Διακοπές στις Καλύτερες Τιμές!

Booking.com
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Διάρροια. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Διάρροια. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Οι θεραπευτικές ιδιότητες της κάπαρης

Η Κάπαρη ανήκει στην οικογένεια των Καπαριδών (Capparaceae) και είναι πολύ γνωστή. Είναι τρυφερός, πολυετής θάμνος, που μπορεί να φτάσει το 1μ. ύψος και το 1,5μ. πλάτος. Οι ρίζες της δεν προχωρούν βαθιά στο έδαφος, διακλαδίζονται όμως πολύ. Φυτρώνει σε πετρώδη, παραθαλάσσια ακαλλιέργητα μέρη και σε βράχους που συγκρατούν υγρασία.



Τα πολλά είδη και οι ποικιλίες της είναι εξαπλωμένες σε όλο σχεδόν τον κόσμο, από το Αφγανιστάν και τη Βόρεια Ινδία μέχρι τη Νοτιοδυτική Μεσόγειο και την Αμερική. Στα τέλη της άνοιξης και στις αρχές του καλοκαιριού, η κάπαρη κάνει την εμφάνισή της σε όλα τα ελληνικά νησιά, αλλά συναντάται κατά κύριο λόγο στα διάσπαρτα, ξερά νησιά των Κυκλάδων. Μπορεί κανείς να τις δει παντού να ξεφυτρώνουν από βράχους και τοίχους, να ανθίζουν κατά μήκος του δρόμου, περιμένοντας κάποιον να τις μαζέψει. Μετά τη συλλογή, είναι δυνατόν να δει κανείς να τη στεγνώνουν στις χαμηλές σκεπές παλιών σπιτιών σε νησιά.

Η κάπαρη αποτελεί μία από τις γαστριμαργικές απολαύσεις της Μεσογείου, που συναντάται από την Τουρκία μέχρι την Ισπανία και καταναλώνεται με μεγάλη ευχαρίστηση σε όλες τις χώρες που βρίσκονται στον ενδιάμεσο χώρο. Η ελληνική κάπαρη είναι σχεδόν πάντα αυτή που μεγαλώνει αυτοφυώς στη φύση, ενώ οι ποικιλίες που προέρχονται από άλλες περιοχές της Μεσογείου, δηλαδή την Ισπανία, τη νότια Γαλλία και την Τουρκία, είναι κατά κανόνα προϊόν καλλιέργειας. Όποια και αν είναι η προέλευση της κάπαρης δεν καταναλώνεται ποτέ νωπή.

Η πικάντικη, αψιά (αυτό οφείλεται στην ύπαρξη του σιναπέλαιου που απελευθερώνεται απο τους ιστούς του φυτού) και υπέροχα πικρή γεύση της κάπαρης αναδεικνύεται μόνο αφού γίνει τουρσί, γιατί μόνο κάτω από την επίδραση της άρμης σχηματίζεται το καπρικό οξύ, που της δίνει τη χαρακτηριστική της γεύση.

Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην οποία η διατήρηση της κάπαρης εξασφαλίζεται με διαφορετικό τρόπο, μέσω δηλαδή του στεγνώματος της στον ήλιο μέχρι να σκληρύνει τελείως και να αποκτήσει ένα ελαφρώς ξανθό χρώμα. Η κάπαρη που έχει υποστεί τέτοια επεξεργασία αποτελεί σπεσιαλιτέ της Σαντορίνης. Όταν πρόκειται να καταναλωθεί, τη μουσκεύουν και τη συνδυάζουν κατά κανόνα με μια σάλτσα ντομάτας, ως συνοδευτικό της φάβας.

Η κάπαρη συλλέγεται σε διάφορα στάδια της ανάπτυξής της. Το πλέον αγαπητό τμήμα του φυτού είναι τα μπουμπούκια, τα οποία πρέπει να συλλεχθούν πριν αρχίσουν να ανοίγουν. Η εργασία που απαιτείται είναι κοπιαστική, αφού η συγκομιδή πρέπει να γίνει με γρήγορους ρυθμούς, συνήθως κατά τη διάρκεια της ημέρας την εποχή της ανθοφορίας, γιατί τα μπουμπούκια ανθίζουν γρήγορα.

Ποιότητα
Η ποιότητα κρίνεται συνήθως από το μέγεθος: όσο πιο μικρά τα στελέχη, τόσο το καλύτερο. Δεν αποτελεί λοιπόν έκπληξη το γεγονός ότι η μικροσκοπική γαλλική κάπαρη, που δεν έχει όμοιά της, είναι από τις πιο αγαπητές της Μεσογείου.
Στην Ελλάδα, ωστόσο, δεν γεύονται μόνο τα μπουμπούκια. Οι Έλληνες αρέσκονται και στα φύλλα του φυτού, τα οποία βράζουν, όπως άλλωστε κάνουν και με άλλα είδη χόρτων, και τα περιχύνουν με λάδι και ξύδι ή χυμό λεμονιού ή ακόμα τα κάνουν τουρσί και τα σερβίρουν πάλι ως σαλατικό, στο οποίο συχνά προσθέτουν ντομάτες, ελαιόλαδο και κατσικίσια τυριά από τα νησιά.
Εκτιμούν ακόμα τον καρπό της κάπαρης, που προκύπτει μετά την ολοκλήρωση της ανθοφορίας. Ο καρπός αυτός είναι μακρόστενος και παχύς και θυμίζει κάπως σταφύλι, ενώ η υφή του είναι τραχιά και ελαφρώς ινώδης. Τουρσί γίνονται και οι καρποί. Η κάπαρη θεωρείται ορεκτικό και διουρητικό βότανο. Με την κάπαρη αρωματίζεται το λάδι, ξίδι ή βούτυρο, προστίθεται σε τυριά, γαρνιτούρες ή γίνονται τουρσιά και πίκλες.

