Νόμπελ στην έρευνα για τη γήρανση και τον καρκίνο

Σε τρεις Αμερικανούς ερευνητές απονέμεται το φετινό Νόμπελ ιατρικής και φυσιολογίας, για την ανακάλυψη ενός μηχανισμού που προστατεύει τα χρωμοσώματα κατά τη διαίρεσή τους - ένα εύρημα που ρίχνει φως στη διαδικασία της γήρανσης και μπορεί να βοηθήσει στην καταπολέμηση του καρκίνου.

Όπως ανακοίνωσε το σουηδικό Ινστιτούτο Karolinska, οι Elizabeth Blackburn, Carol Greider και Jack Szostak μοιράζονται το βραβείο των 10 εκατομμυρίων σουηδικών κορωνών (1,42 εκ. δολαρίων).
Η εργασία τους αποκάλυψε πώς προστατεύονται τα χρωμοσώματα από τη διάσπαση στη διάρκεια της αντιγραφής τους και βοήθησε να κατανοήσουμε καλύτερα την ανθρώπινη γήρανση, τον καρκίνο και τα βλαστοκύτταρα.
Η απάντηση βρίσκεται στα άκρα των χρωμοσωμάτων, τα τελομερή, και σε ένα ένζυμο που τα σχηματίζει, την τελομεράση.
Τα 46 χρωμοσώματα περιέχουν το γονιδίωμά μας, γραμμένο σε κώδικα DNA. Όταν ένα κύτταρο πρόκειται να διαιρεθεί, τα μόρια DNA, τα οποία έχουν τη μορφή δύο αλυσίδων, αντιγράφονται (διπλασιάζονται), έτσι ώστε μετά τη διαίρεση του κυττάρου, τα δύο νέα κύτταρα να εξακολουθούν να έχουν 46 χρωμοσώματα το καθένα.
Στη μία από τις δύο αλυσίδες DNA, το ένα άκρο της αλυσίδας δεν μπορεί να αντιγραφεί. Έτσι, αν δεν υπήρχε κάποιος προστατευτικός μηχανισμός, τα χρωμοσώματα θα «κόνταιναν» μετά από κάθε κυτταρική διαίρεση - κάτι το οποίο δεν συμβαίνει. Αν τα τελομερή κόβονταν συνέχεια, τα κύτταρα θα γερνούσαν πολύ γρήγορα.

Αντιστρόφως, αν το μήκος των τελομερών διατηρούνταν επ' άπειρον, το κύτταρο θα είχε αιώνια ζωή. Αυτό είναι κάτι που συμβαίνει στην περίπτωση των καρκινικών κυττάρων, τα οποία πολλαπλασιάζονται ανεξέλεγκτα.
Οι φετινοί νικητές έλυσαν αυτό το αίνιγμα, όταν ανακάλυψαν πώς λειτουργούν τα τελομερή και βρήκαν το ένζυμο που τα αντιγράφει.
Η Elizabeth Blackburn, από το University of California, και ο Jack Szostak, από την Ιατρική Σχολή του Harvard, ανακάλυψαν ότι τα τελομερή διαθέτουν μια μοναδική αλληλουχία DNA, η οποία προστατεύει τα χρωμοσώματα από τη διάσπαση.
Μαζί με την Carol Greider από το Johns Hopkins University, τότε τελειόφοιτη, η Elizabeth Blackburn άρχισε να μελετά τη δομή των τελομερών. Οι δυο ερευνήτριες ανακάλυψαν την τελομεράση, το ένζυμο που επιτρέπει στις πολυμεράσες του DNA να αντιγράφουν ολόκληρο το μήκος του χρωμοσώματος, χωρίς να χάνουν το τελικό τμήμα.

Η έρευνά τους οδήγησε άλλους να εξετάσουν νέους τρόπους για τη θεραπεία του καρκίνου, καθώς αναπτύχθηκαν ελπίδες ότι ο καρκίνος μπορεί να καταπολεμηθεί με την απομάκρυνση της τελομεράσης. Αρκετές μελέτες βρίσκονται σήμερα σε εξέλιξη, στις οποίες συμπεριλαμβάνονται κλινικές μελέτες που αξιολογούν εμβόλια τα οποία δρουν κατά των κυττάρων που εμφανίζουν αυξημένη δραστηριότητα τελομεράσης.

Πηγή:
BBC news
Reuters

Γαστροοισοφαγική Παλινδρόμηση: Τι είναι και πως αντιμετωπίζεται;

Τι είναι η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση;

Αν θέλουμε να ορίσουμε τη γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση θα λέγαμε ότι όξινο γαστρικό περιεχόμενο παλινδρομεί στον οισοφάγο, προκαλώντας συμπτώματα και/ή βλάβη του οισοφαγικού βλεννογόνου. Από τον ορισμό αυτό γίνεται αμέσως φανερό ότι η παρουσία οισοφαγίτιδας (φλεγμονή του οισοφαγικού βλεννογόνου) δεν είναι προαπαιτούμενο για τη διάγνωση και ότι η εμφάνιση συμπτωμάτων και μόνο αρκεί για να χαρακτηρίσει τους παλινδρομικούς ασθενείς.

