Όμως ένας βρετανός γιατρός έρχεται τώρα να υποστηρίξει την ανατρεπτική άποψη ότι η ανθρωπότητα σφάλει που έχει υιοθετήσει αυτή τη φοβική στάση, καθώς, σε κατάλληλη δοσολογία, η ραδιενέργεια μπορεί να φέρει όχι καρκίνο και θάνατο, αλλά μακροβιότητα και πιο γρήγορη θεραπεία από τις αρρώστιες.
Ο Δρ Μπομπ Μπέρι, ακτινολόγος στο νοσοκομείο του Λιντς, σε ομιλία του στη Βασιλική Εταιρία Ιατρικής του Λονδίνου, σύμφωνα με τη βρετανική «Ιντιπέντεντ», τόνισε ότι η κοινή γνώμη αντιμετωπίζει την ακτινοβολία της ατομικής ενέργειας ως δολοφόνο, γι’ αυτό προσπαθεί να την αποφύγει με κάθε τρόπο. «Είναι ώρα πια να σταματήσουμε να ανησυχούμε και να μάθουμε να αγαπάμε τη ραδιενέργεια», δήλωσε. Φαίνεται μάλιστα πως δεν πιστεύει μόνο αυτός κάτι τέτοιο, αλλά και μερικοί ακόμα επιστήμονες, οι οποίοι επικαλούνται νέα στοιχεία υπέρ αυτής της άποψης.
Ο Μπέρι, που δεν είναι τυχαίος, καθώς υπήρξε εκπρόσωπος του Βασιλικού Κολλεγίου Ακτινολόγων, αλλά και συγγραφέας φυλλαδίων για την προστασία του κοινού από την ατομική ενέργεια, υπογράμμισε ότι είναι ανάγκη να διαχωρίσουν οι άνθρωποι στο μυαλό τους τούς κινδύνους για όλους τους ζώντες οργανισμούς που προκαλεί η ακτινοβολία σε υψηλά επίπεδα, από τα οφέλη που φέρνει η ακτινοβολία σε χαμηλά επίπεδα.
Ο Μπέρι και μερικοί άλλοι ερευνητές αρνούνται ότι η ακτινοβολία είναι γενικά πάντα επικίνδυνη, απλώς αλλά βλάπτει σε μικρότερο βαθμό σε χαμηλότερη ποσότητα. Αντίθετα, επιμένουν ότι σε μικρές ποσότητες είναι ωφέλιμη και μόνο μετά από ένα επίπεδο αρχίζει να γίνεται βλαβερή. Μεταξύ άλλων, όπως υποστηρίζει, οι ακτινολόγοι που περνάνε την επαγγελματική ζωή τους μέσα στην ακτινοβολία, παθαίνουν λιγότερα συχνά καρκίνο και μάλιστα ζουν γενικά περισσότερα χρόνια από γιατρούς άλλων ειδικοτήτων. Η πραγματική δόση που παίρνουν οι ακτινολόγοι είναι ελαφρά μεγαλύτερη από το γενικό πληθυσμό και αυτό φαίνεται να τους ωφελεί, κατά τον βρετανό γιατρό.
Μια αμερικανική μελέτη, εξάλλου, διαπίστωσε ότι οι ναυτικοί που υπηρετούν σε πυρηνοκίνητα πλοία έχουν μικρότερη θνησιμότητα σε σχέση με τους συναδέλφους τους σε συμβατικά πλοία.
Σύμφωνα με τον Μπέρι, υπάρχουν πλέον ικανά επιστημονικά στοιχεία που δείχνουν ότι ενώ οι υψηλές δόσεις ακτινοβολίας καταστρέφουν τα κύτταρα, οι χαμηλές δόσεις ενεργοποιούν το DNA για να επιδιορθώσει τυχόν κυτταρικές βλάβες, πράγμα που βοηθά στην υγεία του οργανισμού μακροπρόθεσμα, γι' αυτό η ραδιενέργεια μπορεί τελικά να χαρίσει περισσότερα χρόνια ζωής. Η χαμηλή ακτινοβολία επίσης πιστεύεται ότι μειώνει τον αριθμό των ελεύθερων ριζών στα κύτταρα, ουσιών που κάνουν ζημιά στο DNA. Επιπλέον, φαίνεται πως διευκολύνει την απόπτωση, δηλαδή την αυτό-καταστροφή των κυττάρων, πριν γίνουν καρκινικά.
