Διακοπές στις Καλύτερες Τιμές!

Booking.com
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Υπερφαγία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Υπερφαγία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Φαγητό και συναισθήματα

Η σχέση της διατροφής με τα συναισθήματα είναι αμφίδρομη.
Η λήψη τροφής επιδρά σε επίπεδα ουσιών, όπως η σεροτονίνη, η ντομαμίνη και ενδορφίνες του οργανισμού, οι οποίες επηρεάζουν την ψυχική διάθεση. Αντίστοιχα, πολύ συχνά τα «μηνύματα» που ωθούν στην πρόσληψη τροφής, δεν σχετίζονται με την ικανοποίηση της βιολογικής πείνας, αλλά με την ανάγκη του ατόμου να διαχειριστεί τα συναισθήματα που βιώνει. 
Όταν όμως το φαγητό μετατρέπεται σε υποκατάστατο ευτυχίας ή αγχολυτικό, αρχίζει ένας φαύλος κύκλος: η ποσότητα της τροφής που καταναλώνεται είναι μεγάλη, το σωματικό βάρος αυξάνεται, προκαλούνται ενοχές και το άτομο συνεχίζει την υπερκατανάλωση τροφής στην προσπάθειά του να ανταπεξέλθει στα αρνητικά συναισθήματα.

Φαγητό και συναισθήματα
Στη βρεφική ηλικία, τρώμε μόνο όταν πεινάμε και σταματούμε όταν η πρόσληψη τροφής οδηγήσει σε ικανοποίηση και κορεσμό. Κανονικά λοιπόν, η κατανάλωση και η ανάγκη για λήψη τροφής είναι ενδογενώς ρυθμιζόμενες. Οι επιστήμονες ψυχικής υγείας υποστηρίζουν πως, στο νεογέννητο μωρό, οι πρώτες εμπειρίες με το φαγητό καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο που θα σχετιστεί με αυτό αργότερα.
Ο ρυθμός και ο τρόπος πρόσληψης τροφής στο βρεφικό στάδιο, καθώς και η σχέση του μωρού με την τροφό του, επηρεάζουν τον τρόπο που το βρέφος βιώνει και αντιλαμβάνεται τον κόσμο και τις πρωταρχικές του εμπειρίες επιβίωσης.
Πολύ συχνά στα επόμενα χρόνια της ζωής ενός παιδίού, η αγάπη και η φροντίδα από τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας και του περιβάλλοντος, εκφράζονται κατά κύριο λόγο μέσω της προσφοράς τροφής, και μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις όταν η αγάπη δεν μπορεί να εκφραστεί με άλλο τρόπο, το φαγητό γίνεται το αποκλειστικό μέσο. Ως επακόλουθο, η λήψη τροφής συνδέεται στενά με τον ψυχικό κόσμο του παιδίού.
Όταν το άτομο μεγαλώνει, το φαγητό αναπόφευκτα καταλαμβάνει ένα μεγάλο μέρος της ζωής του. Έτσι, εκτός από βιολογική ανάγκη, λειτουργεί και σαν μια συνήθεια που πλαισιώνει την καθημερινότητα, ακόμη και σαν διασκέδαση ή μέσο κοινωνικοποίησης, αλλά και σαν τρόπος διαχείρισης συναισθημάτων.
Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις, όπου μέσα από τη σχέση με το φαγητό εκφράζεται η συναισθηματική κατάσταση του ατόμου και εκτονώνονται εντάσεις στις σχέσεις του με άλλους ή με τον εαυτό του. Δημιουργείται έτσι μια σχέση όπου το φαγητό «χρησιμοποιείται» ως καταφύγιο, διέξοδος, αποφόρτιση ή και «σύντροφος» στις δύσκολες στιγμές, στα προβλήματα με άλλους ανθρώπους και στις εσωτερικές συγκρούσεις.

