Η ιδιότητες της Σίκαλης

Η σίκαλη είναι σιτηρό και πιστεύεται ότι προέρχεται απο την κεντρική Ασία απο άγρια χόρτα ή απο μια άγρια σίκαλη που βρέθηκε στη Συρία, την Αρμενία και το Ιράν. Η σίκαλη έχει θεωρηθεί ως ένα κατώτερο σιτηρό και εξετάσθηκε απο τον ρωμαίο συγγραφέα και φιλόσοφο Πλίνιο τον Πρεσβύτερο, ο οποίος ισχυριζόταν ότι ήταν τρόφιμο που απλά απότρεπε την πείνα.

Οι σπόροι σικάλεως έχουν το ίδιο σχήμα, δηλαδή επίμηκες ως σπόροι σιταριού. Οι σπόροι μπορούν να χρησιμοποιούνται ολόκληρα, σπασμένα ή αλεσμένα όπως η βρώμη, αλλά γενικά μοιάζει με το αλεύρι. Το αλεύρι σίκαλης έρχεται σε διάφορες ποικιλίες. Η ανοικτόχρωμη σίκαλη έχει υποστεί επεξεργασία και της αφαιρείται το πίτουρο.

Η σκουρόχρωμη σίκαλη διατηρεί τα περισσότερα απο τα πίτουρα και τα φύτρα. Είναι μια καλή πήγη μαγνησίου, ιχνοστοιχείων, φολικού οξέος, θειαμίνης και νιασίνης. Αλεύρι σίκαλης διατηρεί περισσότερο τα θρεπτικά του συστατικά απο το αλεύρι σιταριού, λόγω της δυσκολίας που χωρίζει το φύτρο και το πίτουρο απο το ενδοσπέρμιο της σικαλης.Η σίκαλη ήταν ευαίσθητη στον μύκητα ερυσίβη σύμφωνα με τις παλιές γεωργικές τεχνικές ενώ με τις σύγχρονες γεωργικές τεχνικές εξακολουθεί να είναι ευαίσθητη απο το μύκητα που συνθέτει το παραισθησιογόνο φάρμακο LSD.Η σίκαλη είναι μια πολύ καλή πηγή διαιτητικών ινών, φωσφόρου, μαγνησίου, μαγγανίου, πρωτεϊνών και βιταμίνης Β1. Είναι επίσης πλούσια πηγη φυτοοιστρογόνων, τα οποία δρούν ως αντιοξειδωτικά.

 Σίκαλη  για τη Μείωση  της Χοληστερόλης:Σε μια μελέτη διάρκειας 4 εβδομάδων από 18 άνδρες και 22 γυναίκες που κατανάλωναν τυχαία ψωμί απο σίκαλη και σιτάρι, βγήκε το συμπέρασμα ότι το ψωμί σικάλεως στις καθημερινές διατροφικές συνήθειες είναι μια αποτελεσματική και πρακτική μέθοδος για τη μείωση των επιπέδων της LDL χοληστερόλης στους άνδρες. Μια άλλη μελέτη έδειξε ότι τα επίπεδα χοληστερόλης ήταν σημαντικά υψηλότερα μετά από μια δίαιτα χαμηλή σε φυτικές ίνες από ό, τι μετά από μια δίαιτα υψηλή σε φυτικές ίνες.

Σίκαλη για πρόληψη των καρδιαγγειακών παθήσεων :Η κατανάλωση ψωμιού, όπως η σίκαλη ή ψωμί σικάλεως σχετίζεται με χαμηλότερο κίνδυνο εμφάνισης καρδιαγγειακής  νόσου και η υψηλότερη πρόσληψη δημητριακών για πρωινό συνδέεται με χαμηλότερο κίνδυνο καρδιακής ανεπάρκειας. Έχει επίσης προταθεί, ότι οι ηλικιωμένοι  αυξάνοντας τη κατανάλωση διαιτητικών ινών στα  δημητριακά πρωινού  έχουν χαμηλό κίνδυνο εμφάνισης καρδιαγγειακής νόσου.

Σίκαλη για πρόληψη του καρκίνου.: Η σίκαλη στα τρόφιμα σχετίζεται με αυξημένη εντερολακτόνη πλάσματος, το οποίο αποτελεί εντερολιγνάνη (λιγνάνες θηλαστικών) που σχηματίζεται από την εντερική μικροχλωρίδα μετά την κατανάλωση λιγνάνων φυτών. Οι λιγνάνες (lignans) είναι φυσικά συστατικά των φυτών που βρέθηκαν σε σίκαλη και άλλα τρόφιμα, όπως λιναρόσπορος. Η εντερολακτόνη μπορεί δυνητικά να μειώσεί τον κίνδυνο ορισμένων μορφών καρκίνου. Η εντερολακτόνη και η εντεροδιόλη, μιά άλλη λιγνάνη που προέρχεται από τη σίκαλη και άλλα τρόφιμα και έχει αποδειχθεί ότι μειώνουν τους μαστικούς όγκους του παχέος εντέρου και αναστέλλει την ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων. Οι φυτικές ίνες στη σίκαλη μπορούν επίσης να μειώσουν τον κίνδυνο καρκίνου του παχέος εντέρου λόγω της βελτίωσης της λειτουργίας του εντέρου.

Σίκαλη για το διαβήτη: Τα προϊόντα σικάλεως παράγουν, κατά κανόνα, θετικό προφίλ της γλυκόζης του αίματος μετά από ένα γεύμα, με χαμηλή και σταθερή την ανταπόκριση της γλυκόζης του αίματος. Τα προϊόντα σικάλεως επίσης  μπορούν να προκαλέσουν μείωση της  ανταπόκρισης στην ινσουλίνη σε σύγκριση με το λευκό σιτάρι, προκαλούν υψηλό κορεσμό μετά το γεύμα, και μείωση της ενεργειακής πρόσληψης σε μεταγενέστερο  γεύμα.

 Σε μια μελέτη στο Τμήμα Κλινικής Διατροφής στη Φινλανδία, μεταγευματικά (ο χρόνος μετά από κάθε γεύμα) η ανταπόκριση της ινσουλίνης στην κατανάλωση ψωμιού σικάλεως ήταν σημαντικά χαμηλότερη από την ανταπόκριση στο εξευγενισμένο ψωμί ολικής αλέσεως. Το πλάσμα της γλυκόζης και της ινσουλίνης είναι χαμηλότερο μετά από μια υψηλή διατροφή ινών σε σύγκριση με μια δίαιτα χαμηλή σε φυτικές ίνες. Οι μελέτες στο πλαίσιο του έργου HEALTHGRAIN δείχνουν ότι τα προϊόντα που παράγουν σίκαλη γενικά έχουν θετικό προφίλ γλυκόζης του αίματος μετά από ένα γεύμα, με χαμηλή και σταθερή την ανταπόκριση της γλυκόζης του αίματος. Η σίκαλη προκάλεσε επίσης μείωση της ανταπόκρισης στην ινσουλίνη σε σύγκριση με το λευκό σιτάρι.

 Σίκαλη για την εμμηνόπαυση :Οι λιγνάνες ενεργούν ως φυτοοιστρογόνα  (χημικές ουσίες των φυτών που μιμούνται τα οιστρογόνα), καθώς επίσης και ως αντιοξειδωτικά. Λόγω της οιστρογονικής ιδιότητας των λιγνίνων, βοηθούν στη μείωση έξαψης και κολπικής ξηρότητας σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες και σε κάποιο βαθμό μπορεί να αναστείλουν την οστεοπόρωση. Ανώτατη διατροφική πρόσληψη φυτικών ινών  στα δημητριακά και ολικής αλέσεως προϊόντα συνδέονται επίσης με λιγότερη ανάπτυξη της στεφανιαίας αθηροσκλήρωσης σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες με στεφανιαία νόσο.

Σίκαλη για την υγεία του πεπτικού συστήματος :Τρόφιμα ολικής αλέσεως, όπως προϊοντα με σίκαλη παρέχει σημαντικά οφέλη για την υγεία του πεπτικού. Οι φυτικές ίνες από τη σίκαλη φαίνεται να είναι πιο αποτελεσματικές από ότι το σιτάρι,  στη γενική βελτίωση της υγείας του πεπτικού συστήματος. Μια μελέτη σε ζώα έχει δείξει "υγρά περιττώματα  και σημαντική ενίσχυση της παραγωγής του εντέρου" με μια δίαιτα πλούσια σε σίκαλη, σε αντίθεση με μια διατροφή σιταριού. Πλήρες γεύμα με ψωμί σικάλεως έχει αποδειχθεί να αυξάνει σημαντικά την παραγωγή κοπράνων και τη συχνότητα περιττωμάτων σε σύγκριση με ψωμί ολικής αλέσεως και στις γυναίκες και τους άνδρες.

 Σίκαλη για την απώλεια βάρους: Οι μελέτες στο πλαίσιο του έργου HEALTHGRAIN δείχνουν ότι τα προϊόντα σικάλεως προωθούν υψηλότερο αίσθημα κορεσμού μετά το γεύμα, και προκαλούν μείωση της εθελοντικής ενεργειακής πρόσληψης σε μεταγενέστερο γεύμα. 

πηγή : mednutrition.gr

Η Ορμονη Που Αγχωνει

Τη λένε κορτιζόλη και όταν την έχεις «μεγάλη» είναι το ίδιο επικίνδυνη με την υψηλή χοληστερίνη.

Στον υπέρ πάντων αγώνα ενάντια στο άγχος, οι «εύκολες» λύσεις της γιόγκα, των ασκήσεων αναπνοής και των μπάνιων με ροδοπέταλα και αιθέρια έλαια στα spa, δεν είναι οι πιο ανδροπρεπείς επιλογές. Η λύση της πάταξης του στρες, χωρίς να απαιτείται και ο τραυματισμός του αντρικού εγώ, βρίσκεται αλλού. Ο εχθρός είναι πολύ πιο ύπουλος απ' ό,τι θα υπολόγιζε κανείς. Σε αντίθεση με τη χοληστερίνη, που σχεδόν τη φαντάζεσαι να μπουκώνει βουλιμικά μία μία τις αρτηρίες, το άγχος πρέπει να αντιμετωπιστεί σαν τους ακροβολιστές στον πόλεμο του Αφγανιστάν: βρίσκεται παντού και πουθενά. Και δεν αστειεύεται.

Ο υπονομευτής της ψυχικής μας ισορροπίας δεν είναι άλλος από την ορμόνη του στρες, ονόματι κορτιζόλη. Ο φάκελός της ολοένα και μεγαλώνει, βγάζοντας την απειλή της χοληστερίνης και του ανεβασμένου ζαχάρου εκτός συναγωνισμού. Οι τελευταίες ιατρικές έρευνες καταλήγουν πως η κορτιζόλη ευθύνεται -τελικά- για τις περισσότερες απειλές κατά της ηρεμίας μας συμπεριλαμβανομένης της βουλιμίας, της απώλειας μυϊκού όγκου, διαβήτη, απώλειας μνήμης, κατάθλιψης και -saving the best for last- καρκίνου του προστάτη. Μακροχρόνια, αν η κορτιζόλη χτυπήσει tilt μπορεί να αποβεί καταστροφική. Οι έρευνες βέβαια βρίσκονται ακόμη σε αρχικό στάδιο και, όποτε μια ουσία σχετίζεται με ασθένειες, είναι πρώιμο να παίζουμε με κοσμογονικά ερωτήματα. Αν όμως ψάχνατε καιρό τη φωτογραφία κάποιου ανήλεου εχθρού για εξάσκηση στα βελάκια, τότε bulls eye. Βρήκατε την ορμόνη που πάντα αναζητούσατε. Καιρός λοιπόν να της αλλάξουμε τα κορτιζολούχα φώτα.

I want your stress: Το νέο hit από την πρωτοεμφανιζόμενη κορτιζόΛη Κάτω από ιδιαίτερα πρεσαρισμένες καταστάσεις, τα επινεφρίδια απελευθερώνουν πολλές ορμόνες, αρκετές από τις οποίες κάνουν το αίμα να σπιντάρει κατευθείαν στη μυϊκή μάζα. Είναι ο λόγος που έχουμε αρκετή ενέργεια και δύναμη για να καλυτερεύσουμε το δεξί κροσέ και να προσπεράσουμε το διπλανό μας στο διάδρομο του γυμναστηρίου. Στην κορτιζόλη έχει ανατεθεί η τροφοδότηση του αίματος με ανεβασμένη ποσότητα οκτανίου, δίνοντας παράλληλα και το σήμα για τη γλυκόζη και τα αμινοξέα να υπερχειλίσουν τους ιστούς και να ξεχυθούν στο κυκλοφορικό. Οπως και με τις περισσότερες ουσίες που μας διαπερνούν, η κορτιζόλη έχει βάλει και τα δύο της χέρια στην καλή λειτουργία του σώματός μας κρατώντας το στην απαιτούμενη φόρμα. Στις καλές της μέρες, μάλιστα, χρησιμεύει ως βασικό συστατικό σε αρκετά φάρμακα. Και όλα χαίρουν άκρας υγείας, δεδομένου ότι μόλις διαφύγουμε τον κίνδυνο που μας προκαλεί άγχος τα επίπεδά της επιστρέφουν στην προ-αγχωτική τους βάση.

Αν όμως αυτά χτυπήσουν tilt για περισσότερο από τον αναγκαίο χρόνο, ο πιστότερος σύμμαχος και προστάτης του σώματος μπορεί εύκολα να μετατραπεί στα πιο δυσοίωνα νέα που θα ακούσετε από το στόμα του γιατρού. Για τους περισσότερους από εμάς, κάτι τέτοιο οφείλεται όχι τόσο σε καταστάσεις πραγματικής ανάγκης, αλλά σε χρόνια και πνεύματα «ανήσυχα». Κάθε φορά που τρωγόμαστε με τα ρούχα μας, ο εγκέφαλος ενεργοποιεί την ορμονική αντίδρασή του στο στρες - δώρο από την ίδια τη φύση για περιπτώσεις πραγματικής φυσικής απειλής. Σύμφωνα με τον δρα Robert Sapolsky, καθηγητή βιολογίας και νευρολογίας στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, «Το σώμα δεν αποθηκεύει την περίσσια ενέργεια που απελευθερώνεται όποτε αυτό νιώθει ότι απειλείται και κάτι τέτοιο αυξάνει τις πιθανότητες για ένα μεγάλο αριθμό ασθενειών που σχετίζονται με το μεταβολισμό».

Παχυσαρκία: Μια έρευνα του Πανεπιστημίου Yale αποκάλυψε πως άνθρωποι με αυξημένη κορτιζόλη -λόγω στρες- έτρωγαν περισσότερο από αυτούς με χαμηλά επίπεδα της ορμόνης. Αν η κορτιζόλη διατηρηθεί σε υψηλά επίπεδα, στο τέλος ενθαρρύνει το σώμα να αποθηκεύει όλο το λίπος αντί να το καίει. Και για όποιον αναρωτιέται πόσο χειρότερα θα μπορούσαν να είναι τα νέα, μια τελευταία έρευνα σε 50 παχύσαρκους Σουηδούς έδειξε πως η κορτιζόλη δεν μένει απλώς εκεί. Ενεργοποιεί άλλο ένα ένζυμο στην υπηρεσία της που μαγνητίζει όλο το λίπος αποκλειστικά και μόνο -πού αλλού;- στην κοιλιακή χώρα.

Διαβήτης: Αν και ακόμη δεν έχει προσδιοριστεί ποιο από τα δύο παρασέρνει το άλλο, η ινσουλίνη και η κορτιζόλη πολύ συχνά πάνε σαν τους Χιώτες. Ο δρ Sapolsky υποστηρίζει ωστόσο πως με τον καιρό υψηλά επίπεδα κορτιζόλης «αποδεκατίζοντας τη διαχείριση της γλυκόζης, καθιστούν αδύνατη την αντίδραση του σώματος στην ινσουλίνη. Αλλη μία πρόσφατη έρευνα απέδειξε πως πιθανότατα το 64% των ανθρώπων που έχουν πληγεί με καταστροφικά γεγονότα στη ζωή τους να είναι διαβητικοί χωρίς καν να το γνωρίζουν».

