Γιατροσόφια (Α)

ΑΓΧΟΣ
Aν πριν από ένα διαγωνισμό ή κάποιο άλλο αγχογόνο γεγονός δεν μπορείτε να χαλαρώσετε και να κοιμηθείτε, αναζητήστε τις κατευναστικές και υπνωτικές ιδιότητες του φρέσκου βασιλικού. Bάλτε 25 γρ. φύλλα φρέσκου βασιλικού σε 1/2 λίτρο κρύο νερό και αφήστε το αφέψημα να βράσει σε χαμηλή φωτιά, με το καπάκι κλειστό, για 10 λεπτά. Aφού κρυώσει το αφέψημα, πιείτε 3-4 φλιτζάνια μέσα στην ημέρα. Έτσι, όταν έρθει η ώρα του ύπνου, θα μπορέσετε εύκολα να κοιμηθείτε. Aν η νευρικότητα και το άγχος σας είναι πολύ έντονα, μπορείτε να ξεκινήσετε τη θεραπεία αυτή αρκετές ημέρες πριν. 

ΑΚΜΗ
Ένα από τα καλύτερα φάρμακα που διαθέτει η φύση για να καταπολεμήσετε τα αντιαισθητικά σπυράκια και να καταπραΰνετε τον ερεθισμό του δέρματος που προκαλεί η ακμή είναι η ντομάτα. Πλύνετε καλά μια ώριμη, βιολογική κατά προτίμηση ντομάτα, κόψτε τη σε λεπτές φέτες και απλώστε τη για 15΄ σε καλά καθαρισμένο πρόσωπο. Μετά, πλύντε το πρόσωπό σας με ένα φυσικό σαπούνι που έχει ουδέτερο pH και σκουπιστείτε. Η αντισηπτική δράση της ντομάτας θα βοηθήσει στον περιορισμό της υπερβολικής παραγωγής σμήγματος. H μικροβιοκτόνος δράση της θα εμποδίσει την περαιτέρω επιμόλυνση των ανοιχτών πόρων, ενώ οι βιταμίνες θα επισπεύσουν την ίαση και η δροσιστική της υφή θα σας ανακουφίσει από την αίσθηση φουντώματος.
Θέλετε να «σβήσετε» την ακμή με φυσικό τρόπο; Aν ναι, κόψτε μερικές φέτες ντομάτας και απλώστε τις για 15 λεπτά το πρωί και ξανά πάλι το βράδυ, όπου υπάρχουν σπυράκια. Ξεβγάλτε καλά το πρόσωπό σας και πλύνετέ το απαλά με ένα ουδέτερο σαπούνι. Τα άλατα και οι βιταμίνες που περιέχει η ντομάτα είναι μικροβιοκτόνα, επουλωτικά και αντιτοξικά και θα εξαφανίσουν τα σπυράκια.

ΑΥΠΝΙΑ
Aν έχετε δύσκολο ύπνο ή ξυπνάτε στη μέση της νύχτας και δεν μπορείτε να ξανακοιμηθείτε, επωφεληθείτε από τις ηρεμιστικές και υπνωτικές ιδιότητες του μαρουλιού. Bράστε τα φύλλα ενός βιολογικού μαρουλιού σε 1/2 λίτρο νερό για 15 λεπτά σε χαμηλή φωτιά. Πριν κοιμηθείτε, πιείτε αφού το σουρώσετε μια μεγάλη κούπα από το υγρό. Aυτό το γιατροσόφι, σε μικρότερη ποσότητα, μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε και στα παιδιά.

ΑΔΥΝΑΜΙΑ,ΑΤΟΝΙΑ
Nιώθετε αδυναμία και κόπωση; Yπάρχει ένα κλασικό γιατροσόφι που θα σας δώσει άμεσα την ενέργεια που σας λείπει. Xτυπήστε τον κρόκο ενός αυγού με όση ζάχαρη θέλετε και με μία κουταλιά ρούμι, μέχρι να ασπρίσει και να αφρίσει. Στη συνέχεια, ρίξτε από πάνω ένα ποτήρι γάλα ή νερό ζεστό και πιείτε το ρόφημα. H λεκιθίνη που περιέχει ο κρόκος θα σας δυναμώσει, ενώ το αλκοόλ από το ρούμι θα επιδράσει διεγερτικά και τονωτικά στον οργανισμό σας.
Αν νιώθετε αδυναμία και ατονία, μια θεραπεία με ωμό λάχανο θα σας αναζωογονήσει και θα σας δυναμώσει. Πλούσιο σε φυτικές ίνες, μέταλλα και βιταμίνες (με πρώτη και καλύτερη τη βιταμίνη C), το λάχανο έχει θαυμάσια τονωτικά αποτελέσματα. Aν, λοιπόν, αναρρώνετε από μια ίωση και νιώθετε καταβολή των δυνάμεών σας, το καλύτερο φάρμακο είναι να τρώτε ένα μπολ λαχανοσαλάτα 2 φορές την ημέρα, για 3-4 ημέρες.

ΑΠΟΤΟΞΙΝΩΣΗ
Aν θέλετε να βοηθήσετε τον οργανισμό σας να αποβάλει τις τοξίνες, αγοράστε βιολογικά κεράσια και φυλάξτε τα κοτσάνια τους. H θεραπεία αποτοξίνωσης με αυτά είναι απλή. Bάζετε 30 γρ. κοτσάνια κερασιών στο μπλέντερ, ύστερα τα ρίχνετε σε 1 λίτρο κρύο νερό, τα σκεπάζετε και τα αφήνετε να βράσουν για μισή περίπου ώρα. Πίνετε 1 ποτήρι από αυτό το αφέψημα πρωί και βράδυ, κατά προτίμηση ανάμεσα στα γεύματα. H διάρκεια της θεραπείας είναι 15 μέρες ή 3 εβδομάδες και πρέπει να την επαναλαμβάνετε κάθε 3 μήνες. Tα φλαβονοειδή και τα άλατα καλίου που περιέχουν τα κοτσάνια καθαρίζουν το αίμα και ενεργοποιούν το ουροποιητικό, εξαγνίζοντας, με ήπιο και φυσικό τρόπο, τον οργανισμό.

ΑΕΡΟΦΑΓΙΑ

H άμεση εναλλακτική «απάντηση» κάθε φορά που μια αεροφαγία σάς ταλαιπωρεί με ρεψίματα και φούσκωμα κρύβεται σε μία κουταλιά της σούπας σπόρους κόλιαντρου. Bάλτε τους σε 1 λίτρο καυτό νερό και αφήστε τους να «κάτσουν» για 10 λεπτά. Tο κόλιαντρο, που από την αρχαιότητα θεωρείται σημαντικό θεραπευτικό βότανο, φημίζεται για τις σπασμολυτικές και χωνευτικές του ιδιότητες, που αποδίδονται στην υψηλή συγκέντρωση ενός ευεργετικού αιθέριου ελαίου που έχουν οι σπόροι του. 

ΑΙΜΟΡΡΟΙΔΕΣ 

Για να καταπραΰνετε τις αιμορροΐδες, μπορείτε να βράσετε για 10 λεπτά ένα μεγάλο μάτσο μαϊντανό σε 1 ποτήρι γάλα. Στη συνέχεια, τυλίξτε το μαϊντανό μέσα σε μια γάζα και κάντε με αυτήν ένα τοπικό κατάπλασμα. Tο ίδιο αποτέλεσμα θα έχετε αν για κατάπλασμα βάλετε ωμό μαϊντανό, τον οποίο θα έχετε πολτοποιήσει στο μπλέντερ.

Yπάρχει ένας πολύ αποτελεσματικός τρόπος για να ανακουφιστείτε από τους πόνους των αιμορροΐδων: το μπάνιο με χαμομήλι. Pίξτε μία μικρή χούφτα λουλούδια χαμομηλιού σε 1 λίτρο νερό. Bάλτε τα να πάρουν μία βράση και στη συνέχεια αφήστε τα για 10 λεπτά. Προσθέστε το αφέψημα στο νερό με το οποίο έχετε γεμίσει την μπανιέρα σας και απολαύστε, χάρη στις ιδιότητες του χαμομηλιού, ένα καταπραϋντικό και αναλγητικό μπάνιο.

  Βράστε ένα φρέσκο κρεμμύδι μέχρι να μαλακώσει καλά, πολτοποιήστε το και διπλώστε τον πολτό σε μια καθαρή γάζα. Τοποθετήστε το κατάπλασμα στην πονεμένη περιοχή και μείνετε ξαπλωμένοι όσο περισσότερη ώρα μπορείτε. Oι διάφορες ουσίες που περιέχει το κρεμμύδι ενεργοποιούν την κυκλοφορία του αίματος και περιορίζουν την υπερβολική διαστολή των αγγείων τοπικά.


ΑΝΑΙΜΙΑ

Aν έχετε αναιμία, μπορείτε να φτιάξετε ένα παλιό γαλλικό γιατροσόφι. Kαθαρίστε και χοντροκόψτε 20-25 σκελίδες σκόρδο και ανακατέψτε τις σε ένα μπουκάλι με 250 γρ. αλκοόλ 40 βαθμών. Kλείστε το μπουκάλι ερμητικά και αφήστε το για 2 εβδομάδες στον ήλιο. Στη συνέχεια, φιλτράρετε το μείγμα και διατηρήστε το σε ένα μπουκάλι με σφιχτό πώμα. Kαταναλώστε αυτό το «λικέρ» σταγόνα-σταγόνα, διαλύοντάς το σε ένα φλιτζάνι ζεστό νερό. Aρχίστε με μία σταγόνα και αυξάνετε τη δόση καθημερινά μέχρι να φτάσετε τις 20 σταγόνες. Mετά, μειώστε σταδιακά τη δόση με τον ίδιο τρόπο.