Συναισθηματική ή βιολογική πείνα;
Η συναισθηματική πείνα αναφέρεται στην κατάσταση εκείνη κατά την οποία η τροφή λαμβάνεται για την κάλυψη συναισθηματικών αναγκών. Όταν το άτομο δυσκολεύεται να εντοπίσει και να εκφράσει τα συναισθήματά του και τις ανάγκες του με κατάλληλους τρόπους, η συναισθηματική πείνα εκδηλώνεται ως προσπάθεια βελτίωσης της κατάστασής του. Αρνητικά συναισθήματα που προκαλούν την ανάγκη πρόσληψης τροφής είναι το άγχος, ο εκνευρισμός, η μοναξιά, η απογοήτευση, η θλίψη, η απόρριψη, η ανία, η αίσθηση του ανεκπλήρωτου και, σπανιότερα, θετικά συναισθήματα, όπως η χαρά.
Η συναισθηματική πείνα διακρίνεται δύσκολα από τη βιολογική και ιδιαίτερα από το ίδιο το άτομο που την βιώνει.
Ωστόσο, υπάρχουν κάποια χαρακτηριστικά που μπορούν να βοηθήσουν στην αναγνώρισή της.

Η συναισθηματική πείνα:
-Εμφανίζεται ξαφνικά, ως ακατάσχετη επιθυμία λήψης τροφής, με άμεση και επιτακτική ανάγκη ικανοποίησης, αφού το σώμα αναζητά άμεση ανακούφιση από τη δυσάρεστη ψυχολογική κατάσταση. Αντίθετα, η βιολογική πείνα εμφανίζεται σταδιακά, μέσω μηνυμάτων που στέλνει ο οργανισμός πως χρειάζεται τροφή, και η ανάγκη ικανοποίησης παρουσιάζει μεγαλύτερη δυνατότητα αναμονής.
-Ξεκινάει σαν αίσθηση από το λαιμό και το στόμα. Αντίθετα, η βιολογική πείνα ξεκινάει από το στομάχι το οποίο αισθανόμαστε άδειο.
-Αφορά στη λήψη συγκεκριμένων τροφών, συνήθως πλούσιων σε θερμίδες και λιπαρά, ενώ υποκατάστατα δεν αποφέρουν την ίδια αίσθηση ικανοποίησης. Στην βιολογική πείνα, οι επιλογές των τροφών είναι συνήθως πολλαπλές.
-Η κατάποση φαγητού γίνεται αυτόματα και μηχανικά, χωρίς συνειδητοποίηση του «τι» και του «πόσο» τρώμε. Αντίθετα, η βιολογική πείνα οδηγεί σε επιλεκτική κατανάλωση φαγητού, με επίγνωση των τροφίμων και ποσοτήτων.
-Η λήψη τροφής υπό την επήρεια συναισθηματικής πείνας συνεχίζεται πέρα από τον κορεσμό, σαν να μην χορταίνουμε ποτέ, ενώ στην βιολογική πείνα σταματάμε όταν ικανοποιηθεί η πείνα και επέλθει το αίσθημα του κορεσμού.
-Η κατανάλωση τροφής λόγω συναισθηματικής πείνας, οδηγεί το άτομο σε αισθήματα ενοχής, ντροπής και τύψεων. Αντίθετα, η ικανοποίηση της βιολογικής πείνας δεν επιφέρει αρνητικά αισθήματα.

