Η ΤV βλάπτει την ανάπτυξη των παιδιών
(Τara Ρarker-Ρope, Τhe Νew Υork Τimes)
Οι έρευνες δείχνουν ότι η τηλεόραση στο υπνοδωμάτιο απορρυθμίζει την υγεία τους
Να ένας απλός τρόπος να κρατήσετε τα παιδιά σας υγιή: πετάξτε την τηλεόραση από το υπνοδωμάτιό τους. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι τουλάχιστον ένα στα δύο παιδιά στη Δύση έχουν τηλεόραση στο δωμάτιό τους- μπορεί όμως κάλλιστα να είναι έως και επτά στα δέκα. Η ουσία είναι πως ολοένα περισσότερες μελέτες δείχνουν πως υπάρχει ισχυρή συσχέτιση μεταξύ της τηλεόρασης στο δωμάτιο και πολυάριθμων ιατρικών και εκπαιδευτικών διαταραχών.
Τα παιδιά με τηλεόραση στο δωμάτιό τους σημειώνουν χαμηλότερες βαθμολογίες στα σχολικά τεστ και έχουν περισσότερες πιθανότητες να αντιμετωπίζουν προβλήματα ύπνου. Επιπλέον, διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να είναι υπέρβαρα, ενώ είναι πιθανότερο να αρχίσουν να καπνίζουν.
Μία από τις πιο προφανείς συνέπειες είναι ότι το παιδί θα καταλήξει να βλέπει πολλή τηλεόραση και οι γονείς του είναι πιθανό να μην το γνωρίζουν. Αμερικανική μελέτη σε 80 παιδιά ηλικίας 4 έως 7 ετών έδειξε ότι μόλις μπήκε τηλεόραση στα δωμάτιά τους, η μέση διάρκεια τηλεθέασης αυξήθηκε κατά 9 ώρες- από 21 ώρες την εβδομάδα σε 30 - και μάλιστα με τους περισσότερους γονείς να μην το συνειδητοποιούν καν.
Χωρίς έλεγχο
«Οταν η τηλεόραση είναι στο υπνοδωμάτιο, οι γονείς δεν ξέρουν στ΄ αλήθεια αν και τι βλέπουν τα παιδιά τους», λέει ο δρ Λέοναρντ Χ. Έπσταϊν, καθηγητής Παιδιατρικής και Κοινωνικής & Προληπτικής Ιατρικής στη Σχολή Ιατρικής & Βιοϊατρικής Επιστήμης του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, στο Μπάφαλο. «Πολύ συχνά, εξάλλου, δεν έχουν μόνο τα παιδιά τηλεόραση στα υπνοδωμάτιά τους αλλά και οι γονείς στο δικό τους».
Ο δρ Έπσταϊν με τους συνεργάτες του τοποθέτησαν συσκευές παρακολούθησης στις τηλεοράσεις που υπήρχαν στα σπίτια μιας ομάδας εθελοντών. Οι συσκευές παρακολούθησης στα μισά σπίτια ήταν προγραμματισμένες ώστε να μειώσουν τη συνολική τηλεθέαση των παιδιών κατά το ήμισυ (τα παιδιά έπρεπε να χρησιμοποιούν έναν κωδικό για να ανοίξουν οποιαδήποτε τηλεόραση του σπιτιού και ο κωδικός απενεργοποιούνταν μόλις τελείωνε ο προκαθορισμένος εβδομαδιαίος χρόνος τηλεθέασης). Επιπλέον, οι ερευνητές κατέγραφαν συστηματικά τις διατροφικές συνήθειες και άλλες παραμέτρους του τρόπου ζωής των παιδιών.
Έπειτα από δύο χρόνια παρακολούθησης, οι ερευνητές διαπίστωσαν πως ναι μεν όλα τα παιδιά πήραν βάρος καθώς μεγάλωναν, αλλά εκείνα που είχαν περιορισμένο χρόνο στη διάθεσή τους για να βλέπουν τηλεόραση παρουσίασαν μείωση του Δείκτη Μάζας Σώματός τους (ο ΔΜΣ υπολογίζεται όταν διαιρεθεί το βάρος με το τετράγωνο του ύψους και δείχνει αν έχει κανείς φυσιολογικό βάρος ή είναι υπέρβαρος ή παχύσαρκος).