Πόσο συχνή είναι η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση;

Η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση αποτελεί σημαντικό πρόβλημα υγείας και σύμφωνα με τα υπάρχοντα δεδομένα, το 44% των ενηλίκων στις Η.Π.Α. εμφανίζουν αίσθημα οπισθοστερνικού καύσου, τουλάχιστον μία φορά το μήνα. Αντίστοιχα δεδομένα στον Ελληνικό πληθυσμό καταδεικνύουν ότι το 38% των ατόμων αναφέρει συμπτώματα γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης κάθε εβδομάδα.

Πώς εκδηλώνεται η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση;

Το πιο χαρακτηριστικό σύμπτωμα της νόσου είναι ο οπισθοστερνικός καύσος, ένα υποκειμενικό σύμπτωμα πύρωσης (καύσου) που εντοπίζεται στο επιγάστριο, τη ξιφοειδή απόφυση και το στέρνο. Το 75% των ασθενών με γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση εμφανίζουν οπισθοστερνικό καύσο, ενώ και αντίστροφα το 75% των ασθενών με οπισθοστερνικό καύσο πάσχουν από γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση, επομένως το συγκεκριμένο σύμπτωμα είναι αρκετά ειδικό και θεωρείται ότι χαρακτηρίζει τη νόσο. Τυπικά ο οπισθοστερνικός καύσος γίνεται αντιπληπτός τουλάχιστον 2-3 φορές την εβδομάδα και εμφανίζεται ή επιδεινώνεται μετά από τη λήψη λιπαρών γευμάτων ή την κατάκλιση. Παράλληλα, η παρουσία παχυσαρκίας, το κάπνισμα, αλλά και η κατανάλωση αλκοόλ αποτελούν επιβαρυντικούς παράγοντες παλινδρόμησης. Άλλα συμπτώματα που μπορεί να υποδηλώνουν παλινδρόμηση είναι οι όξινες ερυγές και ο θωρακικός πόνος, ενώ και εξωοισοφαγικές εκδηλώσεις, όπως βράγχος φωνής ή χρόνιος βήχας μπορεί να παρατηρηθούν.

Τι προκαλεί τη γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση;

Η παροδική χάλαση του κατώτερου οισοφαγικού σφιγκτήρα, δηλαδή του σφιγκτήρα που δημιουργεί ο μυϊκός χιτώνας στο σημείο μετάπτωσης του οισοφάγου στο στομάχι θεωρείται, σήμερα, ο κυριότερος παθογενετικός μηχανισμός παλινδρόμησης. Η παρουσία διαφραγματοκήλης σχετίζεται με αυξημένη συχνότητα εμφάνισης παροδικών χαλάσεων, αλλά και με μειωμένη κάθαρση του παλινδρομούντος γαστρικού περιεχομένου.

Πώς διαγιγνώσκεται η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση;

Η διάγνωση τίθεται με την τυπική συμπτωματολογία, αν και η εξέταση εκλογής θεωρείται η 24ωρη pHμετρία. Η γαστροσκόπηση συνήθως δεν βοηθάει στη διάγνωση, δεδομένου ότι οι περισσότεροι ασθενείς (σε ποσοστό πάνω από 50%) δεν εμφανίζουν οισοφαγίτιδα. Η διενέργεια της γαστροσκόπησης, όμως, είναι απαραίτητη όταν υπάρχουν ανησυχητικά συμπτώματα, όπως δυσκαταποσία, αιμορραγία, αναιμία ή απώλεια βάρους.

Πώς αντιμετωπίζεται η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση;

Η θεραπεία της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης έχει σαν στόχο τόσο την εξάλειψη των συμπτωμάτων, όσο και την επούλωση της οισοφαγίτιδας, εφόσον αυτή υπάρχει. Στη συνέχεια, η θεραπευτική προσπάθεια επικεντρώνεται στην πρόληψη των υποτροπών, δεδομένου ότι η παλινδρόμηση, στην πλειονότητα των περιπτώσεων, είναι μια χρόνια νόσος. Παράλληλα, η επιτυχής θεραπευτική μας παρέμβαση είναι απαραίτητη, προκειμένου να προλάβουμε την εμφάνιση επιπλοκών, όπως για παράδειγμα την εμφάνιση στενώσεων του οισοφάγου ή ακόμα και την εμφάνιση οισοφάγου Barrett, επιπλοκές οι οποίες μπορεί να παρατηρηθούν σε ασθενείς με μακροχρόνια γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση. Για την επίτευξη των στόχων αυτών έχουμε στη διάθεση μας φαρμακευτικά σκευάσματα, αντιπαλινδρομικές χειρουργικές επεμβάσεις, αλλά και ενδοσκοπικές τεχνικές.

