Καρκίνος Και Χημειοθεραπεία!

ΑΦΟΥ ΕΠΙ ΣΕΙΡΑ ΕΤΩΝ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΓΝΩΡΙΖΕ ΟΤΙ Η ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ (ΤΟΝΙΖΟΥΜΕ ΤΟ «ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ») ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗΣ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ, ΤΟ JOHN HOPKINS ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΙΣΧΥΡΙΖΕΤΑΙ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΙ ΑΛΛΟΣ ΤΡΟΠΟΣ.

Ενημέρωση για τον καρκίνο από το νοσοκομείο John Hopkins - USA:
1. Κάθε άνθρωπος έχει καρκινικά κύτταρα στο σώμα του. Αυτά τα καρκινικά κύτταρα δεν φαίνονται στις συνήθεις εξετάσεις, εφόσον δεν έχουν πολλαπλασιαστεί σε ορισμένα δισεκατομμύρια. Όταν ο γιατρός διαβεβαιώνει τους καρκινοπαθείς ότι δεν υπάρχουν πλέον καρκινικά κύτταρα στο σώμα τους μετά από θεραπεία, αυτό σημαίνει απλώς ότι είναι αδύνατη η ανίχνευση των καρκινικών κυττάρων στις εξετάσεις τους, επειδή ο αριθμός τους δεν ανέρχεται καν στο ανιχνεύσιμο ποσό.

2. Καρκινικά κύτταρα εμφανίζονται από 6 έως και περισσότερες από 10 φορές στη ζωή ενός ανθρώπου.

3. Όταν το ανοσοποιητικό σύστημα ενός ατόμου είναι ισχυρό, τα καρκινικά κύτταρα καταστρέφονται και έτσι αποτρέπεται ο πολλαπλασιασμός τους και κατά συνέπεια ο σχηματισμός όγκων.

4. Όταν κάποιος έχει καρκίνο αυτό υποδεικνύει ότι παρουσιάζει πολλαπλές διατροφικές ελλείψεις. Κάτι τέτοιο μπορεί να οφείλεται σε γενετικούς, περιβαλλοντικούς και διατροφικούς παράγοντες, καθώς και στον τρόπο ζωής του ατόμου.

5. Για να ξεπεραστούν οι πολλαπλές διατροφικές ελλείψεις, πρέπει να αλλάξει η διατροφή και να συμπεριληφθούν συμπληρώματα, τα οποία θα ενισχύσουν το ανοσοποιητικό σύστημα.

6. Η χημειοθεραπεία έχει να κάνει με τη δηλητηρίαση των ραγδαία αναπτυσσόμενων καρκινικών κυττάρων, αλλά και με την καταστροφή των ραγδαία αναπτυσσόμενων υγειών κυττάρων στο μυελό των οστών, τηνγαστρεντερική οδό κ.λπ. και μπορεί να προκαλέσει οργανικές βλάβες, στο ήπαρ, τους νεφρούς, την καρδιά, τους πνεύμονες κ.λπ.

7. Η ακτινοβολία καταστρέφει τα καρκινικά κύτταρα και παράλληλα, καυτηριάζει, σημαδεύει και καταστρέφει υγιή κύτταρα, ιστούς και όργανα.

8. Η αρχική θεραπεία με ακτινοβολίες και χημειοθεραπεία συχνά μειώνει το μέγεθος ενός όγκου. Ωστόσο, η παρατεταμένη χρήση χημειοθεραπείας και ακτινοβολίας δεν έχει ως αποτέλεσμα την περαιτέρω καταστροφή ενός όγκου.

9. Όταν το σώμα φέρει υπερβολικό τοξικό φορτίο από χημειοθεραπείες και ακτινοβολίες, το ανοσοποιητικό σύστημα έχει είτε κατασταλεί είτε καταστραφεί, έτσι το άτομο μπορεί να υποκύψει σε διάφορα είδη μολύνσεων και επιπλοκών.

10. Η χημειοθεραπεία και η ακτινοβολία μπορούν να προκαλέσουν τη μετάλλαξη των καρκινικών κυττάρων, ούτως ώστε να γίνουν πιο ανθεκτικά με αποτέλεσμα να καταστρέφονται πιο δύσκολα. Οι χειρουργικές επεμβάσεις μπορεί να έχουν ως αποτέλεσμα την εξάπλωση των καρκινικών κυττάρων και σε άλλες περιοχές.

11. Ένας αποτελεσματικός τρόπος καταπολέμησης του καρκίνου είναι η εξασθένηση των καρκινικών κυττάρων, με το να μην τους παρέχεται η τροφή που χρειάζονται για να πολλαπλασιαστούν.

Τα Καρκινικά Κύτταρα Τρέφονται Με:

• Η ζάχαρη τρέφει τον καρκίνο. Αφαιρώντας τη ζάχαρη από τη διατροφή μας απομακρύνουμε μία σημαντική πηγή ενέργειας από τα καρκινικά κύτταρα. Τα υποκατάστατα ζάχαρης, όπως τα Canderel, NutraSweet, Equal, Spoonful κ.λπ. παράγονται από ασπαρτάμη, που είναι βλαβερή. Ένα καλύτερο φυσικό υποκατάστατο θα ήταν το μέλι Manuka ή οι μελάσες αλλά μόνο σε πολύ μικρές ποσότητες. Το επιτραπέζιο αλάτι περιέχει χημικές προσθήκες για να αποκτήσει το λευκό του χρώμα. Καλύτερη εναλλακτική είναι μπαχαρικά τύπου Bragg's aminos ή θαλασσινό αλάτι.
• Το γάλα κάνει το σώμα μας να παράγει βλέννα, ιδίως στη γαστρεντερική οδό. Ο καρκίνος τρέφεται από τη βλέννα. Διακόπτοντας το γάλα και υποκαθιστώντας το με γάλα σόγιας χωρίς προσθήκη γλυκαντικών, τα καρκινικά κύτταρα εξασθενούν.
• Τα καρκινικά κύτταρα ευδοκιμούν σε όξινα περιβάλλοντα. Μία διατροφή βασισμένη στο κρέας είναι όξινη. Είναι προτιμότερο να τρώμε ψάρι και λίγο κοτόπουλο, από ότι μοσχαρίσιο ή χοιρινό κρέας. Το κρέας περιέχει επίσης αντιβιοτικά, αυξητικές ορμόνες και παράσιτα που είναι όλα επιβλαβή, ειδικά για καρκινοπαθείς.
• Μία διατροφή που αποτελείται από 80% φρέσκους χυμούς και λαχανικά, σιτηρά ολικής αλέσεως, σπόρους, ξηρούς καρπούς και λίγα φρούτα σας βοηθά να δημιουργήσετε ένα αλκαλικό περιβάλλον στο σώμα σας. Το 20% μπορεί να αποτελείται από μαγειρεμένα γεύματα στα οποία να περιλαμβάνονται τα φασόλια. Οι χυμοί από φρέσκα λαχανικά παρέχουν ζωντανά ένζυμα που απορροφούνται εύκολα και φτάνουν στα κύτταρα μέσα σε 15 λεπτά τρέφοντας και ενισχύοντας την ανάπτυξη υγιών κυττάρων.Για την πρόσληψη ζωντανών ενζύμων και τη δημιουργία υγιών κυττάρων δοκιμάστε να πιείτε φρέσκο χυμό λαχανικών (από τα περισσότερα λαχανικά, συμπεριλαμβανομένων των βλαστών από τα φασόλια) και να φάτε ωμά λαχανικά 2 ή 3 φορές την ημέρα. Τα ένζυμα καταστρέφονται σε θερμοκρασίες άνω των 40 βαθμών Κελσίου.
• Αποφεύγετε καφέ, τσάι και σοκολάτα, τα οποία περιέχουν μεγάλη ποσότητα καφεΐνης. Το πράσινο τσάι είναι η καλύτερη εναλλακτική και έχει ιδιότητες κατά του καρκίνου. Νερό, καλύτερα καθαρισμένο ή φιλτραρισμένο, για την αποφυγή γνωστών τοξινών και βαρέων μετάλλων που περιέχονται στο νερό της βρύσης. Το αποσταγμένο νερό είναι όξινο και καλύτερα να αποφεύγεται.

12. Η πρωτεΐνη του κρέατος είναι δύσπεπτη και απαιτεί πολλά πεπτικά ένζυμα. Το άπεπτο κρέας που παραμένει στα έντερα αποσυντίθεται και έχει ως αποτέλεσμα μεγαλύτερη συσσώρευση τοξικών ουσιών.

13. Τα τοιχώματα των καρκινικών κυττάρων αποτελούνται από μία σκληρή πρωτεϊνική στιβάδα. Αποφεύγοντας ή μειώνοντας την κατανάλωση κρέατοςαπελευθερώνονται περισσότερα ένζυμα που επιτίθενται στα πρωτεϊνικά τοιχώματα των καρκινικών κυττάρων με αποτέλεσμα τα λευκά κύτταρα να μπορούν να τα καταστρέψουν.

14. Ορισμένα υποκατάστατα ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα (IP6, Flor essence, Essiac, αντιοξειδωτικά, βιταμίνες, μεταλλικά στοιχεία, λιπαρά οξέα κ.λπ.). Άλλα υποκατάστατα όπως η βιταμίνη Ε είναι γνωστό ότι προκαλούν απόπτωση ή προγραμματισμένο κυτταρικό θάνατο, τη φυσιολογική μέθοδο του σώματος να απορρίπτει τα κατεστραμμένα, ανεπιθύμητα ή αχρείαστα κύτταρα.

15. Ο καρκίνος είναι μία ασθένεια του μυαλού, του σώματος και της ψυχής. Ένα ενεργό και θετικό πνεύμα θα βοηθήσει τον μαχητή του καρκίνου να επιβιώσει. Ο θυμός, η πικρία και τα δυσάρεστα συναισθήματα θέτουν το σώμα σε ένα αγχώδες και όξινο περιβάλλον. Μάθετε το πνεύμα σας να αγαπά και να συγχωρεί. Μάθετε να χαλαρώνετε και να απολαμβάνετε τη ζωή.

16. Τα καρκινικά κύτταρα δεν μπορούν να ευδοκιμήσουν σε οξυγονωμένα περιβάλλοντα. Η καθημερινή άσκηση και οι βαθιές αναπνοές βοηθούν στη διοχέτευση περισσότερου οξυγόνου στα κύτταρα. Η οξυγονοθεραπεία είναι μία ακόμα μέθοδος που χρησιμοποιείται για την καταστροφή των καρκινικών κυττάρων.

Ενημέρωση Καρκίνου Από Το Νοσοκομείο John Hopkins, Η.Π.Α.:
1. Μην τοποθετείτε πλαστικά δοχεία σε φούρνο μικροκυμάτων.
2. Μην τοποθετείτε δοχεία με νερό στην κατάψυξη.
3. Μην τοποθετείτε πλαστικές μεμβράνες σε φούρνο μικροκυμάτων.

Το John Hopkins έστειλε πρόσφατα αυτό το μήνυμα σε ένα από τα ενημερωτικά του δελτία. Οι πληροφορίες αυτές κυκλοφόρησαν και στο Walter Reed Army Medical Center.
Οι διοξίνες προκαλούν καρκίνο και ειδικά καρκίνο του μαστού.Είναι ιδιαίτερα δηλητηριώδεις για τα κύτταρα του σώματός μας.

Μην ψύχετε πλαστικά μπουκάλια με νερό, καθώς η διαδικασία αυτή απελευθερώνει διοξίνες από το πλαστικό. Πρόσφατα ο Δρ. Edward Fujimoto, Διευθυντής του προγράμματος ευεξίας στο Castle Hospital εμφανίστηκε σε μία τηλεοπτική εκπομπή για να εξηγήσει αυτόν τον κίνδυνο για την υγεία μας.

Μίλησε για τις διοξίνες και για το πόσο μας βλάπτουν. Τόνισε ότι δεν πρέπει να θερμαίνουμε τρόφιμα στο φούρνο μικροκυμάτων μέσα σε πλαστικά δοχεία.

Αυτό ισχύει κυρίως για τρόφιμα που περιέχουν λιπαρά. Πρόσθεσε ότι ο συνδυασμός λίπους, υψηλής θερμοκρασίας και πλαστικού, απελευθερώνει διοξίνη στο φαγητό και στη συνέχεια στα κύτταρα του σώματος.

Αντ' αυτού συνέστησε τη χρήση γυαλιού, όπως Pyrex ή κεραμικών δοχείων για τη θέρμανση τροφίμων. Το αποτέλεσμα είναι ίδιο, αλλά χωρίς διοξίνες.
Έτσι, στιγμιαία τρόφιμα και σούπες που θερμαίνονται σε φούρνο μικροκυμάτων πρέπει να αφαιρούνται από τις πλαστικές τους συσκευασίες και να θερμαίνονται σε άλλο δοχείο.
Το χαρτί δεν είναι κακό αλλά δεν ξέρεις ποτέ τι περιέχει. Ασφαλέστερη λύση είναι η χρήση σκευών από πυρίμαχο γυαλί.

Το πρόβλημα της διοξίνης είναι ένας από τους λόγους.Επίσης επεσήμανε ότι πλαστικές μεμβράνες όπως εκείνες τύπου Sanitas, είναι το ίδιο επικίνδυνες όταν τοποθετούνται πάνω από τρόφιμα που μαγειρεύονται στο φούρνο μικροκυμάτων.
Καθώς θερμαίνεται το φαγητό, η υψηλή θερμοκρασία προκαλεί ουσιαστικά την τήξη δηλητηριωδών τοξινών.

Πηγές:
www.hoax-slayer.com/plastic-cancer-link-hoax.html
www.snopes.com/medical/disease/cancerupdate.asp
www.snopes.com/medical/toxins/cookplastic.asp

Μάθετε πώς να αποκωδικοποιείτε τις ετικέτες στα light προϊόντα

Καλωσήλθατε στον κόσμο των light, των προϊόντων που μπαίνουν στο καλάθι για να καθησυχάσουν συνειδήσεις, να ξεπλύνουν διατροφικές ενοχές, αλλά και να αδυνατίσουν_ όχι πάντα, με επιτυχία. Αναψυκτικά, παγωτά, αλλαντικά, μαγιονέζες, μπισκότα, σάλτσες, ακόμη και μπίρες απαρτίζουν τον μακρύ κατάλογο των light προϊόντων. Χρειάζεται ωστόσο προσοχή, καθώς κάποια έχουν όντως λίγες έως και μηδενικές θερμίδες, άλλα όμως αποτελούν μόνον κατ΄ ευφημισμόν ελαφρότερες εκδοχές των κυρίων προϊόντων, παρέχοντας σχεδόν τις ίδιες θερμίδες με τα τελευταία.

Ο ορισμός του light

Τα light διακρίνονται σε δυο κατηγορίες: σ' εκείνα, από τα οποία έχει αφαιρεθεί ολόκληρο το λίπος τους (ή έστω ένα ποσοστό του), π.χ. το άπαχο γάλα και γιαούρτι, και σ' εκείνα από τα οποία έχει αφαιρεθεί ένα ποσοστό ή το σύνολο των σακχάρων τους και έχει αντικατασταθεί από άλλες ουσίες με ισχυρότατη γλυκαντική δράση και ελάχιστες θερμίδες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα αναψυκτικά light, που αντί ζάχαρης εμπεριέχουν ασπαρτάμη.

Εκτός από το χαρακτηρισμό light - που είναι ιδιαίτερα αγαπητός στην ελληνική αγορά τροφίμων - , τα «ελαφριά» τρόφιμα χαρακτηρίζονται και ως «μειωμένων θερμίδων», σύμφωνα με σχετικό κανονισμό του ΕΦΕΤ. Σύμφωνα με τον εν λόγω κανονισμό, όμως, δεν αρκεί να αναγράφεται στη συσκευασία ενός προϊόντος η ένδειξη «light». Πρέπει και να διευκρινίζεται σε ποια από τα συστατικά του έχει γίνει μείωση (π.χ. στα λιπαρά, στα σάκχαρα).

