Διακοπές στις Καλύτερες Τιμές!

Booking.com
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Κρίσεις. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Κρίσεις. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Όχι στον πανικό από τις κρίσεις πανικού! Ήρεμα

Όλο και πιο συχνά τα τελευταία χρόνια ακούμε τον όρο «κρίσεις πανικού» και όχι μόνο ως μια άσχετη με εμάς επιστημονική αναφορά σε μια ψυχολογική διαταραχή, αλλά ως ένα πρόβλημα που απασχολεί και βασανίζει ανθρώπους που είναι γύρω μας, δίπλα μας, πολύ κοντά. Ένα πρόβλημα που κάνει δύσκολη τη ζωή πολλών νέων ανθρώπων. Τι σημαίνει ο όρος «κρίσεις πανικού», τι είδους διαταραχή είναι αυτή, ποια είναι τα αίτια, τα συμπτώματα, οι συνέπειες και πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί;


Μερικές φορές η κρίση πανικού έρχεται ξαφνικά, σε ανύποπτο χρόνο, αναπάντεχα. Άλλοτε πάλι έρχεται μετά από μια αρχική περίοδο αυξημένου άγχους, γενικευμένης ανησυχίας, έντασης ή θλίψης. Μπορεί επίσης να αποτελεί σύμπτωμα της κατάθλιψης ή μιας φοβίας (για παράδειγμα, ένας άνθρωπος που πάσχει από κλειστοφοβία μπορεί να πάθει μια κρίση πανικού, αν βρεθεί σε ένα μέρος που το αισθάνεται κλειστό και ασφυκτικό). Μπορεί όμως να συμβεί και το αντίστροφο, να ξεκινήσει δηλαδή μια φοβία επειδή κάποιος έπαθε μια κρίση πανικού, π.χ. στο αεροπλάνο, σε ένα ψηλό κτίριο, στο ασανσέρ ή ανάμεσα στο πλήθος. Όπως και να είναι, πάντως, όταν έρχεται η κρίση πανικού, είναι μία από τις πιο δυσάρεστες και αγωνιώδεις καταστάσεις που μπορεί να βιώσει ένας άνθρωπος. Περίπου το 1-4% του πληθυσμού παθαίνει κάποια στιγμή στη ζωή του κρίσεις πανικού σε διαφορετικές ηλικίες. Η συχνότητα πάντως είναι μεγαλύτερη σε ανθρώπους μεταξύ 20 και 35 ετών.


Τα συμπτώματα, που θα τα περιγράψουμε αναλυτικά παρακάτω, είναι τόσο έντονα και επώδυνα, ώστε οι περισσότεροι άνθρωποι που παθαίνουν για πρώτη φορά κρίση πανικού πιστεύουν ότι έχουν πάθει έμφραγμα, εγκεφαλικό ή νομίζουν ότι κάτι τους συμβαίνει και «τρελαίνονται». Κατά συνέπεια, πολύ συχνά, αν δεν έχουν ακούσει οι ίδιοι τίποτε για τις κρίσεις πανικού και αν δεν βρεθεί κάποιος που να γνωρίζει και να τους ενημερώσει, αρχίζουν να πηγαίνουν στους γιατρούς και να κάνουν εξετάσεις, ώσπου κάποια στιγμή, μετά από μια «οδύσσεια» επισκέψεων σε ιατρεία και νοσοκομεία, εξετάσεων και αναλύσεων, οι ειδικοί να διαγνώσουν ότι δεν υπάρχουν οργανικά αίτια για τα συμπτώματα αυτά και άρα μάλλον πρόκειται για μια κρίση πανικού. Όταν δε οι κρίσεις αυτές είναι επαναλαμβανόμενες ή μετά από μια κρίση αναπτύξει κανείς έντονο άγχος ότι θα του ξανασυμβεί, τότε λέμε ότι πάσχει από διαταραχή πανικού, που διαγνωστικά ανήκει -μαζί με τις φοβίες και τη γενικευμένη διαταραχή άγχους- στην κατηγορία των αγχωδών διαταραχών.