Οι Έλληνες χρησιμοποιούμε την κάππαρη για να γαρνίρουμε σαλάτες, από μια κλασική χωριάτικη μέχρι κρητικούς ντάκους. Η μεγαλύτερη ποικιλία εδεσμάτων που περιλαμβάνουν κάπαρη συναντάται αναμφίβολα στις Κυκλάδες.

Οι μικροί καρποί μαγειρεύονται με ψάρι και κυρίως παστό μπακαλιάρο, φτιάχνονται ακόμα με κροκέτες, χρησιμοποιούνται ως καρύκευμα στη μελιτζανοσαλάτα, ενώ είναι δυνατόν να τους βράσουν για να τους σερβίρουν συνήθως με φάβα, φαγητό που αποτελεί τοπική σπεσιαλιτέ της Σαντορίνης.


Θεραπευτικές Ιδιότητες
Ο φλοιός της ρίζας χρησιμοποιείται στη θεραπεία διαφόρων παθήσεων όπως αρθρίτιδες, ρευματισμοί, πονόδοντοι και σε παθήσεις του δέρματος. Στην αρχαιότητα πίστευαν ότι το φυτό έχει θεραπευτικές αλλά και μαγικές ιδιότητες. Ο αρχαίος γιατρός Διοσκουρίδης συνιστούσε τα φύλλα και τη ρίζα του φυτού για να εξαφανίζονται τα πρηξίματα. Στη φαρμακευτική χρησιμοποιείται σε περιπτώσεις αδυναμίας, ως διεγερτικό της κυκλοφορίας και των αναπνευστικών λειτουργιών. Δίνεται στις έγκυες πριν από τη γέννα για να προκαλέσει συσπάσεις στη μήτρα. Σταματά τη διάρροια και τους σπασμούς στο στομάχι και το έντερο, ενώ χρησιμοποιείται και κατά της ανικανότητας. Τέλος, χρησιμοποιείται στα τσιμπήματα από σφήκες και στα δαγκώματα φιδιών.

Πηγή: nutrimed.gr

Ηλεκτρολύτες vs Αφυδάτωση

 Η αφυδάτωση που προκαλείται από διάρροια είναι η µεγαλύτερη αιτία θανάτου παιδιών στη σύγχρονη κοινωνία ενώ η ίδια η διάρροια ενοχοποιείται για απώλεια θρέψης και φτωχή σωµατική ανάπτυξη!

Γενικά
Οι ηλεκτρολύτες είναι στοιχεία που βρίσκονται στο σώµα και σε υγρά του και φέρουν ηλεκτρικό φορτίο. Η διατήρηση της ισορροπίας τους στον ανθρώπινο οργανισµό είναι σηµαντική, αφού ρυθµίζουν την κατανοµή νερού στο σώµα, επηρεάζουν το pH του αίµατος και συµβάλλουν στη νευροµυϊκή διέγερση.

Η αφυδάτωση

Όταν ο οργανισµός χάνει σωµατικά υγρά και / ή ηλεκτρολύτες αφυδατώνεται.

Η απώλεια υγρών από το σώµα µπορεί να γίνει:
• κατά την ούρηση
• κατά τον εµετό ή τη διάρροια
• στην εφίδρωση
• µετά από έντονη σωµατική άσκηση (άθληση)
• µετά από χρήση διουρητικών φαρµάκων
• σε υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ.

'Aτοµα που αφυδατώνονται εύκολα είναι:
• τα µωρά ηλικίας µικρότερης του 1 έτους
• οι ηλικιωµένοι
• οποιοσδήποτε έχει πυρετό
• όσοι ζουν σε πολύ θερµά κλίµατα.

Η αφυδάτωση που προκαλείται από διάρροια είναι η µεγαλύτερη αιτία θανάτου παιδιών στη σύγχρονη κοινωνία ενώ η ίδια η διάρροια ενοχοποιείται για απώλεια θρέψης και φτωχή σωµατική ανάπτυξη.
Φέτος περίπου 2,2 εκατ. παιδιά θα πεθάνουν από αφυδάτωση που οφείλεται σε διάρροια.
Το σύµπτωµα

Η αφυδάτωση χαρακτηρίζεται ως ήπια, µέτρια ή σοβαρή ανάλογα µε την ποσότητα απώλειας ή µη αντικατάστασης του σωµατικού υγρού.

Τα συµπτώµατα της αφυδάτωσης στους ενήλικες περιλαµβάνουν:
• ξηροστοµία
• ξηρά ή σκασµένα χείλη
• στεγνά µάτια
• ξηρό δέρµα µε έλλειψη ελαστικότητας
• κύκλους γύρω από τα µάτια
• πονοκέφαλους
• ζάλη ή κόπωση
• σύγχυση και ευερεθιστότητα
• απώλεια όρεξης
• αίσθηµα «άδειου στοµάχου» ή πόνο στο υπογάστριο
• ελάχιστα ούρα
• συµπυκνωµένα, σκοτεινόχρωµα ούρα έντονης οσµής.

Σε περίπτωση αφυδάτωσης, η υπερκατανάλωση ύδατος µπορεί να επιδεινώσει το πρόβληµα, αφού θα αραιώσει περισσότερο τα άλατα, τα µέταλλα και τα σάκχαρα στο σώµα. Σκευάσµατα που περιέχουν συνδυασµό αλάτων και γλυκόζης βοηθούν στην αντικατάσταση αυτών των συστατικών.