Φαρμακευτική Θεραπεία της Γαστροοισοφαγικής Παλινδρόμησης

Η φαρμακευτική αγωγή για την αρχική αντιμετώπιση των ασθενών με παλινδρόμηση συνίσταται στη χορήγηση αναστολέων της αντλίας πρωτονίων. Οι αναστολείς αντλίας πρωτονίων (εσομεπραζόλη, ομεπραζόλη, λανσοπραζόλη, παντοπραζόλη, ραμπεπραζόλη) επιφέρουν συμπτωματική ανακούφιση στο 83% των ασθενών (διακύμανση: 71-96%) και επούλωση της οισοφαγίτιδας στο 78% των περιπτώσεων (διακύμανση: 62-94%), μέσα σε ένα χρονικό διάστημα 4-8 εβδομάδων. Θεραπεία με ανταγωνιστές ισταμίνης τύπου 2 (ρανιτιδίνη, σιμετιδίνη, φαμοτιδίνη), οι οποίες προτείνονταν στο παρελθόν δε χρησιμοποιούνται πλέον, δεδομένου ότι τα ποσοστά επιτυχίας είναι σημαντικά χαμηλότερα (συμπτωματική ανακούφιση: 32-82%, επούλωση οισοφαγίτιδας: 0-82%).

Παρότι η χορήγηση ενός αναστολέα αντλίας πρωτονίων επιτυγχάνει τον έλεγχο της παλινδρόμησης στην πλειονότητα των ασθενών, σε 75-92% των περιπτώσεων τα συμπτώματα θα υποτροπιάσουν μετά τη διακοπή της φαρμακευτικής αγωγής. Για το λόγο αυτό στους περισσότερους ασθενείς συνιστάται συνέχιση της φαρμακευτικής αγωγής σε βάθος χρόνου. Ήδη υπάρχει εμπειρία χορήγησης αναστολέων της αντλίας πρωτονίων για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των 15 ετών, τόσο στην Ευρώπη, όσο και στις Η.Π.Α. Οι αρχικές ανησυχίες για τις επιπτώσεις που θα μπορούσε να έχει η αύξηση της γαστρίνης και η ατροφία του βλεννογόνου δεν έχουν επιβεβαιωθεί και η μακροχρόνια χορήγηση των φαρμάκων αυτών θεωρείται απόλυτα ασφαλής.

Χειρουργική – Ενδοσκοπική Θεραπεία της Γαστροοισοφαγικής Παλινδρόμησης

Η χειρουργική θεραπεία της παλινδρόμησης προτείνεται σαν εναλλακτική λύση για τους ασθενείς εκείνους που δεν ανταποκρίνονται στη φαρμακευτική αγωγή, για εκείνους που δεν πειθαρχούν στη φαρμακευτική αγωγή, καθώς και για εκείνους στους οποίους απαιτείται χορήγηση υψηλών δόσεων αναστολέων αντλίας πρωτονίων για μακρύ χρονικό διάστημα (π.χ. νέοι σε ηλικία ασθενείς).

Κυρίως εφαρμόζεται η θολοπλαστική Nissen, η οποία εκτελείται και λαπαροσκοπικά. Το ποσοστό αποτυχίας είναι γύρω στο 10%, ενώ και μετεγχειρητικά ένα σημαντικό ποσοστό ασθενών (50-60%) χρειάζεται να λαμβάνει και πάλι αναστολείς αντλίας πρωτονίων. Η επιτυχία της επέμβασης εξαρτάται, άμεσα, από την ικανότητα του χειρουργού, όπως αποδεικνύεται και από τα διαφορετικά ποσοστά αποτελεσματικότητας που αναφέρονται στη διεθνή βιβλιογραφία, ανάλογα με το κέντρο στο οποίο πραγματοποιήθηκε η μελέτη.

Τέλος, σε μια προσπάθεια να αποφευχθεί η χειρουργική επέμβαση σε ασθενείς που δεν ανταποκρίνονται στη φαρμακευτική αγωγή, έχουν τελευταία αναπτυχθεί και ενδοσκοπικές μέθοδοι αντιμετώπισης της παλινδρόμησης, οι οποίες, όμως, ακόμα δεν έχουν βρει ευρεία εφαρμογή στην κλινική πράξη

Συμπέρασμα

Η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση είναι μια συχνή κλινική οντότητα, η οποία εκδηλώνεται συνήθως με αίσθημα οπισθοστερνικού καύσου. Οι αναστολείς της αντλίας πρωτονίων αποτελούν τα φάρμακα εκλογής για την αντιμετώπιση της νόσου. Δεδομένου ότι, στην πλειονότητα των περιπτώσεων, η νόσος είναι μακροχρόνια, οι περισσότεροι ασθενείς θα πρέπει να λαμβάνουν τα φάρμακα αυτά σε βάθος χρόνου.

Γράφει ο Βιάζης Νίκος, Γαστρεντερολόγος

Υπογλυκαιμία - Τι μας προκαλεί και τι κάνουμε!