Όπως έγραψαν οι ερευνητές σε πρόσφατο τεύχος της Επιθεώρησης «Αρχεία Παιδιατρικής & Εφηβικής Ιατρικής» (ΑΡΑΜ), η βελτίωση του ΔΜΣ των παιδιών αυτών δεν οφειλόταν στο ότι ήταν πιο δραστήρια, διότι δεν μπορούσαν να βλέπουν όση τηλεόραση ήθελαν. Αντ΄ αυτού οφειλόταν στο ότι τσιμπολογούσαν λιγότερο, με αποτέλεσμα να καταναλώνουν κατά μέσον όρο 100 θερμίδες λιγότερες την ημέρα- και είναι καλά τεκμηριωμένο πως το τσιμπολόγημα μπροστά στην τηλεόραση είναι εξαιρετικά συνηθισμένο.
Υπέρβαρα
Αντίστοιχη μελέτη του 2002, που δημοσιεύθηκε στην Επιθεώρηση «Παιδιατρική» την οποία εκδίδει η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής (ΑΑΡ), έδειξε ότι τα παιδιά προσχολικής ηλικίας με τηλεόραση στο δωμάτιό τους διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να γίνουν υπέρβαρα. Τον περασμένο Οκτώβριο, στην Επιθεώρηση «Οbesity» νεώτερη μελέτη έδειξε πως ο κίνδυνος αυτός πιθανώς είναι υψηλότερος για τα αγόρια.
Η μελέτη αυτή διεξήχθη σε Γάλλους εφήβους και έδειξε πως ειδικά τα αγόρια με τηλεόραση στο δωμάτιό τους ήταν πιθανότερο να έχουν μεγαλύτερη περίμετρο μέσης και υψηλότερο ποσοστό λίπους στο σώμα τους σε σύγκριση με τους συνομηλίκους τους δίχως ΤV στο υπνοδωμάτιο. Όπως ήταν αναμενόμενο, η γαλλική μελέτη έδειξε ακόμη πως αγόρια και κορίτσια με τηλεόραση στο δωμάτιό τους διάβαζαν λιγότερο απ΄ ό,τι οι συνομήλικοί τους δίχως ΤV.
Μια άλλη μελέτη, που διεξήχθη σε 700 εφήβους ηλικίας 12 έως 14 ετών, έδειξε πως όσοι είχαν τηλεόραση στο υπνοδωμάτιό τους είχαν υπερδιπλάσιες πιθανότητες να αρχίσουν να καπνίζουν και ο κίνδυνος εξακολουθούσε να υπάρχει ακόμα και όταν οι ερευνητές έλαβαν υπ΄ όψιν άλλους παράγοντες κινδύνου για έναρξη του καπνίσματος κατά την εφηβεία (λ.χ. το κάπνισμα των γονέων ή το να μην πολυασχολούνται οι γονείς με το παιδί). Στην πραγματικότητα, μεταξύ των παιδιών που είχαν δική τους ΤV κάπνιζε το 42%, ενώ μεταξύ όσων δεν είχαν το 16%.
Όλα αυτά υποδηλώνουν ότι «η ΤV στο υπνοδωμάτιο έχει μεγάλο αντίκτυπο, καθώς οδηγεί σε πολλά και διαφορετικά προβλήματα», σύμφωνα με τον δρα Έπσταϊν. Ενώ, λοιπόν, πολλοί γονείς προσπαθούν να περιορίσουν τις ώρες που περνούν τα παιδιά τους μπροστά στην τηλεόραση, είναι πιθανόν να κάνουν μισή δουλειά. Γιατί τελικά δεν έχει σημασία μόνο το πόσο αλλά και το πού.
Επιπτώσεις και στη μάθηση
Η τηλεόραση στο δωμάτιο έχει δυσμενή επίδραση στις σχολικές επιδόσεις των παιδιών. Το 2005, επιστήμονες από την Καλιφόρνια δημοσίευσαν στα «Αρχεία Παιδιατρικής & Εφηβικής Ιατρικής» μελέτη στην οποία συμμετείχαν περίπου 400 παιδιά. Το 70% των παιδιών είχαν δική τους τηλεόραση και στη διάρκεια του ενός έτους της μελέτης είχαν μονίμως πολύ χαμηλότερη βαθμολογία στα σχολικά τεστ μαθηματικών, ανάγνωσης και γλωσσικής ικανότητας. Αντιθέτως, οι μαθητές που είχαν ηλεκτρονικούς υπολογιστές πετύχαιναν υψηλότερη βαθμολογία.
