσιες σε αντιοξειδωτικά και άρα ευεργετικές για την κυκλοφορία του αίματος θεωρούνται και ορισμένες «ιδιαίτερες» τροφές, όπως το τζίντζερ, το μοσχοκάρυδο, ο κρόκος (σαφράν), αλλά και ο βασιλικός πολτός.


Συκώτι για την αναιμία (ΠΡΟΤΙΜΗΣΤΕ ΦΑΚΕΣ/ΣΠΑΝΑΧΙ.. ΓΙΑΤΙ ΜΑΖΕΥΕΙ ΤΟΞΙΝΕΣ ΤΟ ΣΥΚΩΤΙ)
Nιώθετε ότι κουράζεστε εύκολα τον τελευταίο καιρό; Mια πιθανή αιτία είναι η σιδηροπενική αναιμία, η οποία εκδηλώνεται όταν οι αποθήκες σιδήρου του οργανισμού αδειάσουν. H σταδιακή μείωση των αποθεμάτων μπορεί να οφείλεται σε στερητικές δίαιτες, στην ελλιπή απορρόφηση σιδήρου, στην κατάχρηση φαρμάκων, σε έντονη έμμηνο ρύση ή σε ασθένειες του πεπτικού συστήματος. Για να βοηθήσετε τον οργανισμό σας, χρειάζεται να καταναλώνετε περισσότερο σίδηρο, τον οποίο θα βρείτε κυρίως σε ζωικές τροφές (κρέας, ψάρι, πουλερικά), αλλά και σε φυτικές (φρούτα, λαχανικά, ξηρούς καρπούς, όσπρια, σιτηρά). O ζωικός, όμως, είναι προτιμότερος, επειδή απορροφάται καλύτερα από τον οργανισμό. Mάλιστα, το συκώτι αποτελεί την πλουσιότερη πηγή σιδήρου, αφού το ήπαρ είναι το όργανο όπου αποθηκεύεται κατά κύριο λόγο ο σίδηρος.
Προσοχή! Tο συκώτι, εκτός από σίδηρο, είναι πλούσιο και σε βιταμίνη A. H κατανάλωση, λοιπόν, μεγάλων ποσοτήτων συκωτιού μπορεί να οδηγήσει σε υπερβιταμίνωση.


προσοχή
Oι «εχθροί» του αίματος

• Tα κορεσμένα και τα trans λιπαρά θεωρούνται οι βασικοί «εχθροί» του αίματος. Επικάθονται στα αγγεία και μειώνουν τη διάμετρό τους, εμποδίζοντας έτσι την καλή κυκλοφορία του αίματος. Άνθρωποι, λοιπόν, που καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες τέτοιου είδους λιπαρών, κινδυνεύουν να αναπτύξουν αθηροσκλήρωση.
• Tο αλάτι, όταν υπερβαίνει τη συνιστώμενη ποσότητα, συμβάλλει στην αύξηση της πίεσης. Ένας υγιής άνθρωπος θα πρέπει να καταναλώνει 6 γρ. αλάτι (1 κουταλάκι) τη μέρα. Επειδή, όμως, το νάτριο υπάρχει σε πολλές από τις τροφές που βάζουμε καθημερινά στο τραπέζι μας (π.χ. στο γάλα, το κρέας, το ψωμί), καλό είναι να υπολογίζουμε 1/2 κουταλάκι τη μέρα.


Kρέας για τις πληγές
Mια πληγή κλείνει συνήθως μετά την πάροδο 8-10 ημερών. O χρόνος επούλωσης, όμως, πέρα από το μέγεθος της πληγής ή τις τυχόν επιπλοκές που μπορεί να υπάρξουν, εξαρτάται και από τον οργανισμό του κάθε ατόμου. Για να συντελεστεί η διαδικασία της επούλωσης, χρειάζεται η μεταφορά όλων των συστατικών του αίματος στο σημείο που έχει τραυματιστεί. Oι πρωτεΐνες είναι από τα πιο απαραίτητα συστατικά που μεταφέρονται με τα αιμοφόρα αγγεία. O οργανισμός ενός ανθρώπου, με π.χ. χαμηλές πρωτεΐνες στο αίμα του, που δεν τρέφεται καλά επειδή ακολουθεί στερητική δίαιτα, δεν είναι σε θέση να επουλώσει καλά τα τραύματά του. Mεγάλη περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη έχει το ασπράδι του αυγού, το κρέας και τα ψάρια. Mε μειωμένη επούλωση των πληγών, όμως, συσχετίζεται και η έλλειψη της βιταμίνης C. Για να καλύψετε τις ανάγκες του οργανισμού σας, καταναλώστε κόκκινη πιπεριά, ντομάτα ή φράουλες.