Ti είναι η υπογλυκαιμία; Ο οργανισμός για την επιβίωση του και τη σωστή λειτουργία του εγκεφάλου χρησιμοποιεί την γλυκόζη ως την αναγκαία πηγή ενέργειας (που ως συνήθως λαμβάνεται από την ζάχαρη και τα παράγωγα της). Τα φυσιολογικά επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα είναι 70-110 mg/dl. Με τον όρο υπογλυκαιμία εννοούμε την κατάσταση κατά την οποία τα επίπεδα της γλυκόζης, δηλ. του σακχάρου στο αίμα μειώνονται κάτω του φυσιολογικού. Τί προκαλεί την υπογλυκαιμία; Η υπογλυκαιμία είναι ένα από τα συχνότερα προβλήματα στην καθημερινή αντιμετώπιση και θεραπεία του σακχαρώδη διαβήτη. Οι κυριότερες αιτίες που την προκαλούν είναι: —Πρόσληψη ανεπαρκούς ποσότητας υδατανθράκων στα κύρια ή ενδιάμεσα γεύματα, η καθυστερημένη πρόσληψη των γευμάτων αυτών, ή η παράλειψη τους. —Υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ. —Έντονη, μη προγραμματισμένη, σωματική άσκηση ή δραστηριότητες. —Υπερβολική δόση ινσουλίνης ή αντιδιαβητικών δισκίων. Ποια είναι τα συμπτώματα της υπογλυκαιμίας; Τα αρχικά συμπτώματα της υπογλυκαιμίας που συνήθως εμφανίζονται όταν τα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα πέσουν κάτω από 50 mg/dl, μπορεί να είναι ένα ή περισσότερα από τα ακόλουθα: —ταχυκαρδία, —εφίδρωση, —έντονο αίσθημα πείνας, —πόνος στη κοιλιά, —μούδιασμα γύρω από το στόμα, —ζαλάδα, —πονοκέφαλος, —τρέμουλο, —αδυναμία και κούραση, —άσχημη διάθεση, —αδυναμία συγκεντρώσεως. Ωστόσο η αντίληψη των συμπτωμάτων της υπογλυκαιμίας διαφέρει από άτομο σε άτομο. Ακόμη και στο ίδιο άτομο, μπορεί να είναι διαφορετική ανάλογα με το πόσο έχει μειωθεί η γλυκόζη στο αίμα, ή αν το άτομο αυτό έχει πολλά χρόνια διαβήτη. Εάν συνυπάρχει και διαβητική νευροπάθεια η αντίληψη των συμπτωμάτων μπορεί να απουσιάζει εντελώς. Υπογλυκαιμία χωρίς συμπτώματα μπορεί επίσης να συμβεί τη νύκτα και χαρακτηρίζεται από πονοκέφαλο το πρωί. Σε αυτή τη περίπτωση θα πρέπει να δείτε το γιατρό σας γιατί ίσως χρειαστεί μείωση της δόσης ινσουλίνης ή διαβητικών δισκίων. Τα συμπτώματα που προκαλούνται από την υπογλυκαιμία είναι συνάρτηση τόσο των επιπέδων του σακχάρου του αίματος όσο και της ταχύτητας με την οποία αυτό πέφτει. Τα συμπτώματα αυτά μπορούν να διακριθούν σε οξέα, υποξέα και χρόνια. Πρακτικά πρέπει να γνωρίζουμε ότι η γλυκόζη αποτελεί την κύρια και μοναδική πηγή ενεργείας των νευρικών κυττάρων και έτσι ένα μεγάλο μέρος των συμπτωμάτων της υπογλυκαιμίας οφείλεται στην δυσλειτουργία του νευρικού συστήματος κατά τη φάση της υπογλυκαιμίας.

Τα οξέα συμπτώματα συνήθως παρουσιάζονται σε άτομα που κάνουν υπέρβαση της δόσης της ινσουλίνης και είναι εφίδρωση, αίσθημα πείνας, άγχος, τρεμούλας, μουδιάσματα των δακτύλων και διαταραχές από την όραση. Στην περίπτωση αυτή αν δεν ληφθούν τα κατάλληλα θεραπευτικά μέτρα το άτομο παρουσιάζει σπασμούς και πέφτει σε κώμα από το οποίο μπορεί να οδηγηθεί στο θάνατο. Κάθε διαβητικό άτομο θα πρέπει να είναι κατάλληλα ενημερωμένο ώστε να μπορεί να διακρίνει εύκολα τα συμπτώματα της υπογλυκαιμίας ούτως ώστε να τα αντιμετωπίζει έγκαιρα και να μην διατρέχει τον κίνδυνο του κώματος.

Τα υποξέα συμπτώματα είναι λιγότερο έκδηλα γι αυτό και δυσκολότερα διαγιγνώσκονται. Κυριαρχούν συνήθως η υπνηλία και η ελάττωση της ικανότητας για αυτόματες αντιδράσεις αλλά μπορεί να υπάρχουν και εκδηλώσεις κακής συμπεριφοράς τις οποίες όμως το άτομο δεν είναι σε θέση να καταλάβει. Η ανάρμοστη αυτή συμπεριφορά αρκετές φορές αποδίδεται σε λήψη αλκοόλ επειδή ακριβώς η συμπεριφορά του ατόμου μοιάζει με αυτή του μεθυσμένου. Στα υποξέα συμπτώματα περιλαμβάνεται και ο αρνητισμός καθώς και η ανικανότητα χειρισμού ατομικών υποθέσεων.

