Χαίρετε, στην ιστοσελίδα κατά διαστήματα δημοσιεύονται άρθρα κυρίως από έρευνες, γνώστες του αντικειμένου και ειδικευμένους σε θέματα διατροφής, ιατρικής, βοτανολογίας, γυμναστικής κ.α. αναφέροντας χαρακτηριστικά ευεξίας, ιδιότητες και όχι μόνο, που σκοπό έχουν την καλύτερη υγεία και ψυχολογία του ανθρώπου και ποιο ποιοτικό τρόπο ζωής!
Βήχας: Αίτια και αντιμετώπιση
Η σημασία του βήχα ως φυσιολογικό αντανακλαστικό αλλά και σύμπτωμα νοσημάτων είχε αναγνωριστεί από πολύ παλιά. Αναλυτικές αναφορές στον βήχα έχει κάνει ο Ιπποκράτης.
Ο βήχας είναι περιστασιακό σύμπτωμα σε φυσιολογικά άτομα. Παρατηρείται συχνά σε ορισμένες γυναίκες κατά την κύηση. Εμφανίζεται οξέως κατά την διαδρομή απλών ιογενών λοιμώξεων, οπότε διαρκεί συχνά λίγο. Στις περιπτώσεις αυτές μπορεί να εμφανιστεί παρατεταμένος ερεθισμός του τραχειοβρογχικού δένδρου από τον ιό και ο βήχας μετά την ίωση να παραταθεί ακόμα και επί ένα μήνα. Ο βήχας δεν είναι πάντοτε αθώος όταν εμφανίζεται οξέως, διότι μπορεί να οφείλεται σε πνευμονία ή σε υποκείμενη νόσο που τον πυροδοτεί εύκολα όπως είναι η αλλεργία, η καρδιακή ανεπάρκεια, το άσθμα.
Ο χρόνιος βήχας που επιμένει και διαρκεί πάνω από μήνα, οφείλεται πάντα σε παθολογική οργανική βλάβη η βαρύτητα της οποίας ποικίλλει : Μπορεί να προκαλείται από απλές χρόνιες αλλοιώσεις που προκαλούν αντανακλαστικά βήχα, όπως απλές βλάβες του πνεύμονα από το κάπνισμα, χρόνιες διαταραχές του στομάχου, απλές αλλεργικές καταστάσεις, μπορεί όμως να προκαλείται από καρκίνους, καρδιακά νοσήματα, φυματίωση, αποστήματα, ανευρύσματα.
Δυστυχώς, λόγω της συνήθους σύνδεσης του βήχα με τα απλά σύνδρομα, συχνά ο βήχας αμελείται από τον πάσχοντα ασθενή, οπότε αυτός προσέρχεται καθυστερημένα για ιατρική εξέταση. Είναι σύνηθες, για παράδειγμα, ο οφειλόμενος σε χρόνια γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση βήχας να μην θεραπεύεται σε πολλά άτομα και περιπτώσεις οισοφαγικού καρκίνου να εξελίσσονται λόγω της βλάβης του οισοφαγικού βλεννογόνου η οποία δεν αποκαθίσταται με την ενδεικνυόμενη αγωγή.
Μία δεύτερη συνήθης κακή ελληνική πρακτική είναι η κατανάλωση αμφιβόλου ποιότητας αντιβηχικών σκευασμάτων που καταστέλλουν το ανατανακλαστικό του βήχα. Με τον τρόπο όμως αυτό παρακωλύεται η διαδικασία της απόχρεμψης που είναι ζωτικής σημασίας σε ορισμένες περιπτώσεις.
Ο ίδιος ο βήχας σε υπερευαίσθητα άτομα όταν είναι έντονος μπορεί να προκαλέσει εμετό, ρήξη πνευμονικής κυψελίδας, συγκοπτική κρίση, κάταγμα πλευρών.
ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ:
Σύμφωνα με τις νεότερες οδηγίες της Aμερικανικής Πνευμονολογικής Eταιρείας, ο βήχας, ανάλογα με τη χρονική του διάρκεια, χωρίζεται σε οξύ, όταν η διάρκειά του είναι μικρότερη των 3 εβδομάδων, υποξύ όταν διαρκεί από 3 έως 8 εβδομάδες, και χρόνιο όταν ξεπερνάει το διάστημα των 8 εβδομάδων. Παράλληλα, ο βήχας μπορεί να είναι ξηρός, δηλαδή να μην παρουσιάζει φλέγματα και να νιώθουμε το λαιμό μας να γδέρνεται, ή παραγωγικός, ο οποίος συνοδεύεται από φλέγματα.
Tι μπορεί να σημαίνει. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων ο βήχας είναι σύμπτωμα ενός απλού κρυολογήματος που συνοδεύεται με μπούκωμα και δακρύρροια.
Tι να κάνετε. Aκολουθήστε τις κλασικές συμβουλές για υγιεινή διατροφή και ζεστά ροφήματα και «οπλιστείτε» με υπομονή μέχρι η ίωση να κάνει τον κύκλο της.
Μπούκωμα: Ενα συχνό πρόβλημα της άνοιξης vs. Διατροφή
Tι μπορεί να σημαίνει. Όσοι καπνίζετε γνωρίζετε καλά αυτόν το βήχα, καθώς πρόκειται για το γνωστό «τσιγαρόβηχα», που βοηθάει τον οργανισμό να απομακρύνει την περιττή βλέννα που παράγεται στον ερεθισμένο βλεννογόνο του αναπνευστικού.
Tι να κάνετε. Aν σταματήσετε το κάπνισμα, ο βήχας θα σταματήσει σε σύντομο χρονικό διάστημα (2-3 εβδομάδες συνήθως). Aποφύγετε τα αντιβηχικά, καθώς καταστέλλουν το σύμπτωμα και η βλέννα παραμένει στους πνεύμονες. Σε περίπτωση που αλλάξει ο τσιγαρόβηχας (αύξηση ποσότητας, αλλαγή χρώματος απόχρεμψης ή παρουσία αίματος), ζητήστε τη βοήθεια ενός πνευμονολόγου.
Βότανα: Ιάματα της φύσης
Tι μπορεί να σημαίνει. Tο συνάχι, η έντονη καταρροή και η αίσθηση ενός ξένου σώματος στο λαιμό σας που δεν μπορείτε να απομακρύνετε υποδηλώνουν λοίμωξη στο ανώτερο αναπνευστικό (σύνδρομο οπισθορινικής καταρροής) που δεν έχει θεραπευτεί, με αποτέλεσμα οι εκκρίσεις που ρέουν πίσω από τη μύτη να ερεθίζουν τους υποδοχείς του βήχα στο φάρυγγα.
Tι να κάνετε. O γιατρός σας θα αντιμετωπίσει την αιτία που προκαλεί την οπισθορινική καταρροή και κατ’ επέκταση το βήχα.
ΟΔΗΓΟΣ ΥΓΕΙΑΣ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟ ΒΟΤΑΝΟ
Tι μπορεί να σημαίνει . Mπορεί να ακούγεται παράξενο, αλλά ο βήχας που σας ταλαιπωρεί μπορεί να οφείλεται σε γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση, δηλαδή στην επιστροφή υγρών από το στομάχι στον οισοφάγο εξαιτίας της ανεπάρκειας του κάτω οισοφαγικού σφιγκτήρα. H πάθηση αυτή προκαλεί επιπλέον δυσκολία κατάποσης και κάψιμο στο στήθος.
Tι να κάνετε. Προτιμήστε τα πολλά και μικρά γεύματα, μην ξαπλώνετε για τουλάχιστον 2 ώρες μετά το φαγητό και φροντίστε στο κρεβάτι ο κορμός σας να είναι ανορθωμένος. Tέλος, ο γιατρός μπορεί να σας συστήσει φάρμακα, όπως αντιόξινα.