Η πολλή κορτιζόλη χαζεύει: Eπιστήμονες του Πανεπιστημίου της Washington αύξησαν τεχνητά τα επίπεδα κορτιζόλης σε 15 εθελοντές, για να ανακαλύψουν πως 4 μέρες αργότερα οι 14 από αυτούς είχαν προβλήματα απομνημόνευσης. Η μνήμη τους επανήλθε μόνο όταν τα επίπεδα κορτιζόλης επέστρεψαν στα επιτρεπτά όρια.

Προστάτης του καρκίνου: Εν συντομία, το Stanford μελέτησε μια σπάνια μορφή καρκίνου του προστάτη, άτρωτη σε ορμονοθεραπείες, και σημείωσε πως η κορτιζόλη ουσιαστικά έτρεφε τη διόγκωσή του.

Αμυνα, η καλύτερη επίθεση: Η μείωση του στρες δεν είναι κάτι που παίζεται στα δάχτυλα. Ειδικά όταν αυτό εξαρτάται από ένα διευθυντή που δεν εκτιμά να του υπενθυμίζουν πως η τυραννία έχει εκλείψει από την εποχή του Πεισίστρατου. Ακόμα κι αν δεν καταφέρετε να το ελαττώσετε, τα επόμενα βήματα θα βοηθήσουν, αν όχι να χαμηλώσουν τα επίπεδά της, τότε σίγουρα να κατεβάσουν τις επιδράσεις της κορτιζόλης στο μίνιμουμ.

3 με πίτα απ' όλα; Απ' όλα! Αλλά χωρίς γύρο: Η επίθεση του άγχους καταπολεμάται με άφθονο άμυλο. Οσα άτομα, εκτεθειμένα σε στρεσαριστικές στιγμές -από Δανούς ερευνητές-, κατανάλωσαν φαγητά χαμηλά σε πρωτεΐνη αλλά πλούσια σε υδατάνθρακες, παρουσίασαν 14% χαμηλότερες ενδείξεις κορτιζόλης από αυτά που ακολούθησαν πρωτεϊνούχα δίαιτα χαμηλών υδατανθράκων. Σύμφωνα με τη διαιτολόγο Ελενα Παραβάντη, οι υδατανθρακούχες τροφές αυξάνουν την παραγωγή σεροτονίνης, ουσία που μειώνει την αίσθηση άγχους στο σώμα.

Η μεταμεσονύκτια ζώνη με σκοτώνει: Το περιοδικό Sleep δημοσίευσε μια έρευνα του Πανεπιστημίου του Chicago, στην οποία όσοι κατανάλωσαν 4 ώρες ημερησίως για βραδινό ύπνο παρουσίασαν επίπεδα κορτιζόλης 37% υψηλότερα από αυτούς που ξεράθηκαν για 8 γεμάτες ώρες. Οσοι έμειναν άυπνοι όλο το 24ωρο ανέβασαν την κορτιζόλη τους ψηλότερα κατά 45%.

Εντεχνο και λαϊκό ροχαλητό: Ο «ποιοτικός» ύπνος είναι εξίσου σημαντικός. Το ίδιο πανεπιστήμιο απέδειξε πως όσοι απολαμβάνουν περισσότερο σωστό ύπνο εκκρίνουν 65% περισσότερη ορμόνη ανάπτυξης (Human Growth Hormone). Η ορμόνη HGH αποτρέπει την εξολόθρευση της μυϊκής μάζας από την κορτιζόλη.

Υou gotta C this: Στα κομβικά σημεία στρες της ζωής σας τα πορτοκάλια θα μπορούσαν να είχαν μειώσει αισθητά την κορτιζόλη που παρήγαγε ο οργανισμός σας. Για το μέλλον, ο δρ Sapolsky προτείνει 1.000 μιλιγκράμ βιταμίνης C μοιρασμένα ισόποσα όλη την ημέρα.


Save the last drink: Και αύριο νύχτα είναι. Τα ξίδια και ο καφές αφυδατώνουν. Νομίζοντας πως το νερό στερεύει -συνήθως μετά το τρίτο ποτό-, το σώμα απειλούμενο χτυπάει συναγερμό και αρχίζει να παράγει κορτιζόλη. Οσο για την καφεΐνη, περιοριστείτε στα δύο φλιτζάνια καφέ την ημέρα.

Οι «μαγικές» ιδιότητες του μανιταριού

Οι ιδιότητες και τα οφέλη του ποικίλουν, από ενδυνάμωση των οστών, μέχρι μείωση των επιπέδων χοληστερίνης, του κινδύνου εμφάνισης καρκίνου του μαστού και του προστάτη, ενώ ταυτόχρονα τονώνει το ανοσοποιητικό μας και μας βοηθά στην απώλεια βάρους!

Στο Super Mario που παίζαμε όλοι στα παιδικά μας χρόνια – ή… ακόμα!- τα μανιτάρια ήταν αυτά που έδιναν ζωή στον παίκτη, ενώ στα περισσότερα παραμύθια χάριζαν μαγικές ιδιότητες ή χρησιμοποιούνταν σαν ασπίδα ενάντια στο «κακό». Όλα αυτά, φυσικά, δεν είναι καθόλου τυχαία, αφού και στην πραγματικότητα τα μανιτάρια αποτελούν ασπίδα ζωής και αν και δεν μας χαρίζουν μαγικές ιδιότητες που θα μας κάνουν να πετάμε ή να εξαφανιζόμαστε, μας προστατεύουν ενάντια στα «κακά τέρατα» που είναι οι ασθένειες και οι μολύνσεις.
Τα μανιτάρια στην πραγματικότητα είναι μια κατηγορία μυκήτων που τρώγονται και είναι σαπρόφυτα, δηλαδή τρέφονται από νεκρή οργανική ύλη. Έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη, βιταμίνες, αμινοξέα και μέταλλα και διαφέρουν μεταξύ τους ανάλογα με το χρώμα, την υφή τους, το σχήμα τους κ.λπ. Τι μπορούν, όμως, να κάνουν για εμάς με τις… μαγικές τους δυνάμεις;


Ρίχνουν τα επίπεδα της χοληστερίνης στο αίμα
Τα μανιτάρια μας παρέχουν άπαχη πρωτεΐνη, καθώς δεν έχουν καθόλου χοληστερόλη και λίπη, ενώ η περιεκτικότητά τους σε υδατάνθρακες είναι πολύ χαμηλή. Οι φυτικές τους ίνες και κάποια ένζυμα που βρίσκουμε σε αυτά βοηθούν επίσης στον έλεγχο της χοληστερίνης, ενώ έχουν και άλλη μια σημαντική ιδιότητα: λόγω της υψηλής περιεκτικότητάς τους σε άπαχη πρωτεΐνη, μπορούν να βοηθήσουν τον οργανισμό να «κάψει» λίπος και να ρίξει τα επίπεδα της χοληστερίνης στο αίμα, κατά τη διάρκεια της πέψης τους.


Μειώνουν την πιθανότητα για καρκίνο του μαστού και του προστάτη
Πρόκειται για μια πολύ αποτελεσματική τροφή όσον αφορά την προστασία από τα δύο είδη αυτά καρκίνου, λόγω του ότι περιέχει βήτα-γλυκάνες και συζευγμένο λινολεϊκό οξύ, τα οποία έχουν αντικαρκινική δράση. Ειδικά το λινολεϊκό οξύ είναι ιδιαιτέρως σημαντικό στο να καταστέλλει τις δράσεις των οιστρογόνων, τα οποία αποτελούν τον νούμερο 1 παράγοντα κινδύνου για καρκίνο του μαστού στις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες. Οι βήτα-γλυκάνες, από την άλλη, εμποδίζουν την ανάπτυξη καρκινογόνων κυττάρων σε περιπτώσεις όπως στον καρκίνο του προστάτη. Ακόμη, τα μανιτάρια είναι πλούσια σε σελήνιο, το οποίο έχει επίσης αποτελεσματική δράση ενάντια στα καρκινογόνα κύτταρα.


Αποτελούν ιδανική τροφή για όσους πάσχουν από διαβήτη
Λόγω των ιδιοτήτων τους, δηλαδή της μηδενικής περιεκτικότητας σε χοληστερίνη και λίπη, της χαμηλής περιεκτικότητας σε υδατάνθρακες και της υψηλής περιεκτικότητας σε πρωτεΐνες, βιταμίνες, μέταλλα, φυτικές ίνες και νερό, μπορούν να αποτελέσουν μέρος της ιδανικής δίαιτας για διαβητικούς. Το πιο σημαντικό, όμως, είναι ότι περιέχουν κάποια ένζυμα τα οποία βοηθούν στη διάσπαση της ζάχαρης και του άμυλου των τροφών, ενώ τα μανιτάρια παρουσιάζουν και βοηθητική δράση στη σωστή λειτουργία του ήπατος, του παγκρέατος και άλλων ενδοκρινών αδένων μας, προωθώντας έτσι τη σύνθεση ινσουλίνης και τη σωστή ροή της. Τέλος, τα φυσικά αντιβιοτικά που βρίσκουμε στα μανιτάρια βοηθούν τους διαβητικούς να προστατευτούν από συνεχείς μολύνσεις, ειδικά στα άκρα τους.


Μας χαρίζουν δύναμη τονώνοντας το ανοσοποιητικό μας σύστημα
Η εργοθειονίνη, ένα ισχυρό αντιοξειδωτικό που βρίσκεται στα μανιτάρια, προστατεύει αποτελεσματικά των οργανισμό μας από τις ελεύθερες ρίζες και βοηθά στην τόνωση του ανοσοποιητικού μας, έτσι ώστε να αποφεύγουμε τις συχνές μολύνσεις και ιώσεις. Τα αντιβιοτικά που περιέχουν είναι παρόμοια της πενικιλίνης και μας προστατεύουν ενάντια σε μικροβιακές μολύνσεις και μυκητιάσεις, ενώ ταυτόχρονα θεραπεύουν τα έλκη. O σωστός συνδυασμός βιταμινών Α, συμπλέγματος Β και C των μανιταριών, μας κάνει πιο γερούς και ανθεκτικούς απέναντι σε ιώσεις, μολύνσεις κ.ο.κ.


Μας βοηθούν να χάσουμε κιλά και πόντους
Αν παλεύετε χρόνια να χάσετε βάρος και δεν τα καταφέρνατε, ίσως δεν γνωρίζατε το… μυστικό. Όσο απίστευτο κι αν φαίνεται, μια διατροφή που βασίζεται στην άπαχη πρωτεΐνη μπορεί να μας οδηγήσει στην επιθυμητή απώλεια λίπους από το σώμα μας και να μας βοηθήσει να χτίσουμε μυϊκό ιστό. Αυτό που ουσιαστικά συμβαίνει είναι ότι προκειμένου να διασπαστεί η πρωτεΐνη μιας τροφής, καίγεται λίπος. Έτσι, προκειμένου να διασπαστεί και η πρωτεΐνη των μανιταριών και να χωνευτεί από τον οργανισμό, καίγονται λίπη, ενώ τα ίδια τα μανιτάρια δεν έχουν περιεκτικότητα σε λίπος – συν του ότι του προσφέρουν μια σημαντική ποσότητα φυτικών ινών.


Άλλα οφέλη των μανιταριών
Αποτελούν τη δεύτερη πιο γνωστή πηγή, μετά το μουρουνέλαιο, που περιέχει βιταμίνη D σε βρώσιμη μορφή. Ακόμη, είναι πλούσια σε ασβέστιο το οποίο είναι καλό για τα οστά, σε σίδηρο που ωφελεί τα άτομα με αναιμία, σε κάλλιο που βοηθά στην υπέρταση, χαλκό που έχει αντιβακτηριδιακή δράση και σελήνιο, το οποίο έχει πολλαπλή δράση όσον αφορά τα οστά, τα δόντια, τα νύχια, τα μαλλιά κ.λπ. Τα μανιτάρια, αποτελούν επίσης την καλύτερη πηγή πρωτεΐνης και σεληνίου για τους χορτοφάγους.


Προσοχή στα δηλητηριώδη
Παρά τις «μαγικές» τους ιδιότητες, η άγνοια όσον αφορά τα μανιτάρια μπορεί ακόμη και να σκοτώσει. Υπάρχουν πολλές ποικιλίες που δεν είναι βρώσιμες, είναι δηλητηριώδεις και είναι δύσκολο να ξεχωρίσουν από αυτές που μας κάνουν καλό. Ακόμη, όμως, και τα μανιτάρια που θεωρούνται εδώδιμα, μπορεί να έχουν δηλητηριώδη δράση ανάλογα με το περιβάλλον στο οποίο αναπτύχθηκαν. Μην επιχειρήσετε να μαζέψετε μόνοι σας μανιτάρια, χωρίς να τα γνωρίζετε καλά και καλό θα ήταν να μην εμπιστεύεστε άγνωστους εμπόρους. Προτιμήστε τα σφραγισμένα προϊόντα γνωστών εταιρειών, αποφύγετε την κατανάλωση των αποχρωματισμένων μανιταριών ή αυτών που έχουν διαφορετικό χρώμα από τα υπόλοιπα και μην ξεχνάτε ποτέ την πολύ σοφή παροιμία: «Όλα τα μανιτάρια τρώγονται, μερικά όμως μόνο μια φορά».

ΚΡΑΝΜΠΕΡΥ….σε τι μας ωφελεί η κατανάλωση του….

Ιστορικά οι υγιεινές ιδιότητες των κράνμπερυ έχουν βασιστεί στις παραδοσιακές θεραπείες, οι οποίες έχουν υπάρξει για αιώνες. Οι υγιεινές ιδιότητες αυτών των φρούτων αναγνωρίστηκαν αρχικά από τους ιθαγενείς ινδιάνους. Αργότερα οι πρώτοι ναυτικοί της Νέας Αγγλίας έτρωγαν τα άγρια κράνμπερυ διότι ήταν πλούσια σε βιταμίνες και ήθελαν να προλάβουν το σκορβούτο. Οι πρόσφατες μελέτες επιβεβαιώνουν ότι τα κράνμπερυ και τα προϊόντα τους είναι ευεργετικά στην υγεία.

Τα κράνμπερυς περιέχουν βακτηρίδια που μπλοκάρουν ενώσεις οι οποίες εμποδίζουν τις μολύνσεις της ουροδόχου οδού και οι επιστήμονες σκέφτονται τώρα ότι αυτή η ίδια λειτουργία μπορεί να είναι χρήσιμη ώστε να εμποδιστούν βακτήρια υπεύθυνα για έλκη και ορισμένα στοματικά βακτηρίδια. Η πρώτη αναφερόμενη χρήση τους από τους ιατρούς ήταν το 1923 όπου προτάθηκε ότι τα κράνμπερυ σκοτώνουν τα βακτηρίδια στα ούρα. Μια μελέτη του 1994 που πραγματοποιήθηκε στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ καθόρισε ότι η κατανάλωση χυμού μείωσε το ποσό βακτηριδίων στα ούρα των ηλικιωμένων γυναικών. Το 1998 ερευνητές από το πανεπιστήμιο Rutgers προσδιόρισαν τα συγκεκριμένα συστατικά στα κράνμπερυ που λειτουργούν και συμβάλλουν σε αυτό το αποτέλεσμα.
Τα κράνμπερυ περιέχουν επίσης τα phytochemicals που μπορούν να βοηθήσουν στη διατήρηση της υγείας διότι ενεργούν ως αντιοξειδωτικές ενώσεις και βοηθούν να εξουδετερωθούν επιβλαβείς ελεύθερες ρίζες στο σώμα. Αυτοί οι αντιοξειδωτικοί παράγοντες μειώνουν την ζημιά στα κύτταρα, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε καρκίνο, καρδιακές παθήσεις ή άλλες εκφυλιστικές ασθένειες. Παραδείγματος χάριν, οι ανθοκυάνες, οι ενώσεις που δίνουν στα βακκίνια το κόκκινο χρώμα τους, είναι ισχυροί αντιοξειδωτικοί παράγοντες, ισχυρότεροι από τη βιταμίνη Ε. Επιπλέον οι εργαστηριακές μελέτες έχουν δείξει ότι το εκχύλισμα των κράνμπερυ μειώνει την οξείδωση της LDL-χοληστερόλης (αποκαλούμενη «κακή» χοληστερόλη), μια επίδραση που η έρευνα δείχνει μπορεί να είναι σημαντική στη διατήρηση μιας υγιούς καρδιάς.

