ΚΡΑΝΜΠΕΡΥ….σε τι μας ωφελεί η κατανάλωση του….

Ιστορικά οι υγιεινές ιδιότητες των κράνμπερυ έχουν βασιστεί στις παραδοσιακές θεραπείες, οι οποίες έχουν υπάρξει για αιώνες. Οι υγιεινές ιδιότητες αυτών των φρούτων αναγνωρίστηκαν αρχικά από τους ιθαγενείς ινδιάνους. Αργότερα οι πρώτοι ναυτικοί της Νέας Αγγλίας έτρωγαν τα άγρια κράνμπερυ διότι ήταν πλούσια σε βιταμίνες και ήθελαν να προλάβουν το σκορβούτο. Οι πρόσφατες μελέτες επιβεβαιώνουν ότι τα κράνμπερυ και τα προϊόντα τους είναι ευεργετικά στην υγεία.

Τα κράνμπερυς περιέχουν βακτηρίδια που μπλοκάρουν ενώσεις οι οποίες εμποδίζουν τις μολύνσεις της ουροδόχου οδού και οι επιστήμονες σκέφτονται τώρα ότι αυτή η ίδια λειτουργία μπορεί να είναι χρήσιμη ώστε να εμποδιστούν βακτήρια υπεύθυνα για έλκη και ορισμένα στοματικά βακτηρίδια. Η πρώτη αναφερόμενη χρήση τους από τους ιατρούς ήταν το 1923 όπου προτάθηκε ότι τα κράνμπερυ σκοτώνουν τα βακτηρίδια στα ούρα. Μια μελέτη του 1994 που πραγματοποιήθηκε στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ καθόρισε ότι η κατανάλωση χυμού μείωσε το ποσό βακτηριδίων στα ούρα των ηλικιωμένων γυναικών. Το 1998 ερευνητές από το πανεπιστήμιο Rutgers προσδιόρισαν τα συγκεκριμένα συστατικά στα κράνμπερυ που λειτουργούν και συμβάλλουν σε αυτό το αποτέλεσμα.
Τα κράνμπερυ περιέχουν επίσης τα phytochemicals που μπορούν να βοηθήσουν στη διατήρηση της υγείας διότι ενεργούν ως αντιοξειδωτικές ενώσεις και βοηθούν να εξουδετερωθούν επιβλαβείς ελεύθερες ρίζες στο σώμα. Αυτοί οι αντιοξειδωτικοί παράγοντες μειώνουν την ζημιά στα κύτταρα, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε καρκίνο, καρδιακές παθήσεις ή άλλες εκφυλιστικές ασθένειες. Παραδείγματος χάριν, οι ανθοκυάνες, οι ενώσεις που δίνουν στα βακκίνια το κόκκινο χρώμα τους, είναι ισχυροί αντιοξειδωτικοί παράγοντες, ισχυρότεροι από τη βιταμίνη Ε. Επιπλέον οι εργαστηριακές μελέτες έχουν δείξει ότι το εκχύλισμα των κράνμπερυ μειώνει την οξείδωση της LDL-χοληστερόλης (αποκαλούμενη «κακή» χοληστερόλη), μια επίδραση που η έρευνα δείχνει μπορεί να είναι σημαντική στη διατήρηση μιας υγιούς καρδιάς.

Τα κράνμπερυ θεωρούνται πολύ υγιεινά φρούτα. Δεν περιέχουν χοληστερόλη, καθόλου λίπος και περιέχουν χαμηλά επίπεδα νατρίου. Περίπου 70% των συγκομιδών κράνμπερυ κάθε χρόνο γίνονται χυμός, μίγματα χυμού ή συμπυκνώσεις χυμού.

Το χυμό των κράνμπερυ μπορείτε να τον απολαύσετε σκέτο ή μπορεί να αναμιχθεί ακολουθώντας μια συναρπαστική σειρά συνταγών υγιεινών χυμών. Η προσθήκη χυμού κράνμπερυ σε τρόφιμα μπορεί να οδηγήσει σε μια ουσιαστική θρεπτική συμβολή (π.χ. σε μπισκότα ή σε σάλτσες).

Το κράνμπερυ και οι ιδιότητες του…
Η πλειοψηφία των φυσιοθεραπευτών και άλλων επαγγελματιών της υγείας, πιστεύουν ότι υπάρχει μια ξεκάθαρη σύνδεση της διατροφής με φρούτα και λαχανικά και του μειωμένου κινδύνου για χρόνιες παθήσεις. Τα θρεπτικά συστατικά από τα φυτά και ιδιαίτερα τα αντιοξειδωτικά, δείχνουν ότι μπορούν να βοηθήσουν στη βελτίωση της ανθρώπινης υγείας.
Τα κράνμπερυς περιέχουν proanthocyanidins (PACs) και μπορούν να εμποδίζουν την ανάπτυξη συγκεκριμένων βακτηρίων, περιλαμβανομένων των E coli, που συνδέονται με τις μολύνσεις της ουρικής οδού. Οι μελέτες για το κράνμπερυ έχουν δείξει, ότι εμποδίζει και τα βακτήρια που σχετίζονται με τα στομαχικά έλκη.
Τελευταίες έρευνες έδειξαν ότι τα κράνμπερυς και τα προϊόντα του, που περιέχουν σημαντικές ποσότητες αντιοξειδωτικών και άλλων φυτοθρεπτικών συστατικών, μπορούν να βοηθήσουν ενάντια στις καρδιοπάθειες, τον καρκίνο και άλλες ασθένειες. ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες.

Πηγή φλαβονοειδών, βιταμινών B και C .

Tρώγοντας αυτούς τους καρπούς, φροντίζουμε την υγεία μας και με έναν επιπλέον τρόπο: Eμπλουτίζουμε τη δίαιτά μας με περισσότερα φλαβονοειδή. Πρόκειται για τις φυτικές χρωστικές ουσίες που ευθύνονται για το κόκκινο και κίτρινο χρώμα των φρούτων και των λαχανικών και έχουν αντιοξειδωτικές ιδιότητες. Συγκεκριμένα, αποτρέπουν τις βλάβες που προκαλούν οι ελεύθερες ρίζες, δηλαδή επιβλαβή μόρια οξυγόνου που μπορεί να προκαλέσουν καρκίνο, καρδιακές παθήσεις και άλλα σοβαρά προβλήματα. Tα κράνμπερι περιέχουν επίσης βιταμίνες C, D, κάλιο και σίδηρο, ενώ είναι πολύ φτωχά σε θερμίδες, επομένως μπορούμε άνετα να τα συμπεριλάβουμε σε ένα διαιτητικό μενού.

Kαταπολεμά τις ουρολοιμώξεις.
Eδώ και αιώνες τα κράνμπερι θεωρούνται παραδοσιακό γιατρικό για τις λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος. Όμως, η θεραπευτική τους αξία τα τελευταία χρόνια έχει αποκτήσει και επιστημονική βάση. Mια μελέτη της Iατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Harvard σε ηλικιωμένες γυναίκες που έπιναν 1-2 ποτήρια χυμό κράνμπερι καθημερινά για έξι μήνες, απέδειξε ότι ο αριθμός των βακτηριδίων στην ουροδόχο κύστη τους περιορίστηκε και, επιπλέον, ότι είχαν σχεδόν 60% λιγότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν λοιμώξεις στην περιοχή. Επίσης, οι γυναίκες που είχαν ουρολοίμωξη και έπιναν χυμό, είχαν 75% περισσότερες πιθανότητες να την ξεπεράσουν γρηγορότερα, σε σχέση με αυτές που δεν έπιναν. Για τη δράση των κράνμπερι στις λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος ευθύνονται δύο συστατικά, η φρουκτόζη και ένα άλλο, του οποίου η ταυτότητα δεν έχει προσδιοριστεί ακόμη. Aυτά τα δύο δρουν με τρόπο που αποτρέπουν την προσκόλληση των βακτηριδίων στα τοιχώματα της ουροδόχου κύστης και της ουρήθρας.

   

…και 2 συμβουλές

• Aν έχετε ουρολοίμωξη, για όσο διάστημα παίρνετε την αντιβίωση που σας έχει συστήσει ο γιατρός, πίνετε συγχρόνως δύο ποτήρια την ημέρα χυμό κράνμπερι.
• Aν είστε επιρρεπείς στις λοιμώξεις του ουροποιητικού, πίνετε προληπτικά 1 ποτήρι χυμό κράνμπερι ημερησίως.

ΜΕΤΑΛΛΑ/ΙΧΝΟΣΤΟΙΧΕΙΑ, ΒΙΤΑΜΙΝΕΣ, ΛΙΠΗ ,ΒΑΣΙΚΑ/ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΜΙΝΟΞΕΑ.
Ανά 100gr % Ημερήσιας Συνιστώμενης Ποσότητας
K, Κάλιο 85,00 mg
P, Φώσφορος 13,00 mg
Ca, Ασβέστιο 8,00 mg
Mg, Μαγνήσιο 6,00 mg
Na, Νάτριο 2,00 mg
Mn, Μαγγάνιο 0,36 mg
Fe, Σίδηρος 0,25 mg
Zn, Ψευδάργυρος 0,10 mg
Cu, Χαλκός 0,06 mg
Se, Σελήνιο 0,10 mcg

Με τιμή,
Κριαράς Νικόλαος.
Διαιτολόγος – Διατροφολόγος.

Η Θρεπτική Αξία της Γλυκοπατάτας

Η γλυκοπατάτα είναι ποώδες, πολυετές φυτό και ανήκει στο γένος Ιπόμοια (Ipomoea) και στην οικογένεια των Περιπλοκοειδών. Η καταγωγή του είναι από τη Νότια Αμερική και καλλιεργείται για τις πλούσιες σε άμυλο και σάκχαρα ρίζες του. Στην Ευρώπη φαίνεται ότι έφτασε μετά από την εξερεύνηση της Αμερικής από το Κολόμβο.

Είναι λάθος να συνδέεται η γλυκοπατάτα με την κοινή πατάτα γιατί δεν έχει καμία σχέση.

Οι βλαστοί της γλυκοπατάτας είναι μακριοί, έρποντες ή αναρριχώμενοι και φέρουν μεγάλα φύλλα,μακριά, συνήθως σχήματος καρδιάς με χρώμα βαθύ πράσινο. Το φυτό για να ανθίσει απαιτεί μικρή διάρκεια της ημέρας. Τα άνθη του φύονται κατά ταξιανθίες έχουν χρώμα κόκκινο, σχήμα χοανοειδές με πλατύ έλασμα και φύονται από τις μασχάλες των φύλλων.

