Νόμπελ στην έρευνα για τη γήρανση και τον καρκίνο

Σε τρεις Αμερικανούς ερευνητές απονέμεται το φετινό Νόμπελ ιατρικής και φυσιολογίας, για την ανακάλυψη ενός μηχανισμού που προστατεύει τα χρωμοσώματα κατά τη διαίρεσή τους - ένα εύρημα που ρίχνει φως στη διαδικασία της γήρανσης και μπορεί να βοηθήσει στην καταπολέμηση του καρκίνου.

Όπως ανακοίνωσε το σουηδικό Ινστιτούτο Karolinska, οι Elizabeth Blackburn, Carol Greider και Jack Szostak μοιράζονται το βραβείο των 10 εκατομμυρίων σουηδικών κορωνών (1,42 εκ. δολαρίων).
Η εργασία τους αποκάλυψε πώς προστατεύονται τα χρωμοσώματα από τη διάσπαση στη διάρκεια της αντιγραφής τους και βοήθησε να κατανοήσουμε καλύτερα την ανθρώπινη γήρανση, τον καρκίνο και τα βλαστοκύτταρα.
Η απάντηση βρίσκεται στα άκρα των χρωμοσωμάτων, τα τελομερή, και σε ένα ένζυμο που τα σχηματίζει, την τελομεράση.
Τα 46 χρωμοσώματα περιέχουν το γονιδίωμά μας, γραμμένο σε κώδικα DNA. Όταν ένα κύτταρο πρόκειται να διαιρεθεί, τα μόρια DNA, τα οποία έχουν τη μορφή δύο αλυσίδων, αντιγράφονται (διπλασιάζονται), έτσι ώστε μετά τη διαίρεση του κυττάρου, τα δύο νέα κύτταρα να εξακολουθούν να έχουν 46 χρωμοσώματα το καθένα.
Στη μία από τις δύο αλυσίδες DNA, το ένα άκρο της αλυσίδας δεν μπορεί να αντιγραφεί. Έτσι, αν δεν υπήρχε κάποιος προστατευτικός μηχανισμός, τα χρωμοσώματα θα «κόνταιναν» μετά από κάθε κυτταρική διαίρεση - κάτι το οποίο δεν συμβαίνει. Αν τα τελομερή κόβονταν συνέχεια, τα κύτταρα θα γερνούσαν πολύ γρήγορα.

Αντιστρόφως, αν το μήκος των τελομερών διατηρούνταν επ' άπειρον, το κύτταρο θα είχε αιώνια ζωή. Αυτό είναι κάτι που συμβαίνει στην περίπτωση των καρκινικών κυττάρων, τα οποία πολλαπλασιάζονται ανεξέλεγκτα.
Οι φετινοί νικητές έλυσαν αυτό το αίνιγμα, όταν ανακάλυψαν πώς λειτουργούν τα τελομερή και βρήκαν το ένζυμο που τα αντιγράφει.
Η Elizabeth Blackburn, από το University of California, και ο Jack Szostak, από την Ιατρική Σχολή του Harvard, ανακάλυψαν ότι τα τελομερή διαθέτουν μια μοναδική αλληλουχία DNA, η οποία προστατεύει τα χρωμοσώματα από τη διάσπαση.
Μαζί με την Carol Greider από το Johns Hopkins University, τότε τελειόφοιτη, η Elizabeth Blackburn άρχισε να μελετά τη δομή των τελομερών. Οι δυο ερευνήτριες ανακάλυψαν την τελομεράση, το ένζυμο που επιτρέπει στις πολυμεράσες του DNA να αντιγράφουν ολόκληρο το μήκος του χρωμοσώματος, χωρίς να χάνουν το τελικό τμήμα.

Η έρευνά τους οδήγησε άλλους να εξετάσουν νέους τρόπους για τη θεραπεία του καρκίνου, καθώς αναπτύχθηκαν ελπίδες ότι ο καρκίνος μπορεί να καταπολεμηθεί με την απομάκρυνση της τελομεράσης. Αρκετές μελέτες βρίσκονται σήμερα σε εξέλιξη, στις οποίες συμπεριλαμβάνονται κλινικές μελέτες που αξιολογούν εμβόλια τα οποία δρουν κατά των κυττάρων που εμφανίζουν αυξημένη δραστηριότητα τελομεράσης.

Πηγή:
BBC news
Reuters

Κεφίρ: Ελιξήριο Ζωής

Το κεφίρ είναι ένα παραδοσιακό προβιοτικό γαλακτοκομικό προϊόν που χρησιμοποιείται εδώ και αιώνες στον Καύκασο και έχει συνδεθεί με την εκπληκτική μακροζωία των φυλών που ζουν εκεί.

Κατά καιρούς έχουν γίνει πολλές έρευνες και μελέτες σχετικά με τις ευεργετικές επιδράσεις του κεφίρ στην ανθρώπινη υγεία, που τεκμηριώνουν τις αντιμικροβιακές ιδιότητες έναντι μεγάλης γκάμας βακτηρίων μεταξύ αυτών και της σαλμονέλας.  Το γεγονός ότι πολλές σύγχρονες παθήσεις φαίνεται να πυροδοτούνται από βακτήρια είναι ένας ακόμα σημαντικός λόγος να συμπεριλάβουμε το κεφίρ στο καθημερινό μας διαιτολόγιο. Επίσης ο γαλακτοβάκιλλος L.casei. του kefir έχει εκπληκτική αντοχή στις γαστρικές εκκρίσεις, καταφέρνοντας έτσι να φθάσει σχεδόν ανεπηρέαστος σε μεγάλες συγκεντρώσεις στο έντερο, όπου και συμβάλλει στην αποίκηση και στη διατήρηση της επιθυμητής σύνθεσης της μικροχλωρίδας. Ακόμη, αναστέλλει τη δράση παθογόνων βακτηρίων και προάγει την άμυνα του οργανισμού ενάντια σε λοιμώξεις του εντερικού σωλήνα.

Πέρα από τις επιστημονικές έρευνες το κεφίρ φημολογείται πως θεραπεύει πολλές παθήσεις όπως: Αναιμία, άσθμα και βρογχίτιδα, μεταβολικές διαταραχές, αθηροσκλήρωση, αλλεργικές παθήσεις φυματίωση, ανώμαλη αύξηση των κυττάρων, υψηλά επίπεδα χοληστερόλης , την υπέρταση κ.α

Η θρεπτική αξία είναι υψηλή και αφομοιώνεται εύκολα από τον οργανισμό. Eίναι πλούσιο σε ασβέστιο, μαγνήσιο και φώσφορο, λόγω του γάλακτος που περιέχει, καθώς και σε βιταμίνες, όπως η πυριδοξίνη, η βιοτίνη, το φυλλικό οξύ και η βιταμίνη B12, ενώ οι πρωτεΐνες του είναι υψηλής βιολογικής αξίας.

Είναι εξαιρετική τροφή για όσους ασχολούνται με τον αθλητισμό και τα σπορ, για έγκυες γυναίκες ή γυναίκες που θηλάζουν, για άτομα τρίτης ηλικίας και για όσους έχουν προβλήματα με το ανοσοποιητικό σύστημα

Παράγεται από οποιονδήποτε τύπο γάλακτος στο οποίο έχει προστεθεί για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα καλλιέργεια από νωπούς σπόρους κεφίρ, προκαλώντας ζύμωση. Οι σπόροι (ή αλλιώς «κόκκοι») του κεφίρ, που οπτικά δίνουν την εντύπωση σφουγγαριού ή μικρών συστάδων κουνουπιδιού, αποτελούνται από μια μάζα οξυγαλακτικών βακτηριδίων φιλικών για τον ανθρώπινο οργανισμό ζύμης και ενός μοναδικού υδατοδιαλυτού πολυσακχαρίτη που ονομάζεται kefiran. Μπορείτε να το προμηθευτείτε είτε έτοιμο φτιαγμένο από κάποια καταστήματα υγιεινής διατροφής είτε να προμηθευτείτε τους σπόρους και να το φτιάχνετε μόνοι σας στο σπίτι.

Οδηγίες για παρασκευή κεφίρ στο σπίτι

• Βάλτε 50 γραμμάρια κόκκους κεφίρ σε ένα γυάλινο βάζο.
• Προσθέστε 1/2 λίτρο γάλα της προτίμησής σας και κλείστε καλά το καπάκι.
• Αφήστε το σε θερμοκρασία δωματίου 24 ώρες.  Αν το θέλετε ποιο αραιό αφήστε το 12 ώρες. Όσο πιο πολύ το άφήνετε τόσο πιο πηχτό και όξινη η γεύση θα γίνεται. Γενικά μην το αφήνεται πάνω από τρεις μέρες και λιγότερο από 12 ώρες.  Φροντίστε επίσης να είναι μακριά απο το άμεσο ηλιακό φώς.
• Περάστε το από πλαστικό σουρωτήρι (όχι μεταλλικό).  Αυτό που θα περάσει είναι το πόσιμο κεφίρ, ότι μείνει στο σουρωτήρι είναι οι δραστικοί κόκκοι τους οποίους θα ξαναχρησιμοποιήσετε για την επόμενη καλλιέργεια.
• Ξεβγάλτε καλά το βάζο, και τους κόκκους όπως είναι μέσα στο πλαστικό σουρωτήρι, με φρέσκο γάλα ή με κρύο νερό προσέχοντας να στραγγίσει καλά και επαναλαμβάνετε την ίδια διαδικασία παρασκευής από την αρχή.

Με την συνεχή καλλιέργεια ο αριθμός των κόκκων πολλαπλασιάζετε και, η τους αφήνετε και με την ίδια ποσότητα γάλατος θα γίνει πιο πυκνό η το απομακρύνεται. Δείτε στο παρακάτω βίντεο με πολύ απλό τρόπο την διαδικασία καλλιέργειας κεφίρ.

Γιατροσόφια (Β)

ΒΗΧΑΣ

Aν υποφέρετε από κρίσεις ξερού ή παραγωγικού βήχα, μπορείτε να φτιάξετε ένα αποτελεσματικό γιατροσόφι με φρέσκα κρεμμυδάκια. Bάλτε στον αποχυμωτή ή στο μπλέντερ 5 χοντρά φρέσκα κρεμμυδάκια, σουρώστε τα και πιείτε μικρές γουλιές από το χυμό πολλές φορές μέσα στη μέρα. O χυμός αυτός δρα ως ένα αποτελεσματικό αποχρεμπτικό, ενώ ταυτόχρονα έχει ισχυρή αντιφλεγμονώδη δράση.