Εθισμό προκαλούν τα ανθυγιεινά τρόφιμα

Εθισμό προκαλούν στον ανθρώπινο εγκέφαλο τα ανθυγιεινά τρόφιμα, σύμφωνα με νέες μελέτες, και γι’ αυτό είναι πολύ δύσκολο να αντισταθεί κανείς σε αυτά.
Συνήθως πιστεύουμε ότι οι παχύσαρκοι πρέπει να λύσουν το πρόβλημά τους τρώγοντας λιγότερο και κάνοντας περισσότερη άσκηση. Από την άλλη, όμως, πιστεύουμε ότι οι αλκοολικοί, ως εθισμένοι στο αλκοόλ, χρειάζονται θεραπεία. Ίσως όμως, οι δύο διαταραχές να μη διαφέρουν πάρα πολύ, λένε τώρα οι επιστήμονες. Ίσως οι τροφές στον σημερινό κόσμο των γλυκών, αλμυρών και λιπαρών φαστ φουντ να είναι στην πραγματικότητα κάτι εξίσου εθιστικό με το αλκοόλ.
Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στην επιθεώρηση «Archives of general Psychiatry» εξέτασε τις νευροβιολογικές ομοιότητες μεταξύ συμπεριφορών που οδηγούν στην παχυσαρκία και αυτών που οδηγούν στην κατάχρηση ουσιών.

Οι ερευνητές από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον στο Σεν Λούις αξιολόγησαν σε δύο μεγάλες έρευνες αντιπροσωπευτικά εθνικά δείγματα αμερικανών ενηλίκων σε σχέση με το ιστορικό αλκοολισμού στην οικογένειά τους και τον Δείκτη Μάζας Σώματός τους.

Κάθε μελέτη περιελάμβανε 40.000 ενηλίκους. Η μία έρευνα έγινε το 1991 και 1992 και η άλλη μια δεκαετία αργότερα, το 2001 και 2002.

Τα ευρήματα
Αν και η πρώτη έρευνα δεν έδειξε συσχετισμούς, η δεύτερη αποκάλυπτε μιαν άλλη συνάφεια: οι ενήλικοι με ιστορικό αλκοολισμού στην οικογένειά τους βρέθηκαν να έχουν κατά 30%-40% περισσότερες πιθανότητες να είναι παχύσαρκοι σε σχέση με όσους δεν είχαν οικογενειακά περιστατικά.

Οι γυναίκες ήταν σε ιδιαίτερα υψηλό κίνδυνο (κατά 50% περισσότερες πιθανότητες να είναι παχύσαρκες, έναντι 26% των ανδρών).

Τι άλλαξε μέσα στη δεκαετία αυτή; Ο καθηγητής Ψυχιατρικής και επικεφαλής της μελέτης δρ Ρίτσαρντ Κρούτζα λέει ότι το διατροφικό περιβάλλον μας, που προάγει την παχυσαρκία, έχει αλλάξει μεταξύ των δύο μελετών. «Ο πιο πιθανός ένοχος», λέει, «είναι η φύση της τροφής που τρώμε και η ιδιότητά της να προσελκύει τα συστήματα ανταμοιβής στον εγκέφαλο, που είναι μέρη του εγκεφάλου που εμπλέκονται στον εθισμό».
Ορισμένα τρόφιμα φορτωμένα με ζάχαρη, αλάτι και λίπος και ιδιαίτερα διαμορφωμένα ώστε να αρέσουν στους καταναλωτές μπορεί να αποτελούν το σύνθημα που πυροδοτεί την υπερφαγία σε ανθρώπους με προδιάθεση σε εθισμούς, προσελκύοντας τα πρωτόγονα κέντρα της ανταμοιβής στον εγκέφαλο και ενδυναμώνοντας την εθιστική συμπεριφορά.

Οι τύποι αυτοί των τροφών, που ο πρώην εκπρόσωπος της Υπηρεσίας Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ (FDA) δρ Ντέιβιντ Κέσλερ έχει ονομάσει «υπεργευστικά», ενισχύουν την υπερφαγία, σε σχέση λ.χ. με τα πράσινα λαχανικά, και είναι σήμερα πιο εύκολα διαθέσιμα απ’ ό,τι στο παρελθόν.
Στο βιβλίο του «Το τέλος της υπερφαγίας», ο δρ Κέσλερ περιγράφει το πώς αυτά τα πολύ εύγευστα τρόφιμα – το είδος που σερβίρονται στα φαστ φουντ και στις αλυσίδες εστιατορίων – αλλάζουν τη χημεία του εγκεφάλου, πυροδοτώντας μια νευρολογική ανταπόκριση που διεγείρει τους ανθρώπους να τρώνε περισσότερο φαγητό, ακόμα κι αν δεν πεινούν.
«Η αίσθηση που έχουν ορισμένοι άνθρωποι ότι δεν μπορούν να ελέγξουν την πρόσληψη τροφής μπορεί να είναι πράγματι αληθινή», γράφει, «γιατί αυτά τα πλούσια, γλυκά και λιπαρά φαγητά διεγείρουν τον εγκέφαλο να παράγει ντοπαμίνη, έναν νευροδιαβιβαστή που σχετίζεται με το κέντρο της ευχαρίστησης. Κατά τη διαδικασία αυτή, επαναπρογραμματίζουν τον εγκέφαλο, ώστε τα μονοπάτια της ντοπαμίνης να ‘’ανάβουν’’ ακόμα και με τη σκέψη ότι τρώνε τέτοιες τροφές».
Δεν είναι ένα μόνο γονίδιο υπεύθυνο που κάνει κάποιον παχύσαρκο ή αλκοολικό, κατά τον δρα Κρούτζα. «Οι άνθρωποι, όμως, που τρώνε ή πίνουν υπερβολικά μπορεί να μοιράζονται κοινά χαρακτηριστικά, όπως την απώλεια του ελέγχου των παρορμήσεων και την ανικανότητα να σταματούν όταν αρχίζουν, ένα είδος απώλειας του σινιάλου για το τέλος της κατανάλωσης», επισημαίνει.
Το στρες βέβαια έχει βρεθεί ότι εμπλέκεται επίσης και στις δύο συμπεριφορές.

Κληρονομική... απόλαυση
«Είναι γνωστό στους ειδικούς ότι οι υδατάνθρακες (στους οποίους περιλαμβάνονται η ζάχαρη και τα γλυκά) δημιουργούν ακατανίκητη επιθυμία για κατανάλωσή τους ιδίως σε όσους προσπαθούν να κάνουν δίαιτα», λέει ο ψυχίατρος Φραγκίσκος Γονιδάκης, από τη Μονάδα Διαταραχών Πρόσληψης Τροφής της Α’ Ψυχιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών στο Αιγινήτειο Νοσοκομείο.

«Οι τροφές αυτές κινητοποιούν στον εγκέφαλο το κύκλωμα που έχει σχέση με την ηδονή, δηλαδή τα κυκλώματα της ανταμοιβής και της ευχαρίστησης, που έχουν σχέση με την εθιστική συμπεριφορά»..
Ο κ. Γονιδάκης διευκρινίζει ότι τον εθισμό εδώ δεν προκαλεί μία ουσία, όπως είναι η ηρωίνη, αλλά η ίδια η ευχαρίστηση που προκαλεί η τροφή. «Είμαστε απόγονοι των.. λιχούδηδων!», λέει.

«Δηλαδή, όλων των ανθρώπων που έως το 1950 θεωρούσαν πρώτη προτεραιότητα το φαγητό και αντλούν μεγάλη ευχαρίστηση από αυτό. Γι’ αυτούς, η επάρκεια σε φαγητό σήμαινε την επιβίωση, ενώ σήμερα ισχύει το ανάποδο: επιβιώνουν περισσότερο όσοι δεν έχουν το φαγητό ως κεντρική ιδέα στη ζωή τους και τρώνε λιγότερο».
Ολοι μας έχουμε βιολογική προδιάθεση να προτιμάμε τροφές που έχουν γλυκιά γεύση, αλλά υπάρχουν διακυμάνσεις μεταξύ μας όσον αφορά την επιθυμία αυτή, οι οποίες εξαρτώνται από τα γονίδιά μας.

«Εχουμε γονιδιακά την τάση να μας αρέσει η γλυκιά γεύση, οποιαδήποτε τροφή διεγείρει τους υποδοχείς του γλυκού στον εγκέφαλό μας», εξηγεί ο κ. Γονιδάκης. «Γι’ αυτό και στα junk food, που είναι φτιαγμένα για να είναι αποδεκτά από όλους, βάζουν ζάχαρη στο ψωμί του χάμπουργκερ, στην κέτσαπ, ακόμα και στο κρέας».
Επιπλέον, όσοι τρώνε συναισθηματικά (emotional overeating) έχει βρεθεί ότι αναζητούν τις έντονες γεύσεις, όπως εκείνες στις πολύ γλυκές, πολύ αλμυρές ή πολύ λιπαρές τροφές.


Η αντιμετώπιση

Πώς μπορεί κανείς να δραπετεύσει από τον εγκλωβισμό στον φαύλο κύκλο των εθιστικών τροφών;

«Δεν έχουμε βρει τρόπο που να είναι αποτελεσματικός για μεγάλο αριθμό ανθρώπων, ο οποίος να οριοθετεί την κατανάλωση του φαγητού», λέει ο κ. Γονιδάκης. «Δεν υπάρχει ψυχιατρική ή διατροφική μέθοδος που να αλλάζει τις διατροφικές συνήθειες. Συνδυάζουμε στην παρέμβασή μας δύο τεxνικές: 1) Βοηθάμε τον ασθενή να θέσει ένα μέτρο στο πόσο συχνά, πόσο έντονα και πόσο πολύ, όσον αφορά την κατανάλωση αυτών των τροφών. 2) Τον βοηθάμε να εστιάσει σε άλλες ευχαριστήσεις της ζωής, κυρίως σε όσους τρώνε συναισθηματικά».
«Είμαστε όλοι πια εθισμένοι», τονίζει ο καθηγητής Προληπτικής Ιατρικής και Διατροφής του Πανεπιστημίου Κρήτης Αντώνης Καφάτος, «καθώς όλα τα επεξεργασμένα τρόφιμα περιέχουν πολλή ζάχαρη, αλάτι και λίπος. Το 40% π.χ. του αλατιού που παίρνουμε, το τρώμε μέσω του ψωμιού!».
Η θεωρία αυτή πάντως δεν ήταν άγνωστη στους ειδικούς. «Γι’ αυτό δεν συνιστούμε στα πολύ παχύσαρκα άτομα, που είναι εθισμένα στις τροφές αυτές, την εγχείρηση του δακτυλίου (που προϋποθέτει μετά αποχή από λιπαρές και γλυκές τροφές ), αλλά διαφορετικά είδη εγχειρήσεων για την παχυσαρκία, που ελαττώνουν τα ερεθίσματα για πρόσληψη τροφής στα κέντρα του εγκεφάλου».