Light μπορεί επίσης να χαρακτηριστεί, σύμφωνα με τον κώδικα τροφίμων και ποτών, ένα προϊόν που έχει:

- τουλάχιστον 50% λιγότερο νάτριο (αλάτι) από το αντίστοιχο «κανονικό» τρόφιμο, στοιχείο που πρέπει να διευκρινίζεται στην ετικέτα. Στο εξωτερικό, διατίθενται αρκετά προϊόντα χαμηλής περιεκτικότητας σε νάτριο (π.χ. τυριά όπως το τσένταρ, η παρμεζάνα, το τυρί του τοστ), αλλά στην ελληνική αγορά αυτή η κατηγορία των light δεν είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη (εκτός από ελάχιστα τυριά και μαργαρίνες χωρίς αλάτι).

- Το κύριο χαρακτηριστικό συστατικό του, μειωμένο τουλάχιστον κατά 50%, σε σχέση με το αντίστοιχο κανονικό προϊόν. Επομένως, η ένδειξη «light» μπορεί να αφορά μόνο το χρώμα, το άρωμα ή τη γεύση ενός τροφίμου και όχι τις θερμίδες του, κάτι που πρέπει να αναγράφεται στην ετικέτα.

Αποκωδικοποιήστε τις ετικέτες!

Χαμηλά λιπαρά : δεν περιέχει περισσότερα από 3 γρ. λιπαρά ανά 100 γρ. για στερεές τροφές ή 1,5 γρ. λιπαρά ανά 100 ml για υγρές τροφές. Ειδικά για το αποβουτυρωμένο γάλα, ισχύει το όριο του 1,8 γρ. λιπαρά ανά 100 ml.

Χωρίς λιπαρά: δεν ξεπερνά τα 0,5 γρ. λιπαρά ανά 100 γρ. ή ανά 100 ml. Απαγορεύεται, όμως, να αναγράφονται ποσοστά πάνω στην ετικέτα, π.χ. «30% χωρίς λιπαρά», επειδή θεωρούνται παραπλανητικά.

Χαμηλή περιεκτικότητα σε σάκχαρα: έχει ανώτατο επιτρεπόμενο όριο σακχάρων τα 5 γρ. ανά 100 γρ. για στερεές τροφές ή τα 2,5 γρ. ανά 100 ml για υγρές τροφές.

Χωρίς σάκχαρα: δεν περιέχει περισσότερα από 0,5 γρ. σακχάρων ανά 100 γρ. ή 100 ml.

Χαμηλή περιεκτικότητα σε νάτριο: δεν περιέχει περισσότερα από 0,12 γρ. νάτριο ανά 100 γρ. ή 100 ml.

Πολύ χαμηλή περιεκτικότητα σε νάτριο: δεν περιέχει περισσότερα από 0,04 γρ. νάτριο ανά 100 γρ. ή 100 ml.

Χωρίς νάτριο ή αλάτι: δεν περιέχει περισσότερα από 0,005 γρ. νάτριο ανά 100 γρ.

Βάρος και light

Στις Η,Π.Α., βασίλειο των light προϊόντων, με φανατική κατανάλωση την τελευταία 20ετία, τα ποσοστά παχυσαρκίας του πληθυσμού σημειώνουν διαρκή άνοδο. Πού οφείλεται αυτό το αντιφατικό φαινόμενο; Στην παγίδα της υπερκατανάλωσης light προϊόντων, με το σκεπτικό ότι δεν παχαίνουν… Αποτέλεσμα, δεν είναι μόνον η πρόσληψη περισσότερων θερμίδων, σε σχέση με αυτές που θα λαμβάνονταν αν είχε προτιμηθεί εξαρχής το κανονικό προϊόν, αλλά και η αύξηση των ποσοτήτων άλλων τροφίμων κατά τη διάρκεια της ημέρας, με βασικό επιχείρημα ότι υπάρχει περιθώριο!

Light δεν σημαίνει εξάλλου, προϊόν χωρίς θερμίδες. Ο ισχυρισμός αυτός ισχύει μόνον για τα αναψυκτικά, καθώς και για μερικά κρύα ροφήματα. Όλα τα υπόλοιπα στερεά ή υγρά «ελαφριά» τρόφιμα έχουν θερμίδες, που σε ορισμένες περιπτώσεις δεν είναι διόλου αμελητέες.

Ιδιαίτερα χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η light εκδοχή ορισμένων κρύων καφέδων πλούσιων σε σαντιγί και σιρόπι. Η «κανονική» εκδοχή τους σας φορτώνει με περισσότερες από 500 θερμίδες - όσες και μια πάστα - ενώ η light σχεδόν με 300!

Γάλα και γιαούρτι

Πρόκειται για μερικώς ή πλήρως αποβουτυρωμένο γάλα και γιαούρτι, που προκύπτουν από την αφαίρεση των ζωικών λιπαρών του γάλακτος. Το light γάλα θα το βρείτε ως ημίπαχο (1 ή 1,5% λιπαρά) ή άπαχο (0% λιπαρά), ενώ το γιαούρτι light κυκλοφορεί με 0%, 1% και 2% περιεκτικότητα σε λιπαρά. Συγκριτικά, το πλήρες γάλα και το αγελαδινό γιαούρτι έχουν 3,5% λιπαρά και το στραγγιστό γιαούρτι 10%.

Όσον αφορά τη διατροφική αξία τους, τα light γαλακτοκομικά μπορεί να έχουν λιγότερο λίπος σε σύγκριση με τα πλήρη, αλλά η περιεκτικότητά τους ως προς το ασβέστιο και τα υπόλοιπα θρεπτικά συστατικά του γάλακτος (φώσφορο, βιταμίνες του συμπλέγματος Β) παραμένουν ίδιες.

Μάλιστα, το αποβουτυρωμένο γάλα έχει και ελάχιστα περισσότερο ασβέστιο σε σύγκριση με το πλήρες. Η βιταμίνη που «χάνεται» στο άπαχο γάλα και γιαούρτι (δηλαδή στα γαλακτοκομικά με 0% λίπος) είναι η λιποδιαλυτή βιταμίνη D, που είναι απαραίτητη για την απορρόφηση του ασβεστίου.

Οι ειδικοί εξηγούν βεβαίως ότι η κύρια πηγή της βιταμίνης D είναι η ηλιακή ακτινοβολία και όχι το γάλα (που περιέχει μόλις 0,16 mg βιταμίνης D ανά 100 ml). Οι ανάγκες σε βιταμίνη D, λοιπόν, καλύπτονται τόσο από την έκθεση στον ήλιο, ακόμη και κατά το περπάτημα, όσο και από τις υπόλοιπες τροφές της καθημερινής διατροφής (αυγό, τυρί, κρέας, ψάρια, κοτόπουλο, ξηροί καρποί).

Οι ειδικοί συστήνουν την κατανάλωση light γαλακτοκομικών στους ενηλίκους με μεταβολικά νοσήματα (π.χ. με αυξημένη χοληστερίνη, διαβήτη), οι οποίοι οφείλουν να μειώσουν την πρόσληψη ζωικών λιπαρών στη διατροφή τους. Επιπλέον, οι διαιτολόγοι τα εντάσσουν στις δίαιτες αδυνατίσματος. Το ενδιαφέρον είναι ότι, σύμφωνα με τις τελευταίες διατροφικές συστάσεις, τα light γαλακτοκομικά προϊόντα μερικές φορές συστήνονται και για τα παιδιά, μετά την ηλικία των 2 ετών και εφόσον έχουν πρόβλημα αυξημένης χοληστερίνης ή είναι υπέρβαρα.

Δεδομένης, πάντως, της σχέσης των κορεσμένων λιπών με τα καρδιαγγειακά νοσήματα, η αντικατάσταση των γαλακτοκομικών που είναι πλήρη σε λιπαρά (και τα οποία προέρχονται κατά βάση από κορεσμένα λιπαρά), με ημίπαχα γαλακτοκομικά (ή με άπαχα σε ορισμένες κλινικές περιπτώσεις) ενδείκνυται για όλους τους ενηλίκους, είτε έχουν ήδη πρόβλημα υγείας είτε προληπτικά.

Τα light γαλακτοκομικά αδυνατίζουν

Αρκετές έρευνες τείνουν στο συμπέρασμα ότι το άπαχο γάλα και γιαούρτι συμβάλλουν στο αδυνάτισμα τόσο έμμεσα - λόγω της γενικότερης μείωσης των λιπαρών και των θερμίδων - όσο και άμεσα. Η ιδιότητά τους αυτή αποδίδεται στη συνδυαστική δράση του ασβεστίου με ορισμένα πεπτίδια του γάλακτος, αν και ο ακριβής μηχανισμός βρίσκεται ακόμη υπό διερεύνηση (οι έρευνες δεν αφορούν το τυρί light). Εικάζεται, πάντως, ότι το ασβέστιο βοηθά στην καύση ή στη μειωμένη απορρόφηση του λίπους.

Τυριά

Ένα τυρί light έχει λιγότερο κορεσμένο λίπος, κατά συνέπεια και λιγότερες θερμίδες από το αντίστοιχο «κανονικό» τυρί. Το κίτρινο ημίσκληρο τυρί, λόγου χάρη, περιέχει 25 - 30% λιπαρά, ενώ οι light εκδοχές του περιέχουν 10 - 18% λιπαρά.

Η συγκεκριμένη ελάττωση του λίπους δεν ισοδυναμεί ωστόσο και με αντίστοιχη μείωση των θερμίδων. Ένα τυποποιημένο ημίσκληρο κίτρινο τυρί, για παράδειγμα, έχει 321 θερμίδες και 25 γρ. λίπους (ανά 100 γρ.). Η light εκδοχή του έχει 234 θερμίδες και 10 γρ. λίπους. Μπορεί, λοιπόν, η περιεκτικότητά του σε λίπος να έχει μειωθεί περισσότερο από 50%, δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και με την περιεκτικότητά του σε θερμίδες. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι, κατά την επεξεργασία της αφαίρεσης μέρους των λιπαρών, οι πρωτεΐνες του light τυριού αυξήθηκαν σε 36 γρ. από 24 γρ. που περιείχε το κανονικό.

Αναμφίβολα, καταναλώνοντας ένα «ελαφρύ» τυρί, κάνετε μια πιο φιλική επιλογή για το καρδιαγγειακό σας σύστημα. Το βασικό κριτήριό σας όμως πρέπει να είναι η περιεκτικότητά τους σε λίπος και θερμίδες, και όχι το αν αναγράφεται η ένδειξη «light» στη συσκευασία τους. Άλλωστε, η ένδειξη αυτή αφορά τα τυριά που έχουν υποστεί βιομηχανική επεξεργασία αφαίρεσης του λίπους τους.

Δώστε ιδιαίτερη προσοχή στο γεγονός ότι κάποια άλλα τυριά μπορεί να είναι εκ φύσεως «ελαφριά», όπως πχ. το ανθότυρο, που περιέχει 14 - 18% λιπαρά. Επίσης, ορισμένα τυριά, όπως το κότατζ, έχουν ελάχιστη περιεκτικότητα σε λίπος (4%), χωρίς να έχουν την ένδειξη «light» στη συσκευασία τους, επειδή δεν αποτελούν τη light εκδοχή ενός «κανονικού» τυριού.

Όσον αφορά την περιεκτικότητα σε ασβέστιο, κάθε τυρί πρέπει να ελέγχεται ξεχωριστά, ανεξαρτήτως της όποιας ένδειξης αναγράφεται στη συσκευασία του. Ορισμένα τυριά, όπως το κότατζ, είναι από τη φύση τους φτωχά σε ασβέστιο (100 mg ασβεστίου/100 γρ.).

● Η φέτα και τα εισαγόμενα λευκά τυριά έχουν λιγότερο ασβέστιο σε σύγκριση με τα κίτρινα (περιέχουν περίπου 500 mg ασβεστίου/100 γρ.).

● Τα κίτρινα τυριά είναι από τα πλουσιότερα σε ασβέστιο (έως και 1.000 mg ασβεστίου/100 γρ.).

● Ορισμένα τυποποιημένα light κίτρινα τυριά είναι εξίσου πλούσια σε ασβέστιο συγκριτικά με τα αντίστοιχα κανονικά τυριά, πληροφορία που αναγράφεται στην ετικέτα τους.

● Οι «πρωταθλητές», όσον αφορά την περιεκτικότητά τους σε ασβέστιο, είναι το κεφαλοτύρι (1.400 mg ασβεστίου/100 γρ.) και η παρμεζάνα (1.200-1.500 mg ασβεστίου/100 γρ.).

Αλλαντικά

Τα αλλαντικά είναι από τα πιο πλούσια σε κορεσμένα λίπη και αλάτι τρόφιμα και από τα φτωχότερα σε θρεπτική αξία. Τα αλλαντικά light (π.χ. παριζάκι light, σαλάμι καπνιστό light) έχουν υποστεί επεξεργασία μερικής αφαίρεσης των κορεσμένων λιπαρών που περιέχουν. Το κανονικό παριζάκι, λόγου χάρη, έχει 12% περιεκτικότητα σε λιπαρά και το light μόλις 2%, ενώ -όσον αφορά τις θερμίδες- το light έχει σχεδόν τις μισές του κανονικού.

Κατά συνέπεια, αν ανήκετε σε αυτούς που αγαπούν τα αλλαντικά, είναι προτιμότερο να επιλέξετε τα light, αλλά και αυτά που εκ φύσεως έχουν μικρότερη περιεκτικότητα σε λίπος, όπως το κοτόπουλο και η γαλοπούλα. Αποφύγετε το μπέικον, τη μορταδέλα και το σαλάμι, και γενικώς, καταναλώστε με φειδώ.

ΠΗΓΗ: tovima.gr

«Όπλο» κατά του καρκίνου η σωστή διατροφή

Ο καρκίνος αποτελεί μια νόσο με ραγδαία αύξηση, που σε παγκόσμιο επίπεδο μετρά πάνω από 12.7 εκατομμύρια κρούσματα ετησίως και αποτελεί μια από τις σημαντικότερες αιτίες θανάτου. Οι πιο συνηθισμένες μορφές καρκίνου είναι ο καρκίνος του πνεύμονα, του μαστού και του παχέος εντέρου / ορθού.

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, ο καρκίνος μπορεί να προληφθεί σε ποσοστό 30%-40%. Εκτός από τη διακοπή του καπνίσματος και την έγκαιρη διάγνωση, δύο βασικές τροποποιήσιμες παράμετροι που συμβάλλουν στη μείωση του κινδύνου εμφάνισης καρκίνου είναι η υιοθέτηση μιας ισορροπημένης διατροφής και η τακτική άσκηση.

Διατροφή

Η ισορροπημένη διατροφή και ιδιαίτερα η απόκτηση και διατήρηση ενός υγιούς βάρους έχουν ιδιαίτερη σημασία για την πρόληψη διαφόρων μορφών καρκίνου. Μερικές βασικές διατροφικές συμβουλές, που βοηθούν στην προστασία του οργανισμού από τον καρκίνο είναι οι εξής:

1) Η κατανάλωση ποικιλίας τροφών από όλες τις ομάδες, σε ποσότητες που προάγουν την απόκτηση και διατήρηση ενός υγιούς βάρους.

2) Η κατανάλωση τουλάχιστον 5 μερίδων φρούτων και λαχανικών ημερησίως, και η ένταξη οσπρίων και δημητριακών ολικής άλεσης στο διαιτολόγιο. Τα τρόφιμα αυτά είναι πλούσια σε βιταμίνες, ιχνοστοιχεία, αντιοξειδωτικά και φυτικές ίνες που δρουν προστατευτικά κατά του καρκίνου.

3) Ο περιορισμός κατανάλωσης επεξεργασμένων τροφίμων και ποτών πλούσιων σε λιπαρά και σάκχαρα. Τα τρόφιμα αυτά είναι πλούσια σε θερμίδες και φτωχά σε θρεπτικά στοιχεία, με αποτέλεσμα να οδηγούν σε αυξημένο σωματικό βάρος και διατροφικές ελλείψεις, αυξάνοντας κατ’ επέκταση και τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου.

4) Ο περιορισμός κατανάλωσης επεξεργασμένων τροφίμων που περιέχουν αλάτι. Το αλάτι αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του στομάχου.