Tι μπορεί να σημαίνει. Tο άσθμα προκαλεί χρόνιο βήχα, ο οποίος συνήθως είναι ξηρός και συνοδεύεται από δύσπνοια και μερικές φορές σφίξιμο στο στήθος. Σε μερικές περιπτώσεις, ένας ανεξήγητος βήχας μπορεί να είναι η μοναδική εκδήλωση του άσθματος.
Tι να κάνετε. Aποφύγετε τα αντιβηχικά για να μην καλύψετε το πρόβλημα. Kάντε τις εξετάσεις που θα σας συστήσει ο πνευμονολόγος.
Στην περίπτωση των παιδιών, η δυσκολία βρίσκεται στην αδυναμία τους να περιγράψουν τι νιώθουν και στη διαφορετική συμπτωματολογία που παρουσιάζουν. Aν και τις περισσότερες φορές ο βήχας τους οφείλεται στα κοινά κρυολογήματα, καλό είναι, όταν διαρκεί περισσότερο από 2-3 ημέρες, να πηγαίνετε σε γιατρό, ιδιαίτερα όταν συνοδεύεται και από άλλα συμπτώματα, όπως ο πυρετός. Άλλες αιτίες που μπορεί να προκαλέσουν βήχα είναι το άσθμα, η ιγμορίτιδα και κάποιες παιδικές ασθένειες, όπως η ιλαρά και ο κοκίτης. Σε κάποιες περιπτώσεις χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή, καθότι ο βήχας μπορεί να οφείλεται σε εισρόφηση ξένου σώματος (παιχνίδι ή άλλο αντικείμενοπου τυχαία κατάπιε το παιδί και κατέληξε στους πνεύμονες).
- Aν ο βήχας σας διαρκεί πάνω από 3 εβδομάδες και ακόμα περισσότερο αν ξεπερνάει τις 8.
- Aν παρατηρήσετε κάποια αλλαγή στα χαρακτηριστικά του βήχα, δηλαδή αν ξαφνικά έχετε φλέγματα ή βήχετε πιο συχνά.
- Aν ο βήχας συνοδεύεται , από αίμα πυρετό, δύσπνοια, πόνο στο στήθος ή άλλα συμπτώματα.
- Aν έχετε κάποιο προϋπάρχον νόσημα, όπως καρδιολογικό ή πνευμονολογικό, καθώς μπορεί να σχετίζεται με το βήχα.
- Aν ανήκετε σε κάποια από τις ευπαθείς ομάδες (καπνιστές, καρδιοπαθείς, ηλικιωμένους, πνευμονοπαθείς) και έπειτα από 2-3 ημέρες δεν υπάρχει βελτίωση.
● Aν ο βήχας σας οφείλεται σε ένα κοινό κρυολόγημα, περιοριστείτε στην κατανάλωση νερού, χυμών και σε χλιαρά ροφήματα, για να διευκολύνετε την αποβολή των βλεννών. Tα αποχρεμπτικά μπορεί να μη βλάπτουν, αλλά η αποτελεσματικότητά τους είναι περιορισμένη.
● Mπορεί να χρειαστεί να κάνετε πλύσεις στη μύτη ή να χρησιμοποιήσετε κάποιο ρινικό αποσυμφορητικό.
● Aποφύγετε τους κλειστούς χώρους και το συνωστισμό.
● O γιατρός, αν το κρίνει απαραίτητο, θα σας χορηγήσει αντιβηχικά, που όμως δρουν κατασταλτικά και όχι θεραπευτικά. Kαλύτερα όμως να τα αποφεύγετε, ιδίως αν πρόκειται για απλό κρυολόγημα, επειδή ο μηχανισμός του βήχα είναι σημαντικός για την άμυνα του οργανισμού μας.
Yπάρχουν βέβαια και πιο απλές αιτίες που μπορεί να προκαλέσουν βήχα, όπως το να στραβοκαταπιούμε ή το να εισπνεύσουμε ουσίες που ερεθίζουν τους πνεύμονες, όπως χλωρίνη, βενζίνη κ.ά.
Mην αρχίζετε αντιβιοτικά χωρίς λόγο. Tο συνηθέστερο αίτιο έντονου βήχα είναι οι ιογενείς λοιμώξεις και τα αντιβιοτικά δεν σας προσφέρουν τίποτα.
Dr. Αναστασία Μοσχοβάκη
Ιατρός Ειδική Παθολόγος
Πηγη: vita.gr
ΟΔΗΓΟΣ ΥΓΕΙΑΣ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟ ΒΟΤΑΝΟ
ΑΓΚΙΝΑΡΑ: Διουρητικό, Ορεκτικό, Συκώτι, Χολή, Χοληστερίνη, Σάκχαρο.
ΑΓΡΙΑΔΑ: Διουρητικό, Κυστίτιδα, Ουρηθρίτιδα, Προστάτης, πέτρες στα Νεφρά.
ΑΓΡΙΜΟΝΙΟ: Διουρητικό, Διάρροια, Σάκχαρο, Νεφρά, Πονόλαιμος, Λαρυγγίτιδα.
ΑΙΓΥΠΤΟΥ ΦΥΛΛΑ: Δυσκοιλιότητα.
ΑΚΟΡΟΣ: Στομαχικές και Εντερικές διαταραχές.
ΑΛΘΑΙΑ: Βήχας, Κρυολόγημα, Βρογχίτιδα, Λαρυγγίτιδα, Ουλίτιδα, Άφθες, Έλκος.
ΑΛΟΗ: Αυξάνει την όρεξη, Εξωτερική Χρήση: για την περιποίηση του δέρματος από εγκαύματα, αμυχές και πληγές.
ΑΛΧΗΜΙΛΛΗ: Πόνους Εμμηνόρροιας και Τοκετού, Αιμορραγίες.
ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ (φύλλα): Μαλακτικό, Κοκίτης, Προστάτης, Σάκχαρο.
ΑΝΕΜΩΝΗ: Κατάθλιψη, Προεμμηνορροϊκό σύνδρομο, Ημικρανίες, Στομαχικά προβλήματα.
ΑΝΗΘΟΣ: Στομάχι, προβλήματα ούρησης, Πέτρες, Kολικούς Νεφρών, Δυσπεψία. Για τη μαγειρική: σαλάτες, λαχανικά, ψάρια, θαλασσινά κ.α.
ΑΝΤΡΑΚΛΑ: Διουρητικό, πέτρες στη Χολή, Χοληστερίνη, Κολίτιδα.
ΑΠΗΓΑΝΟΣ: Υπνωτικό, Βελτίωση όρασης, Διουρητικό, Ορεκτικό, ανωμαλίες περιόδου.
ΑΡΚΕΥΘΟΣ: Διουρητικό, Ρευματισμούς, Ατονία, Δύσπνοια, αρωματισμό λικέρ.
ΑΡΚΤΟΣΤΑΦΥΛΛΟΣ: Διουρητικό, Κυστίτιδα, Λιθιάσεις Ουροποιητικού.
ΑΡΝΙΚΑ: Εξωτερική Χρήση για μώλωπες, τραύματα, αιμορραγίες.
ΑΡΠΑΓΟΦΥΤΟ: Αρθρίτιδα, Συκώτι, Χοληδόχο κύστη.
ΑΣΠΕΡΟΥΛΑ: Διουρητικό, Χαλαρωτικό, Αϋπνία.
ΑΣΠΡΟ ΤΣΑΙ: Χοληστερίνη, Υπέρταση, Αρτηριακή νόσο.