Εξάρτηση από... κούνια

Η εξάρτηση αρχίζει από τους πρώτους μήνες της ζωής. «Μελετήσαμε δύο βρεφικές κρέμες και βρήκαμε ότι περιέχουν κατά 17% ζάχαρη, ενώ δεν το γράφουν (στην επιγραφή αναγράφουν απλώς «υδατάνθρακες)», λέει ο κ. Καφάτος. «Επιπλέον, περιείχαν κακής ποιότητας λιπαρά και αλάτι, ενώ δεν περιείχαν ίνες. Ετσι, τα παιδιά εθίζονται από βρέφη στις γλυκές και λιπαρές γεύσεις».
Η απεξάρτηση είναι δύσκολη, όπως συμβαίνει και με το τσιγάρο, σύμφωνα με τον κ. Καφάτο. «Χρειάζεται ισχυρή θέληση και συνεχή επαγρύπνηση», λέει. «Υστερα από τις πρώτες εβδομάδες, μπορεί κανείς να δεχθεί πιο εύκολα για κολατσιό το φρούτο αντί για τη σοκολάτα. Η πιο αποτελεσματική πάντως πολιτική είναι αυτή που αρχίζει από τα νηπιαγωγεία και τα σχολεία, όπως έχουν αποδείξει οι μελέτες μας».
Το αμαρτωλό τρίπτυχο (ζάχαρη, αλάτι, λίπος), που προκαλεί τον εθισμό, περιέχουν - όπως αναφέρει ο κλινικός διαιτολόγος, αντιπρόεδρος του Ελληνικού Ινστιτούτου Διατροφής Κωνσταντίνος Ξένος - πάρα πολλά τρόφιμα του εμπορίου, αν και συχνά δεν είναι φανερό. «Τέτοια τρόφιμα », λέει, «είναι τα μπισκότα, τα κρουασάν, τα γλυκά που περιέχουν παντεσπάνι, οι αλατισμένοι ξηροί καρποί και τα είδη φαστ φουντ».
Η σοκολάτα αποτελεί μόνη της ένα ιδιαίτερα εθιστικό τρόφιμο. Ενας νέος όρος έχει μάλιστα καθιερωθεί ειδικά για τη σοκολάτα, για να αποδώσει την εμμονή που έχουν σ’ αυτήν πολλοί άνθρωποι: chocoholic (ο εθισμένος στη σοκολάτα).

Οι ερευνητές έχουν εξετάσει κάθε συστατικό της σοκολάτας, από το αμινοξύ τρυπτοφάνη και τη θεοβρωμίνη, έως τη φαινυλαιθυλαμίνη και την ανανδαμίδη. «Ακόμα παραμένει αναπάντητο το ερώτημα», λέει ο κ. Ξένος. «Μια μελέτη από τους Michener και Rozin έδειξε ότι ο εθισμός στη σοκολάτα μάλλον οφείλεται στη μοναδική γευστική εμπειρία που προσφέρει και όχι σε κάποιο συστατικό της που επιδρά βιοχημικά στον εγκέφαλο».

Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ Ένθετο Υγεία

Γιατροσόφια (απο το Α ως το Ω)

Αγαπητοι επισκέπτες,

Η ομάδα της www.swsti-diatrofi.com θα σας παρουσιάζει 2 φορές το μήνα το μεγάλο και ευεργετικό κεφάλαιο ΓΙΑΤΡΟΣΟΦΙΑ; που σκοπό έχει να κατανοήσουμε της θεραπευτικές ιδιότητες της φύσης αλλά και την ιδιότητα των διάφορων καθημερινών θρεπτικών συστατικών στην υγεία μας .

Το γιατροσόφι, ή «ιατροσόφιον» στην καθαρεύουσα είναι το πρακτικό φαρμακευτικών φυτών, ενώ σε πολλά μέρη της Ελλάδας αποτελούν αξιόλογο μέρος της λαογραφικής παράδοσης του τόπου. Αν και η χρήση τους έχει αμφισβητηθεί από τους οπαδούς της κλασικής ιατρικής, τα περισσότερα γιατροσόφια δεν παύουν να έχουν στέρεη επιστημονική τεκμηρίωση και να αποτελούν τον «πρόδρομο» των δημοφιλών φυτικών καλλυντικών και φαρμακευτικών σκευασμάτων που κυκλοφορούν στο εμπόριο και στα φαρμακεία στις μέρες μας.

Παρά το γεγονός ότι τα γιατροσόφια συνήθως βασίζονται σε σχετικά «αγνές» και «ακίνδυνες» πρώτες ύλες, οι γιατροί συνιστούν προσοχή στη χρήση τους, ειδικά αν το άτομο που πρόκειται να τα χρησιμοποιήσει έχει ιστορικό αλλεργικών αντιδράσεων.

Τα χρησιμοποιούσε ο κόσμος παλιότερα – αλλά ακόμη και στη σημερινή εποχή – προκειμένου να αντιμετωπίσει μικρά ή και μεγαλύτερα προβλήματα υγείας. Υπάρχουν πολλών ειδών γιατροσόφια, και είναι σχεδόν σίγουρο ότι ο κάθε άνθρωπος τα έχει χρησιμοποιήσει σε κάποια στιγμή της ζωής του, συνήθως με την προτροπή κάποιου μεγαλύτερου σε ηλικία μέλους της οικογένειας. Τα περισσότερα γιατροσόφια βασίζονται στη χρήση των βοτάνων και φυτών που βρίσκουμε στη φύση, θα ακολουθήσει η ανάλυση με τον τρόπο χρήσης ανάλογα με το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε.

Επόμενο άρθρο 20/5/2011

ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ

Η είσοδος του επαγγελματισμού στον αθλητισμό τα τελευταία χρόνια, οι συνεχείς πιέσεις από προπονητές, παράγοντες, γονείς και φίλαθλο κοινό προς τους αθλητές για καλύτερες εμφανίσεις και επίτευξη μεγαλύτερων ρεκόρ, έχουν αναγκάσει τους αθλητές να προβούν σε άνομες και ανθυγιεινές ενέργειες, προκειμένου να ανταποκριθούν στις αυξημένες αυτές απαιτήσεις. Η σωστή διατροφή αποτελεί τη βάση της πνευματικής και σωματικής υπόστασης του ανθρώπινου οργανισμού. Από τον κανόνα αυτό δεν μπορεί να εξαιρεθεί και η αρκετά μεγάλη μερίδα του πληθυσμού η οποία δεν ασχολείται με τον αθλητισμό.

Οι αθλητικές δραστηριότητες έχουν τα τελευταία χρόνια εξειδικευθεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε ορισμένες από αυτές απαιτούν μεγάλες ποσότητες συγκεκριμένων θρεπτικών στοιχείων, ενώ παράλληλα, οι ανάγκες σε άλλα θρεπτικά στοιχεία είναι μηδαμινές.
Το κυνήγι των ρεκόρ έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας και στην Ελληνική κοινωνία με αποτέλεσμα οι αθλητές να μην διστάζουν να θέσουν σε κίνδυνο ακόμη και την υγεία τους για την κατάκτηση των μεταλλίων.

Οι ημερήσιες ανάγκες των μη αθλούμενων σε διάφορα θρεπτικά στοιχεία έχουν καθορισθεί στο μεγαλύτερο μέρος τους από τους διάφορους διεθνείς οργανισμούς, ενώ οι πραγματικές θρεπτικές ανάγκες των αθλητών δεν έχουν ακόμη επαρκώς προσδιορισθεί. Έρευνες που έγιναν στις Η.Π.Α. αποκαλύπτουν την άγνοια των προπονητών σε θέματα αθλητικής διατροφής. Η άγνοια αυτή εκφράζεται ποικιλοτρόπως, αλλά κυρίως στις περιπτώσεις προσπάθειας διατήρησης σωστού αγωνιστικού σωματικού βάρους. Η ανάγκη αυτή αναγκάζει πολλούς αθλητές να χρησιμοποιήσουν επικίνδυνες μεθόδους. Έρευνες που πραγματοποιήθηκαν σε αμερικανίδες αθλήτριες έδειξαν ότι το 14 - 26% των αθλητριών έκαναν εμετό, το 16% χρησιμοποίησαν καθαρτικά, 25% χάπια διαίτης, το 7% διάφορα διουρητικά, ενώ ένα άλλο 7% απέφευγε την κατανάλωση νερού και αλατιού σε μια προσπάθεια μείωσης του σωματικού βάρους μέσω της αφυδάτωσης. Οι πράξεις αυτές δεν είναι αποκλειστικό φαινόμενο των αθλητριών αλλά επεκτείνεται και στους άνδρες σε αγωνίσματα όπως πάλη και η άρση βαρών.

Οι υπέρμετρες καύσεις και ο ανεπαρκής εφοδιασμός του οργανισμού σε ημερήσια βάση, με τις απαραίτητες θρεπτικές ουσίες εκφράζεται με την εμφάνιση των παρακάτω συμπτωμάτων:
- Μη σωστή αύξηση του μυϊκού όγκου και δύναμης παρά την σωστή προπονητική διαδικασία.
- Ανεξέλεγκτες απώλειες σωματικού βάρους κατά τη διάρκεια της διαδικασίας.
- Πρόωρη στασιμότητα στην εξέλιξη του αθλητή σε συνδυασμό με συμπτώματα κατάθλιψης και αποχή από την ενεργό αθλητική δράση.
- Υπερκόπωση κατά τη διάρκεια της προαγωνιστικής ή αγωνιστικής περιόδου.
- Εγκατάλειψη στη διάρκεια του αγώνα.
- Αστάθεια στην ποιοτική και ποσοτική απόδοση του αθλητή μέσα στον αγώνα.
- Μειωμένος ρυθμός αναπλήρωσης μετά από μέγιστη προσπάθεια και ανικανότητα διατήρησης σταθερής απόδοσης από αγώνα σε αγώνα, ιδιαίτερα όταν οι αγώνες πραγματοποιούνται σε καθημερινή βάση, όπως είναι η περίπτωση συμμετοχής σε τουρνουά.

Τα παραπάνω συμπτώματα εμφανίζονται σαν άλυτα προβλήματα που προκαλούν μειωμένη αθλητική απόδοση και οφείλονται στην ανεπαρκή διατροφή, υποδηλώνοντας την μερική έλλειψη ορισμένων θρεπτικών στοιχείων. Οι λόγοι για τους οποίους η επιστημονική κοινότητα αδυνατεί σε πολλές περιπτώσεις να αποδείξει έγκαιρα την έλλειψη ορισμένων θρεπτικών στοιχείων οφείλονται στο ότι τα συμπτώματα εμφανίζονται μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα και αφού ήδη έχουν πάρει κλινικές διαστάσεις:
α) Οι υπεύθυνοι προγραμμάτων σε επίπεδο πρωταθλητισμού, έμμεσα ή άμεσα, αναπληρώνουν μερικώς στις περισσότερες περιπτώσεις, τις ανάγκες του αθλητή με διάφορα αθλητικά παρασκευάσματα σε σημείο που κλινικά συμπτώματα να μη γίνονται εμφανή, χωρίς όμως να καλύπτουν ολικώς τις ανάγκες του αθλητή.
b) Τα συμπτώματα των χρόνιων θρεπτικών ελλείψεων εμφανίζονται με διαφορετικές μορφές, οι οποίες ερμηνεύονται με μια απλή έκφραση ότι ο συγκεκριμένος αθλητής ¨δεν είναι σε φόρμα¨ ή ότι είναι ¨ψυχολογικά πεσμένος¨.
c) Από το γεγονός ότι οι αθλητές διαφέρουν σε σωματική διάπλαση και μεταβολική ιδιοσυγκρασία με αποτέλεσμα την ύπαρξη διαφορών σε θρεπτικές ημερήσιες ανάγκες, κάνοντας δύσκολο τον καθορισμό της ποιοτικής και ποσοτικής ημερήσιας ανάγκης.

Η διατήρηση επομένως, σωστού αγωνιστικού σωματικού βάρους, έχει τεράστια σημασία στον αθλητισμό. Η παράλογη κατανάλωση θερμίδων, έχει σαν αποτέλεσμα τη συσσώρευση περιττού λίπους, σε ποσότητες που υπερβαίνουν κατά πολύ το επιθυμητό επίπεδο.
Η διατήρηση χαμηλού ποσοστού σωματικού λίπους (5 - 12%) επιβάλλει τον αυστηρό έλεγχο των θερμίδων που καταναλώνονται σε ημερήσια βάση. Γι΄ αυτό θα πρέπει τόσο ο προπονητής όσο και ο αθλητής να γνωρίζει ακριβώς τις ημερήσιες θερμιδικές ανάγκες που χρειάζονται για τη διατήρηση σωστού σωματικού βάρους.

Για το σωστό σχεδιασμό των διαιτολογίων θα πρέπει να λαμβάνονται υπ΄ όψιν:
- Οι ημερήσιες θερμιδικές ανάγκες του αθλητή σε κατάσταση ηρεμίας.
- Οι ημερήσιες ανάγκες για τις δραστηριότητες ρουτίνας.
- Οι θερμιδικές καύσεις του αθλητή στην διάρκεια της προπόνησης.

Τέλος, για τη σύνταξη των διαιτολογίων, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι η ποσοστιαία αναλογία πρωτεϊνών - λιπών - υδατανθράκων, διαφέρει από τις συνήθεις τιμές για μη αθλούμενους και τροποποιούνται ανάλογα με τη φύση του αθλήματος.

Παναγιώτης Γιαννόπουλος
Πηγή: runningnews.gr

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΤΕΣΤ ΜΥΩΠΙΑΣ

Όσοι δεν έχετε πρόβλημα με την όρασή σας στη φωτογραφία βλέπετε τον Αϊνστάιν.Όσοι έχετε μυωπία βλέπετε την... Marilyn Monroe.

Αν βλέπετε τον Αϊνστάιν, απομακρυνθείτε από την οθόνη, πηγαίνετε μερικά μέτρα πίσω και θα δείτε την Marilyn Monroe

Έχω δυσανεξία στη γλουτένη. Ποια τρόφιμα πρέπει να αποφεύγω;

Η γλουτένη είναι μία πρωτεΐνη που βρίσκεται σε ορισμένα δημητριακά και δημιουργεί στο λεπτό έντερο κάποιων ανθρώπων μία παθολογική κατάσταση, λόγω ανοσολογικής απάντησης, που ονομάζεται κοιλιοκάκη ή δυσανεξία στη γλουτένη.  Η γλουτένη οδηγεί σε καταστροφή του εντερικού βλεννογόνου, με αποτέλεσμα να διαταράσσεται η πέψη και η απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών. Τα συμπτώματα της κοιλιοκάκης ποικίλλουν και τα πιο κοινά είναι το πρήξιμο, οι πόνοι στην κοιλιά, η διάρροια, η μείωση βάρους ή η ελλιπής ανάπτυξη στα παιδιά, η σιδηροπενική αναιμία, που δεν ανταποκρίνεται σε θεραπεία με σίδηρο.

Η αυστηρή αποχή από τρόφιμα με γλουτένη, αποτελεί και το μοναδικό τρόπο αντιμετώπισης της κοιλιοκάκης ή δυσανεξίας στη γλουτένη. Η γλουτένη βρίσκεται στο σιτάρι, στο κριθάρι, στη σίκαλη και στη βρώμη και όπου αυτά περιέχονται, όπως π.χ. αλεύρι, αρτοσκευάσματα, ζυμαρικά, αλλά και σε πολλά ακόμα τρόφιμα, που ίσως δε φανταζόμαστε, όπως π.χ. σοκολάτες και άλλα γλυκά εμπορίου (κουλουράκια, μπισκοτάκια), έτοιμες σάλτσες και άλλα κονσερβοποιημένα τρόφιμα ή ακόμα και σε τσιπς. Θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί και να διαβάζουμε τις ετικέτες των τροφίμων, όταν ψωνίζουμε, ώστε να αποφεύγουμε τα τρόφιμα που αναγράφουν ότι περιέχουν γλουτένη, καθώς και άλλα άγνωστα συστατικά, πρόσθετα, συντηρητικά, χρωστικές, κ.α. ή υπονοούν από τα συμφραζόμενα ότι μπορεί να την περιέχουν, όπως π.χ. πρωτεΐνη σίτου, σιτάλευρο, ίχνη δημητριακών, μαστίχα βρώμης. Επιπλέον πρέπει να ελέγχουμε τις ετικέτες σε ορισμένα ποτά, όπως η μπύρα, το ουίσκυ, το τζιν, η βότκα και να είμαστε προσεκτικοί όταν καταναλώνουμε τρόφιμα σε εστιατόρια. Στο διαιτολόγιό μας πρέπει να συμπεριλαμβάνουμε φρέσκα φρούτα και λαχανικά, πατάτες, ρύζι, κρέας, κοτόπουλο, ψάρι και τα ειδικά προϊόντα χωρίς γλουτένη, όπως π.χ. αλεύρι και ζυμαρικά, τα οποία διατίθενται στα φαρμακεία και δικαιολογούνται από τα ταμεία.  

Τσατραφίλη Σταυρούλα , Κλινικός Διαιτολόγος - Διατροφολόγος, MSc

Η πιο δυνατή αντικαρκινική ουσία της γης!!!

Πριν λίγους μήνες άκουσα από πολύ δικό μου άνθρωπο για τη θεραπεία του καρκίνου με κουκούτσια από βερίκοκα (προσοχή 'όμως γιατί κάποιους με χαμηλά ένζυμα μπορεί να βλάπτει π.χ. low G6PD), τα οποία στο εξωτερικό τουλάχιστον πωλούνται και σε ειδική συσκευασία. Τη μέθοδο αυτή ανακάλυψε αναζητώντας εναλλακτική θεραπευτική μέθοδο, μελετώντας ένα σχετικό βιβλίο-οδηγό. Σήμερα μου εστάλη ένα κείμενο, το οποίο διαφωτίζει ακόμη περισσότερο το θέμα αυτό.

Για πολλούς ίσως μοιάζει "τρελό" ή απίθανο, καθώς πέρα από τις κλασσικές (έως και αυτοκτονικές) μεθόδους "αποκατάστασης" του καρκίνου, (ακτινοβολίες, χημειοθεραπείες ή εγχειρήσεις) δεν τους είναι γνωστή η απέραντη σοφία της φύσης...
τόσο του σώματος μας, όσο και της Φύσης που μας περιβάλει. Και πως να τους είναι γνωστό όταν ζούμε την εποχή της επίσημης παραπληροφόρησης και της κερδοσκοπίας των φαρμακευτικών καρτέλ... Ας μην ξεχνάμε πως κατά τον Δρ. Χάμερ ο καρκίνος δεν είναι καν ασθένεια, αλλά ένας βιολογικός μηχανισμός επιβίωσης του σώματος σε ισχυρά ψυχο-λογικά "σοκ"... (δείτε σχετικά κείμενα στην ετικέτα Δρ Χάμερ)
Παραθέτω λοιπόν το αξιόλογο αυτό κείμενο.

Φενάκη τα φάρμακα κατά του Καρκίνου;

ΣΑΒΒΑΤΟ, 28 ΜΑΡΤΙΟΣ 2009

Υπάρχει ένας λαός, ο μακροβιότερος στον κόσμο, όπου ο καρκίνος είναι εντελώς άγνωστος. Πρόκειται για την φυλή Χούνζα, που ζει στο Πακιστάν και αυτοαποκαλούνται απόγονοι των στρατιωτών του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Το φαινόμενο αυτό δεν άφησε αδιάφορους τους επιστήμονες. Κλιμάκιο από το Μεμόριαλ πήγε στην περιοχή και μελέτησε τη διατροφή των Χούνζα. Με έκπληξη διαπίστωσαν, ότι οι Χούνζα τρώνε πολλά βερίκοκα και τα κουκούτσια επίσης από τα βερίκοκα. Μάλιστα όσο περισσότερα βερίκοκα παράγει και καταναλώνει ένας Χούνζα, τόσο περισσότερο ανεβασμένη είναι η κοινωνική του θέση. Όταν ένας δυτικός γιατρός επισκέφθηκε τους Χούνζα, του προσέφεραν βερίκοκα και αυτός έφτυνε τα κουκούτσια. Έτσι του είχανε μάθει. Οι Χούνζα έκαναν όλοι έναν μορφασμό αηδίας. Πέταγε το καλύτερο.

Θυμηθείτε. Το κουκούτσι από το βερίκοκο είναι πάρα πολύ πικρό.


Θυμηθείτε! Το πικρό είναι αναγκαίο για τον καρκίνο.


Θυμηθείτε! Το πικρό ανοίγει την όρεξη και πολλοί καρκινοπαθείς δεν έχουν όρεξη και πεθαίνουν από καχεξία (υπερβολικό αδυνάτισμα).