Ή

Μια κρίση βήχα και το ενοχλητικό γαργάλημα στο λαιμό μπορούν να αντιμετωπιστούν με ένα φυσικό σιρόπι που θα φτιάξετε στο σπίτι.
Βάλτε ένα λεμόνι με τη φλούδα του σε ένα κατσαρολάκι με λίγο νερό και αφήστε το να βράσει για 5 λεπτά περίπου. Στη συνέχεια, βγάλτε το, κόψτε το στη μέση και στύψτε το. Όσο είναι ακόμα ζεστό, διαλύστε στο χυμό του 3 κουταλιές μέλι, ανακατέψτε καλά και πιείτε το σε δύο δόσεις μέσα στην ημέρα. Το μέλι δρα ως μαλακτικό στο λαιμό και έτσι μαλακώνει το βήχα. O χυμός λεμονιού έχει αντισηπτικές και αντιβακτηριδιακές ιδιότητες. O συνδυασμός και των δύο δημιουργεί ένα φυσικό, ήπιο αντιμικροβιακό διάλυμα, που θα ανακουφίσει το λαιμό σας.

Ή

Aν υποφέρετε από έναν ενοχλητικό βήχα, μπορείτε να φτιάξετε ένα αποτελεσματικό μαλακτικό για το λαιμό που θα σας ανακουφίσει. Kόψτε σε ροδέλες 3 πράσα και βάλτε τα να βράσουν καλά με λίγο νερό. Όταν μαλακώσουν, σουρώστε τα και αναμείξτε τα καλά με 2 κουταλιές μέλι μέχρι να σχηματιστεί μια πάστα. Kάθε φορά που σας πιάνει κρίση βήχα, πίνετε μία κουταλιά από αυτό το φάρμακο. Tο πράσο ανήκει στην ίδια οικογένεια με το σκόρδο και το κρεμμύδι και διαθέτει, όπως κι αυτά, πλούσιες θεραπευτικές ιδιότητες, χωρίς όμως να έχει τόσο έντονη γεύση και μυρωδιά. Tο μέλι, γνωστό για τις αντιβιοτικές, μαλακτικές και αντισηπτικές του ιδιότητες υπάρχει σε πολλά αντιβηχικά γιατροσόφια.


ΒΡΑΧΝΑΔΑ

Aν ξυπνήσετε κάποιο πρωί με έντονη βραχνάδα, βάλτε δύο μήλα να βράσουν για αρκετή ώρα σε λίγο νερό, λιώστε τα, περάστε τον πολτό από ένα τουλουπάνι και φυλάξτε το ζουμί. Προσθέστε ζάχαρη και κάντε γαργάρες όσο περισσότερες φορές την ημέρα μπορείτε.

Ακόμα το τσάι γλυκάνισο καταπραΰνει πολύ το λαιμό και μαλακώνει της χορδές της φωνής έτσι βοηθά στο να φεύγει η βραχνάδα γρήγορα.


ΒΡΟΓΧΊΤΙΔΑ

Για να καλμάρετε τον ενοχλητικό ξερόβηχα που προκαλεί η χρόνια βρογχίτιδα, μπορείτε να φτιάξετε ένα αποτελεσματικό σιρόπι από υλικά που θα βρείτε στην κουζίνα σας. Ψιλοκόψτε ένα ξερό κρεμμύδι και δύο φύλλα άσπρου λάχανου, ανακατέψτε τα, πασπαλίστε τα με σκούρα ζάχαρη και αφήστε τα να μείνουν για 48 ώρες. Aν πίνετε 1-2 κουταλιές από το σιρόπι που φτιάξατε 3-4 φορές την ημέρα, ο βήχας σας θα υποχωρήσει.

Ή

Aν υποφέρετε από βρογχίτιδα, ρίξτε δύο σκελίδες σκόρδο σε ένα φλιτζάνι κρύο γάλα και αφού πάρει βράση, αφήστε το για 10 λεπτά σε χαμηλή φωτιά. Πιείτε το γάλα όσο είναι ακόμα ζεστό. Tο σκόρδο έχει πολλά να προσφέρει στο αναπνευστικό σύστημα. Tο αιθέριο έλαιό του έχει αποχρεμπτικές και αντισηπτικές ιδιότητες, ενώ οι θειικές ενώσεις που περιέχει επενεργούν απολυμαντικά στα πνευμόνια.

ΠΡΟΣΟΧΗ: ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΝΟΧΛΟΥΝ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΑΛΛΟ ΠΙΘΑΝΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΛΛΕΡΓΙΕΣ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΑΥΤΑ.

Ηλεκτρολύτες vs Αφυδάτωση

 Η αφυδάτωση που προκαλείται από διάρροια είναι η µεγαλύτερη αιτία θανάτου παιδιών στη σύγχρονη κοινωνία ενώ η ίδια η διάρροια ενοχοποιείται για απώλεια θρέψης και φτωχή σωµατική ανάπτυξη!

Γενικά
Οι ηλεκτρολύτες είναι στοιχεία που βρίσκονται στο σώµα και σε υγρά του και φέρουν ηλεκτρικό φορτίο. Η διατήρηση της ισορροπίας τους στον ανθρώπινο οργανισµό είναι σηµαντική, αφού ρυθµίζουν την κατανοµή νερού στο σώµα, επηρεάζουν το pH του αίµατος και συµβάλλουν στη νευροµυϊκή διέγερση.

Η αφυδάτωση

Όταν ο οργανισµός χάνει σωµατικά υγρά και / ή ηλεκτρολύτες αφυδατώνεται.

Η απώλεια υγρών από το σώµα µπορεί να γίνει:
• κατά την ούρηση
• κατά τον εµετό ή τη διάρροια
• στην εφίδρωση
• µετά από έντονη σωµατική άσκηση (άθληση)
• µετά από χρήση διουρητικών φαρµάκων
• σε υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ.

'Aτοµα που αφυδατώνονται εύκολα είναι:
• τα µωρά ηλικίας µικρότερης του 1 έτους
• οι ηλικιωµένοι
• οποιοσδήποτε έχει πυρετό
• όσοι ζουν σε πολύ θερµά κλίµατα.

Η αφυδάτωση που προκαλείται από διάρροια είναι η µεγαλύτερη αιτία θανάτου παιδιών στη σύγχρονη κοινωνία ενώ η ίδια η διάρροια ενοχοποιείται για απώλεια θρέψης και φτωχή σωµατική ανάπτυξη.
Φέτος περίπου 2,2 εκατ. παιδιά θα πεθάνουν από αφυδάτωση που οφείλεται σε διάρροια.
Το σύµπτωµα

Η αφυδάτωση χαρακτηρίζεται ως ήπια, µέτρια ή σοβαρή ανάλογα µε την ποσότητα απώλειας ή µη αντικατάστασης του σωµατικού υγρού.

Τα συµπτώµατα της αφυδάτωσης στους ενήλικες περιλαµβάνουν:
• ξηροστοµία
• ξηρά ή σκασµένα χείλη
• στεγνά µάτια
• ξηρό δέρµα µε έλλειψη ελαστικότητας
• κύκλους γύρω από τα µάτια
• πονοκέφαλους
• ζάλη ή κόπωση
• σύγχυση και ευερεθιστότητα
• απώλεια όρεξης
• αίσθηµα «άδειου στοµάχου» ή πόνο στο υπογάστριο
• ελάχιστα ούρα
• συµπυκνωµένα, σκοτεινόχρωµα ούρα έντονης οσµής.

Σε περίπτωση αφυδάτωσης, η υπερκατανάλωση ύδατος µπορεί να επιδεινώσει το πρόβληµα, αφού θα αραιώσει περισσότερο τα άλατα, τα µέταλλα και τα σάκχαρα στο σώµα. Σκευάσµατα που περιέχουν συνδυασµό αλάτων και γλυκόζης βοηθούν στην αντικατάσταση αυτών των συστατικών.

Τα συµπτώµατα της αφυδάτωσης στα παιδιά είναι:
• ξηροστοµία
• κλάµα χωρίς δάκρυα (βρέφη)
• υπνηλία

και σε σοβαρού βαθµού αφυδάτωση επιπλέον:
• κρύα πόδια και χέρια
• ταχύπνοια
• σύγχυση
• µυϊκές κράµπες
• καθόλου ούρα για αρκετές ώρες.

Πρόληψη

Η αφυδάτωση µπορεί να προληφθεί µε την κατανάλωση αρκετής ποσότητας νερού. Η συνήθης πρόταση είναι 1-2 λίτρα την ηµέρα, δηλαδή 6-8 ποτήρια. Εκτός από το νερό προτείνεται το ηµιαποβουτυρωµένο γάλα και ο αραιωµένος χυµός φρούτων. Στην περίπτωση που το άτοµο είναι δραστήριο, ή ο καιρός είναι ιδιαίτερα ζεστός, προτείνεται η κατανάλωση µεγαλύτερης ποσότητας υγρών.

Όταν το άτοµο αθλείται πρέπει να λαµβάνεται 1 λίτρο νερού επιπλέον της ηµερήσιας ποσότητας για κάθε ώρα άσκησης. Πρέπει πάντοτε να εξασφαλίζεται η αναπλήρωση των χαµένων υγρών µε τη λήψη σωστής ποσότητας ύδατος.

Σε σπάνιες περιπτώσεις υπάρχει πιθανότητα υπερβολικής ενυδάτωσης µε αποτέλεσµα υπονατριαιµία, δηλαδή µειωµένη ποσότητα νατρίου στο αίµα, και αυτό συµβαίνει όταν καταναλώνεται µεγάλη ποσότητα ύδατος σε πολύ µικρό χρονικό διάστηµα. Η κατάσταση αυτή συχνά επηρεάζει την αντοχή των αθλητών ενώ τα τυπικά συµπτώµατα περιλαµβάνουν ναυτία, εµετό και πονοκέφαλο.

Το προϊόν

Το διάλυµα δεξτρόζης µε ηλεκτρολύτες για χορήγηση από το στόµα προσφέρει τα απαραίτητα συστατικά για τη διατήρηση της φυσιολογικής νεφρικής λειτουργίας, της οξεοβασικής ισορροπίας και του όγκου του πλάσµατος. Επίσης προλαµβάνει την αφυδάτωση και ενισχύει την ενυδάτωση του οργανισµού.