Τα συµπτώµατα της αφυδάτωσης στα παιδιά είναι:
• ξηροστοµία
• κλάµα χωρίς δάκρυα (βρέφη)
• υπνηλία

και σε σοβαρού βαθµού αφυδάτωση επιπλέον:
• κρύα πόδια και χέρια
• ταχύπνοια
• σύγχυση
• µυϊκές κράµπες
• καθόλου ούρα για αρκετές ώρες.

Πρόληψη

Η αφυδάτωση µπορεί να προληφθεί µε την κατανάλωση αρκετής ποσότητας νερού. Η συνήθης πρόταση είναι 1-2 λίτρα την ηµέρα, δηλαδή 6-8 ποτήρια. Εκτός από το νερό προτείνεται το ηµιαποβουτυρωµένο γάλα και ο αραιωµένος χυµός φρούτων. Στην περίπτωση που το άτοµο είναι δραστήριο, ή ο καιρός είναι ιδιαίτερα ζεστός, προτείνεται η κατανάλωση µεγαλύτερης ποσότητας υγρών.

Όταν το άτοµο αθλείται πρέπει να λαµβάνεται 1 λίτρο νερού επιπλέον της ηµερήσιας ποσότητας για κάθε ώρα άσκησης. Πρέπει πάντοτε να εξασφαλίζεται η αναπλήρωση των χαµένων υγρών µε τη λήψη σωστής ποσότητας ύδατος.

Σε σπάνιες περιπτώσεις υπάρχει πιθανότητα υπερβολικής ενυδάτωσης µε αποτέλεσµα υπονατριαιµία, δηλαδή µειωµένη ποσότητα νατρίου στο αίµα, και αυτό συµβαίνει όταν καταναλώνεται µεγάλη ποσότητα ύδατος σε πολύ µικρό χρονικό διάστηµα. Η κατάσταση αυτή συχνά επηρεάζει την αντοχή των αθλητών ενώ τα τυπικά συµπτώµατα περιλαµβάνουν ναυτία, εµετό και πονοκέφαλο.

Το προϊόν

Το διάλυµα δεξτρόζης µε ηλεκτρολύτες για χορήγηση από το στόµα προσφέρει τα απαραίτητα συστατικά για τη διατήρηση της φυσιολογικής νεφρικής λειτουργίας, της οξεοβασικής ισορροπίας και του όγκου του πλάσµατος. Επίσης προλαµβάνει την αφυδάτωση και ενισχύει την ενυδάτωση του οργανισµού.

Η χορήγηση των ηλεκτρολυτών βοηθά στην αποκατάσταση των χαµένων ποσοτήτων τους από τον οργανισµό και στην επαναφορά της οξεοβασικής ισορροπίας ενώ η δεξτρόζη διευκολύνει την απορρόφηση των ιόντων νατρίου και του νερού από το έντερο.

Το µείγµα ηλεκτρολυτών, νερού και δεξτρόζης χορηγείται σε κάθε περίπτωση ανάγκης αποκατάστασης ή και συντήρησης υγρών και ηλεκτρολυτών όπως:
• ελαφρά περιστατικά διάρροιας βρεφών και µικρών παιδιών
• περιστατικά γαστρεντερικών διαταραχών που συνοδεύονται από διάρροιες και εµετούς
• υπερβολική απώλεια υγρών και ηλεκτρολυτών σε µικρό χρονικό διάστηµα, π.χ. έντονη άθληση σε υψηλές θερµοκρασίες, κ.ά.

Η χρήση του διαλύµατος αντενδείκνυται σε:
• περιπτώσεις σοβαρής συνεχούς διάρροιας όπου απαιτείται πλέον παρεντερική χορήγηση υγρών
• ασθενείς µε βαριά νεφρική ανεπάρκεια (ολιγουρία, ανουρία)
• απόφραξη ή διάτρηση του εντέρου
• καταστάσεις υπερκαλιαιµίας οποιασδήποτε αιτιολογίας (διαβητική οξέωση, αιµολυτικές κρίσεις κτλ.).

Δοσολογία
Η δοσολογία εξατοµικεύεται ανάλογα µε τις ανάγκες του ασθενή.

Με πιο τρόπο λειτουργούν οι ηλεκτρολύτες στο σώμα μας;

Νάτριο: Βοηθά στη διατήρηση της ισορροπίας των υγρών στα κύτταρα και στην μεταφορά νευρικών ερεθισμάτων. Η έλλειψή του μπορεί να προκαλέσει μυικές κράμπες, νοητική απάθεια και απώλεια όρεξης. Σε υπερβολικές ποσότητες αυξάνει την πίεση και την κατακράτηση υγρών.
Ημερήσια δόση: Η ημερήσια λήψη νατρίου κυμαίνεται από 1100 έως 3300 mg. Σπάνια παρατηρείται έλλειψη του στον οργανισμό, αφού υπερκαλύπτεται από την διατροφή.
Πηγές φυσικού καλίου: Αλάτι, τυρί γραβιέρα, φύκια, θαλασσινά, αλατισμένο βούτυρο, ελιές αλατισμένες, τυρί φέτα, σαρδέλες παστές, ρύζι, δημητριακά. 

