Διακοπές στις Καλύτερες Τιμές!

Booking.com
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Βακτήρια. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Βακτήρια. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πόσο σημαντικό ρόλο παίζουν οι σαλάτες στην διάθεση μας;

Επιστήμονες υποστηρίζουν πως αν τρώμε επτά ή περισσότερες σαλάτες την ημέρα όχι μόνο θα είμαστε υγιείς αλλά και ευτυχισμένοι.

Όπως ανακάλυψαν, όσοι τρώνε καθημερινά τρία ή τέσσερα φρούτα και δύο μεγάλες σαλάτες την ημέρα αισθάνονται πιο χαρούμενοι και πιο αισιόδοξοι για το μέλλον.




Η σχετική μελέτη βασίσθηκε στην ανάλυση δημοσκοπήσεων, στις οποίες είχαν συμμετάσχει 80.000 εθελοντές, οι οποίοι είχαν απαντήσει μεταξύ άλλων σε ερωτήματα για τη διατροφή, την φυσική δραστηριότητα και τα συναισθήματά τους.

Οι ερευνητές βαθμολόγησαν κάθε εθελοντή σε μία κλίμακα από 0 έως 10, αναλόγως με την ικανοποίησή του από τη ζωή του – και συνέκριναν τη βαθμολογία αυτή με τις διατροφικές συνήθειές του. Έτσι ανακάλυψαν πως όσοι έτρωγαν τα περισσότερα φρούτα και λαχανικά, είχαν βαθμολογία κατά μία μονάδα υψηλότερη απ’ ό,τι όσα δεν έτρωγαν. Αν και δεν είναι επακριβώς γνωστό πως επηρεάζουν φρούτα και λαχανικά την ευεξία, εξίσου γνωστό είναι πως περιέχουν αντιοξειδωτικές χημικές ουσίες οι οποίες πιστεύεται ότι ελαττώνουν το στρες.







Πρόσφατες μελέτες έχουν αποκαλύψει ότι τα παιδιά που τρώνε τα περισσότερα φρούτα και λαχανικά διατρέχουν τον χαμηλότερο κίνδυνο κατάθλιψης αργότερα στη ζωή τους. Η μελέτη, που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση "Social Indicators Research", καταλήγει στο συμπέρασμα ότι είναι απαραίτητο να καταναλώνουμε υψηλά επίπεδα φρούτων και λαχανικών για το καλό της ψυχικής υγείας μας και όχι μόνο της σωματικής.





Σημειώνεται πως οι μερίδες που συνιστώνται για καλή υγεία είναι μονάδα μέτρησης και δεν αντιστοιχούν σε μερίδες εστιατορίου. Στην πραγματικότητα, μία μερίδα φρούτου αντιστοιχεί σε ένα φρούτο και μία μερίδα λαχανικά αντιστοιχεί σε λιγότερο από μισή σαλάτα (μετρημένη ως σαλάτα εστιατορίου). Έτσι, επτά ή οκτώ μερίδες φρούτων και λαχανικών την ημέρα σημαίνουν τρία ή τέσσερα φρούτα και δύο μεγάλες σαλάτες την ημέρα.

Social Indicators Research

Έξτρα Συμβουλές

Επειδή αρκετά από τα λαχανικά ψεκάζονται με φυτοφάρμακα αλλά μαζεύουν αρκετή σκόνη και βακτήρια από το περιβάλλον, για να τα τρώμε με ασφάλεια, καλό είναι τα λαχανικά και φρούτα γενικότερα να πλένονται πολύ καλά πριν καταναλωθούν, ένας εύκολος και ασφαλές τρόπος είναι να τα βάλετε σε μεγάλο μπολ και να βάλετε λίγο αλάτι, λίγο άσπρο ξύδι και νερό μέχρι να γεμίσει, τα αφήνετε για 5 λεπτά και μετά τα τρίφετε με το χέρι μέσα στο μπολ για να φύγουν οι ακαθαρσίες, ακολούθως ξεπλένετε επιπλέον 1-2 φορές καλά με καθαρό νερό όλα μαζί ή ένα ένα και είναι έτοιμα για κατανάλωση.

Πόσο "αθώο" είναι το πλυντήριο πιάτων;

Κρυφή απειλή το… πλυντήριο πιάτων!!



Αν το καλοσκεφτείτε πριν απαντήσετε, τότε μάλλον η απάντησή σας θα είναι: “Όχι και τόσο”. Σωστά, αφού σύμφωνα με ειδικούς, η υγρασία και οι υψηλές θερμοκρασίες που αναπτύσσονται κατά τη λειτουργία του, παρέχουν το ιδανικό περιβάλλον για την ανάπτυξη δύο ειδών μυκήτων, οι οποίοι μπορεί να αναπτυχθούν και σε άλλα οικιακά σκεύη.

Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με έρευνα υπό την επικεφαλής ερευνήτρια, Δρ Πολόνα Ζαλάρ, βιολόγο στο πανεπιστήμιο της Λιουμπλιάνα, στη Σλοβενία, στα λάστιχα της πόρτας του 62% των πλυντηρίων πιάτων που εξετάστηκαν, υπήρχαν οι μύκητες exophiala dermatitidis και exophiala phaeomuriformis, οι οποίοι μπορεί να προσβάλλουν τον άνθρωπο, προκαλώντας δερματικά ή καρδιολογικά συμπτώματα.


Η έρευνα πραγματοποιήθηκε σε 189 δείγματα από σπίτια σε 101 πόλεις σε όλο τον κόσμο. Τα 102 από τα δείγματα ελήφθησαν από πόλεις της Σλοβενίας, 42 από άλλες ευρωπαϊκές χώρες, 16 από την Βόρειο και Νότιο Αμερική, 5 από το Ισραήλ, 10 από τη Νότιο Αφρική, 7 από την Άπω Ανατολή και 7 από την Αυστραλία.

Ειδικά ο πρώτος μύκητας, ο exophiala dermatitidis, μπορεί να προκαλέσει και αποστήματα στον εγκέφαλο, ενώ έχει επίσης διαπιστωθεί, πως μπορεί να αποικίσει στους πνεύμονες των πασχόντων από κυστική ίνωση, ενώ σε σπάνιες περιπτώσεις έχει κοστίσει τη ζωή ανθρώπων που δεν έπασχαν από υποκείμενα νοσήματα.

Και οι δύο μύκητες επέζησαν παρά τις υψηλές θερμοκρασίες, που έφτασαν και τους 80 βαθμούς Κελσίου, τις υψηλές συγκεντρώσεις αλάτων και τα καθαριστικά των πλυντηρίων πιάτων.
Οι ερευνητές υποστηρίζουν πως είναι ένας συνδυασμός ιδιοτήτων, ο οποίος δεν έχει παρατηρηθεί άλλη φορά σε μύκητες.


“Η εκτενής παρουσία των μυκήτων exophiala σε συσκευές που υπάρχουν στα περισσότερα σπίτια υποδηλώνει ότι οι μικροοργανισμοί αυτοί έχουν εισέλθει σε μια εκπληκτική εξελικτική διαδικασία, που στο μέλλον θα μπορούσε να αποτελέσει σημαντικό κίνδυνο για την υγεία των ανθρώπων”, δήλωσε η επικεφαλής ερευνήτρια.

 Πηγή: Τα ΝέαOnline




Αν πλένετε τα πιάτα στο χέρι, φοράτε γάντια αν τα χέρια σας ξεραίνονται, μην αφήνετε τη βρύση να τρέχει, καθαρίστε τα με ένα βουρτσάκι πρώτα, σαπουνίστε τα με αντιβακτηριακό υγρό πιάτων, και μετά τα ξεπλύνατε τα έχοντας την βρύση σε όσο χαμηλότερη ροή γίνεται.
Ακόμη μεγαλύτερη οικονομία θα κάνετε αν γεμίσετε ένα δοχείο με νερό και ξεπλύνετε όλα τα πιάτα εκεί. Όταν χρειάζεστε ζεστό νερό για να βγουν τα λίπη αντί για το ζεστό νερό της βρύσης μπορείτε να χρησιμοποιήστε νερό από τον βραστήρα. Το πλύσιμο πιάτων στο χέρι με ανοιχτή βρύση καταναλώνει 150 λίτρα την ημέρα ενώ το πλύσιμο και ξέβγαλμα στο νεροχύτη ή στη λεκάνη 25 λίτρα.


Πηγή: olatapsaxno.gr

Τρόποι Αντιμετώπισης:

How do I Kill Mold?

Τέρμα οι λοιμώξεις από τους Ψύκτες Νερού, η λύση!

Κρέας. Ότι πρέπει να ξέρουμε

Γενικά

Το κρέας δεσπόζει στο «μενού» της διατροφής μας και έχει μεγάλη σημασία για τη σωστή θρέψη και ανάπτυξη του ανθρώπου. Περιέχει πρωτεΐνες, σίδηρο, βιταμίνη Β12, που λαμβάνεται μόνο από ζωικά προϊόντα, κ.ά. «Κόκκινο κρέας» θεωρούνται το χοιρινό, το μοσχάρι, το αρνί και το κατσίκι, ενώ στο «άσπρο κρέας» κατατάσσονται το το κοτόπουλο, η γαλοπούλα, το κουνέλι κ.ά. Οι κίνδυνοι από τη μη ισορροπημένη και την κακή διατροφή καιροφυλακτούν σε σχέση με το κρέας λόγω αφενός της ποσότητας και αφετέρου της ποιότητας του κρέατος που καταναλώνουμε.