Η χορήγηση των ηλεκτρολυτών βοηθά στην αποκατάσταση των χαµένων ποσοτήτων τους από τον οργανισµό και στην επαναφορά της οξεοβασικής ισορροπίας ενώ η δεξτρόζη διευκολύνει την απορρόφηση των ιόντων νατρίου και του νερού από το έντερο.

Το µείγµα ηλεκτρολυτών, νερού και δεξτρόζης χορηγείται σε κάθε περίπτωση ανάγκης αποκατάστασης ή και συντήρησης υγρών και ηλεκτρολυτών όπως:
• ελαφρά περιστατικά διάρροιας βρεφών και µικρών παιδιών
• περιστατικά γαστρεντερικών διαταραχών που συνοδεύονται από διάρροιες και εµετούς
• υπερβολική απώλεια υγρών και ηλεκτρολυτών σε µικρό χρονικό διάστηµα, π.χ. έντονη άθληση σε υψηλές θερµοκρασίες, κ.ά.

Η χρήση του διαλύµατος αντενδείκνυται σε:
• περιπτώσεις σοβαρής συνεχούς διάρροιας όπου απαιτείται πλέον παρεντερική χορήγηση υγρών
• ασθενείς µε βαριά νεφρική ανεπάρκεια (ολιγουρία, ανουρία)
• απόφραξη ή διάτρηση του εντέρου
• καταστάσεις υπερκαλιαιµίας οποιασδήποτε αιτιολογίας (διαβητική οξέωση, αιµολυτικές κρίσεις κτλ.).

Δοσολογία
Η δοσολογία εξατοµικεύεται ανάλογα µε τις ανάγκες του ασθενή.

Με πιο τρόπο λειτουργούν οι ηλεκτρολύτες στο σώμα μας;

Νάτριο: Βοηθά στη διατήρηση της ισορροπίας των υγρών στα κύτταρα και στην μεταφορά νευρικών ερεθισμάτων. Η έλλειψή του μπορεί να προκαλέσει μυικές κράμπες, νοητική απάθεια και απώλεια όρεξης. Σε υπερβολικές ποσότητες αυξάνει την πίεση και την κατακράτηση υγρών.
Ημερήσια δόση: Η ημερήσια λήψη νατρίου κυμαίνεται από 1100 έως 3300 mg. Σπάνια παρατηρείται έλλειψη του στον οργανισμό, αφού υπερκαλύπτεται από την διατροφή.
Πηγές φυσικού καλίου: Αλάτι, τυρί γραβιέρα, φύκια, θαλασσινά, αλατισμένο βούτυρο, ελιές αλατισμένες, τυρί φέτα, σαρδέλες παστές, ρύζι, δημητριακά. 

Κάλιο: Βοηθά στη δημιουργίας της πρωτεΐνης, στη διατήρηση της ισορροπίας των υγρών και ηλεκτρολυτών και στη συνοχή των κυττάρων. Η έλλειψή του δημιουργεί μυϊκή αδυναμία, παράλυση ακόμη και θάνατο.
Ημερήσια δόση: Η ημερήσια δόση του καλίου κυμαίνεται από 2000 έως 2500 mg.
Πηγές φυσικού καλίου: Γάλα, κρέατα, πουλερικά, ψωμί ολικής αλέσεως, φακές, μπανάνες, ξηροί καρποί, τόνος, δημητριακά, φρούτα, φύκια, σόγια, θαλασσινό αλάτι, μαϊντανός, ηλιόσποροι, σταφίδες, κουνουπίδι, σέλινο, παντζάρια, καρότα, ψάρια. 

Ασβέστιο: Είναι το βασικό μέταλλο για τα οστά και τα δόντια. Βοηθά επίσης στη δημιουργία μυικών συσπάσεων, στην θρόμβωση του αίματος, στη πίεση, ενώ βοηθάει στην υποστήριξη του ανοσοποιητικού συστήματος. Η έλλειψή του δημιουργεί οστεοπόρωση, ενώ σε μεγάλες ποσότητες απλώς το αποβάλει ο οργανισμός μας, χωρίς παρενέργειες.
Ημερήσια δόση: Η ημερήσια λήψη μαγνησίου κυμαίνεται από 350 έως 400 mg.
Πηγές φυσικού μαγνησίου: Γαλακτοκομικά προϊόντα, κόκκινα κρέατα, ξηροί καρποί, δημητριακά, λεμόνι, μήλο, σόγια, πράσινα λαχανικά, φακές, σοκολάτα. 

Μαγνήσιο: Βοηθά στη δημιουργία της πρωτεΐνης, στις μυικές συσπάσεις, ενώ ισχυροποιεί τα οστά. Η έλλειψή του προκαλεί αδυναμία, έλλειψη συγκέντρωσης ακόμη και σπασμούς. Σε υπερβολικές ποσότητες (όπως όταν λαμβάνουμε καθαρτικά), δημιουργεί νεφρική ανεπάρκεια, έλλειψή μυικού συντονισμού, ενώ μπορεί να οδηγήσει και στο θάνατο.
Ημερήσια δόση: Η ημερήσια λήψη μαγνησίου κυμαίνεται από 350 έως 400 mg.
Πηγές φυσικού μαγνησίου: Γαλακτοκομικά προϊόντα, κόκκινα κρέατα, ξηροί καρποί, δημητριακά, λεμόνι, μήλο, σόγια, πράσινα λαχανικά, φακές, σοκολάτα.

Φωσφρικό άλας: Αυξάνει την ικανότητα του αίματος να μεταφέρει οξυγόνο στα κύτταρα. Σε υπερβολικές ποσότητες δημιουργεί απώλεια ασβεστίου από τα οστά.

Χλωρίδιο: Είναι αναγκαίο για τη σωστή χώνεψη. Η έλλειψή του δημιουργεί μυικές κράμπες.

Ανθρακικό υδρογόνο: Βασικό συστατικό για την ισορροπία οξέων και βάσεων του σώματος. Βοηθάει στην εξουδετέρωση των στομαχικών οξέων.

Τι σημαίνουν όλ' αυτά; Ότι το σώμα μας είναι μια καταπληκτικά αυτόματα ρυθμιζόμενη μηχανή και καταφέρνει να χρησιμοποιεί πολύ καλά τους ηλεκτρολύτες για να διασφαλίζει την ισορροπία των υγρών.
Έτσι λοιπόν πρέπει να πίνουμε πολύ νερό και γενικά υγρά, έτσι ώστε να ενυδατώνουμε σωστά το σώμα μας, όταν ειδικά το επιβαρύνουμε επιπλέον με τη προπόνηση και την άσκηση γενικότερα.

από την Βασιλική Μανωλοπούλου, Φαρμακοποιό 

5 ερωτήσεις για την ενυδάτωση

 

Όλοι γνωρίζουμε πως η αποφυγή της αφυδάτωσης και των δεινών της αποτελεί προτεραιότητα στη διατροφική υποστήριξη των αθλητών. Γνωρίζουμε καλά πως ακόμα και αν δεν κάνεις πρωταθλητισμό η πρόσληψη υγρών είναι απαραίτητα ακόμα και αν η θερμοκρασία δεν είναι ιδιαίτερα υψηλή. Ας αφήσουμε όμως τα γενικά θέματα και ας πιάσουμε κάποια πιο ειδικά που απασχολούν και τους πιο ψαγμένους αναγνώστες μας.

Νερό ή αθλητικό ποτό

Κατά τη διάρκεια του αγώνα ή της προπόνησης χρειάζομαι νερό ή αθλητικό ποτό;

Η απάντηση είναι απλή, όταν η προπόνηση ή ο αγώνας διαρκεί μέχρι μια ώρα τότε το νερό είναι αρκετό. Τα αθλητικά ποτά δεν είναι τίποτε άλλο από νερό με ηλεκτρολύτες (κυρίως νάτριο και κάλιο) και υδατάνθρακες. Οι μεν ηλεκτρολύτες είναι απαραίτητοι και θα πρέπει να αντικαθίστανται γιατί έχουμε σημαντικές απώλειες κατά τη διάρκεια της προπόνησης, ιδιαίτερα τώρα το καλοκαίρι, αλλά από την άλλη πλευρά για να δημιουργηθούν σημαντικές απώλειες χρειάζονται αρκετές ώρες προπόνησης. Έτσι λοιπόν δεν είναι απαραίτητη η προσθήκη ηλεκτρολυτών αν η άσκηση διαρκεί κάτω από μια ώρα. Η σημαντικότερη διαταραχή ηλεκτρολυτών που ονομάζεται υπονατριαιμία δεν εμφανίζεται ποτέ σε αγωνίσματα που διαρκούν κάτω από τρεις ώρες. Όσον αφορά τους υδατάνθρακες, είναι φανερό ότι η μείωσή τους μειώνει την αθλητική απόδοση και φέρνει πιο σύντομα την εξάντληση. Επίσης όμως η εξάντληση των υδατανθράκων δεν μπορεί να εμφανιστεί πριν από μιας ώρας προπόνηση ή αγώνα. Οι μόνες περιπτώσεις που το αθλητικό ποτό είναι προτιμότερο από το νερό για διάρκεια άσκησης κάτω της μιας ώρας είναι όταν: α) ξεκινάς την προπόνηση ή τον αγώνα με χαμηλά επίπεδα ηλεκτρολυτών ή μυϊκού γλυκογόνου λόγω προηγούμενης έντονης προπόνησης και β) όταν μέσα στην ίδια ημέρα έχεις και δεύτερη προπόνηση έτσι ώστε θέλεις να είσαι όσο το δυνατόν πιο έτοιμος για την επόμενη.