5) Ο περιορισμός κατανάλωσης κόκκινου κρέατος (μοσχάρι, χοιρινό, αρνί κλπ) και επεξεργασμένων κρεατοσκευασμάτων (αλλαντικά, λουκάνικα κλπ).

6) Ο περιορισμός της κατανάλωσης αλκοόλ (μέχρι 1 ποτό ημερησίως για τις γυναίκες, μέχρι 2 για τους άντρες). Μελέτες έχουν δείξει ότι το αλκοόλ αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του μαστού, του παχέος εντέρου, του στόματος, του οισοφάγου, του στομάχου και του ήπατος.

7) Αποφυγή λήψης συμπληρωμάτων διατροφής κατά του καρκίνου. Η υπερπρόσληψη βιταμινών και αντιοξειδωτικών μπορεί να οδηγήσει ακόμα και στο αντίθετο αποτέλεσμα. Για παράδειγμα σε μια πρόσφατη μελέτη η λήψη συμπληρώματος β-καροτενίου από καπνιστές, αντί να δράσει προστατευτικά, οδήγησε σε αύξηση του κινδύνου εμφάνισης καρκίνου του πνεύμονα.


Άσκηση

Η τακτική άσκηση φαίνεται να προστατεύει από διάφορες μορφές καρκίνου, όπως του μαστού και του παχέος εντέρου, κυρίως μέσω της συμβολής της στη διατήρηση ενός υγιούς βάρους. Σύμφωνα με τις παγκόσμιες συστάσεις, οι ενήλικες θα πρέπει να κάνουν μέτρια / έντονη άσκηση για τουλάχιστον 30 λεπτά 5 ή περισσότερες ημέρες της εβδομάδας (45-60 λεπτά οργανωμένης άσκησης είναι ακόμα καλύτερα).

Συμπέρασμα

Υπάρχουν πλέον επαρκή δεδομένα που υποδεικνύουν πως η ισορροπημένη διατροφή και η τακτική άσκηση αποτελούν ασπίδα ενάντια σε διάφορες μορφές καρκίνου, συμβάλλοντας έτσι στον περιορισμό της νέας αυτής μάστιγας.

ΠΗΓΗ: iatronet.gr

Τρούφα, γλυκό δεν είναι;

Η τρούφα είναι ένα μανιτάρι, που μεγαλώνει κάτω από το έδαφος (5-30 cm), συμβιώνοντας με το ριζικό σύστημα ορισμένων δένδρων (αριά, πουρνάρι, βελανιδιά, ρουπάκι, οστρυά, πεύκο, γαύρο κ.λ.π.) Δένδρα δηλαδή της άγριας χλωρίδας της χώρας μας, αλλά και της μεσογειακής λεκάνης γενικότερα, μιας και τα είδη αυτά των δένδρων είναι κοινά σε Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Ελλάδα κ.λ.π.
  Το άρωμά της είναι θεσπέσιο, όπως και η γεύση που δίνει στα φαγητά, στα οποία χρησιμοποιείται. 
Η κατανάλωσή της σαν έδεσμα, αλλά και για φαρμακευτικούς σκοπούς, κυρίως όμως για τις αφροδισιακές της ιδιότητες, είναι γνωστή από πολύ παλιά (Σουμέριοι, Θεόφραστος, Διοσκουρίδης κ.λ.π.).
Το μέγεθός της ποικίλλει, από αυτό του ρεβιθιού, έως αυτό του πορτοκαλιού, ή και μεγαλύτερο ακόμη και είναι σκληρή όπως η πατάτα. Υπάρχουν πολλές ποικιλίες που ωριμάζουν σε διαφορετικές εποχές του χρόνου.

  Η καλλιέργειά της είναι ΤΕΛΕΙΩΣ ΦΥΣΙΚΗ (ούτε καν βιολογική) και κινείται σε 4 άξονες:
  Δεν είναι υδροβόρα, μιας και απαιτεί το ελάχιστο νερό που θα χρειαζόταν οποιαδήποτε καλλιέργεια (σκεφθείτε τι απαιτήσεις σε νερό έχει ένα πουρνάρι: μηδαμινές).
  Δεν χρειάζεται λιπάσματα (αναλογισθείτε την επιβάρυνση του υδροφόρου ορίζοντα από νιτρικά).
  Απαγορεύεται η χρήση φυτοφαρμάκων και μυκητοκτόνων, αφού αυτό που στην ουσία καλλιεργούμε, είναι ένας μύκητας.

  Ο τέταρτος άξονας είναι σύνθετος: 
Στην Ελλάδα υπάρχουν χιλιάδες χωράφια (στην κυριολεξία χιλιάδες), των οποίων οι ιδιοκτήτες δεν μπορούν να τα εκμεταλλευτούν, λόγω του ότι μένουν και εργάζονται σε μεγάλα αστικά κέντρα, πολύ μακριά δηλαδή. Ακόμη και η καλλιέργεια ελιάς ή σιταριού απαιτεί την παρουσία τους εκεί, αρκετές φορές και σε συγκεκριμένο χρόνο. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μένουν ανεκμετάλλευτα, ή στην καλύτερη περίπτωση τα καλλιεργητικά τους έξοδα, να ισούνται με τα έσοδά τους από το συγκεκριμένο χωράφι. Σε αντίθεση με αυτά, η καλλιέργεια της τρούφας, δεν απαιτεί την παρουσία του καλλιεργητή, ο οποίος μπορεί να ασχολείται με την φυτεία του, όποτε αυτός ευκαιρεί, δίνοντας του ταυτόχρονα και την ευκαιρία να επισκέπτεται την γενέτειρά του.

  Να σημειώσουμε εδώ ότι: εφόσον η συγκεκριμένη έκταση κατέχεται νόμιμα από τον φερόμενο ως ιδιοκτήτη της, με μια απλή κοινοποίηση στο δασαρχείο της περιοχής του, αποτρέπει το ενδεχόμενο να χαρακτηρισθεί -κάποια στιγμή- η συγκεκριμένη έκταση ως δασική.


ΚΥΡΙΩΤΕΡΑ ΕΙΔΗ ΤΡΟΥΦΑΣ

ΠΕΡΙ ΤΡΟΥΦΑΣ

  Το κείμενο που ακολουθεί, θα φανεί ίσως παιδαριώδες στους γνωρίζοντες περί την τρούφα, αποτελεί όμως ένα απαραίτητο υπόβαθρο γνώσεων, για όσους θέλουν να ασχοληθούν σοβαρά με αυτήν.
 Τι είναι λοιπόν « η τρούφα »;  Κατ’ αρχάς δεν είναι « η τρούφα », αλλά οι τρούφες. Υπάρχουν πολλές ποικιλίες που ευδοκιμούν σε άγρια μορφή (περίπου 80 παγκοσμίως) και μερικές από αυτές ( περίπου 7 ποικιλίες), αξίζει να μπει κάποιος στον κόπο να τις καλλιεργήσει. Οι καλλιεργήσιμες ποικιλίες είναι συνήθως αυτές που το μέγεθός τους μπορεί να είναι από 5-10 γρ. μέχρι και 1 ή 1,5 κιλό. Εκτός από το άρωμα και τη γεύση που έχουν, αυτός (το μέγεθός τους δηλ.) είναι ίσως ο κυριότερος παράγοντας που μας ωθεί στην καλλιέργειά τους.

  Υπάρχει ένα διάστημα 3 μηνών περίπου – για κάθε ποικιλία -, στην διάρκεια του οποίου γίνεται η σταδιακή ωρίμανση και η συγκομιδή του συγκεκριμένου μανιταριού. Θα ακούσετε λοιπόν να μιλούν για την καλοκαιρινή ή τη χειμερινή τρούφα. Καλοκαιρινή σημαίνει ότι ωριμάζει και συλλέγεται το τρίμηνο του καλοκαιριού (Ιούνιο- Ιούλιο-Αύγουστο) και αντίστοιχα χειμερινή, ότι ωριμάζει και συλλέγεται το χειμώνα (Δεκέμβριο-Ιανουάριο Φεβρουάριο). Υπάρχει βέβαια και φθινοπωρινή ποικιλία (ποικιλίες για την ακρίβεια), που ωριμάζει και συλλέγεται το φθινόπωρο (Σεπτέμβριο-Οκτώβριο-Νοέμβριο).

  Πρώτο λοιπόν χαρακτηριστικό γνώρισμα μιάς ποικιλίας τρούφας :  

1. Η εποχή ωρίμανσης και συλλογής μιάς τρούφας, την χαρακτηρίζει σαν καλοκαιρινή, φθινοπωρινή ή χειμωνιάτικη.

   Το δεύτερο γνώρισμα είναι πιο εμφανές. Αφορά το εξωτερικό της χρώμα. Υπάρχουν δύο κυρίως μεγάλες κατηγορίες : Οι άσπρες και οι μαύρες.

2. Από το εξωτερικό της χρώμα χαρακτηρίζεται σαν άσπρη ή μαύρη.
   Τα πράγματα γίνονται λίγο πιο περίπλοκα, όταν κόψουμε την τρούφα και περιεργαστούμε το εσωτερικό της. Εσωτερικά, η μεγάλη πλειοψηφία των τρουφών είναι δίχρωμη. Το κοινό χρώμα σε όλες τις διχρωμίες είναι το λευκό. Το δεύτερο χρώμα όπως επίσης και τα νερά που βλέπουμε στην τομή της τρούφας, είναι δύο κύρια γνωρίσματα, που μας βοηθούν να προσδιορίσουμε την ποικιλία της τρούφας, οπτικά. (σε κάποιες περιπτώσεις βέβαια, αυτό είναι δύσκολο). Π.χ. η καλοκαιρινή μαύρη (tuber aestivum), έχει νερά άσπρα-μπεζ και εμφανέστατα μπορεί να την ξεχωρίσει κάποιος από την χειμερινή μαύρη (tuber melanosporum), που τα νερά της είναι άσπρα-μαύρα. Να προσθέσουμε εδώ ότι, οι όχι άσπρες περιοχές, δηλ. τα μπεζ, τα κοκκινωπά, τα μαύρα νερά που βλέπουμε στην τομή της κάθε τρούφας, είναι οι περιοχές όπου βρίσκονται τα αναπαραγωγικά σπόρια της.
  Το πόσο λεπτά (στενά) ή χοντρά είναι τα νερά στην τομή, είναι άλλο ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα της ποικιλίας. Π.χ. η tuber brumale που εξωτερικά είναι μαύρη και ωριμάζει το χειμώνα - όπως και η tuber melanosporum, που και αυτή είναι μαύρη και ωριμάζει το χειμώνα -,έχει λευκά νερά πολύ πιο παχιά, πιο χοντρά, από αυτά της melanosporum. Βέβαια η brumale ξεχωρίζει και για κάτι άλλο από την melanosporum : Εάν κάποιος πιέσει το φλοιό της (περίδιο) με δύναμη, ξεφλουδίζει.

3. Το χρώμα και το πάχος των νερών (διακλαδώσεων) της τομής.

Αυτό το γνώρισμα που οπωσδήποτε χρειάζεται εμπειρία για να ανιχνευθεί και να μας βοηθήσει στην διάκρισή μιάς τρούφας από μια άλλη, είναι το άρωμα.

4. Το άρωμα.
  Το τελευταίο από τα βασικά γνωρίσματα που θα μπορούσε να αναφέρει κανείς, είναι το εξωτερικό περίβλημα της τρούφας, το περίδιο (peridium) όπως λέγεται. Σε ορισμένες ποικιλίες το περίβλημα αυτό, ή μάλλον τα πολλά σπυράκια από τα οποία αποτελείται, είναι πιο χονδροειδή και με πιο κοφτερές ακμές (όπως στην aestivum και στην uncinatum), από ότι σε άλλες (π.χ. melanosporum), των οποίων τα σπυράκια είναι πιο απαλής υφής και φαίνονται σαν να έχουν λειανθεί, κατά κάποιο τρόπο.

5. Περίδιο
Υπάρχουν βέβαια και περιπτώσεις όπου ακόμη και ένας έμπειρος τρουφοκυνηγός, ή τρουφοκαλλιεργητής, δύσκολα μπορεί να εκφέρει γνώμη. Εκεί μόνο η μικροσκοπική εξέταση των σπορίων των δύο ποικιλιών, θα μας δώσει απάντηση.
  Συνοψίζοντας τα παραπάνω, μπορούμε να κατηγοριοποιήσουμε τις ποικιλίες τρούφας, ως εξής :
  TUBER  BORCHII. Λευκή τρούφα. Η πιο φθηνή – εμπορικά – τρούφα, έχει ωραίο, απαλό άρωμα και νερά λευκά-ανοικτό καφέ.

  TUBER  AESTIVUM. Μαύρη καλοκαιρινή τρούφα. Αρκετά σκληρή ποικιλία, ευπροσάρμοστη δηλ. σε διάφορες κλιματολογικές συνθήκες ( όπως και η borchii). Υπάρχει άγρια σχεδόν σε όλη την Ευρώπη. Τα νερά της είναι άσπρο-μπεζ.

  TUBER  UNCINATUM. Φθινοπωρινή μαύρη τρούφα. Θεωρείται αδελφικό είδος της aestivum, μόνο που ωριμάζει αργότερα. Νερά άσπρο-ανοιχτό κεραμιδί.

  TUBER  MELANOSPORUM. Χειμωνιάτικη μαύρη τρούφα. Η ακριβώτερη ποικιλία τρούφας, από τις καλλιεργούμενες. Πολλές υποδεέστερες ποικιλίες καλλιεργούνται μόνο και μόνο για να πουληθούν σαν μελανόσπορες. Για να νοθευτεί δηλ. η συγκεκριμένη ποικιλία. Τα νερά της είναι άσπρα- μελανά (κατάμαυρα), με κύριο χαρακτηριστικό, τα πολύ λεπτά άσπρα νερά.

  TUBER  BRUMALE. Χειμωνιάτικη μαύρη τρούφα. Χαμηλώτερης εμπορικής αξίας από την μελανόσπορη, γι’ αυτό και ανακατεύεται με αυτήν. Τα νερά της έχουν το ίδιο χρώμα με της μελανόσπορης, μόνο που είναι πιο χοντροκομμένα ( τα άσπρα).

  TUBER  MAGNATUM. Η μόνη τρούφα, της οποίας δεν έχει επιτευχθεί η καλλιέργεια (όχι με πλήρη επιτυχία, τουλάχιστον). Είναι μια κατηγορία από μόνη της. Υπάρχει άγρια, στην Ιταλία κυρίως και στην Κροατία. Είναι λευκή φθινοπωρινο-χειμερινή ποικιλία. Νερά άσπρα-μπεζ, λίγο πιο ανοικτά από της borchii. Η borchii συχνά χρησιμοποιείται για να νοθεύεται με αυτήν, η magnatum. Αναλογισθείτε ότι η τιμή της borchii είναι 50-80 ευρώ το κιλό και της magnatum 3.000-7.000 ευρώ το κιλό.

  Συμπληρωματικά να πούμε ότι η Κινέζικη τρούφα (tuber indicum), χρησιμοποιείται τα τελευταία χρόνια ανεξέλεγκτα, για να νοθευτεί η tuber melanosporum. Η συγκεκριμένη τρούφα – σε τομή -, είναι ολόϊδια με την μελανόσπορη, μόνο που δεν έχει καθόλου άρωμα, ούτε και γεύση και φυσικά είναι πάμφθηνη.

πηγή: troufa.net

Ηλεκτρολύτες vs Αφυδάτωση

 Η αφυδάτωση που προκαλείται από διάρροια είναι η µεγαλύτερη αιτία θανάτου παιδιών στη σύγχρονη κοινωνία ενώ η ίδια η διάρροια ενοχοποιείται για απώλεια θρέψης και φτωχή σωµατική ανάπτυξη!

Γενικά
Οι ηλεκτρολύτες είναι στοιχεία που βρίσκονται στο σώµα και σε υγρά του και φέρουν ηλεκτρικό φορτίο. Η διατήρηση της ισορροπίας τους στον ανθρώπινο οργανισµό είναι σηµαντική, αφού ρυθµίζουν την κατανοµή νερού στο σώµα, επηρεάζουν το pH του αίµατος και συµβάλλουν στη νευροµυϊκή διέγερση.