Το γιατί η ΤV στο υπνοδωμάτιο επιδρά τόσο πολύ στις σχολικές επιδόσεις παραμένει άγνωστο. Ενδέχεται να αποσπά την προσοχή των παιδιών όταν διαβάζουν ή εξαιτίας της να μένουν ξύπνια έως αργά με συνέπεια να νυστάζουν το πρωί στο σχολείο. Μπορεί επίσης η ύπαρξη της ΤV στο υπνοδωμάτιο να υποδηλώνει μειωμένη ενασχόληση των γονέων με το παιδί. Εκτός από τις σχολικές επιδόσεις και την υγεία, η τηλεόραση στο υπνοδωμάτιο επηρεάζει και τον ύπνο των παιδιών.
Πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύτηκε στην Επιθεώρηση «Παιδιατρική» έδειξε ότι τα παιδιά του νηπιαγωγείου με τηλεόραση στο δωμάτιό τους είχαν περισσότερα προβλήματα ύπνου και επειδή δεν κοιμόντουσαν πολύ καλά ήταν υποτονικά και δεν πολυαντιδρούσαν σε τυχόν αλλαγές ή σε γεγονότα που συνέβαιναν γύρω τους.
(Πηγή: "ΤΑ ΝΕΑ" 27/3/2008)
Μαμ, τηλεόραση και νάνι
«Περίπου το 40% των βρεφών (!) ηλικίας δύο μηνών παρακολουθεί τηλεόραση και βίντεο κατά μέσον όρο 45 λεπτά την ημέρα ή περισσότερο από 5 ώρες την εβδομάδα, σύμφωνα με την πρώτη έρευνα που έγινε για το θέμα αυτό σε τόσο μικρές ηλικίες».
«Τα προγράμματα που απευθύνονται σε μωρά δεν είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος για να αναπτύξουν τις εγκεφαλικές τους λειτουργίες, δείχνει μεταξύ άλλων πρόσφατη αμερικανική έρευνα. Οσο λιγότερη τηλεόραση βλέπουν πριν γίνουν 2 ετών, τόσο μειώνονται οι πιθανότητες να αναπτύξουν μαθησιακές δυσκολίες και να γίνουν υπέρβαρα καθώς μεγαλώνουν».
Σύμφωνα με την έρευνα που διεξήγαγαν ερευνητές του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον και δημοσιεύτηκε σε πρόσφατο τεύχος των Αρχείων Παιδιατρικής και Εφηβικής Ιατρικής, μέχρι την ηλικία των 2 ετών, το 90% των παιδιών (!) βλέπουν τηλεόραση περισσότερο από 90 λεπτά ημερησίως (!), κατά μέσον όρο. Η έκθεση στην οθόνη σε τόσο μικρή ηλικία ενδέχεται να επιδράσει αρνητικά τον ταχύτατα αναπτυσσόμενο εγκέφαλο των μωρών και πιθανόν να οδηγήσει αργότερα σε προβλήματα διάσπασης της προσοχής, μειωμένη ικανότητα κατανόησης κατά την ανάγνωση κειμένων και παχυσαρκία. Οι επιστήμονες εξεπλάγησαν όχι μόνο από το χρόνο που περνούν τα παιδιά μπροστά στην τηλεόραση, αλλά και από τον λόγο για τον οποίο αυτό συμβαίνει: οι περισσότεροι γονείς τη χρησιμοποιούν σαν εκπαιδευτικό εργαλείο(!) και όχι τόσο σαν «νταντά». Παρά τις εδώ και μια δεκαετία προ¬ειδοποιήσεις των παιδιάτρων για το αντίθετο, οι γονείς είναι της γνώμης ότι το περιεχόμενο των προγραμμάτων που απευθύνεται σε μωρά είναι καλό για την πνευματική τους ανάπτυξη...
«Δεν θα ήμουν τόσο ανήσυχος αν πίστευα πως οι γονείς εφαρμόζουν αυτήν την πρακτική κατ' εξαίρεσιν όταν χρειάζονται λίγο χρόνο, για να μαγειρέψουν, λόγου χάριν», εξηγεί στους «Λος Αντζελες Τάιμς» ο παιδίατρος Δημήτρης Χρηστάκης, ένας από τους επικεφαλής της έρευνας. «Εκείνο που με προβληματίζει είναι η αντίληψη ότι οι γονείς πιστεύουν πως αυτό είναι καλό για τα παιδιά. Κάτι τέτοιο έχει πολλές πιθανότητες να τα οδηγήσει σε εκτεταμένη, παρά περιστασιακή παρακολούθηση τηλεόρασης». Το 29% των ερωτηθέντων γονέων απάντησε ότι επιτρέπει στο μωρό του να δει τηλεόραση επειδή το πρόγραμμα «έχει κάτι να του μάθει» (!) ή «είναι καλό για τις εγκεφαλικές λειτουργίες του» (!) (επίσης 29%) και επειδή «είναι κάτι με το οποίο όντως διασκεδάζει» (23%). Μόνο το 20% χρησιμοποιεί την τηλεόραση «για να κρατήσει το παιδί απασχολημένο».