                                                  

Η ρίζα που είναι το φαγώσιμο τμήμα του φυτού έχει χρώμα καφέ, κίτρινο ,πορτοκαλί ή κόκκινο εξωτερικά και κίτρινου, λευκού ,πορτοκαλί και ορισμένες φορές κόκκινου εσωτερικά. Το σχήμα της είναι ατρακτοειδές έως μακρύ ή κονδυλώδες. Οι ποικιλίες που έχουν πορτοκαλί σάρκα είναι πλούσιες σε καροτένιο εκτός βέβαια από όλες τις ποικιλίες που είναι πλούσιες σε άμυλο.

Η γλυκοπατάτα πολλαπλασιάζεται με βλαστούς ή μοσχεύματα καθώς ενώ βγάζει άνθη δεν σχηματίζει καρπούς και σπόρια, προτιμά δε τα ελαφριά αμμοπηλώδη εδάφη. Για να υπάρχουν καλές αποδόσεις χρειάζεται θερμός καιρός για περίπου 5 μήνες. Οι γλυκοπατάτες τρώγονται βραστές ή ψητές σκέτες , αλλά και σε γαρνιτούρες, σαν ορεκτικό , σαν επιδόρπιο με προσθήκη ζάχαρης άχνης, σε γέμισμα διαφόρων πιτών κ.λ.π. Χρησιμοποιούνται επίσης και για την παραγωγή αλκοόλης και αλκοολούχων ποτών.

Σήμερα καλλιεργείται σε μεγάλη κλίμακα στην Αμερική , Αφρική και στα νησιά του Ειρηνικού. Η Κίνα έχει τη μεγαλύτερη παραγωγή γλυκοπατάτας στον κόσμο. Ακολουθούν η Βραζιλία, ,η Ινδονησία, η Ουγκάντα και η Νότια Αφρική.

Στην Ελλάδα καλλιεργείται σε μικρή έκταση στα νησιά και την Πελοπόννησο.

Θρεπτική αξία της γλυκοπατάτας

Θρεπτικά Συστατικά στα 100 g

Υδατάνθρακες – 20,1 gm

Ζάχαρα – 4.2 gm

Φυτικές ίνες – 3.0 gm

Fat – 0.1 gm

Πρωτεΐνες – 1.6 gm

Βιταμίνη Α – 709 μg

β-καροτένιο – 8509 μg

Θειαμίνης (Βιταμίνη Β1) – 0,1 mg

Ριβοφλαβίνη (Βιταμίνη Β2) – 0,1 mg

Νιασίνη (βιταμίνη Β3) – 0,61 mg

Παντοθενικό οξέος (βιταμίνη Β5) – 0,8 mg

Βιταμίνη B6 – 0,2 mg

Φολικά (βιταμίνη Β9) – 11 μg

Βιταμίνη Ε – 2,4 mg

Ασβέστιο – 30.0 mg

Σίδηρος – 0,6 mg

Μαγνήσιο – mg 25,0

Φωσφόρος – mg 47,0

Κάλιο – 337 mg

Zinc – 0,3 mg

Θερμίδες – 90 kcal (360 kJ)

Υγεία και Οφέλη από τις Γλυκοπατάτες

Είναι πλούσια σε διατροφικές ίνες, η γλυκοπατάτα μειώνει τον κίνδυνο της δυσκοιλιότητας και καρκίνου του παχέος εντέρου και του ορθού.

Οι Γλυκοπατάτες έχουν αποδειχθεί χρήσιμες ,ελαχιστοποιώντας τον κίνδυνο καρδιακών παθήσεων, διαβήτη και παχυσαρκίας.

Το Γλυκό γεώμηλο είναι ένα καλό σνακ για όσους προσπαθούν να χάσουν βάρος. Αυτό προκαλεί μια αίσθηση πληρότητας σύντομα και συνεπώς, συμβάλλει στον έλεγχο της πρόσληψης τροφής.

Η κατανάλωση γλυκοπατάτας μπορεί να βοηθήσει στην αποφυγή εγκεφαλικού επεισοδίου, με τη μείωση των επιβλαβών επιπτώσεων της χοληστερόλης και την πρόληψη θρομβώσεων.

Η παρουσία του β-καροτένιου στη γλυκοπατάτα βοηθά τον οργανισμό στη καταπολέμηση των ελευθέρων ριζών και, συνεπώς, αποτρέπει τον καρκίνο.

Οι γλυκοπατάτες έχουν χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη, και μπορούν να καταναλωθούν από άτομα που υποφέρουν από διαβήτη.

Η μεγάλη ποσότητα καλίου στη γλυκοπατάτα βοηθά τον οργανισμό για τη διατήρηση της ισορροπίας υγρών και ηλεκτρολυτών.

Οι Γλυκοπατάτες έχει αποδειχθεί ότι είναι ευεργετικές για τον καθαρισμό του αίματος, καθώς και τη μείωση της αρτηριακής πίεσης.

Εξαιτίας της παρουσίας σιδήρου και ασβεστίου, γλυκοπατάτες βοηθούν στη καλή κυκλοφορία του αίματος, καθώς και τη βελτίωση της οστικής πυκνότητας.

Η τακτική κατανάλωση γλυκοπατάτας είναι καλή για το έλκος στομάχου και για τις  φλεγμονές του παχέος εντέρου.

Η γλυκοπατάτα είναι πλούσια σε βιταμίνες και ανόργανα άλατα, και κανει καλό για τους ανθρώπους που κανουν  βαριά μυϊκή εργασία.

Όταν τρώγονται με μέτρο δεν είναι Παχυντικές, συστήνονται και σε δίαιτα χαμηλής θερμιδικής αξίας!!!!!

πηγή: howstuffworks.com

Πλήρης οδηγός για τη βιταμίνη C

Η Βιταμίνη C αποτελεί πιθανότατα το πιο γνωστό και ευρύτερα χρησιμοποιούμενο διατροφικό συμπλήρωμα. Και όμως, υπάρχουν πολλοί που, αν και εξοικειωμένοι με τις χρήσεις του συγκεκριμένου πολυδύναμου θρεπτικού συστατικού, θα εκπλαγούν ανακαλύπτοντας τα οφέλη που μπορεί αυτό να προσφέρει στην υγεία.

Τι είναι;
Περί το 1742, ο χυμός λεμονιού ήταν γνωστός για την αποτροπή του σκορβούτου, μίας εξουθενωτικής ασθένειας που έπληγε συχνά τους ναυτικούς. Ωστόσο, μόλις το 1928 προσδιορίστηκε ότι το ευεργετικό συστατικό στο χυμό λεμονιού δεν ήταν άλλο παρά η Βιταμίνη C. Στη σημερινή εποχή, αυτό που παρουσιάζει μεγαλύτερο ενδιαφέρον δεν είναι η δυνατότητα της Βιταμίνης C να θεραπεύει το σκορβούτο, αλλά η ικανότητά της να προστατεύει τα κύτταρα. Ως το κατ’ εξοχήν υδατοδιαλυτό αντιοξειδωτικό του σώματος, η Βιταμίνη C βοηθάει στην καταπολέμηση των «Ελευθέρων Ριζών» – ειδικά σε εκείνες τις περιοχές που το μεγαλύτερο μέρος τους περιέχει νερό, όπως το εσωτερικό μέρος των κυττάρων.

Τι κάνει;

• Ενισχύει τα τριχοειδή αγγεία και τα τοιχώματα των κυττάρων
• Συμμετέχει στο σχηματισμό κολλαγόνου (Επιταχύνει την επούλωση πληγών, διατηρεί υγιείς τους συνδέσμους (που συνδέουν τους μύες με τα οστά), τους τένοντες (που συνδέουν τα οστά μεταξύ τους) και τα ούλα.
• Βοηθάει στην πρόληψη και βελτίωση των ασθματικών κρίσεων
• Αποτρέπει το σχηματισμό καταρράκτη
• Σαν αντιοξειδωτικό προστατεύει από τον καρκίνο και τις καρδιαγγειακές παθήσεις.
• Μειώνει τα συμπτώματα γρίπης, συντομεύει τη διάρκεια μιας ασθένειας.
• Συμμετέχει στην παραγωγή αιμοσφαιρίνης και βοηθά στην απορρόφηση του σιδήρου από τις τροφές.

Όταν το άτομο καταναλώνει τουλάχιστον πέντε μερίδες φρούτων και λαχανικών την ημέρα, η πρόσληψη βιταμίνης C ανέρχεται σε περίπου 200mg ημερησίως. Για τη μέγιστη πρόσληψη βιταμίνης C από φρούτα και λαχανικά είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι η βιταμίνη C αλλοιώνεται με το μαγείρεμα, την έκθεση στον ατμοσφαιρικό αέρα και το φως καθώς και από την παρατεταμένη αποθήκευση και μεταφορά τους.

Χρήσεις
Ο κυριότερος ρόλος της βιταμίνης C είναι να ρυθμίσει τις οξειδοαναγωγικές αντιδράσεις. Υπεισέρχεται στο μεταβολισμό των πρωτεϊνών, λιπών και υδατανθράκων και μετέχει στη διάπλαση του συνδετικού ιστού. Επηρεάζει τη λειτουργία των ενδοκρινών αδένων, επιδρά ευνοϊκά σε περιπτώσεις προσβολής από λοιμογόνα αίτια και προστατεύει από οξείδωση τις λιποδιαλυτές βιταμίνες. 

Επίσης η βιταμίνη C:

• μετέχει στην παραγωγή του κολλαγόνου, της θυροξίνης, επινεφρίνης, νορεπινεφρίνης, στεροειδών ορμονών και των αιμοσφαιρίων
• συντελεί στη διατήρηση της  καλής κατάστασης των αιμοφόρων αγγείων, των οστών και των δοντιών
• διευκολύνει την απορρόφηση του σιδήρου και φυλλικού οξέος από τον οργανισμό και συντελεί στην αποκατάσταση της υγείας
• συντελεί στην αυξημένη παραγωγή λευκοκυττάρων, αντισωμάτων και επαρκών επίπεδων ιντερφερόνων (πρωτεΐνες που έχουν ως βασικό ρόλο την παρεμπόδιση των πολλαπλασιασμών των ιών)
• έχει ισχυρή αντιοξειδωτική δράση
• μπορεί να αυξήσει την δράση αντιθρομβωτικών σκευασμάτων
• αλληλεπιδρά με τη δράση της βιταμίνης Β12 και δόση πάνω από 4gr την ημέρα προφυλάσσει από ανεπάρκεια σε Β12.

Στα άτομα που δεν καταναλώνουν αρκετά φρούτα και λαχανικά, συνίσταται συμπλήρωμα 200-500mg την ημέρα.

Πρόληψη
Ως αντιοξειδωτικό, η Βιταμίνη C παρέχει προστασία ενάντια στον καρκίνο και τα προβλήματα καρδιάς. Πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι τα χαμηλά επίπεδα αυτής της βιταμίνης σχετίζονται με καρδιακές κρίσεις. Επιπλέον, η Βιταμίνη C μπορεί πραγματικά να συμβάλει στην επιμήκυνση της ανθρώπινης ζωής. Σε μια μελέτη αποδείχτηκε ότι οι άνθρωποι που κατανάλωναν καθημερινά περισσότερα από 300mg Βιταμίνης C (από τροφές και συμπληρώματα) έζησαν περισσότερο από εκείνους που κατανάλωναν λιγότερα από 50mg ημερησίως.