Ουκ εν τω πολλώ το ευ

Πριν από 40 χρόνια η κατανάλωση κρέατος ήταν περίπου 35 γραμμάρια ημερησίως και σήμερα έχουμε φθάσει να καταναλώνουμε περισσότερα από 150 γραμμάρια ημερησίως. Μάλιστα, σύμφωνα με μελέτες, τα παιδιά τρώνε ημερησίως περισσότερα από 50 γραμμάρια επεξεργασμένου κρέατος (αλλαντικά κ.ά.). Η ιδανική ποσότητα κρέατος που πρέπει να καταναλώνουμε είναι 100 γραμμάρια κόκκινου κρέατος την εβδομάδα! Μην τρομάζετε, συνηθισμένοι από την ολοκληρωτική διείσδυση της κρεατοφαγίας στο διαιτολόγιό σας. Υγεία δεν σημαίνει σίγουρα κατανάλωση 150 γραμμαρίων ημερησίως, όπως γίνεται σήμερα.
Η κατανάλωση πουλερικών, αβγών και κόκκινου κρέατος δεν θα πρέπει να ξεπερνά κατά μέσού όρο τη μια μικρομερίδα την ημέρα ή μία πλήρη μερίδα κάθε δεύτερη ημέρα, ενώ περαιτέρω μείωση δεν φαίνεται να απειλεί την καλή υγεία των ενηλίκων. Το κρέας των πουλερικών προτιμάται από το κόκκινο κρέας, ενώ τα αβγά, συμπεριλαμβανομένων αυτών που χρησιμοποιούνται στη μαγειρική και στη ζαχαροπλαστική, δεν θα πρέπει να ξεπερνούν τα τέσσερα την εβδομάδα. Κατά συνέπεια ένα άτομο μπορεί να καταναλώνει τρία αβγά την εβδομάδα και δύο μερίδες την εβδομάδα κρέας πουλερικών.
Η πρόσληψη κρέατος, και ιδιαίτερα κόκκινου κρέατος, σχετίζεται σταθερά με τον καρκίνο του παχέος εντέρου και ενδεχομένως με άλλες μορφές καρκίνου και με τη στεφανιαία νόσο. Τόσο το κρέας όσο και τα αβγά περιέχουν σχετικά υψηλές ποσότητες χοληστερόλης. Το κόκκινο κρέας έχει περισσότερα κεκορεσμένα λίπη, γι' αυτό αυξάνει τον κίνδυνο για έμφραγμα (αρτηριοσκλήρωση) και για καρκίνο. Προτιμάται το άσπρο κρέας - εφόσον τα πουλερικά δεν διατρέφονται με ακατάλληλες τροφές που αλλοιώνουν τη σύνθεση του κρέατός τους.

Κίνδυνοι από από την κακή ποιότητα κρέατος

Εκτός από την παθογόνο prion, τον παράγοντα που ευθύνεται για τη νόσο των τρελών αγελάδων, πλείστοι άλλοι κίνδυνοι καιροφυλακτούν κατά την κατανάλωση κρέατος. Αφορούν παθογόνους μικροοργανισμούς (βακτήρια και παράσιτα) και σπανίως ιούς, αλλά και κατάλοιπα φαρμάκων και χημικές ουσίες.
Τα βακτήρια είναι οι συχνότεροι, σημαντικότεροι και πιο επικίνδυνοι παθογόνοι μικροοργανισμοί που επηρεάζουν την ποιότητα του κρέατος. Αλλά προκαλούν τροφογενείς λοιμώξεις και άλλα διασπούν τα διάφορα συστατικά του κρέατος με αποτέλεσμα να αλλάζουν η όψη, η γεύση και η οσμή του. Έχουν ιδιαίτερη «προτίμηση» σε τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες, όπως είναι κατ' εξοχήν τα τρόφιμα ζωικής προέλευσης.

Αναλυτικά:
Clostridium pertringens: Είναι παθογόνο βακτήρια που σχετίζεται με γεύματα τα οποία περιέχουν κρέατα και σάλτσες. H παρουσία του οφείλεται σε ακατάλληλο θερμοκρασιακό χειρισμό τους, όπως είναι η αργή ψύξη (δηλαδή η παραμονή επί μακρόν σε σχετικά χαμηλή θερμοκρασία) και η ατελής επαναθέρμανσή τους. Προκαλεί λοίμωξη που οφείλεται στην παραγωγή τοξίνης στον γαστρεντερικό σωλήνα του ανθρώπου. Τα κύρια συμπτώματα είναι κοιλιακό άλγος, διάρροια, ναυτία και ενίοτε εμετό. Ο μόνος τρόπος προστασίας των τροφίμων από την ανάπτυξη του C. perfringens είναι η ταχεία θέρμανση και ψύξη τους.
Σαλμονέλα: Αποτελούν το συχνότερο αίτιο τροφογενών λοιμώξεων, με συχνότητα η οποία τα τελευταία χρόνια αυξάνεται συνεχώς. Βρίσκονται σε διάφορα τρόφιμα, όπως νωπά κρέατα, πουλερικά, ιχθυηρά (οστρακοειδή που αλιεύονται σε μολυσμένες θάλασσες), αβγά, γάλα και γαλακτοκομικά προϊόντα, χοιρινό κ.ά. Οι σαλμονέλες χωρίζονται σε τρεις ομάδες: 1. Σαλμονέλες προσαρμοσμένες μόνο στον άνθρωπο (S. typhi, S. parathyphi Α, S. sendai) - δεν είναι παθογόνες για τα ζώα -, που ευθύνονται για τον τύφο και τον παράτυφο. 2. Σαλμονέλες που προσβάλλουν και τον άνθρωπο και τα ζώα (S. thyphimurium, S. enteritidis) και ευθύνονται για την κλασική τροφική δηλητηρίαση από σαλμονέλα, για τη διάρροια των ταξιδιωτών και για τη βρεφική διάρροια. 3. Σαλμονέλες που προσβάλλουν κυρίως τα ζώα και τα πτηνά (S. abortus-ονίs, S. gallinarum, S. choleraesuis) - σπανίως προσβάλλουν τον άνθρωπο και όταν αυτό συμβεί τα συμπτώματα είναι πολύ ήπια.
Η μετάδοση των σαλμονελών στα τρόφιμα οφείλεται συνήθως σε επιμόλυνση των μαγειρεμένων ή παστεριωμένων ή άλλως πώς θερμικά επεξεργασμένων τροφίμων από μολυσμένα εργαλεία κουζίνας (μαχαίρια) ή από μολυσμένους χειριστές (ανθρώπους που είναι φορείς και τα πιάνουν). Τα αβγά όρνιθας θεωρούνται το πιο επικίνδυνο τρόφιμο για τη μετάδοση σαλμονελών και μάλιστα της S. enteritidis. Η προστασία από τη σαλμονέλωση γίνεται με καλό ψήσιμο των τροφίμων, με αυστηρή τήρηση όλων των κανόνων προσωπικής υγιεινής, με καλό καθαρισμό και απολύμανση όλων των επιφανειών που έρχονται σε επαφή με τα τρόφιμα.
Escherichia coli: Ανήκει στα εντεροβακτηριοειδή και ανευρίσκεται συχνότερα σε νωπά τρόφιμα ζωικής προέλευσης (γάλα, κόκκινα κρέατα, πουλερικά) ή σε ατελώς επεξεργασμένα τρόφιμα. Η εντεροτοξικογόνος Ε. coli προκαλεί συμπτώματα των οποίων η σοβαρότητα εξαρτάται από τις παραγόμενες τοξίνες. Η εμφάνιση των συμπτωμάτων είναι αιφνίδια και οξεία με κύριο χαρακτηριστικό την υδαρή διάρροια η οποία συνοδεύεται από έμετο και επιγάστριο άλγος. Η πυρεξία (πυρετός) είναι σπάνια, αλλά η αφυδάτωση συνήθης και έντονη, με αποτέλεσμα, εφόσον καθυστερήσει η θεραπεία, να απειλείται η ζωή. H εντερογόνος Ε. coli προκαλεί επίμονη μεγάλης διάρκειας εκκριτική διάρροια με σοβαρή εντερίτιδα. Τα συμπτώματα εμφανίζονται σε 12-36 ώρες.
Λιστέρια (Lίsteria monocytogenes): Βακτηρίδιο που συνηθέστερα βρίσκεται σε νωπά και κατεψυγμένα κρέατα και πουλερικά, μη παστεριωμένα γαλακτοκομικά ή προϊόντα που υφίστανται ωρίμανση (μαλακά τυριά, παγωτά, νωπό γάλα, κρέμα, βούτυρο) αλλά και σε ωμά λαχανικά (λάχανο, μαρούλι), ιχθυηρά κ.ά. Η λιστερίωση είναι η λοίμωξη που προκαλεί στους μεν (ανοσολογικά) υγιείς ενηλίκους συμπτώματα από το γαστρεντερικό σύστημα, στους δε ανοσοκατεσταλμένους, στους ηλικιωμένους και στα μικρά παιδιά σηψαιμία, μηνιγγίτιδα, εγκεφαλίτιδα και γενικά απειλεί επικίνδυνα τη ζωή τους.
Staphylococcιιs aureus: Η σταφυλοκοκκική τροφική δηλητηρίαση είναι λοίμωξη που οφείλεται στον παθογόνο μικροοργανισμό stαρhylοcοccυs aureus, ο οποίος απoτελεί μεγάλο πρόβλημα της κτηνοτροφίας και της βιομηχανίας τροφίμων ζωικής προέλευσης. Τα τρόφιμα που συχνότερα ενοχοποιούνται για αυτή την τροφική δηλητηρίαση είναι το κρέας και τα κρεατοσκευάσματα, τα πουλερικά και τα αβγά, το γάλα και τα γαλακτοκομικά, σάντουιτς με γέμιση κοτόπουλου, γαλοπούλας, τόνου κ.ά.
Τα συνηθέστερα συμπτώματα είναι ναυτία, έμετος, επιγάστριος σπασμός και σωματική εξάντληση. Σε σοβαρότερα περιστατικά μπορεί να συνυπάρχουν κεφαλαλγία, μυϊκοί σπασμοί, αιφνίδιες μεταβολές της πίεσης του αίματος και των σφυγμών. Στην εκδήλωση της τροφικής αυτής δηλητηρίασης συμβάλλων εκτός άλλων η ατελής ψύξη των τροφίμων, η παραμονή τους επί μακρόν σε Θερμοκρασία δωματίου, το ατελές ψήσιμο ή η ατελής επαναθέρμανσή τους και η μη τήρηση των βασικών κανόνων υγιεινής (πλύσιμο χεριών, πλύσιμο κουζινικών εργαλείων με ζεστό νερό και απορρυπαντικό).
Παράσιτα:
Τα παράσιτα αποτελούν σημαντικό βιολογικό παράγοντα ο οποίος προκαλεί τροφικές λοιμώξεις. 0ι τροφογενείς παρασιτώσεις με εξαίρεση την τοξοπλάσμωση (που οφείλεται σε πρωτόζωο) προκαλούνται από έλμινθες. Τα ωμά ή ατελώς ψημένα τρόφιμα αποτελούν πολύ καλό μέσο μετάδοσης των ελμινθιάσεων. Συνήθως πιο φορτωμένα με έλμινθες είναι τα τρόφιμα ζωικής προέλευσης, ενώ στις ανεπτυγμένες χώρες οι τροφογενείς ελμινθιάσεις οφείλονται στις ιδιαίτερες διαιτητικές συνήθειες (π.χ. προτίμηση των Γάλλων και των Αγγλοσαξόνων στα ωμά ή μισοψημένα κρέατα, προτίμηση των Σκανδιναβών στα ωμά μαριναρισμένα ψάρια, προτίμηση των Γιαπωνέζων στο σούστ). 0ι ελμινθιάσεις συνήθως σχετίζονται με κατανάλωση κρέατος παραγωγικών ζώων (βόειο, χοιρινό, αρνίσιο, ιχθύων). Αναλυτικά:
Trichinella spiralis: Παρασιτεί στο μυϊκό σύστημα διαφόρων κατοικιδίων ή άγριων ζώων, κυρίως δε του χοίρου, και προσβάλλει τον άνθρωπο προκαλώντας παρασιτική νόσο που είναι γνωστή ως τριχίνωση ή τριχινέλωση. Μεταδίδεται στον άνθρωπο αποκλειστικά τροφογενώς και κυρίως με το χοιρινό κρέας (φρέσκα χοιρινά λουκάνικα αλλά και τα αποξηραμένα ή καπνιστά λουκάνικα) και σπανιότερα με κρέας άλλων ειδών. Οι χοίροι μολύνονται όταν χρησιμοποιούνται για τη διατροφή τους απορριπτόμενα τεμάχια κρέατος ή απορρίμματα. Τα τελευταία χρόνια η τριχινέλωση έχει μειωθεί εξαιτίας της αλλαγής του τρόπου εκτροφής των χοίρων και των μέτρων προφύλαξης στα σφαγεία κατά τον έλεγχο των σφαγίων (τριχινοσκόπηση). Στην τριχινέλωση παρατηρούνται μυαλγία, πυρετός, περιφερικό οίδημα, πετεχειακές αιμορραγίες και ευαισθησία των μυών.
Τοξόπλασμα: Ο άνθρωπος μολύνεται κυρίως είτε από την κατανάλωση ατελώς ψημένου ή ωμού κρέατος ζώου μολυσμένου με τοξόπλασμα (ή λαχανικών μολυσμένων με κόπρανα γάτας - επίκτητη τοξοπλάσμωση) είτε κατά την εμβρυϊκή ζωή όταν η μητέρα μολυνθεί στο πρώτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης με τοξόπλασμα (συγγενής τoξοπλάσμωση). Η συγγενής τοξοπλάσμωση μπορεί να προκαλέσει μόνιμες βλάβες του εμβρύου (ασβεστοποιήσεις στον εγκέφαλο, χοριοαμφιβληστροειδίτιδα, ηπατοσπληνομεγαλία, ηπατική ανεπάρκεια, υδροκεφαλία, μικροκεφαλία και ψυχοκινητικές διαταραχές). Τα μισοψημένα κρατικά είναι πολύ επικίνδυνα, γι' αυτό ιδίως στις εγκύους προτείνεται να μην καταναλώνουν ωμά ή ατελώς ψημένα κρέατα.