Τα κράνμπερυ θεωρούνται πολύ υγιεινά φρούτα. Δεν περιέχουν χοληστερόλη, καθόλου λίπος και περιέχουν χαμηλά επίπεδα νατρίου. Περίπου 70% των συγκομιδών κράνμπερυ κάθε χρόνο γίνονται χυμός, μίγματα χυμού ή συμπυκνώσεις χυμού.

Το χυμό των κράνμπερυ μπορείτε να τον απολαύσετε σκέτο ή μπορεί να αναμιχθεί ακολουθώντας μια συναρπαστική σειρά συνταγών υγιεινών χυμών. Η προσθήκη χυμού κράνμπερυ σε τρόφιμα μπορεί να οδηγήσει σε μια ουσιαστική θρεπτική συμβολή (π.χ. σε μπισκότα ή σε σάλτσες).

Το κράνμπερυ και οι ιδιότητες του…
Η πλειοψηφία των φυσιοθεραπευτών και άλλων επαγγελματιών της υγείας, πιστεύουν ότι υπάρχει μια ξεκάθαρη σύνδεση της διατροφής με φρούτα και λαχανικά και του μειωμένου κινδύνου για χρόνιες παθήσεις. Τα θρεπτικά συστατικά από τα φυτά και ιδιαίτερα τα αντιοξειδωτικά, δείχνουν ότι μπορούν να βοηθήσουν στη βελτίωση της ανθρώπινης υγείας.
Τα κράνμπερυς περιέχουν proanthocyanidins (PACs) και μπορούν να εμποδίζουν την ανάπτυξη συγκεκριμένων βακτηρίων, περιλαμβανομένων των E coli, που συνδέονται με τις μολύνσεις της ουρικής οδού. Οι μελέτες για το κράνμπερυ έχουν δείξει, ότι εμποδίζει και τα βακτήρια που σχετίζονται με τα στομαχικά έλκη.
Τελευταίες έρευνες έδειξαν ότι τα κράνμπερυς και τα προϊόντα του, που περιέχουν σημαντικές ποσότητες αντιοξειδωτικών και άλλων φυτοθρεπτικών συστατικών, μπορούν να βοηθήσουν ενάντια στις καρδιοπάθειες, τον καρκίνο και άλλες ασθένειες. ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες.

Πηγή φλαβονοειδών, βιταμινών B και C .

Tρώγοντας αυτούς τους καρπούς, φροντίζουμε την υγεία μας και με έναν επιπλέον τρόπο: Eμπλουτίζουμε τη δίαιτά μας με περισσότερα φλαβονοειδή. Πρόκειται για τις φυτικές χρωστικές ουσίες που ευθύνονται για το κόκκινο και κίτρινο χρώμα των φρούτων και των λαχανικών και έχουν αντιοξειδωτικές ιδιότητες. Συγκεκριμένα, αποτρέπουν τις βλάβες που προκαλούν οι ελεύθερες ρίζες, δηλαδή επιβλαβή μόρια οξυγόνου που μπορεί να προκαλέσουν καρκίνο, καρδιακές παθήσεις και άλλα σοβαρά προβλήματα. Tα κράνμπερι περιέχουν επίσης βιταμίνες C, D, κάλιο και σίδηρο, ενώ είναι πολύ φτωχά σε θερμίδες, επομένως μπορούμε άνετα να τα συμπεριλάβουμε σε ένα διαιτητικό μενού.

Kαταπολεμά τις ουρολοιμώξεις.
Eδώ και αιώνες τα κράνμπερι θεωρούνται παραδοσιακό γιατρικό για τις λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος. Όμως, η θεραπευτική τους αξία τα τελευταία χρόνια έχει αποκτήσει και επιστημονική βάση. Mια μελέτη της Iατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Harvard σε ηλικιωμένες γυναίκες που έπιναν 1-2 ποτήρια χυμό κράνμπερι καθημερινά για έξι μήνες, απέδειξε ότι ο αριθμός των βακτηριδίων στην ουροδόχο κύστη τους περιορίστηκε και, επιπλέον, ότι είχαν σχεδόν 60% λιγότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν λοιμώξεις στην περιοχή. Επίσης, οι γυναίκες που είχαν ουρολοίμωξη και έπιναν χυμό, είχαν 75% περισσότερες πιθανότητες να την ξεπεράσουν γρηγορότερα, σε σχέση με αυτές που δεν έπιναν. Για τη δράση των κράνμπερι στις λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος ευθύνονται δύο συστατικά, η φρουκτόζη και ένα άλλο, του οποίου η ταυτότητα δεν έχει προσδιοριστεί ακόμη. Aυτά τα δύο δρουν με τρόπο που αποτρέπουν την προσκόλληση των βακτηριδίων στα τοιχώματα της ουροδόχου κύστης και της ουρήθρας.

   

…και 2 συμβουλές

• Aν έχετε ουρολοίμωξη, για όσο διάστημα παίρνετε την αντιβίωση που σας έχει συστήσει ο γιατρός, πίνετε συγχρόνως δύο ποτήρια την ημέρα χυμό κράνμπερι.
• Aν είστε επιρρεπείς στις λοιμώξεις του ουροποιητικού, πίνετε προληπτικά 1 ποτήρι χυμό κράνμπερι ημερησίως.

ΜΕΤΑΛΛΑ/ΙΧΝΟΣΤΟΙΧΕΙΑ, ΒΙΤΑΜΙΝΕΣ, ΛΙΠΗ ,ΒΑΣΙΚΑ/ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΜΙΝΟΞΕΑ.
Ανά 100gr % Ημερήσιας Συνιστώμενης Ποσότητας
K, Κάλιο 85,00 mg
P, Φώσφορος 13,00 mg
Ca, Ασβέστιο 8,00 mg
Mg, Μαγνήσιο 6,00 mg
Na, Νάτριο 2,00 mg
Mn, Μαγγάνιο 0,36 mg
Fe, Σίδηρος 0,25 mg
Zn, Ψευδάργυρος 0,10 mg
Cu, Χαλκός 0,06 mg
Se, Σελήνιο 0,10 mcg

Με τιμή,
Κριαράς Νικόλαος.
Διαιτολόγος – Διατροφολόγος.

Καρύδια για την καταπολέμηση του στρες

Μέχρι σήμερα πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι καταναλώνοντας τρόφιμα πλούσια σε ω-3 λιπαρά οξέα μπορεί κανείς να μειώσει τα επίπεδα της LDL χοληστερόλης, δηλαδή της κακής χοληστερόλης. Μια νέα μελέτη δείχνει ότι ένα είδος αυτών των πολυακόρεστων λιπών, το α-λινολενικό οξύ συγκεκριμένα φαίνεται να βελτιώνει την απάντηση του οργανισμού μας στο στρες. Καλές πηγές α-λινολενικού οξέος είναι τα καρύδια και ο λιναρόσπορος (Προσοχή όμως σε αυτούς που έχουν ευαίσθητο στομάχι ή/και παθήσεις εντέρων, πιθανών να επιδεινώσουν τα συμπτώματα τους).

 

Στη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Περιοδικό του Αμερικάνικου Κολλεγίου για τη διατροφή συμμετείχαν 22 ενήλικες που ακολούθησαν 3 διαφορετικά είδη δίαιτας. Η πρώτη ομάδα είχε μια συγκεκριμένη ισορροπημένη διατροφή χωρίς καρύδια, η δεύτερη ομάδα είχε δίαιτα με τις ίδιες θερμίδες με την πρώτη, αλλά κατανάλωνε αντί για άλλες πηγές λίπους 40 γραμμάρια καρύδια και μια κουταλιά λάδι από καρύδια κάθε μέρα και η τρίτη ομάδα κατανάλωνε τα ίδια με τη δεύτερη και επιπλέον 1 ½ κουταλιά λάδι από λιναρόσπορο.

Οι εθελοντές της μελέτης που κατανάλωναν καρύδια και λάδι από καρύδια όχι μόνο μείωσαν τα επίπεδα της LDL, αλλά μείωσαν σημαντικά και την αρτηριακή τους πίεση σε ηρεμία. Το εντυπωσιακότερο εύρημα της μελέτης ήταν ότι σε έκθεση σε ήπιο στρες τα άτομα που κατανάλωνα καρύδια παρουσίαζαν πολύ μικρότερη αύξηση της αρτηριακής πίεσης συγκριτικά με όσους δεν κατανάλωναν. Ο στρεσογόνος παράγοντας που εκτέθηκαν οι εθελοντές ήταν σχετικά ήπιος, καθώς τους ζητήθηκε να μιλήσουν σε ακροατήριο ή τους εξέθεσαν σε πολύ έντονο κρύο. Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι όσοι είχαν μια διατροφή πλούσια σε α-λινολενικό οξύ, αντιδρούσαν πιο ηπιότερα στο στρες συγκριτικά με όσους δεν κατανάλωναν τρόφιμα που περιείχαν α-λινολενικό.

Το συγκεκριμένο εύρημα είναι πολύ σημαντικό για την ανθρώπινη δίαιτα. Όπως αναφέρει η ερευνήτρια Sheila G. West: «δεν μπορούμε πάντα να αποφύγουμε τους καθημερινούς στρεσογόνους παράγοντες, αλλά με μια αλλαγή στις διατροφικές μας συνήθειες μπορεί να βοηθήσει τον οργανισμό μας να αντιδράσει καλύτερα στο στρες».

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι εθελοντές που κατανάλωναν και λάδι από λιναρόσπορο δεν είχαν επιπλέον επίδραση στη μείωση του στρες, αλλά είχαν ακόμα μεγαλύτερη βελτίωση σε δείκτες που προβλέπουν το καρδιαγγειακό κίνδυνο.

Ειρήνη Χριστάκη

Διαιτολόγος- Διατροφολόγος 

Βρώμη: Ένα δημητριακό όλο Υγεία

Ψάχνοντας στην παγκόσμια επιστημονική βιβλιογραφία, άρθρα και αναφορές για τις αξίες της Μεσογειακής Διατροφής, θα βρούμε περισσότερες από 1.700 δημοσιευμένες μελέτες που «εκθειάζουν» αυτό το μοναδικό διατροφικό σχήμα.

Τα οφέλη της Μεσογειακής Διατροφής για την υγεία μας έχουν πλέον καλά τεκμηριωθεί και αφορούν κυρίως στη πρόληψη έναντι χρόνιων νοσημάτων, όπως τα καρδιαγγειακά , ο διαβήτης, οι διάφορες μορφές καρκίνου, αλλά και στη πρόληψη έναντι της μάστιγας της εποχής μας, που δεν είναι άλλη από την παχυσαρκία.

Η Μεσογειακή Διατροφή, απεικονίζεται με το σχήμα μιας πυραμίδας. Στη βάση αυτής της πυραμίδας βρίσκονται τα δημητριακά όπως η βρώμη, τα οποία και πρέπει να καταναλώνονται σε ημερήσια βάση, στο πλαίσιο ενός ισορροπημένου διαιτολογίου. Αρκεί 1-2 ποτήρια βρώμης, ζεστό νερό και λίγο μέλι (προσθέτοντας ιχνοστοιχεία) ή χαρουπομελο (προσθέτοντας ασβέστιο).

Η μοναδική θρεπτική αξία των νιφάδων βρώμης, έγκειται στην πλούσια περιεκτικότητα τους σε βιταμίνες του συμπλέγματος Β, μεταλλικά στοιχεία, ιχνοστοιχεία και φυσικά σε φυτικές ίνες (β-γλυκάνες), των οποίων η ευεργετική δράση «αγκαλιάζει» το καρδιαγγειακό και το πεπτικό σύστημα.

Μια μόλις μερίδα των 40 γρ. νιφάδων βρώμης, αρκεί για να καλύψει το 15% των ημερήσιων αναγκών μας σε φυτικές ίνες!!

Αξίζει να αναφερθεί πως όταν μιλάμε για δημητριακά και Μεσογειακή Διατροφή, αναφερόμαστε σε αδρά επεξεργασμένα δημητριακά και όχι σε προϊόντα δημητριακών που η έντονη επεξεργασία τους τα έχει «απογυμνώσει» από σημαντικά θρεπτικά συστατικά.

Υπό αυτό το πρίσμα οι νιφάδες βρώμης, προσδίδουν στον ανθρώπινο οργανισμό μέγιστα διατροφικά οφέλη, αφού φτάνουν στο πιάτο μας με όλες τις αξίες αυτού του πολύτιμου δημητριακού.

Η Μεσογειακή Διατροφή οφείλει τις ευεργετικές της επιδράσεις σε μια μοναδική «συνεργασία» που συντελείται μεταξύ των θρεπτικών συστατικών των τροφών.

Όταν για παράδειγμα ετοιμάζουμε το διαφορετικό το πρωινό μας, π.χ. με γάλα χαμηλών λιπαρών, βρώμη, μέλι, κανέλα και κομματάκια μήλου, δεν παίρνουμε απλά ένα νοστιμότατο πρόγευμα, αλλά συνδυάζουμε τα αντιοξειδωτικά οφέλη της κανέλας και του μελιού, με τις μοναδικές φυτικές ίνες της βρώμης και τις ευεργετικές πρωτεΐνες του γάλακτος, προσδίδοντας μοναδικά οφέλη στην υγεία της καρδιάς και των αγγείων.

Η ποικιλία (ιδιαίτερα σε φυτικές τροφές) ήταν και θα είναι η λέξη κλειδί για την εφαρμογή του μοναδικού μοντέλου διατροφής που ονομάζουμε Μεσογειακή Διατροφή.

Και στην ποικιλία αυτή μπορεί να συμβάλει μέγιστα η βρώμη, διευρύνοντας τις θρεπτικές αξίες των δημητριακών πέρα από αυτές του σταριού και του καλαμποκιού.