Ένας πρωτοπόρος υπέρ αυτής της αιρετικής άποψης ήταν ο καθηγητής Τζον Κάμερον του πανεπιστημίου της Φλόριντα, ο οποίος το 2005 (λίγο πριν πεθάνει) δημοσίευσε σχετική εργασία στο βρετανικό περιοδικό ακτινολογίας “British Journal of Radiology”.
Μεταξύ άλλων, ανέφερε ότι κάθε μέρα δισεκατομμύρια κύτταρά μας βομβαρδίζονται από τη φυσική ραδιενέργεια, παρόλα αυτά ο καρκίνος παραμένει μια ασθένεια κυρίως για ηλικιωμένους. Έτσι, υποστήριξε ότι η ραδιενέργεια σε χαμηλή δόση βοηθά την υγεία παρά την βλάπτει. Ο Κάμερον μάλιστα τόλμησε να ζητήσει να γίνει η πρώτη κλινική δοκιμή σε ανθρώπους με την χρήση χαμηλής ραδιενέργειας, με τη συμμετοχή εθελοντών συνταξιούχων. Προς το παρόν δεν έχουν βρεθεί εθελοντές, ούτε έχει δοθεί έγκριση από τις αρμόδιες Αρχές.
Σήμερα, η μεγαλύτερη πηγή (γύρω στο 50% της συνολικής) έκθεσης των ανθρώπων σε ατομική ακτινοβολία προέρχεται από τις ιατρικές εξετάσεις με ακτίνες-Χ και τομογραφίες.
Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ
Τα όρια της ραδιενέργειας για τον ανθρώπινο οργανισμό
Η μονάδα μέτρησης λέγεται μιλισιβερτ. Συμφωνα με την Παγκόσμια Ενωση Πυρηνικής Ενέργειας τα αποδεκτά και μη αποδεκτά επίπεδα είναι τα εξής:
2 mSv/yr (millisieverts τον χρόνο) Είναι η ποσότητα που θεωρείται αμελητέα για κάθε άνθρωπο.
9 mSv/yr Σε αυτή την ποσότητα εκτίθενται τα πληρώματα αεροπλάνων που κάνουν την πτήση Νέα Υόρκη - Τόκυο
20 mSv/y r Ο μέσος αποδεκτός όρος για όσους εργάζονται σε πυρηνικά εργοστάσια.
50 mSv/yr Αυτό ήταν το προηγούμενο όριο για όσους εργάζονται σε πυρηνικά εργοστάσια.
100 mSv/yr Από αυτή την ποσότητα και πάνω αυξάνονται τα κρούσματα καρκίνου
350 mSv Σε αυτή την ποσότητα εκτέθηκαν όλοι όσοι βρίσκονταν στο Τσερνομπιλ.
1,000 mSv Με μια μόνο έκθεση σε αυτή την ποσότητα προκαλείται προσωρινή αδιαθεσία με συμπτώματα όπως ναυτία, χαμηλά λευκά αιμοσφαίρια, αλλά όχι θάνατος. Από εκεί και πέρα, τα συμπτώματα της διαθεσίας γίνονται πιο έντονα ανάλογα με το πόση ώρα είναι κάποιος εκεθειμένος.
5,000 mSv Με μια μόνο έκθεση σε αυτή την ποσότητα θα πεθάνουν όλοι όσοι εκτέθηκαν μέσα σε έναν μήνα.
ΠΗΓΗ: World Nuclear Association
Καίσιο-137 και ιώδιο-131 είναι τα ραδιενεργά υλικά που έχουν διαρρεύσει μέχρι στιγμής από το ατύχημα του πυρηνικού εργοστασίου στην Φουκουσίμα της Ιαπωνίας, αναφέρει Το Βήμα.
Ανεξάρτητα πάντως από το είδος του ραδιενεργού στοιχείου, η έκθεση στην ιονίζουσα ακτινοβολία έχει σοβαρές επιδράσεις στην ανθρώπινη φυσιολογία. Ειδικότερα, η ιονίζουσα ακτινοβολία διασπά τους χημικούς δεσμούς σε μόρια (DNA, πρωτεΐνες) των κυττάρων μας. Ο οργανισμός μας ανταποκρίνεται στην πρόκληση θέτοντας σε λειτουργία τους μηχανισμούς επιδιόρθωσης που διαθέτει. Ωστόσο, όταν η επίθεση που έχει δεχθεί είναι ισχυρή (μεγάλη δόση ακτινοβολίας) και διασκορπισμένη σε ολόκληρο το σώμα (σε αντίθεση με την θεραπευτική ακτινοβολία που είναι πάντοτε εντοπισμένη), οι μηχανισμοί επιδιόρθωσης δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν.