Κατάλοιπα

Τα κατάλοιπα αποτελούν εν δυνάμει κίνδυνο μια τον άνθρωπο.
Είναι ό,τι μένει στο κρέας από φάρμακα που χορηγήθηκαν άμεσα στα ζώα (είτε για θεραπεία είτε για πρόληψη ασθενειών είτε παρανόμως ως αυξητικοί παράγοντες) ή έλαβαν έμμεσα τα ζώα (όταν βοσκούν στους αγρούς ή όταν τρώνε τροφές, δημητριακά ή καρπούς επιβαρημένα με φυτοφάρμακα και βιοκτόνα).

Αντιβιοτικά: Μεγάλη ποικιλία αντιβιοτικών χρησιμοποιείται για θεραπευτικούς, προληπτικούς και αυξητικούς σκοπούς στην εκτροφή των παραγωγικών ζώων. Υπολογίζεται ότι η συνολική ποσότητα των αντιβιοτικών ουσιών που χρησιμοποιούνται ως αυξητικοί παράγοντες είναι τέσσερις-πέντε φορές μεγαλύτερη από εκείνη που χρησιμοποιείται για θεραπευτικούς σκοπούς στον άνθρωπο! Η χρήση των αντιβιοτικών αυξήθηκε κατά 1.500% τα τελευταία 30 χρόνια. Στην πτηνοτροφία χορηγούνται στα κοτόπουλα αντιβιοτικά για την ταχύτερη αύξηση του βάρους τους και για την αντιμετώπιση ασθενειών που αναπτύσσονται κατά κόρού στα εκτροφεία. Οι φόβοι για τη δημιουργία ανθεκτικών στελεχών μικροοργανισμών διατυπώθηκαν ήδη από το 1960 με αποτέλεσμα το 1969 να προταθεί η απαγόρευση προσθήκης στις ζωοτροφές ως αυξητικών παραγόντων αντιβιοτικών που χρησιμοποιούνται ως θεραπευτικοί παράγοντες για τον άνθρωπο ή τα ζώα ώστε να μην εξουδετερώνεται η θεραπευτική δράση των συνταγογραφούμενων αντιβιοτικών και να αποφευχθεί η δημιουργία ανθεκτικών στελεχών παθογόνων. Έτσι, απαγορεύθηκε η χρήση χλωροτετρακυκλίνης, οξυτετρακυκλίνης, πενικιλίνης, τυλοζίνης και των σουλφαμιδών ως αυξητικών παραγόντων, με το σκεπτικό ότι εγκυμονούσαν σοβαρούς κινδύνους για την υγεία των ανθρώπων και των ζώων.

Ορμόνες: Η χρήση της βόειας σωματοτρόπου ορμόνης (BST) - ανακαλύφθηκε το 1930 και είναι μια πρωτεϊνικής φύσεως ορμόνη που παράγεται από το πρόσθιο τμήμα της υπόφυσης - στα βοοειδή έχει άμεσες επιδράσεις στον μεταβολισμό και στην παραγωγή γάλακτος. Γι' αυτό άρχισε η χορήγηση ενέσιμης BST στα βοοειδή για την αύξηση της γαλακτοπαραγωγής και του σωματικού βάρους. Αρχικά χορηγείτο BST που προερχόταν από εκχύλισμα υπόφυσης σφαγίων βοοειδών, αλλά οι ποσότητες δεν επαρκούσαν για εκτεταμένη χρήση και η βιοτεχνολογία οδήγησε στην παραγωγή της rBST, η χρήση της οποίας εγκρίθηκε από τον FDA (Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ) το 1994 και έκτοτε χρησιμοποιείται ευρέως στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε άλλες 24 (Ρουμανία, Τσεχία, Ρωσία, Σλοβακία, Ουγγαρία, Ουκρανία, Τζαμάικα, Τουρκία, Βουλγαρία, Νότια Αφρική, Ζιμπάμπουε, Κένυα, Βραζιλία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα κ.α.). Ο Καναδάς και η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν επιτρέπουν (επίσημα) τη χρήση BST λόγω έντονων ανησυχιών για τις πιθανές επιπτώσεις στη δημόσια υγεία. Γι' αυτό ως το 1999 απαγόρευαν την εισαγωγή κρεάτων από χώρες όπου επιτρέπεται η χρήση της, στη συνέχεια επετράπη με παράλληλη αναφορά των συγκεκριμένων εκτροφών ως προς τα όρια της ορμόνης που περιέχεται στο κρέας, αλλά και πάλι απαγορεύθηκε η εισαγωγή - κάτι που ισχύει ως σήμερα. Το μεγάλο ερώτημα αφορά την IGF-1 (αυξητικός παράγοντας) και τον ρόλο της στην καρκινογένεση. Η χορήγηση της rΒSΤ στις αγελάδες φαίνεται ότι αυξάνει τα επίπεδα τής IGF-1 στο γάλα με πιθανό κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του προστάτη, του μαστού και ίσως του εντέρου. Επίσης η χορήγηση της rBST πιθανόν να μεταβάλλει τη σύσταση των πρωτεϊνών του γάλακτος με παρεπόμενο αλλεργικές αντιδράσεις, ενώ προκαλεί και χρόνιες μαστίτιδες στις γαλακτοπαραγωγούς αγελάδες με αποτέλεσμα να υποβάλλονται σε θεραπείες με αντιβιοτικά επί μακρόν (κατά συνέπεια υψηλές συγκεντρώσεις αντιβιοτικών στο γάλα και δημιουργία ανθεκτικών βακτηρίων).

Διοξίνες πολυχλωριωμένα διφαινύλια (PCBs): Ανήκουν στις πλέον τοξικές χημικές ουσίες, παράγονται κατά την καύση χλωριωμένων ενώσεων με υδρογονάνθρακες και ουσιαστικά αποτελούν υποπροϊόντα της βιομηχανίας παραγωγής χημικών ουσιών. Είναι περιβαλλοντικοί ρυπαντές και έτσι εύκολα εισέρχονται στην τροφική αλυσίδα. Ανιχνεύονται κυρίως σε τρόφιμα ζωικής προέλευσης, συσσωρεύονται στον λιπώδη ιστό των παραγωγικών ζώων και των ιχθυηρών, ενώ περνούν στον άνθρωπο με την κατανάλωση αυτών των τροφίμων. Οι διοξίνες και ιδιαίτερα το ισομερές TCDD είναι ισχυρότατα δηλητήρια με πολλαπλές τοξικές επιδράσεις στον μεταβολισμό, με σίγουρη καρκινογόνο δράση στα πειραματόζωα και πιθανότατα καρκινογόνα για τον άνθρωπο (Εθνικό Ινστιτούτο Περιβαλλοντικής Ασφάλειας και Υγείας των ΗΠΑ). Το 1999 ξέσπασε το μεγάλο σκάνδαλο που ξεκίνησε από το Βέλγιο με την ανίχνευση διοξινών σε κοτόπουλα. Ετσι, ξαφνικά ανακαλύψαμε ότι στη χώρα μας δεν υπάρχει μηχανισμός καταγραφής των πηγών διοξινών ούτε παρακολούθησης των συγκεντρώσεων διοξινών στο περιβάλλον, στα ζώα και στον άνθρωπο - έκτοτε ορίστηκαν δύο εργαστήρια για σχετικές αναλύσεις. Την εποχή της «κρίσης των διοξινών» έγιναν μετρήσεις ελληνικών προϊόντων (αρνίσιο, κατσικίσιο κρέας, γιαούρτι, φέτα κ.ά.) σε εργαστήρια του εξωτερικού και ανιχνεύθηκαν συγκεντρώσεις διοξινών.