Η αφυδάτωση

Όταν ο οργανισµός χάνει σωµατικά υγρά και / ή ηλεκτρολύτες αφυδατώνεται.

Η απώλεια υγρών από το σώµα µπορεί να γίνει:
• κατά την ούρηση
• κατά τον εµετό ή τη διάρροια
• στην εφίδρωση
• µετά από έντονη σωµατική άσκηση (άθληση)
• µετά από χρήση διουρητικών φαρµάκων
• σε υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ.

'Aτοµα που αφυδατώνονται εύκολα είναι:
• τα µωρά ηλικίας µικρότερης του 1 έτους
• οι ηλικιωµένοι
• οποιοσδήποτε έχει πυρετό
• όσοι ζουν σε πολύ θερµά κλίµατα.

Η αφυδάτωση που προκαλείται από διάρροια είναι η µεγαλύτερη αιτία θανάτου παιδιών στη σύγχρονη κοινωνία ενώ η ίδια η διάρροια ενοχοποιείται για απώλεια θρέψης και φτωχή σωµατική ανάπτυξη.
Φέτος περίπου 2,2 εκατ. παιδιά θα πεθάνουν από αφυδάτωση που οφείλεται σε διάρροια.
Το σύµπτωµα

Η αφυδάτωση χαρακτηρίζεται ως ήπια, µέτρια ή σοβαρή ανάλογα µε την ποσότητα απώλειας ή µη αντικατάστασης του σωµατικού υγρού.

Τα συµπτώµατα της αφυδάτωσης στους ενήλικες περιλαµβάνουν:
• ξηροστοµία
• ξηρά ή σκασµένα χείλη
• στεγνά µάτια
• ξηρό δέρµα µε έλλειψη ελαστικότητας
• κύκλους γύρω από τα µάτια
• πονοκέφαλους
• ζάλη ή κόπωση
• σύγχυση και ευερεθιστότητα
• απώλεια όρεξης
• αίσθηµα «άδειου στοµάχου» ή πόνο στο υπογάστριο
• ελάχιστα ούρα
• συµπυκνωµένα, σκοτεινόχρωµα ούρα έντονης οσµής.

Σε περίπτωση αφυδάτωσης, η υπερκατανάλωση ύδατος µπορεί να επιδεινώσει το πρόβληµα, αφού θα αραιώσει περισσότερο τα άλατα, τα µέταλλα και τα σάκχαρα στο σώµα. Σκευάσµατα που περιέχουν συνδυασµό αλάτων και γλυκόζης βοηθούν στην αντικατάσταση αυτών των συστατικών.

Τα συµπτώµατα της αφυδάτωσης στα παιδιά είναι:
• ξηροστοµία
• κλάµα χωρίς δάκρυα (βρέφη)
• υπνηλία

και σε σοβαρού βαθµού αφυδάτωση επιπλέον:
• κρύα πόδια και χέρια
• ταχύπνοια
• σύγχυση
• µυϊκές κράµπες
• καθόλου ούρα για αρκετές ώρες.

Πρόληψη

Η αφυδάτωση µπορεί να προληφθεί µε την κατανάλωση αρκετής ποσότητας νερού. Η συνήθης πρόταση είναι 1-2 λίτρα την ηµέρα, δηλαδή 6-8 ποτήρια. Εκτός από το νερό προτείνεται το ηµιαποβουτυρωµένο γάλα και ο αραιωµένος χυµός φρούτων. Στην περίπτωση που το άτοµο είναι δραστήριο, ή ο καιρός είναι ιδιαίτερα ζεστός, προτείνεται η κατανάλωση µεγαλύτερης ποσότητας υγρών.

Όταν το άτοµο αθλείται πρέπει να λαµβάνεται 1 λίτρο νερού επιπλέον της ηµερήσιας ποσότητας για κάθε ώρα άσκησης. Πρέπει πάντοτε να εξασφαλίζεται η αναπλήρωση των χαµένων υγρών µε τη λήψη σωστής ποσότητας ύδατος.

Σε σπάνιες περιπτώσεις υπάρχει πιθανότητα υπερβολικής ενυδάτωσης µε αποτέλεσµα υπονατριαιµία, δηλαδή µειωµένη ποσότητα νατρίου στο αίµα, και αυτό συµβαίνει όταν καταναλώνεται µεγάλη ποσότητα ύδατος σε πολύ µικρό χρονικό διάστηµα. Η κατάσταση αυτή συχνά επηρεάζει την αντοχή των αθλητών ενώ τα τυπικά συµπτώµατα περιλαµβάνουν ναυτία, εµετό και πονοκέφαλο.

Το προϊόν

Το διάλυµα δεξτρόζης µε ηλεκτρολύτες για χορήγηση από το στόµα προσφέρει τα απαραίτητα συστατικά για τη διατήρηση της φυσιολογικής νεφρικής λειτουργίας, της οξεοβασικής ισορροπίας και του όγκου του πλάσµατος. Επίσης προλαµβάνει την αφυδάτωση και ενισχύει την ενυδάτωση του οργανισµού.

Η χορήγηση των ηλεκτρολυτών βοηθά στην αποκατάσταση των χαµένων ποσοτήτων τους από τον οργανισµό και στην επαναφορά της οξεοβασικής ισορροπίας ενώ η δεξτρόζη διευκολύνει την απορρόφηση των ιόντων νατρίου και του νερού από το έντερο.

Το µείγµα ηλεκτρολυτών, νερού και δεξτρόζης χορηγείται σε κάθε περίπτωση ανάγκης αποκατάστασης ή και συντήρησης υγρών και ηλεκτρολυτών όπως:
• ελαφρά περιστατικά διάρροιας βρεφών και µικρών παιδιών
• περιστατικά γαστρεντερικών διαταραχών που συνοδεύονται από διάρροιες και εµετούς
• υπερβολική απώλεια υγρών και ηλεκτρολυτών σε µικρό χρονικό διάστηµα, π.χ. έντονη άθληση σε υψηλές θερµοκρασίες, κ.ά.

Η χρήση του διαλύµατος αντενδείκνυται σε:
• περιπτώσεις σοβαρής συνεχούς διάρροιας όπου απαιτείται πλέον παρεντερική χορήγηση υγρών
• ασθενείς µε βαριά νεφρική ανεπάρκεια (ολιγουρία, ανουρία)
• απόφραξη ή διάτρηση του εντέρου
• καταστάσεις υπερκαλιαιµίας οποιασδήποτε αιτιολογίας (διαβητική οξέωση, αιµολυτικές κρίσεις κτλ.).

Δοσολογία
Η δοσολογία εξατοµικεύεται ανάλογα µε τις ανάγκες του ασθενή.

Με πιο τρόπο λειτουργούν οι ηλεκτρολύτες στο σώμα μας;

Νάτριο: Βοηθά στη διατήρηση της ισορροπίας των υγρών στα κύτταρα και στην μεταφορά νευρικών ερεθισμάτων. Η έλλειψή του μπορεί να προκαλέσει μυικές κράμπες, νοητική απάθεια και απώλεια όρεξης. Σε υπερβολικές ποσότητες αυξάνει την πίεση και την κατακράτηση υγρών.
Ημερήσια δόση: Η ημερήσια λήψη νατρίου κυμαίνεται από 1100 έως 3300 mg. Σπάνια παρατηρείται έλλειψη του στον οργανισμό, αφού υπερκαλύπτεται από την διατροφή.
Πηγές φυσικού καλίου: Αλάτι, τυρί γραβιέρα, φύκια, θαλασσινά, αλατισμένο βούτυρο, ελιές αλατισμένες, τυρί φέτα, σαρδέλες παστές, ρύζι, δημητριακά. 

Κάλιο: Βοηθά στη δημιουργίας της πρωτεΐνης, στη διατήρηση της ισορροπίας των υγρών και ηλεκτρολυτών και στη συνοχή των κυττάρων. Η έλλειψή του δημιουργεί μυϊκή αδυναμία, παράλυση ακόμη και θάνατο.
Ημερήσια δόση: Η ημερήσια δόση του καλίου κυμαίνεται από 2000 έως 2500 mg.
Πηγές φυσικού καλίου: Γάλα, κρέατα, πουλερικά, ψωμί ολικής αλέσεως, φακές, μπανάνες, ξηροί καρποί, τόνος, δημητριακά, φρούτα, φύκια, σόγια, θαλασσινό αλάτι, μαϊντανός, ηλιόσποροι, σταφίδες, κουνουπίδι, σέλινο, παντζάρια, καρότα, ψάρια. 

Ασβέστιο: Είναι το βασικό μέταλλο για τα οστά και τα δόντια. Βοηθά επίσης στη δημιουργία μυικών συσπάσεων, στην θρόμβωση του αίματος, στη πίεση, ενώ βοηθάει στην υποστήριξη του ανοσοποιητικού συστήματος. Η έλλειψή του δημιουργεί οστεοπόρωση, ενώ σε μεγάλες ποσότητες απλώς το αποβάλει ο οργανισμός μας, χωρίς παρενέργειες.
Ημερήσια δόση: Η ημερήσια λήψη μαγνησίου κυμαίνεται από 350 έως 400 mg.
Πηγές φυσικού μαγνησίου: Γαλακτοκομικά προϊόντα, κόκκινα κρέατα, ξηροί καρποί, δημητριακά, λεμόνι, μήλο, σόγια, πράσινα λαχανικά, φακές, σοκολάτα. 

Μαγνήσιο: Βοηθά στη δημιουργία της πρωτεΐνης, στις μυικές συσπάσεις, ενώ ισχυροποιεί τα οστά. Η έλλειψή του προκαλεί αδυναμία, έλλειψη συγκέντρωσης ακόμη και σπασμούς. Σε υπερβολικές ποσότητες (όπως όταν λαμβάνουμε καθαρτικά), δημιουργεί νεφρική ανεπάρκεια, έλλειψή μυικού συντονισμού, ενώ μπορεί να οδηγήσει και στο θάνατο.
Ημερήσια δόση: Η ημερήσια λήψη μαγνησίου κυμαίνεται από 350 έως 400 mg.
Πηγές φυσικού μαγνησίου: Γαλακτοκομικά προϊόντα, κόκκινα κρέατα, ξηροί καρποί, δημητριακά, λεμόνι, μήλο, σόγια, πράσινα λαχανικά, φακές, σοκολάτα.

Φωσφρικό άλας: Αυξάνει την ικανότητα του αίματος να μεταφέρει οξυγόνο στα κύτταρα. Σε υπερβολικές ποσότητες δημιουργεί απώλεια ασβεστίου από τα οστά.

Χλωρίδιο: Είναι αναγκαίο για τη σωστή χώνεψη. Η έλλειψή του δημιουργεί μυικές κράμπες.

Ανθρακικό υδρογόνο: Βασικό συστατικό για την ισορροπία οξέων και βάσεων του σώματος. Βοηθάει στην εξουδετέρωση των στομαχικών οξέων.

Τι σημαίνουν όλ' αυτά; Ότι το σώμα μας είναι μια καταπληκτικά αυτόματα ρυθμιζόμενη μηχανή και καταφέρνει να χρησιμοποιεί πολύ καλά τους ηλεκτρολύτες για να διασφαλίζει την ισορροπία των υγρών.
Έτσι λοιπόν πρέπει να πίνουμε πολύ νερό και γενικά υγρά, έτσι ώστε να ενυδατώνουμε σωστά το σώμα μας, όταν ειδικά το επιβαρύνουμε επιπλέον με τη προπόνηση και την άσκηση γενικότερα.

από την Βασιλική Μανωλοπούλου, Φαρμακοποιό 

5 ερωτήσεις για την ενυδάτωση

 

Όλοι γνωρίζουμε πως η αποφυγή της αφυδάτωσης και των δεινών της αποτελεί προτεραιότητα στη διατροφική υποστήριξη των αθλητών. Γνωρίζουμε καλά πως ακόμα και αν δεν κάνεις πρωταθλητισμό η πρόσληψη υγρών είναι απαραίτητα ακόμα και αν η θερμοκρασία δεν είναι ιδιαίτερα υψηλή. Ας αφήσουμε όμως τα γενικά θέματα και ας πιάσουμε κάποια πιο ειδικά που απασχολούν και τους πιο ψαγμένους αναγνώστες μας.

Νερό ή αθλητικό ποτό

Κατά τη διάρκεια του αγώνα ή της προπόνησης χρειάζομαι νερό ή αθλητικό ποτό;

Η απάντηση είναι απλή, όταν η προπόνηση ή ο αγώνας διαρκεί μέχρι μια ώρα τότε το νερό είναι αρκετό. Τα αθλητικά ποτά δεν είναι τίποτε άλλο από νερό με ηλεκτρολύτες (κυρίως νάτριο και κάλιο) και υδατάνθρακες. Οι μεν ηλεκτρολύτες είναι απαραίτητοι και θα πρέπει να αντικαθίστανται γιατί έχουμε σημαντικές απώλειες κατά τη διάρκεια της προπόνησης, ιδιαίτερα τώρα το καλοκαίρι, αλλά από την άλλη πλευρά για να δημιουργηθούν σημαντικές απώλειες χρειάζονται αρκετές ώρες προπόνησης. Έτσι λοιπόν δεν είναι απαραίτητη η προσθήκη ηλεκτρολυτών αν η άσκηση διαρκεί κάτω από μια ώρα. Η σημαντικότερη διαταραχή ηλεκτρολυτών που ονομάζεται υπονατριαιμία δεν εμφανίζεται ποτέ σε αγωνίσματα που διαρκούν κάτω από τρεις ώρες. Όσον αφορά τους υδατάνθρακες, είναι φανερό ότι η μείωσή τους μειώνει την αθλητική απόδοση και φέρνει πιο σύντομα την εξάντληση. Επίσης όμως η εξάντληση των υδατανθράκων δεν μπορεί να εμφανιστεί πριν από μιας ώρας προπόνηση ή αγώνα. Οι μόνες περιπτώσεις που το αθλητικό ποτό είναι προτιμότερο από το νερό για διάρκεια άσκησης κάτω της μιας ώρας είναι όταν: α) ξεκινάς την προπόνηση ή τον αγώνα με χαμηλά επίπεδα ηλεκτρολυτών ή μυϊκού γλυκογόνου λόγω προηγούμενης έντονης προπόνησης και β) όταν μέσα στην ίδια ημέρα έχεις και δεύτερη προπόνηση έτσι ώστε θέλεις να είσαι όσο το δυνατόν πιο έτοιμος για την επόμενη.

Γλυκερόλη

Τι είναι η γλυκερόλη και πώς μπορεί να βοηθήσει την απόδοση;

Η γλυκερόλη είναι μια φυσική ουσία που αποτελείται από τρία άτομα άνθρακα και είναι το βασικό συστατικό των τριγλυκεριδίων, τη βασική μορφή αποθήκευσης λιπιδίων στον οργανισμό. Ένα λοιπόν τριγλυκερίδιο αποτελείται από ένα μόριο γλυκερόλης και τρία ελεύθερα λιπαρά οξέα. Αυτή λοιπόν η γλυκερόλη έχει την ικανότητα να αυξάνει την κατακράτηση των υγρών του σώματος όταν καταναλώνεται δια στόματος σε ιδιαίτερα υψηλές ποσότητες (περίπου ένα γραμμάριο γλυκερόλης ανά κιλό σωματικού βάρους). Η ιδέα λοιπό είναι ότι η γλυκερόλη μπορεί να βοηθήσει στην παροδική αποθήκευση υγρών από το σώμα (υπερυδάτωση) έτσι ώστε σε έναν αγώνα δρόμου στη ζέστη θα καθυστερήσει να εμφανιστεί η αφυδάτωση. Αν λοιπόν ένας δρομέας που βρίσκεται σε καλά επίπεδα υδάτωσης καταναλώσει γλυκερόλη και αρκετά υγρά τότε θα προκαλέσει υπερυδάτωση στον οργανισμό του δίνοντάς του ένα προβάδισμα στο κομμάτι των αποθηκών ύδατος στο σώμα. Την τελευταία εικοσαετία έχουν γίνει αρκετές μελέτες που η πλειονότητά τους δείχνει πως η γλυκερόλη αποτελεί έναν αποτελεσματικό και νόμιμο τρόπο αύξησης της αθλητικής απόδοσης. Τη μέθοδο αυτή την χρησιμοποιούν εδώ και αρκετά χρόνια οι αθλητές αντοχής της Εθνικής ομάδας τόσο των Ηνωμένων Πολιτειών και της Αυστραλίας. Προσοχή μόνο, γιατί σε κάποια άτομα εμφανίζονται γαστρεντερικές διαταραχές ενώ σε κάποιους άλλους πονοκέφαλος. Έτσι λοιπόν όπως κάνετε και με τα παπούτσια σας, θα πρέπει να τα δοκιμάσετε σε μια προπόνηση και όχι απευθείας στον αγώνα.

Ηλεκτρολύτες

Χρειάζομαι συμπλήρωμα ηλεκτρολυτών ή είμαι εντάξει με το φαγητό;

Οι ηλεκτρολύτες είναι απαραίτητο κομμάτι της καθημερινής διατροφής και ιδιαίτερα το καλοκαίρι. Με την έντονη προπόνηση και τις υψηλές θερμοκρασίες η εφίδρωση πολλές φορές ξεπερνά το 1-1,5 λίτρα ιδρώτα την ώρα. Ο ιδρώτας όμως δεν είναι μόνο νερό μιας και μαζί του χάνονται σημαντικές ποσότητες ηλεκτρολυτών. Σε ένα καθημερινό διαιτολόγιο θα πρέπει να είναι πλούσιο σε ηλεκτρολύτες και κυρίως σε νάτριο, κάλιο και μαγνήσιο. Έτσι λοιπόν το καλοκαίρι αλατίζουμε καλύτερα το φαγητό μας για νάτριο, τρώμε περισσότερα πορτοκάλια και μπανάνες για κάλιο, ενώ τα γεύματά μας πρέπει να είναι πλούσια σε πράσινα φυλλώδη λαχανικά και ξηρούς καρπούς για μαγνήσιο. Επειδή η ανισορροπία ηλεκτρολυτών προκαλεί μυϊκές κράμπες, αν έχετε τέτοιο θέμα, θα πρέπει να αυξήσετε την πρόσληψη ηλεκτρολυτών. Σε ε αγωνίσματα που διαρκούν πολλές ώρες όπως μαραθώνιοι, υπερμαραθώνιοι και ironman τότε μπορείτε να προσλαμβάνετε ηλεκτρολύτες σε κάψουλες κατά τη διάρκεια της άσκησης. Μια τέτοια εταιρία είναι η Salt Stick (www.FitSN.com) που έχει επινοήσει και μια πολύ έξυπνη συσκευή για να μεταφέρεις μαζί σου τις κάψουλες ηλεκτρολυτών και όχι μόνο.

Ενεργειακά gel ή αθλητικό ποτό;

Τα ενεργειακά gel παρέχουν κυρίως συμπυκνωμένους υδατάνθρακες για απρόσκοπτη παροχή ενέργειας, ενώ ένα αθλητικό ποτό εκτός από τους υδατάνθρακες παρέχει τόσο ενέργεια όσο και σημαντική ποσότητα ηλεκτρολυτών. Κάποια ενεργειακά gel βέβαια παρέχουν και μικρή ποσότητα ηλεκτρολυτών ενώ κάποια άλλα όχι. Για παράδειγμα τα gel της GU παρέχουν περίπου 50 mg νατρίου ανά φακελάκι ενώ ένα μπουκαλάκι (500 ml) αθλητικό ποτό Gatorade παρέχει περίπου 520 mg νατρίου. Επομένως το καλοκαίρι και όταν η προπόνηση διαρκεί πάνω από 1 ώρα καλό θα ήταν να έχετε μαζί σας εκτός από τα gel και αθλητικό ποτό.

Αποκατάσταση

Μετά την άσκηση φαγητό ή συμπλήρωμα για να ανακάμψω γρήγορα;

Μετά την άσκηση θα πρέπει να καταναλώσουμε άμεσα φαγητό ώστε ο οργανισμός μας να ξεκινήσει να γεμίζει πάλι τις αποθήκες ενέργειας. Έτσι χρειαζόμαστε σημαντική ποσότητα υδατανθράκων για αναπλήρωση μυϊκού γλυκογόνου, πρωτεΐνες για την αποκατάσταση των μικροβλαβών που προκαλούνται ως αποτέλεσμα της προπόνησης και αντιοξειδωτικά στοιχεία για την εξισορρόπηση του οξειδωτικού στρες που προκαλείται από την έντονη προπόνηση. Αν όμως η προπόνηση είναι ιδιαίτερα έντονη και ιδιαίτερα αν υπάρχουν διπλές προπονήσεις μέσα στην ίδια ημέρα, μπορούν να χρησιμοποιηθούν και προϊόντα αθλητικής διατροφής που είναι ειδικά σχεδιασμένα για την αποκατάσταση. Αυτά θα πρέπει να έχουν 20 γραμμάρια πρωτεΐνης και 20-60 γραμμάρια υδατανθράκων μαζί με αντιοξειδωτικά στοιχεία.

Σταύρος Α. Κάβουρας, PhD, FACSM
Επίκουρος Καθηγητής
Εργοφυσιολογίας & Διατροφής Αθλητών

Η θρεπτική αξία του ρυζιού

Πολύ λίγα δημητριακά έχουν τη σημασία του ρυζιού στη διατροφή των ανθρώπων παγκοσμίως. 

 
Το ρύζι δίνει στο σύνολο των ανθρώπων το 20% ενέργειας, το 13% των πρωτεϊνών που χρειάζεται ο οργανισμός τους. Για το 50% έως το 66% του πληθυσμού της γης, το ρύζι αποτελεί μια πολύ σημαντική πηγή πρόσληψης διατροφικής ενέργειας.
Το ρύζι είναι πλούσιο σε σύνθετους υδατάνθρακες, πρωτεΐνες, βιταμίνες και άλλα ανόργανα στοιχεία. Είναι εύπεπτο, δεν προκαλεί αλλεργία. Σε αντίθεση με το σιτάρι, δεν περιέχει γλουτένιο που είναι αιτία της ασθένειας κοιλιοκάκης.
Το ρύζι δεν περιέχει χοληστερόλη και άλλα λίπη ούτε και νάτριο.
Είναι πλούσιο σε φυτικές ίνες, κάλιο, μαγνήσιο, φωσφόρο, σίδηρο, βιταμίνες Β και βιταμίνη Ε.

Φυτικές ίνες

Οι φυτικές ίνες του ρυζιού μειώνουν τη χοληστερόλη αίματος. Η πλούσια σε φυτικές ίνες διατροφή έχει συσχετισθεί με χαμηλότερη συχνότητα καρδιακών παθήσεων τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες.

Κάλιο

Το κάλιο είναι απαραίτητο για τη ρύθμιση του ισοζυγίου του νερού στον οργανισμό, για τη λειτουργία των νεφρών, για τα επίπεδα οξύτητας του αίματος, για τη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης και για τη νευρομυϊκή λειτουργία. Ο ρόλος του στη μεταφορά των ηλεκτρικών σημάτων για τη λειτουργία της καρδίας είναι καθοριστικός.
Είναι απαραίτητο η διατροφή να παρέχει ικανοποιητικό κάλιο, το οποίο μειώνει τον κίνδυνο υψηλής πίεσης και εγκεφαλικών επεισοδίων.

Μαγνήσιο

Το μαγνήσιο είναι απαραίτητο στο μεταβολισμό των οστών, των πρωτεϊνών και τη σύνθεση λιπαρών οξέων που είναι απαραίτητα για τη δημιουργία νέων κυττάρων. Η έκκριση ινσουλίνης και η λειτουργία της απαιτούν μαγνήσιο. Η ενεργοποίηση των βιταμινών Β, η χαλάρωση των μυών, η πήξη του αίματος, η μείωση της αρτηριακής πίεσης και η παραγωγή ενέργειας στον οργανισμό (ATP), χρειάζονται μαγνήσιο.

Φωσφόρος

Ο φωσφόρος είναι ανόργανο στοιχείο που είναι σημαντικό για τη δημιουργία δυνατών οστών και δοντιών. Ο φωσφόρος είναι επίσης σημαντικός για την απελευθέρωση ενέργειας από τα λίπη, τις πρωτεΐνες και τους υδατάνθρακες κατά τη διάρκεια των μεταβολικών διεργασιών. Συμμετέχει στη σύνθεση του γενετικού υλικού, των κυτταρικών μεμβρανών και πολλών ενζύμων.

Σίδηρος
Ο σίδηρος είναι απαραίτητο στοιχείο για την αιμοσφαιρίνη των ερυθρών αιμοσφαιρίων και την πρωτεΐνη που μεταφέρει το οξυγόνο στο αίμα. Η έλλειψη σιδήρου οδηγεί σε αναιμία. Οι άνθρωποι που έχουν έλλειψη σιδήρου κουράζονται εύκολα.

Βιταμίνη Β1 (Θειαμίνη)

Τα κύτταρα του νευρικού συστήματος απαιτούν βιταμίνη Β1 για να λειτουργούν κανονικά. Είναι αναγκαία για τον καταβολισμό των υδατανθράκων, των λιπών, των πρωτεϊνών και για την παραγωγή ενέργειας για τον οργανισμό (ATP)

Βιταμίνη Β3 (Νιακίνη)

Η βιταμίνη Β3 εμπλέκεται στη ρύθμιση της χοληστερόλης, στην απελευθέρωση ενέργειας από τους υδατάνθρακες, στον καταβολισμό του αλκοόλ και στο μεταβολισμό των λιπών.

Βιταμίνη Β6

Η βιταμίνη Β6 έχει καθοριστικό ρόλο στην επεξεργασία των αμινοξέων, που είναι τα θεμελιώδη στοιχεία από τα οποία αποτελούνται οι πρωτεΐνες, όπως επίσης μερικές ορμόνες του οργανισμού μας.
Η βιταμίνη Β6 είναι επίσης απαραίτητη για τη σύνθεση ζωτικών ουσιών που έχουν σημαντικό ρόλο στον εγκέφαλο όπως η σεροτονίνη, η μελατονίνη και η ντοπαμίνη. Λόγω του ότι έχει ρυθμιστικό ρόλο για τη σύνθεση των εν λόγω ουσιών και άλλων νευροδιαβιβαστών, η βιταμίνη Β6 έχει μεγάλη αξία για τις πνευματικές λειτουργίες και πιθανόν για την ψυχική διάθεση.
Τέλος, η βιταμίνη Β6 ενεργεί σε συνέργεια με το φολικό οξύ και τη βιταμίνη Β12 για τη μείωση της ομοκυστεΐνης στον οργανισμό, της οποίας η αυξημένη συγκέντρωση έχει συσχετισθεί με μεγαλύτερο κίνδυνο για καρδιοπάθειες, εγκεφαλικά επεισόδια, οστεοπόρωση και ασθένεια του Αλτσχάιμερ.

Βιταμίνη Β9 (φολικό οξύ)

Το φολικό οξύ είναι μια υδατοδιαλυτή βιταμίνη, βοηθά στη δημιουργία των ερυθρών αιμοσφαιρίων και στη σύνθεση του γενετικού υλικού σε όλα τα κύτταρα του οργανισμού.
Το φολικό οξύ είναι απαραίτητο στις φάσεις ανάπτυξης κατά την κύηση και στην παιδική ηλικία. Η έλλειψη φολικού οξέος στα πρώτα στάδια της εγκυμοσύνης είναι δυνατό να οδηγεί σε εκ γενετής ανωμαλίες του νευρικού συστήματος.
Επίσης το φολικό οξύ βοηθά τις πνευματικές λειτουργίες, τη μνήμη και συμβάλλει κατά των καρδιοπαθειών.

Βιταμίνη Β5 (παντοθενικό οξύ)

Πρόκειται για βιταμίνη απαραίτητη για το μεταβολισμό πρωτεϊνών, υδατανθράκων και λιπιδίων. Βοηθά στη σύνθεση αντισωμάτων, στο μεταβολισμό ανόργανων στοιχείων και ιχνοστοιχείων. Είναι απαραίτητο για τη διατήρηση κανονικών επιπέδων γλυκόζης στο αίμα.

Βιταμίνη Ε

Η βιταμίνη Ε είναι ισχυρός αντιοξειδωτικός παράγοντας που προστατεύει τις μεμβράνες των κυττάρων και άλλα λιποδιαλυτά στοιχεία του οργανισμού. Η προστασία από την οξείδωση της κακής χοληστερόλης LDL, μειώνει τον κίνδυνο καρδιαγγειακών παθήσεων. Επίσης ορισμένες έρευνες έχουν δείξει κάποιο ρόλο της βιταμίνης αυτής στη ρύθμιση της γλυκόζης αίματος και ενδεχομένως στην πρόληψη και θεραπεία του διαβήτη.

πηγή: medlook

Το άσπρο ρύζι αυξάνει τον κίνδυνο για διαβήτη, ενώ το καστανό τον μειώνει!
Η μεγάλη κατανάλωση άσπρου ρυζιού αυξάνει τον κίνδυνο για εμφάνιση διαβήτη τύπου 2, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, η οποία παράλληλα επιβεβαιώνει ότι το αναποφλοίωτο καστανό ρύζι είναι πιο υγιεινό και μειώνει τον κίνδυνο για διαβήτη. Η αντικατάσταση του άσπρου ρυζιού, το οποίο αυξάνει το σάκχαρο στο αίμα, με καστανό ρύζι και με άλλα δημητριακά ολικής αλέσεως μπορεί να μειώσει κατά το ένα τρίτο την πιθανότητα εμφάνισης διαβήτη. Οι άνθρωποι που τρώνε τουλάχιστον πέντε μερίδες άσπρο ρύζι την εβδομάδα, έχουν 17% μεγαλύτερες πιθανότητες εμφάνισης διαβήτη σε σχέση με όσους τρώνε λιγότερο από μια μερίδα τον μήνα (κάθε μερίδα υπολογίζεται ότι είναι 150 γραμμάρια). Από την άλλη, όσοι τρώνε δύο ή περισσότερες μερίδες καστανό ρύζι την εβδομάδα, έχουν 11% μικρότερο κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2 σε σχέση με όσους τρώνε λιγότερο από μια μερίδα τον μήνα. Η έρευνα, που μελέτησε δεδομένα 22 ετών από 197.000 ενήλικους, έγινε από ερευνητές της Σχολής Δημόσιας Υγείας του πανεπιστημίου Χάρβαρντ και δημοσιεύτηκε στο ιατρικό περιοδικό "Archives of Internal Medicine", σύμφωνα με τα πρακτορεία Ρόιτερ και Γαλλικό και το BBC. Σύμφωνα με τους ερευνητές, η αντικατάσταση της κατανάλωσης άσπρου ρυζιού και άλλων κατεργασμένων δημητριακών με δημητριακά ολικής αλέσεως και με καστανό ρύζι βοηθά στην μείωση του κινδύνου για διαβήτη. Ακόμα και η αντικατάσταση σε καθημερινή βάση απλώς του ενός τρίτου ρυζιού (περίπου 50 γραμμάρια) μιας τυπικής ημερήσιας μερίδας άσπρου με την ίδια ποσότητα καστανού ρυζιού μπορεί να μειώσει κατά 16% τον κίνδυνο διαβήτη. Η αντικατάσταση του άσπρου ρυζιού με άλλα πλήρη δημητριακά μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο διαβήτη κατά 36%. Οι διαβητικοί έχουν υψηλό επίπεδο σακχάρων στο αίμα, κάτι που οφείλεται στην αδυναμία του οργανισμού να παράγει αρκετή ινσουλίνη, ώστε να διασπάσει αυτό το σάκχαρο σε γλυκόζη και ενέργεια. Περίπου 180 εκατ. άτομα παγκοσμίως πάσχουν από διαβήτη, ο οποίος συνδέεται με την παχυσαρκία, την έλλειψη σωματικής άσκησης και την κακή διατροφή. Το ρύζι χάνει τα περισσότερα από τα θρεπτικά συστατικά του, όταν υφίσταται κατεργασία για να προκύψει η λευκή ποικιλία του. Το ανεπεξέργαστο καστανό αναποφλοίωτο ρύζι έχει περισσότερες ίνες, μέταλλα, βιταμίνες και φυτοχημικά σε σχέση με το λευκό ρύζι. Επίσης δεν αυξάνει το επίπεδο σακχάρου στο αίμα όσο το λευκό. Το άσπρο ρύζι συνεισφέρει σχεδόν 2% των συνολικών ημερήσιων θερμίδων στη διατροφή του μέσου ανθρώπου, ενώ το καστανό ρύζι λιγότερο από 1%. Οι ειδικοί συνιστούν ότι τουλάχιστον το 50% της λήψης υδρογονανθράκων πρέπει να προέρχεται από πλήρη δημητριακά (ολικής αλέσεως) όπως το καστανό ρύζι. Πάνω από το 70% του ρυζιού που καταναλώνεται στις ανεπτυγμένες χώρες, είναι λευκό. πηγή: iatrikathemata.gr