Θυμηθείτε! Το κουκούτσι από το βερίκοκο έχει βιταμίνη Β17.


Θυμηθείτε! τα παλικάρια των φαρμακευτικών έθαψαν την εφαρμογή της επιστημονικής γνώσης στο πεδίο του καρκίνου και εκ. άνθρωποι θα πεθάνουν άδικα (Otto Warburg).

Τι έγινε μετά; Ο Διευθυντής ερευνών του Μεμόριαλ (δεν μιλάμε για οποιοδήποτε νοσοκομείο - είναι η Μέκκα του καρκίνου) ο περίφημος επιστήμονας Κανεμάτσου Σιγκουίρα, έκανε πειράματα με ποντικούς. Η ουσία που ανακάλυψε ο βιοχημικός Ernst Krebs έκανε τα πειράματα πάνω σε ποντικούς. Η ουσία που ανεκάλυψε ο βιοχημικός Ernst Krebs μέσα στα βερίκοκα, ονομάστηκε Λεατρίλη ή βιταμίνη Β17. Ο Σιγκουίρα έμεινε έκπληκτος. Ήταν η δυνατότερη αντικαρκινική ουσία του κόσμου που είχε δοκιμάσει ποτέ, όπως δήλωσε. Τι θα κάνατε εσείς και εγώ αν ακούγατε τέτοια καλό νέο; Δεν θα πηδάγατε από τη χαρά σας; Ο καρκίνος ήταν τελειωμένος. Αμ δε. Το χρήμα βασιλεύει. Πήγε λοιπόν στους ανωτέρους του και τους είπε τα ευχάριστα νέα. Η πιο δυνατή αντικαρκινική ουσία της γης: Β17 η οποία βρίσκεται στα κουκούτσια από βερίκοκα. Τι θα κέρδιζαν αυτοί με την αντικαρκινική αυτή ουσία προσβάσιμη στον καθένα; Θα έχαναν τη γη κάτω από τα πόδια τους. Αν τα κέρδη τους ανέρχονται σε πολλά δις μόνο από την Ελλάδα, φανταστείτε τι γίνεται σε όλο τον πλανήτη. Άλλωστε τα μέλη του Δ.Σ. του Μεμόριαλ ήταν όλοι αντιπρόσωποι φαρμακευτικών εταιρειών[3].

Του είπαν λοιπόν να συνεχίσει τα πειράματα και να αποδείξει πως ήταν λάθος. Το ακούτε ΛΑΘΟΣ. Οι διαδικασίες τροποποιήθηκαν και σχεδιάστηκαν με σκοπό να αποτύχουν και τελικά απέτυχαν. Αντικατέστησαν τον Σιγκουίρα με έναν κτηνίατρο, ο οποίος χορήγησε στα πειραματόζωα διαφορετική δόση από αυτή που χορηγούσε ο Ιάπωνας επιστήμονας και τα πειραματόζωα πέθαναν. Τα αποτελέσματα αυτού του ψευδοπειράματος δόθηκαν στη δημοσιότητα. Τα υπόλοιπα τα ανέλαβαν τα παπαγαλάκια των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Φυσικά από το 1980 που συνέβη οι αποδείξεις ακόμη αναμένονται. Δεν αποδείχθηκε! Ήταν απάτη η Β17, έλεγαν οι γιατροί που δεν γνώριζαν τις λεπτομέρειες. Κανένας δεν θα μάθαινε την πραγματικότητα αν δεν επαναστατούσε η συνείδηση ενός θαρραλέου δημοσιογράφου που ως υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων του Μεμόριαλ γνώριζε την απάτη.

Ο Ράλφ Μος, δεν άντεξε το βάρος της συγκάλυψης ενός τόσο μεγάλου εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας. Εδώ παίζονταν οι ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων. Βγήκε και κατήγγειλε ευθαρσώς τη μεγάλη απάτη. Τιμή στον θαρραλέο δημοσιογράφο. Τιμή στο Σιγκουίρα. Τιμή στον Κρεμπς που βρήκε έναν πολύτιμο σύμμαχο στη μάχη κατά του για τον καρκίνου. Από τις ελληνικές εφημερίδες μόνο «Το Βήμα» ανέφερε στις 23/5/1980 ακροθιγώς το θέμα, χωρίς να εισέλθει στην ουσία του θέματος. Ποιος Έλληνας γνωρίζει αυτή την μεγάλη απάτη (σύμφωνα με τον Μοςς);


Τα κουκούτσια από τα βερίκοκα σύμφωνα με τον Δρ. Σιγκουίρα:

α) σταμάτησαν τις μεταστάσεις,


β) βελτίωσαν την γενική υγεία,


γ) εμπόδισαν την ανάπτυξη μικρών όγκων,


δ) παρείχαν ανακούφιση από τον πόνο,


ε) ενεργούν πολύ σημαντικά στην πρόληψη του καρκίνου.

Επίσης η πρώτη επίσημη τονίζω επίσημη αναφορά του Μεμόριαλ υπογράμμιζε με ιδιαίτερη έμφαση τα θετικά πλεονεκτήματα της Β17. Μετά έπεσε γραμμή[4]. Ξέρετε εσείς. Γραμμή και την ακολούθησαν άπαντες. Χρειάζονται περισσότερες αποδείξεις!. Δεν αποδείχθηκε! Απορώ! Γιατί να μην βάζουμε ένα ερωτηματικό όταν ακούμε αυτό το μονότονα επαναλαμβανόμενο μότο των φαρμακευτικών.

Θυμηθείτε! Τα κουκούτσια από τα βερίκοκα στο μανάβη της γειτονιά σας έχουν την ίδια αξία με τα κουκούτσια από τα βερίκοκα των Χούνζα.

Αν λοιπόν αυτοί οι «κύριοι» έσβησαν έναν ερευνητή του κύρους του Κανεμάτσου Σιγκουίρα, που γι΄αυτόν είχε ειπωθεί από τον αντιπρόεδρο του Μεμόριαλ, ότι είναι ευρέως γνωστός στον κόσμο της έρευνας και ότι οι συνάδελφοί του ερευνητές τον εκτιμούν απεριόριστα. Αν αυτοί οι κύριοι δολοφονούν τους γιατρούς στη Χιλή κ΄αλλού, καταλαβαίνουμε όλοι πως ο πραγματικός καρκίνος για την υγεία της ανθρωπότητας βρίσκεται στα διοικητικά συμβούλια των φαρμακευτικών εταιριών.

Δεν μιλάμε βέβαια για ελληνικές μικρές εταιρίες, αλλά για σύγχρονα πολυεθνικά θηρία., που επιβάλλουν την άποψή τους με χημειοθεραπείες. Όποιος ασθενήσει από καρκίνο, θα υποστεί από τις Φαρμακοβιομηχανίες τα μαρτύρια της κόλαση: Γραμμικούς επιταχυντές κοβάλτια, χημειοθεραπείες, εξορκισμούς, για να φύγει ο δαίμονας καρκίνος, διαρκείς εξετάσεις που κρατούν τον άρρωστο σε διαρκή αγωνία, ανασφάλεια, φόβο πανικό, - σωστό θρίλερ. Τώρα το νικήσαμε το εξωαποδώ - δεν αναφέρουμε ούτε το όνομά του και χτυπάμε ξύλο, όταν ακούμε τη λέξη καρκίνος.

Βέβαια τα κυτταροτοξικά φάρμακα, ακτινοβολίες κ.λ.π., είναι γνωστό - και κανείς δεν το αρνείται-, ότι προκαλούν καρκίνο. Είναι δηλαδή βασικές αιτίες ανάπτυξης καρκίνου. Ο άρρωστος όμως, έκανε ότι ορίζουν η φαρμακοβιομηχανίες: Καλό για την τσέπη τους, κακό για τον άρρωστο. Μην ξεχνάτε: Τα όρια της τσέπης τους, είναι τα όρια της σκέψης τους. Κουβέντα αυτοί για τη διατροφή. Ρωτείστε ένα γιατρό αν έχει κάτι διδαχτεί για τη διατροφή στις Ιατρική Σχολές. Οι φαρμακοβιομηχανίες θέλουν τον ιατρικό κόσμο στο σκότος της άγνοιας για τη διατροφή και υπερήφανο για τις φαρμακευτικές του γνώσεις σε σημείο, που να υποτιμά τη διατροφή, όπως στην περίπτωση του μυλωνά.


Κανόνας Νο1:

. Τρώτε πικρά, τρώτε βερίκοκα και τα κουκούτσια τους.


. Πίνετε χυμό από φύλλα ελιάς.


. Τρώτε ραδίκια και πίνετε το ζουμί τους με λεμόνι κάθε μέρα.


. Τρώτε αγκινάρες (πικρές).


. Πίνετε ζουμί από άγριες αγκινάρες (πολύ πικρό), Βολβούς (πικρό) ή Γαϊδουράγκαθο (silybuns marianum), αυξάνει την παραγόμενη γλουταθειόνη υπεροξειδάση: Εξαιρετικό τονωτικό - αποτοξινωτικό για όλες τις παθήσεις του συκωτιού.

Ας ακολουθήσουμε τη συμβουλή των καλύτερων γερμανών γιατρών, της περίφημης Επιτροπής Ε. Η Επιτροπή Ε, κατατάσει τα πικρά βότανα ως εξής:

(1) κάσσια (quassia amara)


(2) γεντιανή


(3) άγρια αψιθιά.


(4) Φλοιός Gonolobus cocdurango,


(5) Centantium pulchellum,


(6) cot αρπαγόφυτο (από την έρημο Καλαχάρη της Αφρικής (τόβρίσκετε στα φαρμακεία).


7) φλούδα νερατζιού.


8) γαϊδουράγκαθο (cnicus benediktus).


9) Ραδίκι.


10) κανέλα.


11) κόλιανδρος.

Οι πικρές αυτές τροφές ανοίγουν την όρεξη. Ο καρκινοπαθής συνήθως δεν έχει όρεξη και πεθαίνει από καχεξία. Διεγείρουν την ορμόνη γαστρίνη, που με τη σειρά της διεγείρει την παραγωγή και την απελευθέρωση υδροχλωρικού οξέως. Όλοι το γνωρίζουν: Τα πικρά βοηθούν στην όρεξη.