Νόσος των τρελών αγελάδων: Η πασίγνωστη πλέον σπογγώδης εγκεφαλοπάθεια των βοοειδών (BSE) έκανε την εμφάνισή της στο τέλος της δεκαετίας του '80 (αποτέλεσμα της εντατικής εκτροφής και της κερδοσκοπίας - εμφανίστηκε το 1986, έφερε τον μεγάλο πανικό το 1996 και έκτοτε συνεχίζει να είναι ο φόβος και ο τρόμος του καταναλωτή). Η εμφάνιση της «νόσου των τρελών αγελάδων» είναι αποτέλεσμα της απρόβλεπτης συμπεριφοράς ενός βιολογικού παράγοντα, της πρωτεΐνης prion - ουσιαστικά ακόμη άγνωστου -, που η επιστήμη πίστευε ότι ο λεγόμενος «φραγμός των ειδών» (specίes barrier) θα τον περιόριζε μόνο σε ορισμένα είδη ζώων. O κίνδυνος μετάδοσης της ΒSΕ στον άνθρωπο με μολυσμένο κρέας βοοειδών δεν έχει συνδεθεί ως τώρα με τον μυϊκό ιστό του κρέατος (ψαχνό) ούτε με το γάλα (συνεχίζονται οι έρευνες). Τα περιστατικά σπογγώδους εγκεφαλοπάθειας των βοοειδών στον άνθρωπο - νέα μορφή νόσου Creutzfeld-Jacob (variant-CJD) - έχουν κοινό χαρακτηριστικό την ασυνήθιστα νεαρή ηλικία των ασθενών (μέσος όρος ηλικίας: 29 έτη), την πλέον παρατεταμένη διάρκεια νόσησης και κλινική εικόνα διαφορετική από εκείνη της κλασικής σποραδικής νόσου CJD. Σημαντικό ρόλο στην εκδήλωση της νέας μορφής τής Κρόιτσφελτ-Γιάκομπ παίζει το γενετικό προφίλ του ατόμου καθώς έχει διαπιστωθεί ότι όλα τα θύματα της νόσου ήταν «ομοζυγώτες μεθειονίνης στο κωδικόνιο 129 του γονιδίου της prion πρωτεΐνης», που σημαίνει ότι πρέπει να έχει κανείς γενετική προδιάθεση για να κινδυνεύει από την εκδήλωση της «νόσου των τρελών αγελάδων».

 

Συμβουλέs για την επιλογή

Μην αγοράζετε ασφράγιστα ζώα διότι μπορεί να είναι επικίνδυνα (ασθενή). Ακόμη και αν είναι υγιή, κατά τη μεταφορά μπορεί να δημιουργηθούν προβλήματα. Συχνά, στοιβαγμένα στις πλατφόρμες των φορτηγών κάποια σκάνε, όλα τα μικρόβια (σαπρόφυτα εντέρου κ.ά.) περνούν στο αίμα και καθώς δεν δεν γίνεται καλή αφαίμαξη καθιστώνται ακατάλληλα. Όσον αφορά τα αμνοερίφια, οι σφραγίδες που πρέπει να υπάρχουν είναι μία στρογγυλή του κτηνιατρικού ελέγχου, μία παραλληλόγραμμη που γράφει το είδος (π.χ. αμνός γάλακτος ή ερίφιο) και μία σε σχήμα ρόμβου με τη λέξη «εγχώριο». Και οι τρεις είναι χρώματος μπλε και αφορούν εγχώριο κατσίκι ή αρνί. Για τα εισαγόμένα από χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης αντί της ρομβοειδούς σφραγίδας υπάρχει μία παραλληλόγραμμη που γράφει τη χώρα προέλευσης. Για τα εισαγόμένα από τρίτες χώρες πρέπει να υπάρχει σφραγίδα παραλληλόγραμμη που έχει ένδειξη εξωτερικού και είναι πράσινου χρώματος.
Το χοιρινό έχει μια επιπλέον σφραγίδα (εκτός των τριών) παραλληλόγραμμη που γράφει «ετριχινοοχοπήθη», δηλαδή ελέγχθηκε για trichίnella spiralis.
Τα κοτόπουλα επιβάλλεται να φέρουν ταμπέλα με ημερομηνία σφαγής (από τη στιγμή της σφαγής ως την ημέρα πώλησης μπορεί να παρέλθει πενθήμερο - διατηρησιμότητα πέντε ημερών). 0 καταναλωτής πρέπει να προσέχει όταν τα αγοράζει να είναι κανονικά ανεπτυγμένα (όχι καχεκτικά, γιατί μπορεί να σημαίνει ότι είχαν αρρωστήσει πρόσφατα), να μην έχουν μώλωπες, εκδορές, αιματώματα, μελανές κηλίδες.
Στο μοσχάρι, προσοχή στη σφράγιση που δείχνει ότι έγινε κτηνιατρικός υγειονομικός έλεγχος και στο επκετάζ (που δείχνει τον αριθμό του ζώου, τη χώρα προέλευσης, τη χώρα σφαγής κ.ά.). Το χρώμα του σφάγιου πρέπει να είναι ροδαλό και όχι ένιονα κόκκινο, κάτι που αποτελεί ένδειξη ότι δεν έγινε σωστά η αφαίμαξη.
Κατά πρώτο λόγο να προτιμάτε τα μοσχαράκια γάλακτος (ως οκτώ μηνών) και κατά δεύτερο λόγο ως 24 μηνών. Να ξέρετε ότι τα μικρής ηλικίας μοσχάρια είναι πιο ανοιχτόχρωμα και συνολικά οι μυϊκές μάζες είναι μικρότερες.
Το κρέας για τον έτοιμο κιμά πρέπει να κόβεται μπροστά μας. Ο κιμάς είναι τόσο ευπαθής ώστε θα πρέπει να τον αγοράζουμε λίγο προτού επιστρέψουμε στο σπίτι και να τον βάζουμε αμέσως στο ψυγείο. Στα κρέατα εντός συσκευασίας πρέπει να αναγράφονται η επωνυμία του εργαστηρίου τεμαχισμού (οβάλ σφραγίδα κτηνιατρικής έγκρισης), η ημερομηνία παρασκευής και ανάλωσης.
Το νωπό κρέας επιβάλλεται να συντηρείται σε προθήκες ψυγείων, ενώ το κατεψυγμένο σε θάλαμο κατάψυξης (-18 °C).
Γενικά η σάρκα του κρέατος πρέπει να είναι σφικτή, χωρίς γλίτσα, να έχει ευχάριστη μυρωδιά και να μην έχει οσμή αμμωνίας (ένδειξη αποσύνθεσης). Η τρυφερότητα του κρέατος είναι μεγαλύτερη όταν αυτό προέρχεται από το πίσω μέρος του ζώου και όσο πιο μικρή είναι η ηλικία του ζώου.

 

Μετά την αγορά του κρέατος

Το κρέας πρέπει να μεταφέρεται αμέσως μετά την αγορά του στο σπίτι ώστε να μην αφήνουμε χρόνο στους μικροοργανισμούς (κανένα τρόφιμο δεν είναι στείρο μικροβιακού φορτίου) να πολλαπλασιαστούν.
Μην τοποθετείτε το κρέας τυλιγμένο στο χαρτί του κρεοπωλείου στα πάνω ράφια του ψυγείου. Ενδέχεται να στάξει και να μολύνει άλλα τρόφιμα που βρίσκονται ξεσκέπαστα από κάτω.
Μαχαίρι, σανίδα και οποιοδήποτε σκεύος χρησιμοποιήθηκε για το κρέας πρέπει να πλένεται με ζεστό νερό και απορρυπαντικό απαραιτήτως.
Για την καλή συντήρηση του νωπού κρέατος θα πρέπει να προσέξουμε: το ψυγείο να είναι πάντα καθαρό, η θερμοκρασία να κυμαίνεται περί τους 1-4°C, η υγρασία του θαλάμου να είναι περί το 80%-85%ο. 0ι παράγοντες αυτοί (θερμοκρασία και υγρασία) πρέπει να διατηρούνται κατά το δυνατόν σταθεροί, κάτι που επιτυγχάνεται αν ανοιγοκλείνουμε το ψυγείο μόνο όταν είναι απαραίτητο και μένει ανοιχτό όσο γίνεται λιγότερο χρόνο.
0 χρόνος που μπορεί να συντηρηθεί ένα κομμάτι νωπού κρέατος στο ψυγείο εξαρτάται από τον χρόνο που μεσολάβησε από το σφαγείο ως τη στιγμή που αγοράστηκε. Αν το κρέας είναι φρεσκοσφαγμένο, μπορούμε να ξεπεράσουμε (για το μοσχαρίσιο κρέας) τις 10-12 ημέρες. Όταν είναι σιτεμένο, δεν Θα πρέπει να ξεπερνά τις 2-3 ημέρες. Μεγαλύτερη προσοχή χρειάζεται το χοιρινό, που o χρόνος συντήρησής του είναι ο μισός του μοσχαρίσιου.
Για την καλή συντήρηση του κατεψυγμένου κρέατος πρέπει να προσέξουμε: η θερμοκρασία του ψυχροθαλάμου να είναι τουλάχιστον -15°C και ουδέποτε να φθάνει πάνω από τους -12°C, να μην τοποθετούμε ξανά στον καταψύκτη πλήρως αποψυγμένο κρέας.
Τα μεγάλα κομμάτια κρέατος να ψήνονται ως το βάθος. Πρέπει να τα τσιμπάμε με πιρούνια και να προσέχουμε να μη βγαίνει καθόλου αίμα.
Ειδικά μια το μοσχαρίσιο κρέας - για καλό και για κακό, λόγω της BSE - να προτιμάτε το βράσιμο και όχι το ψήσιμο. Αν σας αρέσει το ψητό, να βράζετε πρώτα το κρέας και μετά να το βάζετε στον φούρνο για να ροδίσει ή στη σχάρα. Αποφεύγετε τις σούπες με κόκαλο βοδινού. Με το ψήσιμο στα κάρβουνα αυξάνεται ο κίνδυνος καρκίνου γιατί παράγονται πολυκυκλικοί αρωματικοί υδρογονάνθρακες που είναι καρκινογόνες ουσίες. Γι' αυτό, αν και είναι νοστιμότατο το κρέας στα κάρβουνα, πρέπει να το τρώμε με μέτρο. Πάντως ο κίνδυνος μειώνεται με τη χρήση μπόλικου λεμονιού κατά τη διάρκεια του ψησίματος του κρέατος, όπως και με προσθήκη δενδρολίβανου, ρίγανης κ.ά.