Γλυκερόλη

Τι είναι η γλυκερόλη και πώς μπορεί να βοηθήσει την απόδοση;

Η γλυκερόλη είναι μια φυσική ουσία που αποτελείται από τρία άτομα άνθρακα και είναι το βασικό συστατικό των τριγλυκεριδίων, τη βασική μορφή αποθήκευσης λιπιδίων στον οργανισμό. Ένα λοιπόν τριγλυκερίδιο αποτελείται από ένα μόριο γλυκερόλης και τρία ελεύθερα λιπαρά οξέα. Αυτή λοιπόν η γλυκερόλη έχει την ικανότητα να αυξάνει την κατακράτηση των υγρών του σώματος όταν καταναλώνεται δια στόματος σε ιδιαίτερα υψηλές ποσότητες (περίπου ένα γραμμάριο γλυκερόλης ανά κιλό σωματικού βάρους). Η ιδέα λοιπό είναι ότι η γλυκερόλη μπορεί να βοηθήσει στην παροδική αποθήκευση υγρών από το σώμα (υπερυδάτωση) έτσι ώστε σε έναν αγώνα δρόμου στη ζέστη θα καθυστερήσει να εμφανιστεί η αφυδάτωση. Αν λοιπόν ένας δρομέας που βρίσκεται σε καλά επίπεδα υδάτωσης καταναλώσει γλυκερόλη και αρκετά υγρά τότε θα προκαλέσει υπερυδάτωση στον οργανισμό του δίνοντάς του ένα προβάδισμα στο κομμάτι των αποθηκών ύδατος στο σώμα. Την τελευταία εικοσαετία έχουν γίνει αρκετές μελέτες που η πλειονότητά τους δείχνει πως η γλυκερόλη αποτελεί έναν αποτελεσματικό και νόμιμο τρόπο αύξησης της αθλητικής απόδοσης. Τη μέθοδο αυτή την χρησιμοποιούν εδώ και αρκετά χρόνια οι αθλητές αντοχής της Εθνικής ομάδας τόσο των Ηνωμένων Πολιτειών και της Αυστραλίας. Προσοχή μόνο, γιατί σε κάποια άτομα εμφανίζονται γαστρεντερικές διαταραχές ενώ σε κάποιους άλλους πονοκέφαλος. Έτσι λοιπόν όπως κάνετε και με τα παπούτσια σας, θα πρέπει να τα δοκιμάσετε σε μια προπόνηση και όχι απευθείας στον αγώνα.

Ηλεκτρολύτες

Χρειάζομαι συμπλήρωμα ηλεκτρολυτών ή είμαι εντάξει με το φαγητό;

Οι ηλεκτρολύτες είναι απαραίτητο κομμάτι της καθημερινής διατροφής και ιδιαίτερα το καλοκαίρι. Με την έντονη προπόνηση και τις υψηλές θερμοκρασίες η εφίδρωση πολλές φορές ξεπερνά το 1-1,5 λίτρα ιδρώτα την ώρα. Ο ιδρώτας όμως δεν είναι μόνο νερό μιας και μαζί του χάνονται σημαντικές ποσότητες ηλεκτρολυτών. Σε ένα καθημερινό διαιτολόγιο θα πρέπει να είναι πλούσιο σε ηλεκτρολύτες και κυρίως σε νάτριο, κάλιο και μαγνήσιο. Έτσι λοιπόν το καλοκαίρι αλατίζουμε καλύτερα το φαγητό μας για νάτριο, τρώμε περισσότερα πορτοκάλια και μπανάνες για κάλιο, ενώ τα γεύματά μας πρέπει να είναι πλούσια σε πράσινα φυλλώδη λαχανικά και ξηρούς καρπούς για μαγνήσιο. Επειδή η ανισορροπία ηλεκτρολυτών προκαλεί μυϊκές κράμπες, αν έχετε τέτοιο θέμα, θα πρέπει να αυξήσετε την πρόσληψη ηλεκτρολυτών. Σε ε αγωνίσματα που διαρκούν πολλές ώρες όπως μαραθώνιοι, υπερμαραθώνιοι και ironman τότε μπορείτε να προσλαμβάνετε ηλεκτρολύτες σε κάψουλες κατά τη διάρκεια της άσκησης. Μια τέτοια εταιρία είναι η Salt Stick (www.FitSN.com) που έχει επινοήσει και μια πολύ έξυπνη συσκευή για να μεταφέρεις μαζί σου τις κάψουλες ηλεκτρολυτών και όχι μόνο.

Ενεργειακά gel ή αθλητικό ποτό;

Τα ενεργειακά gel παρέχουν κυρίως συμπυκνωμένους υδατάνθρακες για απρόσκοπτη παροχή ενέργειας, ενώ ένα αθλητικό ποτό εκτός από τους υδατάνθρακες παρέχει τόσο ενέργεια όσο και σημαντική ποσότητα ηλεκτρολυτών. Κάποια ενεργειακά gel βέβαια παρέχουν και μικρή ποσότητα ηλεκτρολυτών ενώ κάποια άλλα όχι. Για παράδειγμα τα gel της GU παρέχουν περίπου 50 mg νατρίου ανά φακελάκι ενώ ένα μπουκαλάκι (500 ml) αθλητικό ποτό Gatorade παρέχει περίπου 520 mg νατρίου. Επομένως το καλοκαίρι και όταν η προπόνηση διαρκεί πάνω από 1 ώρα καλό θα ήταν να έχετε μαζί σας εκτός από τα gel και αθλητικό ποτό.

Αποκατάσταση

Μετά την άσκηση φαγητό ή συμπλήρωμα για να ανακάμψω γρήγορα;

Μετά την άσκηση θα πρέπει να καταναλώσουμε άμεσα φαγητό ώστε ο οργανισμός μας να ξεκινήσει να γεμίζει πάλι τις αποθήκες ενέργειας. Έτσι χρειαζόμαστε σημαντική ποσότητα υδατανθράκων για αναπλήρωση μυϊκού γλυκογόνου, πρωτεΐνες για την αποκατάσταση των μικροβλαβών που προκαλούνται ως αποτέλεσμα της προπόνησης και αντιοξειδωτικά στοιχεία για την εξισορρόπηση του οξειδωτικού στρες που προκαλείται από την έντονη προπόνηση. Αν όμως η προπόνηση είναι ιδιαίτερα έντονη και ιδιαίτερα αν υπάρχουν διπλές προπονήσεις μέσα στην ίδια ημέρα, μπορούν να χρησιμοποιηθούν και προϊόντα αθλητικής διατροφής που είναι ειδικά σχεδιασμένα για την αποκατάσταση. Αυτά θα πρέπει να έχουν 20 γραμμάρια πρωτεΐνης και 20-60 γραμμάρια υδατανθράκων μαζί με αντιοξειδωτικά στοιχεία.

Σταύρος Α. Κάβουρας, PhD, FACSM
Επίκουρος Καθηγητής
Εργοφυσιολογίας & Διατροφής Αθλητών

Cell Phones and Cancer Risk - Questions and Answers

1. Why is there concern that cell phones may cause cancer or other health problems?
   There are three main reasons why people are concerned that cell phones (also known as "wireless" or "mobile" telephones) may cause certain types of cancer or other health problems:
   
   
   • Cell phones emit radiofrequency (RF) energy (radio waves), which is a form of radiation that has been under study for many years for its effects on the human body (1).
     
   • Cell phone use began in Europe in the 1980s but did not come into widespread use in the United States until the 1990s. The technology is constantly evolving. The recent Interphone study is one of the few large studies of the effects of RF energy from cell phones on the human body.
     
   • The number of cell phone users has increased rapidly. As of 2009, there were more than 285 million subscribers to cell phone service in the United States, according to the Cellular Telecommunications and Internet Association. This is an increase from 110 million users in 2000 and 208 million users in 2005.
   For these reasons, it is important to learn whether RF energy from cell phones affects human health.
2. What is RF energy and how can it affect the body?
   RF energy is a form of electromagnetic radiation.
   
   Electromagnetic radiation can be divided into two types: Ionizing (high-frequency) and non-ionizing (low-frequency) (2). RF energy is a type of non-ionizing electromagnetic radiation. Ionizing radiation, such as that produced by x-ray machines, can pose a cancer risk. There is currently no conclusive evidence that non-ionizing radiation emitted by cell phones is associated with cancer risk (2).
   
   Studies suggest that the amount of RF energy produced by cell phones is too low to cause significant tissue heating or an increase in body temperature. However, more research is needed to determine what effects, if any, low-level non-ionizing RF energy has on the body and whether it poses a health danger (2).
3. How is a cell phone user exposed to RF energy?
   A cell phone's main source of RF energy is produced through its antenna. The antenna of newer hand-held cell phones is in the handset, which is typically held against the side of the head when the telephone is in use. The closer the antenna is to the head, the greater a person's expected exposure to RF energy. The amount of RF energy absorbed by a person decreases significantly with increasing distance between the antenna and the user. The intensity of RF energy emitted by a cell phone depends on the level of the signal (1).
   
   When a call is placed from a cell phone, a signal is sent from the antenna of the phone to the nearest base station antenna. The base station routes the call through a switching center, where the call can be transferred to another cell phone, another base station, or the local land-line telephone system. The farther a cell phone is from the base station antenna, the higher the power level needed to maintain the connection. This distance determines, in part, the amount of RF energy exposure to the user.
   
4. What determines how much RF energy a cell phone user experiences?
   A cell phone user’s level of exposure to RF energy depends on several factors, including:
   
   
   • The number and duration of calls.
   • The amount of cell phone traffic at a given time.
   • The distance from the nearest cellular base station.
   • The quality of the cellular transmission.
   • The size of the handset.
   • For older phones, how far the antenna is extended.
   • Whether or not a hands-free device is used.
     
5. What parts of the body may be affected during cell phone use?
   There is concern that RF energy produced by cell phones may affect the brain and other tissues in the head because hand-held cell phones are usually held close to the head. Researchers have focused on whether RF energy can cause malignant (cancerous) brain tumors, such as gliomas (cancers of the brain that begin in glial cells, which surround and support the nerve cells), as well as benign (noncancerous) tumors, such as acoustic neuromas (tumors that arise in the cells of the nerve that supplies the ear) and meningiomas (tumors that occur in the meninges , which are the membranes that cover and protect the brain and spinal cord) (1). The salivary glands also may be exposed to RF energy from cell phones held close to the head.
   
6. What studies have been done, and what do they show? Numerous studies have investigated the relationship between cell phone use and the risk of developing malignant and benign brain tumors.
   The most significant study of long-term use is the 13-country Interphone study, which is a multinational consortium of case-control studies. Interphone was coordinated by the International Agency for Research on Cancer (IARC) (3). The primary objective of the Interphone study was to assess whether RF energy exposure from cell phones is associated with an increased risk of malignant or benign brain tumors and other head and neck tumors. Participating countries included Australia, Canada, Denmark, Finland, France, Germany, Israel, Italy, Japan, New Zealand, Norway, Sweden, and the United Kingdom (4).
   Interphone researchers reported that, overall, cell phone users have no increased risk for two of the most common types of brain tumor―glioma and meningioma. In addition, they found no evidence of increasing risk with progressively increasing number of calls, longer call time, or years since beginning cell phone use. For the small proportion of study participants who reported spending the most total time on cell phone calls, there was some increased risk of glioma, but the researchers considered this finding inconclusive. The study was published online May 17, 2010, in the International Journal of Epidemiology (5).
   Additional studies have investigated the risk of developing glioma, meningioma, and acoustic neuroma. Results from the majority of these studies have found no association between hand-held cell phone use and the risk of brain cancer (6–11); however, some, but not all, studies have suggested slightly increased risks for certain types of brain tumors (12, 13).
   Two reports published in November 2004 by researchers from individual countries that participated in the Interphone study described the results of assessments of cell phone use and the risk of acoustic neuroma. One report described a Danish case-control study that showed no increased risk of acoustic neuroma in long-term (10 years or more) cell phone users compared with short-term users, and there was no increase in the incidence of tumors on the side of the head where the phone was usually held (14). The other report described a Swedish study that examined similar populations and found a slightly elevated risk of acoustic neuroma in long-term cell phone users but not in short-term users (15).
   A pooled analysis of data from Denmark, Finland, Norway, Sweden, and the United Kingdom did not find relationships between the risk of acoustic neuroma and the duration of cell phone use, cumulative hours of use, or number of calls; however, the risk of a tumor on the same side of the head as the reported phone use was higher among persons who had used a cell phone for 10 years or more. Some other studies have reported similar findings (16). However, there is concern that people with a tumor on one side of their head might be more likely to report phone use on that side (12).
   Other reports from the Danish and Swedish researchers who collaborated in the Interphone study investigated whether a relationship exists between cell phone use and the risk of meningioma or glioma. These studies compared individuals with meningioma or glioma with a control group of disease-free individuals and found no link between these conditions and cell phone use (17, 18).
   In addition, pooled analyses of data from four Nordic countries and the United Kingdom did not show overall associations between the risk of glioma or meningioma and the cumulative hours of cell phone use or the number of calls (19, 20). There was a slightly increased risk of glioma occurring on the same side of the head as the reported phone use among persons who used a cell phone for at least 10 years (19).
   In an attempt to avoid the issue of biases associated with case-control studies, researchers defined a cohort of 420,095 persons in Denmark with cell phone subscriptions and linked this roster with the Danish Cancer Registry to identify brain tumors occurring in this population (10, 11). Cell phone use was not associated with glioma, meningioma, or acoustic neuroma, even among persons who had been subscribers for 10 or more years. Cell phone service subscription does not necessarily relate directly to cell phone use, duration, and frequency of use. A listed subscriber may not be the primary user of the phone. However, this type of prospective study has the advantage of not having to rely on people’s ability to remember past cell phone use.
   Incidence data from the Surveillance, Epidemiology and End Results (SEER) Program of the National Cancer Institute (NCI), which is part of the National Institutes of Health (NIH), show no increase in the age-adjusted incidence of brain and other nervous system cancers between 1987 and 2007, despite the dramatic increase in the use of cell phones (21). NCI continues to monitor cancer incidence data to detect any change in the rates of new cases of brain cancer. If cell phones play a role in the risk of brain cancer, one would expect to see an increase in rates because average monthly hours of cell phone use have increased regularly for the past decade in the United States.
   There are very few studies of the possible relationship between cell phone use and tumors other than those of the brain and central nervous system (22–25).
7. What large studies has NCI conducted on cell phones and what have they found? NCI began a comprehensive study of possible environmental and genetic causes of malignant and benign brain tumors in 1994. The findings were published in 2001 (http://www.cancer.gov/newscenter/cellphassoc) and were part of a comprehensive study to address a variety of possible risk factors for brain tumors. The study included 782 brain tumor cases and 799 controls from three medical institutions: St. Joseph’s Hospital and Medical Center in Phoenix, Brigham and Women’s Hospital in Boston, and Western Pennsylvania Hospital in Pittsburgh. The study included brain tumor patients diagnosed with glioma (489 cases), meningioma (197 cases), or acoustic neuroma (96 cases). The control subjects were people who were admitted for a variety of non-cancerous conditions to the same hospitals as the brain tumor patients. The control subjects were matched with the case subjects by hospital, sex, race, age, and distance of residence from the hospital. The study was restricted to adults who were 18 or older who received care at one of the participating hospitals, resided within 50 miles of the hospital, and could understand English or Spanish. Data collection began in 1994 and was completed in 1998.
   The study found no indication of higher brain tumor risk among persons who had used hand-held cell phones compared with those who had not used them. More importantly, there was no evidence of increasing risk with increasing years of use or average minutes of use per day, nor did brain tumors among cell phone users tend to occur more often than expected on the side of the head on which the person reported using their phone. Specifically, there was no indication of increased risk associated with use of a cell phone for 1 hour or more per day, for 5 or more years, or for cumulative use of more than 100 hours. These findings pertain to all three tumor types considered (glioma, meningioma, and acoustic neuroma).
   The results of this study pertain primarily to patterns of cell phone use in the United States during the early to mid-1990s. During the period of this study, there was no evidence that use of hand-held cell phones caused tumors of the brain and central nervous system. The findings suggest that, if there was any increase in risk, it was small, particularly for malignant tumors (glioma).
   
8. What studies are being done to help understand whether there is a biologic basis for cell phone radiation exposure to cause cancer?
   Another part of the NIH, the National Institute of Environmental Health Sciences (NIEHS), is carrying out a study of risks related to exposure to RF radiation (the type used in cell phones) in highly specialized labs that can specify and control sources of radiation and measure their effects on rodents.
   
9. Gliomas are the most common brain cancers being studied. What other brain tumors are being studied?
   NCI’s Division of Cancer Control and Population Sciences (DCCPS) is funding a population-based, case-control study of meningioma (which accounts for up to 25 percent of all primary brain tumors) in Connecticut, Massachusetts, North Carolina, Texas, and the San Francisco Bay area of California. This study represents the first concentrated effort to examine environmental and genetic risk factors for meningioma. The researchers are collecting information from 1,520 adults diagnosed with meningioma (case subjects) and 1,520 individuals without the disease (control subjects) matched by sex, age, and other characteristics to amass information on two main categories of risk—exposure to ionizing radiation and hormones—as well as on family history of the disease and other tumors, cell phone use, head trauma, outcome, and quality of life.
   
10. Why are the results of some, but not most, studies inconsistent?
    The Interphone study suggests that overall there is no cancer risk from cell phones.
    
    There are several reasons for the discrepancies between other studies:
    
    • Information about cell phone use, including the frequency of use and the duration of calls, has largely been assessed through questionnaires. The completeness and accuracy of the data collected during such interviews is dependent on the memory of the responding individuals. In case-control studies, individuals with brain tumors may remember cell phone use differently from healthy individuals, which can result in a problem known as recall bias.
    • Digital cell phones have been in common use for less than a decade in the United States, and cellular technology continues to change (1). What was called 2G, or second-generation technology, was introduced in the United States in the 1990s. It was not until 3G, or third-generation technology, was introduced in 2001 that cell phone use became widely accepted in this country. Although older studies evaluated RF energy exposure from analog telephones, most cell phones today use digital technology, which operates at a different frequency and a lower power level than analog phones.
    • The interval between exposure to a carcinogen and the clinical onset of a tumor may be many years or decades. Scientists have been unable to monitor large numbers of cell phone users for the length of time it might take for brain tumors to develop (1).
    • Epidemiologic studies of cell phone use and brain cancer risk lack verifiable data about cumulative RF energy exposure over time (the total amount of RF energy individuals have encountered). These studies are also vulnerable to errors in the reporting of RF exposure by study participants (26, 27). In addition, study participation rates are frequently different between those with cancer and those without cancer in brain tumor studies, a problem known as participation bias. Some studies have indicated greater participation by individuals diagnosed with brain tumors compared with control subjects, and participation rates may be related to cell phone use.
    • The use of “hands-free” wireless technology is increasing and may alter cell phone RF energy exposure.
    With the publication of the Interphone study, research has fairly consistently demonstrated that there is not a link between cell phone use and cancer, but scientists caution that further surveillance, especially of heavy users and children and adolescents, is needed before definite conclusions can be drawn (1, 28).
11. Are any prospective studies or other types of studies that don’t involve recall bias being conducted? A large, prospective cohort study of cell phone use and its possible long-term health effects was launched in Europe in March 2010. This study, known as COSMOS, will enroll approximately 250,000 cell phone users age 18 or older and will follow them for 20 to 30 years. Participants in COSMOS will complete a questionnaire about their health, lifestyle, and current and past cell phone use. This information will be supplemented with information from health records and cell phone records. More information about the COSMOS study is available at http://www.ukcosmos.org/index.html on the Internet.
    Although recall bias is minimized in studies that link to cell phone records, such studies face other problems. For example, it is impossible to know who is using the cell phone or whether they are using multiple phones and, to a lesser extent, if multiple users of a single phone are represented on one bill.
12. Do children have a higher risk of developing cancer due to cell phone use than adults?
    There are currently no data on cell phone use and risk of cancer in children. No published studies to date have included children. Cell phone use by children and adolescents is increasing rapidly, and they are likely to accumulate many years of exposure during their lives (1). In addition, children may be at greater risk because their nervous systems are still developing at the time of exposure. A large case-control study of childhood brain cancer in several Northern European countries is in progress. Researchers from the Centre for Research in Environmental Epidemiology in Spain are conducting an international study—Mobi-Kids—to evaluate risk from new communications technologies (including cell phones) and other environmental factors in young people ages 10 to 24. More information about the Mobi-Kids study is available at http://www.mbkds.com on the Internet.
13. What can cell phone users do to reduce their exposure to RF energy?
    The Food and Drug Administration and the Federal Communications Commission (FCC) have suggested some steps that cell phone users can take if they are concerned about potential health risks (2, 29):
    