Μία ακόμα μελέτη έδειξε ότι, σε μακροχρόνια βάση, τα συμπληρώματα Βιταμίνης C προστατεύουν σε περίπτωση καταρράκτη. Γυναίκες που λάμβαναν Βιταμίνη C για περισσότερο από 10 χρόνια είχαν κατά 77% χαμηλότερη πιθανότητα να εμφανίσουν πρόωρη θαμπάδα στον κρυσταλλοειδή χιτώνα των ματιών τους – που αποτελεί την πρώτη φάση εκδήλωσης καταρράκτη - σε σχέση με τις γυναίκες που δεν κατανάλωναν συμπληρώματα.

Πως θα την λάβετε;

Δοσολογία
Για καλή υγεία: 200mg ημερησίως Βιταμίνης C μέσω τροφής και συμπληρωμάτων διατροφής.
Για τη θεραπεία διαφόρων ασθενειών: Ανάλογα με την κατάσταση, 1000mg ημερησίως είναι η πιο ενδεδειγμένη ποσότητα.

Οδηγίες ΧρήσεωςΗ ενδεδειγμένη ποσότητα Βιταμίνης C απορροφάται ευκολότερα όταν λαμβάνεται μαζί με τα γεύματα. Επιπλέον, έχει ευεργετικά αποτελέσματα όταν συνδυάζεται με άλλα αντιοξειδωτικά, όπως η Βιταμίνη Ε.

ΠΡΟΣΟΧΗ!
Αν έχετε πέτρες στα νεφρά, παθήσεις νεφρών ή αιμοχρωμάτωση – γενετικό πρόβλημα κατά το οποίο ο οργανισμός εναποθέτει υπερβολική ποσότητα σιδήρου - περιορίστε την ημερήσια λήψη Βιταμίνης C σε 500mg (η Βιταμίνη C αυξάνει την απορρόφηση σιδήρου).
Η Βιταμίνη C μπορεί να αλλοιώσει τα αποτελέσματα ιατρικών εξετάσεων για το διαβήτη, τον καρκίνο του παχέος εντέρου και τα επίπεδα της αιμοσφαιρίνης. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, ενημερώστε πρώτα το γιατρό σας.

Βιταμίνη C ενάντια στο κρυολόγημα

Μέχρι τώρα επικρατούσε η άποψη ότι η βιταμίνη C προστατεύει από τα κρυολογήματα λόγω του ότι χρησιμοποιείται από τα λευκά αιμοσφαίρια του ανοσοποιητικού συστήματος.

Τα τελευταία χρόνια έχει συζητηθεί πολύ ο ρόλος της βιταμίνης C κατά του κρυολογήματος. Πολλές επιδημιολογικές και κλινικές μελέτες προσπαθούν να διευκρινίσουν κατά πόσο η βιταμίνη C στη δόση των 200mg ή μεγαλύτερη θα μπορούσε να μειώσει τη συχνότητα, τη διάρκεια ή τη σοβαρότητα του κοινού κρυολογήματος.

Η λήψη ενός συμπληρώματος βιταμίνης C δεν αποτελεί ασπίδα προστασίας εναντίον του κοινού κρυολογήματος.
Αυτό έδειξε νέα μελέτη ερευνητών του Εθνικού Πανεπιστημίου της Αυστραλίας και του Πανεπιστημίου του Ελσίνκι, η οποία επανεξέτασε 30 παλαιότερες έρευνες στις οποίες συμμετείχαν 11.350 άνθρωποι.

Σε ένα σύνολο 23 κοινοτήτων στους οποίους δόθηκε βιταμίνη C μέχρι και 2g ημερησίως, δε φάνηκε να αλλοιώνεται η συχνότητα της νόσου.

Σε 6 μελέτες που έγιναν σε μαραθωνοδρόμους, σκιερ και στρατιώτες που υποβλήθηκαν σε ακραίες κρύες θερμοκρασίες ή σε καταστάσεις εξουθενωτικής άσκησης παρατηρήθηκε μείωση κατά 50% της συχνότηταςε του κοινού κρυολογήματος.

Σε παιδιά και ενήλκες που έλαβαν προφύλαξη με βιταμίνη C η διάρκεια των επεισοδίων ήταν μειωμένη κατά 14% στα παιδιά και κατά 8% στους ενήλικες. 

Σε 7 θεραπευτικές δοκιμές, η επίδραση της βιταμίνης C κατά την έναρξη των συμπτωμάτων σε ενήλικες δε μείωσε τη διάρκεια των επεισοδίων. Σε μια μόνο περίπτωση, η χορήγηση μεγάλης δόσης βιταμίνης C κατά την έναρξη του κρυολογήματος, οδηγούσε σε σημαντική μείωση της διάρκειας της νόσου.

Οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα πως η προφυλακτική χορήγηση της βιταμίνης C με στόχο τη μείωση της συχνότητας της νόσου στον κανονικό πληθυσμό δε φαίνεται να είναι αποτελεσματική. 

Εξαίρεση αποτελούν οι άνθρωποι που εκτίθενται στο κρύο ή υποβάλλονται σε έντονη σωματική άσκηση, όπως οι αθλητές Μαραθωνίου, οι οποίοι θα μπορούσαν να μειώσουν κατά το ήμισυ, τις πιθανότητές τους να προσβληθούν από κρυολόγημα, λαμβάνοντας βιταμίνη C σε καθημερινή βάση.

Σε ειδικές συνθήκες λοιπόν κατά τις οποίες οι άνθρωποι χρησιμοποιούν προφύλαξη με βιταμίνη C πριν από ακραίες καταστάσεις σωματικής άσκησης ή έκθεσης σε υπερβολικό κρύο, τα ερευνητικά δεδομένα δείχνουν ότι τα συμπληρώματα βιταμίνης C μπορούν να έχουν ευεργετικές δράσεις. 

Διαιτητικές πηγές
Εσπεριδοειδή φρούτα και χυμοί, μπρόκολα, σκουροπράσινα πυκνόφυλλα λαχανικά, κόκκινες πιπεριές, φράουλες, ακτινίδια αποτελούν καλές πηγές λήψης Βιταμίνης C.

 

Γράφει η Ίσαρη Γεωργία, κλινική διαιτολόγος-διατροφολόγος, πτυχιούχος Χαροκοπείου Πανεπιστημίου, Επιστημινικός Συνεργάτης Γενικού Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου «Αττικόν», Τμήμα Παχυσαρκίας

Η θρεπτική αξία του ρυζιού

Πολύ λίγα δημητριακά έχουν τη σημασία του ρυζιού στη διατροφή των ανθρώπων παγκοσμίως. 

 
Το ρύζι δίνει στο σύνολο των ανθρώπων το 20% ενέργειας, το 13% των πρωτεϊνών που χρειάζεται ο οργανισμός τους. Για το 50% έως το 66% του πληθυσμού της γης, το ρύζι αποτελεί μια πολύ σημαντική πηγή πρόσληψης διατροφικής ενέργειας.
Το ρύζι είναι πλούσιο σε σύνθετους υδατάνθρακες, πρωτεΐνες, βιταμίνες και άλλα ανόργανα στοιχεία. Είναι εύπεπτο, δεν προκαλεί αλλεργία. Σε αντίθεση με το σιτάρι, δεν περιέχει γλουτένιο που είναι αιτία της ασθένειας κοιλιοκάκης.
Το ρύζι δεν περιέχει χοληστερόλη και άλλα λίπη ούτε και νάτριο.
Είναι πλούσιο σε φυτικές ίνες, κάλιο, μαγνήσιο, φωσφόρο, σίδηρο, βιταμίνες Β και βιταμίνη Ε.

Φυτικές ίνες

Οι φυτικές ίνες του ρυζιού μειώνουν τη χοληστερόλη αίματος. Η πλούσια σε φυτικές ίνες διατροφή έχει συσχετισθεί με χαμηλότερη συχνότητα καρδιακών παθήσεων τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες.

Κάλιο

Το κάλιο είναι απαραίτητο για τη ρύθμιση του ισοζυγίου του νερού στον οργανισμό, για τη λειτουργία των νεφρών, για τα επίπεδα οξύτητας του αίματος, για τη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης και για τη νευρομυϊκή λειτουργία. Ο ρόλος του στη μεταφορά των ηλεκτρικών σημάτων για τη λειτουργία της καρδίας είναι καθοριστικός.
Είναι απαραίτητο η διατροφή να παρέχει ικανοποιητικό κάλιο, το οποίο μειώνει τον κίνδυνο υψηλής πίεσης και εγκεφαλικών επεισοδίων.

Μαγνήσιο

Το μαγνήσιο είναι απαραίτητο στο μεταβολισμό των οστών, των πρωτεϊνών και τη σύνθεση λιπαρών οξέων που είναι απαραίτητα για τη δημιουργία νέων κυττάρων. Η έκκριση ινσουλίνης και η λειτουργία της απαιτούν μαγνήσιο. Η ενεργοποίηση των βιταμινών Β, η χαλάρωση των μυών, η πήξη του αίματος, η μείωση της αρτηριακής πίεσης και η παραγωγή ενέργειας στον οργανισμό (ATP), χρειάζονται μαγνήσιο.

Φωσφόρος

Ο φωσφόρος είναι ανόργανο στοιχείο που είναι σημαντικό για τη δημιουργία δυνατών οστών και δοντιών. Ο φωσφόρος είναι επίσης σημαντικός για την απελευθέρωση ενέργειας από τα λίπη, τις πρωτεΐνες και τους υδατάνθρακες κατά τη διάρκεια των μεταβολικών διεργασιών. Συμμετέχει στη σύνθεση του γενετικού υλικού, των κυτταρικών μεμβρανών και πολλών ενζύμων.

Σίδηρος
Ο σίδηρος είναι απαραίτητο στοιχείο για την αιμοσφαιρίνη των ερυθρών αιμοσφαιρίων και την πρωτεΐνη που μεταφέρει το οξυγόνο στο αίμα. Η έλλειψη σιδήρου οδηγεί σε αναιμία. Οι άνθρωποι που έχουν έλλειψη σιδήρου κουράζονται εύκολα.

Βιταμίνη Β1 (Θειαμίνη)

Τα κύτταρα του νευρικού συστήματος απαιτούν βιταμίνη Β1 για να λειτουργούν κανονικά. Είναι αναγκαία για τον καταβολισμό των υδατανθράκων, των λιπών, των πρωτεϊνών και για την παραγωγή ενέργειας για τον οργανισμό (ATP)

Βιταμίνη Β3 (Νιακίνη)

Η βιταμίνη Β3 εμπλέκεται στη ρύθμιση της χοληστερόλης, στην απελευθέρωση ενέργειας από τους υδατάνθρακες, στον καταβολισμό του αλκοόλ και στο μεταβολισμό των λιπών.