πηγή: incardiology


Η υπερβολική κατανάλωση κόκκινου κρέατος βλάπτει

Σύμφωνα με μία πρόσφατη μελέτη, οι γυναίκες που καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες κόκκινου κρέατος - τουλάχιστον 102 γραμμάρια ημερησίως -, έχουν 42% περισσότερες πιθανότητες να υποστούν εγκεφαλικό επεισόδιο (εξαιτίας της εμπλοκής της ροής του αίματος στον εγκέφαλο), σε σύγκριση με τις γυναίκες που καταναλώνουν λιγότερο από 25 γραμμάρια κόκκινου κρέατος ημερησίως.
Η διατροφή που περιλαμβάνει πολύ κόκκινο κρέας, έχει συνδεθεί με διάφορες αρνητικές επιδράσεις, συμπεριλαμβανομένου του αυξημένου κινδύνου εμφάνισης ορισμένων μορφών καρκίνου, καρδιοπάθειας και υψηλής αρτηριακής πίεσης. Ωστόσο, μόνο τρεις μελέτες έχουν εξετάσει έως τώρα τη σχέση του κόκκινου κρέατος με τον κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου. Μία από αυτές τις μελέτες διαπίστωσε μια σύνδεση μεταξύ αυτών των δύο, οι υπόλοιπες όμως, όχι.
Για την περεταίρω διερεύνηση του θέματος, η Δρ Σουζάνα Λάρσον του Ινστιτούτου Καρολίνσκα στη Στοκχόλμη και οι συνεργάτες της, μελέτησαν 34.670 γυναίκες, από 39 έως 73 ετών. Καμία από τις γυναίκες δεν υπέφερε από καρδιαγγειακές παθήσεις ή καρκίνο κατά την έναρξη της μελέτης, το 1997.
Κατά τη διάρκεια της δεκαετούς παρακολούθησής τους, συνολικά 1.680 (4%) από τις γυναίκες αυτές, υπέστησαν ένα εγκεφαλικό επεισόδιο.
Το εγκεφαλικό επεισόδιο που προκαλείται από την απόφραξη μιας αρτηρίας που παρέχει αίμα στον εγκέφαλο,  ήταν ο πιο κοινός τύπος εγκεφαλικού επεισοδίου, αντιπροσωπεύοντας το 78% του συνόλου των εγκεφαλικών επεισοδίων της εν λόγω μελέτης. Άλλοι τύποι εγκεφαλικών επεισοδίων οφείλονταν σε αιμορραγία στον εγκέφαλο ή σε απροσδιόριστες αιτίες.
Όταν οι ερευνητές χώρισαν τις γυναίκες σε πέντε ομάδες, ανάλογα με την ποσότητα  κόκκινου κρέατος που ανέφεραν ότι κατανάλωναν, διαπίστωσαν ότι εκείνες που βρίσκονταν στην πρώτη πεντάδα, που κατανάλωναν τουλάχιστον 86 γραμμάρια την ημέρα, διέτρεχαν κατά 22% μεγαλύτερο κίνδυνο εγκεφαλικού εμφράγματος συγκριτικά με τις γυναίκες που βρίσκονταν στην τελευταία πεντάδα (λιγότερο από 36,5 γραμμάρια καθημερινά).
Επίσης, οι γυναίκες που έτρωγαν μεγαλύτερες ποσότητες επεξεργασμένου κρέατος, διέτρεχαν κατά 24% μεγαλύτερο κίνδυνο αυτού του τύπου εγκεφαλικού επεισοδίου συγκριτικά με τις γυναίκες που κατανάλωναν μικρότερες ποσότητες.
Ωστόσο, δεν υπήρχε σχέση μεταξύ της κατανάλωσης κόκκινου ή επεξεργασμένου κρέατος και του κινδύνου άλλων τύπων εγκεφαλικού επεισοδίου, ούτε υπήρχε οποιαδήποτε σχέση μεταξύ της κατανάλωσης νωπού κρέατος ή της κατανάλωσης των πουλερικών και οποιουδήποτε τύπου εγκεφαλικού επεισοδίου.
Το κόκκινο κρέας αυξάνει επίσης τον κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου στους μη καπνιστές, καθώς και στις γυναίκες που δεν πάσχουν από διαβήτη. Για τους μη καπνιστές και τους μη διαβητικούς, η υπερβολική κατανάλωση κόκκινου κρέατος αυξάνει τον κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου κατά 68%.
Πολλοί μηχανισμοί μπορούν να εξηγήσουν τη σχέση μεταξύ κόκκινου κρέατος και επεξεργασμένου κρέατος και τον κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου, σύμφωνα με τους ερευνητές. Για παράδειγμα, και τα δύο αυτά είδη κρέατος, συνδέονται με την υψηλή αρτηριακή πίεση, την κύρια αιτία του εγκεφαλικού επεισοδίου, ενώ η Λάρσον και η ομάδα της τονίζουν ότι τα επεξεργασμένα κρέατα έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε νάτριο, που μπορεί να αυξήσει την αρτηριακή πίεση.

πηγή: directnews

Η υγιεινή των δοντιών: Όσα πρέπει να γνωρίζουμε

Η υγιεινή των δοντιών, η σωστή διάταξή τους, αποτελεί κεφάλαιο υψίστης σημασίας για τη ζωή του ανθρώπου από τους πρώτους μήνες της ζωής του μέχρι τα βαθιά γεράματα. Διότι συμβάλλει όχι μόνο στη γενικότερη υγεία του ανθρώπου αλλά και στην αισθητική εμφάνισή του.



Τα δόντια αρχίζουν να ανατέλλουν τον 6ο περίπου μήνα και το σύνολο των δοντιών ολοκληρώνεται στον 2ο με 3ο χρόνο. Από αυτή την ηλικία πρέπει το παιδί να παρακολουθείται από τον ειδικό παιδοδοντίατρο γιατί τα δόντια αυτά συντελούν σε 3 σοβαρούς παράγοντες:
  • Το νήπιο τρώει στερεές τροφές. Διατηρούν τα δόντια αυτά χώρο για να ανατείλουν σωστά τα επόμενα δόντια, τα μόνιμά του αρχίζουν να βγαίνουν από την ηλικία των 6 ετών μέχρι 12-13 ετών
  • Συντελούν στη σωστή άρθρωση του παιδιού
  • Την σωστή αισθητική εμφάνιση του στόματος.
Φυσιολογικά οι επισκέψεις στον οδοντίατρο για την σωστή φροντίδα των δοντιών πρέπει να γίνονται κάθε έξι μήνες.
Είτε ξεκινώντας από τη νηπιακή ηλικία είτε οποιαδήποτε στιγμή το παιδί ή ο ενήλικας ξεκινήσει για πρώτη φορά να επισκεφθεί τον οδοντίατρο, μετά την πρώτη επίσκεψη θα πρέπει να κατανοήσει ότι για την φυσιολογική λειτουργία του στόματός του και για να μην υπάρχουν πλέον οδοντιατρικά προβλήματα θα πρέπει να επισκέπτεται τον οδοντίατρο κάθε έξη μήνες.
Είναι απαραίτητο κατά τη διάρκεια αλλαγής των δοντιών μέχρι την ηλικία των 12-13 ετών, όπου πλέον έχει γίνει η αλλαγή των νεογιλών από τα μόνιμα, να παρακολουθούνται τα δόντια από τον ειδικό παιδοδοντίατρο και ορθοδοντικό, όχι μόνο για την υγεία των δοντιών αλλά και για την σωστή διευθέτησή τους στον οδοντικό φραγμό.
Πώς θα διατηρήσουμε τα δόντια μας υγιή
  • Κάθε έξι μήνες προληπτικό check up στον οδοντίατρο, όπου γίνεται καθαρισμός – αφαίρεση χρωστικών – φθορίωση
  • Χρησιμοποιούμε, εάν είναι δυνατό, μετά από κάθε γεύμα οδοντόβουρτσα, ή διαφορετικά, πρωί-βράδυ βούρτσισμα και νήμα
  • Αποφεύγουμε τις σκληρές οδοντόβουρτσες, γιατί μπορεί να δημιουργήσουν αποτριβές στα δόντια και υφιζήσεις τα ούλα με αποτέλεσμα να έχουμε ευαισθησίες
  • Αλλάζουμε την οδοντόβουρτσα όταν ανοίγουν οι τρίχες
  • Βουρτσίζουμε τα δόντια σε όλες τις επιφάνειες και στο σημείο επαφής με τα ούλα καθώς και τη γλώσσα, γιατί απομακρύνονται τα βακτήρια και βοηθάμε στην έλλειψη κακοσμίας του στόματος
  • Προσοχή στη διατροφή. Όχι στο κάπνισμα, στην ζάχαρη και στα κολλώδη γλυκά. Απαραίτητες οι βιταμίνες A+D, οι πρωτεΐνες, ο σίδηρος, το φυλλικό και το ασκορβικό οξύ καθώς και ο ψευδάργυρος. Ο οδοντίατρος είναι εκείνος ο οποίος δίνει τη σωστή χρήση των ανωτέρω
  • Επιλογή της σωστής οδοντόπαστας ανάλογα με τη χρήση της. Π.χ. ειδικές για την οδοντική ευαισθησία ή για την πρόληψη της τερηδόνας. Περιέχοντας φθόριο, ή για την καταπολέμηση της ουλίτιδας περιέχοντας ένα συστατικό το triclosan.
  • Χρήση στοματικού διαλύματος μόνο μετά από τις οδηγίες του οδοντιάτρου.
  • Αποφεύγουμε να χρησιμοποιούμε τα δόντια σαν κοπτικά εργαλεία. 