Τα χρόνια συμπτώματα συνήθως παρουσιάζονται σε άτομα που πάσχουν από όγκους που εκκρίνουν ινσουλίνη. Τα συμπτώματα αυτά είναι ύπουλα, διαδράμουν χρονίως χωρίς να είναι έντονα και πολύ συχνά διαγιγνώσκονται δύσκολα και κυρίως καθυστερημένα. Τα χρόνια συμπτώματα της υπογλυκαιμίας συνίστανται σε βραδεία προοδευτική διανοητική έκπτωση η οποία πολλές φορές έχει και στοιχεία ψυχοπάθειας και η οποία καταλήγει τελικά σε εγκεφαλική άνοια.

Η διάγνωση της υπογλυκαιμίας δεν είναι πάντα εύκολη. Αυτή βασίζεται στην καλή εξιστόρηση των συμπτωμάτων από τον άρρωστο καθώς και στην ανεύρεση χαμηλών τιμών σακχάρου στο αίμα. Θα πρέπει να ξέρουμε ότι η απλή εξέταση του σακχάρου του αίματος δεν είναι πάντοτε αποκαλυπτική αφού η υπογλυκαιμία είναι συνήθως παροδική. Γι αυτό επί εντόνου κλινικής υποψίας και φυσιολογικών τιμών σακχάρου αίματος απαιτούνται άλλες ειδικότερες εξετάσεις. Ένα συχνό παράπονο αρκετού κόσμου είναι το ότι πάσχει από υπογλυκαιμία είτε επειδή βρέθηκε μία τιμή σακχάρου στα χαμηλότερα φυσιολογικά όρια είτε επειδή παρουσιάζει συμπτώματα (λιγούρα, ιδρώτες) που πράγματι παρουσιάζονται επί υπογλυκαιμίας. Επίσης πολλά άτομα την τάση τους να καταναλώνουν πολλά γλυκά την αποδίδουν σε υπογλυκαιμία. Χωρίς να σημαίνει ότι αυτό δεν μπορεί να συμβεί εν τούτοις είναι τόσο σπάνιο που δεν δικαιολογεί την τόσο συχνή παρουσίασή του.

Πώς προλαμβάνεται η υπογλυκαιμία; —με τη λήψη της σωστής δόσης ινσουλίνης ή διαβητικών δισκίων και πιθανή αναπροσαρμογή της δοσολογίας ύστερα από οξείες καταστάσεις όπως λοίμωξη ή χειρουργική επέμβαση. —με τη σωστή κατανομή των γευμάτων στο 24ωρο χωρίς να παραλείπετε κανένα κύριο ή ενδιάμεσο γεύμα. —αποφεύγοντας την υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ. —μειώνοντας τη δόση ή ακόμη και τρώγοντας ένα μικρό γεύμα πριν από περιπτώσεις σωματικής άσκησης ή αυξημένης δραστηριότητας που δεν αποτελούν μέρος ενός καθημερινού προγράμματος. —έχοντας πάντα μαζί σας μερικούς κύβους ζάχαρη ή καραμέλες. Μπορεί να αποφευχθεί η υπογλυκαιμία; Ίσως όχι εντελώς, εφόσον θέλετε και πρέπει ο διαβήτης σας να είναι σωστά ρυθμισμένος και το σάκχαρο αίματος να μην υπερβαίνει το φυσιολογικό, αλλά αν βρείτε την αιτία που την προκαλεί μπορείτε να την κάνετε σπάνια.

Η αντιμετώπιση της υπογλυκαιμίας είναι αιτιολογική δηλ. αν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο αίτιο που προκαλεί την υπογλυκαιμία φροντίζουμε να αρθεί. Αν π.χ. η δόση της ινσουλίνης είναι μεγάλη ή αν η δίαιτα του διαβητικού δεν είναι ρυθμισμένη τότε φροντίζουμε να τα ρυθμίσουμε. Η ρύθμιση αυτή είναι αρκετά πιο δύσκολη στα παιδιά απ' ότι στους ενήλικες επειδή τα παιδιά έχουν έντονη και απρόβλεπτη κινητική δραστηριότητα η οποία όπως αναφέρθηκε πιο πάνω αποτελεί αίτιο υπογλυκαιμίας. Η υπογλυκαιμία αντιμετωπίζεται με τη χορήγηση γλυκόζης είτε υπό τη μορφή της ενδοφλέβιας χορήγησης (στις πιο βαριές περιπτώσεις) είτε υπό την μορφή σάκχαρης ή γλυκού (στις πιο ελαφριές περιπτώσεις). Τα περισσότερα άτομα που πάσχουν από υπογλυκαιμία (κυρίως διαβητικοί) γνωρίζουν τα συμπτώματά της και τα αντιμετωπίζουν με τη λήψη μιας ή περισσοτέρων κουταλιών σάκχαρης ή ενός γλυκού ή μιας γλυκιάς πορτοκαλάδας. Πολλά άτομα με συχνές κρίσεις υπογλυκαιμίας συνηθίζουν να κουβαλάνε στην τσέπη τους μερικές καραμέλες ή σοκολάτες ή ακόμη και φακελάκια με ζάχαρη.