    • Reserve the use of cell phones for shorter conversations, or for times when a conventional phone is not available.
    • Switch to a type of cell phone with a hands-free device that will place more distance between the phone and the head of the user.
    Hands-free kits reduce the amount of RF energy exposure to the head because the antenna, which is the source of RF energy, is not placed against the head.
14. Where can I find more information about RF energy from my cell phone?
    The FCC provides information about the specific absorption rate (SAR) of cell phones produced and marketed within the last 1 to 2 years. The SAR corresponds to the relative amount of RF energy absorbed into the head of a cell phone user (30). Consumers can access this information using the phone’s FCC ID number, which is usually located on the case of the phone, and the FCC’s ID search form, which is located at http://www.fcc.gov/oet/ea/fccid on the Internet.
15. What are other sources of RF energy?
    The most common use of RF energy is for telecommunications (2). In the United States, cell phones currently operate in a frequency range of about 1,800 to 2,200 megahertz (MHz) (1). In this range, the electromagnetic radiation produced is in the form of non-ionizing RF energy. Cordless phones (phones that have a base unit connected to the telephone wiring in a house) often operate at radio frequencies similar to those of cell phones; however, since cordless phones have a limited range and require a nearby base, their signals are generally much less powerful than those of cell phones. Among other RF energy sources, AM/FM radios and VHF/UHF televisions operate at lower radio frequencies than cell phones, whereas sources such as radar, satellite stations, magnetic resonance imaging (MRI) devices, industrial equipment, and microwave ovens operate at somewhat higher radio frequencies (2).
16. How common is brain cancer and has the incidence of brain cancer changed over time?
    Brain cancer incidence and mortality (death) rates have changed little in the past decade. In the United States, 22,070 new diagnoses and 12,920 deaths from brain cancer were estimated for 2009.
    The 5-year survival rate for brain cancers diagnosed from 1999 to 2006 was 36.3 percent (21). This means that 36.3 out of every 100 persons diagnosed with brain cancer today will survive at least 5 years.
    The risk of developing brain cancer increases with age; the incidence rate from 2003 to 2007 for people under age 65 was 4.6 for every 100,000 persons in the U.S. population, compared with 19.4 for every 100,000 persons age 65 or older (21).
    

Selected References

1. Ahlbom A, Green A, Kheifets L, Savitz D, Swerdlow A. Epidemiology of health effects on radiofrequency exposure. Environmental Health Perspectives 2004; 112(17):1741-1754.
   
2. U.S. Food and Drug Administration (2009). Radiation-Emitting Products: Reducing Exposure: Hands-free Kits and Other Accessories. Silver Spring, MD. Retrieved May 17, 2010, from: http://www.fda.gov/Radiation-EmittingProducts/RadiationEmittingProductsandProcedures/
   HomeBusinessandEntertainment/CellPhones/ucm116293.htm.
   
3. Cardis E, Richardson L, Deltour I, et al. The INTERPHONE study: Design, epidemiological methods, and description of the study population. European Journal of Epidemiology 2007; 22(9):647–664.
   
4. International Agency for Research on Cancer (2008). INTERPHONE Study: Latest results update—8 October 2008. Lyon, France. Retrieved September 8, 2009, from: http://www.iarc.fr/en/research-groups/RAD/Interphone8oct08.pdf.
   
5. The INTERPHONE Study Group. Brain tumour risk in relation to mobile telephone use: Results of the INTERPHONE international case-control study. International Journal of Epidemiology 2010; published online ahead of print May 17, 2010.
   
6. Inskip PD, Tarone RE, Hatch EE, et al. Cellular-telephone use and brain tumors. New England Journal of Medicine 2001; 344(2):79-86.
   
7. Hepworth SJ, Schoemaker MJ, Muir KR, et al. Mobile phone use and risk of glioma in adults: Case-control study. British Medical Journal 2006; 332(7546):883-887.
   
8. Klaeboe L, Blaasaas KG, Tynes T. Use of mobile phones in Norway and risk of intracranial tumours. European Journal of Cancer Prevention 2007; 16(2):158-164.
   
9. Takebayashi T, Varsier N, Kikuchi Y, et al. Mobile phone use, exposure to radiofrequency electromagnetic field, and brain tumour: A case-control study. British Journal of Cancer 2008; 98(3):652-659.
   
10. Johansen C, Boice Jr. JD, McLaughlin JK, Olsen JH. Cellular telephones and cancer: A nationwide cohort study in Denmark. Journal of the National Cancer Institute 2001; 93(3):203-207.
    
11. Schuz J, Jacobsen R, Olsen JH, et al. Cellular telephone use and cancer risk: Update of a nationwide Danish cohort. Journal of the National Cancer Institute 2006; 98(23):1707-1713.
    
12. Schoemaker MJ, Swerdlow AJ, Ahlbom A, et al. Mobile phone use and risk of acoustic neuroma: Results of the Interphone case-control study in five North European countries. British Journal of Cancer 2005; 93(7):842-848.
    
13. Hours M, Bernard M, Montestrucq L, et al. [Cell phones and risk of brain and acoustic nerve tumours: The French INTERPHONE case-control study.] Revue d'Epidemiologie et de Sante Publique 2007; 55(5):321-332.
    
14. Christensen HC, Schuz J, Kosteljanetz M, et al. Cellular telephone use and risk of acoustic neuroma. American Journal of Epidemiology 2004; 159(3):277–283.
    
15. Lonn S, Ahlbom A, Hall P, Feychting M. Mobile phone use and the risk of acoustic neuroma. Epidemiology  2004; 15(6):653–659.
    
16. Hardell L, Carlberg M. Mobile phones, cordless phones and the risk for brain tumours. International Journal of Oncology 2009; 35:5–17.
    
17. Christensen HC, Schuz J, Kosteljanetz M, et al. Cellular telephones and risk for brain tumors: A population-based, incident case-control study. Neurology 2005; 64(7):1189–1195.
    
18. Lonn S, Ahlbom A, Hall P, Feychting M, Swedish Interphone Study Group. Long-term mobile phone use and brain tumor risk. American Journal of Epidemiology 2005; 161(6):526–535.
    
19. Lahkola A, Auvinen A, Raitanen J, et al. Mobile phone use and risk of glioma in five North European countries. International Journal of Cancer 2007; 120(8):1769–1775.
    
20. Lahkola A, Salminen T, Raitanen J, et al. Meningioma and mobile phone use—a collaborative case-control study in five North European countries. International Journal of Epidemiology 2008; 37(6):1304–1313.
    
21. Altekruse SF, Kosary CL, Krapcho M, et al. SEER Cancer Statistics Review, 1975–2007. Bethesda, MD: National Cancer Institute. Retrieved May 14, 2010, from: http://seer.cancer.gov/csr/1975_2007.
    
22. Stang A, Anastassiou G, Ahrens W, et al. The possible role of radiofrequency radiation in the development of uveal melanoma. Epidemiology 2001; 12(1):7–12.
    
23. Linet MS, Taggart T, Severson RK, et al. Cellular telephones and non-Hodgkin lymphoma. International Journal of Cancer 2006; 119(10):2382–2388.
    
24. Lonn S, Ahlbom A, Christensen HC, et al. Mobile phone use and risk of parotid gland tumor. American Journal of Epidemiology 2006; 164(7):637–643.
    
25. Sadetzki S, Chetrit A, Jarus-Hakak A, et al. Cellular phone use and risk of benign and malignant parotid gland tumors—a nationwide case-control study. American Journal of Epidemiology 2008; 167(4):457–467.
    
26. Lahkola A, Salminen T, Auvinen A. Selection bias due to differential participation in a case-control study of mobile phone use and brain tumors. Annals of Epidemiology 2005; 15(5):321–325.
    
27. Vrijheid M, Deltour I, Krewski D, Sanchez M, Cardis E. The effects of recall errors and of selection bias in epidemiologic studies of mobile phone use and cancer risk. Journal of Exposure Science and Environmental Epidemiology 2006; 16(4):371–384.
    
28. Ahlbom A, Feychting M, Green A, et al. Epidemiologic evidence on mobile phones and tumor risk: A review. Epidemiology 2009; 20(5):639–652.
    
29. U.S. Federal Communications Commission (2009). Wireless. Washington, D.C. Retrieved May 17, 2010, from: http://www.fcc.gov/cgb/cellular.html.
    
30. U.S. Federal Communications Commission (2009). Cellular Telephone Specific Absorption Rate (SAR). Retrieved May 17, 2010, from: http://www.fcc.gov/cgb/sar.

# # #

Related NCI materials and Web pages:

• National Cancer Institute Fact Sheet 3.46, Magnetic Field Exposure and Cancer: Questions and Answers
  (http://www.cancer.gov/cancertopics/factsheet/Risk/magnetic-fields)
• Cancer Causes and Risk Factors Home Page
  (http://www.cancer.gov/cancertopics/prevention-genetics-causes/causes)

How can we help?
We offer comprehensive research-based information for patients and their families, health professionals, cancer researchers, advocates, and the public.

• Call NCI’s Cancer Information Service at 1–800–4–CANCER (1–800–422–6237)
• Visit us at http://www.cancer.gov or http://www.cancer.gov/espanol
• Chat using LiveHelp, NCI’s instant messaging service, at http://www.cancer.gov/livehelp
• E-mail us at cancergovstaff@mail.nih.gov
• Order publications at http://www.cancer.gov/publications or by calling 1–800–4–CANCER
• Get help with quitting smoking at 1–877–44U–QUIT (1–877–448–7848)

Γραμμώστε την διατροφή σας

Κάνετε γυμναστική για να αποκτήσετε το σώμα που επιθυμείτε; Αν ναι, τότε σίγουρα δεν πρέπει να αμελήσετε τη διατροφή σας.

Ο στόχος σας είναι να εξαφανίσετε το λίπος που κρύβει τους υπέροχους κοιλιακούς σας, διατηρώντας παράλληλα την μυϊκή σας μάζα. Πως θα γίνει αυτό; Συμβουλευτείτε το γυμναστή σας για να σας ετοιμάσει το κατάλληλο πρόγραμμα, αν δεν το έχετε ήδη κάνει, και ξεκινήστε ένα πρόγραμμα διατροφής που θα σας οδηγήσει ακριβώς στο στόχο σας.