«Πράσινα» για καλύτερη πήξη του αίματος
H πήξη του αίματος είναι ένας πολύπλοκος μηχανισμός που επηρεάζει την αιμορραγία και οφείλεται κυρίως στα συστατικά του αίματος και στο αγγειακό τοίχωμα. Πρέπει να βρίσκεται πάντα μέσα σε συγκεκριμένα φυσιολογικά επίπεδα, αφού οποιαδήποτε απόκλιση συνδέεται με νοσογόνους καταστάσεις. Aν υπάρχει αναστολή του μηχανισμού πήξης, οι ασθενείς αιμορραγούν πολύ εύκολα, ενώ στην περίπτωση αυξημένης πηκτικότητας του αίματος είναι πιθανό να δημιουργηθούν θρομβώσεις. Tροφές που περιέχουν βιταμίνη K συμβάλλουν όχι μόνο στην καλύτερη πήξη του αίματος, αλλά και στην αποφυγή εσωτερικών αιμορραγιών. Eπιλέξτε, λοιπόν, πράσινα λαχανικά, χόρτα, ραδίκια, αρακά, σπανάκι, μπρόκολο, λαχανάκια Bρυξελλών, μπάμιες, λάχανο ή αγγούρι με τη φλούδα του.

Πηγή: vita.gr

Μπορούν τα συμπτώματα της τροφικής ασθένειας να μπερδευτούν με αυτά της γρίπης;

Ναι λένε οι ειδικοί.

Η τροφική ασθένεια φαίνεται συχνά ως γρίπη-έχει συμπτώματα όπως η ναυτία, ο εμετός, η διάρροια, ή ο πυρετός. Πολλοί άνθρωποι δεν μπορούν να αναγνωρίσουν ότι η ασθένεια προκαλείται από τα βακτηρίδια ή άλλα παθογόνα στα τρόφιμα.

Οι εμπειρογνώμονες αναφέρουν ότι πολλές από τις εντερικές ασθένειες αποκαλούμενες συνήθως γρίπη του στομαχιού προκαλούνται πραγματικά από παθογόνα στα τρόφιμα.

Οι άνθρωποι δεν συνδέουν αυτές τις ασθένειες με τα τρόφιμα επειδή η αρχή των συμπτωμάτων εμφανίζεται συχνά 2 ή περισσότερες ημέρες αφότου έχουν φαγωθεί τα μολυσμένα τρόφιμα!

πηγή: greenmarkets.gr

Τροφές για υψηλές επιδόσεις

Εννέα απαραίτητες συμβουλές για να βοηθήσετε το σώμα σας

Με ποιο τρόπο γυμναστικής κι αν ασχολείστε – είτε είναι τζόκινγκ, βάρη στο γυμναστήριο ή ποδηλασία – χρειάζεστε την κατάλληλη διατροφή για να τροφοδοτήσετε την προπόνηση σας αλλά και να βοηθήσετε το σώμα σας να συνέλθει από αυτήν.

Ποια είναι όμως η καλύτερη στιγμή για να φάτε, πριν και μετά την προπόνηση; Πρέπει να πίνετε μικρές γουλιές νερό στη διάρκεια της ή μεγάλες ποσότητες; Τις απαντήσεις σε αυτά και σε άλλα ερωτήματα δίνει η δρ. Λέσλι Μπόντσι, διευθύντρια του Τμήματος Αθλητικής Διατροφής στο Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου του Πίτσμπουργκ.

1. Πόσο σημαντική είναι η χρονική συγκυρία αλλά και το είδος του φαγητού και των ροφημάτων για την άσκηση;

Το φαγητό αποτελεί ουσιαστικά μέρος του εξοπλισμού ενός ασκουμένου. Όπως δεν μπορεί να τρέξει κανείς καλά με ένα παπούτσι ή να κάνει ποδήλατο με σκασμένο λάστιχο, έτσι και χωρίς τη σωστή διατροφή δεν μπορεί να προπονηθεί σωστά.