Σπαντιδέας Αναστάσιος, Παθολόγος

Γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση (ΓΟΠ)

Αν οι ξινίλες και οι καούρες έχουν αρχίσει να κάνουν σιγά σιγά την εμφάνισή τους τότε μάλλον έχετε αρχίσει να υποφέρετε από γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση.

Η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση είναι μία συχνή πάθηση του πεπτικού συστήματος. Αυτό που συμβαίνει είναι παλινδρόμηση οξέος από το στομάχι προς τον οισοφάγο.
Το τοίχωμα του στομαχιού είναι έτσι κατασκευασμένο ώστε να μη διαβρώνεται από το οξύ αυτό (που χρησιμεύει στη διάσπαση των τροφών). Όμως ο οισοφάγος δεν έχει προστασία γιά αυτό το οξύ και έτσι ερεθίζεται όταν έρχεται σε επαφή μ' αυτό. Γιά να αποφεύγεται αυτή η επαφή υπάρχει ένας μυς, ο γαστροοισοφαγικός σφιγκτήρας, ο οποίος λειτουργεί σαν βαλβίδα: επιτρέπει τη ροή των τροφών προς το στομάχι αλλά απαγορεύει την παλινδρόμηση γαστρικού οξέος από το στομάχι προς τον οισοφάγο. Στους ασθενείς που έχουν γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση ο σφιγκτήρας αυτός δεν λειτουργεί σωστά και έτσι το οξύ του στομαχιού παλινδρομεί προς τον οισοφάγο και τον ερεθίζει.

Συμπτώματα της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης

Τα συνηθέστερα συμπτώματα αυτής της πάθησης είναι κάψιμο στο στήθος και αναγωγές τροφής. Το κάψιμο στο στήθος συνήθως εκδηλώνεται στο κέντρο του θώρακα και μερικές φορές ανεβαίνει μέχρι το λαιμό. Κατά την αναγωγή τροφής, περιεχόμενα του στομάχου μαζί με οξύ ανεβαίνουν στο στόμα και δημιουργούν μία άσχημη, ξινή και καυστική γεύση.
Μερικές φορές οι άνθρωποι που έχουν ΓΟΠ έχουν την αίσθηση ότι έχουν πολύ σάλιο στο στόμα τους. Άλλες φορές έχουν την αίσθηση ενός κόμπου στο πίσω μέρος του λαιμού. Τέλος άλλοι άνθρωποι έχουν ένα συνεχή βήχα, πόνο στο λαιμό, βραχνάδα ή και άσθμα (δύσπνοια).

Πώς γίνεται η διάγνωση της ΓΟΠ;

Συνήθως ο γιατρός σας μπορεί να σας πει αν έχετε ΓΟΠ μετά από μερικές ερωτήσεις και τη φυσική εξέταση. Μπορεί όμως να χρειασθεί να υποβληθείτε σε ορισμένες εξετάσεις γιά την επιβεβαίωση της διάγνωσης.

Θεραπεία της ΓΟΠ

Ορισμένες τροποποιήσεις των συνηθειών σας έχουν μεγάλη σημασία γιά την θεραπεία:

• Αποφύγετε τροφές που επιδεινώνουν τα συμπτώματα της ΓΟΠ, όπως τα όξινα φαγητά (τροφές από κίτρο ή τομάτα), το οινόπνευμα, τη σοκολάτα, τα καφεϊνούχα ποτά, τις λιπαρές τροφές, το σκόρδο, τα κρεμμύδια και τη μέντα.
• Αποφύγετε τα μεγάλα γεύματα και μην τρώτε τίποτε 3-4 ώρες πριν να ξαπλώσετε.
• Χάσετε βάρος εάν είστε υπέρβαρος(η).
• Ανυψώστε το κεφάλι του κρεβατιού κατά μερικά εκατοστά (αυτό συνήθως επιτυγχάνεται τοποθετώντας ένα βιβλίο κάτω από τα πόδια του κρεβατιού που βρίσκονται προς το κεφάλι).
• Σταματείστε το κάπνισμα.

Υπάρχουν ορισμένα φάρμακα τα οποία μειώνουν την οξύτητα του στομαχιού και ο γιατρός σας θα συνταγογραφήσει το κατάλληλο γιά σας. Εάν όλα τα παραπάνω δεν βοηθήσουν τότε υπάρχει το ενδεχόμενο χειρουργικής επέμβασης που θα θεραπεύσει τη ΓΟΠ.

Πόσο διαρκεί η ΓΟΠ;

Η σωστή θεραπεία συνήθως ανακουφίζει από τα συμπτώματα σε λίγες ημέρες. Όμως υπάρχουν άνθρωποι που αργούν να παρουσιάσουν βελτίωση. Δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο, μετά το τέλος της θεραπείας, η ΓΟΠ να επανεμφανίζεται.