Γράφει: Κωστομοίρη Δέσποινα, Χειρουργός Οδοντίατρος

Πότε πρέπει να επισκεφτείτε τον οδοντίατρο;

Αν έχετε τις περισσότερες από τις παρακάτω ενδείξεις, θα πρέπει να πάτε στον οδοντίατρό σας άμεσα:
  • Έχετε κόκκινα και πρησμένα ούλα;
  • Νιώθετε τα ούλα σας ευαίσθητα και μαλακά;
  • Αιμορραγούν τα ούλα σας όταν βουρτσίζετε τα δόντια σας;
  • Εμφανίζουν τα δόντια σας κινητικότητα;
  • Παρατηρείτε υποχώρηση των ούλων σας;
  • Έχετε καιρό να επισκεφθείτε τον οδοντίατρό σας;
  • Πάσχετε από σακχαρώδη διαβήτη;
  • Βρίσκεστε σε κατάσταση έντονου stress;
  • Είχε κάποιος από τους γονείς σας απώλεια των δοντιών του σε νεαρή ηλικία;
  • Είστε καπνιστής;
  • (για γυναίκες) Είστε έγκυος, λαμβάνετε αντισυλληπτικά ή είστε στην εμμηνόπαυση;
Πηγές: Colgate-Palmolive

Βουρτσίζετε τα δόντια σας; Φροντίζετε την υγεία της καρδιάς σας!

 Ξέρατε πως με το να βουρτσίζετε τα δόντια σας, δεν προστατεύετε μόνο την υγιεινή της στοματικής σας κοιλότητας αλλά και την καρδιά σας! Ναι, ναι καλά διαβάσατε! 

Σύμφωνα με έρευνα σκοτσέζων επιστημών αν δεν πλένουμε τα δόντια μας δύο φορές την εβδομάδα θέτουμε σε κίνδυνο και την υγεία της καρδιάς μας.

Στην επιστημονική κοινότητα ήταν ήδη γνωστό πως οι φλεγμονές των ούλων αλλά και στο στόμα διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στη δημιουργία των φραγμένων αρτηριών, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε καρδιακή προσβολή.

Τώρα η έρευνα προχώρησε και στη συχνότητα του βουρτσίσματος και από τους 11.000 συμμετέχοντες στους οποίους μετρήθηκε η αρτηριακή πίεση , μελετήθηκε το οικογενειακό ιστορικό και έγιναν εξετάσεις αίματος οι 555 που στη διάρκεια των οκτώ ετών της έρευνας δεν φρόντιζαν τα δόντια τους υπέστησαν κάποιο καρδιακό επεισόδιο, συνήθως έμφραγμα.

Άλλοι σημαντικοί παράγοντες, που οδηγούν σε καρδιολογικά προβλήματα είναι η παχυσαρκία, το κάπνισμα, η κληρονομικότητα, το στρες και η έλλειψη άσκησης. Αν όμως φροντίζουμε την υγιεινή των δοντιών μας και τα βουρτσίζουμε δύο φορές την εβδομάδα σύμφωνα με την συγκεκριμένη έρευνα έχουμε 70% λιγότερες πιθανότητες να νοσήσουμε στην καρδιά.

 cosmo.gr

Φυσικές τοξίνες και παθογόνα που έχουν σχέση με τα θαλασσινά

Τα παρακάτω παθογόνα και φυσικές τοξίνες συνδέονται με τα θαλασσινά και την ασφάλειά τους:

Παθογόνα βακτήρια που συνδέονται με ωμά και κατεργασμένα θαλασσινά :

Σαλμονέλα
Κλοστρίδιο botulinum
Λιστέρια monocytogenes
Δονάκιο της χολέρας O 1
Δονάκιο της χολέρας μη- O 1
Vibrio parahaemolyticus και άλλα βακτήρια του ίδιου γένους
Vibrio vulnificus

Παράσιτα τα οποία ορισμένες φορές βρίσκονται στα ωμά θαλασσινά :
Anisakis spp . και συγγενικά παράσιτα
Diphyllobothrium spp .
Nanophyetus spp .
Eustrongylides spp .
Acanthamoeba και άλλες ελεύθερες αμοιβάδες
Ascaris lumbricoides and Trichuris trichiura
Ιοί που ορισμένες φορές μολύνουν τα ωμά θαλασσινά:
Ιός της ηπατίτιδας A
Ιός της ηπατίτιδας Ε
Ιοί r otavirus
Ιοί n orwalk
Άλλοι ιοί

Φυσικές τοξίνες που μπορεί να βρεθούν στα θαλασσινά :
Δηλητήριο από c iguatera
Τοξίνες από οστρακοειδή (PSP, DSP, NSP, ASP)
Σκομβροειδείς τοξίνες
Τετροδοτοξίνη (Ψάρι της τάξης των plectognathi )

Αυτό δε σημαίνει πάντως ότι τα θαλασσινά δεν είναι ποτέ ασφαλή. Τα περισσότερα από τα παραπάνω είναι ιδιαίτερα σπάνια στην Ευρώπη και μπορούν να απενεργοποιηθούν κατά την κατάψυξη ή το μαγείρεμα/τηγάνισμα των θαλασσινών.

Βασισμένο στο : http://iastatefoodservice.custhelp.com

Τα 5 πιο επικίνδυνα θαλασσινά στο πιάτο μας


Το ξέρουμε, ο τίτλος και μόνο μπορεί να σε κάνει να χάσεις το διατροφικό σου προσανατολισμό. Μέχρι τώρα πίστευες πως το ψάρι και τα θαλασσινά αποτελούν το υγιές υποκατάστατο του κόκινου κρέατος και νόμιζες πως είχες απαλλαγεί από τους κινδύνους τους (χοληστερίνη, καρδιοπάθειες, καρκίνος) μια και καλή, έχοντας ανακαλύψεις το Holy Grail της πρωτεϊνης. Δυστυχώς οφείλουμε να σε προσγειώσουμε στην πραγματικότητα, καθώς η μόλυνση του περιβάλλοντος και η βιομηχανοποίηση έχουν βάλει τη σφραγίδα τους κι εδώ. Ερευνες από έγκυρα πανεπιστημιακά ιδρύματα (όπως το Darwin στην Αυστραλία) και μελέτες που έχει δημοσιεύσει κατά καιρούς η Greenpeace δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια διαπραγματεύσεων. Αρκετές τροφές της θάλασσας που θεωρούμε «καθαρές» ενδέχεται να περιέχουν επικίνδυνες ουσίες. Από την άλλη, πολλά θαλασσινά, ενώ ωφελούν σε κάποιους τομείς, βλάπτουν ιδιαίτερα σε άλλους, όπως τα επίπεδα χοληστερίνης – γι αυτό καλό είναι να έχεις μια ιδέα τι συμβαίνει, προτού αρχίσεις να γεμίζεις το πιάτο σου άκριτα με οτιδήποτε κολυμπάει.



Τόνος

Όλοι μας έχουμε πια μια-δυο κονσέρβες τόνου στο ντουλάπι για ώρα ανάγκης. Μια τονοσαλάτα είναι ό,τι καλύτερο: Διαιτητική (ανάλογα βέβαια αν τρως τόνο σε νερό κι όχι σε λάδι), φτωχή σε λιπαρά και πλούσια σε πρωτεΐνη. Τα 100 γραμμάρια καθαρού φιλέτου αναλογούν σε 18.5 γρμ. πρωτεΐνης, περισσότερης απ’ όση περιέχει μια μοσχαρίσια μπριζόλα. Οι περισσότεροι από εμάς αρκούμαστε στον κιτρινόπτερο τόνο, καθώς ο γαλαζόπτερος τόνος είναι σπανιότερος, πολύ ακριβότερος (καταναλώνεται με απληστία στην Ιαπωνία ως σούσι) και τείνει προς εξαφάνιση λόγω υπεραλίευσης. Καλό είναι λοιπόν να τον αφήσουμε στην ησυχία του, καθώς έρευνες που δημοσιεύτηκαν προ τριετίας στον Τύπο αναφέρουν πως το κρέας του περιέχει αυξημένα ποσοστά υδραργύρου, μετάλλου εξαιρετικά επικίνδυνου για την υγεία.