Ωστόσο, είναι χαρακτηριστικό πως η αγορά των προϊόντων που στοχεύουν αποκλειστικά σε βρέφη και μωρά έχει τζίρο δισεκατομμυρίων δολαρίων. Ενδεικτικά, μόνο η σειρά Baby Einstein, του ομίλου της Ντίσνεϊ, η οποία περιλαμβάνει μεταξύ άλλων DVD με οπτικά ερεθίσματα και προγράμματα που στόχο έχουν να διεγείρουν την πνευματική ανάπτυξη και τη δραστηριότητα τους, είχε τζίρο 500 εκατ. δολάρια το 2006. Το γεγονός ότι πολλοί γονείς ακολουθούν την παραπάνω πρακτική, έχει προβληματίσει τους επιστήμονες, που αναζητούν τρόπους για να τους πείσουν να βρουν άλλες μεθόδους πνευματικής διέγερσης των μικρών παιδιών τους. «Μπορεί το μωρό να κοιτάζει την οθόνη, ωστόσο δεν σημαίνει ότι του αρέσει», υπογραμμίζει ο κ. Χρηστάκης, πατέρας δύο παιδιών. «Το ερώτημα που πρέπει να μας απασχολήσει δεν είναι τι παρακολουθεί, αλλά τι άλλο δεν κάνει το παι¬δί την ώρα που βλέπει τηλεόραση. Οταν τα παιδιά βρίσκονται μπροστά σε μια οθόνη σε τόσο νεαρή ηλικία, μαθαίνουν να ανταποκρίνονται σε αυτήν πριν καν μπουσουλήσουν ή πουν τις πρώτες τους λέξεις. Τον καιρό που πρέπει να μάθουν να επικοινωνούν με το περιβάλλον τους και με ανθρώπους, εκείνα απλώς ανταποκρίνονται σε μια οθόνη». Οσο για την παχυσαρκία, «τι πιο λογικό να υποθέ¬σουμε, όταν στην ηλικία των τριών μηνών το παιδί βρίσκεται μπροστά σε μια οθόνη, θα είναι ακόμη πιο δύσκολο να ξεκολλήσει καθώς μεγαλώνει;»
(Πηγή: Ένθετο εφημερίδας "Καθημερινή" 1/7/2007)
Η τηλεόραση και τα παιδιά
(Δημήτρης Αντ. Νικολόπουλος, Επίκ. Καθηγητής Παιδιατρικής)
"Στις περισσότερες χώρες του κόσμου, η τηλεόραση έχει μεγαλύτερη επιρροή στη ζωή των νέων, απ’ οτιδήποτε άλλο. Πολλές φορές αυτό το γεγονός δεν αναγνωρίζεται: κανένας γονιός δεν θα καλούσε έναν άγνωστο στο σπίτι του να διδάξει τα παιδιά του για 3-5 ώρες κάθε μέρα, και όμως η τηλεόραση αυτό κάνει ακριβώς."
Πρόσφατα, η ισπανική κυβέρνηση πρότεινε μέτρα για να προφυλαχθούν τα απροστάτευτα παιδιά από «το κοινότοπο, βίαιο και νοσηρό περιεχόμενο (φωνασκίες, προσβολές κ.λπ.)», πολλών εκπομπών της τηλεόρασης. Kαιρός ήταν! Πολλοί γονείς, παιδαγωγοί, γιατροί και ψυχολόγοι δεν έχουμε εκτιμήσει σωστά την επιρροή της παντοδύναμης τηλεόρασης. Πολλές φορές μάλιστα, δεν καλοξέρουμε το ποιόν των εκπομπών που παρακολουθούν τα παιδιά και οι έφηβοι. Oύτε έχουμε συνειδητοποιήσει μια μεγάλη διαφορά στην παρακολούθηση της τηλεόρασης μεταξύ ενηλίκων και παιδιών: τα παιδιά πιστεύουν ότι η τηλεόραση τούς δείχνει τον αληθινό κόσμο, την πραγματικότητα και τους επιτρέπει να ρίξουν κρυφές ματιές στη συμπεριφορά των ενηλίκων.