Πηγή: medweb

Χαμηλός αιματοκρίτης και Διατροφή

Τα αιμοπετάλια είναι τα πιο μικρά από τα έμμορφα συστατικά του αίματος και ο ρόλος τους είναι πάρα πολύ σημαντικός, είναι το ποσοστό του όγκου (ποσοστό) του αίματος το οποίο καταλαμβάνουν τα ερυθρά αιμοσφαίρια. και από αυτά γίνεται και η ανάλυση του αιματοκρίτη.

Έχετε διερωτηθεί ποτέ πως σταματά η ροή του αίματος όταν χτυπήσουμε κάπου και ανοίξει πληγή στο δέρμα; Αυτή ακριβώς είναι η δουλειά που κάνουν τα αιμοπετάλια.

Μαζεύονται μεγάλες ομάδες αιμοπεταλίων στην περιοχή της πληγής και απελευθερώνουν μια ουσία για να κολλήσουν μεταξύ τους, με αποτέλεσμα να σχηματίζουν ένα είδος πώματος για να σταματήσει να τρέχει το αίμα προς τα έξω.

Φυσιολογικές τιμές αιματοκρίτη

Αιματοκρίτης άντρες: 39 - 50
Αιματοκρίτης γυναίκες: 35 - 47
Αιματοκρίτης νεογέννητα: 32
Αιματοκρίτης 2-12 ετών: 32 - 42
Αιματοκρίτης έφηβοι: 34 - 48

Πότε κυρίως χαμηλώνει ο αιματοκρίτης;  
Αν δεν υπάρχει παθολογικό πρόβλημα (πχ. στίγμα, μπορείτε να το μάθετε με τι εξέταση ονόματι Ηλεκτροφόρηση αιμοσφαιρίνης) οι χαμηλές τιμές αιματοκρίτη στις γυναίκες είναι συνήθως απόρροια της φτωχής σε πρωτεΐνες διατροφή. Άλλες συνήθης αιτίες είναι λόγω εσωτερικής αιμορραγίας που μπορεί να φανεί στα κόπρανα μπορεί όμως και όχι, η συχνές αιμοδοσίες, η μη προσεγμένη διατροφή και άλλες αιτίες.  

Πότε κυρίως ψηλώνει ο αιματοκρίτης;  
Έχουν κυρίως τα άτομα με ψηλή πίεση και προκαλείτε από το άλας και διάφορες αλμυρές τροφές που παίρνουν πιθανόν συχνά αλλά και άλλες αιτίες μπορεί να είναι πιθανές. Οι γιατροί λένε: Όταν έχεις ψηλό αιματοκρίτη, δίνε αίμα για να γλιτώσεις το εγκεφαλικό. Σε κάθε περίπτωση ο αιματοκρίτης πρέπει να ψάχνεται αναλυτικά για να δείτε την πηγή της μείωσης (ή αύξησης που είναι πιο λίγο σοβαρή) γιατί μπορεί να υποβόσκει κάτι σοβαρότερο.
   
Πως σταθεροποιείτε ο αιματοκρίτης;
Εάν παρουσιάζετε χαμηλό αιματοκρίτη και σίδηρο, καταναλώνετε τουλάχιστον 1 φορά την εβδομάδα κόκκινο κρέας (αλλά όχι περισσότερο από 2 φορές αφού πολύ πιθανό να είναι και αυτός ο λόγος που αυξάνετε ο αιματοκρίτης), πιο συστηματικά φακές και σπανάκι με λεμόνι (2-3 φορές). Προτιμάτε φρούτα πλούσια σε Βιταμίνη C (πορτοκάλι, ακτινίδιο) χωρίς να αποκλείεται τα υπόλοιπα. 

Βοηθητικά μέσα μπορούν να παρθούν αρχικά από μια προσεγμένη και σωστή διατροφή μας: Συμπερασματικά ως κύριες πηγές αντιοξειδωτικών εμφανίζονται: οι ελιές και το ελαιόλαδο, τα λαχανικά ( κυριότερα οι ντομάτες, το κρεμμύδι, το σέλινο, το μπρόκολο, το αβοκάντο ), τα δημητριακά ( κυρίως το ρύζι και η σίκαλη ), τα φρούτα ( κυριότερα η μπανάνα, το μήλο, το σταφύλι ), το κόκκινο κρασί, τα αμύγδαλα και τα αράπικα φυστίκια.

Οι αντιοξειδωτικές ουσίες θεωρούνται ο σημαντικότερος τρόπος αντιμετώπισης των "ελεύθερων ριζών οξυγόνου" ήτοι των ασταθών ουσιών που δημιουργούνται στον ανθρώπινο οργανισμό, μέσω φυσιολογικής κυτταρικής διαδικασίας, έκθεσης σε υπερβολική μόλυνση, έκθεσης σε υπερβολική ηλιακή ακτινοβολία, καπνό από τσιγάρα κ.α. τα οποία επηρεάζουν αρνητικά όταν είναι σε υπερβολική ποσότητα τα αιμοσφαίρια μας. 