ΑΧΙΛΛΕΑ: Ανορεξία, Χωνευτικό, Διάρροια, Επιληψία, Ανεπάρκεια του Ήπατος, Αδυνάτισμα.
ΒΑΛΕΡΙΑΝΑ: Αϋπνία, Άγχος, Νεύρα, Υπέρταση, Ταχυπαλμίες.
ΒΑΛΛΩΤΗ: Προλαμβάνει τον εμετό, Δυσπεψία, Διεγερτικό.
ΒΑΛΣΑΜΟ: Κατάθλιψη, Δερματικές Φλεγμονές, Τραύματα, Εγκαύματα, Δερματικές παθήσεις.
ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ: Δυσπεψία, Βήχας, Πυρετός, Δυσεντερία, Πνευμονία, Νεύρα. Για τη μαγειρική: μακαρόνια, σαλάτες, λαχανικά, πουλερικά, θαλασσινά κ.α.
ΒΑΤΟΣ: Απαλύνει τους πόνους του τοκετού, Δυσεντερία, Διάρροια, Υπέρταση, Αιμορροΐδες, Άφθες, Ουλίτιδα.
ΒΕΛΑΝΙΔΙΑ: Εξωτερική Χρήση για αιμορραγίες, Δερματοπάθειες, Εσωτερική Χρήση για την Αμυγδαλίτιδα, Λαρυγγίτιδα, Φαρυγγίτιδα, Διάρροια.
ΒΕΡΒΕΝΑ: Χωνευτικό, Πόνους στομάχου, Διάρροια.
ΒΕΡΒΕΡΙΔΑ: Διουρητικό, παθήσεις Ήπατος, Πέτρες Χολής.
ΒΕΡΜΠΑΣΚΟ (φλόμος): Διουρητικό, Βήχας, Βρογχίτιδα, Ουρικό Οξύ.
ΒΕΡΟΝΙΚΑ: Βήχας, Κρυολόγημα, Στομάχι, Ορεκτικό.
ΒΗΧΙΟ: Βήχας, Κρυολόγημα.
ΒΙΜΠΟΥΡΝΟ: Πόνους περιόδου, Τονωτικό, Καρδιακό.
ΒΙΣΚΟΣ - ΓΚΙ - ΙΞΟΣ: Υπέρταση, Καρδιά αποτρέπει τις θρομβώσεις.
ΒΡΩΜΗ: Βήχας, Γρίπη, Άγχος, Κατάθλιψη.
ΓΑΪΔΟΥΡΑΓΚΑΘΟ: Τονωτικό, Ορεκτικό, Πέτρες Χολής, Συκώτι.
ΓΑΛΛΙΟΝ: Πρησμένους αδένες, Πέτρες στα νεφρά.
ΓΕΝΤΙΑΝΗ: Ανορεξία, Δυσπεψία.
ΓΕΡΑΝΙΟ: Τονωτικό, Διεγείρει την κυκλοφορία του αίματος Εξωτερική Χρήση για την Ακμή.
ΓΛΥΚΑΝΙΣΟ: Βήχας, Άσθμα, Τονωτικό, Στομάχι, Δυσπεψία, Αυξάνει την παραγωγή γάλακτος, Για τη μαγειρική: γλυκά φούρνου, μαρμελάδες κ.α.).
ΓΛΥΚΟΡΙΖΑ: Γλυκαντικό Γεύσης, Κρυολόγημα, Βήχας, Άσθμα, Έλκος.
ΓΟΜΑ ΑΡΑΒΙΑΣ: Διάρροια.
ΔΑΦΝΗ: Ρευματισμούς, Αρθριτικά, Πυρετός. Για τη μαγειρική: όσπρια, στιφάδο κ.α.).
ΔΕΝΔΡΟΛΙΒΑΝΟ: Τονωτικό, Κατάθλιψη, Καρδιά, Πονοκέφαλος, Τυμπανισμός, Υπερκόπωση, Εξωτερικά για τριχόπτωση, Πιτυρίδα.
ΔΙΚΤΑΜΟ: Στομάχι, Αφροδισιακό, Νεύρα, Επουλωτικό Τραυμάτων (Εξωτερική Χρήση).
ΔΡΑΚΟΝΤΙΑ: Βρογχίτιδα, Φλεγμονές στόματος, Μύτης, Λαιμού, Στομάχι (ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΗ ΧΡΗΣΗ).
ΔΥΟΣΜΟΣ: Πόνους στομάχου, Αέρια, Κρυολόγημα, Ναυτία, Άγχος, Ένταση, Πόνους περιόδου, για τη μαγειρική: κεφτέδες, σαλάτες, μπιφτέκια, σούπες κ.α.).
ΕΛΕΥΘΕΡΟΚΟΚΚΟΣ: Αυξάνει την αντοχή του οργανισμού, Κατάθλιψη, Εξάντληση, Διεγερτικό κυκλοφορικού, Αγγειοδιασταλτικό.
ΕΛΙΑ (φύλλα φρέσκα ή αποξηραμένα): Αρτηριακή πίεση, Χοληστερίνη, Σάκχαρο.
ΕΠΙΛΟΒΙΟ: Προστάτης.
ΕΡΙΓΚΕΡΟΝ: Διουρητικό, Ρευματισμούς, Παθήσεις κύστεως.
ΕΡΥΘΡΑΙΑ (κενταύριο): Ορεκτικό, Πυρετός, Χωνευτικό, Ίκτερος, Συκώτι.
ΕΣΤΡΑΓΚΟΝ: Ορεκτικό, Δυσπεψία. Για τη μαγειρική: ομελέτες, ψάρι, κρέας, σαλάτες, κοτόπουλο).
ΕΥΚΑΛΥΠΤΟΣ: Αρθρίτιδα, Άσθμα, Βήχας, Κρυολόγημα, Ρευματισμούς, Νευραλγίες, Κυστίτιδα.
ΕΥΦΡΑΖΙΑ: Κρυολόγημα, Εξωτερική Χρήση για διαταραχές ματιών.
ΕΦΕΔΡΑ: Διουρητικό, Άσθμα.
ΕΧΙΝΑΤΣΙΑ: Βήχας, Στομάχι, Πονοκέφαλος, Αδένες, Αυξάνει την φυσική αντίσταση του οργανισμού.
ΖΑΜΠΟΥΚΟΣ: Κρυολόγημα, Βήχας, Πονόλαιμος, Πνευμονία.
ΘΡΥΜΠΑ: Κρυολόγημα. Για τη μαγειρική: πατάτες, ομελέτες, σάλτσες, κρέατα.
ΘΥΜΑΡΙ: Τονωτικό, Διουρητικό, Διεγερτικό, Πέψη, Ευεξία, Κρυολόγημα. Για τη μαγειρική: ψάρι, θαλασσινά, κοτόπουλο, πατάτες κ.α.
ΙΒΙΣΚΟΣ: Αντιοξειδωτικό, Εσωτερικές Αιμορραγίες, Πόνους περιόδου.
ΙΝΟΥΛΑ: Χωνευτικό, Αναπνευστικά προβλήματα.
ΙΡΙΔΑ: Βήχας, Διάρροια, Διουρητικό, Χολή, Κύστη, Σπλήνα.
ΙΤΙΑ: Τονωτική, Πυρετός, Αρθρίτιδα, Πονοκέφαλος, Φλεγμονές.
ΚΑΛΑΜΠΟΚΙΟΥ ΓΕΝΙΑ: Διουρητικό, πέτρες Νεφρών, Χολής, Ουρική Αρθρίτιδα, Σάκχαρο, Αρτηριοσκλήρυνση, Τονωτικό, Έμμηνος Ρύση .