Βιταμίνη Β6

Η βιταμίνη Β6 έχει καθοριστικό ρόλο στην επεξεργασία των αμινοξέων, που είναι τα θεμελιώδη στοιχεία από τα οποία αποτελούνται οι πρωτεΐνες, όπως επίσης μερικές ορμόνες του οργανισμού μας.
Η βιταμίνη Β6 είναι επίσης απαραίτητη για τη σύνθεση ζωτικών ουσιών που έχουν σημαντικό ρόλο στον εγκέφαλο όπως η σεροτονίνη, η μελατονίνη και η ντοπαμίνη. Λόγω του ότι έχει ρυθμιστικό ρόλο για τη σύνθεση των εν λόγω ουσιών και άλλων νευροδιαβιβαστών, η βιταμίνη Β6 έχει μεγάλη αξία για τις πνευματικές λειτουργίες και πιθανόν για την ψυχική διάθεση.
Τέλος, η βιταμίνη Β6 ενεργεί σε συνέργεια με το φολικό οξύ και τη βιταμίνη Β12 για τη μείωση της ομοκυστεΐνης στον οργανισμό, της οποίας η αυξημένη συγκέντρωση έχει συσχετισθεί με μεγαλύτερο κίνδυνο για καρδιοπάθειες, εγκεφαλικά επεισόδια, οστεοπόρωση και ασθένεια του Αλτσχάιμερ.

Βιταμίνη Β9 (φολικό οξύ)

Το φολικό οξύ είναι μια υδατοδιαλυτή βιταμίνη, βοηθά στη δημιουργία των ερυθρών αιμοσφαιρίων και στη σύνθεση του γενετικού υλικού σε όλα τα κύτταρα του οργανισμού.
Το φολικό οξύ είναι απαραίτητο στις φάσεις ανάπτυξης κατά την κύηση και στην παιδική ηλικία. Η έλλειψη φολικού οξέος στα πρώτα στάδια της εγκυμοσύνης είναι δυνατό να οδηγεί σε εκ γενετής ανωμαλίες του νευρικού συστήματος.
Επίσης το φολικό οξύ βοηθά τις πνευματικές λειτουργίες, τη μνήμη και συμβάλλει κατά των καρδιοπαθειών.

Βιταμίνη Β5 (παντοθενικό οξύ)

Πρόκειται για βιταμίνη απαραίτητη για το μεταβολισμό πρωτεϊνών, υδατανθράκων και λιπιδίων. Βοηθά στη σύνθεση αντισωμάτων, στο μεταβολισμό ανόργανων στοιχείων και ιχνοστοιχείων. Είναι απαραίτητο για τη διατήρηση κανονικών επιπέδων γλυκόζης στο αίμα.

Βιταμίνη Ε

Η βιταμίνη Ε είναι ισχυρός αντιοξειδωτικός παράγοντας που προστατεύει τις μεμβράνες των κυττάρων και άλλα λιποδιαλυτά στοιχεία του οργανισμού. Η προστασία από την οξείδωση της κακής χοληστερόλης LDL, μειώνει τον κίνδυνο καρδιαγγειακών παθήσεων. Επίσης ορισμένες έρευνες έχουν δείξει κάποιο ρόλο της βιταμίνης αυτής στη ρύθμιση της γλυκόζης αίματος και ενδεχομένως στην πρόληψη και θεραπεία του διαβήτη.

πηγή: medlook

Το άσπρο ρύζι αυξάνει τον κίνδυνο για διαβήτη, ενώ το καστανό τον μειώνει!
Η μεγάλη κατανάλωση άσπρου ρυζιού αυξάνει τον κίνδυνο για εμφάνιση διαβήτη τύπου 2, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, η οποία παράλληλα επιβεβαιώνει ότι το αναποφλοίωτο καστανό ρύζι είναι πιο υγιεινό και μειώνει τον κίνδυνο για διαβήτη. Η αντικατάσταση του άσπρου ρυζιού, το οποίο αυξάνει το σάκχαρο στο αίμα, με καστανό ρύζι και με άλλα δημητριακά ολικής αλέσεως μπορεί να μειώσει κατά το ένα τρίτο την πιθανότητα εμφάνισης διαβήτη. Οι άνθρωποι που τρώνε τουλάχιστον πέντε μερίδες άσπρο ρύζι την εβδομάδα, έχουν 17% μεγαλύτερες πιθανότητες εμφάνισης διαβήτη σε σχέση με όσους τρώνε λιγότερο από μια μερίδα τον μήνα (κάθε μερίδα υπολογίζεται ότι είναι 150 γραμμάρια). Από την άλλη, όσοι τρώνε δύο ή περισσότερες μερίδες καστανό ρύζι την εβδομάδα, έχουν 11% μικρότερο κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2 σε σχέση με όσους τρώνε λιγότερο από μια μερίδα τον μήνα. Η έρευνα, που μελέτησε δεδομένα 22 ετών από 197.000 ενήλικους, έγινε από ερευνητές της Σχολής Δημόσιας Υγείας του πανεπιστημίου Χάρβαρντ και δημοσιεύτηκε στο ιατρικό περιοδικό "Archives of Internal Medicine", σύμφωνα με τα πρακτορεία Ρόιτερ και Γαλλικό και το BBC. Σύμφωνα με τους ερευνητές, η αντικατάσταση της κατανάλωσης άσπρου ρυζιού και άλλων κατεργασμένων δημητριακών με δημητριακά ολικής αλέσεως και με καστανό ρύζι βοηθά στην μείωση του κινδύνου για διαβήτη. Ακόμα και η αντικατάσταση σε καθημερινή βάση απλώς του ενός τρίτου ρυζιού (περίπου 50 γραμμάρια) μιας τυπικής ημερήσιας μερίδας άσπρου με την ίδια ποσότητα καστανού ρυζιού μπορεί να μειώσει κατά 16% τον κίνδυνο διαβήτη. Η αντικατάσταση του άσπρου ρυζιού με άλλα πλήρη δημητριακά μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο διαβήτη κατά 36%. Οι διαβητικοί έχουν υψηλό επίπεδο σακχάρων στο αίμα, κάτι που οφείλεται στην αδυναμία του οργανισμού να παράγει αρκετή ινσουλίνη, ώστε να διασπάσει αυτό το σάκχαρο σε γλυκόζη και ενέργεια. Περίπου 180 εκατ. άτομα παγκοσμίως πάσχουν από διαβήτη, ο οποίος συνδέεται με την παχυσαρκία, την έλλειψη σωματικής άσκησης και την κακή διατροφή. Το ρύζι χάνει τα περισσότερα από τα θρεπτικά συστατικά του, όταν υφίσταται κατεργασία για να προκύψει η λευκή ποικιλία του. Το ανεπεξέργαστο καστανό αναποφλοίωτο ρύζι έχει περισσότερες ίνες, μέταλλα, βιταμίνες και φυτοχημικά σε σχέση με το λευκό ρύζι. Επίσης δεν αυξάνει το επίπεδο σακχάρου στο αίμα όσο το λευκό. Το άσπρο ρύζι συνεισφέρει σχεδόν 2% των συνολικών ημερήσιων θερμίδων στη διατροφή του μέσου ανθρώπου, ενώ το καστανό ρύζι λιγότερο από 1%. Οι ειδικοί συνιστούν ότι τουλάχιστον το 50% της λήψης υδρογονανθράκων πρέπει να προέρχεται από πλήρη δημητριακά (ολικής αλέσεως) όπως το καστανό ρύζι. Πάνω από το 70% του ρυζιού που καταναλώνεται στις ανεπτυγμένες χώρες, είναι λευκό. πηγή: iatrikathemata.gr

Συνταγές για νοστιμότατο Ρύζι

Ριζότο με κοτόπουλο

Υλικά
1 μικρό κοτόπουλο κομμένο κομμάτια
3 + 3 κουταλιές βούτυρο
2 κουταλιές ελαιόλαδο
1 κλαδί σέλερι ψιλοκομμένο
1 καρότο ψιλοκομμένο
1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο
Αλάτι, άσπρο πιπέρι
1 κούπα λευκό ξηρό κρασί
2 φλ. τσαγιού ρύζι αρμπόριο (ή καρολίνα)
Τα συκωτάκια του κοτόπουλου, ψιλοκομμένα
6 φλ. πολύ ζεστό ζωμό κότας
                                                                                    5 – 6 κουταλιές τριμμένη παρμεζάνα

Εκτέλεση
Ζεσταίνετε σε κατσαρόλα το μισό βούτυρο (3 κουταλιές) και το ελαιόλαδο και μαραίνετε το κρεμμύδι, το σέλερι και το καρότο για 2 λεπτά. Προς το τέλος προσθέτετε και το κοτόπουλο, αφού το αλατοπιπερώσετε καλά. Δυναμώνετε τη φωτιά και γυρίζετε το κοτόπουλο να ροδίσει ολόγυρα. Προσθέτετε το κρασί, σκεπάζετε την κατσαρόλα και χαμηλώνετε τη φωτιά. Αφήνετε να βράσει για 30 περίπου λεπτά (να μαλακώσει καλά το κοτόπουλο). Στη διάρκεια ελέγχετε τα υγρά του, να μην στεγνώσει (σε χαμηλή φωτιά και με καλά σκεπασμένη την κατσαρόλα δεν έχει τέτοιο φόβο).
Βγάζετε με τρυπητή κουτάλα το κοτόπουλο από τη φωτιά και το φυλάτε σε ζεστό μέρος να μην κρυώσει. Ρίχνετε στην κατσαρόλα που έβρασε το κοτόπουλο, χωρίς να αδιάσετε τους χυμούς του, το ρύζι και τα συκωτάκια. Μαγειρεύετε 2 – 3 λεπτά σε δυνατή φωτιά. Στη συνέχεια προσθέτετε τον ζωμό κότας, από μισό φλιτζάνι κάθε φορά. Όταν απορροφηθεί αυτό, προσθέτετε κι άλλο, μέχρι να τελειώσει ο ζωμός και να μαλακώσει το ρύζι (θα πάρει 16 λεπτά περίπου). Αλατίζετε και προσθέτετε το υπόλοιπο βούτυρο και την παρμεζάνα.
Μεταφέρετε το ριζότο σε πιατέλα, βάζετε και τα κομμάτια του κοτόπουλου και σερβίρετε. 

 

Ρύζι πιλάφι με λαχανικά  

Γρήγορη και εύκολη συνταγή για ρύζι πιλάφι με λαχανικά. Αν γίνει με νερό αντί ζωμό, είναι νηστίσιμη συνταγή.

Προετοιμασία: 10 λεπτά | Μαγείρεμα: 25 | Σύνολο: 35 λεπτά
Συνταγή για: 6 μερίδες

Διατροφικά στοιχεία για 1 μερίδα
Θερμίδες: | Λιπαρά:


Υλικά:
Ψιλοκομμένο κρεμμύδι: 1 μέτριο
Ελαιόλαδο: 4 κουταλιές
Κομμένα φέτες μανιτάρια: 1 κούπα
Ψιλοκομμένη πράσινη ή κόκκινη πιπεριά: 1 μεγάλη
Κομμένα κύβους καρότα: 2 μέτρια
Φρέσκο ή κατεψυγμένο αρακά: 1/2 κούπα
Ρύζι τύπου Αμερικής: 1 1/2 κούπα
Ζεστό ζωμό κότας (ή νερό και 1 κύβο): 3 - 4 κούπες
Αλάτι, πιπέρι: όσο σας αρέσει

Οδηγίες:
1. Ζεσταίνετε το ελαιόλαδο και σοτάρετε το κρεμμύδι και την πιπεριά. Προσθέτετε τα μανιτάρια και μαγειρεύετε μέχρι να εξατμιστούν τα υγρά τους.
2. Προσθέτετε τα ρύζι και μαγειρεύετε μισό λεπτό. Τέλος προσθέτετε τον αρακά, το καρότο και το ζωμό (προσθέστε αρχικά 3 κούπες και αν χρειαστεί στη συνέχεια, προσθέτετε κι άλλο). Αλατοπιπερώνετε, σκεπάζετε την κατσαρόλα, χαμηλώνετε τη φωτιά και αφήνετε να βράσει, μέχρι να μαλακώσει το ρύζι και να πιεί τα υγρά του. Που και που ανακατεύετε.
3. Βάζετε σε πιατέλα και σερβίρετε πολύ ζεστό. Για ιδιαίτερες περιπτώσεις, μπορείτε να βάλετε το ρύζι σε ατομικά φορμάκια με κατάλληλο σχήμα π.χ. καρδιά για του Αγίου Βαλεντίνου, αστέρι για τα Χριστούγεννα κοκ. 

πηγή: radicio

Κυκλοφορία του αίματος - Τροφές Προστάτες vs Εχθροί

Πίνετε γάλα για να διατηρείτε γερά τα οστά σας, ενώ γνωρίζετε ότι η κατανάλωση φρούτων και λαχανικών συμβάλλει στην καλή λειτουργία του οργανισμού σας. Tι κάνετε, όμως, για το αίμα σας; Kρυώνουν τα πόδια σας ή αισθάνεστε εξάντληση τον τελευταίο καιρό; H αιτία «κρύβεται» σε διαφορετικές διαταραχές της κυκλοφορίας του αίματος. Για να βοηθήσετε τον οργανισμό σας, δεν έχετε παρά... να το ρίξετε στο φαγητό!


Ξηροί καρποί για τα κρύα πόδια!
Aν την ώρα που ξαπλώνετε στο κρεβάτι, ο σύντροφός σας παραπονιέται ότι τα πόδια σας είναι παγωμένα, πριν αντιδράσετε, σκεφτείτε ότι τα κρύα άκρα μπορεί να αποτελούν ένδειξη κακής κυκλοφορίας του αίματος. Σε αυτή την περίπτωση, το αίμα δεν επιστρέφει, όπως θα έπρεπε στην καρδιά, με αποτέλεσμα τη δημιουργία φλεβικής ανεπάρκειας των κάτω άκρων και συνήθως την ανάπτυξη κιρσών και ευρυαγγειών. Μια χούφτα ξηροί καρποί ΧΩΡΙΣ άλας την μέρα (κυρίως τα αμύγδαλα, τα καρύδια και οι σπόροι κουκουναριού) είναι πλούσιοι σε μονοακόρεστα και πολυακόρεστα λιπαρά οξέα, απαραίτητα για την καλή κυκλοφορία και τη ρευστότητα του αίματος. Eπίσης, το ελαιόλαδο, όπως και το αβοκάντο, αποτελούν καλή πηγή μονοακόρεστων λιπαρών και φυτικών ινών, που συμβάλλουν στην αύξηση της καλής χοληστερίνης και επομένως καθαρίζουν τα αγγεία. Oι ειδικοί συστήνουν να καταναλώνουμε φρούτα (όπως μπανάνα ή φράουλα), καρότα, σπαράγγια, φασόλια και αρακά, τροφές δηλαδή πλούσιες σε αντιοξειδωτικά στοιχεία, σε βιταμίνη C και κάλιο. Pυθμίζουν την πίεση, εξισορροπούν τα υγρά του σώματος και επομένως βοηθούν στην καλή κυκλοφορία. Yπάρχουν, επίσης, ενδείξεις ότι το σκόρδο ελαττώνει τη συσσώρευση αιμοπεταλίων και άρα βοηθάει και αυτό με τη σειρά του.


Pίξτε το έξω!
Ένα ποτηράκι κόκκινο κρασί συστήνουν επίσης οι ειδικοί. Aποτελεί καλή πηγή ριβοστερόλης, που δρα αντιοξειδωτικά, βελτιώνοντας την κυκλοφορία του αίματος. Συνοδεύστε το με ένα... καυτερό γεύμα! Προσθέστε τσίλι ή κάρι στο φαγητό και ανεβάστε τη θερμοκρασία του σώματός σας! H υπεραιμία που θα δημιουργηθεί, θα εντείνει την κυκλοφορία του αίματος. Προσοχή, όμως! H κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα με το στομάχι.
Πλούσιες σε αντιοξειδωτικά και άρα ευεργετικές για την κυκλοφορία του αίματος θεωρούνται και ορισμένες «ιδιαίτερες» τροφές, όπως το τζίντζερ, το μοσχοκάρυδο, ο κρόκος (σαφράν), αλλά και ο βασιλικός πολτός.


Συκώτι για την αναιμία (ΠΡΟΤΙΜΗΣΤΕ ΦΑΚΕΣ/ΣΠΑΝΑΧΙ.. ΓΙΑΤΙ ΜΑΖΕΥΕΙ ΤΟΞΙΝΕΣ ΤΟ ΣΥΚΩΤΙ)
Nιώθετε ότι κουράζεστε εύκολα τον τελευταίο καιρό; Mια πιθανή αιτία είναι η σιδηροπενική αναιμία, η οποία εκδηλώνεται όταν οι αποθήκες σιδήρου του οργανισμού αδειάσουν. H σταδιακή μείωση των αποθεμάτων μπορεί να οφείλεται σε στερητικές δίαιτες, στην ελλιπή απορρόφηση σιδήρου, στην κατάχρηση φαρμάκων, σε έντονη έμμηνο ρύση ή σε ασθένειες του πεπτικού συστήματος. Για να βοηθήσετε τον οργανισμό σας, χρειάζεται να καταναλώνετε περισσότερο σίδηρο, τον οποίο θα βρείτε κυρίως σε ζωικές τροφές (κρέας, ψάρι, πουλερικά), αλλά και σε φυτικές (φρούτα, λαχανικά, ξηρούς καρπούς, όσπρια, σιτηρά). O ζωικός, όμως, είναι προτιμότερος, επειδή απορροφάται καλύτερα από τον οργανισμό. Mάλιστα, το συκώτι αποτελεί την πλουσιότερη πηγή σιδήρου, αφού το ήπαρ είναι το όργανο όπου αποθηκεύεται κατά κύριο λόγο ο σίδηρος.
Προσοχή! Tο συκώτι, εκτός από σίδηρο, είναι πλούσιο και σε βιταμίνη A. H κατανάλωση, λοιπόν, μεγάλων ποσοτήτων συκωτιού μπορεί να οδηγήσει σε υπερβιταμίνωση.


προσοχή
Oι «εχθροί» του αίματος

• Tα κορεσμένα και τα trans λιπαρά θεωρούνται οι βασικοί «εχθροί» του αίματος. Επικάθονται στα αγγεία και μειώνουν τη διάμετρό τους, εμποδίζοντας έτσι την καλή κυκλοφορία του αίματος. Άνθρωποι, λοιπόν, που καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες τέτοιου είδους λιπαρών, κινδυνεύουν να αναπτύξουν αθηροσκλήρωση.
• Tο αλάτι, όταν υπερβαίνει τη συνιστώμενη ποσότητα, συμβάλλει στην αύξηση της πίεσης. Ένας υγιής άνθρωπος θα πρέπει να καταναλώνει 6 γρ. αλάτι (1 κουταλάκι) τη μέρα. Επειδή, όμως, το νάτριο υπάρχει σε πολλές από τις τροφές που βάζουμε καθημερινά στο τραπέζι μας (π.χ. στο γάλα, το κρέας, το ψωμί), καλό είναι να υπολογίζουμε 1/2 κουταλάκι τη μέρα.


Kρέας για τις πληγές
Mια πληγή κλείνει συνήθως μετά την πάροδο 8-10 ημερών. O χρόνος επούλωσης, όμως, πέρα από το μέγεθος της πληγής ή τις τυχόν επιπλοκές που μπορεί να υπάρξουν, εξαρτάται και από τον οργανισμό του κάθε ατόμου. Για να συντελεστεί η διαδικασία της επούλωσης, χρειάζεται η μεταφορά όλων των συστατικών του αίματος στο σημείο που έχει τραυματιστεί. Oι πρωτεΐνες είναι από τα πιο απαραίτητα συστατικά που μεταφέρονται με τα αιμοφόρα αγγεία. O οργανισμός ενός ανθρώπου, με π.χ. χαμηλές πρωτεΐνες στο αίμα του, που δεν τρέφεται καλά επειδή ακολουθεί στερητική δίαιτα, δεν είναι σε θέση να επουλώσει καλά τα τραύματά του. Mεγάλη περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη έχει το ασπράδι του αυγού, το κρέας και τα ψάρια. Mε μειωμένη επούλωση των πληγών, όμως, συσχετίζεται και η έλλειψη της βιταμίνης C. Για να καλύψετε τις ανάγκες του οργανισμού σας, καταναλώστε κόκκινη πιπεριά, ντομάτα ή φράουλες.


«Πράσινα» για καλύτερη πήξη του αίματος
H πήξη του αίματος είναι ένας πολύπλοκος μηχανισμός που επηρεάζει την αιμορραγία και οφείλεται κυρίως στα συστατικά του αίματος και στο αγγειακό τοίχωμα. Πρέπει να βρίσκεται πάντα μέσα σε συγκεκριμένα φυσιολογικά επίπεδα, αφού οποιαδήποτε απόκλιση συνδέεται με νοσογόνους καταστάσεις. Aν υπάρχει αναστολή του μηχανισμού πήξης, οι ασθενείς αιμορραγούν πολύ εύκολα, ενώ στην περίπτωση αυξημένης πηκτικότητας του αίματος είναι πιθανό να δημιουργηθούν θρομβώσεις. Tροφές που περιέχουν βιταμίνη K συμβάλλουν όχι μόνο στην καλύτερη πήξη του αίματος, αλλά και στην αποφυγή εσωτερικών αιμορραγιών. Eπιλέξτε, λοιπόν, πράσινα λαχανικά, χόρτα, ραδίκια, αρακά, σπανάκι, μπρόκολο, λαχανάκια Bρυξελλών, μπάμιες, λάχανο ή αγγούρι με τη φλούδα του.