Αν το σώμα μας έχει μετατραπεί σε ζαχαροπλαστείο, από τα πολλά γλυκά, ποτά, πατάτες κ.λ.π., {όλα αυτά μετατρέπονται σε γλυκόζη) και συγχρόνως έχουμε απορρίψει την πικρή γεύση, δεν θα πάθουμε καρκίνο; Το κλειδί είναι η ισορροπία (ομοιόσταση στην ιατρική γλώσσα).


[1] What to eat if you have cancer, Maureen Keane, Daniella Chace, Mc Graw Hill 2007.
[2] Η χαρά της ανακάλυψης, Pichard Feynman, Εκδόσεις Κάτοπτρο, σελ. 211
[3] Εφημερίδα «Το Βήμα», 23/5/1980
[4] A summary of the effect of amygdalin upon spontaneous mammary Tamors in mice, Sloan Kettering, report June 13, 1973

Έρευνα 2011: Η μικρότερη πρόσληψη αλατιού δεν μειώνει τον καρδιαγγειακό κίνδυνο

Ο ερευνητής, Dr. Jan Staessen, από το Πανεπιστήμιο Leuven στο Βέλγιο, δήλωσε ότι τα ευρήματα δεν στηρίζουν τις τρέχουσες συστάσεις για χαμηλότερη πρόσληψη αλατιού από το γενικό πληθυσμό. Τρέχουσες οδηγίες, περιλαμβανομένων και αυτών της αμερικανικής κυβέρνησης, τον Ιανουάριο, βασίζονται σε στοιχεία από βραχυπρόθεσμες έρευνες ανθρώπων που δέχτηκαν να περιληφθούν σε διατροφή χαμηλή ή υψηλή σε αλάτι, δήλωσε ο Staessen.
Ενώ προηγούμενες δοκιμές υπέδειξαν όφελος για την υπέρταση με χαμηλότερη κατανάλωση αλατιού, η έρευνα πρέπει να δείξει αν μεταφράζεται σε καλύτερη γενικά υγεία για την καρδιά στον ευρύτερο πληθυσμό.

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν στοιχεία 2 διαφορετικών ερευνών, που περιέλαβαν 3.700 Ευρωπαίους που είχαν μετρήσει την κατανάλωση αλατιού στην αρχή της έρευνας με δείγμα ούρων. Οι ερευνητές χώρισαν σε 3 ομάδες τους συμμετέχοντες. Σε όσους είχαν τη χαμηλότερη και ψηλότερη κατανάλωση και σε όσους κατανάλωναν μέτριες ποσότητες.
Κανένας από τους συμμετέχοντες δεν είχε καρδιακή νόσο στην έναρξη, ενώ τα δυο τρίτα είχαν φυσιολογική αρτηριακή πίεση. Παρακολουθήθηκαν για 8 χρόνια κατά μέσον όρο. Οι ερευνητές εξέτασαν πόσοι διαγνώστηκαν με καρδιακή νόσο και σε μια μικρότερη ομάδα πόσοι εμφάνισαν υπέρταση.

Η πιθανότητα εμφάνισης καρδιαγγειακών νόσων δεν διέφερε στις 3 ομάδες. Ωστόσο συμμετέχοντες με τη χαμηλότερη πρόσληψη αλατιού είχαν το υψηλότερο ποσοστό θνησιμότητας από καρδιακή νόσο κατά την επανεξέταση (4%) και άνθρωποι που κατανάλωναν το περισσότερο αλάτι είχαν το χαμηλότερο (λιγότερο από 1%).
Στις 3 ομάδες, περίπου 1 στους 4 συμμετέχοντες που ξεκίνησε με φυσιολογική αρτηριακή πίεση διαγνώστηκε με υψηλή πίεση στη συνέχεια.
Οι ερευνητές παρατήρησαν ότι η συστολική πίεση αυξήθηκε καθώς αυξήθηκε διαχρονικά η κατανάλωση αλατιού, αλλά η αλλαγή ήταν πολύ μικρή, επομένως μπορεί ενδεχομένως να μην είναι σημαντική για την επίπτωση στην υγεία.
Η μείωση της κατανάλωσης αλατιού μπορεί παρόλα αυτά να είναι καλή ιδέα για ανθρώπους που ήδη πάσχουν από υπέρταση ή που είχαν στο παρελθόν πρόβλημα με την καρδιά τους, πρόσθεσε, αλλά η νέα έρευνα δεν οδήγησε σε ενδείξεις ότι το αλάτι προκαλεί την εμφάνιση αυτών των παθήσεων.
Όπως δήλωσε ο ερευνητής, είναι σαφές ότι θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί ως προς την υποστήριξη της γενικευμένης μείωσης στην πρόσληψη αλατιού στο ευρύ κοινό. Πρόσθεσε ότι υπάρχουν ενδεχομένως οφέλη, αλλά πιθανόν και ορισμένες παρενέργειες.
Ο Dr. Hillel Cohen, του Albert Einstein College of Medicine, στη Νέα Υόρκη, δήλωσε ότι όταν τα εστιατόρια ή οι φαρμακοβιομηχανίες προσθέτουν λιγότερο αλάτι στα προϊόντα τους, μπορεί ενδεχομένως να προσθέτουν άλλα δυνητικά επιβλαβή συστατικά για να αναπληρώσουν τη χαμένη γεύση ή ως συντηρητικά. Οι καταναλωτές δεν θα πρέπει να αλλάξουν τη συμπεριφορά τους σχετικά με την πρόσληψη αλατιού με βάση τις περιορισμένες έρευνες που προσπάθησαν να εντοπίσουν τη σχέση μεταξύ αλατιού και καρδιακού κινδύνου, πρόσθεσε.

Οι ερευνητές προειδοποιούν ότι η ανάλυση περιέλαβε μόνο λευκούς Ευρωπαίους, επομένως τα αποτελέσματα μπορεί ενδεχομένως να μην ισχύουν για ανθρώπους άλλων εθνικοτήτων.

Πηγή: ‘Journal of the American Medical Association’.

Ζάχαρη: μια κρυφή τοξίνη;

Πόση ζάχαρη κατανάλωνε κάθε χρόνο ο άνθρωπος των παλαιολιθικών χρόνων; 

Ο άνθρωπος του 1830 στην αρχή της βρετανικής βιομηχανικής επανάστασης και στο τέλος του 20ού αιώνα; Δύο, πέντε και εβδομήντα κιλά ζάχαρης αντίστοιχα. Απίστευτη διαφορά και όμως. Η αλματώδης αύξηση της κατανάλωσης της ζάχαρης έχει συσχετιστεί επιδημιολογικά με μια εξ ίσου παράλληλη ανάπτυξη σε βαθμό επιδημίας των υπέρβαρων και διαβητικών στον δυτικό κόσμο (ιδιαίτερα στις Η.Π.Α. με τα σημερινά 14 εκατομμύρια διαβητικούς), δυο καταστάσεις υγείας στενά συνδεδεμένες μεταξύ τους. Αλλά συχνά αποδίδουμε τη βλαβερή επίδραση της ζάχαρης στον οργανισμό σε θέμα ποσότητας, δηλαδή λήψης υπερβολικού αριθμού θερμίδων που σε συνδυασμό με τη λήψη τροφής πλούσιας σε λίπος και την χρόνια έλλειψη άσκησης καταλήγει σε παχυσαρκία και σε μια αυξημένη πιθανότητα ανάπτυξης του διαβήτη. Η δράση της ζάχαρης είναι όμως πολύ παραπάνω από ένα πρόβλημα θερμίδων: φαίνεται να αποτελεί το διατροφικό αίτιο πολλών χρόνιων παθήσεων εκτός του διαβήτη όπως καρδιοπαθειών, υπέρτασης και πολλών τύπων καρκίνου. Σαν να λέγαμε “όπως το τσιγάρο και το ποτό, η ζάχαρη σκοτώνει” ^[1] Γιατί;

Ας δούμε πρώτα για τι πράγμα μιλάμε.

Η κοινή ζάχαρη, ή σακχαρόζη, αποτελείται από ένα μέρος γλυκόζης συζευγμένο με ένα μέρος φρουκτόζης, που είναι δυο από τις πολλές μορφές ζαχάρων που υπάρχουν στη φύση. Σε αντίθεση, άλλες πηγές υδατανθράκων όπως οι πατάτες ή το ψωμί περιέχουν μόνο πολυμερή γλυκόζη. Η ζάχαρη παράγεται από παντζάρια και κάλαμο και την βρίσκουμε είτε σε άσπρη και επεξεργασμένη μορφή είτε σε ξανθιά και ακατέργαστη. Επί πλέον όμως υπάρχει και το σιρόπι από καλαμπόκι, μιάμιση φορά πιο γλυκό από τη γλυκόζη και πλουσιότερο κατά 55% σε φρουκτόζη απ’ όσο η ζάχαρη. Τις τελευταίες δεκαετίες, η πλειοψηφία της ζάχαρης έχει αντικατασταθεί, κυρίως στις Ηνωμένες Πολιτείες, με αυτή την υγρή μορφή λόγω πολύ χαμηλότερου κόστους παραγωγής με αποτέλεσμα η κατανάλωσή της να έχει εκατονταπλασιαστεί σε 30 χρόνια. Στην Αμερική, αξιολογείται ότι το 1990 το 20% των ημερησίων θερμίδων ενός ενήλικα προερχόταν από τη φρουκτόζη. Την συναντάμε κυρίως σε βιομηχανικά προϊόντα, αναψυκτικά, είδη ζαχαροπλαστικής, σε παιδικές τροφές, τόσο που στην Αμερική η φρουκτόζη να καλύπτει το 50% των διαφόρων τύπων ζάχαρης που προστίθενται στα τρόφιμα και στα ποτά. Επειδή τη συνδυάζουμε στο μυαλό μας με τη ζάχαρη των φρούτων (ενώ τα φρούτα περιέχουν και άλλες) και του μελιού, την έχουμε κατατάξει στα καλά τρόφιμα με χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη. Όμως η φρουκτόζη και ο ιδιαίτερος μεταβολισμός της είναι ακριβώς αυτό που κάνει την ζάχαρη να ξεχωρίζει από τις άλλες πηγές υδατανθράκων και να είναι δυνητικά επικίνδυνη σε μεγάλες δόσεις. ^[2].