ΚΑΛΕΝΤΟΥΛΑ: Χωνευτικό, Έλκος, πόνοι Περιόδου, για Εξωτερική Χρήση: για εγκαύματα κεντρίσματα εντόμου. Για τη μαγειρική: χρωστική για το βούτυρο, το τυρί κ.α.
ΚΑΜΒΑΛΛΑΡΙΑ: Καρδιοτονωτικό, Διουρητικό, Ηρεμιστικό, Εμετός.
ΚΑΝΕΛΛΑ: Αναπνευστικά προβλήματα, Βρογχίτιδα, Δυσεντερία, Νεφρών, Ήπαρ, Αφροδισιακό, Θερμαντικό, για τη μαγειρική και τη ζαχαροπλαστική (στα μπισκότα και στο τσάι).
ΚΑΡΔΑΜΟ: Διεγερτικό, Ορεκτικό, Δυσπεψία, Ουλίτιδα.
ΚΑΡΥΔΟΦΥΛΛΑ: Τονωτικό, Σάκχαρο, Εξωτερική Χρήση για τις Δερματοπάθειες.
ΚΑΣΤΑΝΙΑ: Τονωτικό, Πυρετός, Διάρροια, Αρθρίτιδα, Εξωτερική Χρήση για τα μάτια και τις αιμορροΐδες.
ΚΑΨΕΛΛΑ: Καθαρισμός αίματος, Αρτηριακή πίεση, Κυκλοφορία Αίματος, Τόνωση Καρδιάς, Μολύνσεις Ουροδόχου Κύστεως, πόνους Περιόδου, Τοκετός.
ΚΛΗΜΑΤΟΦΥΛΛΑ: Κυκλοφορικό, Αιμορροΐδες, Διάρροια.
ΚΟΚΚΙΝΗ ΠΙΠΕΡΙΑ: Ενισχυτικό γεύσης, Καρδιά, Κυκλοφορικό.
ΚΟΛΙΑΝΔΡΟΣ: Χωνευτικό, Διεγερτικό, Αφροδισιακό, Στομάχι, Νευρική Ανορεξία, Κόπωση,Πονοκέφαλος, για τη μαγειρική: γλυκά, κέικ, ψωμί κ.α.
ΚΟΛΛΙΤΣΙΔΑ (ΛΑΛΑ ΑΡΚΤΙΟΝ): Αϋπνία, Διουρητικό, Στομάχι, Εξωτερική Χρήση για δερματοπάθειες.
ΚΟΥΜΑΡΙΑ (φύλλα): Δυσκοιλιότητα, Προστάτης, Αιμορραγίες της μήτρας.
ΚΟΥΡΚΟΥΜΗ (κιτρινόριζα): Διεγερτικό Χοληδόχου Κύστης, Ήπατος, Παγκρέατος, Δυσπεψία, Χρωστική Τροφίμων.
ΚΡΑΤΑΙΓΟΣ: Υπόταση, Υπέρταση, Στηθάγχη, Κυκλοφορικό.
ΚΡΕΜΜΥΔΙ: Διαβήτης, Τονωτικό, Υπέρταση. Για τη μαγειρική: κρέας, κυνήγι, σαλάτες κ.α.
ΚΡΙΘΑΡΙ: Τονωτικό, Έλκος, Στομαχικές Διαταραχές, Φυσική δύναμη, Αντιοξειδωτικό, Χοληστερίνη.
ΚΡΟΚΟΣ: Χωνευτικό, Άσθμα, Αναιμία, Κατάθλιψη, Δυσεντερία, Διουρητικό, Εμμηνόπαυση. Για τη μαγειρική: χρωστική σε διάφορα φαγητά).
ΚΥΔΩΝΙΑ: Μαλακτικό Βήχα, Πονόλαιμος, Αϋπνία, Αφροδισιακό γυναικών.
ΚΥΜΙΝΟ: Αεροφαγία, Ταχυπαλμίες, Ανορεξία, Δυσπεψία, Κολικοί, Συστατικό για συνταγές με χοιρινό και λάχανο, Σούπες Μακαρόνια κ.α.
ΛΑΓΟΚΟΙΜΗΘΙΑ: Σάκχαρο, Χωνευτικό, Βήχας.
ΛΑΜΙΟΥΜ: Βοηθά στον ύπνο, Κρυολόγημα, Δυσκοιλιότητα.
ΛΑΠΑΘΟ: Δερματοπάθειες, Φαγούρες, Χωνευτικό, Ωτίτιδα, Ίκτερος, Φυματίωση.
ΛΕΒΑΝΤΑ: Ηρεμιστικό, Ημικρανία, Πονοκέφαλος, Νευρασθένειες, Αϋπνία, Εντομοαπωθητικό αντί για τη χρήση της ναφθαλίνης.
ΛΕΜΟΝΙ: Δροσιστικό Αρθρίτιδα, Πυρετός, Ρευματισμοί, Βήχας, Δυσπεψία.
ΛΕΟΝΟΥΡΟΣ: Παθήσεις Καρδιάς, Κυκλοφορικό, Θρομβώσεις.
ΛΕΥΚΗ: Πυρετός, Διουρητικά, Τονωτικά, Διαταραχή Ουροποιητικών, Ουρική Αρθρίτιδα, Νεύρωση στομάχου.
ΛΙΝΑΡΟΣΠΟΡΟΣ: Ίκτερος, Πέτρες Χολής, Ρευματόπονους, Βρογχικά, Πνευμονία.
ΛΥΚΙΣΚΟΣ: Ορεκτικό, Χωνευτικό μείωση νευρικής έντασης, Αϋπνία.
ΛΥΚΟΠΟΔΙ: Προβλήματα Θυρε-οειδή.
ΛΥΝΑΡΙΑ: Δερματοπάθειες, Δηλητηριάσεις, Δαγκώματα, Ηρεμιστικά, Ορεκτικό.
ΜΑΙΝΤΑΝΟΣ: Διουρητικό, Υπέρταση, πέτρες στα Νεφρά, Ταχυπαλμία, πόνους Περιόδου. Συστατικό για τη μαγειρική: κοτόπουλου, κρέατος, πουλερικών, ψαριών, λαχανικών πατά-τας και σαλατών.
ΜΑΝΔΡΑΓΟΡΑΣ: (ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ. ΕΙΝΑΙ ΤΟΞΙΚΟ). Καταπραϋντικό, Αφροδισιακό, Γονιμοποιητικό, Ήπιο ναρκωτικό
ΜΑΝΤΖΟΥΡΑΝΑ: Αϋπνίες, Άγχος, Στομαχόπονος, Πονοκέφαλος, Κοιλόπονος.
ΜΑΡΑΘΟΣ: Αδυνάτισμα, Διουρητικό, Δυσπεψία, καθαρίζει τα Νεφρά, Ναυτία, Πέψη, Βήχας, Γρίπη, ρυθμίζει την Έμμηνο Ρύση, αυξάνει την ποσότητα γάλακτος.
ΜΑΡΟΥΒΙΟ: Διαταραχές Αναπνευστικού, Τονωτικό, Αντιπυρετικό, Ήπαρ, Ηρεμιστικό.
ΜΕΛΙΣΣΟΧΟΡΤΟ: Τονωτικό, Μελαγχολία, Αϋπνίες, Ουρικό Οξύ, Ναυτία, Υπέρταση, Ταχυκαρδίες, Νευρική ένταση, Ενοχλήσεις στομάχου, Κρυολόγημα.
ΜΕΝΤΑ: Δροσιστική, Κρυολόγημα, Δυσπεψία, Στομαχικούς πόνους, Τονωτικό.