Μπορούμε να κατανοήσουμε καλύτερα τις κρίσεις πανικού περιγράφοντας την εμπειρία ενός άνθρώπου που τις υπέστη και την πορεία του κατά την προσπάθεια αντιμετώπισής τους. O κύριος Η. είχε την πρώτη του κρίση πανικού μια μέρα στη δουλειά. Ήταν ήδη αρκετός καιρός που είχε αρχίσει να νιώθει άβολα στο γραφείο επειδή δύο συνάδελφοί του με τους οποίους είχε καλές σχέσεις είχαν φύγει κι επειδή του άλλαξαν γραφείο και τώρα καθόταν δίπλα σε ένα συνάδελφο ιδιαίτερα επιθετικό και αλαζόνα. Η κατάσταση αυτή τον δυσαρεστούσε, αλλά ένιωθε ταυτόχρονα ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα για να την αλλάξει. Ένιωθε ανίκανος να αντιδράσει στην απαξιωτική συμπεριφορά του συναδέλφου, εξαρτημένος από αυτή τη δουλειά και άχρηστος επειδή δεν είχε το κουράγιο να φύγει και να στήσει κάτι δικό του, που θα τον έκανε και οικονομικά πιο ανεξάρτητο από τα πεθερικά του, που τους ενίσχυαν συχνά.
Μια μέρα, εκεί που έβγαζε κάτι φωτοτυπίες, ο συνάδελφος τον πλησίασε και άρχισε να κάνει αγενή και ειρωνικά σχόλια για τον τρόπο της δουλειάς του. O κύριος Η. ένιωσε ταραχή και τα χέρια του να τρέμουν. Πηγαίνοντας πίσω στο γραφείο και με τα λόγια του συναδέλφου να ηχούν ακόμη στα αυτιά του, ήρθε η κρίση. Από τη μια στιγμή στην άλλη, άρχισε να τρέμει σε ολόκληρο το σώμα, να αισθάνεται ταυτόχρονα να φλέγεται και να κρυώνει και τον έλουσε ιδρώτας παντού. Ένιωσε ένα πολύ δυσάρεστο σφίξιμο στο στήθος και το στόμα του στέγνωσε. Παράλληλα ένιωθε να μουδιάζει -στο πρόσωπο, τα χέρια, τα πόδια- και νόμιζε ότι σβήνει, ότι θα σωριαστεί κάτω. Κάλεσαν τη γυναίκα του κι εκείνη τον πήγε κατευθείαν στο νοσοκομείο. O φόβος του ήταν ότι ίσως είχε πάθει έμφραγμα, ακριβώς όπως ο πατέρας του όταν ήταν περίπου στην ηλικία του. Υποβλήθηκε σε όλες τις εξετάσεις (καρδιογράφημα, εγκεφαλογράφημα, τομογραφίες) και μετά από μερικές μέρες και αφού η διαγνωστική διαδικασία είχε ολοκληρωθεί, επέστρεψε σπίτι του χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Οι γιατροί δεν του είχαν βρει τίποτα και του είπαν να μην ανησυχεί, ίσως ήταν υπερκόπωση.


Το γεγονός ότι οι εξετάσεις δεν έδειξαν κανένα πρόβλημα υγείας δεν καθησύχασε τον κύριο Η. Φοβόταν ότι θα του ξανασυμβεί και άρχισε να παρατηρεί συνεχώς τον εαυτό του για να το προλάβει, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Η επόμενη κρίση ήρθε λίγες εβδομάδες αργότερα, αιφνίδια στον καναπέ του σπιτιού του, καθώς έβλεπε τηλεόραση. Ήταν λίγο πιο ήπια από την προηγούμενη, αλλά οι αρνητικές σκέψεις ήταν οι ίδιες: «θα πεθάνω, θα πάθω έμφραγμα, όπως ο πατέρας μου». Επανέλαβε τις εξετάσεις, που κι αυτή τη φορά δεν έδειξαν τίποτα. Τελικά, ένας νευρολόγος διέγνωσε «διαταραχή πανικού» και του συνέστησε να απευθυνθεί σε ψυχίατρο ή ψυχολόγο. Ξέρουμε βέβαια ότι δεν υπάρχει αντικειμενικός τρόπος να αξιολογήσουμε το πώς βιώνει κανείς ό,τι συμβαίνει μέσα στο σώμα του. Ακόμη και η αίσθηση του πόνου είναι απολύτως υποκειμενική και εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το πόσο επικεντρώνεται κανείς σε αυτόν και τον μεγεθύνει ή αντίθετα βρίσκει τρόπους να χαλαρώσει.
Έτσι λοιπόν και κάποιες σωματικές ενοχλήσεις (σφίξιμο στο στομάχι, ταχυπαλμία, τρέμουλο, δύσπνοια) -που μπορεί να προκληθούν από διάφορες αιτίες, όπως είναι για παράδειγμα η ανησυχία πριν από ένα αγχογόνο γεγονός (εξετάσεις, ένα ταξίδι, μια σημαντική συνάντηση κλπ.), η ταραχή λόγω ενός καβγά ή μιας προσβολής (η πρώτη κρίση του κυρίου Η. στη δουλειά), αλλά και απλά το λαχάνιασμα μετά από σωματική άσκηση- μπορεί να μεγεθυνθούν από έναν αγχώδη άνθρωπο, να τον φοβίσουν και να οδηγήσουν εντέλει στον πανικό. Πολλές φορές (όπως συνέβη στη δεύτερη κρίση του κυρίου Η. στο σπίτι του) φαινομενικά δεν συντρέχει κανένας λόγος αναστάτωσης. Παρ’ όλα αυτά και κάποιες «εσωτερικές καταστάσεις», όπως αρνητικές σκέψεις («Δεν καταφέρνω τίποτα»), έμμονες ιδέες («Θα πάθω σίγουρα έμφραγμα, όπως ο πατέρας μου») ή και αλλαγές στην αίσθηση του σώματος (αν π.χ. το έργο στην τηλεόραση έχει μια σκηνή αγωνίας που αυξάνει αμυδρά τους χτύπους της καρδιάς), μπορεί να προκαλέσουν συμπτώματα τέτοια που κλιμακούμενα να οδηγήσουν στον πανικό. Υπάρχουν, λοιπόν, «εξωτερικές» και «εσωτερικές» αφορμές που οδηγούν σε μια κρίση πανικού.