Συνταγές για νοστιμότατο Ρύζι

Ριζότο με κοτόπουλο

Υλικά
1 μικρό κοτόπουλο κομμένο κομμάτια
3 + 3 κουταλιές βούτυρο
2 κουταλιές ελαιόλαδο
1 κλαδί σέλερι ψιλοκομμένο
1 καρότο ψιλοκομμένο
1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο
Αλάτι, άσπρο πιπέρι
1 κούπα λευκό ξηρό κρασί
2 φλ. τσαγιού ρύζι αρμπόριο (ή καρολίνα)
Τα συκωτάκια του κοτόπουλου, ψιλοκομμένα
6 φλ. πολύ ζεστό ζωμό κότας
                                                                                    5 – 6 κουταλιές τριμμένη παρμεζάνα

Εκτέλεση
Ζεσταίνετε σε κατσαρόλα το μισό βούτυρο (3 κουταλιές) και το ελαιόλαδο και μαραίνετε το κρεμμύδι, το σέλερι και το καρότο για 2 λεπτά. Προς το τέλος προσθέτετε και το κοτόπουλο, αφού το αλατοπιπερώσετε καλά. Δυναμώνετε τη φωτιά και γυρίζετε το κοτόπουλο να ροδίσει ολόγυρα. Προσθέτετε το κρασί, σκεπάζετε την κατσαρόλα και χαμηλώνετε τη φωτιά. Αφήνετε να βράσει για 30 περίπου λεπτά (να μαλακώσει καλά το κοτόπουλο). Στη διάρκεια ελέγχετε τα υγρά του, να μην στεγνώσει (σε χαμηλή φωτιά και με καλά σκεπασμένη την κατσαρόλα δεν έχει τέτοιο φόβο).
Βγάζετε με τρυπητή κουτάλα το κοτόπουλο από τη φωτιά και το φυλάτε σε ζεστό μέρος να μην κρυώσει. Ρίχνετε στην κατσαρόλα που έβρασε το κοτόπουλο, χωρίς να αδιάσετε τους χυμούς του, το ρύζι και τα συκωτάκια. Μαγειρεύετε 2 – 3 λεπτά σε δυνατή φωτιά. Στη συνέχεια προσθέτετε τον ζωμό κότας, από μισό φλιτζάνι κάθε φορά. Όταν απορροφηθεί αυτό, προσθέτετε κι άλλο, μέχρι να τελειώσει ο ζωμός και να μαλακώσει το ρύζι (θα πάρει 16 λεπτά περίπου). Αλατίζετε και προσθέτετε το υπόλοιπο βούτυρο και την παρμεζάνα.
Μεταφέρετε το ριζότο σε πιατέλα, βάζετε και τα κομμάτια του κοτόπουλου και σερβίρετε. 

 

Ρύζι πιλάφι με λαχανικά  

Γρήγορη και εύκολη συνταγή για ρύζι πιλάφι με λαχανικά. Αν γίνει με νερό αντί ζωμό, είναι νηστίσιμη συνταγή.

Προετοιμασία: 10 λεπτά | Μαγείρεμα: 25 | Σύνολο: 35 λεπτά
Συνταγή για: 6 μερίδες

Διατροφικά στοιχεία για 1 μερίδα
Θερμίδες: | Λιπαρά:


Υλικά:
Ψιλοκομμένο κρεμμύδι: 1 μέτριο
Ελαιόλαδο: 4 κουταλιές
Κομμένα φέτες μανιτάρια: 1 κούπα
Ψιλοκομμένη πράσινη ή κόκκινη πιπεριά: 1 μεγάλη
Κομμένα κύβους καρότα: 2 μέτρια
Φρέσκο ή κατεψυγμένο αρακά: 1/2 κούπα
Ρύζι τύπου Αμερικής: 1 1/2 κούπα
Ζεστό ζωμό κότας (ή νερό και 1 κύβο): 3 - 4 κούπες
Αλάτι, πιπέρι: όσο σας αρέσει

Οδηγίες:
1. Ζεσταίνετε το ελαιόλαδο και σοτάρετε το κρεμμύδι και την πιπεριά. Προσθέτετε τα μανιτάρια και μαγειρεύετε μέχρι να εξατμιστούν τα υγρά τους.
2. Προσθέτετε τα ρύζι και μαγειρεύετε μισό λεπτό. Τέλος προσθέτετε τον αρακά, το καρότο και το ζωμό (προσθέστε αρχικά 3 κούπες και αν χρειαστεί στη συνέχεια, προσθέτετε κι άλλο). Αλατοπιπερώνετε, σκεπάζετε την κατσαρόλα, χαμηλώνετε τη φωτιά και αφήνετε να βράσει, μέχρι να μαλακώσει το ρύζι και να πιεί τα υγρά του. Που και που ανακατεύετε.
3. Βάζετε σε πιατέλα και σερβίρετε πολύ ζεστό. Για ιδιαίτερες περιπτώσεις, μπορείτε να βάλετε το ρύζι σε ατομικά φορμάκια με κατάλληλο σχήμα π.χ. καρδιά για του Αγίου Βαλεντίνου, αστέρι για τα Χριστούγεννα κοκ. 

πηγή: radicio

Βρώμη: Ένα δημητριακό όλο Υγεία

Ψάχνοντας στην παγκόσμια επιστημονική βιβλιογραφία, άρθρα και αναφορές για τις αξίες της Μεσογειακής Διατροφής, θα βρούμε περισσότερες από 1.700 δημοσιευμένες μελέτες που «εκθειάζουν» αυτό το μοναδικό διατροφικό σχήμα.

Τα οφέλη της Μεσογειακής Διατροφής για την υγεία μας έχουν πλέον καλά τεκμηριωθεί και αφορούν κυρίως στη πρόληψη έναντι χρόνιων νοσημάτων, όπως τα καρδιαγγειακά , ο διαβήτης, οι διάφορες μορφές καρκίνου, αλλά και στη πρόληψη έναντι της μάστιγας της εποχής μας, που δεν είναι άλλη από την παχυσαρκία.

Η Μεσογειακή Διατροφή, απεικονίζεται με το σχήμα μιας πυραμίδας. Στη βάση αυτής της πυραμίδας βρίσκονται τα δημητριακά όπως η βρώμη, τα οποία και πρέπει να καταναλώνονται σε ημερήσια βάση, στο πλαίσιο ενός ισορροπημένου διαιτολογίου. Αρκεί 1-2 ποτήρια βρώμης, ζεστό νερό και λίγο μέλι (προσθέτοντας ιχνοστοιχεία) ή χαρουπομελο (προσθέτοντας ασβέστιο).

Η μοναδική θρεπτική αξία των νιφάδων βρώμης, έγκειται στην πλούσια περιεκτικότητα τους σε βιταμίνες του συμπλέγματος Β, μεταλλικά στοιχεία, ιχνοστοιχεία και φυσικά σε φυτικές ίνες (β-γλυκάνες), των οποίων η ευεργετική δράση «αγκαλιάζει» το καρδιαγγειακό και το πεπτικό σύστημα.

Μια μόλις μερίδα των 40 γρ. νιφάδων βρώμης, αρκεί για να καλύψει το 15% των ημερήσιων αναγκών μας σε φυτικές ίνες!!

Αξίζει να αναφερθεί πως όταν μιλάμε για δημητριακά και Μεσογειακή Διατροφή, αναφερόμαστε σε αδρά επεξεργασμένα δημητριακά και όχι σε προϊόντα δημητριακών που η έντονη επεξεργασία τους τα έχει «απογυμνώσει» από σημαντικά θρεπτικά συστατικά.

Υπό αυτό το πρίσμα οι νιφάδες βρώμης, προσδίδουν στον ανθρώπινο οργανισμό μέγιστα διατροφικά οφέλη, αφού φτάνουν στο πιάτο μας με όλες τις αξίες αυτού του πολύτιμου δημητριακού.

Η Μεσογειακή Διατροφή οφείλει τις ευεργετικές της επιδράσεις σε μια μοναδική «συνεργασία» που συντελείται μεταξύ των θρεπτικών συστατικών των τροφών.

Όταν για παράδειγμα ετοιμάζουμε το διαφορετικό το πρωινό μας, π.χ. με γάλα χαμηλών λιπαρών, βρώμη, μέλι, κανέλα και κομματάκια μήλου, δεν παίρνουμε απλά ένα νοστιμότατο πρόγευμα, αλλά συνδυάζουμε τα αντιοξειδωτικά οφέλη της κανέλας και του μελιού, με τις μοναδικές φυτικές ίνες της βρώμης και τις ευεργετικές πρωτεΐνες του γάλακτος, προσδίδοντας μοναδικά οφέλη στην υγεία της καρδιάς και των αγγείων.

Η ποικιλία (ιδιαίτερα σε φυτικές τροφές) ήταν και θα είναι η λέξη κλειδί για την εφαρμογή του μοναδικού μοντέλου διατροφής που ονομάζουμε Μεσογειακή Διατροφή.

Και στην ποικιλία αυτή μπορεί να συμβάλει μέγιστα η βρώμη, διευρύνοντας τις θρεπτικές αξίες των δημητριακών πέρα από αυτές του σταριού και του καλαμποκιού.

πηγή:  shape.gr

Η διατροφική αξία του τυριού

Τα τυριά αποτελούν από τα αρχαία χρόνια ως σήμερα μια άριστη λύση για τη μακρά συντήρηση του γάλακτος. Ταυτόχρονα αποτελούν απολαυστική και χορταστική πρόταση για κάθε γεύμα όλες τις ώρες της ημέρας.
Αν και υπάρχουν αρκετές εκατοντάδες διαθέσιμες ποικιλίες τυριών με διαφορετική υφή, γεύση και άρωμα, όλα τα είδη διατηρούν κάποια βασικά χαρακτηριστικά που τα καθιστούν πολύτιμα στη διατροφή του ανθρώπου.

Το γνωστότερο ίσως συστατικό των τυριών και όλων των γαλακτοκομικών προϊόντων είναι το ασβέστιο. Το ασβέστιο που προσλαμβάνουμε καθημερινά από τη διατροφή μας αποτελεί το κυριότερο 'δομικό υλικό' των οστών μας, καθώς συμβάλλει στη διαμόρφωση πυκνών και δυνατών οστών σχηματίζοντας με το φώσφορο τους κρυστάλλους υδροξυαπατίτη.
Επίσης έχει σημαντικό ρόλο στη διαδικασία πήξης του αίματος, στη λειτουργία του νευρικού και μυϊκού συστήματος, στη ρύθμιση πολλών ενζυμικών συστημάτων του μεταβολισμού και στη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης.

Η ανεπαρκής πρόσληψη ασβεστίου είναι ο σημαντικότερος διατροφικός παράγοντας κινδύνου για την εμφάνιση οστεοπόρωσης. Της νόσου που επιστημονικά δεδομένα δείχνουν οτι πλήττει μία στις τρεις γυναίκες και έναν στους πέντε άντρες, κυρίως μετά την ηλικία των πενήντα ετών.
Αν και η περιεκτικότητα των τυριών σε ασβέστιο ποικίλει ανάλογα με το είδος, στις περισσότερες περιπτώσεις τα 60 γρ. τυριού μας παρέχουν το 30-60% της Συνιστώμενης Ημερήσιας Πρόσληψης του ασβεστίου.

Μάλιστα η υψηλή περιεκτικότητα των τυριών σε ασβέστιο συνδυάζεται με το γεγονός οτι απορροφάται σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό από το εντερικό μας σύστημα σε σχέση με άλλα τρόφιμα όπως το σπανάκι ή το μπρόκολο, που αν και περιέχουν σημαντικές ποσότητες ασβεστίου, εντούτοις δεν είναι εύκολα αφομοιώσιμο από το πεπτικό μας σύστημα.
Το εξαιρετικά ευεργετικό προφίλ των τυριών ως προς τα οστά μας, συμπληρώνεται από την υψηλή περιεκτικότητά τους σε φώσφορο. Έτσι λοιπόν αποτελούν μια ιδανική τροφή που παρέχει στον οργανισμό μας όλα εκείνα τα δομικά υλικά για τον σχηματισμό των κρυστάλλων υδροξυαπατίτη, εξασφαλίζοντας τη διατήρηση της καλής υγείας των οστών.

Η διατροφική αξία του τυριού όμως δεν περιορίζεται μόνο στα παραπάνω, καθώς περιέχει και σημαντικές ποσότητες βιταμινών του συμπλέγματος Β, που είναι απαραίτητες για την ομαλή λειτουργία του νευρικού συστήματος και τη διατήρηση ισχυρής μνήμης.
Επίσης αποτελεί εξαιρετική πηγή σεληνίου, ενός συστατικού με πολύ ισχυρή αντιοξειδωτική δράση, που ενισχύει το ανοσοποιητικό μας σύστημα και επιπλέον έχει φανεί οτι ασκεί προστατευτική δράση έναντι κάποιον μορφών καρκίνου.
Πρόσφατες έρευνες αποδίδουν στα γαλακτοκομικά προϊόντα και κατά συνέπεια και στα τυριά προστατευτική δράση απέναντι σε συγκεκριμένες μορφές καρκίνων, κυρίως λόγω της μεγάλης τους περιεκτικότητας σε ασβέστιο.

Συγκεκριμένα, το ασβέστιο φαίνεται οτι προστατεύει τα κύτταρα του παχέως εντέρου από τη βλαπτική επίδραση τοξικών ουσιών που πυροδοτούν τα πρώτα στάδια δημιουργίας καρκινικών κυττάρων. Ενώ σε πολύ πρόσφατη επιδημιολογική μελέτη φάνηκε οτι η αυξημένη πρόσληψη ασβεστίου μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο για καρκίνο του μαστού στις γυναίκες έως και 50%.
Ένα από τα σημαντικότερα πλεονεκτήματα των τυριών σε σχέση με τα υπόλοιπα γαλακτοκομικά προϊόντα, είναι το οτι περιέχουν πολύ μικρότερες ποσότητες λακτόζης. Η έλλειψη του ενζύμου που πέπτει τη λακτόζη (δυσανοχή στη λακτόζη) είναι ένα σύνηθες πρόβλημα για μεγάλο μέρος του πληθυσμού και προκαλεί έντονη δυσπεψία και φούσκωμα όταν καταναλώνονται γαλακτοκομικά προϊόντα που περιέχουν λακτόζη.

Λόγω της ζύμωσης που υφίσταται η λακτόζη κατά την παρασκευή του τυριού, η ποσότητα που περιέχεται στα τυριά μειώνεται σημαντικά, κάνοντάς τα πιο φιλικά στο πεπτικό σύστημα. Είναι χαρακτηριστικό οτι τα μαλακά τυριά έχουν κατά κανόνα 50% λιγότερη λακτόζη από το γάλα, ενώ στα σκληρά τυριά η περιεκτικότητα σε λακτόζη μειώνεται ακόμα περισσότερο.

Πηγή: nutrimed

Η Διατροφική αξία των Μανιταριών

Η πολυμελής οικογένεια των άγριων μανιταριών περιλαμβάνει στις τάξεις της πολύ νόστιμα και ωφέλιμα είδη, αλλά και άκρως απειλητικά έως και θανατηφόρα. Επιλέγοντας προσεκτικά τα πρώτα και απολαμβάνοντας τα όσο γίνεται συχνότερα, εξασφαλίζουμε υψηλής βιολογικής αξίας πρωτεΐνη, εφοδιαζόμαστε με πολύτιμα μέταλλα και ιχνοστοιχεία, κρατάμε μακριά τη χοληστερίνη, και αν θέλουμε να δοκιμάσουμε την τύχη μας στην κουζίνα έχουμε την τέλεια ύλη για καταπληκτικά πιάτα.

Μανιτάρια, το ελιξίριο της αθανασίας! Δεν είναι ακριβώς αυτή η άποψη των επιστημόνων που επικρατεί σήμερα, αλλά κάτι τέτοιο ίσχυε για τους αρχαίους Αιγυπτίους, όπως μαρτυρούν γραπτά 4.600 ετών. Οι Φαραώ, μάλιστα, είχαν θεσπίσει νόμο, σύμφωνα με τον οποίο μόνο αυτοί και όχι οι κοινοί άνθρωποι είχαν το δικαίωμα να τα γεύονται. Σε άλλους πολιτισμούς σε ολόκληρο τον κόσμο, στη Ρωσία, στην Κίνα, στην Ελλάδα, σε ολόκληρη τη Λατινική Αμερική, ορισμένα είδη μανιταριών χρησιμοποιήθηκαν για τις παραισθησιογόνες ιδιότητές τους, ενώ τους αποδόθηκαν και μαγικές ιδιότητες. Θεωρούνται ότι μπορούσαν να προσδώσουν εξαιρετική δύναμη, να βοηθήσουν στην εύρεση χαμένων αντικειμένων αλλά και να οδηγήσουν στην ψυχή στους θεούς. Αν και τα μανιτάρια κατατάσσονται συχνά στην ίδια κατηγορία με τα λαχανικά, στην πραγματικότητα πρόκειται για κάτι εντελώς διαφορετικό σε σχέση με αυτά. Πρόκειται για μύκητες, ένα είδος καρπού χωρίς χλωροφύλλη και άνθη, ο οποίος αναπτύσσεται σε σκιερό και υγρό περιβάλλον, πάνω σε κάποια θρεπτική βάση, όπως είναι το ξύλο (κορμοί δένδρων), το φυτόχωμα και πολλά άλλα.

Συμβάλλουν στην καλή υγεία

Θεωρούνται εξαιρετική τροφή, καθώς περιέχουν αμελητέες ποσότητες λίπους και σακχάρων, αλλά σημαντικές ποσότητες φυτικών ινών. Επίσης, έχουν τις ίδιες πρωτεΐνες με το κρέας (υψηλής βιολογικής αξίας), χωρίς όμως τις τοξίνες, τα λίπη και τη χοληστερόλη που βρίσκονται σε αυτό, επομένως θεωρούνται ιδανικά για τους χορτοφάγους. Αποτελούν ακόμη, ιδανική επιλογή για όσους θέλουν να χάσουν βάρος, αφού περιέχουν ελάχιστες θερμίδες (13 θερμίδες ανά 100 γραμμ.). Το ελάχιστο νάτριο, τέλος, που βρίσκουμε σε αυτά, τα κάνει ιδιαίτερα αγαπητά σε όσους είναι υποχρεωμένοι να ακολουθούν διατροφή φτωχή σε αλάτι.

Ιχνοστοιχεία και μέταλλα

• Τα μανιτάρια περιέχουν άφθονα μεταλλικά άλατα και ιχνοστοιχεία, όπως το κάλιο, που είναι απαραίτητος ηλεκτρολύτης για τη διατήρηση της ισορροπίας των ηλεκτρολυτών και του νερού στον ανθρώπινο οργανισμό, την καλή λειτουργία του σκελετού και των μυών της καρδιάς, την έκκριση ινσουλίνης από το πάγκρεας, τη διατήρηση της οσμωτικής πίεσης κ.ά.
• Τα μανιτάρια αποτελούν επίσης καλή πηγή φωσφόρου, ο οποίος συμβάλλει στην κατασκευή των οστών και των δοντιών, καθώς και στη μεταφορά των γενετικών πληροφοριών (DNA-RNA) στον οργανισμό.
• Η περιεκτικότητα των μανιταριών σε χαλκό είναι επίσης ιδιαίτερα υψηλή (100 γραμμ. μανιτάρια καλύπτουν το ήμισυ της συνιστώμενης ημερήσιας πρόσληψης). Ο χαλκός συντελεί στη διατήρηση της ελαστικότητας των αρτηριών και του χρώματος του τριχωτού της κεφαλής, συμμετέχει ενεργά στο μεταβολισμό των αμινοξέων και συμβάλλει στην ακεραιότητα του νευρικού συστήματος.
• Εκτιμάται επίσης ότι έχουν πιθανόν καρδιοπροστατευτική και αντικαρκινική δράση, λόγω της υψηλής περιεκτικότητας τους σε σελήνιο. Η σχέση του σεληνίου με τον καρκίνο συνδέεται με τη δράση ενός ενζύμου που περιέχει σελήνιο (υπεροξειδάση γλουταθειόνης), το οποίο δεσμεύει τις καρκινογόνες ελεύθερες ρίζες που παράγονται στον οργανισμό μας.
• Ο ψευδάργυρος, που είναι βασικό συστατικό των μανιταριών, συντελεί στην ομαλή ανάπτυξη του σώματος, στη σωστή λειτουργία του ανοσοποιητικού και αναπαραγωγικού συστήματος, καθώς και στην εμβρυογένεση κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
• Είναι χαρακτηριστικό ότι τα μανιτάρια περιέχουν αμελητέες ποσότητες νατρίου, με αποτέλεσμα να είναι κατάλληλη η κατανάλωσή τους ακόμη και από υπερτασικά άτομα. Αντίθετα, χρειάζεται προσοχή, γιατί θα πρέπει να αποφεύγονται από όσους πάσχουν από υπερουριχαιμία, καθώς περιέχουν αρκετά μεγάλη ποσότητα ουρικού οξέος.

Βιταμίνες

• Αποτελούν επίσης καλές πηγές βιταμινών, αφού περιέχουν νιασίνη (βιταμίνη Β3), που είναι σημαντική για την παραγωγή ενέργειας στον οργανισμό και για το φυσικό μεταβολισμό του κυττάρου.
• Είναι πλούσια σε ριβοφλαβίνη (βιταμίνη Β2), με αποτέλεσμα να ευνοείται η απορρόφηση του σιδήρου και η παραγωγή ερυθρών αιμοσφαιρίων.
• Εξίσου ευεργετική είναι και η θειαμίνη (βιταμίνη Β1), η οποία συμβάλλει στην ομαλή λειτουργία του καρδιακού και του νευρικού συστήματος.
• Το παντοθενικό οξύ παίζει σπουδαίο ρόλο στο μεταβολισμό των λιπών και στη σύνθεση της χοληστερόλης.
• Επίσης, πρόκειται για τη μοναδική τροφή φυτικής προέλευσης που περιέχει μεγάλες ποσότητες βιταμίνης Β12, αποτελώντας έτσι ιδανική τροφή για τους χορτοφάγους. Η βιταμίνη Β12 συμμετέχει στη διαδικασία της αιμοποίησης και στην περίπτωση έλλειψη της προκαλείται μεγαλοβλαστική αναιμία.
• Το φυλλικό οξύ, το οποίο συμμετέχει στην κυτταρική διαίρεση και στον πολλαπλασιασμό, στη σύνθεση πρωτεϊνών και νουκλεϊκών οξέων (DNA-RNA), καθώς και στη διαδικασία ερυθροποίησης.
• Εκτός από τις παραπάνω υδατοδιαλυτές βιταμίνες, τα μανιτάρια περιέχουν σε υψηλές ποσότητες και τη λιποδιαλυτή βιταμίνη D, η οποία βοηθά στην απορρόφηση του ασβεστίου, ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα και συντελεί στην ομαλή λειτουργία της καρδιάς και των μυών.

Πώς τα καθαρίζουμε

• Όλες οι ποικιλίες των μανιταριών «τραυματίζονται» εύκολα και πρέπει να τα μεταχειριζόμαστε με προσοχή.
• Για να τα καθαρίσουμε, τα σκουπίζουμε με υγρό πανί ή τα πλένουμε με δροσερό νερό (δεν τα μουσκεύουμε, διότι απορροφούν νερό και γίνονται μαλακά και άνοστα).
• Κόβουμε και πετάμε το κάτω μέρος από το «ποδαράκι», που συνήθως είναι σκληρό και σκεπασμένο με χώμα.

Θρεπτικά συστατικά
(ανά 100 γραμμ.)

Ενέργεια…………………………25 Kcal
Νερό…………………………………91,8 gr
Πρωτεΐνες…………………………2,9 gr
Λιπίδια……………………………….0,3 gr
Υδατάνθρακες………………………….4 gr
Φυτικές ίνες……………………………1,2 gr
Κάλιο……………………………………3,7 gr
Φώσφορο……………………………….104 mg
Χαλκό…………………………………...0,5 mg
Σελήνιο………………………………….8,8 mg
Νάτριο…………………………………..4 mg
Νιασίνη…………………………………4 mg
Ριβοφλαβίνη……………………………0,4 mg
Θειαμίνη………………………………..0,1 mg
Παντοθενικό οξύ……………………….1,5 mg
Βιταμίνη Β12……………………………0,04 mg
Βιταμίνη D………………………………76.000 IU

Πώς να τα διαλέγουμε

• Τα καλής ποιότητας φρέσκα λευκά μανιτάρια (καλλιεργημένα) πρέπει να έχουν σφιχτή και «τραγανή»υφή.
• Αν τα κόψουμε με το χέρι, «σπάζουν» εύκολα, καθώς χωρίζονται σε ίνες.
• Έχουν ομοιόμορφα στρογγυλεμένα «καπελάκια», με ομαλή στιλπνή επιφάνεια, χωρίς στίγματα και βαθουλώματα.
• Το μέρος κάτω από τα «καπελάκια» δεν πρέπει να παρουσιάζει χάσματα.

Πώς να τα συντηρούμε

• Είναι σκόπιμο να καταναλώνουμε τα φρέσκα μανιτάρια όσο γίνεται πιο σύντομα από τη στιγμή που θα τα αγοράσουμε. Όμως, μπορούν να διατηρηθούν τραγανά αρκετές μέρες στη συντήρηση του ψυγείου αν τα τυλίξουμε σε χαρτί και μετά σε πλαστικό, στο οποίο θα κάνουμε τρύπες για να αερίζονται.

• Μπορούμε να τα διατηρήσουμε και στην κατάψυξη αν τα προετοιμάσουμε κατάλληλα. Αφού χωρίσουμε τα «καπελάκια» από το «πόδι», τα βάζουμε σε καυτό αντικολλητικό τηγάνι χωρίς καμιά λιπαρή ύλη και τα μαγειρεύουμε ώσπου να βγάλουν σχεδόν όλο το νερό τους. Τα αφήνουμε να κρυώσουν και τα αποθηκεύουμε σε νάιλον σακουλάκια ή σε πλαστικά σκεύη.

Τα πολυπληθή είδη

Σε όλη την Ευρώπη, όπως και στη χώρα μας, υπάρχουν περίπου 4.000-5.000 είδη μανιταριών, από τα οποία μόνο 300 είναι βρώσιμα. Τα υπόλοιπα είναι επικίνδυνα για τον άνθρωπο και μπορούν να προκαλέσουν από απλές δυσπεψίες έως και θανατηφόρες δηλητηριάσεις. Επομένως, μόνο οι πολύ καλοί γνώστες μπορούν να απολαύσουν ακίνδυνα το συναρπαστικό «κυνήγι» των μανιταριών ή, έστω, οι αρχάριοι που συνοδεύονται από κάποιον έμπειρο συλλέκτη…

Άγρια ελληνικά μανιτάρια

Τα μανιτάρια φυτρώνουν νωρίς την άνοιξη και το φθινόπωρο, όταν ο καιρός είναι ζεστός και έχει προηγηθεί βροχή. Ορισμένα από τα είδη άγριων βρώσιμων μανιταριών που υπάρχουν στην Ελλάδα είναι τα εξής:

Μορχέλες: Θεωρούνται τα πολυτιμότερα και νοστιμότερα μανιτάρια μετά τις τρούφες. Φυτρώνουν σχεδόν παντού, σε βουνοπλαγιές, στα δάση, σε κήπους, σε σπηλιές, σε λιβάδια. Το «καπελάκι» τους, το οποίο είναι σπογγώδες, και το «ποδαράκι» τους είναι κούφια. Έχουν βαθιές αυλακώσεις και στίγματα, σε μελί, σταχτί και γκριζόμαυρο χρώμα.

Βολίτες: Φυτρώνουν στο δάσος, έχουν καστανό «καπελάκι» και σπογγώδες «ποδαράκι», το οποίο όμως δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τα γαλλικά μανιτάρια του Μπορντό ή από τα Πορτσίνι που βρίσκονται στην Ιταλία.

Αλεκάτες ή Αλεκατίτες: Τρώγεται μόνο το «καπελάκι» τους, το οποίο μοιάζει αρκετά με γιαπωνέζικη ομπρέλα. Φυτρώνουν συνήθως στους κάμπους και στα λιβάδια.

Άσπρα μανιτάρια ή κουμπιά: Είναι η ποικιλία εκείνη των μανιταριών που καλλιεργείται. Φυτρώνουν κυρίως όπου υπάρχει κοπριά ζώων και πριν μαγειρευτούν πρέπει να κόβουμε το κάτω μέρος από το «ποδαράκι» τους και να τα πλένουμε πάρα πολύ καλά.

Λυκοπορδές ή Πόπορδα: Μοιάζουν με άσπρη μπάλα και, όταν είναι ώριμα, οι σπόροι τους φεύγουν από μια μικρή τρυπούλα στην κορυφή του «καπέλου» τους, με το φύσημα του αέρα ή τη βροχή. Τρώγονται μόνο όταν είναι «νεαρά» και ολόλευκα.

Είδη που καλλιεργούνται

Άσπρα μανιτάρια (Παρισιού): Είναι λευκά, με σφιχτή σάρκα και λεία επιφάνεια. Έχουν λεπτό άρωμα και τρώγεται τόσο το «καπελάκι» όσο και το «ποδαράκι» τους.

Πλετρότους: Έχουν ανοιχτό μπεζ χρώμα και βαθιές πτυχώσεις. Δε διακρίνονται για το άρωμά τους, αλλά είναι πολύ νόστιμα και τραγανά.

Αποξηραμένα μανιτάρια

Ευρωπαικες ποικιλίες:

Σεπ, Σαντερέλ, Μορέλ (Μορχέλες)
Πρέπει να τα μαλακώσουμε 10-30’ σε χλιαρό νερό και να τα στεγνώσουμε πριν τα μαγειρέψουμε. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το νερό που θα μαλακώσουν τα μανιτάρια Σεπ για να δώσουμε γεύση στο φαγητό.

Κινέζικα μανιτάρια:

Τα μουλιάζουμε σε χλιαρό νερό περίπου για 30’ πριν τα μαγειρέψουμε και πετάμε τα σκληρά κοτσάνια τους.

Τρούφες

Τα πιο σπάνια, διάσημα και ακριβά μανιτάρια στον κόσμο. Ιδιαίτερα η μαύρη τρούφα Περιγκόρ, που φυτρώνει στην περιοχή του Περιγκό της νοτιοδυτικής Γαλλίας. Φυτρώνει κάτω από το χώμα και ανακαλύπτεται από… γουρούνια ή ειδικά εκπαιδευμένα λαγωνικά. Η γεύση της είναι πολύ έντονη και αρκεί μικρή ποσότητα για να δώσει τόνο στο φαγητό. Οι τρούφες τρώγονται μόνο μαγειρεμένες. Η λευκή τρούφα από το Πιεμόντε της Ιταλίας έχει επίσης έντονη γεύση, αλλά οπωσδήποτε χρειάζεται μεγαλύτερη ποσότητα για να χρωματιστεί γευστικά το έδεσμα στο οποίο θα χρησιμοποιηθεί, ενώ είναι πιο φτηνή από τη γαλλική. Εκτός από μαγειρεμένες, τρώγονται και ωμές, τριμμένες στις σαλάτες και στο ριζότο.