Εάν χρησιμοποιείτε φαρμακευτικά παρασκευάσματα βιταμινών, πάρτε τα σε ώρες αιχμής ή κοντά στο μεσημεριανό σας γεύμα, προκειμένου να απορροφηθούν και οι λιποδιαλυτές βιταμίνες. 

Αποφύγετε την υπερκατανάλωση αλκοόλ. Προτιμήστε κόκκινο κρασί, που περιέχει πολυφαινόλες, κατεχίνες, κερσετίνες, ουσίες που επιδρούν θετικά στο καρδιαγγειακό σύστημα.

Βάλτε στην καθημερινότητά σας την άσκηση, ακόμα και αν αυτή είναι ήπια. Βοηθά τις μεταβολικές καύσεις και το καρδιαγειακό σύστημα.

Πριν από την άσκηση καταναλώστε πορτοκάλι. Σας προσφέρει Κάλιο για τη σωστή λειτουργία των μυών και γλυκόζη προς κάλυψη των ενεργειακών σας αναγκών.

πηγή: μικρά αποσπάσματα από διάφορες πηγές

 

Χαμηλός αιματοκρίτης; Με αυτές τις τροφές θα τον ενισχύσετε

Ο αιματοκρίτης είναι μια αιματολογική εξέταση που δείχνει το ποσοστό του όγκου που καταλαμβάνουν τα ερυθρά αιμοσφαίρια στο αίμα και χρησιμοποιείται για να διαπιστωθεί η αναιμία.

Αν ο αριθμός των ερυθρών αιμοσφαιρίων είναι χαμηλότερος από τον κανονικό, οι αιματολογικές εξετάσεις θα δείξουν χαμηλό αιματοκρίτη, που σημαίνει ότι τα διάφορα όργανα του σώματος δεν λαμβάνουν αρκετό οξυγόνο.

Σ' αυτή την περίπτωση μπορεί να εμφανιστούν τα συμπτώματα της αναιμίας: εύκολη κόπωση, δύσπνοια, ταχυκαρδία, αδυναμία συγκέντρωσης, τάσεις λιποθυμίας.

Η αναιμία είναι η πιο συχνή κατάσταση που προκαλεί χαμηλό αιματοκρίτη. Αιματοκρίτης κάτω από 30 υποδηλώνει μέτρια έως σοβαρή αναιμία.
Όταν υπάρχει πραγματική αναιμία (ανεξάρτητα από το αν υπάρχει εγκυμοσύνη) αυτή οφείλεται συνήθως σε έλλειψη σιδήρου και αποκαλείται σιδηροπενική αναιμία. Σ' αυτή την περίπτωση πρέπει να συμπεριλάβετε στη διατροφή σας τροφές πλούσιες σε σίδηρο.

Αυτές είναι:

-Κόκκινα κρέατα, όπως το μοσχάρι, καθώς και το χοιρινό και το κοτόπουλο.

-Τα όσπρια και οι φακές είναι επίσης καλές πηγές σιδήρου. Πρέπει ωστόσο να γνωρίζετε, ότι ο σίδηρος που βρίσκεται στις φυτικές τροφές δεν απορροφάται τόσο καλά, όσο αυτός που βρίσκεται στις ζωικές. Στην καλή απορρόφηση του σιδήρου βοηθούν οι τροφές που είναι πλούσιες σε βιταμίνη C και Β-καροτένιο. Οι ουσίες αυτές υπάρχουν στα καρότα, τις πιπεριές, τη ντομάτα, το λεμόνι και το πορτοκάλι.

-Τέλος, τροφές που αποτελούν καλή πηγή σιδήρου είναι τα ψάρια και τα θαλασσινά.
Για να είστε βέβαιοι για τους λόγους που προκαλούν αναιμία απαιτείται πλήρης αιματολογικός έλεγχος πλην του αιματοκρίτη. Εκτός από τη σιδηροπενική αναιμία, ο χαμηλός αιματοκρίτης μπορεί να οφείλεται και σε άλλες καταστάσεις, όπως σε έλλειψη βιταμινών ή ιχνοστοιχείων ή σε κάποια χρόνια ασθένεια.

Μπορεί επίσης να προκύψει όταν υπάρχει απώλεια αίματος. Η οξεία απώλεια αίματος από εσωτερική αιμορραγία (όπως από ένα αιμορραγικό έλκος) ή εξωτερική αιμορραγία (από το τραύμα) μπορεί να ρίξει τον αιματοκρίτη σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Το ίδιο συμβαίνει όταν υπάρχουν επαναλαμβανόμενες μικρές αιμορραγίες (έλκη στομάχου, αιμορροΐδες κλπ). Οι νεώτερες γυναίκες είναι πιθανό να έχουν χαμηλό αιματοκρίτη, λόγω της απώλειας αίματος κάθε μήνα με την κανονική έμμηνο ρύση.

Πηγή: www.onmed.gr