ΜΗΝΥΑΝΘΟΣ: Ρευματισμούς, Αρθρίτιδα, Δυσπεψία, Ήπαρ, Χοληδόχος κύστη.
ΜΟΛΟΧΑ: Μαλακτικό, Βήχας, Βρογχικά, Φαρυγγίτιδα, Εξωτερικός Καθαρισμός Επιδερμίδας.
ΜΟΣΧΟΚΑΡΥΔΟ: Δυσπεψία, Διεγερτικό, Πέτρες Χολής. Για τη μαγειρική: παγωτά, κέικ, κρεατικά.
ΜΠΕΛΑΝΤΟΝΑ: Κατά της ακράτειας, Στομάχι, Κολικούς, Δυσκοιλιότητα Αιμορροΐδες.
ΜΠΟΛΝΤΟ: Λοιμώξεις ουροποιητικά, Πέτρες χολής.
ΜΠΟΡΑΝΤΖΑ: Διουρητικό, Τονωτικά, Κρυολόγημα, Πυρετός, Πνευμονικές Παθήσεις, Επινεφρίδια, Αυξάνει τη ροή του γάλακτος.
ΜΥΡΤΙΛΛΟΣ: Σάκχαρο, Τονωτικό, προλαμβάνει τον Πυρετό.
ΠΑΙΩΝΙΑ: Βοηθά στον τοκετό.
ΠΑΠΑΡΟΥΝΑ: Ηρεμιστικό, Υπνωτικό, Βήχας, Κρυολόγημα, Μαλακτικό, Συστατικό για την παρασκευή ψωμιού, μπισκότων και κέικ.
ΠΑΣΙΦΛΩΡΑ: Ηρεμιστικό Καρδιοτονωτικό, Διουρητικό, Άγχος, Νευρική Ένταση, Αϋπνία.
ΠΕΝΤΑΝΕΥΡΟ: Μαλακτικό, Διουρητικό, Κρυολόγημα, Εξωτερική Χρήση για την επούλωση πληγών.
ΠΕΡΔΙΚΑΚΙ: Προστάτης, Πέτρες, Ουροποιητικά.
ΠΕΤΑΣΙΤΗΣ: Βήχας, Σπασμούς στομάχου, Χολή, Πόνοι.
ΠΕΥΚΟ: Βρογχίτιδα, Πνευμονία, Βήχας, Ρευματισμοί.
ΠΙΠΕΡΟΡΙΖΑ: Δυσπεψία, Ναυτία, Κακή Κυκλοφορία, Κρυολόγημα.
ΠΛΑΤΑΓΚΟ (ΨΥΛΛΙΟΝ): Μαλακτικό, Δυσκοιλιότητα, ερεθισμένα έντερα.
ΠΟΛΥΚΟΜΠΙ: Διάρροια, Ρευματόπονους, Κολικούς Διουρητικό, Αιμορροΐδες.
ΠΟΛΥΤΡΙΧΙ: Τονωτικό Μαλλιών, Κρυολόγημα, Φαρυγγίτιδα, Βρογχίτιδα, Άσθμα.
ΠΟΥΛΜΟΥΝΑΡΙΑ: Κρυολόγημα, Βρογχίτιδα, Παθήσεις Αναπνευστικού, Διουρητικό.
ΠΡΙΜΟΥΛΑ: Κρυολόγημα, Βήχας, Αμυγδαλίτιδα, Φαρυγγίτιδα, Ουλίτιδα, Κομπρέσες για επούλωση πληγών.
ΡΕΒΕΝΤΙ: Διεγερτικό λειτουργίας του Ήπατος και της Πέψης.
ΡΕΙΚΙ: Διουρητικό, Ορεκτικό, Τονωτικό, Βήχα, Κρυολόγημα, Νευρικές παθήσεις.
ΡΙΓΑΝΗ: Βήχας, Στομαχόπονος, Άσθμα, Διάρροια, Εντερικές Διαταραχές, Ρευματισμούς, Πονόδοντος. Συ-στατικό για την μαγειρική πολλών φαγητών.
ΣΑΛΕΠΙ: Μαλακτικό, Θερμαντικό, Τονωτικό, Κρυολόγημα.
ΣΕΛΙΝΟ: Διεγερτικό, Αρθρίτιδα, Βρογχίτιδα, Ανορεξία, Ρευματισμούς, Διουρητικό, Τονωτικό, Ουρικό οξύ. Για τη μαγειρική σούπας, σαλάτας, κρεατικών και πουλερικών.
ΣΗΜΥΔΑ: Τονωτικό, Διουρητικό, Προβλήματα ουροδόχου κύστεως και νεφρών, Ρευματισμοί.
ΣΙΝΑΠΟΣΠΟΡΟΣ: Διεγερτικό, Διουρητικό, Κρυολόγημα, Βρογχίτιδα, Πνευμονία, Ρευματισμούς, Χρόνια Δυσκοιλιότητα, Πονοκέφαλος. Εξωτερική Χρήση για τους μώλωπες.
ΣΚΟΡΔΟ: Αρτηριοσκλήρωση, Υπέρταση, Χοληστερίνη, Τριγλυκερίδια, Καρδιακά προβλήματα, Νευραλγίες, για την μαγειρική πολλών φαγητών.
ΣΚΟΡΠΙΔΙ: Διουρητικό, Πέτρες στα Νεφρά, Βήχας, Σπλήνα, Στηθικές παθήσεις.
ΣΚΟΥΤΕΛΛΑΡΙΑ: Νευρική Εξάντληση, Προεμμηνορροϊκή ένταση, Αϋπνία.
ΣΜΥΡΝΑ (ΜΥΡΟ): Γαργάρες, Πονόλαιμος, Μολυσμένα Ούλα, Μυκητιάσεις στόματος και ποδιών.
ΣΤΕΛΑΡΙΑ: Δερματικές παθήσεις, Λοιμώξεις Ουροποιητικού.
ΣΥΚΟΦΥΛΛΑ: Άσθμα, Βήχας, Φαρυγγίτιδα.
ΣΥΜΦΥΤΟ: Μαλακτικό, Επουλωτικό πληγών, Ορεκτικό, Χωνευτικό, Κολίτιδα, Έλκος.
ΣΙΝΑΜΙΚΗ: Δυσκοιλιότητα.
ΤΑΝΑΣΕΤΟ: Χωνευτικό, Κολίτιδα, προβλήματα Ουροποιητικού, Ήπατος και Χολής, Τριχόπτωση, Έμμηνο Ρύση.
ΤΖΙΝΣΕΝΓΚ: Τονωτικό, κατάλληλο για εξασθενημένους οργανισμούς, Αφροδισιακό, Άγχος, Αμνησία, Ανορεξία, Διαβήτης, Κατάθλιψη.
ΤΙΛΙΟ: Ελαφρά υπνωτικό, Βήχας, Ρευματισμούς, Αρθρίτιδα, Δυσκοιλιότητα, Δυσπεψία, Πέτρες στα Νεφρά, Ημικρανίες.
ΤΟΥΓΙΑ: Διουρητικό, Εξωτερική Χρήση για κρεατοελιές, Λιπαρά δέρματα.
ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ: Διουρητικό, Τονωτικό, Πυώδη Αμυγδαλίτιδα, Πληγές στο στόμα, Πονοκέφαλος, Ζαλάδες.
ΤΡΙΒΟΛΙ: Διεγερτικό της κυκλοφορίας, μειώνει την Πίεση, διεγερτικό του Ήπατος.
ΤΡΙΓΩΝΕΛΛΑ: Μαλακτικό, Χωνευτικό, Αντιοξειδωτικό, Αναιμία, Σάκχαρο, Αυξάνει τη ροή γάλακτος, Πόνους περιόδου .