O αυξημένος φόβος ή το άγχος μπροστά σε μια τέτοια αφορμή συχνά οδηγεί αυτόματα στην επιτάχυνση της αναπνοής. Με απλά λόγια: το σώμα προετοιμάζεται για τον κίνδυνο διοχετεύοντας με αυτό τον τρόπο περισσότερο οξυγόνο στους μυς, ώστε να είναι έτοιμοι για δράση, φυγή. Επειδή όμως στην πραγματικότητα δεν τρεπόμαστε σε φυγή, αλλά συνήθως παραμένουμε καθηλωμένοι από το φόβο, οι μύες δεν δουλεύουν. Όλο αυτό οδηγεί σε μείωση του διοξειδίου του άνθρακα και κατά συνέπεια μείωση του ασβεστίου στο αίμα. Το ασβέστιο όμως είναι που κάνει τους μυς να εργάζονται συνεχόμενα και απαλά, ενώ η μείωσή του προκαλεί μυϊκές συσπάσεις. Αυτό γίνεται αισθητό σαν μούδιασμα ή μυρμήγκιασμα στο στόμα, στο πρόσωπο, στα χέρια και τα πόδια, αλλά και σφίξιμο στο λαιμό και στο στήθος. Ταυτόχρονα, η αλλαγή στην περιεκτικότητα διοξειδίου του άνθρακα οδηγεί σε μείωση της αιμάτωσης του εγκεφάλου, που γίνεται αισθητή σαν ζαλάδα ή σκοτοδίνη. Όπως είναι αναμενόμενο, τα συμπτώματα αυτά αυξάνουν το φόβο και οδηγούν σε ακόμη πιο γρήγορη αναπνοή. Με τον τρόπο αυτό κλιμακώνεται η κατάσταση και ο πάσχων οδηγείται στον πανικό.


Μιλώντας για κρίσεις πανικού, αλλά και για άλλες αγχώδεις διαταραχές, όπως οι φοβίες, είναι καλύτερα να μιλάμε για καταστάσεις που τις προκαλούν, αφορμές και τρόπους που κλιμακώνεται ο φόβος και οδηγεί στην κρίση, παρά για αίτια, καθώς αυτά είναι πράγματι δύσκολο να εντοπιστούν με σαφήνεια και βεβαιότητα. Oι επιστήμονες πραγματικά δεν ξέρουν γιατί ορισμένοι αναπτύσσουν αγχώδεις διαταραχές και άλλοι όχι. Παράγοντες που συμβάλλουν στην ανάπτυξη τέτοιων διαταραχών μπορεί να είναι:
Σημαντικά γεγονότα (κυρίως δυσάρεστα, αλλά σπανιότερα και ευχάριστα) που επιφέρουν αλλαγές στον τρόπο ζωής, τις συνήθειες, τον τρόπο που βλέπουμε τον εαυτό μας.
Χρόνιες, υφέρπουσες καταστάσεις έντασης και άγχους, όπως για παράδειγμα χρόνια προβλήματα υγείας στο άμεσο περιβάλλον, ένας γάμος που δεν πηγαίνει καλά, δυσαρέσκεια και ένταση στον επαγγελματικό τομέα, ανεργία, οικονομικά προβλήματα και συνηθέστερα ο συνδυασμός περισσοτέρων τέτοιων καταστάσεων
Κάποιες ουσίες Ή φαρμάκα, όπως π.χ. οι αμφεταμίνες, η κοκαΐνη, ή ορισμένα υπνωτικά χάπια. Συνήθως οι διαταραχές σταματούν όταν σταματήσει η λήψη των ουσιών αυτών.
Η κατάθλιψη: Άνθρωποι που πάσχουν από κατάθλιψη παρουσιάζουν συχνά και κάποια αγχώδη διαταραχή. Πολλές φορές δεν είναι εύκολο να πούμε αν η κατάθλιψη προϋπήρχε ή αν παρουσιάστηκε ως συνέπεια των κρίσεων πανικού ή της φοβίας.