Συναισθηματική υπερφαγία
Η συναισθηματική πείνα χαρακτηρίζεται από την ακατανίκητη ανάγκη για φαγητό, συνήθως για τροφές με χαμηλή θρεπτική αξία και υψηλή περιεκτικότητα σε λίπη, αλάτι, ζάχαρη και άμυλο. γλυκά, προϊόντα ζύμης και αλατισμένα σνακ τύπου πατατάκια και γαριδάκια φαίνεται να είναι οι πιο δημοφιλείς επιλογές σε καταστάσεις έντασης.
Κάποια άτομα που βιώνουν συναισθηματική πείνα καταναλώνουν φυσιολογικές ποσότητες φαγητού, στην προσπάθειά τους να ανταπεξέλθουν στην ψυχική τους διάθεση ή να καλύψουν κάποιο συναισθηματικό κενό, χρησιμοποιώντας το φαγητό σαν ένα είδος παρηγοριάς.
Ωστόσο, σταδιακά ο συσχετισμός της τροφής με την παρηγοριά γίνεται τρόπος ζωής και τα περισσότερα άτομα καταλήγουν να καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες, οδηγούμενα τελικά σε επεισόδια «συναισθηματικής υπερφαγίας».
Κατά τη διάρκεια ενός τυπικού επεισοδίου υπερφαγίας, το άτομο έχει έντονη την αίσθηση της απώλειας ελέγχου, και καταναλώνει με μεγάλη ταχύτητα μεγάλη ποσότητα ανθυγιεινών και παχυντικών τροφίμων. Η συναισθηματική κατανάλωση τροφής έχει ως αποτέλεσμα την υπέρμετρη κατανάλωση θερμίδων, η οποία οδηγεί σταδιακά στην απόκτηση παραπανίσιων κιλών και πιθανώς σε επιδεινούμενη παχυσαρκία.
Στο άτομο που πάσχει από συναισθηματική υπερφαγία, η λήψη της τροφής προκαλεί μια παροδική αίσθηση ευχαρίστησης, ικανοποίησης και παρηγοριάς. Ωστόσο, μετά τη λήψη τροφής, το άτομο κατακλύζεται από έντονα συναισθήματα ενοχής και τύψεων. Συνειδητοποιεί τις συνέπειες της συμπεριφοράς του αλλά αδυνατεί να την αλλάξει, και βιώνει συναισθήματα απογοήτευσης, ματαίωσης και μελαγχολίας, αλλά και θυμού απέναντι στην αδυναμία του.
Ως αποτέλεσμα, οδηγείται σε ένα αίσθημα προσωπικής δυσαρέσκειας, μειώνεται η αυτοεκτίμησή του, νιώθει απελπισία και απόγνωση και καταλήγει ξανά στον φαύλο κύκλο της υπερκατανάλωσης.

Μερικές συμβουλές για τον έλεγχο της συναισθηματικής πείνας και υπερφαγίας:
  • Αναγνωρίστε το πρόβλημα και μάθετε τι προκαλεί αυτήν τη συμπεριφορά σας.
  • Κάντε μια λίστα με πράγματα που πρέπει να κάνετε όταν έχετε την ανάγκη να φάτε και δεν είστε πεινασμένοι. Όταν αισθάνεστε έντονη επιθυμία για φαγητό, κάντε μια άλλη ευχάριστη δραστηριότητα.
  • Δοκιμάστε να κάνετε έναν περίπατο, καλώντας έναν φίλο, παίξτε μπιρίμπα,  καθαρίστε το δωμάτιό σας, κάνετε άλλες δουλειές και αν νυστάζετε μπορείτε ακόμη και να κοιμηθείτε.
  • Αν παρόλα αυτά δεν μπορείτε να νικήσετε την επιθυμία για φαγητό, φάτε κάτι υγιεινό. 
  • Ένα άλλο κόλπο είναι και το μοίρασμα του φαγητού σε μικρότερες μερίδες, που μπορεί να βοηθήσει στην υπερκατανάλωση.
  • Το τσίμπημα της τροφής και η όχι ολοκληρωτική κατανάλωσή του μπορεί να προσφέρει βοήθεια.
  • Τέλος, να θυμάστε ότι η συναισθηματική διατροφή είναι κάτι που κάνουν οι περισσότεροι άνθρωποι όταν  βαριούνται, είναι χαρούμενοι, ή λυπημένοι, γι' αυτό αποφύγετε τα έντονα συναισθήματα.
Βιβλιογραφία
eufic.org

Πεινάς και τρώς;

Αν καταφέρεις να ξεχωρίζεις την πείνα από την όρεξη, τότε έχεις κάνει το πιο σημαντικό βήμα για να χάσεις κιλά.