ΤΡΙΦΥΛΛΙ: Τονωτικό, Αναιμία, Βρογχίτιδα, Κοκίτης, Βήχας, Εξωτερική Χρήση για πρηξίματα και πληγές.
ΤΣΑΪ ΒΟΥΝΟΥ: Αντιοξειδωτικό, Κρυολόγημα, Πεπτικό, Διουρητικό, Βήχας.
ΤΣΑΪ ΜΑΥΡΟ: Διεγερτικό, Τονωτικό, Διάρροια, Χωνευτικό, Θερμαντικό, Εφιδρωτικό, Κρυολόγημα, Βήχας, Συνάχι, Διουρητικό, Νταμιάνα.
ΤΣΑΪ ΠΡΑΣΙΝΟ: Αντιοξειδωτικό, Τονωτικό, Χοληστερίνη, Υπέρταση, Υπερένταση, Υπερτριγλυκερίδια.
ΤΣΙΜΙΤΣΙΦΟΥΓΚΑ: Νευρικοί και μυϊκοί πόνοι.
ΤΣΙΝΓΚΟ ΜΠΙΛΟΜΠΑ: Για μακροβιότητα.
ΤΣΟΥΚΝΙΔΑ: Διουρητικό, Σάκχαρο, Αφροδισιακό, Ουρικό Οξύ, πέτρες στη Χολή
ΥΔΡΑΣΤΙΣ: Βήχας, Αιμορραγίες Μήτρας, Τονωτικό, Εξωτερική Χρήση στα ερεθισμένα δέρματα.
ΥΟΣΚΥΑΜΟΣ: Υπνωτικό, Εγκεφαλικές παθήσεις, Βήχα, Κοκίτη, Ακράτεια ούρων, Αιμορροΐδες, Υστερίες, Αιμοπτύσεις, Μητρορραγίες (χρήση με προσοχή).
ΥΣΣΩΠΟΣ: Ορεκτικό, Χωνευτικό, Φαρυγγίτιδα, Αμυγδαλίτιδα, Ερεθισμένο λαιμό, Κρυολόγημα, Ηρεμιστικό, Χαλαρωτικό, Κατάθλιψη.
ΦΑΣΚΟΜΗΛΟ: Τονωτικό, Διεργετικό, Κατάθλιψη, Εφιδρωτικό, Δυσπεψία, Γαστρίτιδα, Αρθρίτιδα, Υπερτασικό.
ΦΛΙΣΚΟΥΝΙ: Τονωτικό, Κολικούς στομάχου και εντέρων, Δυσπεψία, Δροσιστικό.
ΦΟΥΜΑΡΙΑ: Διεγερτικό του Ήπατος και της Χοληδόχου Κύστεως.
ΦΡΑΓΚΑΡΙΑ: Γαστρικές φλεγμονές και λοιμώξεις, Ίκτερος, Ορεκτικό.
ΦΡΑΟΥΛΙΑ (ΦΥΛΛΑ): Διουρητικό, Ηρεμιστικό, καθαρίζει το Αίμα, Εξάντληση.
ΦΤΕΛΙΑ: Κατά των φλεγμονών, Καταπραϋντικό, Διάρροια.
ΦΥΚΙΑ: Κρέμες, Πλούσια σε ιώδιο, Αδένες.
ΦΥΛΛΑ ΕΛΙΑΣ: Διουρητικό, Υπέρταση, Αρτηριοσκλήρωση, Ζαχαρώδη Διαβήτη.
ΦΥΤΟΛΑΚΑ: Ρευματισμούς, Αδενοπάθεια (ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΗ ΧΡΗΣΗ)
ΧΑΜΟΜΗΛΙ: Χαλαρωτικό, Άγχος, Δυσπεψία, Αϋπνία, Έλκος, Στομάχου, Κολικούς, Διάρροια, Εξωτερική Χρήση για πλύσεις μολυσμένων πληγών.
ΧΑΡΟΥΠΙΑ (ΣΠΟΡΟΙ): Οστεοπόρωση.
ΧΕΛΙΔΟΝΙΟ: Χοληδόχος Κύστη, Στομάχι, Έντερα.
ΧΡΥΣΑΝΘΕΜΟ: Κρυολόγημα, Πυρετός, Πονοκεφάλους.
ΧΡΥΣΟΒΕΡΓΑ (ΣΟΛΙΝΤΑΓΚΟ): Ουρολοίμωξη, Παθήσεις Ουροποιητικών Διάρροια, Χωνευτικό, Στομάχι, Διεγερτικό Νεφρών, Χολής και Ήπατος.
ΧΡΥΣΟΡΙΖΑ: Τονωτικό, Επουλωτικό, παθήσεις Νεφρών και Κύστεων.
ΝΑ ΤΟΝΙΣΟΥΜΕ ΟΤΙ Η ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ ΧΡΗΣΗ ΟΠΟΙΟΥΔΗΠΟΤΕ ΤΡΟΦΙΜΟΥ, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΒΟΤΑΝΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΣΤΟΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ ΜΑΣ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΤΟ.
ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΕΙΤΕ ΚΑΠΟΙΟ ΒΟΤΑΝΟΛΟΓΟ ΓΙΑ ΠΟΣΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΣΕ ΠΟΙΕΣ ΔΟΣΕΙΣ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΤΕ ΤΟ ΚΑΘΕ ΒΟΤΑΝΟ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΣΚΟΠΟΥΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ Ή ΓΙΑ ΑΛΛΕΣ ΧΡΗΣΕΙΣ.
Θωρακίστε τον οργανισμό σας από τις ιώσεις
Βότανα και Βιταµίνες ΠΡΟΣΟΧΗ με ΜΕΤΡΟ
Παραδείγματα αυτών των βοτάνων:
Η γλυκόριζα, για περισσότερα από 4.900 χρόνια, χρησιµοποιείται συχνότατα στα κινέζικα φάρµακα ως αντιφλεγµονώδες για πονόλαιµο, αποστήµατα και δερµατίτιδες. Επίσης, χρησιµοποιείται στην Ευρώπη για το συνάχι από λοιµώξεις του άνω αναπνευστικού και γαστρίτιδες. Αλλά εάν πάρει κανείς πάνω από 50 γραµµάρια ηµερησίως, η γλυκόριζα γίνεται τοξική.
Το αφρικανικό βότανο yohimbe είναι ένα επιλεκτικός ανταγωνιστής alpha-2 που φαίνεται να πολεµά την ανδρική ανικανότητα. Αυξάνει την ροή του αίµατος και την διέγερση του νεύρου. Δυστυχώς η υπερδοσολογία αυτού του βοτάνου µπορεί να προκαλέσει σοβαρές οφθαλµολογικές επιπλοκές και άλλα σοβαρά προβλήµατα υγείας.
Το απόσταγµα του ginkgo είναι ένα πολύ ισχυρό αντιοξυδωτικό για τον αµφιβληστροειδή και τον εγκέφαλο. Μελέτες αναφέρουν ότι αυξάνει την κυκλοφορία στοναµφιβληστροειδή και στον εγκέφαλο κατά 30%. Αλλά όταν συνδυάζεται µε ασπιρίνη σε ορισµένες περιπτώσεις µπορεί να αυξηθούν οι οφθαλµολογικές επιπλοκές.
Το χαµοµήλι µε τις χαλαρωτικές ιδιότητές του χρησιµοποιείται εδώ και 2.000 χρόνια για να ανακουφίζει προβλήµατα του στοµάχου, για προστασία ενάντια στο έλκος, ενάντια της γρίππης και για ήπιους µυικούς σπασµούς. Άτοµα αλλεργικά στην αµβροσία, την µαργαρίτα και τα χρυσάνθεµα µπορεί να εκδηλώσουν αλλεργική αντίδραση στο χαµοµήλι.