πηγή:  shape.gr

Στο μικροσκόπιο το σκόρδο

Το σκόρδο περιέχει ισχυρές θειούχες ενώσεις, με γνωστότερη και πιο δραστική την αλισίνη, στην οποία οφείλει και τη χαρακτηριστική μυρωδιά του. Η αλισίνη αποτελεί το φυσικό «προστάτη» του σκόρδου κατά των επιθέσεων από έντομα και μικροοργανισμούς. Επιπλέον, το σκόρδο είναι πλουσιότατο σε μαγγάνιο, βιταμίνη Β6 και βιταμίνη C, ενώ θεωρείται και καλή πηγή σεληνίου. Oι επιστημονικές έρευνες, αν και δεν συμφωνούν πάντα μεταξύ τους, συγκλίνουν στο συμπέρασμα ότι το σκόρδο έχει πολλές ευεργετικές ιδιότητες. Ας δούμε, λοιπόν, ποιες είναι αυτές. Φιλικό με τα αγγεία Oι ερευνητές πιστεύουν ότι μια από τις πιο σημαντικές καρδιοπροστατευτικές δράσεις του σκόρδου είναι η ικανότητά του να παρεμποδίζει την οξείδωση της «κακής» χοληστερίνης - μια διαδικασία που θεωρείται η πλέον καθοριστική για τη δημιουργία της αθηρωματικής πλάκας στα αγγεία. Μάλιστα, υπάρχουν πολλές μελέτες που υποστηρίζουν την ευεργετική δράση του σκόρδου κατά της αθηρωμάτωσης. Σε σχετική έρευνα που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Preventive Medicine» (2004) παρατηρήθηκε ότι οι ασθενείς που κατανάλωναν σκόρδο παρουσίασαν σημαντικά μικρότερο βαθμό εναπόθεσης ασβεστίου στις αρτηρίες τους (7,5%), συγκριτικά με εκείνους που έπαιρναν εικονικό φάρμακο, δηλαδή placebo (22,2%). Η εναπόθεση ασβεστίου αποτελεί έναν αξιόπιστο δείκτη μέτρησης της αρτηριοσκλήρυνσης. Επιπλέον, σε έρευνα της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Βερολίνου, που δημοσιεύτηκε το 2002 στην «JAMA» (Journal of the American Medical Association), παρατηρήθηκε ότι η κατανάλωση σκόρδου συμβάλλει στη μείωση του σχηματισμού της αθηρωματικής πλάκας σε ποσοστό που φτάνει το 40%, κατά τα πρώτα στάδια της δημιουργίας της. Κατά συνέπεια, το σκόρδο φαίνεται ότι προστατεύει την καρδιά μας, συμβάλλοντας στη διατήρηση της ελαστικότητας των αγγείων μας. Καταπολεμά την πίεση και τη χοληστερίνη ● Πολλές εργαστηριακές έρευνες έχουν δείξει ότι το σκόρδο συμβάλλει στη μείωση της υψηλής χοληστερίνης και της πίεσης, σύμφωνα με σχετική δημοσίευση στην επιθεώρηση «Journal of Nutrition» (2006). Μάλιστα, οι συγγραφείς της εν λόγω μελέτης υπολόγισαν ότι από το 1993 το 44% των κλινικών ερευνών σε ανθρώπους έδειξαν ότι το σκόρδο μειώνει την ολική χοληστερίνη. Ωστόσο, υπάρχουν και έρευνες που δεν καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα, όπως αυτή που δημοσιεύτηκε στην «British Journal of Nutrition» (2004), όπου παρατηρήθηκε ότι με την κατανάλωση σκόρδου η χοληστερίνη των συμμετεχόντων δεν διαφοροποιήθηκε, αλλά τα τριγλυκερίδιά τους μειώθηκαν κατά 12%. ● Αντιφατικά είναι και τα συμπεράσματα των κλινικών μελετών όσον αφορά την πίεση, γεγονός όμως που, σύμφωνα με τους συγγραφείς, αποδίδεται σε πιθανά ερευνητικά λάθη (όπως π.χ. η μικρή διάρκεια των ερευνών, αλλά και ο μικρός αριθμός των σχετικών μελετών, η λανθασμένη επιλογή των συμμετεχόντων και τα ακατάλληλα σκευάσματα σκόρδου). Για παράδειγμα, πρόσφατη επιδημιολογική μελέτη σε 7.703 ασθενείς με υπέρταση, που δημοσιεύτηκε στην «International Journal of Cardiology» (2007), δεν κατέληγε στο συμπέρασμα ότι η κατανάλωση σκόρδου μειώνει σημαντικά την αρτηριακή πίεση. Εντούτοις, οι ερευνητές θεωρούν ότι το σκόρδο είναι πολλά υποσχόμενο όσον αφορά τον έλεγχο των παραγόντων κινδύνου που απειλούν την καρδιά -όπως η υψηλή πίεση και η χοληστερίνη- και θεωρούν ότι χρειάζονται περισσότερες κλινικές μελέτες. Ασπίδα κατά του καρκίνου Αρκετές επιδημιολογικές έρευνες συσχετίζουν την αυξημένη κατανάλωση σκόρδου με το μειωμένο κίνδυνο εμφάνισης ορισμένων μορφών καρκίνου. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Αμερικανική Αντικαρκινική Εταιρεία συμπεριλαμβάνει το σκόρδο στις τροφές με πιθανές αντικαρκινικές ιδιότητες. Μάλιστα, σε μελέτη που δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση «American Journal of Clinical Nutrition» (2006), διαπιστώθηκε ότι η συστηματική κατανάλωση σκόρδου, καθώς και κρεμμυδιού, μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης διάφορων μορφών καρκίνου (όπως του φάρυγγα, του λάρυγγα, του οισοφάγου, του μαστού, των ωοθηκών, του προστάτη και των νεφρών). Τα ποσοστά μείωσης του κινδύνου εμφάνισης νεοπλασίας κυμαίνονταν από 19% (για τον καρκίνο του προστάτη) έως 57% (για τον καρκίνο στον οισοφάγο). Φυσικό αντιβιοτικό Η αλισίνη του σκόρδου θεωρείται ένας ισχυρός αντιμικροβιακός παράγοντας που, σε συνδυασμό με τη βιταμίνη C που περιέχει, ενισχύει την αντιβακτηριακή του δράση. Σε έρευνα που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό «Journal of Nutrition» (2001) παρατηρήθηκε ότι το σκόρδο παρουσίασε ισχυρή αντιμικροβιακή δράση κατά πολλών παθογόνων μικροοργανισμών, ακόμη και στελεχών μικροβίων που παρουσιάζουν ανθεκτικότητα στα αντιβιοτικά. Μάλιστα, οι ερευνητές προτείνουν τη διεξαγωγή περισσότερων ερευνών, ούτως ώστε να διαπιστωθεί αν το σκόρδο μπορεί να αποτελέσει μια βιώσιμη εναλλακτική λύση τόσο για τη συντήρηση των τροφίμων (σε αντιδιαστολή με τη χρήση χημικών συντηρητικών), όσο και για τη διατήρηση του ωμού κρέατος για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα στα ράφια των σουπερμάρκετ. Για γερό στομάχι Η ισχυρή αντιμικροβιακή δράση του σκόρδου φαίνεται ότι προστατεύει και από το έλκος του στομάχου. Στο πλαίσιο της μελέτης που αναφέρ- θηκε παραπάνω, για την αντιβακτηριδιακή δράση του σκόρδου, και η οποία δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό «Journal of Nutrition», παρατηρήθηκε ότι το σκόρδο καταπολεμά και το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού. Πρόκειται για ένα βακτήριο που διαβιοί στο στομάχι μας και, σε συνδυασμό με άλλους παράγοντες, ενοχοποιείται για την πρόκληση έλκους του στομάχου. Oι ερευνητές παρατήρησαν ότι το σκόρδο καταπολεμά ακόμη και ορισμένα στελέχη του ελικοβακτηριδίου του πυλωρού που είναι ανθεκτικά στα αντιβιοτικά. Για το λόγο αυτό προτείνουν τη διεξαγωγή κλινικών μελετών για να διερευνηθεί η πιθανότητα το σκόρδο να αποτελεί μια οικονομική μέθοδο εκρίζωσης αυτού του βακτηρίου.

Λιώστε το! Αντί να φάτε τις σκελίδες του σκόρδου ολόκληρες, είναι προτιμότερο να τις ψιλοκόψετε ή να τις χτυπήσετε στο γουδί προτού τις καταναλώσετε, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε πέρυσι στην επιθεώρηση «Journal of Agricultural and Food Chemistry». Με αυτό τον τρόπο, απελευθερώνονται και γίνονται πιο δραστικές οι ευεργετικές ουσίες του σκόρδου, όπως η αλισίνη. πηγή: vita.gr

Φυσικές τοξίνες και παθογόνα που έχουν σχέση με τα θαλασσινά

Τα παρακάτω παθογόνα και φυσικές τοξίνες συνδέονται με τα θαλασσινά και την ασφάλειά τους:

Παθογόνα βακτήρια που συνδέονται με ωμά και κατεργασμένα θαλασσινά :
Σαλμονέλα
Κλοστρίδιο botulinum
Λιστέρια monocytogenes
Δονάκιο της χολέρας O 1
Δονάκιο της χολέρας μη- O 1
Vibrio parahaemolyticus και άλλα βακτήρια του ίδιου γένους
Vibrio vulnificus

Παράσιτα τα οποία ορισμένες φορές βρίσκονται στα ωμά θαλασσινά :
Anisakis spp . και συγγενικά παράσιτα
Diphyllobothrium spp .
Nanophyetus spp .
Eustrongylides spp .
Acanthamoeba και άλλες ελεύθερες αμοιβάδες
Ascaris lumbricoides and Trichuris trichiura
Ιοί που ορισμένες φορές μολύνουν τα ωμά θαλασσινά:
Ιός της ηπατίτιδας A
Ιός της ηπατίτιδας Ε
Ιοί r otavirus
Ιοί n orwalk
Άλλοι ιοί

Φυσικές τοξίνες που μπορεί να βρεθούν στα θαλασσινά :
Δηλητήριο από c iguatera
Τοξίνες από οστρακοειδή (PSP, DSP, NSP, ASP)
Σκομβροειδείς τοξίνες
Τετροδοτοξίνη (Ψάρι της τάξης των plectognathi )

Αυτό δε σημαίνει πάντως ότι τα θαλασσινά δεν είναι ποτέ ασφαλή. Τα περισσότερα από τα παραπάνω είναι ιδιαίτερα σπάνια στην Ευρώπη και μπορούν να απενεργοποιηθούν κατά την κατάψυξη ή το μαγείρεμα/τηγάνισμα των θαλασσινών.

Βασισμένο στο : http://iastatefoodservice.custhelp.com

Τα 5 πιο επικίνδυνα θαλασσινά στο πιάτο μας

Το ξέρουμε, ο τίτλος και μόνο μπορεί να σε κάνει να χάσεις το διατροφικό σου προσανατολισμό. Μέχρι τώρα πίστευες πως το ψάρι και τα θαλασσινά αποτελούν το υγιές υποκατάστατο του κόκινου κρέατος και νόμιζες πως είχες απαλλαγεί από τους κινδύνους τους (χοληστερίνη, καρδιοπάθειες, καρκίνος) μια και καλή, έχοντας ανακαλύψεις το Holy Grail της πρωτεϊνης. Δυστυχώς οφείλουμε να σε προσγειώσουμε στην πραγματικότητα, καθώς η μόλυνση του περιβάλλοντος και η βιομηχανοποίηση έχουν βάλει τη σφραγίδα τους κι εδώ. Ερευνες από έγκυρα πανεπιστημιακά ιδρύματα (όπως το Darwin στην Αυστραλία) και μελέτες που έχει δημοσιεύσει κατά καιρούς η Greenpeace δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια διαπραγματεύσεων. Αρκετές τροφές της θάλασσας που θεωρούμε «καθαρές» ενδέχεται να περιέχουν επικίνδυνες ουσίες. Από την άλλη, πολλά θαλασσινά, ενώ ωφελούν σε κάποιους τομείς, βλάπτουν ιδιαίτερα σε άλλους, όπως τα επίπεδα χοληστερίνης – γι αυτό καλό είναι να έχεις μια ιδέα τι συμβαίνει, προτού αρχίσεις να γεμίζεις το πιάτο σου άκριτα με οτιδήποτε κολυμπάει.

Τόνος

Όλοι μας έχουμε πια μια-δυο κονσέρβες τόνου στο ντουλάπι για ώρα ανάγκης. Μια τονοσαλάτα είναι ό,τι καλύτερο: Διαιτητική (ανάλογα βέβαια αν τρως τόνο σε νερό κι όχι σε λάδι), φτωχή σε λιπαρά και πλούσια σε πρωτεΐνη. Τα 100 γραμμάρια καθαρού φιλέτου αναλογούν σε 18.5 γρμ. πρωτεΐνης, περισσότερης απ’ όση περιέχει μια μοσχαρίσια μπριζόλα. Οι περισσότεροι από εμάς αρκούμαστε στον κιτρινόπτερο τόνο, καθώς ο γαλαζόπτερος τόνος είναι σπανιότερος, πολύ ακριβότερος (καταναλώνεται με απληστία στην Ιαπωνία ως σούσι) και τείνει προς εξαφάνιση λόγω υπεραλίευσης. Καλό είναι λοιπόν να τον αφήσουμε στην ησυχία του, καθώς έρευνες που δημοσιεύτηκαν προ τριετίας στον Τύπο αναφέρουν πως το κρέας του περιέχει αυξημένα ποσοστά υδραργύρου, μετάλλου εξαιρετικά επικίνδυνου για την υγεία.

Σολομός

Ξαφνικά, όλοι ανακαλύψαμε το σολομό. Οι δε διατροφολόγοι πίνουν νερό στο όνομά του, λόγω των Ω-3 λιπαρών που περιέχει η σάρκα του – η μεγαλύτερη ποσότητα από οποιοδήποτε άλλο ψάρι. Ως γνωστόν, τα Ω-3 λιπαρά είναι το νέο trend για την καταπολέμηση της κακής χοληστερόλης και των καρδιοπαθειών γενικότερα. Ωραία. Έχεις αναρωτηθεί ποτέ πού τους βρίσκουν όλους τους σολομούς που ζητά η ανθρωπότητα για τα καναπεδάκια της; Ο γρίφος έχει μια πολύ απλή λύση: Η πλειοψηφία πλέον των σολομών που φτάνουν στο πιάτο μας είναι από ιχθυοκαλλιέργειες και σύμφωνα με στοιχεία που έχουν δημοσιεύσει τόσο η Greenpeace όσο και αμερικανικά ινστιτούτα (Environmental Defense Fund) το κρέας τους –ή για την ακρίβεια το λίπος τους- «φυλακίζει» πλήθος χημικών που κυκλοφορούν στις θάλασσες. Το σημαντικότερο από αυτά είναι το PCB (γνωστό και ως κλοφέν από ένα παλιό σκάνδαλο με μετασχηματιστές της ΔΕΗ), ένωση που χρησιμοποιείται σε ηλεκτρικές συσκευές και ψυκτικά, όπως επίσης και αντιβιοτικά. Τα επίπεδα PCB στο κρέας του σολομού έχουν μετρηθεί έως και 3 ½ φορές πάνω από οποιαδήποτε άλλη τροφή προέρχεται από τη θάλασσα. Κι επειδή ο σολομός «της φάρμας» είναι πιο παχύς από τον σολομό «ελευθέρας βοσκής», τα χημικά που απορροφά στο λίπος του είναι πολύ περισσότερα σε ποσότητα. Ένα από αυτά είναι και η γνωστή μας διοξίνη: Μετρήσεις αποδεικνύουν πως τα επίπεδα διοξίνης στους σολομούς καλλιέργειας είναι 11 φορές μεγαλύτερα από τους ελευθέρας βοσκής (www.sprig.com).

Όστρακα

Τα τσακίζουμε την Καθαρή Δευτέρα και τα θεωρούμε εξαιρετικό μεζέ γενικώς – αν και όσοι έχουν υψηλά ποσόστά «κακής» χοληστερόλη στο αίμα τους καλό είναι να τα αποφεύγουν. Όσοι πάντως δεν το κάνουν, καλό θα είναι να γνωρίζουν πολύ καλά την προέλευσή τους. Τα όστρακα περιέχουν μεγάλες ποσότητες ψευδαργύρου, στοιχείου ιδιαίτερα χρήσιμου για τον οργανισμό (από την τριχόπτωση έως την καλή λειτουργία του προστάτη), όμως με την μόλυνση των θαλασσών να έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο, οι βλαβερές συνέπειες υπερτερούν. Τα όστρακα «φιλτράρουν» το περιβάλλον που ζουν, κι ανάμεσά στις ουσίες που συγκρατούν είναι και οι τοξίνες. Μεγάλες ποσότητες από επικίνδυνα μύδια γεμάτα τοξίνες λόγω λιπασμάτων που καταλήγουν στη θάλασσα έχουν αλιευτεί σε περιοχές της Ελλάδας, όπως ο Αμβρακικός κόλπος (Εφημερίδα «Καθημερινή», φύλλο της 13-2-2008).