Η Θρεπτική αξία του γάλακτος.

Το γάλα κατέχει ξεχωριστή θέση τόσο ανάμεσα στα υπόλοιπα ζωικά τρόφιμα όσο και στα φυτικά, αφού αποτελεί την αποκλειστική τροφή για τον άνθρωπο και για πολλά άλλα θηλαστικά ζώα κατά το πρώτο στάδιο της ζωής τους. Από αυτό συμπεραίνεται ότι το γάλα περιέχει όλα τα θρεπτικά συστατικά που χρειάζεται ένας νέος οργανισμός για να αναπτυχθεί και είναι ιδιαίτερα πλούσιο σε πρωτεΐνες και άλάτα. Με τον όρο γάλα, χωρίς αυτός να συνοδεύεται από άλλη προσδιοριστική λέξη, νοείται μόνο το γάλα πού προέρχεται από αγελάδα, είναι νωπό, πλήρες, δεν έχει αποβουτυρωθεί, δεν έχει υποστεί αφυδάτωση (γάλα σκόνης) ή συμπύκνωση (γάλα εβαπορέ) και δεν περιέχει ξένες ύλες (εμπλουτισμένα γάλατα).

Για τη διατροφή του ανθρώπου, εκτός από το γάλα της αγελάδας, χρησιμοποιείται και το γάλα του προβάτου, της κατσίκας (πιο πλούσιο σε λιπαρά από της αγελάδας,αλλά υστερεί συγκρινόμενο με το πρόβειο) και του βουβαλιού (ιδιαίτερα πλούσιο σε λιπαρά). Επίσης υπάρχουν γάλατα που προορίζονται για άτομα με παθήσεις ή ιδιαιτερότητες, όπως είναι το γάλα μικρής περιεκτικότητας σε γαλακτοσάκχαρο (άτομα με μειωμένη δραστηριότητα της γαλακτάσης στο πεπτικό σύστημα), το γάλα μικρής περιεκτικότητας σε νάτριο (για υπερτασικούς, και άτομα που παρουσιάζουν οιδήματα), το γάλα όνου (για βρεφικές και παιδικές εντερικές παθήσεις)και το γάλα σόγιας (για φυτοφάγους).

Επεξεργασία

Στην Ευρωπαική Ένωση προβλέπονται το πλήρες γάλα, το ακατέργαστο, το ημιαποκορυφωμένο και το αποκορυφομένο. Σχετικώς με τη συντήρηση του γάλακτος, προβλέπεται το παστεριωμένο, το αποστειρωμένο (γάλα μακράς διάρκειας-UHT) και το υπερπαστεριωμένο. Η κατεργασία του γάλακτος επηρεάζει τη θρεπτική πυκνότητα του. Για παράδειγμα, στο γάλα σκόνης, οι βιταμίνες Β1 και Β2 καταστρέφονται μερικώς, η βιταμίνη C κατά 25%, οι λιποδιαλυτές βιταμίνες δεν επηρεάζονται καθόλου και η βιολογική αξία των πρωτεινών υπόκειται μικρή μείωση. Σε αντίθεση με το αποστειρωμένο και συμπυκνωμένο γάλα, όπου οι βιταμίνες A, B2, B3, B5, Β8 και D δεν επηρεάζονται καθόλου, ή επηρεάζονται ελάχιστα (2-7%). Οι βιταμίνες Β1, Β6, Β9, Β12 και C επηρεάζονται σε ποσοστό 5-20% με αποστείρωση UHT και οι πρωτεΐνες μετουσιώνονται σε μεγάλο ποσοστό, αλλά οι μεταβολές που επέρχονται αυξάνουν την πεπτικότητα του, ενώ καταστρέφονται σε μεγάλο βαθμό τα πολυακόρεστα.

Θρεπτική αξία

Στο γάλα υπάρχουν όλα τα απαραίτητα αμινοξέα, και ή βιολογική του αξία είναι πολύ μεγάλη,αφού έρχεται δεύτερη μετά τα αυγά.Η περιεκτικότητα του γάλακτος της αγελάδας σε χοληστερόλη είναι όμοια με του μητρικού γάλακτος, και ανέρχεται μόλις στο 1 mg στα 100 ml. Η περιεκτικότητα του γάλακτος σε σίδηρο είναι μικρή, και οι ανάγκες των ατόμων καλύπτονται από άλλες τροφές., ενώ στα βρέφη οι ανάγκες αυτές καλύπτονται από το απόθεμα του σιδήρου που υπάρχει στο συκώτι τους. Οι ημερήσιες ανάγκες ενός ατόμου σε αμινοξέα, εκτός εκείνων της μεθειονίνης, καλύπτονται με 500 ml γάλακτος (2 ποτήρια). Το γάλα είναι το μοναδικό τρόφιμο στη φύση που περιέχει την υψηλής σημασίας πρωτεΐνη, γνωστή ως καζεΐνη.Τα πεπτίδια που προέρχονται από την καζεΐνη ενισχύουν τη φυσική άμυνα του οργανισμού, ρυθμίζουν τη σωστή πίεση του αίματος, βοηθούν στην αντιμετώπιση του στρες και έχουν καταπραϋντικές ιδιότητες.

Το μόνο σάκχαρο που βρίσκεται σε αξιόλογη ποσότητα στο γάλα είναι η λακτόζη. Η λακτόζη διέρχεται χωρίς καμιά μεταβολή από το στομάχι, αλλά στο έντερο διασπάται βραδέως με την επίδραση του ενζύμου λακτάση σε γλυκόζη και γαλακτόζη. Η τελευταία παίζει σπουδαίο ρόλο (σε συνδυασμό με την βιταμίνη D) στην απορρόφηση του ασβεστίου από το έντερο. Επιπρόσθετα αποτελεί σημαντικό δομικό στοιχείο του εγκεφάλου, βοηθά στο μεταβολισμό του μαγνησίου και τέλος η παραγωγή γαλακτικού οξέος, κατά την διάσπαση της λακτόζης από οξυγαλακτικά βακτήρια, συντελεί στην καλή λειτουργία του εντέρου, δημιουργώντας δυσμενές περιβάλλον για την ανάπτυξη παθογόνων βακτηρίων. Εκτός των άλλων, σημειώνεται ότι το γάλα και τα γαλακτοκομικά προϊόντα αποτελούν την πλουσιότερη πηγή ασβεστίου και φωσφόρου για τον άνθρωπο.

Το ασβέστιο παίζει τον σημαντικότερο ρόλο στη δημιουργία γερών και υγιών οστών και γι' αυτό είναι απολύτως απαραίτητο ιδιαίτερα στον παιδικό οργανισμό που αναπτύσσεται διαρκώς. Επίσης συμβάλλει στην ανάπτυξη γερών δοντιών, βοηθά στην πήξη του αίματος και αποτελεί ασπίδα προστασίας κατά της οστεοπόρωσης.Για να αφομοιωθεί το ασβέστιο απ’τον ανθρώπινο οργανισμό πρέπει πρώτα να απορροφηθεί από το έντερο, να περάσει στην κυκλοφορία του αίματος και μετά να φτάσει στα οστά, τα δόντια κλπ. Στην αποτελεσματική αυτή απορρόφηση του ασβεστίου βοηθούν πολλοί παράγοντες, τον σημαντικότερο όμως ρόλο παίζουν οι βιταμίνες D και C. Γι' αυτόν το λόγο το γάλα και τα γαλακτοκομικά προϊόντα εμπλουτίζονται συνήθως με τις βιταμίνες αυτές. Ένας ακόμη παράγοντας που βοηθά στην εντερική απορρόφηση του ασβεστίου είναι η λακτόζη (ένας υδατάνθρακας που περιέχεται στο γάλα).

Iδιαίτερη αvαφoρά πρέπει vα γίvει και για τις περιόδoυς της εγκυμoσύvης και τoυ θηλασμoύ, όπoυ oι αvάγκες για ασβέστιo είvαι αυξημέvες, λόγω τωv αvαγκώv τoυ παιδιoύ για τη δημιoυργία τoυ δικoύ τoυ σκελετoύ στην περίπτωση της εγκυμοσύνης και λόγω της αυξημένης ανάγκης ασβεστίου για την παραγωγή του γάλακτος στη περίπτωση του θηλασμού. Αν η έγκυoς ή η θηλάζoυσα δεv παίρvει αρκετό ασβέστιo ο οργανισμός της για να εξασφαλίσει τις απαραίτητες ποσότητες χρησιμοποιεί ασβέστιο από τα οστά της με αποτέλεσμα να φθαρούν αυξάνοντας έτσι την πιθανότητα εκδήλωσης οστεοπόρωσης στο μέλλον.

Σύμφωνα με όσα ανακοίνωσε η Γερμανική Ένωση για την Ιατρική της Διατροφολογίας, το ασβέστιο που περιέχεται στο γάλα αλλά και στα γαλακτοκομικά προϊόντα μπορεί να βοηθήσει στην απώλεια βάρους, συμβάλλοντας στην απορρόφηση του λίπους από το στομάχι, το οποίο μπορεί στη συνέχεια να αποβληθεί ευκολότερα. Πολλές μελέτες, σύμφωνα με την ανακοίνωση της Ένωσης, έχουν δείξει ότι η συγκέντρωση ασβεστίου στα λιποκύτταρα παίζει επίσης πολύ σημαντικό ρόλο για την παχυσαρκία αφού μειώνει το βάρος. Το γάλα και τα προϊόντα γάλακτος φαίνεται να επιδρούν καλύτερα, σε σχέση με άλλα προϊόντα που περιέχουν ασβέστιο.

Στο γάλα υπάρχουν όλες σχεδόν οι υδατοδιαλυτές και λιποδιαλυτές βιταμίνες. Συγκρινόμενο με τις υπόλοιπες ζωικές τροφές το γάλα είναι η πιο ενδιαφέρουσα πηγή βιταμίνης C, η οποία δρα ενισχυτικά στην απορρόφηση του ασβεστίου. Επίσης βοηθά στον σχηματισμό του συνδετικού ιστού, γι' αυτό και παίζει ευεργετικό ρόλο στην επούλωση των τραυμάτων και στη γρήγορη επαναφορά του οργανισμού έπειτα από ατυχήματα. Έχει επίσης αντιοξειδωτική δράση και ενισχύει την άμυνα του παιδικού οργανισμού. Έτσι βοηθά στη διατήρηση της υγείας των παιδιών όσο είναι μικρά, αλλά και καθώς μεγαλώνουν. Επίσης η υψηλή περιεκτικότητα του γάλατος σε βιταμίνη Α ενισχύει την αύξηση των ιστών και βοηθά στη διαμόρφωσή τους κατά την ανάπτυξη του παιδιού, ενώ παράλληλα προφυλάσσει την υγεία του δέρματος και των ματιών, καθώς επίσης βοηθά στην ανάπτυξη και στην όραση. Εκτός των άλλων, σημειώνεται ότι το γάλα αποτελεί πηγή ριβοφλαβίνης ή βιταμίνης Β2, η οποία συμβάλλει σημαντικά στη γρήγορη ανάπτυξη των παιδιών, ενώ σπουδαίος επίσης είναι ρόλος της στη μετατροπή των τροφών σε ενέργεια. Επιπρόσθετα, βοήθα τον παιδικό οργανισμό να αξιοποιήσει τα πολύτιμα θρεπτικά συστατικά, όπως είναι οι πρωτεΐνες ή οι υδατάνθρακες.

Έτσι, σε ένα Oλλανδικό σχολείο έγινε ένα πείραμα για να προσδιοριστεί η επίδραση του γάλακτος στην επίδοση των μαθητώv. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τα παιδιά που έπιναν τακτικά γάλα είχαν καλύτερες επιδόσεις σε τεστ αντίληψης, ταχύτητας σκέψεως και εξαγωγής λογικών συμπερασμάτων. Σε άλλο πείραμα αποδείχθηκε ότι τα παιδιά που κατανάλωναν γάλα είχαν λιγότερες απουσίες. Στην Ιαπωνία μία έρευνα ανάμεσα σε 250.000 ενήλικες έδειξε ότι τα περιστατικά καρκίνων στομάχου ήταν πολύ λιγότερα σε όσους κατανάλωναν γάλα. Από επιστημονική άποψη υπάρχει η ερμηνεία ότι το γάλα ανταγωνίζεται και εξουδετερώνει ορισμένες καρκινογόνες ουσίες των άλλων τροφών και ιδιαίτερα τις νιτροζαμίνες.

Γενικότερα, σήμερα επικρατεί η άποψη ότι το γάλα ασκεί πολύπλευρη προστατευτική δράση στον οργανισμό του ανθρώπου, εξουδετερώνοντας πολλούς βλαπτικούς παράγοντες του περιβάλλοντος και ιδιαίτερα αυτούς που εισέρχονται στον οργανισμό με τα τρόφιμα.

Μητρικό γάλα

Το μητρικό γάλα είναι τόσο τέλεια προσαρμοσμένο στις ανάγκες του μωρού, που η περιεκτικότητα του σε λίπος μεταβάλλεται και στη διάρκεια του ίδιου γεύματος: στην αρχή του θηλασμού είναι πιο αραιό, ώστε να κάνει το μωράκι να ξεδιψάσει, και μετά, καθώς εκείνο αρχίζει να καταπίνει πιο αργά, έρχεται το πιο βαρύ, θρεπτικό γάλα. Κι ακόμα, γίνεται πλουσιότερο σε λίπος (λινολεϊκό και λινολενικό )όσο αυξάνεται η συχνότητα των θηλασμών. Τα άλλα δύο σημαντικά συστατικά του γάλακτος της μητέρας είναι οι βιταμίνες και τα μεταλλικά άλατα. Κι εδώ σημασία δεν έχει μόνο η περιεκτικότητα, αλλά και ο τρόπος που αυτά μπορούν να απορροφηθούν από τον οργανισμό του μωρού. Από διάφορες μελέτες έχει προκύψει ότι το ποσοστό απορρόφησης του σιδήρου του μητρικού γάλακτος ανέρχεται στο 50%, ενώ για το αγελαδινό γάλα το ποσοστό είναι 10%. Η βιταμίνη C και η λακτόζη, που επίσης περιέχονται στο γάλα, βοηθούν ακόμη περισσότερο αυτή τη διαδικασία.

Όπως αποδεικνύεται από πρόσφατες επιστημονικές μελέτες, τα παιδιά που έχουν θηλάσει μεγαλώνοντας δείχνουν να έχουν υψηλότερο δείκτη νοημοσύνης ,αφού το μητρικό γάλα περιέχει συγκεκριμένες ουσίες που βοηθούν στην ανάπτυξη του εγκεφάλου, όπως το DHA .Επίσης παθαίνουν σπανιότερα διάρροιες και γαστρεντερικές μολύνσεις, διαθέτουν πιο ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα και εμφανίζουν λιγότερες πιθανότητες να γίνουν παχύσαρκα στο μέλλον.

O θηλασμός όμως είναι και για τη γυναίκα ωφέλιμος, αφού ευνοεί την απώλεια των παραπανίσιων κιλών που άφησε πίσω της η εγκυμοσύνη, μειώνει την πιθανότητα εμφάνισης καρκίνου στο μαστό και στις ωοθήκες σε βαθμό ανάλογο του χρόνου θηλασμού.

Έχει βρεθεί ότι οι γυναίκες που δεν έχουν θηλάσει έχουν τετραπλάσιες πιθανότητες να αναπτύξουν οστεοπόρωση από εκείνες που θήλασαν. Ο γυναίκες που θηλάζουν εκδηλώνουν σε μικρότερο βαθμό την περίφημη επιλόχεια κατάθλιψη απ' ό,τι ο υπόλοιπες λεχώνες, οπότε ο θηλασμός δρα ως φυσικό αντικαταθλιπτικό βελτιώνοντας τη διάθεση της μητέρας.

Παπαχρήστος Παρασκευάς, Διαιτολόγος-Διατροφολόγος, Πτυχιούχος Α.ΤΕ.Ι.Θ., M.Sc στην Διασφάλιση Ποιότητας- Χονδρογιάννη Μαρία, Διαιτολόγος-Διατροφολόγος, Πτυχιούχος Α.ΤΕ.Ι.Θ.