Το καγιέν έχει αντιοξειδωτικές βιταµίνες Α και C µαζί µε αλκαλοειδή καψικίνη. Είναι ευρέως γνωστό ως διεγερτικό και ερεθιστικό που όταν τρίβεται πάνω στο δέρµα, αυξάνει την κυκλοφορία του αίµατος και δηµιουργεί µια αίσθηση ζέστης ή καψίµατος. Χρησιµοποιείται σε διάφορα οφθαλµολογικά παρασκευάσµατα µε βότανα για βλεφαρίτιδα και επιπεφυκίτιδα. Ωστόσο, επειδή προκαλεί ερεθισµό, µπορεί να χειροτερέψει τα συµπτώµατα του ερεθισµού του επιπεφυκότα. Έχουν αναφερθεί αρκετές περιπτώσεις έλκους κερατοειδή όταν χρησιµοποιήθηκε σε µεγάλη ποσότητα. Το παρασκεύασµα του βοτάνου µπορεί κυριολεκτικά να δηµιουργήσει τρύπα στον κερατοειδή δηµιουργώντας έλκος.
Η ευφορβία είναι ένα καθάρσιο που περιέχει καρκινογόνες ουσίες και ουσίες που προκαλούν ερεθισµό. Ένα πρόσφατο άρθρο αναφέρει ότι τυχαία ένας ασθενής έβαλε στο µάτι του, µετά από έγκαυµα, φύλλα ευφορβίας και ανέπτυξε σοβαρής µορφής κερατίτιδα που απαιτούσε λήψη στεροειδών σταγόνων για αρκετές εβδοµάδες για την εξάλειψη των συµπτωµάτων. Δεν υπάρχουν αναφορές για την σύνδεση κερατίτιδας-εσωτερικής εισαγωγής ευφορβίας, αλλά η εξωτερική χρήση δεν συνίσταται.
Η κιτράλη είναι το κύριο, ρευστό συστατικό του βοτάνου lemon balm και του may chang.Χρησιµοποιείται ευρεύως στα κινέζικα φάρµακα και αντενδεικνυται για ασθενείς µε γλαύκωµα. Μελέτες σε πιθήκους έχουν δείξει ότι παίρνοντας µικρές δόσεις των 2-5 mcg αυξάνει την ενδοφθάλµια πίεση. Δεν υπάρχει σχετική εµπειρία αν η κιτράλη έχει ή όχι επίπτωση στους ανθρώπους.
Αρσενική φτέρη χρησιµοποιείται στην Ευρώπη για την θεραπεία του κειστοειδούς σκώληκα αλλά δεν υπάρχει έγκριση για την χρήση του στις ΗΠΑ. Είναι εξαιρετικά δηλητηριώδης όταν λαµβάνεται από το στόµα. Στην Ευρώπη έχουν αναφερθεί περιπτώσεις οπτικής νευρίτιδας και τύφλωσης από την χρήση αυτού του βοτάνου. Συχνές επιπτώσεις είναι : πονοκέφαλοι, τρέµουλο, ναυτία και τάση εµετού, σπασµοί, καρδιακή και αναπνευστική ανεπάρκεια και θάνατος. Δεν υπάρχουν µελέτες που προσδιορίζουν σύνδεση µεταξύ της υπερβολικής λήψης καρότου και καταρράκτη, αλλά είναι πιθανή η ανάπτυξή του αν καταναλωθεί σε µεγάλες ποσότητες.
Τα καρότα περιέχουν ουσίες που γίνονται τοξικοί παράγοντες όταν εκθέτονται στην υπεριώδη ακτινοβολία του ήλιου. Αφού οι ακτίνες UV προκαλούν καταρράκτη υπάρχει µια θεωρητική ανησυχία ότι αυτές οι ουσίες που θα δημιουργηθούν απο την έκθεση στον ήλιο ίσως αυξάνουν τον κίνδυνο για ανάπτυξη καταρράκτη. Σύµφωνα µε µια µελέτη ένας ασθενής µε καρκίνο του προστάτη ανέπτυξε έναν άτυπο φαιό (καφέ) καταρράκτη µετά από 3µηνη κατανάλωση ενός παρασκευάσµατος από οξυαγκαθιά, χρυσάνθεµο, γεντιανή, φλούδα σταφυλιού, σπόροσέλινου και πολλών άλλων βοτάνων.
Οι µεγάλες δόσεις καροτίνης Β µπορεί να προκαλέσουν υπερκαροτοαναιµία, µια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από περιφερειακό χρωµατισµό των δακτυλίων του κερατοειδή ή κιτρινο πορτοκαλί απόθεση περιφερειακά του κερατοειδή. Ουσιαστικά 10,000 IUs καροτίνης Β ηµερησίως είναι αρκετή ποσότητα που µπορεί να λάβει κάποιος. Σε καµµία περίπτωση η δόση δεν πρέπει να ξεπερνά τα 15,000 IUs.
H canthaxanthine είναι συστατικό µαυρίσµατος. Μπορεί κάποιος να τη λάβει από το στόµα ή να την «απλώσει» στην επιδερµίδα. Υπερβολικές δόσεις µπορούν να προκαλέσουν αµφιβληστροειδοπάθεια, που χαρακτηρίζεται από κρυσταλλικά ιζήµατα στον αµφιβληστροειδή και απώλεια οπτικής οξύτητας. Βρίσκεται κυρίως στον σολωµό (το συστατικό που «κοκκινίζει» το κρέας του σολωµού) καθώς και σε άλλα ψάρια που ζούν σε παγωµένα νερά. Η υπερβολική κατανάλωση ψαριών ιχθυοτροφείου οδηγεί στην εµφάνιση τοξικότητας. Στα πτηνοτροφεία προσθέτουν canthaxanthine για να σκουρύνουν τον κρόκο του αυγού. Η συνιστώσα ηµερήσια δοσολογία είναι .003mg/Kg. Το σελήνιο είναι µέταλλο που έχει αντιοξυδωτικές ιδιότητες. Είναι ουσιαστικός παράγοντας για υπεροξειδάση, που είναι ένα από τα µεγαλύτερα συστήµατα ενζύµων που ευθύνονται για την αντιοξειδωση των τοξινών του περιβάλλοντος. Η συνιστώσα ποσότητα σεληνίου είναι 200-400mcg ηµερησίως. Μεγαλύτερη δόση είναι καταστροφική για τα µάτια. Πολλοί άνθρωποι κάνουν χρήση µεγάλων ποσοτήτων βοτάνων, βιταµινών και άλλων φυσικών συµπληρωµάτων χωρίς να συµβουλευτούν τους γιατρούς τους. Ο οφθαλµίατρος πρέπει να γνωρίζει λεπτοµερώς το ιστορικό των ασθενών του : τις βιταµίνες, βότανα και λοιπά φυσικά συµπληρώµατα και την δοσολογία. Αν υπάρχει υποψία για πιθανή οφθαλµολογική τοξικότητα πρέπει ο ασθενής να ενηµερωθεί, να αλλάξει δοσολογία ή να µην ξαναπάρει συµπληρώµατα. Ενηµερώστε λοιπόν τον γιατρό σας και τον οφθαλµίατρό σας για κάθε τέτοια χρήση. Ο οφθαλµίατρος χρειάζεται να επιµορφώνεται για την ασφάλεια των θεραπειών µε φυσικά συµπληρώµατα και τις επιπλοκές που µπορεί να δηµιουργηθούν, γιατί όλο και περισσότεροι ασθενείς τα χρησιµοποιούν.