Πηγή: vita.gr

ΒΙΤΑΜΙΝΕΣ: Οφέλη και Προβλεπόμενες Ημερήσιες Δόσεις

Τι είναι οι βιταμίνες;

 
Οι βιταμίνες είναι οργανικές ενώσεις που σε πολύ μικρές ποσότητες είναι απαραίτητες για την ανάπτυξη και την κανονική λειτουργία του οργανισμού.
Κάποιες από αυτές τις θαυματουργές ουσίες συντίθενται από τον οργανισμού αλλά σε ανεπαρκής ποσότητες. Κάποιες άλλες όμως δεν μπορούν να συντεθούν από τον οργανισμό, για αυτό το λόγο πρέπει να λαμβάνονται με την τροφή.

Για τις περισσότερες διαδικασίες του μεταβολισμού οι βιταμίνες αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο. Χωρίς την παρουσία τους θα ήταν αδύνατες πολλές βιοχημικές αντιδράσεις του ανθρώπινου οργανισμού. Ή κάποιες θα γίνονταν πολύ αργά και ακανόνιστα. Οι βιταμίνες είναι αναγκαίες για την αφομοίωση των πρωτεϊνών, των υδατανθράκων και των λιπών. Είναι υπεύθυνες για την σύνθεση των ορμονών και των ενζύμων. Ενισχύουν το αμυντικό σύστημα του οργανισμού, ρυθμίζουν την ανάπτυξη, και τέλος σημαντικός είναι ο ρόλος τους στην καλή λειτουργία του νευρικού συστήματος.

Πόσες βιταμίνες υπάρχουν και πως ονομάζονται;
Σήμερα είναι γνωστές 16 βιταμίνες κάθε μια από τις οποίες έχει διαφορετική χημική δομή και εκτελεί διαφορετική εργασία στον οργανισμού. Οι βιταμίνες διακρίνονται σε λιποδιαλυτές οι οποίες διαλύονται στο λίπος και στις υδατοδιαλυτές που διαλύονται στο νερό.
Από χημική άποψη οι λιποδιαλυτές βιταμίνες περιέχουν άνθρακα, υδρογόνο και οξυγόνο. Ενώ οι υδατοδιαλυτές περιέχουν και άζωτο.

Λιποδιαλυτές είναι οι βιταμίνες A, D, E και K. Έχουν την τάση να αποθηκεύονται στους ιστούς και ιδιαίτερα στο ήπαρ σε αντίθεση με τις υδατοδιαλυτές. Βραχυπρόθεσμη έλλειψη τους από τον οργανισμού μπορεί να αναπληρωθεί από την χρήση αυτών των αποθεμάτων. Η υπερδοσολογία όμως έχει ως αποτέλεσμα την υπερβολική συγκέντρωση, με πολύ δυσάρεστες επιπτώσεις στην υγεία. 

Υδατοδιαλυτές είναι οι βιταμίνες B1, B2, B5 (παντοθεικό οξύ), B6, Β9 (φολικό οξύ), B12, C, H (βιοτίνη), χολίνη, ινοσιτόλη και το παρα-αμινοβενζοικό οξύ (PABA). Τυχόν πλεονάζουσα ποσότητα δεν αποθηκεύεται στο οργανισμού, αλλά αποβάλλεται με τον ιδρώτα και τα ούρα. Εξαίρεση αυτού αποτελεί η βιταμίνης Β12. 

Παρόλα αυτά η υπερβολική δοσολογία τους μπορεί να οδηγήσει σε ανεπιθύμητες παρενέργειες τον οργανισμού.

Αναλυτικές πληροφορίες για τις βιταμίνες

Παρακάτω υπάρχει πλήρη ανάλυση με όλες τις πληροφορίες γύρω από τις βιταμίνες. Την χρησιμότητα τους στον οργανισμού, την ημερήσια δοσολογία που χρειαζόμαστε και τέλος σε ποιες τροφές μπορούμε να τις βρούμε.

Προβιταμίνη Α ή β-καροτένιο

Χρησιμότητα: Το β-καροτένιο είναι η προβιταμίνη της βιταμίνης Α. Βοηθάει στην προστασία των κυττάρων από τις ελεύθερες ρίζες και μετατρέπεται στον οργανισμό σε βιταμίνη Α. Η βιταμίνη Α ενισχύει την όραση και βοηθάει την καλή λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος. Συντελεί στην ανάπτυξη και την διατήρηση γερών οστών και υγιούς δέρματος, μαλλιών, δοντιών και ούλων. Τέλος καταπολεμά την ξηρότητα του δέρματος και ισχυροποιεί την υγεία των βλεννογόνων.

Ημερήσια δόση: Η ημερήσια δόση της Α πρέπει να είναι στις 4000-5000 διεθνείς μονάδες. Όταν η ημερήσια δόση ξεπερνά τις 50.000 διεθνείς μονάδες τότε εμφανίζονται προβλήματα υπερβιταμίνωσης. Τα συμπτώματα της κατάχρησης είναι πονοκέφαλος, εμετοί, τριχόπτωση και δερματικές παθήσεις.

Πηγές φυσικής βιταμίνης Α: Μουρουνέλαιο, συκώτι, ραδίκια, καρότα, σπανάκι, τυρί, βούτυρο, γλυκοπατάτα, μαϊντανός, κόκκινες πιπεριές, βερίκοκα, μπρόκολο, αυγά. 

Πρέπει να σημειώσουμε ότι οι ζωικές πηγές βιταμίνης Α απορροφώνται καλύτερα και χρησιμοποιούνται πιο αποτελεσματικά από τον οργανισμό από ότι οι φυτικές πηγές. Ενώ οι φυτικές πηγές έχουν το πλεονέκτημα να μη μας επιβαρύνουν με λίπος.

Την βιταμίνη Α πρωτοανακάλυψαν οι Elmer V. McCollum και M. Davis κατά την διάρκεια ερευνών το 1912-14. Σύνθεση της βιταμίνης Α εργαστηριακά έγινε πρώτη φορά το 1947.

Βιταμίνη Β1 ή θειαμίνη

Χρησιμότητα: Η βιταμίνη Β1 είναι ο βασικός παράγοντας για τον μεταβολισμού των υδατανθράκων, του λίπους και των πρωτεϊνών για την απελευθέρωση ενέργειας. Εξάλλου όλες οι βιταμίνες του συμπλέγματος Β είναι υπεύθυνες για την παραπάνω διαδικασία. Η βιταμίνης Β1 βοηθάει στην ανάπτυξη, την καλή λειτουργία της καρδιάς και του νευρικού συστήματος. Παράλληλα αυξάνει την πνευματική δραστηριότητα, καθορίζει την όρεξη, τον μυϊκό τόνο και την φυσιολογική διανοητική κατάσταση.

Ημερήσια δόση: Η ημερήσια δόση της θειαμίνης πρέπει να είναι στο 1,5 mg.
Είναι τοξική σε πολύ μεγάλες δόσεις.

Πηγές φυσικής βιταμίνης Β1: Μαγιά μπύρας, κόκκινο κρέας, βασιλικός πολτός, ξηροί καρποί, όσπρια, δημητριακά, μαύρο ψωμί, γάλα, αυγά, συκώτι.

Η υπόθεση για την ύπαρξη κάποιας ουσίας που υπάρχει σε κάποια τρόφιμα και καταπολεμάει την ασθένεια BERI BERI ή ασθένεια του "ύπνου" ανήκει στον Ιάπωνα Καθηγητή K. Takaki, γενικό διευθυντή των ιαπωνικών ναυτικών ιατρικών υπηρεσιών, την δεκαετία του 1880. Ο Takaki διέταξε μια αύξηση των λαχανικών, του κριθαριού, των ψαριών και του κρέατος εις βάρος του ρυζιού στο διατροφολόγιο του ιαπωνικού πολεμικού ναυτικού. Το αποτέλεσμα ήταν η εξάλειψη της BERI-BERI στο ιαπωνικό ναυτικό από 40% σε 0% μέσα σε μόλις 6 χρόνια.

Την βιταμίνη Β1 την ανακάλυψε ο Casimir Funk το 1912, αν και σε καθαρή κρυσταλλική μορφή την απομόνωσαν οι Δρ B. C. P. Jansen και ο Δρ W. Donath, το 1926. Όμως το σωστό τύπο και τη σύνθεση της βιταμίνης Β1 την δημοσίευσε ο Δρ Robert R. Williams, to 1937.

Βιταμίνη Β2 ή ριβοφλαβίνη

Χρησιμότητα: Η βιταμίνη Β2 βοηθαει στην ανάπτυξη και την αναπαραγωγή. Συμβάλλει στη δημιουργία υγιούς δέρματος, νυχιών, μαλλιών, βοηθαει στην όραση, καταπραΰνει οιδήματα στο στόμα, στα χείλη, στη γλώσσα και τέλος βελτιώνει τον μεταβολισμού.

Ημερήσια δόση: Η ημερήσια δόση της ριβοφλαβίνης πρέπει να είναι μεταξύ 1,2 και 1,6 mg. Είναι τοξική σε πολύ μεγάλες δόσεις.

Πηγές φυσικής βιταμίνης Β2: Συκώτι, βασιλικός πολτός, γάλα, τυριά, αυγά, όσπρια, δημητριακά, μαγιά μπύρας, σουσάμι.

Πρέπει να σημειωθεί ότι η βιταμίνη Β2 είναι απαραίτητη για να ενεργοποιήσει τη βιταμίνη B6 (pyridoxine) και το φολικό οξύ. Βοηθάει επίσης στην δημιουργία της Νιασίνης και στην λειτουργία των επινεφρίδιων αδένων.

Ο D. T. Smith και ο E. G. Hendrick, ανακάλυψαν την βιταμίνη Β2 το 1926. Οι εφευρέτες των συνθετικών βιταμινών, Max Tishler και ο Robert Williams ανακάλυψαν την μέθοδο για την σύνθεση της.

Βιταμίνη Β3 ή νιασίνη ή νικοτιναμίδιο

Χρησιμότητα: Η βιταμίνη Β3 είναι απαραίτητη για την σύνθεση των σεξουαλικών ορμονών, την υγεία του δέρματος και του πεπτικού συστήματος. Αυξάνει την ενέργειας αξιοποιώντας κατάλληλα τις τροφές ενώ μειώνει την ένταση των ημικρανιών, την χοληστερίνη, τα τριγλυκερίδια και την υψηλή πίεση του αίματος. Επίσης είναι απαραίτητη για την καλή λειτουργία του εγκεφάλου. Η έλλειψη της φαίνεται από την ένταση, την κατάθλιψη και την αστάθεια.