Κάλιο: Βοηθά στη δημιουργίας της πρωτεΐνης, στη διατήρηση της ισορροπίας των υγρών και ηλεκτρολυτών και στη συνοχή των κυττάρων. Η έλλειψή του δημιουργεί μυϊκή αδυναμία, παράλυση ακόμη και θάνατο.
Ημερήσια δόση: Η ημερήσια δόση του καλίου κυμαίνεται από 2000 έως 2500 mg.
Πηγές φυσικού καλίου: Γάλα, κρέατα, πουλερικά, ψωμί ολικής αλέσεως, φακές, μπανάνες, ξηροί καρποί, τόνος, δημητριακά, φρούτα, φύκια, σόγια, θαλασσινό αλάτι, μαϊντανός, ηλιόσποροι, σταφίδες, κουνουπίδι, σέλινο, παντζάρια, καρότα, ψάρια. 

Ασβέστιο: Είναι το βασικό μέταλλο για τα οστά και τα δόντια. Βοηθά επίσης στη δημιουργία μυικών συσπάσεων, στην θρόμβωση του αίματος, στη πίεση, ενώ βοηθάει στην υποστήριξη του ανοσοποιητικού συστήματος. Η έλλειψή του δημιουργεί οστεοπόρωση, ενώ σε μεγάλες ποσότητες απλώς το αποβάλει ο οργανισμός μας, χωρίς παρενέργειες.
Ημερήσια δόση: Η ημερήσια λήψη μαγνησίου κυμαίνεται από 350 έως 400 mg.
Πηγές φυσικού μαγνησίου: Γαλακτοκομικά προϊόντα, κόκκινα κρέατα, ξηροί καρποί, δημητριακά, λεμόνι, μήλο, σόγια, πράσινα λαχανικά, φακές, σοκολάτα. 

Μαγνήσιο: Βοηθά στη δημιουργία της πρωτεΐνης, στις μυικές συσπάσεις, ενώ ισχυροποιεί τα οστά. Η έλλειψή του προκαλεί αδυναμία, έλλειψη συγκέντρωσης ακόμη και σπασμούς. Σε υπερβολικές ποσότητες (όπως όταν λαμβάνουμε καθαρτικά), δημιουργεί νεφρική ανεπάρκεια, έλλειψή μυικού συντονισμού, ενώ μπορεί να οδηγήσει και στο θάνατο.
Ημερήσια δόση: Η ημερήσια λήψη μαγνησίου κυμαίνεται από 350 έως 400 mg.
Πηγές φυσικού μαγνησίου: Γαλακτοκομικά προϊόντα, κόκκινα κρέατα, ξηροί καρποί, δημητριακά, λεμόνι, μήλο, σόγια, πράσινα λαχανικά, φακές, σοκολάτα.

Φωσφρικό άλας: Αυξάνει την ικανότητα του αίματος να μεταφέρει οξυγόνο στα κύτταρα. Σε υπερβολικές ποσότητες δημιουργεί απώλεια ασβεστίου από τα οστά.

Χλωρίδιο: Είναι αναγκαίο για τη σωστή χώνεψη. Η έλλειψή του δημιουργεί μυικές κράμπες.

Ανθρακικό υδρογόνο: Βασικό συστατικό για την ισορροπία οξέων και βάσεων του σώματος. Βοηθάει στην εξουδετέρωση των στομαχικών οξέων.

Τι σημαίνουν όλ' αυτά; Ότι το σώμα μας είναι μια καταπληκτικά αυτόματα ρυθμιζόμενη μηχανή και καταφέρνει να χρησιμοποιεί πολύ καλά τους ηλεκτρολύτες για να διασφαλίζει την ισορροπία των υγρών.
Έτσι λοιπόν πρέπει να πίνουμε πολύ νερό και γενικά υγρά, έτσι ώστε να ενυδατώνουμε σωστά το σώμα μας, όταν ειδικά το επιβαρύνουμε επιπλέον με τη προπόνηση και την άσκηση γενικότερα.

από την Βασιλική Μανωλοπούλου, Φαρμακοποιό 

5 ερωτήσεις για την ενυδάτωση

 

Όλοι γνωρίζουμε πως η αποφυγή της αφυδάτωσης και των δεινών της αποτελεί προτεραιότητα στη διατροφική υποστήριξη των αθλητών. Γνωρίζουμε καλά πως ακόμα και αν δεν κάνεις πρωταθλητισμό η πρόσληψη υγρών είναι απαραίτητα ακόμα και αν η θερμοκρασία δεν είναι ιδιαίτερα υψηλή. Ας αφήσουμε όμως τα γενικά θέματα και ας πιάσουμε κάποια πιο ειδικά που απασχολούν και τους πιο ψαγμένους αναγνώστες μας.

Νερό ή αθλητικό ποτό

Κατά τη διάρκεια του αγώνα ή της προπόνησης χρειάζομαι νερό ή αθλητικό ποτό;

ενυδάτωσηΗ απάντηση είναι απλή, όταν η προπόνηση ή ο αγώνας διαρκεί μέχρι μια ώρα τότε το νερό είναι αρκετό. Τα αθλητικά ποτά δεν είναι τίποτε άλλο από νερό με ηλεκτρολύτες (κυρίως νάτριο και κάλιο) και υδατάνθρακες. Οι μεν ηλεκτρολύτες είναι απαραίτητοι και θα πρέπει να αντικαθίστανται γιατί έχουμε σημαντικές απώλειες κατά τη διάρκεια της προπόνησης, ιδιαίτερα τώρα το καλοκαίρι, αλλά από την άλλη πλευρά για να δημιουργηθούν σημαντικές απώλειες χρειάζονται αρκετές ώρες προπόνησης. Έτσι λοιπόν δεν είναι απαραίτητη η προσθήκη ηλεκτρολυτών αν η άσκηση διαρκεί κάτω από μια ώρα. Η σημαντικότερη διαταραχή ηλεκτρολυτών που ονομάζεται υπονατριαιμία δεν εμφανίζεται ποτέ σε αγωνίσματα που διαρκούν κάτω από τρεις ώρες. Όσον αφορά τους υδατάνθρακες, είναι φανερό ότι η μείωσή τους μειώνει την αθλητική απόδοση και φέρνει πιο σύντομα την εξάντληση. Επίσης όμως η εξάντληση των υδατανθράκων δεν μπορεί να εμφανιστεί πριν από μιας ώρας προπόνηση ή αγώνα. Οι μόνες περιπτώσεις που το αθλητικό ποτό είναι προτιμότερο από το νερό για διάρκεια άσκησης κάτω της μιας ώρας είναι όταν: α) ξεκινάς την προπόνηση ή τον αγώνα με χαμηλά επίπεδα ηλεκτρολυτών ή μυϊκού γλυκογόνου λόγω προηγούμενης έντονης προπόνησης και β) όταν μέσα στην ίδια ημέρα έχεις και δεύτερη προπόνηση έτσι ώστε θέλεις να είσαι όσο το δυνατόν πιο έτοιμος για την επόμενη.