Όρεξη: Είναι πιο πολύ ένα ψυχολογικό αίσθημα, που όμως προκαλεί σωματική αντίδραση. Για παράδειγμα, βλέπεις και μυρίζεις ένα ζουμερό σουβλάκι. Αυτό με τη σειρά του προκαλεί τη σωματική αντίδραση του να παράγεις πιο πολύ σάλιο ή συσπάσεις στο στομάχι.
Το πρόβλημα με την όρεξη είναι ότι δεν λαμβάνει υπόψη τον κορεσμό. Ετσι ενώ η πείνα θα σε οδηγήσει να φας ένα σουβλάκι, η όρεξη θα σε κάνει να φας δύο.

Πείνα: Αισθάνεσαι πείνα όταν παρουσιάζονται χημικές αλλαγές στον οργανισμό, όπως πτώση του σακχάρου στο αίμα. Ο οργανισμός χρειάζεται περισσότερα θρεπτικά συστατικά για να λειτουργήσει, οπότε και στέλνει το σήμα της πείνας για να φας.
 
Φάε μόνο όταν πεινάς
Μην αφήνεις να περνάνε πολλές ώρες μεταξύ γευμάτων. Οταν τρως συχνά, καις πιο πολλές θερμίδες. Το πιο σημαντικό είναι ότι δεν φτάνεις ποτέ σε σημείο να πεινάς υπερβολικά. Φρόντισε όλα τα γεύματά σου, ακόμα και τα ενδιάμεσα, να περιέχουν τροφές που προσφέρουν μακροχρόνιο κορεσμό, δηλαδή πρωτεΐνη, φυτικές ίνες και υψηλή περιεκτικότητα σε υγρά.

Φάε αργά. Με αυτόν τον τρόπο θα δώσεις στον οργανισμό σου την ευκαιρία να καταλάβει πότε δεν πεινάει πια. Έρευνες δείχνουν ότι, όταν τρως γρήγορα, καταναλώνεις και περισσότερες θερμίδες απ' ό,τι αν έτρωγες αργά. Μην πας σε τραπέζι, πάρτι και οπουδήποτε αλλού νηστικός. Θα φας πολύ περισσότερο, όχι λόγω πείνας, αλλά πιο πολύ λόγω όρεξης.

πηγή: menshealth

Τι κρύβει η βραδινή υπερφαγία

To 1955 πρωτοπεριγράφτηκε από τον Καθηγητή Al. Stunkard μια μορφή διαταραχής με βασικό τρίπτυχο αναγνώρισης, την πρωινή ανορεξία, την βραδινή υπερφαγία και την αϋπνία. Από το 1955 μέχρι σήμερα, ο Καθηγητής Al. Stunkard επέκτεινε τις κλινικές έρευνες που αφορούσαν το σύνδρομο βραδινής υπερφαγίας (night eating syndrome , NES) και κατέληξε στο ότι η εν λόγω διαταραχή, εμφανίζεται δυσανάλογα ανάμεσα σε παχύσαρκα άτομα,  κυρίως τις περιόδους έντονου stress και αποτελεί οργανική προσπάθεια άμβλυνσης του στρεσογόνου φορτίου.



Το βασικό χαρακτηριστικό κλινικό γνώρισμα του συνδρόμου είναι η καθυστέρηση στον εικοσιτετράωρο συγχρονισμό της πρόσληψης ενέργειας. Το σύνδρομο της βραδινής υπερφαγίας εμφανίζεται σε ποσοστό περίπου 10% σε νοσηρά παχύσαρκους ασθενείς οι οποίοι φαίνεται ότι προσπαθούσαν να βρουν θεραπεία για τον έλεγχο του σωματικού τους βάρους. Η παρουσία του αυξάνεται σε συνάρτηση με το αυξανόμενο σωματικό βάρος και τουλάχιστον τα μισά από τα άτομα με το σύνδρομο αυτό, αναφέρουν φυσιολογικό σωματικό βάρος πριν την εμφάνιση του συνδρόμου.
Η συχνότητα στο γενικό πληθυσμό αγγίζει το 1,5%, αφορά σε μεγαλύτερο ποσοστό (9-27%) παχύσαρκα άτομα και αυξάνεται όσο μεγαλώνει η ηλικία.