Το πρόγραμμα διατροφής πρέπει να έχει τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:

Αρκετά υγρά. Κατ’ ελάχιστο θα πρέπει να καταναλώνετε 3-4 λίτρα νερό ανά ημέρα, τα οποία θα εξασφαλίσουν την αναπλήρωση των υγρών του σώματός σας και την απώλεια λίπους. Αντί για νερό μπορείτε να καταναλώσετε και αφεψήματα με διουρητικές ικανότητες (π.χ. μέντα, Λουίζα... )

Αλκοόλ. Απλά ξεχάστε το!. Το αλκοόλ δρα αντίστροφα από το στόχο σας ωθώντας το σώμα σας στην αποθήκευση λίπους.

5-6 γεύματα. Προσπαθήστε ανά τακτά χρονικά διαστήματα (2-3 ώρες) να τροφοδοτείτε τον οργανισμό σας με ενέργεια γιατί μόνο έτσι θα διατηρήσετε τις καύσεις σας σε υψηλά επίπεδα καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας.

Σνακ. Ενδιάμεσα των κυρίως γευμάτων προτιμήστε κάποιο σνακ με χαμηλά λιπαρά όπως φρούτα, χυμοί και άπαχο γιαούρτι.

Φυτικές ίνες. Μην ξεχνάτε τις φυτικές ίνες τις οποίες τις βρίσκετε σε μη επεξεργασμένα δημητριακά, φρούτα και λαχανικά. Οι φυτικές ίνες εξασφαλίζουν την καλή λειτουργία του εντέρου, την απώλεια τοξινών, την απομάκρυνση μέρους του λίπους της τροφής και την διατήρηση του κορεσμού σας για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

Λιπαρά. Μετριάστε την πρόσληψή τους σε ποσότητα όχι πάνω από το 30% της ημερήσιας ενεργειακής σας πρόσληψης.

Συμπληρώματα διατροφής: προσπαθήστε να τα αποφύγετε διαφορετικά θα πρέπει να αυξήσετε ακόμα περισσότερο την λήψη νερού!

Μάθε ποίες τροφές μπορείς να καταναλώσεις για να δεις την κοιλιά σου να γίνεται επίπεδη και ταυτόχρονα να μην αισθάνεσαι πείνα.

Ακολούθησε τη διατροφή που προτείνουμε και απόκτησε κοιλιακούς - φέτες, βέβαια με τη βοήθεια και τον συνδιασμό έξυπνης και στοχευμένης άθλησης.

Για πάνω από δύο δεκαετίες, οι επιστήμονες έχουν τονίσει την προστατευτική αξία που έχει για τον οργανισμό, μια δίαιτα πλούσια σε μονοακόρεστα λιπαρά όπως αυτά που υπάρχουν στα λαχανικά, την μαύρη σοκολάτα, το αβοκάντο και τους καρπούς. Πρόσφατα, οι επιστήμονες συνέδεσαν τα μονοακόρεστα λιπαρά με την λέπτυνση της σιλουέτας και ειδικά της κοιλιάς. Μάλιστα σε πρόσφατη έρευνα του Πανεπιστημίου του Γέιλ, το 33% των γυναικών που ακολούθησαν μια δίαιτα υψηλή σε μονοακόρεστα λίπη, είδαν την ζυγαριά να πέφτει κατά 4 κιλά και την μέση τους να μικραίνει κατά 4,6 εκατοστά σε ένα μήνα μόλις.

Πολλές φορές η πρησμένη κοιλιά δεν είναι τίποτα άλλο από παγιδευμένος αέρας μαζί με όσο φαγητό και υγρά έχεις καταναλώσει. Κάνε μερικές μικρές αλλαγές στη διατροφή και στο τρόπο ζωής που ακολουθείς και θα δεις την κοιλιά σου να γίνεται πλάκα.
* Πιες πολύ νερό
*  Αντικατάστησε τους ξηρούς καρπούς όπως είναι τα φιστίκια, με κολοκυθόσπορους ή ηλιόσπορους.
* Τρώγε αργά για να μην παγιδεύεις αέρα μέσα στις μπουκιές σου.
* Ξέχνα τα αναψυκτικά με ανθρακικό.
*  Πρόσεξε το φούσκωμα που προκαλούν συγκεκριμένες τροφές και περιόρισέ τες. Τέτοιες είναι τα ξηρά φρούτα, το μπρόκολο, το λάχανο, τα πιπέρια και τα εσπεριδοειδή.
*  Μείωσε την κατανάλωση αλατιού που ευνοεί την κατακράτηση υγρών που με τη σειρά τους βοηθούν τον τυμπανισμό της κοιλιά σου
*  Μείωσε την κατανάλωση ωμών λαχανικών. Τα ψητά λαχανικά έχουν τις ίδιες θρεπτικές ουσίες και πιάνουν λιγότερο χώρο στο στομάχι σου.
*  Μην μασάς τσίχλα που ευνοεί την παγίδευση αέρα στο στομάχι σου.
*  Απόφυγε τα τηγανητά που προκαλούν δυσπεψίες.
* Τρώγε τακτικά για να αποφύγεις τα ξεσπάσματα που μεγαλώνουν τον όγκο του στομαχιού.
* Το αλκοόλ και το τσιγάρο προκαλούν μεγαλύτερο πρήξιμο σε ένα άδειο στομάχι.

ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΑ ΣΑΣ  ΠΑΡΑΘΕΤΟΥΜΕ ΕΝΑ ΣΧΗΜΑ ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΟ  ΠΟΥ ΑΠΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΕ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΓΥΜΝΑΖΟΝΤΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ, ΣΧΕΤΙΚΑ ΕΝΤΟΝΑ.

Πρωί : (8.00)
2 φέτες ψωμί σικάλεως + 1 φέτα γαλοπούλα + 1φέτα τυρί χαμηλών λιπαρών (10%) + μισή ντομάτα + 2-3 ασπράδια ή
1 μπολ δημητριακά (με λίγη ζάχαρη) + 2 ποτήρια περίπου 0% γάλα + 2 ασπράδια
και στις 2 περιπτώσεις 1 φλιτζάνι πράσινο τσάι (πηγή καφεΐνης) με 1 κουταλιά γλυκού μέλι

Δεκατιανό: (9.30-10.00)
2 φέτες ψωμί σικάλεως + 1 φέτα γαλοπούλα + 1 φέτα τυρί χαμηλών λιπαρών (10%) + μία  ντομάτα + 3 ασπράδια ή
3 ασπράδια+ 1-2 φρούτα ή
μια χούφτα αμύγδαλα  + 1 φρούτο

Μεσημεριανό: (13.00-13.30)
180 γρ Ψάρι  + 1 ποτήρι ρύζι + σαλάτα + 1 φρούτο ή
180 γρ Γαλοπούλα + 1 ποτήρι ρύζι + σαλάτα + 1 φρούτο ή
100 γρ Κρέας κόκκινο (με πατάτες ή άλλα λαχανικά) + σαλάτα + φρούτο
στη σαλάτα πάντα λίγο λάδι
1-3 μπιφτέκια + σαλάτα + φρούτο ή
100 - 180 γρ κοτόπουλο/σολωμός/τόνος + σαλάτα + φρούτο

Απογευματινό: (16.00-17.00)
μια χούφτα αμύγδαλα  + 1 μπανάνα/μήλο/πορτοκάλι ή
2 γιαούρτια 0% με 1-2 ψιλοκομμένα φρούτα ή
1 κεσεδάκι cottage με 2-3 ψιλοκομμένα φρούτα
σε όλες τις περιπτώσεις 1 ποτήρι γάλα με 30 γρ πρωτεΐνης

Μεταπροπονητικό: 19.30-20.00
30-60 γρ πρωτεΐνης με άπαχο γάλα + 1 μπανάνα + 2 ζελέ

Βραδινό: (22.00-23.00)
2 γιαούρτια 0% με 1-2 ψιλοκομμένα φρούτα + ½ φλιτζάνι δημητριακά ολικής + 1 κουτ. σούπας μέλι, ή
1 κεσεδάκι cottage με 2 κομμένα φρούτα + ½ φλιτζάνι δημητριακά ολικής + 1 κουτ. σούπας μέλι ή 1 κονσέρβα σολωμού/τόνου με ψιλοκομμένα λαχανικά + 1-2 φρούτα.


Καλαμάρη Ασπασία-Σοφία , MSc Κλινικός Διαιτολόγος-Διατροφολόγος
Σουπιός Ιωάννης , Κλινικός Διαιτολόγος - Διατροφολόγος

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ - ΟΙ ΔΙΑΚΟΣΜΗΤΙΚΟΙ ΜΑΓΝΗΤΕΣ ΣΤΑ ΨΥΓΕΙΑ

Από ηλεκτρονικό ταχυδρομείο:

Ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Princeton έχουν ανακαλύψει κάτι που θεωρείται τρομακτικό.

 
Για αρκετούς μήνες έτρεφαν δύο ομάδες ποντικών, μια ομάδα με τα τρόφιμα που φυλάσσονταν στο ψυγείο, και το άλλο με τα τρόφιμα φυλάσσονταν σε ψυγείο, αλλά με πολλά διακοσμητικούς μαγνήτες κολλημένοι στην πόρτα του.

Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να δουν πώς αυτά επηρεάζουν την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία στα τρόφιμα.
Παραδόξως, μετά από αυστηρές δοκιμές, η ομάδα διαπίστωσε ότι τα ποντίκια που έτρωγαν ακτινοβολημένα τρόφιμα από τους μαγνήτες είχαν 87% περισσότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν καρκίνο από ότι στην άλλη ομάδα.

Οι μαγνήτες που συνδέονται με οποιαδήποτε ηλεκτρονική οικιακή συσκευή, αυξάνουν την κατανάλωση ρεύματος της εν λόγω συσκευής διότι αυξάνουν την ηλεκτρομαγνητική δύναμη του ηλεκτρικού πεδίου της.

Ο καθένας έχει έναν μαγνήτη στο ψυγείο, ως διακοσμητικό στοιχείο, αλλά μέχρι τώρα δεν υπήρχε υποψία ότι είναι επιβλαβή.

Αλλά είναι θανατηφόροι!

Είναι επικίνδυνο να παίζει κανείς με τις δυνάμεις της φύσης και της ενέργειας. Εάν έχετε ένα μαγνήτη, απομακρύνετε τον αμέσως από κάθε τροφή.