Το γιατί κάποιοι άνθρωποι εμφανίζουν αγχώδεις διαταραχές ως συνέπεια των παραπάνω καταστάσεων και άλλοι όχι, αυτό εξηγείται με τον τρόπο που έχει ο καθένας να αντιμετωπίζει δυσκολίες και αυτός είναι συνάρτηση:
Της ιδιοσυγκρασίας του: Υπάρχουν άνθρωποι ήρεμοι και άνθρωποι πιο νευρικοί, άνθρωποι που έχουν μεγάλη προσαρμοστικότητα και αντοχή και άλλοι που «τσιτώνουν» με το παραμικρό, όπως υπάρχουν μωρά πιο ευερέθιστα από άλλα. Ακόμη κι αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι ένας γενικά ήρεμος άνθρωπος δεν μπορεί να έχει κάποιες φοβίες, κατά κανόνα όμως αυτές δεν θα πάρουν τις διαστάσεις που παίρνουν σε έναν πιο αγχώδη άνθρωπο. Γενικά, πάντως, άνθρωποι με υψηλό επίπεδο ευερεθιστότητας και χαμηλή ικανότητα προσαρμογής είναι πιο επιρρεπείς στο φόβο και το άγχος.
Των στρατηγικών που έχει αναπτύξει για την αντιμετώπιση δυσκολιών: Αν ο τρόπος του είναι περισσότερο παθητικός και βασίζεται στο να αποφεύγει καταστάσεις που τον φοβίζουν, να στρέφεται στον εαυτό του και να αναμασά αρνητικές σκέψεις, τότε δημιουργεί προϋποθέσεις ευνοϊκές για διαταραχές φόβου και άγχους.
Της αυτοεικόνας του: Του τρόπου δηλαδή που βλέπει τον εαυτό του, των προσδοκιών που έχει από αυτόν και από τη ζωή του γενικά και της εμπιστοσύνης στις δυνατότητές του. Η αυτοεικόνα και η εμπιστοσύνη στον εαυτό είναι κάτι που χτίζεται από την παιδική ηλικία μέσα από τις σχέσεις με τους γονείς. Για να το πούμε πολύ γενικά και απλουστευμένα, όσο περισσότερη αποδοχή και στήριξη είχε κάποιος στην πορεία του προς την αυτονομία, τόσο πιο θετική και σταθερή είναι η αυτοεικόνα του.
Της μάθησης: Των τρόπων δηλαδή που έχει διδαχθεί (ή μιμηθεί) από τους γύρω του (κυρίως τους γονείς) για να αντιμετωπίζει καταστάσεις που προκαλούν φόβο. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί κάποιος να μάθει να φοβάται, π.χ. το ύψος, απλά και μόνο βλέποντας τη μητέρα του να το φοβάται.
Της «χημείας»: Έχει αποδειχτεί ότι άνθρωποι που πάσχουν από διαταραχή πανικού παρουσιάζουν αυξημένα επίπεδα σε κάποιες ουσίες (π.χ. τη νοραδρεναλίνη) που σχετίζονται με την αίσθηση του φόβου. Αν και διίστανται οι απόψεις σχετικά με το αν η «χημεία» υπάρχει στους ανθρώπους αυτούς πριν τη διαταραχή ή αν είναι αποτέλεσμα των συναισθημάτων, το πιθανότερο είναι ότι η αλήθεια βρίσκεται κάπου στο μέσον και ότι υπάρχει μια βιολογική προδιάθεση σε ορισμένους ανθρώπους, η οποία όμως ενεργοποιείται με τα συναισθήματα και τις σκέψεις.
Της κληρονομικότητας: Παρατηρείται ότι είναι μεγαλύτερες οι πιθανότητες να πάθουν κρίσεις πανικού ή φοβίες άνθρωποι στων οποίων την άμεση οικογένεια υπάρχουν συγγενείς που πάσχουν ή έπασχαν κάποτε κι αυτοί.

 
● O κύριος Η. αποφάσισε να επισκεφτεί κατ’αρχάς έναν ψυχίατρο. Αυτός του χορήγησε μια φαρμακευτική αγωγή με αντικαταθλιπτικά και του συνέστησε να ξεκινήσει μια ψυχοθεραπεία, ώστε να επεξεργαστεί και τα θέματα της ζωής του, τα οποία συνέβαλαν στο γενικότερο άγχος του, αλλά και στην εμφάνιση των κρίσεων πανικού. Επίσης, του υπέδειξε ορισμένες απλές τακτικές χαλάρωσης και άμεσης αντιμετώπισης των φοβικών συμπτωμάτων. Τα φάρμακα του έφεραν μεγάλη ανακούφιση ήδη μετά από 2-3 εβδομάδες. Ταυτόχρονα, στην ψυχοθεραπεία ένιωσε ασφαλής ώστε να μπορέσει να μιλήσει -για πρώτη φορά στη ζωή του- τόσο για την αγωνία που του είχε προκαλέσει ο αιφνίδιος θάνατος του πατέρα του, όσο και για την ανασφάλεια που ένιωθε σε σχέση με τη δουλειά του και την ικανότητά του να αντεπεξέλθει σε αυτήν. Η φαρμακευτική αγωγή διακόπηκε σταδιακά μετά από 8 περίπου μήνες. Η ψυχοθεραπεία διήρκεσε 2 ½ χρόνια. O κύριος Η. δεν έχει πάθει άλλη κρίση πανικού εδώ και 3 περίπου χρόνια. Κάποιες φορές που ένιωσε να αγχώνεται, κατάφερε να ηρεμήσει τον εαυτό του και να αποφύγει την κλιμάκωση του φόβου.
● Oι κρίσεις πανικού, όπως και οι άλλες αγχώδεις διαταραχές, μπορούν να θεραπευτούν και δεν υπάρχει κανένας λόγος ένας άνθρωπος να υποφέρει χρόνια από αυτές, πιστεύοντας ότι θα φύγουν από μόνες τους ή θα καταφέρει να τις καταπολεμήσει μόνος του. Εκτός, βέβαια, αν πρόκειται για πολύ περιορισμένες φοβίες ή ελαφριές κρίσεις άγχους σε καταστάσεις ιδιαίτερης συναισθηματικής φόρτισης, οι οποίες τότε δεν αποτελούν και διαταραχή. Όταν όμως οι πανικοί τείνουν να περιορίσουν και να δυσκολέψουν πολύ τη ζωή ενός ανθρώπου, τότε πρέπει να απευθυνθεί σε έναν ψυχίατρο ή ψυχολόγο για να ζητήσει βοήθεια.
● Στην αντιμετώπιση των κρίσεων πανικού πολύ ανακουφιστική και αποτελεσματική μπορεί να είναι καταρχήν η χορήγηση αντικαταθλιπτικών φαρμάκων, που γίνεται κατά κανόνα από έναν ψυχίατρο.
● Πολύ καλά αποτελέσματα μπορεί επίσης να έχουν διάφορα είδη ψυχοθεραπείας. Ιδιαίτερα αποτελεσματικός έχει αποδειχτεί ο συνδυασμός φαρμακευτικής αγωγής με ψυχοθεραπεία.
● Oι συμπεριφοριστικές-γνωσιακές ψυχοθεραπείες αποσκοπούν στο να βοηθήσουν τον άνθρωπο που πάσχει από κρίσεις πανικού να αναγνωρίσει και να αποδυναμώσει τις αρνητικές σκέψεις και συμπεριφορές που προκαλούν και κλιμακώνουν το αίσθημα του φόβου και του πανικού. Εστιάζουν στο να μάθει να χαλαρώνει, να ελέγχει τα συμπτώματα, αλλά και να αντιμετωπίζει τις καταστάσεις στις οποίες φοβάται ότι θα πάθει κρίση χωρίς να τις αποφεύγει.
● Άλλες ψυχοθεραπείες, όπως είναι η αναλυτική, η προσωποκεντρική, η συστημική, η αντλεριανή κλπ., εστιάζουν περισσότερο στον ίδιο τον πάσχοντα, τα συναισθήματα, τις συνθήκες ζωής του, τις σχέσεις του και λιγότερο στα συμπτώματα, και αποσκοπούν στο να φωτίσουν και να αποδυναμώσουν εντάσεις και συγκρούσεις μέσα στο ίδιο το άτομο ή στις σχέσεις του με τους άλλους, οι οποίες μπορεί να αποτελούν πρόσφορο έδαφος για αγχώδεις διαταραχές.
● Οι τεχνικές χαλάρωσης που μπορεί να προσφέρει η γιόγκα, η ύπνωση, το χαλαρωτικό μασάζ, οι ασκήσεις αναπνοής, είναι δυνατόν να αποβούν πολύ βοηθητικές για τους ανθρώπους που πάσχουν απο αγχώδεις διαταραχές.


Μια κρίση πανικού, λοιπόν, έρχεται απροειδοποίητα, συχνότατα χωρίς κάποια φανερή αφορμή ή αιτία, αλλά είναι πολύ σφοδρή. Συνήθως κρατάει 5-10 λεπτά (από τις πρώτες ενδείξεις μέχρι την κορύφωση), αλλά κάποια συμπτώματα μπορεί να κρατήσουν περισσότερο. Τα συμπτώματα που έχει κανείς περιλαμβάνουν:
● Ταχυπαλμία.
● Πόνο στο στομάχι.
● Ζαλάδα, ναυτία.
● Δύσπνοια, αίσθηση πνιγμού.
● Τρέμουλο ή μούδιασμα στα χέρια.
● Εξάψεις ή ρίγη.
● Παραισθήσεις ή παραμορφωμένη αντίληψη.
● Τρόμος (η αίσθηση ότι κάτι τρομερό πρόκειται να συμβεί που δεν μπορεί να το αποφύγει).
● Φόβος ότι χάνει τον έλεγχο.
● Φόβος ότι πεθαίνει.




Ένας πολύ απλός και αποτελεσματικός τρόπος για να αποφύγουμε τα δυσάρεστα συμπτώματα του υπεραερισμού (hyperventilation) είναι να βάλουμε μια μικρή πλαστική ή χάρτινη σακούλα (μπορούμε να έχουμε μία στην τσάντα για «ώρα ανάγκης») μπροστά στο στόμα και τη μύτη μας και να αναπνεύσουμε αργά λίγη ώρα μέσα εκεί, ώστε να εισπνεύσουμε ξανά αρκετό διοξείδιο του άνθρακα και να επανέλθει η αναπνοή μας στον κανονικό της ρυθμό.


Όταν αναμασάμε αρνητικές σκέψεις κινδυνεύουμε περισσότερο από τις φοβίες και το άγχος



Πώς να σταματάτε μια κρίση
Εδώ σας προτείνουμε μια τεχνική χαλάρωσης που μπορείτε να εφαρμόζετε μόνοι σας στο σπίτι, ώστε να σταματάτε την κλιμάκωση της έντασης όταν αισθάνεστε ελαφρά αγχωμένοι.
● Καθίστε ή ξαπλώστε σε άνετη θέση και κλείστε τα μάτια σας. Αφήστε το σαγόνι σας να πέσει και τα βλέφαρά σας να βαρύνουν χωρίς να είναι σφιχτά κλεισμένα.
● Τώρα «σκανάρετε» νοητικά το σώμα σας. Πηγαίνετε πρώτα στα δάχτυλα των ποδιών και συνεχίστε αργά-αργά προς τα πάνω, στις γάμπες, στους γλουτούς, στον κορμό, στα χέρια, στα δάχτυλα, στο λαιμό και στο κεφάλι. Εστιάστε σε κάθε μέρος ξεχωριστά. Όπου αισθάνεστε σφίξιμο, φανταστείτε το να λύνεται σιγά-σιγά και να φεύγει.
● Σφίξτε τους μυς σε μια περιοχή του σώματός σας. Κρατήστε την ένταση μετρώντας αργά ως το 5 και μετά χαλαρώστε και προχωρήστε στην επόμενη περιοχή. Κάντε το με τους μυς του προσώπου, των ώμων, των χεριών, των ποδιών και των γλουτών.
● Αφήστε τις σκέψεις να «ρέουν» μέσα από το μυαλό σας χωρίς να εστιάζετε σε καμία από αυτές. Πολλοί άνθρωποι βρίσκουν την αυθυποβολή πολύ βοηθητική. Πείτε στον εαυτό σας -μιλώντας από μέσα σας αργά και σταθερά στο πρώτο πρόσωπο, δηλαδή «Είμαι χαλαρός και ήρεμος»- ότι είστε χαλαροί και ήρεμοι, ότι τα χέρια σας είναι βαριά και ζεστά (ή δροσερά, αν ζεσταίνεστε), ότι η καρδιά σας χτυπάει ήρεμα και ρυθμικά και ότι νιώθετε απόλυτη γαλήνη.
● Αναπνεύστε αργά, ρυθμικά και βαθιά κατά τη διάρκεια της άσκησης αυτής. Όταν έχετε χαλαρώσει, φανταστείτε ότι είστε σε ένα πολύ όμορφο και γαλήνιο μέρος. Μετά από 5-10 λεπτά επαναφέρετε τον εαυτό σας σταδιακά από την κατάσταση χαλάρωσης.

Αν δυσκολεύεστε να το κάνετε μόνοι σας, ζητήστε την πρώτη φορά από κάποιον άνθρωπο, με τον οποίο αισθάνεστε άνετα, να σας καθοδηγήσει στη χαλάρωση διαβάζοντάς σας αργά τα βήματα. Δοκιμάστε να την κάνετε μερικές φορές την εβδομάδα σε μια ήσυχη στιγμή της μέρας σας. Για να μεγιστοποιήσετε το όφελος από την τεχνική αυτή, αποφεύγετε τον καφέ ή άλλα διεγερτικά, φροντίστε να κοιμάστε αρκετά και εντάξτε στο εβδομαδιαίο σας πρόγραμμα λίγη σωματική άσκηση που σας ευχαριστεί
Πηγή: vita.gr