Υπάρχουν συγκεκριμένες αιτίες εμφάνισης του συνδρόμου;

Έρευνες δείχνουν ότι η κατάθλιψη, η αγωνία, διαπροσωπικοί στρεσογόνοι παράγοντες, ανία, μακροχρόνιες δίαιτες και απογοήτευση από την εικόνα του σώματος μπορεί να οδηγήσουν το άτομο στη βραδινή υπερφαγία.

Σημάδια και συμπτώματα

  • Ο ασθενής παρουσιάζει πρωινή ανορεξία, δηλαδή πολύ μικρή όρεξη για πρωινό. Καθυστερεί να πάρει το πρώτο γεύμα της ημέρας για αρκετές ώρες από τη στιγμή που θα ξυπνήσει. Δεν πεινάει και ανησυχεί για το πόσο πολύ έφαγε το προηγούμενο βράδυ.
  • Καταναλώνει μεγαλύτερες ποσότητες φαγητού μετά το πέρας του βραδινού του γεύματος παρά κατά την ώρα που αυτό εξελίσσεται.
  • Τρώει περισσότερες θερμίδες από το μισό της ημερήσιας πρόσληψής του  κατά τη διάρκεια του βραδινού του γεύματος και κατά τη διάρκεια της νύχτας.
  • Το φαινόμενο αυτό επιμένει για περισσότερο από 2 μήνες.
  • Το άτομο νιώθει πιεσμένο, αγχωμένο, ανήσυχο ή ακόμα και ένοχο για το τι έχει φάει.
  • Ιδίως κατά τη διάρκεια της νύχτας ο ασθενής είναι πιθανό να βρίσκεται σε κατάθλιψη, να έχει νευρικότητα, να έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση κτλ.
  • Υπάρχει πρόβλημα στο να κοιμηθεί εύκολα όπως επίσης και να παραμείνει κοιμισμένος. Τα άτομα αυτά ξυπνάνε κατά μέσο όρο 4 φορές το βράδυ σε αντίθεση με τα φυσιολογικά άτομα που σηκώνονται κατά μέσο όρο 1 φορά το βράδυ.
  • Τα τρόφιμα που καταναλώνει είναι κυρίως υδατάνθρακες (περίπου το 65% των τροφίμων που καταναλώνουν): φαγητά με μεγάλη περιεκτικότητα σε ζάχαρη ή αμυλούχες τροφές και κυρίως φαγητά κακής ποιότητας και υψηλής θερμιδικής αξίας.
  • Το σύνδρομο της βραδινής υπερφαγίας περιλαμβάνει συνεχόμενα επεισόδια λήψης τροφής μέχρι τις πρωινές ώρες.
  • Η κατανάλωση τροφής προκαλεί στον ασθενή αισθήματα ενοχής και τροπής και όχι απόλαυσης ή ικανοποίησης.