Έχουμε όλοι μετατρέψη τα ψυγεία μας εκτός απο χώρο συντηρήσεως τροφίμων και σε πίνακες τοποθέτησης προσκλήσεων, σημειώσεων κτλ

Ας πάρουμε ένα πραγματικό πίνακα και ας τοποθετούμε όλα αυτά χωρίς να επηρεάζουμε αρνητικά την υγεία μας!! Ας ξεχωρίσουμε τα τρόφιμα από τους μαγνήτες και τα χημικά...


Ανεξήγητα, η ισπανική κυβέρνηση ή οποιαδήποτε άλλη χώρα, δεν έδωσε προειδοποιητικό μήνυμα, αλλά χάρη στο Διαδίκτυο και την προθυμία όλων, μπορούμε να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον.

         ΔΙΑΒΙΒΑΣΤΕ ΤΟ ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ ΣΕ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΥΣ  ...

Από ιστοσελίδα:

Decorative Magnets on Refrigerators - Cancer Warning Hoax

Outline
Warning message claims that researchers at Princeton University have discovered that electromagnetic radiation from decorative magnets stuck to refrigerator doors "radiated" the food inside thereby massively increasing the probability of cancer in test mice used in the study.

Brief Analysis
The claims in the warning message have no basis in fact. There are no credible reports about any such study at Princeton University or elsewhere. Nor is there any evidence to suggest that refrigerator magnets could "radiate" food and cause cancer in the way described.

Detailed analysis and references below example.

Example

Subject: Decorative Magnets on Refrigerators - DANGER !

A number of researchers at Princeton's University have discovered something scary!.

For several months, they were feeding two groups of mice: the first group with food kept in a refrigerator, and the second group with food kept in a refrigerator as well but with several decorative magnets on the door.

The objective of this experiment was to see how electromagnetic radiation (that coming out from the decorative magnets on the door) affect food items. Amazingly, rigorous clinical studies stated that the group of mice that consumed the “radiated” food had as much as 87 % higher probability to get cancer than the other group of mice.

Inexplicably no Governments or health associations/institutions have given any statement on this regard. However and just in case, is recommendable to remove any decorative magnet from refrigerators, and put it far away from any food.

Kindly pass this information to your contacts.

Detailed Analysis
According to this widely circulated warning message, researchers at US based Princeton University have discovered that the ubiquitous decorative magnets that many people stick to their household refrigerator doors can have an adverse effect on the food stored inside and could therefore significantly increase the risk of cancer among householders that use the magnets. According to the message, "rigorous clinical studies" using two groups of mice showed that the mice who consumed “radiated” food from a refrigerator containing door magnets had up to 87% higher probability of getting cancer than the mice who ate food from a refrigerator without door magnets.

However, I could find no credible evidence whatsoever that confirms the claims in this warning message. There is no record of a study like the one described being conducted at Princeton University. I contacted Princeton University to enquiry about the supposed study and received the following reply from a university spokesperson:

To confirm, we are not aware of any such research affiliated with anyone at Princeton and unfortunately we do not know where or why this e-mail chain started.

We appreciate you informing your readers that this e-mail is a hoax.

In fact, despite extensive research, I could not find any record of such a study being conducted at any major university.

Moreover, there is not a shred of credible evidence to suggest that the innocuous fridge magnet could possibly have such a detrimental impact on food stored inside a refrigerator. A typical refrigerator magnet is simply a small, low-strength permanent magnet. A permanent magnet is an item made from a magnetized material that creates its own persistent magnetic field. Other types of magnets rely upon electric currents to generate a magnetic field.

Certainly, there has been ongoing debate about the possible health effects of electromagnetic radiation such as that generated by power lines and mobile phones. However, permanent magnets have been used for a great variety of purposes over many years, and there is no scientific evidence linking them to cancer or other human health problems.

And this absurd warning has other fatal flaws as well. Firstly, the "study" apparently overlooks the fact that refrigerators typically have other, built-in components that generate magnetic fields. Many modern fridges are fitted with door seals that contain magnetic strips that help to hold the seal against the fridge cabinet. And the electric motor that powers the majority of refrigerators also generates an electromagnetic field. The supposed study outlined in the message apparently makes the absurd assumption that while comparatively weak magnetic field sources such as fridge magnets could "radiate" food inside the fridge, other magnetic field sources such as door seal magnets and the electromagnetic field generated by the refrigerator's motor would have no such effect. Given that door seal magnets are stronger and closer to the food than magnets on the outside of the door and electromagnetic fields are already the subject of health concerns, the failure to include these factors in supposedly "rigorous clinical studies" seems telling indeed.

Ironically, scientists are currently developing an innovative magnetic fridge that would actually use a magnetic field to cool food. These scientists apparently see no inherent health danger in exposing food to a magnetic field.

Secondly, while concerns have been raised that direct exposure to magnetic fields could have implications for human health, I have seen no credible suggestion that such radiation somehow stays in the food and is subsequently passed on to humans (or mice) who consume it.

And, thirdly, if the claims in the message were true, the findings of the supposed study would have been well publicized in various scientific and medical journals, and would have also been widely reported in the media. The absence of any such reports is, by itself, enough to identify the warning as spurious. Despite the suggestion in the message, there is nothing "inexplicable" about the fact that the findings of the study have not been reported by "Governments or health associations/institutions". The study has not been reported because it never took place and the claims in the message are outright lies.

While the claims in the message are unfounded, it should be noted that some types of fridge magnets and decorative jewellery made with neodymium magnets can interfere with pacemakers and other implanted heart devices with possible life threatening consequences. If a person with one of these heart devices had very close contact with one of these magnets, the device could become unstable and stop working correctly. Of course, this real danger is in no way related to the bogus health warning discussed above.

http://www.hoax-slayer.com/refrigerator-door-magnet-warning.shtml


ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ - ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΜΕΛΕΤΕΣ

Μετά από συμβουλές ειδικών πάνω στο θέμα, αναφέρουν ότι οι μικροί μαγνήτες που τοποθετούνται στα ψυγεία έχουν κάποιου είδους μικρή ενέργεια η οποία όμως δεν επηρεάζει τόσο έντονα τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα που να επιδρούν αρνητικά στα τρόφιμα και στην υγεία του ανθρώπου.

 Η ένταση του μαγνητικού πεδίου που ο κάθε μαγνήτης προκαλεί, είναι της τάξης των 30 nT (νάνο τέσλα, nanoTesla) σε ακινησία και φθάνει τα 1300 nT σε κίνηση. Η μέτρηση έγινε με μαγνητόμετρο τύπου ΤΕSLΑMETER TM 40, κατασκευασμένου στη Γερμανία, που φέρει αισθητήρα τύπου HaLL effect.  Πειράματα που έγιναν από το ΙΓΕΚ με μέτρηση της βιοενέργειας ανθρώπων, τόσο με απλή μέτρηση των ηλεκτρικών φορτίων (διαφορά δυναμικού) των 12 ενεργειακών ανθρώπινων μεσημβρινών με πολύμετρο, όσο και με τη γνωστή παγκόσμια συσκευή   Meridian Test, δεν έδειξαν επηρεασμό της ανθρώπινης βιοενέργειας από το μαγνήτη της μηχανής, αν σταθούμε κοντά στη μηχανή.

Για τα στατικά μαγνητικά πεδία η NRPB κατέληξε στο συμπέρασμα ότι "δεν υπάρχει άμεση πειραματική ένδειξη για οποιαδήποτε οξεία, επιβλαβή επίδραση στην ανθρώπινη υγεία που να οφείλεται σε σύντομης διάρκειας έκθεση σε στατικά μαγνητικά πεδία μέχρι περίπου 2 Τ (2000mT).

Επιδράσεις στην συμπεριφορά ή την καρδιακή λειτουργία από έκθεση σε υψηλότερες πυκνότητες μαγνητικής ροής από 2 Τ δεν μπορούν ν’αποκλειστούν. Για τις επιδράσεις της χρόνιας έκθεσης υπάρχουν λίγες πειραματικές πληροφορίες. Μέχρι τώρα δεν έχουν παρουσιαστεί μακροπρόθεσμες επιδράσεις. εν υπάρχουν πειστικές ενδείξεις ότι τα στατικά μαγνητικά πεδία ειναι μεταλλαξιογόνα. Η ανάπτυξη όγκων φαίνεται να μην επηρεάζεται από την έκθεση σε στατικά μαγνητικά πεδία μέχρι 1 Τα (1000 mT)".

Η Αμερικανική Διάσκεψη Βιομηχανικών Υγειονολόγων Δημοσίου (ACGIH) (1994):

Το όριο της ACGIH για έκθεση σε στατικά μαγνητικά πεδία είναι 0,5 mT για τους χρήστες βηματοδοτών και για όλους τους άλλους το όριο είναι 60 mT για έκθεση ολόκληρου του σώματος και 600 mT για έκθεση των άκρων.

Λόγω της φύσης της ACGIH το πρότυπό της εφαρμόζεται μόνο σε επαγγελματικές καταστάσεις.

Η Διεθνής Επιτροπή Προστασίας από Μη-Ιονίζουσα Ακτινοβολία (ICNIRP) (1994):

Για τον γενικό πληθυσμό, το όριο έκθεσης σε μαγνητικά πεδία είναι 40 mT για συνεχή έκθεση, με εξαίρεση τα πρόσωπα με καρδιακούς βηματοδότες και άλλες εμφυτευμένες ηλεκτρονικές συσκευές, όπου το όριο ειναι χαμηλότερο (0,5 mT).

Για επαγγελματική έκθεση, το όριο είναι 200 mT για συνεχή έκθεση, 2000 mT για σύντομης διάρκειας έκθεση ολόκληρου του σώματος και 5000 mT για έκθεση χεριών και ποδιών.

Μετρήσεις για επιβεβαίωση ασφάλειας ενέργειας Μαγνητών:

30 nT ενέργεια μαγνήτη σε ακινησία = 0.03 mT


1300 nT ενέργεια μαγνήτη σε κίνηση = 1.3 mT

=> Μαγνήτης σε ακινησία ή και κίνηση είναι ακίνδυνος με βάση της πιο πάνω μετρήσεις.  
ΠΡΟΣΟΧΉ στους ανθρώπους με βηματοδότες οι μαγνήτες σε κίνηση επηρεάζουν αφού είναι μεγαλύτερη απο 0,5 mT.

Μελέτη Info.Istosite


Μετρήσεις έγιναν από www.convertworld.com