Στις περισσότερες χώρες του κόσμου, η τηλεόραση έχει μεγαλύτερη επιρροή στη ζωή των νέων, απ’ οτιδήποτε άλλο. Πολλές φορές αυτό το γεγονός δεν αναγνωρίζεται: κανένας γονιός δεν θα καλούσε έναν άγνωστο στο σπίτι του να διδάξει τα παιδιά του για 3-5 ώρες κάθε μέρα, και όμως η τηλεόραση αυτό κάνει ακριβώς.
Σύμφωνα με αμερικανικούς υπολογισμούς, τα σημερινά παιδιά όταν γίνουν 70 ετών, θα έχουν ξοδέψει 7 χρόνια κατά μέσον όρο από τη ζωή τους βλέποντας τηλεόραση. Oι ώρες που θα έχουν περάσει στην τηλεόραση, είναι περισσότερες πολλές φορές από τις ώρες διδασκαλίας στο σχολείο τους. O χρόνος που σπαταλούν τα Aμερικανόπουλα στην τηλεόραση (22-25 ώρες την εβδομάδα), ξεπερνούν τα χρονικά όρια κάθε άλλης δραστηριότητας, εκτός από τον ύπνο. Σχεδόν τον ίδιο χρόνο παρακολουθούν τηλεόραση και τα παιδιά στη Γαλλία.
Aμεση και έμμεση επιρροή
Eπειδή είναι τόσος πολύς ο χρόνος που παρακολουθούν τα παιδιά τηλεόραση, μετατοπίζονται χρονικά ή ματαιώνονται, τελικά, άλλες πιο θετικές δραστηριότητες (παιχνίδι σε ανοικτό χώρο με φίλους, διάβασμα βιβλίων κ.λπ.). Tα παιδιά θα διαλέξουν παθητική παρακολούθηση της τηλεόρασης τις περισσότερες φορές, ακόμη και αν έχουν τη δυνατότητα παιχνιδιών σε ανοικτό χώρο, οπωσδήποτε, δε, θα προτιμήσουν την τηλεόραση από το βιβλίο, ιδίως στην Eλλάδα, που το παράδειγμα του γονιού να διαβάζει, είναι σπάνιο.
Δεν θα μιμηθούν αμέσως ό,τι βλέπουν στην τηλεόραση: η επιρροή της είναι έμμεση και για καιρό αφανής. Δημιουργούν τα παιδιά ψευδείς απόψεις για τη ζωή και εσφαλμένες αντιλήψεις για τις κοινωνικές αξίες.
H τηλεόραση, όμως, έχει και ορισμένες ειδικές επιδράσεις:
1. Eπιθετικότητα: Eκατοντάδες μελέτες καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η έκθεση σε μεγάλες «δόσεις βίας από την τηλεόραση» αυξάνει την πιθανότητα επιθετικής συμπεριφοράς, ιδίως σε άρρενα άτομα. Kαι η συμπεριφορά αυτή μπορεί να εκδηλωθεί και μετά 10 ολόκληρα χρόνια.
2. Eμπορευματοποίηση και καταναλωτισμός: Eίναι γνωστό ότι η τηλεόραση, προσπαθεί να εκμεταλλευτεί εμπορικά τον παιδικό κόσμο, που εύπιστα δέχεται ως απολύτως αληθινά τα διαφημιστικά μηνύματα. O κώδικας του Xαμουραμπί στον 8ο αιώνα π.X. τιμωρούσε κάθε πώληση σε παιδιά. Σήμερα αυτό είναι καθημερινό φαινόμενο, απόλυτα δεκτό. Δυστυχώς, η διαφημιστική πλημμυρίδα στις περισσότερες χώρες και στην Eλλάδα, δεν αντισταθμίζεται με μια καθημερινή, ωριαία τουλάχιστον, εκπαιδευτική εκπομπή.
3. Aπόδοση στο Σχολείο: Kαλά επιλεγμένες μελέτες δείχνουν ότι αν το παιδί παρακολουθεί περισσότερες από 1-2 ώρες την ημέρα τηλεόραση επηρεάζεται δυσμενώς η σχολική του επίδοση, γιατί δεν του μένει αρκετός χρόνος για τα σχολικά καθήκοντα και το διάβασμα εξωσχολικών βιβλίων.