Ημερήσια δόση: Η ημερήσια δόση της νιασίνης κυμαίνεται από 13 έως 16 mg.
Έχει τοξική δράση σε δόσεις μεγαλύτερες από 2 γραμμάρια ανάπτυξη ημέρα.

Πηγές φυσικής βιταμίνης Β3: Κόκκινο κρέας, ψάρια, γαλακτοκομικά προϊόντα, αυγά, συκώτι, κοτόπουλο, όσπρια, μαγιά μπύρας, βασιλικός πολτός, ηλιόσποροι, κουνέλι, γαλόπουλα.

Ανεπάρκεια σε βιταμίνη Β3, εμφανίζεται σε πληθυσμούς που χρησιμοποιούν το καλαμπόκι σαν κύριο δημητριακό και η διατροφή τους είναι φτωχή σε ασβέστιο, καθώς το καλαμπόκι είναι το μοναδικό από τα σιτηρά που ειναι φτωχό σε βιταμίνη Β3. Επίσης ο αλκοολισμός είναι βασικός παράγοντας ανεπάρκειας βιταμίνης Β3 σε έναν οργανισμό. Η Κλασική ασθένεια από έλλειψη βιταμίνης Β3 στον άνθρωπο είναι η πελλάγρα.

Την βιταμίνη Β3 την ανακάλυψε ο Conrad Elvehjem το 1937.

Βιταμίνη Β5 ή παντοθενικό οξύ

Χρησιμότητα: Η βιταμίνη Β5 βοηθαει στην ομαλή ανάπτυξη του σώματος και του κεντρικού νευρικού συστήματος. Είναι σημαντική για την καλή λειτουργία των επινεφριδίων και συμμετέχει στην μετατροπή του λίπους και της ζάχαρης σε ενέργειας. Τέλος μειώνει τα τοξικά αποτελέσματα πολλών αντιβιοτικών.

Ημερήσια δόση: Η ημερήσια δόση του παντοθεικού οξέος πρέπει να είναι από 5 έως 10 mg. Είναι τοξική σε πολύ μεγάλες δόσεις.

Πηγές φυσικής βιταμίνης Β5: Βασιλικός πολτός, μαγιά μπύρας, ρύζι, ηλιόσποροι, σόγια, δημητριακά, ξηροί καρποί, όσπρια, κρόκος αυγού.

Δεν έχουν παρατηρηθεί κάποιες διαταραχές από έλλειψη βιταμίνης Β5, προφανώς επειδή υπάρχει σε επάρκεια σε μια μεγάλη ποικιλία τροφίμων.Το όνομα της έχει προέρθει από τα ελληνικά (παντοθενικό οξύ) και σημαίνει ότι χρειάζεται παντού και ύπάρχει και παντού. Σύνθεση Βιταμίνης Β5 γίνεται και από κάποια βακτηρίδια στο έντερο, στον ανθρώπινο οργανισμό.

Την βιταμίνη Β5 την ανακάλυψε ο Richard Kuhn το 1939 και η σύνθεση της εργαστηρικά έγινε ένα χρόνο αργότερα από τον Roger John Williams.

Βιταμίνη Β6 ή πυριδοξίνη

Χρησιμότητα: Η βιταμίνη Β6 συμμετέχει στο μεταβολισμού των αμινοξέων, των λιπών και των πρωτεϊνών. Είναι απαραίτητη για την φυσιολογική λειτουργία του εγκεφάλου, του νευρικού και του μυϊκού συστήματος. Επίσης δημιουργεί ερυθρά αιμοσφαίρια και αντισώματα. Συγκεκριμένα στις γυναίκες παίζει σημαντικό ρόλο στην αναστολή της έκκρισης της προλακτίνης και καταπραΰνει τα προεμμηνορυσιακά συμπτώματα.

Ημερήσια δόση: Η ημερήσια δόση της πυριδοξίνης πρέπει να είναι από 1,8 έως 2,2 mg. Είναι τοξική σε πολύ μεγάλες δόσεις.

Πηγές φυσικής βιταμίνης Β6: Μαγιά μπύρας, ρύζι, βασιλικός πολτός, σόγια, σιτάρι, ηλιόσπορους, μπανάνες, συκώτι, δημητριακά, κρόκος αυγού, ψάρια, μοσχάρι.

Η βιταμίνη Β6 μπορείνα ωφελήσει παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες, καθώς και να βοηθήσει στην πρόληψη της πιτυρίασης, του εκζέματος και της ψωρίασης.

Την βιταμίνη Β6 την ανακάλυψε ο Paul Gyorgy το 1934.

Βιταμίνη Β9 ή φολικό οξύ ή φυλλικό οξύ

Χρησιμότητα: Το φολικό οξύ ανήκει στο συμπλέγματος των βιταμινών Β. Μειώνει την αρτηριοσκλήρυνση και προστατεύει το καρδιαγγειακό σύστημα. Είναι απαραίτητο για την αντιμετώπιση της αναιμίας, για την σύνθεση του DNA και του RNA του οργανισμού. Τέλος συμβάλλει στην υγεία του δέρματος και τονώνει την όρεξη.

Ημερήσια δόση: Η ημερήσια δόση του φυλλικού οξέος πρέπει να είναι από 400 έως 600 mg. Είναι τοξική σε πολύ μεγάλες δόσεις.

Πηγές φυσικής βιταμίνης Β9: Αυγά, ψάρια, λαχανικά, συκώτι, όσπρια, δημητριακά, φλοιός σιταριού, μαγιά μπύρας, ακτινίδια, αβοκάντο, χουρμάδες, σόγια, αμύγδαλα, κάστανα.

Οι ζωικής προέλευσης τροφές, εκτός από το συκώτι είναι φτωχές σε βιταμίνη Ε9 και μια διατροφή χωρίς τις φυτικές πηγές της βιταμίνης μπορεί εύκολα να οδηγήσει σε ανεπάρκεια. Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δίνεται κατά την εγκυμοσύνη, καθώς οι ανάγκες του εμβρύου είναι αυξημένες, για να μη δημιουργηθεί πρόβλημα στην μητέρα.

Την βιταμίνη Β9 την ανακάλυψε ο Lucy Wills το 1933 στην προσπάθεια του να αποτρέψει την αναιμία που πάθαιναν πολλές γυναίκες κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης. Η βιταμίνη Β9 απομονώθηκε το 1941, από τα φύλλα του σπανακιού.

Βιταμίνη Β12 ή κοβαλαμίνη

Χρησιμότητα: Η βιταμίνη Β12 σχηματίζει και αναζωογονεί τα ερυθρά αιμοσφαίρια. Διατηρεί υγιές το νευρικού σύστημα, επιταχύνει την πεπτική διαδικασία, αυξάνει την ενεργητικότητα, ελαττώνει τον εκνευρισμό, βελτιώνει την μνήμη, την συγκέντρωση και την ισορροπία. Τέλος συμβάλλει στον μεταβολισμού των πρωτεϊνών, του λίπους και των υδατανθράκων.

Ημερήσια δόση: Η ημερήσια δόση της κοβαλαμίνης πρέπει να είναι από 2,5 έως 3 mg. Είναι τοξική σε πολύ μεγάλες δόσεις.

Πηγές φυσικής βιταμίνης Β12: Συκώτι, ψάρια, γαλακτοκομικά προϊόντα, κοτόπουλο, αυγά, κόκκινο κρέας.

Την βιταμίνη Β12 την ανακάλυψε William Murphy. Η έλλειψη της βιταμίνης Β12 οδηγεί σε διαφόρων ειδών αναιμίες. Ο Murphy έκανε πειραματισμούς με σκυλιά τα οποία τα καταστούσε αναιμικά. Στην προσπάθεια να τα θεραπεύσει ανακάλυψε ότι η διατροφή με μεγάλες ποσότητες συκωτιού, τα ξανάκανε υγειή. Ο George Minot και ο George Whipple κατάφεραν να απομονώσουν χημικά τη θεραπευτική ουσία από το συκώτι. Και οι τρείς μοιράστηκαν το βραβείο Νόμπελ ιατρικής το 1934.

Βιταμίνη C ή ασκορβικό οξύ

Χρησιμότητα: Η βιταμίνη C παίρνει μέρος στο σχηματισμό του κολλαγόνου, στο μεταβολισμού των αμινοξέων τρυπτοφάνη και τυροσίνη, στην απορρόφηση του σιδήρου, στον μεταβολισμού των λιπών, στην ισχυροποίηση των τριχοειδών αγγείων και στην ενεργοποίηση του φυλλικού οξέος. Επίσης δυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα προλαβαίνοντας αρκετές ιώσεις και κρυολογήματα. Σε συνδυασμό μάλιστα με τον ψευδάργυρο είναι πολύ πιθανό να μπορεί να αποτρέψει το κρυολογήματα. Τέλος διατηρεί υγιές το δέρμα, τα ούλα, έχει αντιοξειδωτικές ικανότητες και επιταχύνει την ανάρρωση.

Ημερήσια δόση: Η ημερήσια λήψη ασκορβικού οξέος πρέπει να είναι από 50 έως 60 mg. Σύμπτωμα της κατάχρησης είναι η νεφρική ανεπάρκεια.

Πηγές φυσικής βιταμίνης C: Πιπεριές, πορτοκάλια, λεμόνια, ντομάτες, πράσινα λαχανικά, μαύρες σταφίδες και γενικώς τα φρούτα.

Την εποχή των μεγάλων ανακαλύψεων τα ταξίδια στη θάλασσα κρατούσαν πολλούς μήνες. Η διατροφή των ναυτικών περιορισμένη σε συντηρημένες τροφές, χωρίς φρέσκα φρούτα, έκανε πολλούς από αυτούς να αρρωσταίνουν και να πεθαίνουν από σκορβούτο. Μια ασθένεια που οφείλεται στην έλλειψη βιταμίνης C. Ένας χειρούργος του αγγλικού ναυτικού ο σκωτσέζος James Lind, παρατήρησε το 1747, ότι η διατροφή με εσπεριδοειδή προλάμβανε το σκορβούτο. Αυτό που προλάμβανε το σκορβούτο είναι η βιταμίνη C. που την ανακάλυψαν ο Α. Hoist και ο Τ. Froelich το 1912. Η βιταμίνη C ήταν και η πρώτη βιταμίνη που μπόρεσαν οι επιστήμονες να τη συνθέσουν τεχνητά στο εργαστήριο και συγκεκριμένα ο Δρ. Tadeusz Reichstein το 1937.

Βιταμίνη D ή καλσιφερόλη

Χρησιμότητα: Η βιταμίνη D ενεργοποιεί το ασβέστιο και το φώσφορο.
Είναι απαραίτητη για τον σχηματισμό και την διατήρηση της καλής κατάστασης των οστών και των δοντιών. Βοηθάει στην αφομοίωση της βιταμίνης Α, στην καλύτερη απορρόφηση του ασβεστίου και την πρόληψη των κρυολογημάτων σε συνδυασμό με τις βιταμίνες Α και C.