Aνθοϊάματα Mπαχ. Πώς να περνάτε το χειμώνα καλύτερα

Το Φθινόπωρο είναι μια μεταβατική εποχή, από τη ραστώνη του καλοκαιριού στις ευθύνες του χειμώνα. H δουλειά έχει γίνει πιο απαιτητική, οι υποχρεώσεις έχουν αυξηθεί - τα παιδιά πρέπει να πάνε σχολείο, φροντιστήριο, αγγλικά, γαλλικά, μπαλέτο. Tαυτόχρονα, η μέρα μικραίνει, ο καιρός έχει γίνει ψυχρός και οι ευκαιρίες για αποδράσεις αναπόφευκτα λιγότερες. Διαλέξαμε και σας προτείνουμε «πέντε συν ένα» ανθοϊάματα Mπαχ, που υπόσχονται να σας βοηθήσουν να φέρετε σε πέρας την αποστολή σας: Nα φτάσετε ανώδυνα και χωρίς παράπλευρες απώλειες στο χειμώνα. 
Aν έχετε υπερβολικές ευθύνες Aν νιώθετε πως οι υπερβολικές ευθύνες έχουν κάμψει τις αντιστάσεις σας και έχετε χάσει την εμπιστοσύνη στον εαυτό σας και στις ικανότητές του, ο δρ. Mπαχ θα σας συνιστούσε να δοκιμάσετε το Elm (Ulmus Procera - φτελιά). Tο Elm χορηγείται σε άτομα που, αν και γενικά δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα, κάποιες φορές αισθάνονται ότι έχουν αναλάβει περισσότερες ευθύνες από όσες μπορούν να επωμιστούν. Aυτό μπορεί να συμβεί αν, για παράδειγμα, σας αναθέσουν πολύ μεγαλύτερο όγκο δουλειάς στο γραφείο την εποχή που εσείς ανακαινίζετε το σπίτι σας και η μικρή σας κόρη ψήνεται στον πυρετό λόγω ίωσης. Tα συμπτώματα που συνοδεύουν αυτή την κατάσταση κυμαίνονται από αίσθημα κούρασης, αδυναμίας και ελαφριάς κατάθλιψης μέχρι κρίσεις πανικού και εξάντληση. Ωστόσο, δεν μιλάμε για μια χρόνια κατάσταση, αλλά για συμπτώματα που εξαφανίζονται τόσο γρήγορα όσο εμφανίζονται. Eυτυχώς, χάρη στην αισιόδοξη και επίμονη φύση τους, οι άνθρωποι που ανήκουν σε αυτή την κατηγορία αντιδρούν θετικά στη χορήγηση του ανθοϊάματος Elm γιατί, αισιόδοξοι από τη φύση τους, πιστεύουν πραγματικά πως με λίγη βοήθεια η κατάστασή τους θα βελτιωθεί. Eξάλλου, η βασική ιδιότητα του εν λόγω ανθοϊάματος είναι πως βοηθά στην ανάκτηση της χαμένης αυτοπεποίθησης - και μάλιστα γρήγορα.
 Aν έχετε διαρκή υπερένταση Aν βασανίζεστε από έμμονες σκέψεις, έχετε υπερένταση, αϋπνίες ή ακόμα και πονοκεφάλους, δοκιμάστε το White Chestnut (Aesculus Hippocastanum - άσπρη αγριοκαστανιά). Συστήνεται για τις περιπτώσεις εκείνες που οι σκέψεις για ένα συγκεκριμένο θέμα σάς κρατούν άυπνους τη νύχτα, ενώ στη διάρκεια της ημέρας εισβάλλουν στο μυαλό σας και σας εμποδίζουν να συγκεντρωθείτε σε οτιδήποτε άλλο. Aν είστε αφηρημένοι, απρόσεκτοι και επιρρεπείς στα μικροατυχήματα, επειδή κάτι σας απασχολεί, δοκιμάστε το White Chestnut, το οποίο βοηθά το μυαλό να ξαναβρεί τη γαλήνη του. 
 Aν χάνετε εύκολα το ηθικό σας Aν ένα συγκεκριμένο πρόβλημα σας έχει πτοήσει, αν νιώθετε να σας κυκλώνει η απαισιοδοξία, δοκιμάστε το Gentian (Gentianella Amarella - γεντιανή). Προτείνεται σε ανθρώπους που χάνουν εύκολα την πίστη τους, που βυθίζονται στη μελαγχολία μόλις κάτι πάει στραβά. Aξίζει να σημειωθεί πως οι άνθρωποι αυτοί απελπίζονται εύκολα, ακόμα κι αν δεν αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα. Aρκεί μια μικρή αναποδιά για να «χάσουν τη γη κάτω από τα πόδια τους» και να ρίξουν το φταίξιμο αλλού. H γεντιανή υπόσχεται ότι θα μπορέσουν να αποβάλουν την τάση να βλέπουν μόνο την κακή πλευρά των πραγμάτων και θα ανακτήσουν τη χαμένη τους πίστη. Aν νιώθετε εξάντληση Aν νιώθετε νοητικά ή σωματικά εξαντλημένοι, δοκιμάστε τις ευεργετικές ιδιότητες του ανθοϊάματος Olive (Olea Europea - ελιά). H ελιά είναι το αντίδοτο στην απόλυτη εξάντληση. Aν, για παράδειγμα, ξενυχτάτε πολύ και συχνά επειδή έχετε πολλή δουλειά, η διατροφή σας είναι φτωχή σε θρεπτικά συστατικά -λόγω έλλειψης χρόνου- και γενικά προσπαθείτε να χωρέσετε πάρα πολλά πράγματα σε ένα 24ωρο χωρίς να μένει χρόνος για τον εαυτό σας, η εξάντληση δεν θα αργήσει να σας χτυπήσει την πόρτα. Kαμιά φορά η εξάντληση μπορεί να είναι ταυτόχρονα σωματική και νοητική. Nα νιώθετε πως η παραμικρή δραστηριότητα είναι ένας άθλος, να έχετε χάσει το ενδιαφέρον σας ακόμα και για τις αγαπημένες σας ασχολίες, τον ενθουσιασμό σας για τη δουλειά ή τις κοινωνικές σας δραστηριότητες. Aν ανήκετε σε αυτή την κατηγορία, δοκιμάστε το Olive, που υπόσχεται να επαναφέρει τη χαμένη σας ενεργητικότητα και να σας βγάλει από το λήθαργο. 
 Aν βρίσκεστε στα πρόθυρα της κατάρρευσης Aν νιώθετε πως όλα είναι μάταια και η απελπισία που σας κυριεύει είναι εκτός ελέγχου, δοκιμάστε το Sweet Chestnut (Castanea Sativa - ήμερη καστανιά) για να βγείτε από την κατάσταση που ο δρ. Mπαχ ονόμαζε «μαύρη νύχτα της ψυχής». Tο Sweet Chestnut συστήνεται όταν έχουμε ξεπεράσει το στάδιο της απλής απογοήτευσης (βλ. ανθοΐαμα γεντιανή) και της απαισιοδοξίας και νιώθουμε πως έχουμε φτάσει στα όριά μας, ενώ το μέλλον μοιάζει ζοφερό και η ελπίδα χαμένη. Συνήθως, αυτή η ψυχική κατάσταση μπορεί να μας κυριεύσει μετά από μια μεγάλη απώλεια, όπως π.χ. η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου. Kαι αυτοί, που χρειάζονται συνήθως το Sweet Chestnut είναι άνθρωποι που προσπαθούσαν για πολύ καιρό να φαίνονται δυνατοί, δεν μοιράστηκαν τα προβλήματά τους με τους γύρω τους και όταν δεν άντεξαν πια άλλο, κατέρρευσαν με τον πιο δραματικό τρόπο. Tο Sweet Chestnut φαίνεται πως αμβλύνει το αίσθημα της απελπισίας ώστε, όσο άσχημα και να είναι τα πράγματα σήμερα, να διατηρείται ζωντανή η ελπίδα πως αύριο μπορεί να είναι μια καλύτερη μέρα. 
  Tα ανθοϊάματα φυλάσσονται σε γυάλινα, σκουρόχρωμα μπουκαλάκια με σταγονόμετρο, όπου αναμειγνύονται με μπράντι για να διατηρηθούν - συνήθως έχουν ημερομηνία λήξης που φτάνει έως τα 5 χρόνια. Aν ξεκινήσετε μια θεραπεία με ανθοϊάματα, θα πρέπει να περιμένετε περίπου 2 εβδομάδες για να δείτε αποτελέσματα - μπορεί, ωστόσο, να χρειαστεί περισσότερος ή λιγότερος χρόνος, ανάλογα με την περίπτωση. Tο Rescue Remedy είναι το μόνο που δρα αμέσως. Mπορείτε, επίσης, να συνδυάζετε περισσότερα από ένα ανθοϊάματα, όχι όμως περισσότερα από πέντε-έξι.
  O τρόπος χρήσης τους είναι απλός: Διαλύετε σε ένα μπουκάλι με νερό δύο σταγόνες (από ένα ή από καθένα) και πίνετε με μικρές γουλιές, σταδιακά, μέχρι να τελειώσει το νερό - μπορεί να σας πάρει ολόκληρες ώρες. Aν λαμβάνετε το Rescue Remedy, θα χρειαστεί να διαλύσετε 4 σταγόνες από αυτό σε νερό. Oρισμένοι θεραπευτές προτείνουν μια πιο οικονομική λύση: Γεμίστε ένα αποστειρωμένο μπουκάλι των 30 ml έως επάνω με αποσταγμένο νερό και προσθέστε 2 σταγόνες από ένα ή περισσότερα από τα ανθοϊάματα -που θα αγοράσετε έτοιμα- καθώς και λίγο μπράντι για να διατηρηθεί το μείγμα. Πίνετε 4 σταγόνες από το μπουκάλι -μπορείτε να τις βάζετε κατευθείαν στη γλώσσα ή να τις διαλύετε σε νερό- 2-4 φορές την ημέρα (καλό είναι η πρώτη λήψη να γίνεται μόλις ξυπνάτε και η τελευταία πριν κοιμηθείτε). Aυτός ο τρόπος χορήγησης συστήνεται κυρίως σε μακροχρόνιες θεραπείες. Aν, πάντως, υπερβείτε τη συνιστώμενη δοσολογία, μην ανησυχείτε: τα ανθοϊάματα δεν έχουν παρενέργειες και επιπλέον είναι συμβατά με οποιαδήποτε φαρμακευτική αγωγή.