Γλυκερόλη

Τι είναι η γλυκερόλη και πώς μπορεί να βοηθήσει την απόδοση;

Η γλυκερόλη είναι μια φυσική ουσία που αποτελείται από τρία άτομα άνθρακα και είναι το βασικό συστατικό των τριγλυκεριδίων, τη βασική μορφή αποθήκευσης λιπιδίων στον οργανισμό. Ένα λοιπόν τριγλυκερίδιο αποτελείται από ένα μόριο γλυκερόλης και τρία ελεύθερα λιπαρά οξέα. Αυτή λοιπόν η γλυκερόλη έχει την ικανότητα να αυξάνει την κατακράτηση των υγρών του σώματος όταν καταναλώνεται δια στόματος σε ιδιαίτερα υψηλές ποσότητες (περίπου ένα γραμμάριο γλυκερόλης ανά κιλό σωματικού βάρους). Η ιδέα λοιπό είναι ότι η γλυκερόλη μπορεί να βοηθήσει στην παροδική αποθήκευση υγρών από το σώμα (υπερυδάτωση) έτσι ώστε σε έναν αγώνα δρόμου στη ζέστη θα καθυστερήσει να εμφανιστεί η αφυδάτωση. Αν λοιπόν ένας δρομέας που βρίσκεται σε καλά επίπεδα υδάτωσης καταναλώσει γλυκερόλη και αρκετά υγρά τότε θα προκαλέσει υπερυδάτωση στον οργανισμό του δίνοντάς του ένα προβάδισμα στο κομμάτι των αποθηκών ύδατος στο σώμα. Την τελευταία εικοσαετία έχουν γίνει αρκετές μελέτες που η πλειονότητά τους δείχνει πως η γλυκερόλη αποτελεί έναν αποτελεσματικό και νόμιμο τρόπο αύξησης της αθλητικής απόδοσης. Τη μέθοδο αυτή την χρησιμοποιούν εδώ και αρκετά χρόνια οι αθλητές αντοχής της Εθνικής ομάδας τόσο των Ηνωμένων Πολιτειών και της Αυστραλίας. Προσοχή μόνο, γιατί σε κάποια άτομα εμφανίζονται γαστρεντερικές διαταραχές ενώ σε κάποιους άλλους πονοκέφαλος. Έτσι λοιπόν όπως κάνετε και με τα παπούτσια σας, θα πρέπει να τα δοκιμάσετε σε μια προπόνηση και όχι απευθείας στον αγώνα.

Ηλεκτρολύτες

Χρειάζομαι συμπλήρωμα ηλεκτρολυτών ή είμαι εντάξει με το φαγητό;

Οι ηλεκτρολύτες είναι απαραίτητο κομμάτι της καθημερινής διατροφής και ιδιαίτερα το καλοκαίρι. Με την έντονη προπόνηση και τις υψηλές θερμοκρασίες η εφίδρωση πολλές φορές ξεπερνά το 1-1,5 λίτρα ιδρώτα την ώρα. Ο ιδρώτας όμως δεν είναι μόνο νερό μιας και μαζί του χάνονται σημαντικές ποσότητες ηλεκτρολυτών. Σε ένα καθημερινό διαιτολόγιο θα πρέπει να είναι πλούσιο σε ηλεκτρολύτες και κυρίως σε νάτριο, κάλιο και μαγνήσιο. Έτσι λοιπόν το καλοκαίρι αλατίζουμε καλύτερα το φαγητό μας για νάτριο, τρώμε περισσότερα πορτοκάλια και μπανάνες για κάλιο, ενώ τα γεύματά μας πρέπει να είναι πλούσια σε πράσινα φυλλώδη λαχανικά και ξηρούς καρπούς για μαγνήσιο. Επειδή η ανισορροπία ηλεκτρολυτών προκαλεί μυϊκές κράμπες, αν έχετε τέτοιο θέμα, θα πρέπει να αυξήσετε την πρόσληψη ηλεκτρολυτών. Σε ε αγωνίσματα που διαρκούν πολλές ώρες όπως μαραθώνιοι, υπερμαραθώνιοι και ironman τότε μπορείτε να προσλαμβάνετε ηλεκτρολύτες σε κάψουλες κατά τη διάρκεια της άσκησης. Μια τέτοια εταιρία είναι η Salt Stick (www.FitSN.com) που έχει επινοήσει και μια πολύ έξυπνη συσκευή για να μεταφέρεις μαζί σου τις κάψουλες ηλεκτρολυτών και όχι μόνο.