Σολομός

Ξαφνικά, όλοι ανακαλύψαμε το σολομό. Οι δε διατροφολόγοι πίνουν νερό στο όνομά του, λόγω των Ω-3 λιπαρών που περιέχει η σάρκα του – η μεγαλύτερη ποσότητα από οποιοδήποτε άλλο ψάρι. Ως γνωστόν, τα Ω-3 λιπαρά είναι το νέο trend για την καταπολέμηση της κακής χοληστερόλης και των καρδιοπαθειών γενικότερα. Ωραία. Έχεις αναρωτηθεί ποτέ πού τους βρίσκουν όλους τους σολομούς που ζητά η ανθρωπότητα για τα καναπεδάκια της; Ο γρίφος έχει μια πολύ απλή λύση: Η πλειοψηφία πλέον των σολομών που φτάνουν στο πιάτο μας είναι από ιχθυοκαλλιέργειες και σύμφωνα με στοιχεία που έχουν δημοσιεύσει τόσο η Greenpeace όσο και αμερικανικά ινστιτούτα (Environmental Defense Fund) το κρέας τους –ή για την ακρίβεια το λίπος τους- «φυλακίζει» πλήθος χημικών που κυκλοφορούν στις θάλασσες. Το σημαντικότερο από αυτά είναι το PCB (γνωστό και ως κλοφέν από ένα παλιό σκάνδαλο με μετασχηματιστές της ΔΕΗ), ένωση που χρησιμοποιείται σε ηλεκτρικές συσκευές και ψυκτικά, όπως επίσης και αντιβιοτικά. Τα επίπεδα PCB στο κρέας του σολομού έχουν μετρηθεί έως και 3 ½ φορές πάνω από οποιαδήποτε άλλη τροφή προέρχεται από τη θάλασσα. Κι επειδή ο σολομός «της φάρμας» είναι πιο παχύς από τον σολομό «ελευθέρας βοσκής», τα χημικά που απορροφά στο λίπος του είναι πολύ περισσότερα σε ποσότητα. Ένα από αυτά είναι και η γνωστή μας διοξίνη: Μετρήσεις αποδεικνύουν πως τα επίπεδα διοξίνης στους σολομούς καλλιέργειας είναι 11 φορές μεγαλύτερα από τους ελευθέρας βοσκής (www.sprig.com).

Όστρακα

Τα τσακίζουμε την Καθαρή Δευτέρα και τα θεωρούμε εξαιρετικό μεζέ γενικώς – αν και όσοι έχουν υψηλά ποσόστά «κακής» χοληστερόλη στο αίμα τους καλό είναι να τα αποφεύγουν. Όσοι πάντως δεν το κάνουν, καλό θα είναι να γνωρίζουν πολύ καλά την προέλευσή τους. Τα όστρακα περιέχουν μεγάλες ποσότητες ψευδαργύρου, στοιχείου ιδιαίτερα χρήσιμου για τον οργανισμό (από την τριχόπτωση έως την καλή λειτουργία του προστάτη), όμως με την μόλυνση των θαλασσών να έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο, οι βλαβερές συνέπειες υπερτερούν. Τα όστρακα «φιλτράρουν» το περιβάλλον που ζουν, κι ανάμεσά στις ουσίες που συγκρατούν είναι και οι τοξίνες. Μεγάλες ποσότητες από επικίνδυνα μύδια γεμάτα τοξίνες λόγω λιπασμάτων που καταλήγουν στη θάλασσα έχουν αλιευτεί σε περιοχές της Ελλάδας, όπως ο Αμβρακικός κόλπος (Εφημερίδα «Καθημερινή», φύλλο της 13-2-2008).

Γαρίδες

Το θαλασσινό με τη μεγαλύτερη κατανάλωση παγκοσμίως. Πολύ καλή πηγή πρωτεϊνης, χαμηλά λιπαρά, υψηλή όμως χοληστερόλη. Το κακό είναι ότι δεν γνωρίζουμε την προέλευσή τους – φρέσκες γαρίδες μάλλον απίθανο να συναντήσεις κι όλες οι σπεσιαλιτέ που τρως σε εστιατόρια είναι πιθανό να περιέχουν γαρίδες «καλλιέργειας», από περίεργες περιοχές του πλανήτη που φημίζονται για ο,τιδήποτε άλλο εκτός από την νομοθεσία τους περί ποιοτικού ελέγχου. Μια από αυτές είναι και το Βιετνάμ, από το οποίο προερχόταν το φορτίο που κατασχέθηκε στην Ελλάδα τον περασμένο Μάιο. Περιείχαν χλωραμφενικόλης, ισχυρό αντιβιοτικό, το οποίο έχει απαγορευτεί, καθώς θεωρείται τοξικό για το γενετικό υλικό. Όπως καταλαβαίνεις, το λιγότερο που έχεις να πάθεις αν πέσεις σε «περίπτωση» είναι σαλμονέλλα. Στην χειρότερη θα έχεις καταπιεί μια γερή δόση αντιβιοτικών και χημικών που χρησιμοποιούνται για την εκτροφή τους. Τέτοια χημικά ευθύνονται (εκτός όσων προαναφέραμε) και για βλάβες στο νευρικό σύστημα, δημιουργία ανθεκτικών μικροβίων στον οργανισμό και αλλεργικές αντιδράσεις.

Puffer fish

Γνωστό στην Ασία (κυρίως στην Ιαπωνία όπου θεωρείται υψηλή σπεσιαλιτέ) και ως fugu, είναι έτσι κι αλλιώς κίνδυνος θάνατος όπως και να το φας. Είτε μολυσμένο είτε καθαρό, σκοτώνει περίπου 100 καλοφαγάδες κάθε χρόνο. Κι αυτό γιατί διαθέτει ειδικούς αδένες που περιέχουν το δηλητήριο τετραδοτοξίνη, ουσία που παραλύει το αναπνευστικό σύστημα προκαλώντας επώδυνο θάνατο μέσα σε 5 λεπτά. Πριν δυο περίπου χρόνια, ψαράδες στην Μπανγκόγκ έβαφαν ροζ τέτοια ψάρια και τα πουλούσαν για σολομό (!), στέλνοντας στα εστιατόρια του άλλου κόσμου 15 άτομα. Για να μπορέσει να το φάει κανείς απαιτείται εξειδικευμένος μάγειρας, ο οποίος είναι ικανός να αφαιρέσει τους αδένες χωρίς να σπάσουν και να το σερβίρει ο ίδιος – συχνά δοκιμάζοντας το μπροστά στον πελάτη! Παρ’ όλους τους κινδύνους το Fugu κυκλοφορεί μέσα από το Διαδίκτυο ή σε delicatessen.

Πηγή: menslounge


Αλήθειες-φωτιά για τις θαλασσινές λιχουδιές! 

Τα θαλασσινά έχουν υψηλή θρεπτική αξία

Αλήθεια!
Όλα τα θαλασσινά είναι πλούσια σε πρωτεΐνες, περιέχουν αξιοσημείωτες ποσότητες βιταμινών (Α, Β, D), ιχνοστοιχείων και μετάλλων (ασβέστιο, κάλιο, σίδηρο, ψευδάργυρο, χαλκό, ιώδιο, σελήνιο κ.ά.), ενώ η περιεκτικότητά τους σε λίπη είναι χαμηλή και σε υδατάνθρακες ελάχιστη ή μηδενική. Όσο για την ποσότητα χοληστερίνης τους, κάποια έχουν σχετικά υψηλή (στρείδια, σουπιές, καλαμάρια, γαρίδες) και κάποια πολύ χαμηλή (μύδια, καβούρια, χταπόδι). Για παράδειγμα, μια μερίδα (110 γραμμ.) μύδια βρασμένα στον ατμό περιέχουν περίπου 56 mg χοληστερίνης, δηλαδή πολύ λιγότερη ποσότητα από μια μερίδα ψαχνό κοτόπουλου.



Είναι εξαιρετική πηγή ω-3 λιπαρών
Μύθος! Όντως τα θαλασσινά περιέχουν τα ω-3 λιπαρά EPA και DHA, που αποδεδειγμένα έχουν θετική επίδραση στην υγεία. Όμως, η συνολική περιεκτικότητά τους σε αυτά είναι σχετικά μικρή σε σύγκριση με τα ψάρια, αφού το συνολικό λίπος των θαλασσινών είναι ελάχιστο. Για παράδειγμα, οι γαρίδες και τα καβούρια περιέχουν κατά μέσο όρο από 400 mg ωμέγα-3 ανά 100 γραμμάρια, το καλαμάρι 300 mg, ο αστακός, τα χτένια και τα μύδια από 200 mg, ενώ οι σουπιές και τα στρείδια σχεδόν καθόλου. Οι καθημερινές μας ανάγκες σε ω-3 λιπαρά ανέρχονται σε 1.000-3.000 mg.
Τα θαλασσινά συνεισφέρουν στην πρόσληψη ω-3 λιπαρών, δεν είναι όμως καλύτερη πηγή τους από τα ψάρια.


Υποκαθιστούν το κρέας
Αλήθεια! Σε ένα ισορροπημένο διαιτολόγιο η πρόσληψη πρωτεΐνης είναι απαραίτητη. Τα θαλασσινά περιέχουν υψηλής βιολογικής αξίας πρωτεΐνες, με όλα τα αμινοξέα που δεν μπορεί να συνθέσει μόνος του ο οργανισμός, και μάλιστα σε ποσότητες που σε κάποια είδη υπερβαίνουν αυτές του κρέατος. Για παράδειγμα, στην ποσότητα των 100 γραμμαρίων το βραστό χταπόδι έχει περίπου 34 γραμμάρια πρωτεϊνών, ενώ το βραστό μοσχαρίσιο κρέας περίπου 30 γραμμάρια. Επιπλέον, σε σχέση με το κρέας, έχουν πολύ χαμηλότερη περιεκτικότητα σε κορεσμένα λιπαρά και επαρκή σε σίδηρο και βιταμίνη Β12, συστατικά απαραίτητα για την αποφυγή αναιμίας.
Τα θαλασσινά είναι άριστες πηγές πρωτεϊνών και βιταμίνης Β12, υποκαθιστούν άριστα το κρέας.



Μπορεί να είναι επιβαρυμένα με βαρέα μέταλλα
Αλήθεια! Εξαιτίας της ρύπανσης των θαλασσών από τα βιομηχανικά απόβλητα, ορισμένα θαλασσινά μπορεί να περιέχουν βαρέα μέταλλα (υδράργυρο, νικέλιο, αρσενικό, κάδμιο κ.ά.). Ο κίνδυνος αυτός αφορά τα εισαγόμενα που προέρχονται από θάλασσες με υψηλά ποσοστά ρύπων αλλά και όσα αλιεύονται στη χώρα μας σε περιοχές με ρύπους. Γυναίκες στη διάρκεια της εγκυμοσύνης ή που σκοπεύουν να κυοφορήσουν, θηλάζουσες, βρέφη, παιδιά και έφηβοι καθώς και ευπαθή άτομα με σοβαρά προβλήματα υγείας θα πρέπει να προσέχουν ιδιαίτερα, να επιλέγουν θαλασσινά με μικρό μέγεθος και να μην τα υπερκαταναλώνουν.
Οι μολυσμένες θάλασσες «παράγουν» μολυσμένα με τοξικά θαλασσινά και ψάρια.