Πρόσληψη ενέργειας και κατανάλωση υδατανθράκων

Πιο συγκεκριμένα, στο σύνδρομο αυτό, η λήψη ενέργειας μειώνεται στο πρώτο μισό της ημέρας και αυξάνεται πολύ στο δεύτερο μισό, έτσι ώστε ο ύπνος να διακόπτεται από την πρόσληψη τροφής. Σε πρόσφατη μελέτη αναφέρθηκε η κατανάλωση του 40% της συνολικής ημερήσιας πρόσληψης τροφής, από το πρωί μέχρι το βράδυ, και το υπόλοιπο 60% τις βραδινές ώρες, σε αντιδιαστολή με τη φυσιολογική κατανάλωση του 80% της συνολικής ημερήσιας πρόσληψης τροφής, στο πρώτο μισό της ημέρας.
Η αναλογία κατανάλωσης υδατανθράκων προς πρωτεΐνη είναι 7:1 και πιθανολογείται πως μια τέτοια αναλογία θρεπτικών συστατικών, προάγει την προώθηση τρυπτοφάνης στον εγκέφαλο και την μετατροπή της σε σεροτονίνη, ουσία με σημαντικές ιδιότητες κατά της αϋπνίας, ενώ προκαλεί μια αίσθηση χαλάρωσης και ηρεμίας.
Όσον αφορά τη συσχέτιση του συνδρόμου με τη ψυχολογική διάθεση, οι ειδικοί αναφέρουν ότι η αγάπη των night eaters για τους υδατάνθρακες, εξηγείται από το μήνυμα που στέλνουν οι υδατάνθρακες στους νευροδιαβιβαστές του εγκεφάλου για να προκαλέσουν το αίσθημα της ευχαρίστησης. Ίσως, η νυχτερινή επιδρομή σε υδατανθρακούχα σνακ να αποτελεί μια ασυνείδητη προσπάθεια για να αποκαταστήσουν την κακή ψυχολογία τους. Στην πραγματικότητα, ο εγκέφαλος του ανθρώπου φαίνεται ότι έχει συσχετίσει την πρόσληψη τροφής με ευχάριστα και χαλαρωτικά συναισθήματα.

Σύγκριση συνδρόμου βραδινή υπερφαγίας με την ψυχογενή ή νευρική βουλιμία.

Συγκρίνοντας το σύνδρομο νυχτερινής υπερφαγίας με την ψυχογενή βουλιμία διακρίνουμε μια διαφοροποίηση όσον αφορά την έλλειψη σχετικών αντισταθμιστικών συμπεριφορών,  το χρονικό διάστημα της πρόσληψης τροφής και  το γεγονός ότι το μέγεθος των προσλαμβανόμενων τροφών είναι μικρό, κυρίως μικρά και συχνά γεύματα, παρά ένα ιδιαίτερα μεγάλο σε όγκο και θερμίδες γεύμα. Διαφέρει επίσης από τα υπόλοιπα σύνδρομα κατανάλωσης τροφής κατά τη διάρκεια της νύχτας, λόγω της πλήρους και συνειδητής κατανάλωσης τροφής σε αντιδιαστολή με την ασυνείδητη νυχτερινή κατανάλωση φαγητού.
Επομένως, ο συνδυασμός διαταραχής της πρόσληψης τροφής, της διαταραχής του ύπνου και της άσχημης ψυχολογικής διάθεσης, αποτελούν πρόδρομες καταστάσεις που οδηγούν στην εμφάνιση της παχυσαρκίας. Τα τρία αυτά επίπεδα διαταραχής σύμφωνα με τον Καθηγητή Al. Stunkard, πιθανόν να συνδέονται μέσω νευροενδοκρινολογικών μηχανισμών, και αφορούν στα επίπεδα κορτιζόλης, μελατονίνης, γρελίνης αλλά και της λεπτίνης, με εξέχοντα ρόλο στην εκδήλωση του συνδρόμου.

Μπορεί να θεραπευτεί το σύνδρομο της βραδινής υπερφαγίας;