Μπαίνοντας στον οργανισμό, η ζάχαρη διασπάται κατά την πέψη στα δυο μέρη της δηλαδή σε γλυκόζη και σε φρουκτόζη. Η φρουκτόζη απορροφάται γρήγορα από το λεπτό έντερο και μπαίνει στην κυκλοφορία του αίματος για να μεταβολιστεί κατά πλειονότητα από το συκώτι. Η ταχύτητα με την οποία το συκώτι πρέπει να ανταποκριθεί είναι το κλειδί του προβλήματος. Το να πιείτε ένα αναψυκτικό ή ένα χυμό φρούτων ή να φάτε ένα μήλο είναι πολύ διαφορετικές καταστάσεις για τον οργανισμό. Στην πρώτη περίπτωση, τα επίπεδα φρουκτόζης στο αίμα ανεβαίνουν απότομα και φτάνουν σ’ένα μέγιστο ενώ στη δεύτερη περίπτωση ακολουθούν μια ομαλή καμπύλη. Το συκώτι όμως δεν αποθηκεύει τη φρουκτόζη και σε περίπτωση μεγάλης προσφοράς την μετατρέπει σε λίπος ή τριγλυκερίδια, με μηχανισμούς που δεν είναι εντελώς ξεκάθαροι ^[3]. Σε αντίθεση, η γλυκόζη απορροφάται από όλα τα κύτταρα για να αποτελέσει το καύσιμο τους σε όλες τις λειτουργίες τους: όταν τρώμε, το επίπεδο ζάχαρης ανεβαίνει, το πάγκρεας απελευθερώνει ινσουλίνη, τα κύτταρα απορροφούν τη γλυκόζη προς αποθήκευση ή άμεση καύση οπότε και το επίπεδο ζάχαρης στο αίμα πέφτει, η παραγωγή ινσουλίνης επίσης μέχρι το επόμενο γεύμα και πάει λέγοντας. Με χρόνια υπερπροσφορά σε φρουκτόζη, το συκώτι συσσωρεύει λίπος – μια παθολογία παρόμοια με αυτή που αναπτύσσει ο αλκοολικός, η οποία οδηγεί σε μια ηπατική αντίσταση στην ινσουλίνη, ένα από τα χαρακτηριστικά του διαβήτη τύπου 2. Αυτό συμβαίνει γιατί σε μια προσπάθεια να αυξομειώσει τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα που ακολουθούν κάθε γεύμα, το πάγκρεας παράγει όλο και περισσότερη ινσουλίνη ώσπου κάποια στιγμή δεν μπορεί να ανταποκριθεί άλλο, τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα καλπάζουν ανεξέλεγκτα και οδηγούμαστε σε διαβήτη ^[4].

Όπως δείχνουν πειράματα κυρίως σε ζώα ^[5] αλλά και εν μέρει σε ανθρώπους, η μακροχρόνια μεγάλη κατανάλωση υψηλών συγκεντρώσεων σε φρουκτόζη (όπως συναντάται στα αναψυκτικά) οδηγεί σε μια επικίνδυνη κατάσταση που ονομάζεται μεταβολικό σύνδρομο, απ’την οποία υποφέρουν 75 εκατομμύρια Αμερικανοί και που ορίζεται από την παρουσία δυο τουλάχιστον κριτηρίων: διαβήτη ή υψηλά επίπεδα ινσουλίνης ακόμα και μεταξύ των γευμάτων, παχυσαρκία ιδίως στην κοιλιακή χώρα και υψηλά επίπεδα VLDL-τριγλυκεριδίων, χαμηλά επίπεδα HDL-χοληστερίνη και υψηλή πίεση. Ως επί το πλείστον, αποτελούν όλες τις παραμέτρους υψηλού κινδύνου για καρδιακό επεισόδιο. Ενώ μέχρι τις αρχές τις δεκαετίας του ’80 το λίπος στη διατροφή ενοχοποιείτο κυρίως για την αύξηση στα επίπεδα τριγλυκεριδίων και χοληστερίνης του αίματος και για τις καρδιακές και αρτηριοσκληρωτικές παθήσεις, το πλέον αναγνωρισμένο αίτιο στις περιπτώσεις αυτές είναι η χρόνια κατανάλωση τροφής πλούσιας σε φρουκτόζη και τα χρόνια υψηλά επίπεδα ινσουλίνης του “μεταβολικού συνδρόμου” ^[6]

Ποιά είναι η ημερήσια επιτρεπτή δόση ζάχαρης, πέρα απ’την οποία αυξάνεται σημαντικά το ρίσκο μεταβολικού συνδρόμου; 

Δύσκολη απάντηση και οι μελέτες γίνονται τώρα: η ζάχαρη δρα ακέραια σε χρόνια βάση δηλαδή οι επιπτώσεις κατανάλωσής της εμφανίζονται όχι μετά από ένα γεύμα αλλά μετά από πολλά. Πόσα και σε ποια ποσότητα είναι το θέμα. Ίσως η μέση κατανάλωση των Αμερικάνων που δεινοπαθούν με το μεταβολικό σύνδρομο να αποτελεί ένα πρόχειρο μέτρο σύγκρισης: το 2000 εκτιμάται ότι κατανάλωναν κατά μέσο όρο 40 κιλά ζάχαρης (σε σακχαρόζη και σιρόπι από καλαμπόκι) ανά άτομο και ανά χρόνο (δηλαδή 110 γρ  ανά μέρα ή τρία κουτάκια CocaCola την ημέρα…).

 Θα μου πείτε ότι δεν είμαστε Αμερικανοί να τρώμε έτσι αλλά η ιστορία δεν περιορίζεται δυστυχώς στην φρουκτόζη. Η επιστημονική βιβλιογραφία είναι γεμάτη άρθρα που συσχετίζουν την διατροφή και την ανάπτυξη του καρκίνου  ^[7]. Είναι αποδεδειγμένο ότι αν είσαι υπέρβαρος, έχεις διαβήτη ή μεταβολικό σύνδρομο, τότε έχεις μεγαλύτερες πιθανότητες να πάθεις καρκίνο απ’ότι αν δεν πάσχεις από τίποτα από αυτά. Είναι επίσης αποδεδειγμένο ότι ο δυτικός τρόπος διατροφής ευθύνεται για μεγάλο ποσοστό καρκίνων και ότι οι κακοήθεις καρκίνοι είναι σπάνιες έως ανύπαρκτες ασθένειες σε χώρες που δεν ακολουθούν αυτόν τον τρόπο διατροφής, δεν έχουν χημικά πρόσθετα στα τρόφιμα ή δεν γνωρίζουν τη ζάχαρη όπως εμείς.

Ποια είναι η ιδιαίτερη σχέση της ζάχαρης με την ανάπτυξη καρκίνων; 

Απλώς τα καρκινικά κύτταρα στηρίζονται στην ινσουλίνη για να αποκτήσουν καύσιμο (τη γλυκόζη του αίματος) ώστε να μεγαλώνουν και να πολλαπλασιάζονται. Καταναλώνουν πολλή παραπάνω γλυκόζη απ’ότι ένα υγιές κύτταρο και χρειάζονται για να ευδοκιμήσουν και τον αναπτυξιακό παράγοντα IGF (insulin growth factor) που παράγεται συγχρόνως με την ινσουλίνη. Αυτές οι δυο ουσίες, ενισχύουν αποδεδειγμένα την παραγωγή φλεγμονωδών παραγόντων που βοηθούν την ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων και την δυνατότητά τους να εισχωρήσουν σε ξένους ιστούς. Οπότε μια κατάσταση που ευνοεί εκκρίσεις ινσουλίνης και μεταφράζεται σε ενισχυμένη εισροή γλυκόζης στα κύτταρα προκύπτει είτε από μια διατροφή πλούσια σε “γρήγορα” ζάχαρα (όπου γρήγορα εννοούμε ότι απελευθερώνεται ταχέως γλυκόζη στον οργανισμό σε αντίθεση με την επιβραδυνόμενη απελευθέρωση που δεν προκαλεί μεγάλες αυξομειώσεις ινσουλίνης) είτε μέσω του μεταβολικού συνδρόμου (που κρατάει χρόνια υψηλά επίπεδα ινσουλίνης) είναι ό,τι καλύτερο για την ανάπτυξη ενός καρκίνου. Με απλά λόγια η ζάχαρη, τα αναψυκτικά, τα λευκά αλεύρια, το κρουασάν και το φραπέ βαρύ γλυκό τρέφουν τον καρκίνο.

Συμπέρασμα; 

Μέχρι να μάθουμε τα επιτρεπτά και ασφαλή όρια κατανάλωσης ζάχαρης, επειδή δεν γνωρίζουμε πόσο αθώες είναι οι συνθετικές ζάχαρες και επειδή ζάχαρη και καρκίνος είναι κακός συνδυασμός, καλό είναι να είμαστε επιφυλακτικοί και να προβληματιστούμε για άλλη μια φορά για το τι μπαίνει στο πιάτο μας και στο πιάτο των παιδιών μας. Δυστυχώς η ποιότητα έχει κόστος και όλες οι παρεκτροπές μάς περιμένουν στη γωνία αργά ή γρήγορα.

Υ.Γ. Για μια πιο εμπεριστατωμένη παρουσίαση (και ευχάριστη) του θέματος μπορείτε να παρακολουθήσετε το παρακάτω βίντεο.

Robert H. Lustig, MD, UCSF Professor of Pediatrics in the Division of Endocrinology, explores the damage caused by sugary foods. He argues that fructose (too much) and fiber (not enough) appear to be cornerstones of the obesity epidemic through their effects on insulin. Series: UCSF Mini Medical School for the Public [7/2009] [Health and Medicine] [Show ID: 16717]

Πηγές:

1. ^[1]   Is sugar toxic , NewYork Times, 13th April 2011 by Gary Taubes
2. ^[2]   How bad is fructose? George A Bray, American Journal of Clinical Nutrition, Vol. 86, No. 4, 895-896, October 2007 
3. ^[3] Varman T. Samuel in Trends in Endocrinology and Metabolism (Vol. 22, Issue 2, 60-65 , Feb.2011 
4. ^[4] Gerrits PM and Tsalikian E, 1993, Diabetes and fructose metabolism. Am J Clin Nutr 58:796S-799S. 
5. ^[5] Takahiko Nakagawa et al., A causal role for uric acid in fructose-induced metabolic syndrome Am J Physiol Renal Physiol 290:F625-F631, 2006 
6. ^[6] Tappy L, Le KA (2010) Metabolic effects of fructose and the worldwide increase in obesity. Physiol Rev 90:23-46. 
7. ^[7] Anticancer: Ένας νέος τρόπος ζωής,  David Servan – Schreiber, εκδ. Ψυχογιός, 2008

Πηγή: Άρθρο Φαίδρας Σίμιτσεκ Δρ. Βιοχημείας, peopleandideas.gr

Τροφές που βοηθούν στη Μάθηση

Οι διατροφικές ανάγκες του εγκεφάλου μας- ιδιαίτερα σε περιόδους εντατικής νοητικής προσπάθειας- είναι πολύ συγκεκριμένες. Με καλό «πότισμα» και «λίπασμα» γλυκόζης το μυαλό των μαθητών μπορεί να αποδώσει καλύτερα, ενώ δεν είναι λίγες οι τροφές που μπορούν να μας προσφέρουν ενέργεια και ευεξία, απαραίτητες στη μαθησιακή διεργασία.