Είναι «αλλεργιογόνες» τροφές
Αλήθεια! Τα θαλασσινά ανήκουν στα τρόφιμα που προκαλούν πιο συχνά αντιδράσεις υπερευαισθησίας και αλλεργίες, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι όλοι οι άνθρωποι είναι αλλεργικοί. Επομένως, εάν υποπτεύεστε ότι είστε αλλεργικοί στα θαλασσινά, υποβληθείτε σε διαγνωστικά τεστ από αλλεργιολόγο, προκειμένου να διαπιστωθεί εάν ισχύει ή όχι και να εντοπιστεί η ομάδα των θαλασσινών που πρέπει να αποφεύγετε. Αν, για παράδειγμα, παρουσιάζετε αλλεργία στον αστακό, θα πρέπει επίσης να μην τρώτε γαρίδες, καβούρια και καραβίδες.
Οι αλλεργικές αντιδράσεις μπορεί να προκληθούν ανεξαρτήτως ποσότητας κατανάλωσης. Συνεπώς, άτομα με αλλεργία σε συγκεκριμένα θαλασσινά πρέπει να τα αποφεύγουν εντελώς.


Παχαίνουν
Μύθος! Τα βρασμένα ή ψημένα θαλασσινά έχουν σχετικά λίγες θερμίδες, λιγότερες από 150 θερμίδες ανά συνήθη μερίδα εστιατορίου! Όταν μάλιστα συνοδεύονται με απλές σαλάτες λαχανικών, βραστά λαχανικά ή χόρτα, αποτελούν κατεξοχήν γεύμα διαίτης. Στον αντίποδα, όταν τα θαλασσινά τηγανίζονται ή συνδυάζονται με πατάτες, ζυμαρικά και λιπαρές σάλτσες, οι θερμίδες υπερβαίνουν τις 500 ανά μερίδα (π.χ. αστακομακαρονάδα). Και φυσικά, οι συνολικές θερμίδες του γεύματος από τριψήφιες μπορεί να γίνουν... τετραψήφιες, εάν το γεύμα περιλαμβάνει επιπλέον ορεκτικά, μεζεδάκια και άλλα φαγητά ή αν πιούμε πολύ αλκοόλ.


Αυξάνουν τη χοληστερίνη
Μύθος! Τα επίπεδα της χοληστερίνης του αίματος επηρεάζονται περισσότερο από τη συνολική πρόσληψη λιπαρών, ιδιαιτέρως δε των κορεσμένων, παρά από τη χοληστερίνη που προσλαμβάνουμε από τις τροφές. Επομένως, ακόμα και τα θαλασσινά που περιέχουν σχετικά υψηλή χοληστερίνη δεν αυξάνουν από μόνα τους τη χοληστερίνη του αίματος, διότι τα λιπαρά τους είναι λίγα, κι από αυτά τα κορεσμένα τους ελάχιστα. Αυτό που μπορεί να εκτινάξει τη χοληστερίνη στα ύψη είναι τα συνήθη συνοδευτικά τους !
Παρότι τα θαλασσινά περιέχουν αρκετή χοληστερίνη, δεν ανεβάζουν τη χοληστερίνη.


Αυξάνουν την πίεση
Εξαρτάται! Οτιδήποτε προέρχεται από τη θάλασσα περιέχει αρκετό νάτριο, το οποίο, όταν προσλαμβάνεται σε μεγάλες ποσότητες, μπορεί να προκαλέσει κατακρατήσεις υγρών και να αυξήσει την αρτηριακή πίεση. Γι' αυτό τα άτομα με αρρύθμιστη πίεση πρέπει να επιλέγουν πιάτα με θαλασσινά που έχουν όσο το δυνατόν λιγότερο ή καθόλου επιπρόσθετο αλάτι και να τα καταναλώνουν με μέτρο. Οι υπερτασικοί καλό είναι να αποφεύγουν το χταπόδι, γιατί περιέχει περισσότερο νάτριο και είναι πιο δύσπεπτο.
Το τηγάνισμα, ιδίως με κακής ποιότητας λάδια, καθιστά τα θαλασσινά πιο «βαριά» και λιγότερο υγιεινά, αυξάνει τη θερμιδική τους επιβάρυνση και παρέχει στον οργανισμό επιπλέον λίπη και αλάτι.


Προκαλούν ημικρανίες
Και πάλι εξαρτάται! Τα θαλασσινά «ενοχοποιούνται» για το 6-10% των ημικρανιών που οφείλονται σε τροφές, δηλαδή σε ποσοστό πολύ μικρότερο απ' ό,τι τα τυριά, η σοκολάτα, τα εσπεριδοειδή ή το κρασί. Οι πιθανότητες εκδήλωσης ημικρανίας αυξάνονται όταν τα θαλασσινά είναι τηγανισμένα ή περιχυμένα με λιπαρές σάλτσες, εάν περιέχουν γλουταμινικό μονονάτριο (συντηρητικό το οποίο χρησιμοποιείται σε πιάτα της κινέζικης κουζίνας), όταν συνδυάζονται με τυρί και αλκοόλ ή όταν τρώμε αμέσως μετά γλυκό, παγωτό ή φρούτα.


Βελτιώνουν την πνευματική απόδοση
Αλήθεια! Τα θαλασσινά διατηρούν υψηλή την πνευματική απόδοση και σε ορισμένες περιπτώσεις τη βελτιώνουν αισθητά. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι παρέχουν στον εγκέφαλο μεγάλες ποσότητες τυροσίνης, ενός αμινοξέος το οποίο μετατρέπεται σε ντοπαμίνη και νοραδρελανίνη, που αυξάνουν την εγρήγορση και την πνευματική διαύγεια. Εάν όμως θέλετε γρήγορο αποτέλεσμα, πρέπει να τα τρώτε σκέτα ή μόνο με λίγη σαλάτα, ώστε να μην παρεμποδίζεται η τυροσίνη από ανταγωνιστικά συστατικά άλλων τροφών.


Είναι αφροδισιακά
Αλήθεια! Τα θαλασσινά είναι πλούσια σε αμινοξέα, βιταμίνες Β και ψευδάργυρο, στοιχεία απαραίτητα για την καλή αιμάτωση και τη διαστολή των γεννητικών οργάνων, την ενδογενή παραγωγή νευροδιαβιβαστών και τη σύνθεση διαφόρων ορμονών, όπως η τεστοστερόνη, η έλλειψη των οποίων συσχετίζεται με στυτικές δυσλειτουργίες και μειωμένη ερωτική διάθεση. Επομένως, σε επίπεδο βιοχημείας, η τακτική κατανάλωση θαλασσινών δρα αφροδισιακά, εφόσον αποκαθιστά τυχόν θρεπτικές ελλείψεις. Επιπρόσθετα, σε επίπεδο ψυχολογίας της λίμπιντο, οτιδήποτε χαλαρώνει, «φτιάχνει ατμόσφαιρα» και παραπέμπει σε... περαιτέρω.
Απολαύστε τα βραστά ή ψητά, στο φούρνο ή τη σχάρα.


Τα κατεψυγμένα είναι υποβαθμισμένα
Μύθος! Η κατάψυξη είναι φυσική μέθοδος συντήρησης των τροφίμων, που δεν υποβαθμίζει τα θρεπτικά τους συστατικά. Επομένως, τα κατεψυγμένα θαλασσινά είναι εφάμιλλα των φρέσκων, με την προϋπόθεση ότι έχουν καταψυχθεί άμεσα και σωστά και δεν έχουν αποψυχθεί καθόλου στα ενδιάμεσα στάδια της διακίνησής τους και μέχρι να φτάσει η ώρα να τα προετοιμάσουμε για το μαγείρεμα.
Προτιμάμε νωπά θαλασσινά όταν εμπιστευόμαστε τον ιχθυοπώλη μας και ξέρουμε να τα ξεχωρίζουμε. Όταν δεν είμαστε 100% σίγουροι, επιλέγουμε κατεψυγμένα - όχι «χύμα», αλλά επώνυμα συσκευασμένα!


Μπορεί να προκαλέσουν δηλητηριάσεις
Αλήθεια! Ιδιαίτερα τα οστρακοειδή φιλτράρουν καθημερινά τεράστιες ποσότητες νερού που μπορεί να φέρει χημικές ουσίες, τοξίνες, βακτήρια και ιούς από το θαλάσσιο περιβάλλον. Αυτό μεγιστοποιείται κατά τους θερινούς μήνες, οπότε το καλοκαίρι είναι η εποχή που γενικά η «ψίχα» των θαλασσινών έχει περισσότερες πιθανότητες να είναι μολυσμένη. Όσα οστρακοειδή προέρχονται από ελεγχόμενες «καλλιέργειες» είναι περισσότερο ασφαλή από τα «άγρια».
Η κατανάλωση ωμών ή/και αλλοιωμένων θαλασσινών αυξάνει τον κίνδυνο για τροφικές δηλητηριάσεις. Επομένως, προσέχουμε τι επιλέγουμε και δεν τα τρώμε ποτέ ωμά.


Τελικά, τα τρώμε ή δεν τα τρώμε;
Τα μόνα άτομα που πρέπει να αποφεύγουν τα θαλασσινά, εφόσον υπάρχει η σχετική ιατρική σύσταση, είναι όσα πάσχουν από συγκεκριμένες ασθένειες, όπως ηπατίτιδα, αιμοχρωμάτωση, υπερθυρεοειδισμό, χαμηλή γαστρική οξύτητα ή πολύ υψηλό ουρικό οξύ ή έχουν διαπιστωμένες αλλεργίες σε αυτά. Για όλους τους υπόλοιπους τα αναμενόμενα οφέλη από τη συνετή και με μέτρο κατανάλωσή τους υπερισχύουν των ενδεχόμενων κινδύνων. Η ένταξη στη διατροφή μας βραστών ή ψητών θαλασσινών 1-2 φορές εβδομαδιαίως συμβάλλει στο «χτίσιμο» ενός ποιοτικότερου διαιτολογίου, που ενισχύει τον οργανισμό και προάγει την υγεία.

Πηγή: womenonly

Unique Visitor Counter