Ενεργειακά gel ή αθλητικό ποτό;

αθλητικό ποτόΤα ενεργειακά gel παρέχουν κυρίως συμπυκνωμένους υδατάνθρακες για απρόσκοπτη παροχή ενέργειας, ενώ ένα αθλητικό ποτό εκτός από τους υδατάνθρακες παρέχει τόσο ενέργεια όσο και σημαντική ποσότητα ηλεκτρολυτών. Κάποια ενεργειακά gel βέβαια παρέχουν και μικρή ποσότητα ηλεκτρολυτών ενώ κάποια άλλα όχι. Για παράδειγμα τα gel της GU παρέχουν περίπου 50 mg νατρίου ανά φακελάκι ενώ ένα μπουκαλάκι (500 ml) αθλητικό ποτό Gatorade παρέχει περίπου 520 mg νατρίου. Επομένως το καλοκαίρι και όταν η προπόνηση διαρκεί πάνω από 1 ώρα καλό θα ήταν να έχετε μαζί σας εκτός από τα gel και αθλητικό ποτό.

Αποκατάσταση


Μετά την άσκηση φαγητό ή συμπλήρωμα για να ανακάμψω γρήγορα;

Μετά την άσκηση θα πρέπει να καταναλώσουμε άμεσα φαγητό ώστε ο οργανισμός μας να ξεκινήσει να γεμίζει πάλι τις αποθήκες ενέργειας. Έτσι χρειαζόμαστε σημαντική ποσότητα υδατανθράκων για αναπλήρωση μυϊκού γλυκογόνου, πρωτεΐνες για την αποκατάσταση των μικροβλαβών που προκαλούνται ως αποτέλεσμα της προπόνησης και αντιοξειδωτικά στοιχεία για την εξισορρόπηση του οξειδωτικού στρες που προκαλείται από την έντονη προπόνηση. Αν όμως η προπόνηση είναι ιδιαίτερα έντονη και ιδιαίτερα αν υπάρχουν διπλές προπονήσεις μέσα στην ίδια ημέρα, μπορούν να χρησιμοποιηθούν και προϊόντα αθλητικής διατροφής που είναι ειδικά σχεδιασμένα για την αποκατάσταση. Αυτά θα πρέπει να έχουν 20 γραμμάρια πρωτεΐνης και 20-60 γραμμάρια υδατανθράκων μαζί με αντιοξειδωτικά στοιχεία.

Σταύρος Α. Κάβουρας, PhD, FACSM
Επίκουρος Καθηγητής
Εργοφυσιολογίας & Διατροφής Αθλητών

Διάρροια και η αντιμετώπιση της

Η διάρροια είναι η διαταραχή των κενώσεων, που συνίσταται σε αύξηση του αριθμού, του όγκου ή της ρευστότητάς τους. Στις οξείες διάρροιες συνήθως διαταράσσονται και οι τρεις παραπάνω χαρακτήρες. Οπωσδήποτε όμως, κυριότερος από αυτούς είναι η αύξηση του όγκου των αποβαλλόμενων κοπράνων, πάνω από 250 κ. εκ. ημερησίως. Η διάρροια είναι η απάντηση του σώματος σε κάτι που αναστατώνει τα έντερα. Μερικές φορές κράμπες και κοιλιακοί πόνοι προηγούνται της διάρροιας. Ως προς τη διάρκεια και τα χαρακτηριστικά της, η διάρροια διακρίνεται σε οξεία και σε χρόνια.