Ο εγκέφαλος είναι αναμφίβολα το πολυτιμότερό μας όργανο. Η διαμόρφωσή του και συνακόλουθα η λειτουργία του εξαρτάται τόσο από τον γενετικό προγραμματισμό του καθενός- από τα γονίδιά μας δηλαδή και τις παραλλαγές τους που έχει το κάθε άτομο- όσο και από τα παιδαγωγικά-περιβαλλοντικά ερεθίσματα που δέχεται, ιδιαίτερα στις μικρές ηλικίες. Γεννιόμαστε με 100 δισεκατομμύρια νευρώνες (νευρικά κύτταρα του εγκεφάλου) και τελειώνουμε με τον αριθμό αυτό. Εκείνο που αλλάζει με την εμπειρία, τη μάθηση δηλαδή, είναι οι διασυνδέσεις μεταξύ των εν λόγω νευρώνων, οι συνάψεις, ο αριθμός των οποίων φθάνει το μέγεθος του περίπου 1,5 τετράκις εκατομμύρια· οι συνάψεις αυτές δημιουργούν τα περίπλοκα νευρωνικά δίκτυα, στα οποία έχουν αποτυπωθεί οι γνώσεις μας και τα συναισθήματά μας, η εμπειρία μας όλη. Αξίζει ακόμη να σημειωθεί ότι ο εγκέφαλος ενός πεντάχρονου παιδιού φτάνει το 90% του όγκου του ενήλικου σταδίου του. Η παρατήρηση αυτή υποδηλώνει ότι το 90% των γνώσεων-εμπειριών μας κατακτάται ως τα πέντε μας χρόνια. Γι΄ αυτό οι μικρές ηλικίες είναι πολύ ευαίσθητες στη διαπαιδαγώγηση, με τους παιδαγωγούς τους, γονείς και δασκάλους, να έχουν μεγάλη ευθύνη για το τι «εγγράφουν» στον εγκέφαλο των μικρών παιδιών.
Οι νευρωνικές συνάψεις που δημιουργούνται μέσω της μάθησης για να παραμείνουν ενεργές πρέπει να καλλιεργούνται· ο εγκέφαλος δηλαδή χρειάζεται εξάσκηση, όπως και το σώμα μας χρειάζεται άσκηση για να είμαστε σε φόρμα και ευεξία. Μens sana in corpore sano- νους υγιής εν σώματι υγιεί. Ο εγκέφαλός μας όμως δεν έχει ανάγκη μόνο τη σωματική άσκηση, με την οποία βελτιώνεται η κυκλοφορία του οξυγόνου σε αυτόν, ούτε μόνο τη γνωσιακή εξάσκηση που μορφοποιεί και ενδυναμώνει τις συνάψεις του.

• Καλή ύδρευση και λίπανση

Ο εγκέφαλός μας έχει ανάγκη και τη σωστή διατροφή του σώματος, καθώς εκτός από το οξυγόνο χρειάζεται γλυκόζη για να λειτουργεί, όπως και υγρά, αφού αποτελείται κατά 80% από νερό. Γι΄ αυτό η αφυδάτωση, η μειωμένη πρόσληψη γλυκόζης και η κακή διατροφή εν γένει μπορεί να έχουν επιπτώσεις στη μάθηση. Τέτοιες παραλείψεις μπορεί ακόμη να οδηγήσουν και σε πνευματικό λήθαργο, σε αδιαφορία και αδυναμία διαβάσματος και μάθησης, ιδιαίτερα σε περιόδους που εντατικοποιείται το έργο του εγκεφάλου, όπως είναι οι πανελλαδικές λ.χ. εξετάσεις αυτή την περίοδο.
Γι΄ αυτό τόσο οι μαθητές και οι μαθήτριες- που αγωνίζονται καθ΄ όλη τη διάρκεια του σχολικού έτους, όπως και οι φοιτητές, ή εντατικοποιούνται κατά την περίοδο των εξετάσεωνόσο και οι γονείς πρέπει να γνωρίζουν και τον ρόλο της σωστής διατροφής στην αποτελεσματικότητα της μάθησης. Υπό το πρίσμα αυτό, η σημερινή επικοινωνία μας εστιάζεται σε αυτό τα θέμα και ορισμένες γνώσεις δίνουν νόημα στη γιγαντιαία προσπάθεια που γίνεται από μαθητές (τριες)- φοιτητές (τριες)- γονείς.

• Για τις ορμόνες της ευχαρίστησης

Σε ορισμένες τροφές, όπως τα ψάρια που είναι πλούσια σε πρωτεΐνες, υπάρχουν δύο αμινοξέα, η τρυπτοφάνη και η L-φαινυλαλανίνη, τα οποία συμβάλλουν στην αύξηση της ενέργειας, καθώς και στην ενίσχυση παραγωγής της σεροτονίνης και της νοναδρεναλίνης, χημικά μόρια που παίζουν ρόλο στη δημιουργία ευχάριστης διάθεσης. Το αμινοξύ τυροσίνη που βρίσκεται στα ψάρια και στα λαχανικά δημιουργεί επίσης την αίσθηση της ενεργότητας και συμμετέχει στην παραγωγή στον εγκέφαλό μας της ορμόνης της ευχαρίστησης, την ντοπαμίνης, όπως και της προαναφερθείσας νοναδρεναλίνης.
Η ενδορφίνη επίσης, που είναι και αυτή μια ουσία ευχαρίστησης, λαμβάνεται με την τροφή, καθώς υπάρχει στις ζωικές πρωτεΐνες (γαλοπούλα, κοτόπουλο, αβγά, τυρί κ.ά.). Συζήτηση γίνεται ακόμη και για τα ω-3 και ω-6 λιπαρά οξέα, τα οποία υπάρχουν στα ψάρια και θεωρούνται σημαντικά για την ανάπτυξη του εγκεφάλου, έχοντας θετικές επιδράσεις στη διάθεση και στην αποτελεσματικότερη καλλιέργεια των γνωσιακών δεξιοτήτων. Η σημαντικότητα λοιπόν της σωστής διατροφής για την αποτελεσματικότερη λειτουργία του εγκεφάλου και συνακόλουθα για τη βαθύτερη μάθηση είναι αναμφίβολη.

• Διατροφή εναντίον στρες

Η ισορροπημένη διατροφή μπορεί ακόμη να ελαχιστοποιήσει και το ισχυρό στρες που προκαλείται από την αγωνία όσων δίνουν εξετάσεις στο σχολείο ή στο πανεπιστήμιο. Αυτό το υπερβολικό άγχος, που καταλαμβάνει πολλά παιδιά και πολλούς νέους, επιδεινώνει ακόμη περισσότερο τη μαθησιακή δυνατότητα, καθώς συμβάλλει στην έκκριση των ορμονών του άγχους, της κορτιζόλης λ.χ., η οποία επηρεάζει τους υποδοχείς της ντοπαμίνης και ταυτόχρονα επάγει τη δημιουργία περισσότερων των κανονικών συνάψεων στους νευρώνες, με αποτέλεσμα την πρόκληση «βραχυκυκλώματος» στον εγκέφαλο και τη συνακόλουθη ανάδυση συμπτωμάτων κατάθλιψης και προβλημάτων μαθησιακών δυσκολιών.

Η ελλιπής ή η κακή διατροφή λοιπόν έχει σοβαρότατες επιπτώσεις όχι μόνο στην ανάπτυξη του σώματος αλλά και στη διαμόρφωση και λειτουργία του εγκεφάλου ιδιαίτερα· και ο καθένας αντιλαμβάνεται το έγκλημα που επιτελείται αφήνοντας φτωχά παιδιά, στις τριτοκοσμικές χώρες κυρίως, πεινασμένα και εξουθενωμένα, χωρίς καμιά διάθεση, αλλά και δυνατότητα μάθησης. Μπορεί βέβαια στις πολιτισμένες χώρες να μην υπάρχει ποσοτικό πρόβλημα διατροφής· υπάρχει όμως ποιοτικό πρόβλημα επειδή δεν δόθηκε η πρέπουσα έμφαση στη σχέση διατροφή- μάθηση, που είναι αναγκαία ακόμη και για μη φτωχά παιδιά, πολλά από τα οποία όμως δεν διατρέφονται σωστά και περνούν στην άλλη όχθη· σε αυτή της παχυσαρκίας, με τις δραματικές διά βίου επιπτώσεις της. Σχετικές έρευνες έχουν δείξει ότι και στη χώρα μας παρατηρούνται σήμερα καταστάσεις υπερχοληστεριναιμίας σε παιδιά τεσσάρων ετών!

Η μάθηση λοιπόν είναι μια περίπλοκη διαδικασία, στην οποία συμμετέχει όχι μόνον ο κυρίαρχος εγκέφαλος αλλά και ό,τι τον επηρεάζει· με τη φύση, την ανατροφή και τη διατροφή να αλληλεπιδρούν σωστά για να υπάρχει ένα καλό αποτέλεσμα. Γι΄ αυτό προτού «εγγράψουμε» στον εγκέφαλο του μαθητή ό,τι πιστεύουμε χρήσιμο, πρέπει να το περνούμε από τη βάσανο της δικής μας σκέψης και της δικής μας υπευθυνότητας· είτε απλή γνώση λέγεται είτε συναίσθημα είτε συμπεριφορά. Γι΄ αυτό γονείς και δάσκαλοι κάθε βαθμίδας πρέπει να γνωρίζουν τη δύναμή τους απέναντι στον άπλαστο εγκέφαλο των μαθητών ή ακόμη και των φοιτητών και να πράττουν ανάλογα, αναλαμβάνοντας πλήρως τις ευθύνες που απορρέουν από τη θέση τους.

Ο κ. Σταμάτης Ν. Αλαχιώτης είναι καθηγητής Γενετικής.