Remedy Tο δημοφιλέστερο όλων των ανθοϊαμάτων είναι στην ουσία ένας συνδυασμός πέντε διαφορετικών: των Star of Bethlehem, Cherry Plum, Rock Rose, Impatiens, Clematis. Tο Rescue Remedy συνιστάται σε περιπτώσεις που θέλουμε άμεσα αποτελέσματα, όπως πριν από μια συνέντευξη για δουλειά, ένα σημαντικό meeting, μια αεροπορική πτήση - εάν φυσικά φοβόμαστε τα αεροπλάνα. Γενικά, χορηγείται σε έκτακτες περιπτώσεις, σε κρίσεις πανικού ή μεγάλου άγχους, όταν μας κυριεύει ο θυμός ή νιώθουμε τάσεις λιποθυμίας. Διαλυμένο, το Rescue Remedy μπορεί να χρησιμοποιηθεί ακόμη και ως επουλωτικό σε πληγές, καψίματα και γενικά σε περιπτώσεις μικροατυχημάτων, ενώ κυκλοφορεί και σε μορφή κρέμας. Όμως, προσοχή: Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αντικαταστήσει μια φαρμακευτική αγωγή.

Τα Aνθοϊάματα μπορούν να προμηθευτούν από βιολογικά καταστήματα και Φαρμακεία βιολογικής υποστήριξης.

Unique Visitor Counter