Η διάρροια μπορεί να προκληθεί από :
• Ιούς, παράσιτα ή βακτηρίδια (ρινοϊός ή αδενοϊός, γρίπη, παράσιτα που βρίσκονται κυρίως στο μη επεξεργασμένο ή μολυσμένο νερό και τοξίνες που παράγονται από διάφορα βακτηρίδια).
• Ασθένειες του εντέρου (νόσος Crohn, ελκώδης κολίτιδα) • Ανοσοανεπάρκεια (ασθενείς με AIDS, η άτομα που κάνουν χημειοθεραπείες). • Πίεση (αυξημένη πίεση) • Τρόφιμα (ακόμη και φρέσκα κάποια φρούτα, φασόλια, καφές μπορούν να προκαλέσουν διάρροια σε κάποιους ανθρώπους) • Φάρμακα (αντιβιοτικά, αντιόξινα που περιέχουν το μαγνήσιο, φάρμακα για την πίεση και την καρδιά)
Η διάρροια είναι το σύμπτωμα μίας παθολογικής κατάστασης και ο πρώτος στόχος για την θεραπεία της είναι να αντιμετωπιστεί το αίτιο που την προκάλεσε. Στη συνέχεια ο ασθενής πρέπει να αναπληρώσει τα υγρά και τους ηλεκτρολύτες που πιθανών χαθήκανε και να φροντίζει τη διατροφή του μέχρι την ανάρρωση.
Διατροφική αντιμετώπιση της διάρροιας
Στους ενήλικες η διατροφική φροντίδα έχει αρχικό σκοπό την αναπλήρωση των υγρών και ηλεκτρολυτών. Αυτό πετυχαίνεται από τον ασθενή με την αυξημένη πρόσληψη υγρών όπως υγρά με αυξημένη συγκέντρωση νατρίου και καλίου, χυμοί φρούτων, καθαρός ζωμός ,διαλύματα ηλεκτρολυτών και το ασφαλές νερό. Για παράδειγμα η πηκτίνη που βρίσκεται στο μήλο (σε πολτό μήλου) ή κάποιες άλλες ουσίες που περιέχουν υδατοδιαλυτές ίνες (πχ. καολίνη ) βοηθάνε στον έλεγχο της διάρροιας.
Κατά τη διάρκεια της διάρροιας καλύτερα να προσπαθήσετε να μείνετε χωρίς φαγητό όσο γίνεται περισσότερο. Μετά από τις πρώτες 24 ώρες καλά θα ήταν να τρώτε κάτι. Όταν η διάρροια σταματά και ο ασθενής αρχίζει να ανέχεται τρόφιμα, η ποσότητα του φαγητού πρέπει να αυξάνεται σταδιακά σύμφωνα με τις αντοχές του ασθενή. Η διατροφή αυτή αποτελείται από αμυλούχα τρόφιμα διότι αυτά απορροφούνται καλύτερα όπως, ρύζι, πατάτα, δημητριακά κ.α. και στη συνέχεια προσθέτουμε πρωτεϊνούχα τρόφιμα. Το λίπος επιτρέπεται επίσης αν δεν συνυπάρχουν και άλλες επιπλοκές. Τα σάκχαρα, η αλκοόλη, η λακτόζη, η φρουκτόζη επιδρούν αρνητικά στην οσμωτικότητα των κοπράνων και καλά είναι να αποφεύγονται.
Τα προβιοτικά έχουν θετική αντιμετώπιση της διάρροιας που προκαλείται από παθογόνους μικροοργανισμούς και μπορούν να προφυλάξουν ή και να βελτιώσουν την διάρροια με την επίδραση τους στο ανοσοποιητικό σύστημα. Επίσης προφυλάσσουν από μολύνσεις επειδή συναγωνίζονται με τους παθογόνους μικροοργανισμούς και μπορεί να εμποδίζουν την ανάπτυξη των παθογόνων βακτηρίων μέσα από την παραγωγή ουσιών που αναστέλλουν την ανάπτυξη τους και δημιουργούν αρνητικό περιβάλλον μέσα στη γαστρεντερική οδό.
Image
Όταν η διάρροια διαρκεί και είναι έντονη δημιουργεί αφυδάτωση και μεγάλη έλλειψη ηλεκτρολυτών. Αν η διάρροια συνοδεύεται από κάποια μόλυνση, αρρώστια του ανοσοποιητικού, φλεγμονώδες νόσου, δυσαπορρόφηση βιταμινών, μετάλλων, πρωτεϊνών ή/ και λίπους τότε χρειάζεται άμεσα παρεντερική ή εντερική σίτιση του ασθενούς. Η έλλειψη καλίου επηρεάζει την κινητικότητα του εντέρου, μειώνει την όρεξη για φαγητό και δημιουργεί διάφορες άλλες εντερικές επιπλοκές.
Η απώλεια σιδήρου από γαστρορραγία μπορεί να προκαλέσει αναιμία.
Στα παιδιά η έντονη διάρροια είναι πιο επικίνδυνη εξ’ αιτίας της αφυδάτωσης και απώλεια υγρών. Τα υγρά και οι ηλεκτρολύτες πρέπει να αναπληρωθούν άμεσα με έτοιμα φαρμακευτικά διαλύματα ηλεκτρολυτών ακόμη και από τους γονείς. Δεν επιτρέπονται διαλύματα με συγκέντρωση σακχάρων. Η χορήγηση διαλυμάτων δια του στόματος είναι λιγότερο αποτελεσματική από την ενδοφλέβια χορήγηση. Ακόμη και στην περίπτωση έντονης διάρροιας το έντερο μπορεί να απορροφήσει μέχρι και το 60% της τροφής που έχει καταναλώσει ο ασθενής.
Θεραπευτική αντιμετώπιση
Η θεραπευτική αντιμετώπιση που θα χορηγήσει ο γιατρός αποσκοπεί:
1. Στην αποκατάσταση του διαταραχθέντος ισοζυγίου ύδατος και ηλεκτρολυτών
2. Στη συμπτωματική ανακούφιση
3. Στην καταπολέμηση του αιτίου. Οι περισσότερες περιπτώσεις οξείας διάρροιας είναι λοιμώδους αιτιολογίας, βραχείας διάρκειας, αυτοϊώνται και μόνο ένα ποσοστό μικρότερο του 20% των πασχόντων προσφεύγει στο γιατρό.
Εάν η διάρροια διαρκεί τρεις ημέρες ή περισσότερο πρέπει να επισκεφτείτε γιατρό. Επίσης επικοινωνήστε άμεσα με το ιατρό εάν υπάρχει αίμα στα κόπρανα ή μοιάζουν με μαύρη πίσσα, εάν η διάρροια συνοδεύεται από πυρετό άνω των 39 βαθμών, από δριμύ κοιλιακό ή πρωκτικό πόνο και από σοβαρή αφυδάτωση.
Τι είναι το χρόνιο διαρροϊκό σύνδρομο;
Η χρόνια διάρροια που επιμένει για διάστημα μεγαλύτερο των 14 ημερών ονομάζεται χρόνιο διαρροϊκό σύνδρομο. Πολλά νοσήματα που προκαλούν χρόνιο διαρροϊκό σύνδρομο, αρχίζουν με οξεία διάρροια.
Φαρμακευτική αντιμετώπιση
Τα φάρμακα που προτείνονται για τη διάρροια περιέχουν παρηγορικό και οπιούχες ουσίες (χορηγούνται μόνο με συνταγή) , όπως και διφαινυλοξυλάτη (Lomotil) και λοπεραμίδη (Imodium), φάρμακα που ανακουφίζουν και μειώνουν τους μυϊκούς σπασμούς του γαστρεντερικού σωλήνα. Το Pepto Bismol έχει πολύ καλά αποτελέσματα μόνο που μπορεί να κάνει τα κόπρανα και τη γλώσσα μαύρη.
Η χρήση αυτών των φαρμάκων για τη συμπτωματική ανακούφιση είναι αμφισβητούμενη, ιδιαίτερα για τη βακτηριακή διάρροια διότι καταστέλλουν τη διάρροια που βοηθάει στο να βγάλει τα προσβάλλοντα βακτηρίδια από το πεπτικό σύστημα και οι μικροοργανισμοί καθυστερούν περισσότερο.
Συμπληρώματα φυλλικού οξέως συνιστάται στην έντονη διάρροια διότι βοηθά στην ανάπλαση του βλεννογόνου του εντέρου. Γραφει ο/η Φοντόρ Χριστίνα, Κλινικός Διαιτολόγος - Διατροφολόγος, Πτυχιούχος Χαροκοπείου Πανεπιστημίου - Κόντου Σοφία, Ειδικευόμενη Γαστρεντερολογικής Κλινικής 251 ΓΝΑ

ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΡΡΟΙΑΣ

Επειδή όμως, δεν πληρούνται πάντα ικανοποιητικά οι προϋποθέσεις για τη δημόσια υγεία, υπάρχουν πολλά κρούσματα διάρροιας και γαστρεντερικών διαταραχών. Παραθέτουμε, λοιπόν, άμεσες λύσεις «έκτακτης ανάγκης».

Ø Συνιστάται η αυξημένη κατανάλωση νερού και γενικότερα υγρών, όπως τσάι (καλό κάνουν και οι χυμοί από καρότο) κατά τη διάρκεια της ημέρας μεταξύ των γευμάτων (τουλάχιστον 8-9 ποτήρια νερό) λόγω του ότι η διάρροια έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια υγρών και ηλεκτρολυτών (όπως κάλιο, νάτριο, μαγνήσιο).

Ø Να μασάτε αργά και να μην καταναλώνετε υγρά (π.χ. νερό) μαζί με το φαγητό.

Ø Να καταναλώνετε μικρά και συχνά γεύματα.

Ø Καλό είναι να καταναλώνετε 3 φλιτζάνια ρυζόνερο καθημερινά. Για να φτιάξετε το ρυζόνερο, βράστε ½ φλιτζάνι ρύζι σε 3 φλιτζάνια νερού για 45 λεπτά. Στραγγίξτε το ρύζι και πιείτε το νερό. Φάτε στη συνέχεια και το ρύζι. Η κατανάλωση ρυζιού βοηθάει στον σχηματισμό των κοπράνων και προμηθεύει τον οργανισμό με βιταμίνες Β.

Ø Να προτιμάτε την κατανάλωση μπανάνας, μήλου, καλά βρασμένου ρυζιού.

NΑ ΑΠΟΦΕΥΓΕΤΕ:

Ø Θα πρέπει να δώσετε ιδιαίτερη προσοχή την ώρα του φαγητού για να διαπιστώσετε ποια τρόφιμα μπορεί να σας ενοχλούν και κατά συνέπεια να τα αφαιρέσετε από το διαιτολόγιό σας.

Ø Κατά τη διάρκεια των επεισοδίων διάρροιας αποφύγετε την κατανάλωση καφέ, αλκοόλ, καυτερών και πικάντικων φαγητών, λιπαρών τροφών και γάλακτος (η διάρροια προκαλεί την προσωρινή απώλεια του ενζύμου το οποίο είναι υπεύθυνο για την πέψη της λακτόζης). Περιορίστε επίσης την κατανάλωση λιπαρών τροφών και τροφίμων που περιέχουν γλουτένη (κριθάρι, σίκαλη, στάρι).

Ø Τα τρόφιμα υψηλής περιεκτικότητας σε υδατάνθρακες, ιδιαίτερα τα απλά σάκχαρα (όπως αυξημένη κατανάλωση φρούτων, επεξεργασμένο ψωμί και προϊόντα δημητριακών, όπως το άσπρο ψωμί κ.λπ., μέλι).

Ø Την αυξημένη κατανάλωση φυτικών ινών σε περίπτωση διάρροιας (Ψωμί ολικής αλέσεως, πολύσπορο, πιτυρούχο, καλαμποκιού, σταρένιο -οποιοδήποτε δηλαδή ψωμί παρασκευάζεται με αλεύρι ολικής αλέσεως, πίτουρο, σπόρους, ξηρούς καρπούς, καρύδα, αποξηραμένα φρούτα (εκτός από τη σταφίδα)- κριθαρένιο παξιμάδι, στάρι), μαύρο ρύζι, ακατέργαστα δημητριακά, πατάτες με τη φλούδα, ξερά φασόλια, φακές.

Ø Την κατανάλωση αλκοόλ, ανθρακούχων αναψυκτικών, καθώς και την αυξημένη κατανάλωση καφέ.

Ø Τα καρυκεύματα, τα τηγανιτά και τα λιπαρά φαγητά

Ø Τις υπερβολικές ποσότητες φρούτων

Ø Τα τρόφιμα και τα φαγητά τα οποία συμβάλλουν στην παραγωγή αερίων και στο φούσκωμα ήτοι τα παρακάτω:

  • Φασόλια, αρακά, καλαμπόκι,
  • ΛΑΧΑΝΙΚΑ: σπαράγγια, μπρόκολο, λαχανάκια Βρυξελλών, λάχανο, κουνουπίδι, αγκινάρες, κρεμμύδια, πράσα, κιχώρια (αντίδια, ραδίκια, κ.λπ.), ντομάτες.
  • Δαμάσκηνα, σταφίδες, ακτινίδια.
  • Ανθρακούχα αναψυκτικά.
πηγή: diatrofi.gr

Unique Visitor Counter