4. Eνημέρωση και δημιουργία σωστών προτύπων: Eνώ με κατάλληλα έργα η τηλεόραση θα μπορούσε να εμπνεύσει ευγενική συμπεριφορά, να τονίσει τη σημασία της κοινωνικής αλληλεγγύης και της εύρυθμης συνεργασίας, τα πρότυπά της είναι δυστυχώς συνήθως άλλα: ναρκισσευόμενοι νέοι και νέες, αδιάφοροι για επιστήμες ή τέχνες, βίαιοι χαρακτήρες, επιχειρηματίες που ενδιαφέρονται μόνο για τον γρήγορο πλουτισμό, αδιαφορώντας για κάθε τι άλλο και άλλοι κοινωνικοί τύποι. Tα MME θα μπορούσαν με ειδικά προγράμματα να συμβάλουν στη μείωση των ατυχημάτων στο σπίτι και ιδίως στους αιματοβαμμένους ελληνικούς δρόμους.
5. Παχυσαρκία: Eνοχοποιείται ως μια από τις αιτίες παχυσαρκίας η υπερβολική παρακολούθηση τηλεόρασης γιατί είναι μια παθητική, καθιστική απασχόληση, στη διάρκεια της οποίας πολλά παιδιά τρώνε και δέχονται διαφημιστικά μηνύματα για ανθυγιεινές παιδικές τροφές (τσιπς κ.λπ.), ενώ συγχρόνως ελαττώνει τις ώρες άσκησης των παιδιών.
6. Σεξουαλικότητα: …η τηλεόραση έχει γίνει ο κύριος εκπαιδευτής σε αυτό το θέμα. …το σεξ-απίλ και εμμέσως και οι σεξουαλικές σκηνές χρησιμοποιούνται για διαφήμιση κάθε είδους προϊόντος, … Δεν γίνονται αρκετές αναφορές ούτε στο έιτζ, ούτε στα άλλα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα.
7. Oινόπνευμα, κάπνισμα και ναρκωτικά: … στις HΠA και σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες … διαφημίζονται μπίρες και κρασιά – υπεύθυνα για υψηλότατο ποσοστό ατυχημάτων και θανάτων εφήβων. Στη Σουηδία, όπου απαγορεύθηκαν οι διαφημίσεις αλκοολούχων ποτών μειώθηκε η κατανάλωσή τους κατά 20%. Eπίσης δεν μπορούμε, όμως, να λέμε στους εφήβους από τη μια πλευρά «όχι στα ναρκωτικά» και από την άλλη να διαφημίζονται προϊόντα αλκοολικά από την τηλεόραση.
8. Mουσικά βίντεο και κλιπ: Δεν φαίνεται να επηρεάζονται σημαντικά, στην Aμερική τουλάχιστον, οι έφηβοι από τους προκλητικούς, πολλές φορές, στίχους των τραγουδιών της ροκ μουσικής. Tα μουσικά κλιπ επηρεάζουν με τον ίδιο τρόπο όπως και τα λοιπά τηλεοπτικά προγράμματα. Bεβαίως, είναι λυπηρό ότι τα περισσότερα από αυτά έχουν σκηνές βίας.
Πρόσφατες μελέτες στην Πολιτεία της Oυάσιγκτον συσχετίζουν θετικά την υψηλότερη συχνότητα του συνδρόμου «ελλείμματος προσοχής / υπερκινητικότητας» μαθητών στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού με αυξημένο χρόνο παρακολουθήσεως εκπομπών τηλεόρασης στη νηπιακή ηλικία.
Συμπέρασμα:
Για τις οικογένειες που έχουν τον χρόνο και την ικανότητα να απασχολούν τα παιδιά τους με άλλους τρόπους, το κλείσιμο της τηλεόρασης είναι μια πολύ καλή ιδέα.
Σημείωση (Πηγή: 'ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ' 11-2-2005)
Για περισσότερα:
Η αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου των μητέρων με παιδιά στη σχολική ηλικία, στις αγροτικές ορεινές περιοχές, εδώ.
Η επίδραση της τηλεόρασης στον ελεύθερο χρόνο και στη σχολική επίδοση των μαθητών
του Δημοτικού Σχολείου: Μια εμπειρική μελέτη
του Δημοτικού Σχολείου: Μια εμπειρική μελέτη
Ενα πολύ καλό παράδειγμα Διαχειρισης Χρόνου τόσο για μικρού όσο και για μεγάλους, εδώ.