Ιστοί και κυτταρικοί τύποι που πολλαπλασιάζονται έντονα, είναι αυτοί που πλήττονται περισσότερο από την ιονίζουσα ακτινοβολία. Μεταξύ αυτών είναι τα αιμοποιητικά κύτταρα του μυελού των οστών, αλλά και τα επιθηλιακά κύτταρα του γαστρεντερικού συστήματος. Δεν είναι λοιπόν περίεργο που η ναυτία και οι εμετοί είναι τα πρώτα συμπτώματα της έκθεσης σε ραδιενέργεια, ακολουθούμενα από διάρροιες πυρετό και πονοκεφάλους. Ισχυρές δόσεις ακτινοβολίας οδηγούν σε πολυοργανική ανεπάρκεια και θάνατο.
Εκτός από τις άμεσες επιπτώσεις, η ιονίζουσα ακτινοβολία έχει και μακροπρόθεσμες συνέπειες στον ανθρώπινο οργανισμό. Οι μεταλλάξεις που υφίσταται το DNA από την ακτινοβολία, οδηγούν σε εμφάνιση καρκίνου. Καθώς το DNA είναι το υλικό που κληροδοτείται από τη μια γενιά στην επόμενη, οι επιπτώσεις της έκθεσης σε ραδιενέργεια συχνά διαπιστώνονται και σε απογόνους των θυμάτων.
Τα ισότοπα της Φουκουσίμα
Το καίσιο-137 είναι διαλυτό στο νερό και ιδιαίτερα τοξικό για τον ανθρώπινο οργανισμό. Πειράματα σε σκύλους έδειξαν ότι μια δόση της τάξεως των 44 μικρογραμμαρίων ραδιενεργού καισίου ανά κιλό επέφερε τον θάνατο σε διάστημα 3 εβδομάδων. Αντίδοτο στο ραδιενεργό καίσιο, το οποίο κατανέμεται ομοιόμορφα στον οργανισμό με κάπως αυξημένες συγκεντρώσεις στο μυϊκό σύστημα, είναι το κυανούν της Πρωσσίας ή Πρωσσικό μπλέ. Πρόκειται για μια συνθετική χρωστική η οποία συνδέεται μαζί του και επιταχύνει την αποβολή του από τον οργανισμό. H Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ (Food and Drug Administration, FDA) έχει εγκρίνει κάψουλες των 500 χιλιοστογραμμαρίων υψηλής καθαρότητας της χρωστικής για τη συγκεκριμένη χρήση
Το ιώδιο-131 έχει πολύ μικρό χρόνο ημιζωής (μια εβδομάδα) αλλά είναι ιδιαίτερα τοξικό καθώς ο οργανισμός το συγκεντρώνει όλο στον θυρεοειδή. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι τα κρούσματα καρκίνου του θυρεοειδούς αυξήθηκαν δραματικά μεταξύ των ατόμων που εκτέθηκαν στην ραδιενέργεια του Τσέρνομπιλ. Προκειμένου να προστατευτεί κανείς από το ραδιενεργό ιώδιο θα πρέπει να λάβει προληπτικά ιωδιούχο κάλιο (υπάρχει σε μορφή χαπιού ή σε διάλυμα). Το σκεπτικό αυτής της πρακτικής είναι πως ένας θυρεοειδής κορεσμένος σε ιώδιο δεν θα απορροφήσει το ραδιενεργό ισότοπο. Η πείρα έδειξε ότι η εν λόγω πρακτική δουλεύει: η προληπτική χορήγηση ιωδιούχου καλίου στην Πολωνία μετά το ατύχημα του Τσέρνομπιλ, κράτησε τα κρούσματα καρκίνου του θυρεοειδούς στα φυσιολογικά επίπεδα.
Σύμφωνα με τις ιαπωνικές αρχές, δεν έχει υπάρξει διαρροή άλλων ραδιενεργών ισοτόπων και τα χειρότερα έχουν προς το παρόν αποφευχθεί. Παραδείγματος χάριν , μια διαρροή πλουτωνίου-239 δεν θα αύξανε απλώς τους καρκίνους του πνεύμονα στο άμεσο σχετικά μέλλον αλλά οι επιπτώσεις του θα ήταν ανυπολόγιστες καθώς έχει χρόνο ημιζωής 24.000 χρόνια…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου