Φυσικές τοξίνες και παθογόνα που έχουν σχέση με τα θαλασσινά

Τα παρακάτω παθογόνα και φυσικές τοξίνες συνδέονται με τα θαλασσινά και την ασφάλειά τους:

Παθογόνα βακτήρια που συνδέονται με ωμά και κατεργασμένα θαλασσινά :
Σαλμονέλα
Κλοστρίδιο botulinum
Λιστέρια monocytogenes
Δονάκιο της χολέρας O 1
Δονάκιο της χολέρας μη- O 1
Vibrio parahaemolyticus και άλλα βακτήρια του ίδιου γένους
Vibrio vulnificus

Παράσιτα τα οποία ορισμένες φορές βρίσκονται στα ωμά θαλασσινά :
Anisakis spp . και συγγενικά παράσιτα
Diphyllobothrium spp .
Nanophyetus spp .
Eustrongylides spp .
Acanthamoeba και άλλες ελεύθερες αμοιβάδες
Ascaris lumbricoides and Trichuris trichiura
Ιοί που ορισμένες φορές μολύνουν τα ωμά θαλασσινά:
Ιός της ηπατίτιδας A
Ιός της ηπατίτιδας Ε
Ιοί r otavirus
Ιοί n orwalk
Άλλοι ιοί

Φυσικές τοξίνες που μπορεί να βρεθούν στα θαλασσινά :
Δηλητήριο από c iguatera
Τοξίνες από οστρακοειδή (PSP, DSP, NSP, ASP)
Σκομβροειδείς τοξίνες
Τετροδοτοξίνη (Ψάρι της τάξης των plectognathi )

Αυτό δε σημαίνει πάντως ότι τα θαλασσινά δεν είναι ποτέ ασφαλή. Τα περισσότερα από τα παραπάνω είναι ιδιαίτερα σπάνια στην Ευρώπη και μπορούν να απενεργοποιηθούν κατά την κατάψυξη ή το μαγείρεμα/τηγάνισμα των θαλασσινών.

Βασισμένο στο : http://iastatefoodservice.custhelp.com

Τα 5 πιο επικίνδυνα θαλασσινά στο πιάτο μας

Το ξέρουμε, ο τίτλος και μόνο μπορεί να σε κάνει να χάσεις το διατροφικό σου προσανατολισμό. Μέχρι τώρα πίστευες πως το ψάρι και τα θαλασσινά αποτελούν το υγιές υποκατάστατο του κόκινου κρέατος και νόμιζες πως είχες απαλλαγεί από τους κινδύνους τους (χοληστερίνη, καρδιοπάθειες, καρκίνος) μια και καλή, έχοντας ανακαλύψεις το Holy Grail της πρωτεϊνης. Δυστυχώς οφείλουμε να σε προσγειώσουμε στην πραγματικότητα, καθώς η μόλυνση του περιβάλλοντος και η βιομηχανοποίηση έχουν βάλει τη σφραγίδα τους κι εδώ. Ερευνες από έγκυρα πανεπιστημιακά ιδρύματα (όπως το Darwin στην Αυστραλία) και μελέτες που έχει δημοσιεύσει κατά καιρούς η Greenpeace δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια διαπραγματεύσεων. Αρκετές τροφές της θάλασσας που θεωρούμε «καθαρές» ενδέχεται να περιέχουν επικίνδυνες ουσίες. Από την άλλη, πολλά θαλασσινά, ενώ ωφελούν σε κάποιους τομείς, βλάπτουν ιδιαίτερα σε άλλους, όπως τα επίπεδα χοληστερίνης – γι αυτό καλό είναι να έχεις μια ιδέα τι συμβαίνει, προτού αρχίσεις να γεμίζεις το πιάτο σου άκριτα με οτιδήποτε κολυμπάει.

Τόνος

Όλοι μας έχουμε πια μια-δυο κονσέρβες τόνου στο ντουλάπι για ώρα ανάγκης. Μια τονοσαλάτα είναι ό,τι καλύτερο: Διαιτητική (ανάλογα βέβαια αν τρως τόνο σε νερό κι όχι σε λάδι), φτωχή σε λιπαρά και πλούσια σε πρωτεΐνη. Τα 100 γραμμάρια καθαρού φιλέτου αναλογούν σε 18.5 γρμ. πρωτεΐνης, περισσότερης απ’ όση περιέχει μια μοσχαρίσια μπριζόλα. Οι περισσότεροι από εμάς αρκούμαστε στον κιτρινόπτερο τόνο, καθώς ο γαλαζόπτερος τόνος είναι σπανιότερος, πολύ ακριβότερος (καταναλώνεται με απληστία στην Ιαπωνία ως σούσι) και τείνει προς εξαφάνιση λόγω υπεραλίευσης. Καλό είναι λοιπόν να τον αφήσουμε στην ησυχία του, καθώς έρευνες που δημοσιεύτηκαν προ τριετίας στον Τύπο αναφέρουν πως το κρέας του περιέχει αυξημένα ποσοστά υδραργύρου, μετάλλου εξαιρετικά επικίνδυνου για την υγεία.

Σολομός

Ξαφνικά, όλοι ανακαλύψαμε το σολομό. Οι δε διατροφολόγοι πίνουν νερό στο όνομά του, λόγω των Ω-3 λιπαρών που περιέχει η σάρκα του – η μεγαλύτερη ποσότητα από οποιοδήποτε άλλο ψάρι. Ως γνωστόν, τα Ω-3 λιπαρά είναι το νέο trend για την καταπολέμηση της κακής χοληστερόλης και των καρδιοπαθειών γενικότερα. Ωραία. Έχεις αναρωτηθεί ποτέ πού τους βρίσκουν όλους τους σολομούς που ζητά η ανθρωπότητα για τα καναπεδάκια της; Ο γρίφος έχει μια πολύ απλή λύση: Η πλειοψηφία πλέον των σολομών που φτάνουν στο πιάτο μας είναι από ιχθυοκαλλιέργειες και σύμφωνα με στοιχεία που έχουν δημοσιεύσει τόσο η Greenpeace όσο και αμερικανικά ινστιτούτα (Environmental Defense Fund) το κρέας τους –ή για την ακρίβεια το λίπος τους- «φυλακίζει» πλήθος χημικών που κυκλοφορούν στις θάλασσες. Το σημαντικότερο από αυτά είναι το PCB (γνωστό και ως κλοφέν από ένα παλιό σκάνδαλο με μετασχηματιστές της ΔΕΗ), ένωση που χρησιμοποιείται σε ηλεκτρικές συσκευές και ψυκτικά, όπως επίσης και αντιβιοτικά. Τα επίπεδα PCB στο κρέας του σολομού έχουν μετρηθεί έως και 3 ½ φορές πάνω από οποιαδήποτε άλλη τροφή προέρχεται από τη θάλασσα. Κι επειδή ο σολομός «της φάρμας» είναι πιο παχύς από τον σολομό «ελευθέρας βοσκής», τα χημικά που απορροφά στο λίπος του είναι πολύ περισσότερα σε ποσότητα. Ένα από αυτά είναι και η γνωστή μας διοξίνη: Μετρήσεις αποδεικνύουν πως τα επίπεδα διοξίνης στους σολομούς καλλιέργειας είναι 11 φορές μεγαλύτερα από τους ελευθέρας βοσκής (www.sprig.com).

Όστρακα

Τα τσακίζουμε την Καθαρή Δευτέρα και τα θεωρούμε εξαιρετικό μεζέ γενικώς – αν και όσοι έχουν υψηλά ποσόστά «κακής» χοληστερόλη στο αίμα τους καλό είναι να τα αποφεύγουν. Όσοι πάντως δεν το κάνουν, καλό θα είναι να γνωρίζουν πολύ καλά την προέλευσή τους. Τα όστρακα περιέχουν μεγάλες ποσότητες ψευδαργύρου, στοιχείου ιδιαίτερα χρήσιμου για τον οργανισμό (από την τριχόπτωση έως την καλή λειτουργία του προστάτη), όμως με την μόλυνση των θαλασσών να έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο, οι βλαβερές συνέπειες υπερτερούν. Τα όστρακα «φιλτράρουν» το περιβάλλον που ζουν, κι ανάμεσά στις ουσίες που συγκρατούν είναι και οι τοξίνες. Μεγάλες ποσότητες από επικίνδυνα μύδια γεμάτα τοξίνες λόγω λιπασμάτων που καταλήγουν στη θάλασσα έχουν αλιευτεί σε περιοχές της Ελλάδας, όπως ο Αμβρακικός κόλπος (Εφημερίδα «Καθημερινή», φύλλο της 13-2-2008).

Γαρίδες

Το θαλασσινό με τη μεγαλύτερη κατανάλωση παγκοσμίως. Πολύ καλή πηγή πρωτεϊνης, χαμηλά λιπαρά, υψηλή όμως χοληστερόλη. Το κακό είναι ότι δεν γνωρίζουμε την προέλευσή τους – φρέσκες γαρίδες μάλλον απίθανο να συναντήσεις κι όλες οι σπεσιαλιτέ που τρως σε εστιατόρια είναι πιθανό να περιέχουν γαρίδες «καλλιέργειας», από περίεργες περιοχές του πλανήτη που φημίζονται για ο,τιδήποτε άλλο εκτός από την νομοθεσία τους περί ποιοτικού ελέγχου. Μια από αυτές είναι και το Βιετνάμ, από το οποίο προερχόταν το φορτίο που κατασχέθηκε στην Ελλάδα τον περασμένο Μάιο. Περιείχαν χλωραμφενικόλης, ισχυρό αντιβιοτικό, το οποίο έχει απαγορευτεί, καθώς θεωρείται τοξικό για το γενετικό υλικό. Όπως καταλαβαίνεις, το λιγότερο που έχεις να πάθεις αν πέσεις σε «περίπτωση» είναι σαλμονέλλα. Στην χειρότερη θα έχεις καταπιεί μια γερή δόση αντιβιοτικών και χημικών που χρησιμοποιούνται για την εκτροφή τους. Τέτοια χημικά ευθύνονται (εκτός όσων προαναφέραμε) και για βλάβες στο νευρικό σύστημα, δημιουργία ανθεκτικών μικροβίων στον οργανισμό και αλλεργικές αντιδράσεις.

Puffer fish

Γνωστό στην Ασία (κυρίως στην Ιαπωνία όπου θεωρείται υψηλή σπεσιαλιτέ) και ως fugu, είναι έτσι κι αλλιώς κίνδυνος θάνατος όπως και να το φας. Είτε μολυσμένο είτε καθαρό, σκοτώνει περίπου 100 καλοφαγάδες κάθε χρόνο. Κι αυτό γιατί διαθέτει ειδικούς αδένες που περιέχουν το δηλητήριο τετραδοτοξίνη, ουσία που παραλύει το αναπνευστικό σύστημα προκαλώντας επώδυνο θάνατο μέσα σε 5 λεπτά. Πριν δυο περίπου χρόνια, ψαράδες στην Μπανγκόγκ έβαφαν ροζ τέτοια ψάρια και τα πουλούσαν για σολομό (!), στέλνοντας στα εστιατόρια του άλλου κόσμου 15 άτομα. Για να μπορέσει να το φάει κανείς απαιτείται εξειδικευμένος μάγειρας, ο οποίος είναι ικανός να αφαιρέσει τους αδένες χωρίς να σπάσουν και να το σερβίρει ο ίδιος – συχνά δοκιμάζοντας το μπροστά στον πελάτη! Παρ’ όλους τους κινδύνους το Fugu κυκλοφορεί μέσα από το Διαδίκτυο ή σε delicatessen.

Πηγή: menslounge

Αλήθειες-φωτιά για τις θαλασσινές λιχουδιές! 

Τα θαλασσινά έχουν υψηλή θρεπτική αξία

Αλήθεια! Όλα τα θαλασσινά είναι πλούσια σε πρωτεΐνες, περιέχουν αξιοσημείωτες ποσότητες βιταμινών (Α, Β, D), ιχνοστοιχείων και μετάλλων (ασβέστιο, κάλιο, σίδηρο, ψευδάργυρο, χαλκό, ιώδιο, σελήνιο κ.ά.), ενώ η περιεκτικότητά τους σε λίπη είναι χαμηλή και σε υδατάνθρακες ελάχιστη ή μηδενική. Όσο για την ποσότητα χοληστερίνης τους, κάποια έχουν σχετικά υψηλή (στρείδια, σουπιές, καλαμάρια, γαρίδες) και κάποια πολύ χαμηλή (μύδια, καβούρια, χταπόδι). Για παράδειγμα, μια μερίδα (110 γραμμ.) μύδια βρασμένα στον ατμό περιέχουν περίπου 56 mg χοληστερίνης, δηλαδή πολύ λιγότερη ποσότητα από μια μερίδα ψαχνό κοτόπουλου.



Είναι εξαιρετική πηγή ω-3 λιπαρών
Μύθος! Όντως τα θαλασσινά περιέχουν τα ω-3 λιπαρά EPA και DHA, που αποδεδειγμένα έχουν θετική επίδραση στην υγεία. Όμως, η συνολική περιεκτικότητά τους σε αυτά είναι σχετικά μικρή σε σύγκριση με τα ψάρια, αφού το συνολικό λίπος των θαλασσινών είναι ελάχιστο. Για παράδειγμα, οι γαρίδες και τα καβούρια περιέχουν κατά μέσο όρο από 400 mg ωμέγα-3 ανά 100 γραμμάρια, το καλαμάρι 300 mg, ο αστακός, τα χτένια και τα μύδια από 200 mg, ενώ οι σουπιές και τα στρείδια σχεδόν καθόλου. Οι καθημερινές μας ανάγκες σε ω-3 λιπαρά ανέρχονται σε 1.000-3.000 mg.
Τα θαλασσινά συνεισφέρουν στην πρόσληψη ω-3 λιπαρών, δεν είναι όμως καλύτερη πηγή τους από τα ψάρια.


Υποκαθιστούν το κρέας
Αλήθεια! Σε ένα ισορροπημένο διαιτολόγιο η πρόσληψη πρωτεΐνης είναι απαραίτητη. Τα θαλασσινά περιέχουν υψηλής βιολογικής αξίας πρωτεΐνες, με όλα τα αμινοξέα που δεν μπορεί να συνθέσει μόνος του ο οργανισμός, και μάλιστα σε ποσότητες που σε κάποια είδη υπερβαίνουν αυτές του κρέατος. Για παράδειγμα, στην ποσότητα των 100 γραμμαρίων το βραστό χταπόδι έχει περίπου 34 γραμμάρια πρωτεϊνών, ενώ το βραστό μοσχαρίσιο κρέας περίπου 30 γραμμάρια. Επιπλέον, σε σχέση με το κρέας, έχουν πολύ χαμηλότερη περιεκτικότητα σε κορεσμένα λιπαρά και επαρκή σε σίδηρο και βιταμίνη Β12, συστατικά απαραίτητα για την αποφυγή αναιμίας.
Τα θαλασσινά είναι άριστες πηγές πρωτεϊνών και βιταμίνης Β12, υποκαθιστούν άριστα το κρέας.



Μπορεί να είναι επιβαρυμένα με βαρέα μέταλλα
Αλήθεια! Εξαιτίας της ρύπανσης των θαλασσών από τα βιομηχανικά απόβλητα, ορισμένα θαλασσινά μπορεί να περιέχουν βαρέα μέταλλα (υδράργυρο, νικέλιο, αρσενικό, κάδμιο κ.ά.). Ο κίνδυνος αυτός αφορά τα εισαγόμενα που προέρχονται από θάλασσες με υψηλά ποσοστά ρύπων αλλά και όσα αλιεύονται στη χώρα μας σε περιοχές με ρύπους. Γυναίκες στη διάρκεια της εγκυμοσύνης ή που σκοπεύουν να κυοφορήσουν, θηλάζουσες, βρέφη, παιδιά και έφηβοι καθώς και ευπαθή άτομα με σοβαρά προβλήματα υγείας θα πρέπει να προσέχουν ιδιαίτερα, να επιλέγουν θαλασσινά με μικρό μέγεθος και να μην τα υπερκαταναλώνουν.
Οι μολυσμένες θάλασσες «παράγουν» μολυσμένα με τοξικά θαλασσινά και ψάρια.


Είναι «αλλεργιογόνες» τροφές
Αλήθεια! Τα θαλασσινά ανήκουν στα τρόφιμα που προκαλούν πιο συχνά αντιδράσεις υπερευαισθησίας και αλλεργίες, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι όλοι οι άνθρωποι είναι αλλεργικοί. Επομένως, εάν υποπτεύεστε ότι είστε αλλεργικοί στα θαλασσινά, υποβληθείτε σε διαγνωστικά τεστ από αλλεργιολόγο, προκειμένου να διαπιστωθεί εάν ισχύει ή όχι και να εντοπιστεί η ομάδα των θαλασσινών που πρέπει να αποφεύγετε. Αν, για παράδειγμα, παρουσιάζετε αλλεργία στον αστακό, θα πρέπει επίσης να μην τρώτε γαρίδες, καβούρια και καραβίδες.
Οι αλλεργικές αντιδράσεις μπορεί να προκληθούν ανεξαρτήτως ποσότητας κατανάλωσης. Συνεπώς, άτομα με αλλεργία σε συγκεκριμένα θαλασσινά πρέπει να τα αποφεύγουν εντελώς.


Παχαίνουν
Μύθος! Τα βρασμένα ή ψημένα θαλασσινά έχουν σχετικά λίγες θερμίδες, λιγότερες από 150 θερμίδες ανά συνήθη μερίδα εστιατορίου! Όταν μάλιστα συνοδεύονται με απλές σαλάτες λαχανικών, βραστά λαχανικά ή χόρτα, αποτελούν κατεξοχήν γεύμα διαίτης. Στον αντίποδα, όταν τα θαλασσινά τηγανίζονται ή συνδυάζονται με πατάτες, ζυμαρικά και λιπαρές σάλτσες, οι θερμίδες υπερβαίνουν τις 500 ανά μερίδα (π.χ. αστακομακαρονάδα). Και φυσικά, οι συνολικές θερμίδες του γεύματος από τριψήφιες μπορεί να γίνουν... τετραψήφιες, εάν το γεύμα περιλαμβάνει επιπλέον ορεκτικά, μεζεδάκια και άλλα φαγητά ή αν πιούμε πολύ αλκοόλ.


Αυξάνουν τη χοληστερίνη
Μύθος! Τα επίπεδα της χοληστερίνης του αίματος επηρεάζονται περισσότερο από τη συνολική πρόσληψη λιπαρών, ιδιαιτέρως δε των κορεσμένων, παρά από τη χοληστερίνη που προσλαμβάνουμε από τις τροφές. Επομένως, ακόμα και τα θαλασσινά που περιέχουν σχετικά υψηλή χοληστερίνη δεν αυξάνουν από μόνα τους τη χοληστερίνη του αίματος, διότι τα λιπαρά τους είναι λίγα, κι από αυτά τα κορεσμένα τους ελάχιστα. Αυτό που μπορεί να εκτινάξει τη χοληστερίνη στα ύψη είναι τα συνήθη συνοδευτικά τους !
Παρότι τα θαλασσινά περιέχουν αρκετή χοληστερίνη, δεν ανεβάζουν τη χοληστερίνη.


Αυξάνουν την πίεση
Εξαρτάται! Οτιδήποτε προέρχεται από τη θάλασσα περιέχει αρκετό νάτριο, το οποίο, όταν προσλαμβάνεται σε μεγάλες ποσότητες, μπορεί να προκαλέσει κατακρατήσεις υγρών και να αυξήσει την αρτηριακή πίεση. Γι' αυτό τα άτομα με αρρύθμιστη πίεση πρέπει να επιλέγουν πιάτα με θαλασσινά που έχουν όσο το δυνατόν λιγότερο ή καθόλου επιπρόσθετο αλάτι και να τα καταναλώνουν με μέτρο. Οι υπερτασικοί καλό είναι να αποφεύγουν το χταπόδι, γιατί περιέχει περισσότερο νάτριο και είναι πιο δύσπεπτο.
Το τηγάνισμα, ιδίως με κακής ποιότητας λάδια, καθιστά τα θαλασσινά πιο «βαριά» και λιγότερο υγιεινά, αυξάνει τη θερμιδική τους επιβάρυνση και παρέχει στον οργανισμό επιπλέον λίπη και αλάτι.


Προκαλούν ημικρανίες
Και πάλι εξαρτάται! Τα θαλασσινά «ενοχοποιούνται» για το 6-10% των ημικρανιών που οφείλονται σε τροφές, δηλαδή σε ποσοστό πολύ μικρότερο απ' ό,τι τα τυριά, η σοκολάτα, τα εσπεριδοειδή ή το κρασί. Οι πιθανότητες εκδήλωσης ημικρανίας αυξάνονται όταν τα θαλασσινά είναι τηγανισμένα ή περιχυμένα με λιπαρές σάλτσες, εάν περιέχουν γλουταμινικό μονονάτριο (συντηρητικό το οποίο χρησιμοποιείται σε πιάτα της κινέζικης κουζίνας), όταν συνδυάζονται με τυρί και αλκοόλ ή όταν τρώμε αμέσως μετά γλυκό, παγωτό ή φρούτα.


Βελτιώνουν την πνευματική απόδοση
Αλήθεια! Τα θαλασσινά διατηρούν υψηλή την πνευματική απόδοση και σε ορισμένες περιπτώσεις τη βελτιώνουν αισθητά. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι παρέχουν στον εγκέφαλο μεγάλες ποσότητες τυροσίνης, ενός αμινοξέος το οποίο μετατρέπεται σε ντοπαμίνη και νοραδρελανίνη, που αυξάνουν την εγρήγορση και την πνευματική διαύγεια. Εάν όμως θέλετε γρήγορο αποτέλεσμα, πρέπει να τα τρώτε σκέτα ή μόνο με λίγη σαλάτα, ώστε να μην παρεμποδίζεται η τυροσίνη από ανταγωνιστικά συστατικά άλλων τροφών.