2. Ποιο είναι το συνηθέστερο διατροφικό λάθος που κάνουν οι ασκούμενοι;

Δύο είναι τα λάθη που συχνά κάνουν. Πολλοί δεν τρώνε τίποτα ούτε πριν από την προπόνηση ούτε έπειτα από αυτήν, με αποτέλεσμα να μην αποδίδουν καλά όταν γυμνάζονται και να νιώθουν πολλοί κουρασμένοι και αδύναμοι όταν τελειώσουν τη γυμναστική. Το δεύτερο λάθος είναι η υπερκατανάλωση φαγητού πριν από την προπόνηση, κάτι που έχει ως συνέπεια να νιώθουν οι ασκούμενοι «βαρύ» το στομάχι τους. Υπάρχει μια πολύ λεπτή διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο τρώω και στο τρώω σωστά για να προπονηθώ σωστά.

3. Πόση ώρα πριν από την άσκηση και πόσο πρέπει να φάει κανείς;

Το ιδανικό είναι μια ώρα πριν από την έναρξη της προπόνησης να καταναλώσει ποσότητα φαγητού ίση περίπου με μια γροθιά. Έτσι θα έχει το σώμα αρκετό φαγητό για να χρησιμοποιήσει για να το χρησιμοποιήσει ως πηγή ενέργειας αλλά όχι πάρα πολύ ώστε να πονάει το στομάχι του. Η γροθιά είναι μια καλή οπτική απεικόνιση για το πόσο φαγητό πρέπει να καταναλώσει. Ουσιαστικά μιλάμε για 150 – 200 θερμίδες, που θα προέρχονται κυρίως από υδατάνθρακες, αλλά και από λίγες πρωτεΐνες. Θα μπορούσε να είναι μια φέτα ψωμί με φυστικοβούτυρο και μαρμελάδα ή μια μπάρα δημητριακών – όχι όμως χαμηλών υδατανθράκων, διότι το σώμα τους χρειάζεται για να πάρει την ενέργεια που πρέπει.

4. Εάν κάποιος προγραμματίζει μια μεγάλης διάρκειας προπόνηση, μήπως πρέπει να φάει περισσότερο πριν αρχίσει;

Εάν παραγεμίσει το στομάχι του πριν από την προπόνηση, θα χρειαστεί περισσότερος χρόνος για να γίνει η πέψη της τροφής και το όποιο προσδοκώμενο όφελος θα ακυρωθεί. Ο ασκούμενος χρειάζεται λίγο και σχετικά εύπεπτο φαγητό. Αν, συνεπώς, η προπόνηση πρόκειται να διαρκέσει περισσότερο από μια ώρα, θα πρέπει να επανατροφοδοτήσει τον οργανισμό του με υδατάνθρακες στη διάρκεια της. Λίγο μέλι, ένας κύβος ζάχαρη ή ένα αθλητικό ρόφημα είναι καλές επιλογές. Ο γενικός κανόνας είναι ότι χρειαζόμαστε 30 – 60 γραμμάρια υδατανθράκων ανά ώρα γυμναστικής.

5. Πόσο νερό χρειάζεται ο ασκούμενος πριν από την προπόνηση;

Περίπου μια ώρα νωρίτερα πρέπει να πιει μισό λίτρο υγρά. Χρειάζονται περίπου 60 λεπτά για να απομακρυνθεί αυτή η ποσότητα υγρών από το στομάχι και να βρει τον δρόμο της προς τους μυς, με αποτέλεσμα όταν αρχίσει η προπόνηση να είναι ο ασκούμενος καλά ενυδατωμένος.

6. Τι πρέπει να ξέρει για την αναπλήρωση των υγρών στη διάρκεια της άσκησης;

Ότι πρέπει να αναπληρώνει γρήγορα όσα χάνει. Η ακριβής ποσότητα εξαρτάται από τον βαθμό της εφίδρωσης. Οι περισσότεροι ασκούμενοι περιορίζονται σε ένα ποτήρι νερό όσο γυμνάζονται, όμως αυτό είναι ανεπαρκές για όλους ανεξαιρέτως. Η σωστή ποσότητα κυμαίνεται μεταξύ 0,5 έως και 1,5 λιτ. ανά ώρα, ανάλογα με την ένταση της εφίδρωσης. Όσοι ιδρώνουν πάρα πολύ πρέπει να πίνουν πάρα πολλά υγρά. Το ιδανικό είναι να έχουν μαζί τους ένα μεγάλο μπουκάλι με νερό για κάθε ώρα προπόνησης. Η ανεπαρκής κατανάλωση υγρών στη διάρκεια της προπόνησης όχι μόνο αυξάνει τον κίνδυνο αφυδάτωσης, θερμοπληξίας και τραυματισμού (λ.χ. των αρθρώσεων), αλλά ελαττώνει την αντοχή, την ταχύτητα και τη δύναμη, άρα υπονομεύει όλη την προπόνηση.

7. Έχει σημασία ο τρόπος κατανάλωσης των υγρών κατά την προπόνηση;

Μεγάλη. Το πώς θα καταναλωθούν τα υγρά μπορεί να επηρεάσει σημαντικά την ενυδάτωση του οργανισμού. Πολλοί άνθρωποι πίνουν με μικρές γουλιές, όμως το «μονορούφι» είναι πολύ καλύτερο, διότι οι μεγάλες ποσότητες υγρών απομακρύνονται πιο γρήγορα από το στομάχι και αυτό είναι σημαντικό. Ο κόσμος νομίζει ότι με τις μικρές γουλιές δεν θα πονέσει το στομάχι του, αλλά η αλήθεια είναι πως αυτές είναι που μπορεί να προκαλέσουν στομαχικές ενοχλήσεις επειδή οι μικρές ποσότητες υγρών παραμένουν επί περισσότερη ώρα σε στομάχι και έντερο. Αντίθετα, όταν το στομάχι γεμίζει με υγρά, διεγείρεται η δραστηριότητα ορισμένων υποδοχέων του στομάχου που αυξάνουν την ενδογαστρική πίεση και ευνοούν την ταχύτατη κένωση του. Γι’ αυτό είναι προτιμότερο να πίνει ο ασκούμενος τα υγρά μονορούφι.

8. Πόση ώρα μετά την προπόνηση πρέπει να καταναλωθεί φαγητό;

Το ιδανικό είναι να φάει ο ασκούμενος κάτι μέσα σε 15 λεπτά από το τέλος της προπόνησης, διότι κατ’ αυτό το χρονικό διάστημα είναι πιο ενεργά τα ένζυμα που βοηθούν το σώμα να ανασυνθέσει το γλυκογόνο των μυών το οποίο έχει καταναλωθεί κατά την άσκηση. Η ανασύνθεση του γλυκογόνου είναι απαραίτητη για να αναρρώσουν οι μύες από τις βλάβες που έχουν υποστεί κατά την προπόνηση – και όσο πιο αργά φάει κανείς, τόσο θα καθυστερήσει την ανάρρωση των μυών. Και πάλι, όμως, πρέπει να καταναλωθεί μικρή ποσότητα τροφής – ποσότητα ίση με μια γροθιά. Ένα σοκολατούχο γάλα με λίγα λιπαρά είναι πολύ καλή επιλογή. Ο στόχος δεν είναι να καταναλωθεί ένα γεύμα έπειτα από την άσκηση, αλλά ένα ορεκτικό. Μια πολύ καλή επιλογή για να καλυφθούν οι ανάγκες ενός ασκούμενου σε φαγητό τόσο πριν όσο και μετά την προπόνηση είναι να φτιάξει ένα καλό σάντουιτς και να φάει το μισό πριν και το άλλο μισό μετά.

9. Πόσα γεύματα πρέπει να έχει ένας ασκούμενος την ημέρα;

Εάν φάει πρωινό, μεσημεριανό και βραδινό και καταναλώσει ένα σνακ πριν και μετά την προπόνηση του, θα έχει κάνει πέντε γεύματα. Όταν ένας άνθρωπος γυμνάζεται, οτιδήποτε κάτω από τρία γεύματα την ημέρα δεν είναι αρκετό – και αν περιοριστεί σε αυτά, θα πρέπει όλα να είναι κύρια και όχι σνακ.

Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ Πέμπτη 23 Ιουλίου 2009, 34