Ημερήσια δόση: Η ημερήσια πρόσληψη της καλσιφερόλης πρέπει να είναι στις 200 έως τις 400 διεθνείς μονάδες. Προβλήματα υπερβιταμίνωσης εμφανίζονται όταν η ημερήσια δόση ξεπερνά τις 2000 διεθνείς μονάδες. Με την κατάχρησης μπορεί να εμφανιστεί τοξικότητα, με συμπτώματα όπως πονοκέφαλοι, ανορεξία, κράμπες, συχνοουρία, εμετοί, διάρροιες και υπερασβεσταιμία.

Πηγές φυσικής βιταμίνης D: Μουρουνέλαιο, σαρδέλες, σολομός, τόνος, μανιτάρια, συκώτι, γάλα, τυρί, γιαούρτι, αυγά, βούτυρο.

Φως = βιταμίνη D. Αυτό είναι ένα παλιό επιστημονικό ρητό και είναι μια μεγάλη αλήθεια γιατί η βιταμίνη D δημιουργείτε στον οργανισμό με την επίδραση της υπεριώδους ακτινοβολίας. Η βιταμίνη D ονομάζεται και αντιραχητική. Μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο σε αρκετές χώρες που οι πληθυσμοί τους υπέφεραν απο υποσιτισμό και αβιταμίνωση, ανάμεσα τους και η ελλάδα, συχνή ήταν η χορήγηση μουρουνόλαδου, ειδικά στα παιδιά, ώστε να προληφθούν διάφορες ασθένειες όπως η ραχήτιδα. Η ραχήτιδα που είναι μια ασθένεια των οστών, οδήγησε στην ανακάλυψη της βιταμίνης D, που έγινε από τον Edward Mellanby το 1922.

Βιταμίνη Ε

Χρησιμότητα: Η βιταμίνη Ε προστατεύει τα κύτταρα από τις ελεύθερες ρίζες (υπεροξειδωτικές ενώσεις) αφού έχει ισχυρή αντιοξειδωτική δράση και τις βιταμίνες Α, C από την οξείδωση. Προστατεύει τα ερυθρά αιμοσφαίρια από την πρόωρη ωρίμανση και θεωρείται απαραίτητο συστατικό για την κυτταρική αναπνοή. Επίσης προστατεύει τον πνευμονικό ιστό από την μόλυνση της ατμόσφαιρας. Προλαμβάνει και διαλύει τους θρόμβους, ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα, μειώνει την κόπωση και επιταχύνει την επούλωση των πληγών. Τέλος η βιταμίνη E προστατεύει τα αγγεία από την αρτηριοσκλήρυνση, συμβάλλει στην μείωση της πίεσης και του κινδύνου εμφάνισης στεφανιαίας νόσου.

Ημερήσια δόση: Η ημερήσια πρόσληψη της βιταμίνης Ε πρέπει να είναι στις 15 διεθνείς μονάδες. Πάνω από 4000 διεθνείς μονάδες θεωρείται τοξική δόση με σύμπτωμα την δηλητηρίαση.

Πηγές φυσικής βιταμίνης Ε: Ηλιόσποροι, καρύδια, φουντούκια, φιστίκια, μουρουνέλαιο, δημητριακά, καλαμποκέλαιο, ελαιόλαδο, σογιέλαιο, αμύγδαλα, συκώτι.

Την βιταμίνη Ε χάρη στην αντιοξειδωτική της δράση μπορούμε να την χαρακτηρίσουμε ως υπερβιταμίνη καθώς όλο και περισσότερες έρευνες την υποδεικνύουν σαν το βασικό οπλοστάσιο του οργανισμού ενάντια σε πολλές αρρώστιες. Την βιταμίνη Ε την ανακάλυψαν ο Herbert Evans και η Katherine Bishop, ερευνητές στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας το 1922.

Βιταμίνη Κ

Χρησιμότητα: Η βιταμίνη Κ έχει αντιαιμορραγική δράση και θεωρείται απαραίτητη για τη σύνθεση της προθρομβίνης. Έχει σχέση με το ασβέστιο και είναι απαραίτητη για την πήξη του αίματος. Υπάρχουν 2 είδη βιταμίνης Κ: η Κ1 που βρίσκεται συνήθως στα λαχανικά και η Κ2 η οποία συντίθεται στην εντερική χλωρίδα. Υπάρχει και η συνθετική Κ3 η οποία χορηγείται μόνο με ιατρική συνταγή.

Ημερήσια δόση: Η ημερήσια πρόσληψη της βιταμίνης Κ πρέπει να είναι στα 80 mg.
Συμπτώματα υπέρχρησης έχουμε μικρές ανεπιθύμητες παρενέργειες.

Πηγές φυσικής βιταμίνης Κ: Γάλα, σόγια, γιαούρτι, ντομάτα, μέλι, κρόκος αυγού, σπανάκι, πράσινα φύλλα λαχανικών.

Η αντιαιμορραγική δράση της βιταμίνης Κ είναι που αδήγησε στην ανακάλυψη της. Τις πρώτες παρατηρήσεις έκανε ο δανός βιοχημικός Carl Dam το 1929 και έδωσε και το όνομα σε αυτή τη καινούργια βιταμίνη. Η ερευνητική ομάδα του Edward Doisy κατάφερε να απομονώσει τις δύο μορφές της βιταμίνης, την Κ1 και την Κ2. Έτσι οι δυο ερευνητές μοιράστηκαν το Νόμπελ ιατρικής το 1943 για αυτή την ανακάλυψη τους.

Χολίνη

Χρησιμότητα: Η χολίνη αποτελεί συστατικό της λεκιθίνης και χαρακτηρίζεται σαν λιποτροπική ουσία γιατί προφυλάσσει το συκώτι από την υπερβολική συσσώρευση λίπους. Η χολίνη μαζί με το οξικό οξύ σχηματίζει την ακετυλοχολίνη, μια ουσία που είναι απαραίτητη για την μεταβίβαση των νευρικών ερεθισμάτων.

Ημερήσια δόση: Η ημερήσια πρόσληψη της χολίνης πρέπει να είναι από 50 έως 70 mg. Είναι τοξική σε πολύ μεγάλες δόσεις. Συμπτώματα της κατάχρησης είναι ο ίλιγγος, η ναυτία και οι διαρροϊκές κενώσεις.

Πηγές φυσικής χολίνης: Κόκκινα κρέατα, γάλα, δημητριακά, σόγια, κρόκος αυγού, συκώτι, νεφρά, ρεβίθια, φακές, σιτάρι.

Η χολίνη είναι μια χημική ουσία που αποτελεί ένα από τα κύρια συστατικά της διατροφής. Χωρίς αυτή, κανένα από τα κύτταρα του ανθρώπινου οργανισμού δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει . Τη Χολίνη τη συναντάμε σε μια χημική ένωση, την φωσφατιδιχολίνη, η οποία αποτελεί περίπου το 1/3 της λεκιθίνης. H Χολίνη ανακαλύφθηκε το 1962 από το Δρ. Andreas Strecker και μόλις πρόσφατα έχει συμπεριληφθεί στις βιταμίνες.

Ινοσιτόλη

Χρησιμότητα: Η ινοσιτόλη παίρνει μέρος στο μεταβολισμό του λίπους. Σε συνδυασμό με τη χολίνη προστατεύει τα αγγεία από την αρτηριοσκλήρυνση, μειώνοντας το ποσοστό της χοληστερίνης. Βρίσκεται παντού στο σώμα, στην καρδιά, στους ιστούς, στον εγκέφαλο και στα μάτια.

Ημερήσια δόση: Η ημερησία πρόσληψη της ινοσιτόλης πρέπει να είναι από 20 έως 60 mg.

Πηγές φυσικής ινισιτόλης: Δημητριακά, λαχανικά, κρέατα, λεκιθίνη, συκώτι, μαγιά μπύρας, μελάσα, γάλα.

Η ύπαρξη της ινοσιτόλης ήταν γνωστή για πολλές δεκαετίες, όμως το ενδιαφέρον των ερευνητών για αυτή τη χημική ουσία άρχισε να μεγαλώνει την δεκαετία του 1980, όταν άρχισαν να διερευνούν τις ιδιότητες της ινοσιτόλης σε σχέση με την προστασία από διάφορες μορφές καρκίνου. Ο Δρ. AbulKalam Shamsuddin δημοσιεύσε ένα βιβλίο το 1998 για την ινοσιτόλη. Οι έρευνες συνεχίζονται για τις ιδιότητες της Ινοσιτόλης, μέχρι τις μέρες μας.

Παρα-αμινοβενζοικό οξύ ή PABA

Χρησιμότητα: Το παρα-αμινοβενζοικό οξύ παίρνει μέρος στον σχηματισμό των ερυθρών αιμοσφαιρίων και στον μεταβολισμό της πρωτεΐνης.

Ημερήσια δόση: Η ημερησία πρόσληψη του παρα-αμινοβενζοικού οξέος πρέπει να είναι από 25 έως 50 mg. Δεν είναι τοξικό, αλλά σε μεγάλες δόσεις που δίνονται για θεραπευτικούς σκοπούς προκαλούν λιποαλλαγές στο συκώτι, στην καρδιά και τα νεφρά.

Πηγές φυσικού παρα-αμινοβενζοικού οξέος: Δημητριακά, ηλιόσποροι, συκώτι, σιτάρι, μαγιά μπύρας.

Το παρα-αμινοβενζοικο οξύ έχει προταθεί για τη θεραπεία της αντρικής στειρότητας και για άλλες ασθένειες ή ότι μπορεί να ξαναδώσει το χρώμα τους στα γκρίζα μαλλιά. Όμως δεν έχουν γίνει σοβαρές κλινικές έρευνες σε αυτό το τομέα και έτσι τα περισσότερα είναι απλώς φήμες που απλά διαδίδονται αποδείξεις.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΕΣ ΟΡΓΑΝΙΚΕΣ ΕΝΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΑΝΙΧΝΕΥΤΕΙ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΘΕΩΡΟΥΝΤΑΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΒΙΤΑΜΙΝΕΣ ΑΠΟ ΠΟΛΛΟΥΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ . ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΜΕΝΕΣ ΕΠΙΣΗΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ ΥΓΕΙΑΣ Ή ΚΑΙ ΑΛΛΟΥΣ ΕΓΚΥΡΟΥΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΦΟΡΕΙΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΟΤΑΝ ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΟΥΣΙΕΣ ΝΑ ΤΙΣ ΘΕΩΡΟΥΜΕ ΒΙΤΑΜΙΝΕΣ.

ΠΗΓΕΣ
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ: ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΑ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΔΕΔΟΥΚΟΣ IAFA COLLEGE
ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΙ – ΒΙΤΑΜΙΝΕΣ ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΑΖΑΙΟΣ
http://www.bestrong.org.gr/