Kαταρχάς, ο ασθενής πρέπει να επισκεφτεί κάποιους ειδικούς σε θέματα διαταραχών λήψης τροφής. Ειδικό ψυχοθεραπευτή, ιατρό και διαιτολόγο - διατροφολόγο. Να είσαστε προετοιμασμένοι ότι ο ασθενής θα προβάλει έντονη άρνηση, αντίσταση, ακόμα και θυμό απέναντί στην οικογένεια και απέναντι στην προτεινόμενη θεραπεία. Η θεραπεία περιλαμβάνει συμβουλευτική αγωγή και χρειάζεται μεγάλη προσοχή στη φαρμακευτική και διατροφική αγωγή που θα ακολουθήσει ο ασθενής. Η θεραπεία δεν είναι ίδια για όλους τους ασθενείς αλλά προσαρμόζεται ανάλογα με την προσωπικότητα του ασθενούς, την σοβαρότητα του σταδίου της διαταραχής του, στα ιδιαίτερα προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίζει ο ασθενής, στις ανάγκες του και στις δυνάμεις και αντοχές του.
Οι ασθενείς με βραδινή υπερφαγία θα πρέπει να ακολουθήσουν φαρμακευτική αγωγή με αντικαταθλιπτικά αλλά και με φάρμακα όπως η  SSRI sertraline, οι βενζοδιαζεπίνες, τα αγχολυτικά, το λίθιο ενώ και άλλα θεραπευτικά σχήματα όπως η σπασμολυτική topiramate, η paroxetine, η φωτοθεραπεία, η χορήγηση μελατονίνης και μερικά SSRIs αποτελούν μελλοντικές υποσχέσεις. Τα υπνωτικά χάπια δεν συνίστανται σε αυτή την περίπτωση καθότι μπορεί να επιδεινώσουν την κατάσταση, προκαλώντας στο άτομο αστάθεια την ώρα που σηκώνεται να φάει και έτσι αυξάνεται ο κίνδυνος τραυματισμού κατά τη διάρκεια της νύχτας.

Βιβλιογραφία:
  1. Albert Stunkard, MD, University of Pennsylvania School of Medicine, at the NAASO 2003 annual meeting, October 13, 2003.
  2. Grethe Stοa Birketvedt, MD, PhD; Jon Florholmen, MD, PhD; Johan Sundsfjord, MD, PhD; Bjarne Οsterud, PhD; David Dinges, PhD; Warren Bilker, PhD; Albert Stunkard, MD. Behavioral and Neuroendocrine Characteristics of the Night-Eating Syndrome. JAMA. 1999;282:657-663.
  3. A. Stunkard. Two eating disorders: binge eating disorder and the night eating syndrome. Department of Psychiatry, University of Pennsylvania, 3600 Market Street, Suite 734, Philadelphia, PA, 19104, U.S.A.
  4. Colleen S.W. Rand, Alex M.C. Macgregor, Albert J. Stunkard. The night eating syndrome in the general population and among postoperative obesity surgery patients. Department of Psychiatry , Univercity of Florida, Gainesville, Florida. Gainesville Surgical Group, Gainesville, Florida. Department of Psychiatry , Univercity of Pennsylvania, Philadelphia, Pennsylvania.
  5. Jennifer D. Lundgren, Ph.D., Kelly C. Allison, Ph.D., Scott Crow, M.D., John P. O'Reardon, M.D., Kelly C. Berg, B.S., Juliette Galbraith, M.D., Nicole S. Martino, B.S., and Albert J. Stunkard, M.D. Prevalence of the Night Eating Syndrome in a Psychiatric Population. Am J Psychiatry 163:156-158, January 2006
    doi:10.1176/appi.ajp.163.1.156.
  6. Stunkard AJ, Berkowitz R, Wadden T, Tanrikut C, Reiss E, Young L: Binge eating disorder and the night-eating syndrome. Int J Obes 1996; 20:1-6.
  7. Hoek HW: The distribution of eating disorders, in Eating Disorders and Obesity: A Comprehensive Handbook. Edited by Brownell KD, Fairburn CG. New York, Guilford, 1995, pp 207-211.
  8. O'Reardon JP, Allison KC, Martino NS, Lundgren JD, Heo M, Stunkard AJ: A randomized placebo-controlled trial of sertraline in the treatment of the night eating syndrome. Am J Psychiatry (inpress).
  9. January 2004 issue of the International Journal of Eating Disorders.
Συγγραφέας: Ασημένια Κούσουλα
Κλινικός Διαιτολόγος-Διατροφολόγος
Χαροκοπείου Πανεπιστημίου

Unique Visitor Counter