Είναι αφροδισιακά
Αλήθεια! Τα θαλασσινά είναι πλούσια σε αμινοξέα, βιταμίνες Β και ψευδάργυρο, στοιχεία απαραίτητα για την καλή αιμάτωση και τη διαστολή των γεννητικών οργάνων, την ενδογενή παραγωγή νευροδιαβιβαστών και τη σύνθεση διαφόρων ορμονών, όπως η τεστοστερόνη, η έλλειψη των οποίων συσχετίζεται με στυτικές δυσλειτουργίες και μειωμένη ερωτική διάθεση. Επομένως, σε επίπεδο βιοχημείας, η τακτική κατανάλωση θαλασσινών δρα αφροδισιακά, εφόσον αποκαθιστά τυχόν θρεπτικές ελλείψεις. Επιπρόσθετα, σε επίπεδο ψυχολογίας της λίμπιντο, οτιδήποτε χαλαρώνει, «φτιάχνει ατμόσφαιρα» και παραπέμπει σε... περαιτέρω.
Απολαύστε τα βραστά ή ψητά, στο φούρνο ή τη σχάρα.


Τα κατεψυγμένα είναι υποβαθμισμένα
Μύθος! Η κατάψυξη είναι φυσική μέθοδος συντήρησης των τροφίμων, που δεν υποβαθμίζει τα θρεπτικά τους συστατικά. Επομένως, τα κατεψυγμένα θαλασσινά είναι εφάμιλλα των φρέσκων, με την προϋπόθεση ότι έχουν καταψυχθεί άμεσα και σωστά και δεν έχουν αποψυχθεί καθόλου στα ενδιάμεσα στάδια της διακίνησής τους και μέχρι να φτάσει η ώρα να τα προετοιμάσουμε για το μαγείρεμα.
Προτιμάμε νωπά θαλασσινά όταν εμπιστευόμαστε τον ιχθυοπώλη μας και ξέρουμε να τα ξεχωρίζουμε. Όταν δεν είμαστε 100% σίγουροι, επιλέγουμε κατεψυγμένα - όχι «χύμα», αλλά επώνυμα συσκευασμένα!


Μπορεί να προκαλέσουν δηλητηριάσεις
Αλήθεια! Ιδιαίτερα τα οστρακοειδή φιλτράρουν καθημερινά τεράστιες ποσότητες νερού που μπορεί να φέρει χημικές ουσίες, τοξίνες, βακτήρια και ιούς από το θαλάσσιο περιβάλλον. Αυτό μεγιστοποιείται κατά τους θερινούς μήνες, οπότε το καλοκαίρι είναι η εποχή που γενικά η «ψίχα» των θαλασσινών έχει περισσότερες πιθανότητες να είναι μολυσμένη. Όσα οστρακοειδή προέρχονται από ελεγχόμενες «καλλιέργειες» είναι περισσότερο ασφαλή από τα «άγρια».
Η κατανάλωση ωμών ή/και αλλοιωμένων θαλασσινών αυξάνει τον κίνδυνο για τροφικές δηλητηριάσεις. Επομένως, προσέχουμε τι επιλέγουμε και δεν τα τρώμε ποτέ ωμά.


Τελικά, τα τρώμε ή δεν τα τρώμε;
Τα μόνα άτομα που πρέπει να αποφεύγουν τα θαλασσινά, εφόσον υπάρχει η σχετική ιατρική σύσταση, είναι όσα πάσχουν από συγκεκριμένες ασθένειες, όπως ηπατίτιδα, αιμοχρωμάτωση, υπερθυρεοειδισμό, χαμηλή γαστρική οξύτητα ή πολύ υψηλό ουρικό οξύ ή έχουν διαπιστωμένες αλλεργίες σε αυτά. Για όλους τους υπόλοιπους τα αναμενόμενα οφέλη από τη συνετή και με μέτρο κατανάλωσή τους υπερισχύουν των ενδεχόμενων κινδύνων. Η ένταξη στη διατροφή μας βραστών ή ψητών θαλασσινών 1-2 φορές εβδομαδιαίως συμβάλλει στο «χτίσιμο» ενός ποιοτικότερου διαιτολογίου, που ενισχύει τον οργανισμό και προάγει την υγεία.

Πηγή: womenonly