Γαρίδες

Το θαλασσινό με τη μεγαλύτερη κατανάλωση παγκοσμίως. Πολύ καλή πηγή πρωτεϊνης, χαμηλά λιπαρά, υψηλή όμως χοληστερόλη. Το κακό είναι ότι δεν γνωρίζουμε την προέλευσή τους – φρέσκες γαρίδες μάλλον απίθανο να συναντήσεις κι όλες οι σπεσιαλιτέ που τρως σε εστιατόρια είναι πιθανό να περιέχουν γαρίδες «καλλιέργειας», από περίεργες περιοχές του πλανήτη που φημίζονται για ο,τιδήποτε άλλο εκτός από την νομοθεσία τους περί ποιοτικού ελέγχου. Μια από αυτές είναι και το Βιετνάμ, από το οποίο προερχόταν το φορτίο που κατασχέθηκε στην Ελλάδα τον περασμένο Μάιο. Περιείχαν χλωραμφενικόλης, ισχυρό αντιβιοτικό, το οποίο έχει απαγορευτεί, καθώς θεωρείται τοξικό για το γενετικό υλικό. Όπως καταλαβαίνεις, το λιγότερο που έχεις να πάθεις αν πέσεις σε «περίπτωση» είναι σαλμονέλλα. Στην χειρότερη θα έχεις καταπιεί μια γερή δόση αντιβιοτικών και χημικών που χρησιμοποιούνται για την εκτροφή τους. Τέτοια χημικά ευθύνονται (εκτός όσων προαναφέραμε) και για βλάβες στο νευρικό σύστημα, δημιουργία ανθεκτικών μικροβίων στον οργανισμό και αλλεργικές αντιδράσεις.

Puffer fish

Γνωστό στην Ασία (κυρίως στην Ιαπωνία όπου θεωρείται υψηλή σπεσιαλιτέ) και ως fugu, είναι έτσι κι αλλιώς κίνδυνος θάνατος όπως και να το φας. Είτε μολυσμένο είτε καθαρό, σκοτώνει περίπου 100 καλοφαγάδες κάθε χρόνο. Κι αυτό γιατί διαθέτει ειδικούς αδένες που περιέχουν το δηλητήριο τετραδοτοξίνη, ουσία που παραλύει το αναπνευστικό σύστημα προκαλώντας επώδυνο θάνατο μέσα σε 5 λεπτά. Πριν δυο περίπου χρόνια, ψαράδες στην Μπανγκόγκ έβαφαν ροζ τέτοια ψάρια και τα πουλούσαν για σολομό (!), στέλνοντας στα εστιατόρια του άλλου κόσμου 15 άτομα. Για να μπορέσει να το φάει κανείς απαιτείται εξειδικευμένος μάγειρας, ο οποίος είναι ικανός να αφαιρέσει τους αδένες χωρίς να σπάσουν και να το σερβίρει ο ίδιος – συχνά δοκιμάζοντας το μπροστά στον πελάτη! Παρ’ όλους τους κινδύνους το Fugu κυκλοφορεί μέσα από το Διαδίκτυο ή σε delicatessen.

Πηγή: menslounge

Αλήθειες-φωτιά για τις θαλασσινές λιχουδιές! 

Τα θαλασσινά έχουν υψηλή θρεπτική αξία

Αλήθεια! Όλα τα θαλασσινά είναι πλούσια σε πρωτεΐνες, περιέχουν αξιοσημείωτες ποσότητες βιταμινών (Α, Β, D), ιχνοστοιχείων και μετάλλων (ασβέστιο, κάλιο, σίδηρο, ψευδάργυρο, χαλκό, ιώδιο, σελήνιο κ.ά.), ενώ η περιεκτικότητά τους σε λίπη είναι χαμηλή και σε υδατάνθρακες ελάχιστη ή μηδενική. Όσο για την ποσότητα χοληστερίνης τους, κάποια έχουν σχετικά υψηλή (στρείδια, σουπιές, καλαμάρια, γαρίδες) και κάποια πολύ χαμηλή (μύδια, καβούρια, χταπόδι). Για παράδειγμα, μια μερίδα (110 γραμμ.) μύδια βρασμένα στον ατμό περιέχουν περίπου 56 mg χοληστερίνης, δηλαδή πολύ λιγότερη ποσότητα από μια μερίδα ψαχνό κοτόπουλου.



Είναι εξαιρετική πηγή ω-3 λιπαρών
Μύθος! Όντως τα θαλασσινά περιέχουν τα ω-3 λιπαρά EPA και DHA, που αποδεδειγμένα έχουν θετική επίδραση στην υγεία. Όμως, η συνολική περιεκτικότητά τους σε αυτά είναι σχετικά μικρή σε σύγκριση με τα ψάρια, αφού το συνολικό λίπος των θαλασσινών είναι ελάχιστο. Για παράδειγμα, οι γαρίδες και τα καβούρια περιέχουν κατά μέσο όρο από 400 mg ωμέγα-3 ανά 100 γραμμάρια, το καλαμάρι 300 mg, ο αστακός, τα χτένια και τα μύδια από 200 mg, ενώ οι σουπιές και τα στρείδια σχεδόν καθόλου. Οι καθημερινές μας ανάγκες σε ω-3 λιπαρά ανέρχονται σε 1.000-3.000 mg.
Τα θαλασσινά συνεισφέρουν στην πρόσληψη ω-3 λιπαρών, δεν είναι όμως καλύτερη πηγή τους από τα ψάρια.


Υποκαθιστούν το κρέας
Αλήθεια! Σε ένα ισορροπημένο διαιτολόγιο η πρόσληψη πρωτεΐνης είναι απαραίτητη. Τα θαλασσινά περιέχουν υψηλής βιολογικής αξίας πρωτεΐνες, με όλα τα αμινοξέα που δεν μπορεί να συνθέσει μόνος του ο οργανισμός, και μάλιστα σε ποσότητες που σε κάποια είδη υπερβαίνουν αυτές του κρέατος. Για παράδειγμα, στην ποσότητα των 100 γραμμαρίων το βραστό χταπόδι έχει περίπου 34 γραμμάρια πρωτεϊνών, ενώ το βραστό μοσχαρίσιο κρέας περίπου 30 γραμμάρια. Επιπλέον, σε σχέση με το κρέας, έχουν πολύ χαμηλότερη περιεκτικότητα σε κορεσμένα λιπαρά και επαρκή σε σίδηρο και βιταμίνη Β12, συστατικά απαραίτητα για την αποφυγή αναιμίας.
Τα θαλασσινά είναι άριστες πηγές πρωτεϊνών και βιταμίνης Β12, υποκαθιστούν άριστα το κρέας.



Μπορεί να είναι επιβαρυμένα με βαρέα μέταλλα
Αλήθεια! Εξαιτίας της ρύπανσης των θαλασσών από τα βιομηχανικά απόβλητα, ορισμένα θαλασσινά μπορεί να περιέχουν βαρέα μέταλλα (υδράργυρο, νικέλιο, αρσενικό, κάδμιο κ.ά.). Ο κίνδυνος αυτός αφορά τα εισαγόμενα που προέρχονται από θάλασσες με υψηλά ποσοστά ρύπων αλλά και όσα αλιεύονται στη χώρα μας σε περιοχές με ρύπους. Γυναίκες στη διάρκεια της εγκυμοσύνης ή που σκοπεύουν να κυοφορήσουν, θηλάζουσες, βρέφη, παιδιά και έφηβοι καθώς και ευπαθή άτομα με σοβαρά προβλήματα υγείας θα πρέπει να προσέχουν ιδιαίτερα, να επιλέγουν θαλασσινά με μικρό μέγεθος και να μην τα υπερκαταναλώνουν.
Οι μολυσμένες θάλασσες «παράγουν» μολυσμένα με τοξικά θαλασσινά και ψάρια.


Είναι «αλλεργιογόνες» τροφές
Αλήθεια! Τα θαλασσινά ανήκουν στα τρόφιμα που προκαλούν πιο συχνά αντιδράσεις υπερευαισθησίας και αλλεργίες, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι όλοι οι άνθρωποι είναι αλλεργικοί. Επομένως, εάν υποπτεύεστε ότι είστε αλλεργικοί στα θαλασσινά, υποβληθείτε σε διαγνωστικά τεστ από αλλεργιολόγο, προκειμένου να διαπιστωθεί εάν ισχύει ή όχι και να εντοπιστεί η ομάδα των θαλασσινών που πρέπει να αποφεύγετε. Αν, για παράδειγμα, παρουσιάζετε αλλεργία στον αστακό, θα πρέπει επίσης να μην τρώτε γαρίδες, καβούρια και καραβίδες.
Οι αλλεργικές αντιδράσεις μπορεί να προκληθούν ανεξαρτήτως ποσότητας κατανάλωσης. Συνεπώς, άτομα με αλλεργία σε συγκεκριμένα θαλασσινά πρέπει να τα αποφεύγουν εντελώς.


Παχαίνουν
Μύθος! Τα βρασμένα ή ψημένα θαλασσινά έχουν σχετικά λίγες θερμίδες, λιγότερες από 150 θερμίδες ανά συνήθη μερίδα εστιατορίου! Όταν μάλιστα συνοδεύονται με απλές σαλάτες λαχανικών, βραστά λαχανικά ή χόρτα, αποτελούν κατεξοχήν γεύμα διαίτης. Στον αντίποδα, όταν τα θαλασσινά τηγανίζονται ή συνδυάζονται με πατάτες, ζυμαρικά και λιπαρές σάλτσες, οι θερμίδες υπερβαίνουν τις 500 ανά μερίδα (π.χ. αστακομακαρονάδα). Και φυσικά, οι συνολικές θερμίδες του γεύματος από τριψήφιες μπορεί να γίνουν... τετραψήφιες, εάν το γεύμα περιλαμβάνει επιπλέον ορεκτικά, μεζεδάκια και άλλα φαγητά ή αν πιούμε πολύ αλκοόλ.


Αυξάνουν τη χοληστερίνη
Μύθος! Τα επίπεδα της χοληστερίνης του αίματος επηρεάζονται περισσότερο από τη συνολική πρόσληψη λιπαρών, ιδιαιτέρως δε των κορεσμένων, παρά από τη χοληστερίνη που προσλαμβάνουμε από τις τροφές. Επομένως, ακόμα και τα θαλασσινά που περιέχουν σχετικά υψηλή χοληστερίνη δεν αυξάνουν από μόνα τους τη χοληστερίνη του αίματος, διότι τα λιπαρά τους είναι λίγα, κι από αυτά τα κορεσμένα τους ελάχιστα. Αυτό που μπορεί να εκτινάξει τη χοληστερίνη στα ύψη είναι τα συνήθη συνοδευτικά τους !
Παρότι τα θαλασσινά περιέχουν αρκετή χοληστερίνη, δεν ανεβάζουν τη χοληστερίνη.


Αυξάνουν την πίεση
Εξαρτάται! Οτιδήποτε προέρχεται από τη θάλασσα περιέχει αρκετό νάτριο, το οποίο, όταν προσλαμβάνεται σε μεγάλες ποσότητες, μπορεί να προκαλέσει κατακρατήσεις υγρών και να αυξήσει την αρτηριακή πίεση. Γι' αυτό τα άτομα με αρρύθμιστη πίεση πρέπει να επιλέγουν πιάτα με θαλασσινά που έχουν όσο το δυνατόν λιγότερο ή καθόλου επιπρόσθετο αλάτι και να τα καταναλώνουν με μέτρο. Οι υπερτασικοί καλό είναι να αποφεύγουν το χταπόδι, γιατί περιέχει περισσότερο νάτριο και είναι πιο δύσπεπτο.
Το τηγάνισμα, ιδίως με κακής ποιότητας λάδια, καθιστά τα θαλασσινά πιο «βαριά» και λιγότερο υγιεινά, αυξάνει τη θερμιδική τους επιβάρυνση και παρέχει στον οργανισμό επιπλέον λίπη και αλάτι.


Προκαλούν ημικρανίες
Και πάλι εξαρτάται! Τα θαλασσινά «ενοχοποιούνται» για το 6-10% των ημικρανιών που οφείλονται σε τροφές, δηλαδή σε ποσοστό πολύ μικρότερο απ' ό,τι τα τυριά, η σοκολάτα, τα εσπεριδοειδή ή το κρασί. Οι πιθανότητες εκδήλωσης ημικρανίας αυξάνονται όταν τα θαλασσινά είναι τηγανισμένα ή περιχυμένα με λιπαρές σάλτσες, εάν περιέχουν γλουταμινικό μονονάτριο (συντηρητικό το οποίο χρησιμοποιείται σε πιάτα της κινέζικης κουζίνας), όταν συνδυάζονται με τυρί και αλκοόλ ή όταν τρώμε αμέσως μετά γλυκό, παγωτό ή φρούτα.


Βελτιώνουν την πνευματική απόδοση
Αλήθεια! Τα θαλασσινά διατηρούν υψηλή την πνευματική απόδοση και σε ορισμένες περιπτώσεις τη βελτιώνουν αισθητά. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι παρέχουν στον εγκέφαλο μεγάλες ποσότητες τυροσίνης, ενός αμινοξέος το οποίο μετατρέπεται σε ντοπαμίνη και νοραδρελανίνη, που αυξάνουν την εγρήγορση και την πνευματική διαύγεια. Εάν όμως θέλετε γρήγορο αποτέλεσμα, πρέπει να τα τρώτε σκέτα ή μόνο με λίγη σαλάτα, ώστε να μην παρεμποδίζεται η τυροσίνη από ανταγωνιστικά συστατικά άλλων τροφών.


Είναι αφροδισιακά
Αλήθεια! Τα θαλασσινά είναι πλούσια σε αμινοξέα, βιταμίνες Β και ψευδάργυρο, στοιχεία απαραίτητα για την καλή αιμάτωση και τη διαστολή των γεννητικών οργάνων, την ενδογενή παραγωγή νευροδιαβιβαστών και τη σύνθεση διαφόρων ορμονών, όπως η τεστοστερόνη, η έλλειψη των οποίων συσχετίζεται με στυτικές δυσλειτουργίες και μειωμένη ερωτική διάθεση. Επομένως, σε επίπεδο βιοχημείας, η τακτική κατανάλωση θαλασσινών δρα αφροδισιακά, εφόσον αποκαθιστά τυχόν θρεπτικές ελλείψεις. Επιπρόσθετα, σε επίπεδο ψυχολογίας της λίμπιντο, οτιδήποτε χαλαρώνει, «φτιάχνει ατμόσφαιρα» και παραπέμπει σε... περαιτέρω.
Απολαύστε τα βραστά ή ψητά, στο φούρνο ή τη σχάρα.


Τα κατεψυγμένα είναι υποβαθμισμένα
Μύθος! Η κατάψυξη είναι φυσική μέθοδος συντήρησης των τροφίμων, που δεν υποβαθμίζει τα θρεπτικά τους συστατικά. Επομένως, τα κατεψυγμένα θαλασσινά είναι εφάμιλλα των φρέσκων, με την προϋπόθεση ότι έχουν καταψυχθεί άμεσα και σωστά και δεν έχουν αποψυχθεί καθόλου στα ενδιάμεσα στάδια της διακίνησής τους και μέχρι να φτάσει η ώρα να τα προετοιμάσουμε για το μαγείρεμα.
Προτιμάμε νωπά θαλασσινά όταν εμπιστευόμαστε τον ιχθυοπώλη μας και ξέρουμε να τα ξεχωρίζουμε. Όταν δεν είμαστε 100% σίγουροι, επιλέγουμε κατεψυγμένα - όχι «χύμα», αλλά επώνυμα συσκευασμένα!


Μπορεί να προκαλέσουν δηλητηριάσεις
Αλήθεια! Ιδιαίτερα τα οστρακοειδή φιλτράρουν καθημερινά τεράστιες ποσότητες νερού που μπορεί να φέρει χημικές ουσίες, τοξίνες, βακτήρια και ιούς από το θαλάσσιο περιβάλλον. Αυτό μεγιστοποιείται κατά τους θερινούς μήνες, οπότε το καλοκαίρι είναι η εποχή που γενικά η «ψίχα» των θαλασσινών έχει περισσότερες πιθανότητες να είναι μολυσμένη. Όσα οστρακοειδή προέρχονται από ελεγχόμενες «καλλιέργειες» είναι περισσότερο ασφαλή από τα «άγρια».
Η κατανάλωση ωμών ή/και αλλοιωμένων θαλασσινών αυξάνει τον κίνδυνο για τροφικές δηλητηριάσεις. Επομένως, προσέχουμε τι επιλέγουμε και δεν τα τρώμε ποτέ ωμά.


Τελικά, τα τρώμε ή δεν τα τρώμε;
Τα μόνα άτομα που πρέπει να αποφεύγουν τα θαλασσινά, εφόσον υπάρχει η σχετική ιατρική σύσταση, είναι όσα πάσχουν από συγκεκριμένες ασθένειες, όπως ηπατίτιδα, αιμοχρωμάτωση, υπερθυρεοειδισμό, χαμηλή γαστρική οξύτητα ή πολύ υψηλό ουρικό οξύ ή έχουν διαπιστωμένες αλλεργίες σε αυτά. Για όλους τους υπόλοιπους τα αναμενόμενα οφέλη από τη συνετή και με μέτρο κατανάλωσή τους υπερισχύουν των ενδεχόμενων κινδύνων. Η ένταξη στη διατροφή μας βραστών ή ψητών θαλασσινών 1-2 φορές εβδομαδιαίως συμβάλλει στο «χτίσιμο» ενός ποιοτικότερου διαιτολογίου, που ενισχύει τον οργανισμό και προάγει την υγεία.

Πηγή: womenonly

Κρόκος Κοζάνης - Το λουλούδι της Μεσογειακής Κουζίνας!

Ένα πολύτιμο μπαχαρικό προέρχεται από τους στήμονες του λουλουδιού Κρόκος (Κρόκος Sativus), το οποίο είναι βολβός που ανθίζει κάθε φθινόπωρο. Καλλιεργείται σε ελάχιστα μέρη στον κόσμο, ανάμεσα στα οποία συγκαταλέγεται και η Κοζάνη. Το ελληνικό σαφράν θεωρείται μάλιστα κορυφαίας ποιότητας σε σχέση με το ιρανικό ή το ισπανικό (οι άλλες δύο χώρες μεγάλης παραγωγής).

Από την αρχαιότητα ήταν γνωστές οι χρωστικές του ιδιότητες αλλά και οι φαρμακευτικές. Στην αρxαία Ελλάδα το χρησιμοποιούσαν στις τοιχογραφίες, το γνωστό κροκί χρώμα με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τις τοιχογραφίες της Σαντορίνης. Το λέμε και ζαφορά και οι δύο ονομασίες του - σαφράν και ζαφορά-έχουν τις ρίζες τους στην αραβική λέξη ζαφαράν, που σημαίνει κίτρινο.

Για ένα κιλό σαφράν απαιτούνται 150.000 με 200.000 λουλούδια, από τα οποία πρέπει να συλλεχθούν τα στίγματα, να αποξηρανθούν, να διαχωριστούν ανάλογα με την ποιότητά τους και να συσκευασθούν για να φτάσουν στην αγορά. Οι συσκευασίες του είναι πάντα μικρές, 1 με 4 γραμμάρια, αφού έχει εξαιρετικά έντονη γεύση και άρωμα. Για να αρωματίσουμε 4 μερίδες φαγητού με καλής ποιότητας σαφράν, είναι αρκετό το 1 /4 του γραμμαρίου!

O μόνος τρόπος για να το χρησιμοποιήσουμε σωστά είναι να μουσκέψομε μια μικρή ποσότητα, 10-20 στίγματα, σε 3-4 κ. σούπας χλιαρό νερό και να το αφήσουμε για λίγη ώρα ώστε να απελευθερώσει όλο το χρώμα και το άρωμα και φυσικά τη γεύση του. Προσέχουμε όμως να μην το ρίξουμε σε καυτό νερό ή ζεστό λάδι, γιατί αυτά λειτουργούν ως μονωτικά και δεν αφήνουν το σαφράν να βγάλει το χρώμα και τη γεύση του.

Για να το αναδείξουμε, χρειαζόμαστε ουδέτερη βάση, έτσι λοιπόν το σαφράν ταιριάζει πολύ με ρύζι, πατάτες, ζυμαρικά, λευκά κρέατα και θαλασσινά, ενώ συνδυάζεται σχεδόν με όλα τα μπαχαρικά, αλλά σε προσεκτική δοσολογία. Στην αγορά υπάρχει σε ίνες ή τριμμένο σε σκόνη και συσκευασμένο σε μεγαλύτερες ποσότητες για επαγγελματική χρήση.

Στην Ελλάδα το συναντάμε σε πολλές τοπικές κουζίνες: το βάζουν σε τσίπουρο, σε κουλουράκια, σε κρέμες και σε σούπες με Θαλασσινά. Στην Ισπανία το βάζουν στην παέγια, στην Ιταλία στο ριζότο μιλανέζε, που είναι ρύζι με σαφράν, και στη Γαλλία στην μπουγιαμπές (ψαρόσουπα).

O κρόκος (ή σαφράν) είναι ένα βότανο με πολλές θεραπευτικές ιδιότητες που ωφελούν την καρδιά: Τονώνει την κυκλοφορία του αίματος, προκαλεί διούρηση, μειώνει την υψηλή πίεση καθώς και τη χοληστερίνη. Επίσης, έχει αντιθρομβωτική δράση. Είναι κατάλληλη επιλογή για τους υπερτασικούς που ταλαιπωρούνται από προβλήματα στο συκώτι και στο μεταβολισμό του λίπους (π.χ. έχουν υψηλή χοληστερίνη).

Πώς να το ετοιμάσετε: Ρίχνετε 3-4 στήμονες κρόκου σε 1 φλιτζάνι βρασμένο νερό και τους αφήνετε για 6-8’. Σουρώνετε και πίνετε το ρόφημα.

Πηγές: vital, Βαγγέλης Δρίσκας, Εκδόσεις Πατάκης

Ρίγανη: Η νόστιμη και υγιεινή πινελιά στο πιάτο μας

Αναφορές από την Αρχαία Ελλάδα το καθιστούν σύμβολο χαράς και ευτυχίας καθώς συνήθιζαν το στεφάνι στους γάμους να περιέχει και κλαδιά ρίγανης. Η ρίγανη περιέχει πλήθος αιθέριων ελαίων προεξαρχόντων των thymol και carvacrol, που έχει βρεθεί ότι εμποδίζουν τη δράση διαφόρων μικροοργανισμών προφυλάσσοντας τον οργανισμό από διάφορες ασθένειες.

Παράλληλα η ρίγανη εμφανίζει και ισχυρή αντιοξειδωτική δράση. Συγκεκριμένα δύο συστατικά της, τα thymol και carvacrol, εμποδίζουν τη δράση των ελευθέρων ριζών και μάλιστα πειραματικά δεδομένα δείχνουν εντονότερη αντιοξειδωτική ικανότητα ακόμα και από δύο συνθετικά παρασκευασμένα αντιοξειδωτικά (BHT και BHA) που χρησιμοποιούνται ευρέως σήμερα στα συσκευασμένα κρέατα.

Είμαι σίγουρος ότι η γιαγιά μου δεν γνώριζε ότι το κρέας που έτρωγε περιείχε νιτρικά που συνδυαζόμενα με τις αμίνες του στομάχου δημιουργούσαν νιτροζαμίνες που είναι εν δυνάμει καρκινογόνες ουσίες, ενώ παράλληλα βάζοντας ρίγανη στο κρέας της, προστάτευε τον οργανισμό της από την παραπάνω συμπαιγνία. 'Ριγανίζοντας' λοιπόν το κρέας όχι μόνο του δίνουμε γεύση, αλλά τονώνουμε και τη θρεπτική του αξία. Μάλιστα, έχει βρεθεί ότι η ρίγανη έχει 12 φορές ισχυρότερη αντιοξειδωτική δράση από το πορτοκάλι, 30 από την πατάτα και 42 από το μήλο.

Παράλληλα, η ρίγανη αποτελεί πολύ καλή πηγή φυτικών ινών, σιδήρου και β-καροτίνης. Οι φυτικές ίνες μειώνουν τα επίπεδα χοληστερόλης και τριγλυκεριδίων στο αίμα καθιστώντας ακόμα αρμονικότερη έως και ιδανική τη σχέση ρίγανης-κρέατος.

Η ποσότητα φυτικών ινών που παίρνουμε βάζοντας ρίγανη στη μερίδα της μπριζόλας που τρώμε είναι περίπου 1 γρ, ποσότητα σχετικά μεγάλη αν αναλογιστούμε ότι ο μέσος άνθρωπος δύσκολα ξεπερνά τα 8-12 γρ/μέρα όταν η συνιστώμενη πρόσληψη φτάνει τα 30 γρ. Γράφει: Παπαλαζάρου Αναστάσιος, Κλινικός Διαιτολόγος - Διατροφολόγος, MSc

Φυτοστερόλες. Η διατροφική απάντηση στη χοληστερόλη.

Οι καρδιαγγειακές παθήσεις αποτελούν την βασική αιτία θανάτων στην Ευρώπη και στην Ελλάδα, από τη δεκαετία του 1920. Οι παράγοντες κινδύνου που συμβάλλουν στην εμφάνιση τους είναι αρκετοί, από τους οποίους μερικοί είναι μη μετατρέψιμοι όπως η κληρονομικότητα, το φύλο και η ηλικία, ενώ οι περισσότεροι είναι αναστρέψιμοι, όπως το κάπνισμα, η υψηλή αρτηριακή πίεση, τα αυξημένα επίπεδα χοληστερόλης και η έλλειψη άσκησης.

Οι κατευθυντήριες οδηγίες του Εθνικού Προγράμματος Εκπαίδευσης για τη χοληστερόλη (NCEP) των ΗΠΑ συνιστούν διαιτητική αγωγή, ως το πρώτο βήμα για τη μείωση των συγκεντρώσεων της χοληστερόλης στο αίμα. Επειδή οι δίαιτες του NCEP συχνά δεν είναι επαρκείς για άτομα με ήπια έως μέτρια υπερχοληστερολαιμία, για την επίτευξη του στόχου τους όσον αφορά την LDL χοληστερόλη, θα ήταν χρήσιμη η αντιμετώπιση της υπερχοληστερολαιμίας με ένα βοηθητικό μέσο στη δίαιτα, το οποίο είναι ασφαλές και καλά ανεκτό. Αυτό το μέσο είναι οι φυτοστερόλες.

Οι φυτοστερόλες είναι φυσικά συστατικά των βρώσιμων φυτικών ελαίων (σπορέλαια), των μαργαρινών που προέρχονται από τα φυτικά έλαια των δημητριακών, των ξηρών καρπών και των λαχανικών. Η χημική του δομή μοιάζει πολύ με αυτή της χοληστερόλης. Ο βασικός ρόλος του είναι η διατήρηση της λειτουργίας και της δομής των κυτταρικών μεμβρανών. Οι πιο κοινές φυτοστερόλες είναι η σιτοστερόλη, η καμπεστερόλη και η στιγμαστερόλη. Είναι γνωστό ότι οι αυξημένες τιμές χοληστερόλης αποτελούν τεκμηριωμένο αλλά δυνητικά τροποποιήσιμο παράγοντα κινδύνου για την στεφανιαία νόσο. Οι αυξημένες συγκεντρώσεις τόσο της ολικής, όσο και της LDL-χοληστερόλης (κακή χοληστερόλη) μπορούν να επηρεασθούν από την καθημερινή κατανάλωση λίπους στην διατροφή μας. Πιθανότερος μηχανισμός δράσης των φυτικών στερόλων είναι η εμπόδιση της απορρόφησης της χοληστερόλης από τον εντερικό αυλό. Πιστεύεται ότι οι φυτικές στερόλες ανταγωνίζονται την χοληστερόλη στο έντερο λόγω της δομικής ομοιότητας τους, και κατά συνέπεια απορροφάται λιγότερη χοληστερόλη και η υπόλοιπη αποβάλλεται από τον οργανισμό. Η μειωμένη απορρόφηση χοληστερόλης δεν αντισταθμίζεται, παρά την αυξημένη σύνθεση της χοληστερόλης στον οργανισμό. Παράλληλα έχει αποδειχθεί ότι οι φυτικές στερόλες δεν επηρεάζουν τα επίπεδα της HDL-χοληστερόλης (καλή χοληστερόλη). Δεν περιέχουν μεταβολίσιμη ενέργεια και δεν συνεισφέρουν στη θερμιδική αξία του οργανισμού. Στη φύση, οι φυτικές στερόλες ανευρίσκονται τόσο ως ελεύθερες στερόλες, όσο και υπό εστεροποιημένη μορφή (δεσμευμένες με λιπαρό οξύ). Η βιομηχανική υδρογόνωση των φυτικών στερολών έχει ως αποτέλεσμα το σχηματισμό των στανόλων.
Ο μηχανισμός δράσης τους είναι όμοιος με εκείνο που περιγράφηκε για τις φυτοστερόλες. Οι στανόλες απορροφώνται πτωχά στο έντερο προς την κυκλοφορία του αίματος και δείχνουν να έχουν εξίσου αποτελεσματική δράση στη μείωση των επιπέδων χοληστερίνης. Αυτή η βιομηχανική επεξεργασία των στερόλων αποσκοπεί κυρίως στο να γίνουν πιο ευδιάλυτες στο προϊόν επάλειψης. Η μέση ημερήσια πρόσληψη των φυτικών στερολών στη διατροφή "δυτικού τύπου" είναι μεταξύ 200-400 mg/ ημέρα με κύριες πηγές τα φυτικά έλαια, τα φυτικά προϊόντα επάλειψης, όπως οι μαργαρίνες/ αλοιφές, τα φρούτα και τα λαχανικά. Στην Ελλάδα, η μέση ημερήσια πρόσληψη πολλές φορές ξεπερνάει τα 400 mg την ημέρα λόγω της μεγαλύτερης κατανάλωσης φρούτων και λαχανικών.  

Οι φυτικές στερόλες συστήνονται επίσημα από το Εθνικό Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα για τη χοληστερόλη των ΗΠΑ (NCEP). Πιο συγκεκριμένα, στο προτεινόμενο μοντέλο προτείνεται η ένταξη 2 γραμμαρίων φυτικών στερολών στο καθημερινό διαιτολόγιο ατόμων με υψηλά επίπεδα LDL χοληστερόλης και ατόμων με καρδιακά νοσήματα. Κλινικές μελέτες έδειξαν ότι η ένταξη στο καθημερινό διαιτολόγιο 2 γραμμαρίων φυτικών στερολών, οδηγεί σε μείωση των επιπέδων της LDL χοληστερόλης κατά 10-15% εντός 3 εβδομάδων. Αξίζει να σημειωθεί ότι η μείωση της LDL χοληστερόλης αποτελεί πρωτεύοντα στόχο του NCEP, στην προσπάθεια για πρωτογενή πρόληψη των καρδιοπαθειών σε ενήλικες.

Πρόσφατες έρευνες έδειξαν ότι η καθημερινή κατανάλωση μαργαρινών εμπλουτισμένων με φυτικές στερόλες για μεγάλο χρονικό διάστημα (1 χρόνο) αποτελεί αποτελεσματικό και ασφαλή τρόπο σταθερής ελάττωσης των επιπέδων χοληστερόλης. Σε όλες τις κλινικές μελέτες που έχουν πραγματοποιηθεί, κανένα από τα εμπλουτισμένα με φυτικές στερόλες προϊόντα δεν παρουσίασε καμία σημαντική ανεπιθύμητη επίδραση. Μια πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι οι φυτικές στερόλες μπορούν να μειώσουν τη χοληστερόλη περαιτέρω στα άτομα που χρησιμοποιούν στατίνες (υποχοληστερολαιμικά φάρμακα). Επίσης, ένα πολύ μικρό ποσοστό ατόμων (περίπου 1 στα 6 εκατομμύρια) πάσχουν από φυτοστερολαιμία, η οποία έχει ως αποτέλεσμα την αυξημένη ικανότητα απορρόφησης στερολών και τη μειωμένη ικανότητα αποβολής τους στη χολή. Συνεπώς, αυτά τα άτομα αναπτύσσουν πολύ υψηλά επίπεδα χοληστερόλης και στερολών στο αίμα και είναι επιρρεπή στην πρόωρη αθηροσκλήρωση. Οι πλούσιες σε φυτικές στερόλες τροφές δεν είναι κατάλληλες για τους ασθενείς με φυτοστερολαιμία.  

Συμπερασματικά, τα αποτελέσματα πρόσφατων μελετών παρέχουν αποδείξεις ότι οι εστέρες φυτικών στερολών είναι ένα καλά ανεκτό και αποτελεσματικό επικουρικό μέσο σε μια δίαιτα μείωσης των λιπιδίων, με ικανότητα παραγωγής κλινικά σημαντικών μειώσεων της LDL χοληστερόλης σε άτομα με ήπια έως μέτρια υπερχοληστερολαιμία. Αξίζει όμως να αναφερθεί ότι ο πρώτος και βασικός στόχος των ατόμων με υπερχοληστερολαιμία είναι η υιοθέτηση ενός υγιεινού διαιτολογίου. Η κατανάλωση προϊόντων με φυτοστερόλες θα πρέπει να θεωρείται δευτερεύον στόχος.
 
Γράφει ο Παπαχρήστος Παρασκευάς, Διαιτολόγος-Διατροφολόγος, Πτυχιούχος Α.ΤΕ.Ι.Θ., M.Sc στην Διασφάλιση Ποιότητας - Κάζης Αβραάμ, Κλινικός Διαιτολόγος-Διατροφολόγος, Πτυχιούχος Χαροκοπείου Πανεπιστημίου, M.Sc στην Kλινική Διατροφή

Ποια η επίδραση της χοληστερόλης των τροφών στη χοληστερόλη του αίματος;

Ποια η επίδραση της χοληστερόλης των τροφών στη χοληστερόλη του αίματος;

Είναι ευρέως γνωστό ότι οι κυριότεροι παράγοντες κινδύνου για την εμφάνιση καρδιαγγειακών νοσημάτων, στους οποίους μπορούμε να επέμβουμε είναι οι εξής:

• Κάπνισμα
• Υψηλή αρτηριακή πίεση (Υπέρταση)
• Υψηλά επίπεδα χοληστερόλης
• Έλλειψη άσκησης
• Άγχος

Υπολογίζεται ότι η βαρυτήτα της υπερχοληστερολαιμίας είναι μεγαλύτερη σε σχέση με τους υπόλοιπους παράγοντες κινδύνου για την εμφάνιση καρδιαγγειακών παθήσεων. Αυτό αποδεικνύεται και από αποτελέσματα ερευνών τα οποία δείχνουν ότι μία μείωση της τάξης του 10% στη χοληστερόλη του αίματος, έχει ως αποτέλεσμα τη σημαντική μείωση του κινδύνου για εμφάνιση στεφανιαίας νόσου, όπως φαίνεται και παρακάτω. Μείωση κινδύνου για στεφανιαία νόσο ανα ηλικιακές ομάδες: 40 ετών: 50% 50 ετών: 40% 60 ετών: 30% 70 ετών: 20% 

Σύμφωνα με νεώτερα ερευνητικά στοιχεία, από την μελέτη ΑΤΤΙΚΗ, μπορεί να γίνει η υπόθεση ότι περίπου 3 εκατομμύρια Έλληνες πάσχουν από υπερχοληστερολαιμία. Επίσης, αποδεικνύεται ότι η Μεσογειακή Δίαιτα μπορεί να βοηθήσει σημαντικά στη μείωση τόσο της χοληστερόλης, όσο και των υπόλοιπων λιπιδίων στο αίμα. 

Συγκεκριμένα, φάνηκε ότι στην ομάδα των ατόμων που ακολουθούσαν Μεσογειακή Διατροφή, παράλληλα με φαρμακευτική αγωγή, παρατηρήθηκε 9% μεγαλύτερη μείωση της ολικής και 19% μεγαλύτερη μείωση της LDL (κακή) χοληστερόλης, σε σχέση με την ομάδα που ακολουθούσε φαρμακευτική αγωγή και 'Δυτικού τύπου' δίαιτα. Επιπλέον, ιδιαίτερα σημαντικό είναι το εύρημα ότι σχετικά με την πρωτογενή πρόληψη οι προσπάθειές μας πρέπει να επικεντρώνονται στο τμήμα εκείνο του πληθυσμού που έχει χαμηλότερο μορφωτικό επίπεδο και εμφανίζει μεγαλύτερο κίνδυνο. 

Από την πανευρωπαϊκή μελέτη Ε.Π.Ι.Κ. διαπιστώνεται ότι υψηλότερα επίπεδα χοληστερόλης στο αίμα εμφανίζουν τα άτομα με χαμηλότερο επίπεδο εκπαίδευσης, ενώ και τα επίπεδα της HDL (καλής) χοληστερόλης είναι χαμηλότερα. Συνεπώς, το πρόβλημα της υπερχοληστερολαιμίας δεν αντιμετωπίζεται με τις περίπλοκες οδηγίες που δίνονται συνεχώς στους ασθενείς, ούτε με τις δυσνόητες χημικές αναλύσεις που περιλαμβάνονται στις ετικέτες τροφίμων.

Ένας απλός και αποδεδειγμένα αποτελεσματικός τρόπος για την αντιμετώπιση της υπερχοληστερολαιμίας, χρησιμοποιώντας την κατανοητή σε όλους έννοια της συχνότητας κατανάλωσης τροφίμων, είναι τα εννέα βήματα προς την υιοθέτηση της Μεσογειακής Διατροφής:

• Υψηλή κατανάλωση ελαιόλαδου.
• Υψηλή κατανάλωση λαχανικών.
• Υψηλή κατανάλωση φρούτων.
• Υψηλή κατανάλωση δημητριακών, ιδιαίτερα ψωμιού ολικής αλέσεως.
• Υψηλή κατανάλωση οσπρίων.
• Μέτρια προς υψηλή κατανάλωση ψαριών.
• Χαμηλή κατανάλωση κρέατος και κρεατοσκευασμάτων (λουκάνικα, αλλαντικά κ.ά.)
• Μέτρια κατανάλωση γαλακτοκομικών.
• Μέτρια κατανάλωση αλκοόλ.

Είναι απαραίτητη η χοληστερόλη για τον οργανισμό μας;

Η χοληστερόλη ανήκει στην κατηγορία των λιπών και έχει σημαντική φυσιολογική σημασία για τον οργανισμό. Ειδικότερα, είναι απαραίτητη για τη δόμηση των μεμβρανών των κυττάρων, για την παραγωγή και το μεταβολισμό κάποιων ορμονών και για το μεταβολισμό της βιταμίνης D. Όλες οι παραπάνω μεταβολικές διεργασίες είναι πρωταρχικής ανάγκης για τον οργανισμό, γεγονός που καθιστά τη χοληστερόλη απαραίτητη για την ίδια τη ζωή. Γίνεται, όμως, επικίνδυνη όταν υπάρχει στο αίμα μας σε μεγαλύτερη ποσότητα από την απαραίτητη. Στο σημείο αυτό, βέβαια, θα πρέπει να αναφερθεί και ο διαχωρισμός της χοληστερόλης στα δύο βασικά της είδη:

• LDL - ‘Κακή’ χοληστερόλη. Μεταφέρει τη χοληστερόλη από το συκώτι στους ιστούς και την εναποθέτει στα τοιχώματα των αρτηριών.
• HDL - ‘Καλή’ χοληστερόλη. Απομακρύνει τη χοληστερόλη από τα τοιχώματα των αρτηριών.

Η χοληστερόλη της τροφής ανεβάζει τη χοληστερόλη στο αίμα μου;

Η πρόσληψη διατροφικής χοληστερόλης έχει αποδειχθεί ότι επηρεάζει αρνητικά τα επίπεδα της ολικής και της κακής χοληστερόλης (LDL-χοληστερόλης) στο αίμα, όχι όμως στο βαθμό που πιστεύαμε πριν από δεκαετίες. Επίσης, από μελέτες περιστατικών έχει φανεί ότι όλοι οι άνθρωποι δεν επηρεάζονται με τον ίδιο τρόπο και στον ίδιο βαθμό από τη χοληστερόλη που προσλαμβάνουμε από την τροφή.

Για παράδειγμα, ορισμένοι άνθρωποι όταν υποβάλονται σε δίαιτα υψηλή σε διατροφική χοληστερόλη δεν εμφανίζουν αύξηση στα επίπεδα της χοληστερόλης στο αίμα, ενώ άλλοι με την ίδια ποσότητα εξωγενούς χοληστερόλης παρουσιάζουν μεγάλες αυξήσεις στην ολική και LDL-χοληστερόλη. Αντίστοιχα, η επίδραση μιας δίαιτας χαμηλής σε χοληστερόλη σε υπερχοληστερολαιμικούς ασθενείς δεν προκαλεί την ίδια μείωση σε όλους τους ανθρώπους. 

Τα δεδομένα της τελευταίας δεκαετίας οδήγησαν την επιστημονική κοινότητα στο συμπέρασμα ότι οι διατροφικοί παράγοντες που επηρεάζουν το λιπιδαιμικό προφίλ είναι κυρίως τα λιπαρά της τροφής. Έτσι, έχει αποδειχθεί ότι το κορεσμένα λιπαρά (πηγές: κόκκινο κρέας, τυριά, βούτυρο, γαλακτοκομικά πλήρη σε λιπαρά κ.α.) αυξάνουν τα επίπεδα της χοληστερόλης, ενώ τα μονοακόρεστα (πηγές: ελαιόλαδο, ανεπέξαργαστοι ξηροί καρποί κ.α.) και πολυακόρεστα λιπίδια (πηγές: ψάρια, λαχανικά, ξηροί καρποί κ.α.) ευνοούν το λιπιδαιμικό προφίλ. 

Αντίθετα, η συνεισφορά της διατροφικής χοληστερόλης θεωρήθηκε μικρότερης σημασίας, δεδομένου ότι η μεγαλύτερη ποσότητα της χοληστερόλης στο αίμα προέρχεται από την ενδογενή παραγωγή. Τελευταία δεδομένα, ωστόσο, δείχνουν ότι η κατανάλωση υψηλής διατροφικής χοληστερόλης (>300mg/ ημέρα) αυξάνει το λόγο ολικής χοληστερόλης/ καλή χοληστερόλη (HDL-χοληστερόλη) και συνεπώς επηρεάζει αρνητικά το λιπιδαιμικό προφίλ. 

Οι συστάσεις για το γενικό πληθυσμό, που δεν πάσχει από υπερλιπιδαιμία, προτείνουν τον περιορισμό της πρόσληψης χοληστερόλης από την τροφή στα 300mg/ ημέρα. Αυτό συνεπάγεται ότι η πρόσληψη τροφών πλούσιων σε χοληστερόλη (π.χ. συκώτι και άλλα εντόσθια, ορισμένα οστρακοειδή, βούτυρο, αβγά κ.α.) δεν πρέπει να είναι ανεξέλεκτη. Όσον αφορά τα άτομα που πάσχουν ήδη από υπερχοληστερολαιμία οι συστάσεις περιορίζουν ακόμα περισσότερο την πρόσληψη διατροφικής χοληστερόλης στα 200mg/ ημέρα. 

Τα τρόφιμα που είναι ιδιαίτερα πλούσια σε χοληστερόλη είναι τα εντόσθια, ορισμένα οστρακοειδή και μαλάκια, το βούτυρο, ο κρόκος του αβγού και όλα τα τρόφιμα που παράγονται με βάση τα παραπάνω συστατικά, όπως τα γλυκά και τα αρτοσκευάσματα. Άλλες κατηγορίες τροφίμων που περιέχουν σημαντικές ποσότητες χοληστερόλης είναι τα κρέατα (κυρίως το αρνί και το κατσίκι), τα αλλαντικά, τα γαλακτοκομικά προϊόντα πλήρη σε λιπαρά και ιδιαίτερα τα τυριά. 

Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι τα φρούτα, τα λαχανικά, τα όσπρια και τα αμυλούχα τρόφιμα (ψωμί, ρύζι, μακαρόνια κτλ.) δεν περιέχουν χοληστερόλη και φυσικά ούτε λιπαρά. Για το λόγο αυτό, τα τρόφιμα αυτά αποτελούν τη βάση της μεσογειακής διατροφής, δηλαδή πρέπει να καταναλώνονται σε ημερήσια βάση και να αποτελούν το θεμέλιο λίθο της διατροφής μας. 

Για πρόληψη, και ειδικά όταν αρχίζουμε να έχουμε κάποια παραπανίσια κιλά καλό είναι να ελέγχετε η χοληστερόλη συχνά μέχρι να βρείτε το τρόπο διατροφής σας αλλά και άσκησης που θα την σταθεροποίηση. Προληπτικές εξετάσεις αίματος προβλέπετε να γίνονται κάθε 6 μήνες ή και περισσότερο αναλόγως της ηλικίας αλλά και κατάστασης υγείας του κάθε ατόμου. 

Γράφει: Πυρογιάννη Βασιλική MSc, Κλινικός Διαιτολόγος-Διατροφολόγος

Υπερβολική κατανάλωση αβγών - κίνδυνος

Η καρδιακή ανεπάρκεια αποτελεί μείζον πρόβλημα δημόσιας υγείας και έχει διάφορους παράγοντες κινδύνου όπως η αρτηριακή υπέρταση και η εκδήλωση εμφράγματος μυοκαρδίου. Τα αβγά εκτός από τα 200 mgr χοληστερόλης ανά τεμάχιο που περιέχουν, διαθέτουν και μια πληθώρα άλλων θρεπτικών συστατικών, όπως βιταμίνες του συμπλέγματος Β, μέταλλα, φυλικό οξύ, πρωτεΐνες, μονοακόρεστα λιπαρά οξέα και χολίνη που έχει ευεργετικές ιδιότητες στη μνήμη και τη λειτουργία του εγκεφάλου.

Πολύ πρόσφατα διερευνήθηκε η σχέση της κατανάλωσης αβγών με τον κίνδυνο εμφάνισης καρδιακής ανεπάρκειας. Όταν δε η μελέτη περιλαμβάνει 21.752 άτομα και δημοσιεύεται στην έγκριτη επιστημονική επιθεώρηση 'Circulation', τότε τα αποτελέσματά της παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Οι ερευνητές Djousse της Ιατρικής σχολής του Χάρβαρντ και Gaziano πραγματοποίησαν μια προοπτική μελέτη εξετάζοντας με ερωτηματολόγια τροφίμων τη συχνότητα κατανάλωσης αβγών. Τα δεδομένα προήλθαν από τη 'μελέτη των ιατρών' και διερευνήθηκε η σχέση μεταξύ διατροφικής χοληστερόλης και καρδιακής ανεπάρκειας σε άντρες. Η μελέτη διήρκεσε 20 χρόνια και οι ερευνητές ενημέρωναν τα δεδομένα τους για τη συχνότητα κατανάλωσης των αβγών, ξανακάνοντας τα ερωτηματολόγια, 2, 4, 6, 8 και 10 χρόνια μετά την πρώτη φορά. Αυτό έγινε γιατί υπήρχε η πιθανότητα να αλλάξουν οι συνήθειες των υπο μελέτη ατόμων κατά τη διάρκεια της μελέτης. Λαμβάνοντας λοιπόν όλα αυτά υπόψη, τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν πως καταναλώνοντας λιγότερα από 6 αβγά την εβδομάδα δεν υπάρχει κίνδυνος εμφάνισης καρδιακής ανεπάρκειας στο μέλλον, ενώ καταναλώνοντας περισσότερα από 7 αβγά την εβδομάδα οι άντρες έχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης καρδιακής ανεπάρκειας μελλοντικά.

Το αξιοσημείωτο εύρημα της συγκεκριμένης μελέτης είναι πως η διαπίστωση που αφορούσε τις προαναφερόμενες καταναλώσεις αβγών εξακολουθούσε να ισχύει ακόμα και γι αυτούς στους οποίους δεν είχε προηγηθεί έμφραγμα μυοκαρδίου, το οποίο όπως προείπαμε αποτελεί παράγοντα κινδύνου για την εμφάνιση καρδιακής ανεπάρκειας. Αυτό έχει σημασία επειδή σε πρηγούμενη μεγάλη μελέτη που εξέτασε 37.851 άτομα δείχθηκε πως τα άτομα που κατανάλωναν περισσότερα του 1 αβγού την ημέρα (δηλαδή περισσότερα από 7 την εβδομάδα) είχαν αυξημένο κίνδυνο για στεφανιαία νόσο. Παρ’ όλ’ αυτά πρέπει να αναφερθεί πως υπάρχουν και μελέτες που δεν έχουν συσχετίσει την κατανάλωση αβγών με κίνδυνο εμφάνισης σταφανιαίας νόσου.

Μία άλλη πολύ ενδιαφέρουσα παρατήρηση ήταν πως υπάρχουν 2 κατηγορίες ατόμων: αυτοί των οποίων ο οργανισμός υπεραντιδρά στην κατανάλωση διαιτητικής χοληστερόλης και αυτοί των οποίων ο οργανισμός υποαντιδρά. Στη συγκεκριμένη μελέτη φάνηκε πως η κατανάλωση αβγών δεν συσχετίζεται με τα επίπεδα της χοληστερόλης στο αίμα. Έτσι, ο αυξημένος κίνδυνος για καρδιακή ανεπάρκεια από την αυξημένη κατανάλωση αβγών δε μπορεί να αποδοθεί στην αύξηση των επιπέδων της χοληστερόλης του αίματος.

Ανακεφαλαιώνοντας τα ευρήματα της μεγάλης αυτής μελέτης πρέπει να τονίσουμε πως το αβγό εξακολουθεί να αποτελεί ένα πολύ θρεπτικό τρόφιμο που συνδυάζει πληθώρα διατροφικών πλεονεκτημάτων. Συνδυάζει με τρόπο θαυμαστό λίγες θερμίδες με πλούτο θρεπτικών συστατικών: πρωτεΐνες υψηλής βολογικής αξίας, μέταλλα, ιχνοστοιχεία, βιταμίνες συμπλέγματος Β, φυλλικό οξύ, χολίνη και ευεργετικά για την υγεία μονοακόρεστα λιπαρά οξέα. Η κατανάλωσή του παρ’ όλ’ αυτά θα πρέπει να γίνεται με μέτρο, δεδομένης της υψηλής περιεκτικότητάς του σε χοληστερόλη. Αν συνυπάρχουν και παθήσεις όπως σακχαρώδης διαβήτης, υπέρταση και στεφανιαία νόσος τότε η κατανάλωσή του θα πρέπει να είναι περισσότερο ορθολογιστική.

Περισσότερα από 7 αβγά την εβδομάδα φαίνεται ότι σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης καρδιακής ανεπάρκειας στους άντρες. Επειδή όμως το θέμα αυτό τίθεται υπό διερεύνηση για πρώτη φορά, ας μην είμαστε απόλυτοι και ας περιμένουμε και τα αποτελέσματα παρόμοιων ερευνών που θα γίνουν σε διαφορετικούς πληθυσμούς εκτός των αμερικανών.

Παπαμίκος Βασίλειος

Κλινικός Διαιτολόγος M.Med.Sci, MSc

Τα διάσημα Ω-3! Όσα Πρέπει να Ξέρουμε για τα Γνωστά και τα Άγνωστα Οφέλη τους.

Τί Κάνει τα Ω-3 να Ξεχωρίζουν από τα Υπόλοιπα Λιπαρά Οξέα

Υπάρχουν τα υγιεινά έλαια και τα όχι και τόσο υγιεινά. Τα βιομηχανοποιημένα trans-λιπαρά οξέα βλάπτουν σε οποιοδήποτε ποσό, όπως και τα κορεσμένα που προέρχονται από τα ζωικά προϊόντα, γι’ αυτό και η πρόσληψή τους πρέπει να είναι η ελάχιστη δυνατή.

Τα υγιεινότερα έλαια είναι αυτά που περιέχουν τα απαραίτητα λιπαρά οξέα (Α.Λ.Ο.), που ονομάζονται έτσι γιατί χωρίς αυτά δεν θα επιβιώναμε. Τα Α.Λ.Ο. είναι πολυακόρεστα και χωρίζονται σε 2 ομάδες: τα Ω-3 και τα Ω-6, τα οποία παρόλο τις μικρές φαινομενικά μοριακές διαφορές τους, δρουν κατά πολύ διαφορετικό τρόπο.

Πολλοί επιστήμονες πιστεύουν ότι η κύρια αιτία της ανερχόμενης συχνότητας καρδιαγγειακών ασθενειών, υπέρτασης, διαβήτη, κάποιων μορφών καρκίνου και πρόωρης γήρανσης, είναι η ανισόρροπη πρόσληψη μεταξύ των Ω-6 και Ω-3. Οι πρόγονοί μας είχαν εφαρμόσει το κλάσμα (Ω-6/Ω-3) 1:1 στην διατροφή τους, ενώ οι σύγχρονες διατροφικές συνήθειες έχουν φέρει το κλάσμα κοντά στο 20:1.

Οι κύριες πηγές Ω-6 είναι τα φυτικά λίπη, όπως το καλαμποκέλαιο και το σογιέλαιο, που έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε λινολεικό οξύ. Τα Ω-3 βρίσκονται στο λιναρέλαιο και στο φυστικέλαιο, αλλά κυρίως στα ιχθυέλαια. Τα κύρια συστατικά των δυο πρώτων είναι το α-λινολενικό, ενώ τα κύρια συστατικά των ιχθυελαίων είναι το εικοσιπεντανοϊκό οξύ (EPA) και το δοκοσαεξανοϊκό οξύ (DHA). Πίνακας Σύσταση δημοφιλών ψαριών σε ιχθυέλαιο

- Τα δεδομένα προέρχονται από την Αμερικανική Εθνική Υπηρεσία Ερευνών των Θαλασσινών.

- Τα ποσοστά χοληστερόλης αντιπροσωπεύουν την ολική χοληστερόλη και οι τιμές που αναφέρονται εδώ αποτελούν τον μέσο όρο, γιατί επηρεάζονται από την εποχή, την διατροφή του ψαριού, την ηλικία και το μέγεθός του, καθώς και από την επεξεργασία που υφίσταται.

Αναφορές σε Επιστημονικές Έρευνες που Αποδεικνύουν τις Ευεργετικές Επιδράσεις της Πρόσληψης Ω-3 (από Ιχθυέλαια)

ΟΡΑΣΗ & ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

Τα Ω-3 λιπαρά οξέα παίζουν σημαντικό ρόλο στη σύσταση των κυτταρικών μεμβρανών και ιδιίτερα εκείνων των νευρικών κυττάρων και των φωτουποδοχέων κυττάρων του αμφιβληστροειδούς.. Η έλλειψη DHA στη διατροφή πειραματόζωων φέρεται να έχει ως συνέπεια την απώλεια της όρασης. Η προσθήκη επίσης DHA σε πρόωρα νεογνά πιστεύεται ότι διευκολύνει την αποκατάσταση της όρασης..

Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι ένας από τους μεγαλύτερους καταναλωτές DHA. Ο εγκέφαλος ενός φυσιολογικού ενήλικα περιέχει πάνω από 20 gr DHA. Χαμηλότερα επίπεδα έχουν συνδεθεί με χαμηλά επίπεδα σεροτονίνης, τα οποία με την σειρά τους σχετίζονται με αυξημένη τάση κατάθλιψης, βίας και αυτοκτονίας.

Υψηλή κατανάλωση ψαριών και ιχθυελαίων απεδείχθη πως μπορεί να οδηγήσει σε θεαματική μείωση του φαινομένου απώλειας μνήμης και εξασθένησης της γνωστικής λειτουργίας στην γεροντική ηλικία, καθώς επίσης μειώνει και τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου Alzheimer.

Άλλες έρευνες επιβεβαίωσαν ότι χώρες με υψηλή κατανάλωση ψαριών έχουν να αντιμετωπίσουν πολύ λιγότερα ποσοστά μανιοκαταθλιπτικών, ενώ σε μελέτη του Harvard Medical School χρησιμοποιήθηκαν επιτυχώς συμπληρώματα ιχθυελαίων για την θεραπεία σχιζοφρενών.

ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ & ΘΗΛΑΣΜΟΣ

Μια επαρκής πρόσληψη DHA και EPA είναι ιδιαίτερα σημαντική κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης και του θηλασμού, καθώς το έμβρυο δεν μπορεί να τα συνθέσει μόνο του. Υπάρχουν ενδείξεις ότι ανεπαρκής πρόσληψη Ω-3 της μητέρας, αυξάνει τον κίνδυνο πρόωρου τοκετού και χαμηλού βάρους γέννησης του νεογνού.

Ορισμένοι ερευνητές πιστεύουν ότι η προεκλαμψία (εμφάνιση υψηλής αρτηριακής πίεσης της εγκύου) συνδέεται με την έλλειψη DHA.

ΠΡΟΛΗΨΗ ΚΑΡΚΙΝΟΓΕΝΕΣΗΣ & ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ ΣΤΙΣ ΦΛΕΓΜΟΝΕΣ

Υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι η αυξημένη πρόσληψη Ω-3, σε συνδυασμό με ελαττωμένη πρόσληψη Ω-6, μειώνει την πιθανότητα διάγνωσης καρκίνου του μαστού. Επίσης, καθημερινή χορήγηση 2,5 gr ιχθυελαίου, φαίνεται να είναι αρκετά δραστική όσον αφορά την πρόληψη της μετάβασης από έναν ήπιο πολύποδα σε καρκίνο του παχέως εντέρου. Τέλος, Κορεάτες ερευνητές αναφέρουν ότι ασθενείς με καρκίνο του προστάτη εμφανίζουν πολύ χαμηλά επίπεδα Ω-3 στο αίμα.

Κλινικές μελέτες υποδεικνύουν ότι τα ιχθυέλαια δύνονται να είναι αποτελεσματικά στην μείωση του πόνου στις φλεγμονές και μπορούν να προσφέρουν σημαντική βοήθεια σε ανθρώπους που υποφέρουν από ρευματοειδή αρθρίτιδα ή από έλκος. Οι ασθενείς με έλκος έχουν αφύσικα χαμηλά επίπεδα EPA στο αίμα τους. Έρευνες απέδειξαν ότι καθημερινά συμπληρώματα EPA και DHA στους ασθενείς αυτούς, μειώνουν την σοβαρότητα της κατάστασης σε ποσοστό 50% των περιστατικών.

ΠΡΟΛΗΨΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ ΑΣΘΜΑΤΟΣ

Σε κλινική μελέτη του Sydney University, διαπιστώθηκε ότι παιδιά που έτρωγαν τακτικά φρέσκα, λιπαρά ψάρια εμφανίζουν 4 φορές λιγότερα περιστατικά εμφάνισης άσθματος, από παιδιά που κατανάλωναν ψάρια σπάνια ή περιστασιακά. Ερευνητές από το Wyoming University, προσδιόρισαν ότι ημερήσια χορήγηση 3,3 gr ιχθυελαίου, μειώνει σημαντικά τις αναπνευστικές δυσκολίες και άλλα συμπτώματα ασθενών με άσθμα.

Τέλος, άλλες μελέτες υποδεικνύουν ότι τα Ω-3 μπορούν να αποτελέσουν σημαντικό μέσο για την θεραπεία διαφόρων πνευμονικών ασθενειών, όπως είναι η κυστική ίνωση και το εμφύσημα.

ΚΑΡΔΙΑΓΓΕΙΑΚΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΥΠΕΡΛΙΠΙΔΑΙΜΙΕΣ

Η επιστημονική κοινότητα πήρε τις πρώτες ενδείξεις για τις ευεργετικές επιδράσεις των Ω-3 το 1970, όταν Δανοί φυσικοί παρατήρησαν ότι οι Εσκιμώοι είχαν θεαματικά χαμηλά ποσοστά καρδιαγγειακών παθήσεων, παρά το γεγονός ότι η διατροφή τους ήταν πολύ πλούσια σε λίπη. Η συνέχεια της παρατήρησης αυτής, ανέδειξε ότι στην πραγματικότητα, η διατροφή τους ήταν εξαιρετικά πλούσια σε EPA και DHA.

Πρόσφατες έρευνες επαληθεύουν ότι τα Ω-3 ασκούν ισχυρή προστατευτική δράση απέναντι στην αθηροσκλήρωση, το έμφραγμα, τις αρρυθμίες, το εγκεφαλικό επεισόδιο, τις αγγειακές αλλοιώσεις, την στηθάγχη, την καρδιακή ανεπάρκεια και την στεφανιαία νόσο. Υπάρχει ένας τεράστιος όγκος επιστημονικής βιβλιογραφίας που συσχετίζει αναμφίβολα τα Ω-3 με τις ασθένειες αυτές και αποδεικνύει ότι τα Ω-3 αυξάνουν την ελαστικότητα και την αντοχή των αρτηριακών τοιχωμάτων, προλαμβάνουν τη θρόμβωση του αίματος, ελαττώνουν την αρτηριακή πίεση και σταθεροποιούν το καρδιακό ρυθμό.

Άλλες κλινικές μελέτες υποδεικνύουν ότι η συστηματική χρόνια λήψη συμπληρωμάτων Ω-3, οδηγεί σε οπισθοχώρηση αθηροσκληρωτικών εναποθεμάτων σε καρδιοπαθείς, μειώνει το κίνδυνο εμφάνισης δεύτερου περιστατικού καρδιακής ανακοπής ή εγκεφαλικού επεισοδίου και ρίχνει την διαστολική και συστολική πίεση σε υπερτασικούς.

Επίσης, έχουν πραγματοποιηθεί αξιόλογες μελέτες με σκοπό να προσδιορίσουν τις τυχόν επιδράσεις της πρόσληψης Ω-3 σε άτομα με υπερλιπιδαιμία (υψηλή ολική χοληστερόλη ή LDL ή τριγλυκερίδια). Οι έρευνες αυτές συμφωνούν ότι η καθημερινή πρόσληψη Ω-3 μπορεί να επιφέρει μείωση των τριγλυκεριδίων και των κλασμάτων χοληστερόλης στο πλάσμα (ολικής και LDL), χωρίς να οδηγήσει σε πτώση της καλής χοληστερόλης (HDL), κάτι που είναι συνηθισμένο στις υπολιπιδαιμικές δίαιτες.

Συμπερασματικά…

Εκτιμάται ότι το 85% του πληθυσμού στον Δυτικό Κόσμο, προσλαμβάνει ανεπαρκείς ποσότητες Ω-3 και υπερεπαρκείς ποσότητες Ω-6. Η συνιστώμενη πρόσληψη σε Ω-3 (EPA και DHA) είναι περίπου 650 mgr, ενώ ανέρχεται στα 1000 mgr κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και του θηλασμού. Ακόμα, διαφαίνονται πολύ ενθαρρυντικά τα θετικά αποτελέσματα της συμπληρωματικής τους χορήγησης για θεραπευτικούς σκοπούς.

Κάτι που δεν πρέπει να διαβλέπουμε είναι το γεγονός ότι, η επεξεργασία και το πακετάρισμα των τροφών που περιέχουν Ω-3 είναι ζωτικής σημασίας για την διατήρηση της ποιότητάς τους.

Τέλος, μπορεί η κύρια φυσική πηγή των Ω-3 να είναι τα ιχθυέλαια, αλλά πλέον η βιομηχανία τροφίμων παράγει και άλλα τρόφιμα εμπλουτισμένα σε αυτά (πχ. γαλακτοκομικά, αυγά κλπ.), οπότε η πρόσληψη της ημερήσιας συνιστώμενης ποσότητας που αναφέραμε, θα πρέπει να αποτελεί τον στόχο για όλους μας.

Παπαχρήστος Παρασκευάς, Διαιτολόγος-Διατροφολόγος, Πτυχιούχος Α.ΤΕ.Ι.Θ., M.Sc στην Διασφάλιση Ποιότητας

Παναγιωτοπούλου Ευαγγελία, Διαιτολόγος-Διατροφολόγος, Πτυχιούχος Α.ΤΕ.Ι.Θ.