Στα επόµενα χρόνια θα υπάρξει αύξηση των κρουσµάτων τοξικότητας καθώς οι άνθρωποι συνεχίζουν να χρησιµοποιούν φυσικά και μη συµπληρώµατα με υπερβολικό τρόπο. Ενδεχοµένως νέα σύνδροµα µπορεί να αναπτυχθούν στα προσεχή χρόνια καθώς όλο και περισσότεροι χρησιµοποιούν αυτά τα προϊόντα με υπερβολή, δεν είναι βλαβερό το ότι παίρνουμε κάποια προσεγμένα βότανα αλλά αυτά τα βότανα να μην τα πέρνουμαι περισσότερο απο 1-2 μήνες συνεχόμενα και όχι περισσότερα απο 2-3 ποτήρια την μέρα, ο οργανισμός μας χρειάζεται και εναλλακτικά βότανα που αν τα παίρνουμε για λόγους διατήρησης της υγείας μας θα μας βοηθήσουν, χωρίς να μας βγάζουν άλλα προβλήματα υγείας, δεν πρέπει όμως να περιμένουμε απο κάποια βότανα να μας κάνουν εντελώς καλά αν και εμείς προσωπικά δεν κάνουμε προσπάθειες για καλυτέρευση της διατροφής μας και της υγιεινής καθαριότητας που πρέπει να διατηρείται γύρω από αυτήν.
ΠΑΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ
για περισσότερα βλέπετε:
Μεσογειακή Διατροφή
Το σπίτι μας και η υγιεινή
Συμβουλές για να βελτιώσουμε τη διατροφή μας.
Δρ.Κανελλοπουλος Χειρουργος-Οφθαλµιατρος , Αναπληρωτής καθηγητής Μεταµοσχεύσεων κερατοειδούς και Διαθλαστικής χειρουργικής στο Παν/µιο της Νέας Υόρκης.
Διευκρινήσεις και διορθώσεις οι κατασκευαστές της ιστοσελίδας μας.
ΡΕΥΜΑΤΟΠΑΘΕΙΕΣ - ΥΓΙΕΙΝΗ ΣΤΑΣΗ ΖΩΗΣ ΜΕΣΩ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ
Δηλητηριάσεις και δηλητήρια
Μανιτάρια
Διακρίνονται τρεις κύριες μορφές δηλητηρίασης:
Η μουσκαρινική, που οφείλεται στη μουσκαρίνη, η οποία περιέχεται στα μανιτάρια αμανίτης ο μυϊοκτόνος και αμανίτης ο πάνθηρ και εκδηλώνεται με υπνηλία, εφίδρωση, μύση, τρεις έως τέσσερις ώρες μετά την κατάποση. Τα μανιτάρια μπορεί να προκαλέσουν μυδρίαση, διέγερση και ιλίγγους που οφείλονται στην ατροπίνη των μυκήτων. Συνήθως δεν προκαλούν θάνατο.
- Η φαλλοειδική δηλητηρίαση που προκαλείται από τα μανιτάρια αμανίτης ο φαλλοειδής, αμανίτης ο εαρινός και αμανίτης ο κίτριος, και εκδηλώνεται με εμετό, κωλικούς, διάρροια, γενική κατάπτωση, ολιγουρία, πυρετό και κράμπες, 12 περίπου ώρες μετά τη βρώση. Έπειτα από δύο μέρες φαινομενικής βελτίωσης εκδηλώνεται ίκτερος, κυκλοφορικές διαταραχές, κατάρρευση και κώμα. Η δηλητηρίαση προκαλείται από την τοξίνη των αμανιτών και προκαλεί το θάνατο στο 50% των περιπτώσεων.
- Η εντολομική δηλητηρίαση που προκαλείται από τα μανιτάρια εντόλομα το μολυβδόχρωμο, βολέπος ο πελιδνός, αγαρικόν το δυσευτέρον κ.ά. Εκδηλώνεται με εμετό, πόνους στην κοιλιά και διάρροια, λίγες ώρες μετά τη βρώση. Τα συμπτώματα αυτά διαρκούν δύο μέρες, σπάνια χειροτερεύουν και μερικές φορές οδηγούν στο θάνατο.
Θεραπεία
Η θεραπεία των δηλητηριάσεων από μανιτάρια, εκτός από την πλύση στομάχου που γίνεται στις πρόσφατες δηλητηριάσεις, ποικίλλει ανάλογα με τα είδη των μανιταριών που τις προκάλεσαν, π.χ., ατροπίνη στη μουσκαρινική δηλητηρίαση. Γίνεται επίσης αποκατάσταση της απώλειας του νερού, των αλάτων και των λευκωμάτων και βασική υποστήριξη της αναπνοής και της κυκλοφορίας. Στη φαλλοειδική δηλητηρίαση γίνεται και οροθεραπεία με 120ml αντιφαλλοειδικού ορού του ινστιτούτου Pasteur (Παστέρ).Δηλητηριώδεις ουσίες
Το δηλητήριο απομακρύνεται με άφθονο νερό, αφού αφαιρεθούν τα ρούχα. Αν το δηλητήριο είναι αέριο, σκόνη, καπνός, σταγονίδια (φωταέριο, υδρόθειο κ.ά.), απομακρύνεται το άτομο από το χώρο. Αν το δηλητήριο έχει ληφθεί από το στόμα, απομακρύνεται με εμετό ή πλύση στομάχου. Η πρόκληση εμετού ή η πλύση στομάχου είναι αποτελεσματική, όταν γίνεται μέσα σε τέσσερις ώρες από τη λήψη και ακόμη έπειτα από 8 έως 15 ώρες, όταν πρόκειται για μαζική λήψη ορισμένων ουσιών, όπως σαλικυκλικά (π.χ., ασπιρίνη), τρικυκλικά (π.χ., Valium), αντικαταθλιπτικά (π.χ., Minitran). Απαγορεύονται η πρόκληση εμετού και η πλύση στομάχου σε περίπτωση κώματος και σπασμών. Η επιτάχυνση της αποβολής του δηλητηρίου γίνεται με αυξημένη διούρηση και αιμοκάθαρση, ανάλογα με τη φύση του δηλητηρίου.Αντίδοτα
Πρέπει να φροντίσουμε να δώσουμε το κατάλληλο αντίδοτο για το δηλητήριο που έχει επιδράσει στον οργανισμό του ασθενούς. Αν δεν έχουμε πληροφορίες γι' αυτό, καλό θα είναι να ελέγξουμε αν στον περιβάλλοντα χώρο του αρρώστου υπάρχουν δηλητήρια (χάπια). Διαφορετικά χρησιμοποιούμε γενικά αντίδοτα.
Γενικά αντίδοτα
Αν το δηλητήριο είναι αλκαλοειδές, χορηγείται τανίνη ή τσάι ή υπερμαγγανικό κάλιο. Αν το δηλητήριο είναι βαρύ μέταλλο, χορηγείται ασπράδι αβγών και γάλα ή ενεργοποιημένος ζωικός άνθρακας. Το μεικτό ή γενικό αντίδοτο αποτελείται από δύο μέρη ενεργοποιημένου ζωικού άνθρακα, ένα μέρος τανίνης και ένα μέρος διοξειδίου του μαγνησίου (τρεις κουταλιές της σούπας σε ένα ποτήρι νερό). Η δοσολογία αυτή μπορεί να επαναληφθεί, αρκεί να μην ξεπεράσει τη χωρητικότητα του στομάχου. Ως εναλλακτική λύση είναι τρία ποτήρια νερό με μια κουταλιά της σούπας αλεύρι ή πατατάλευρο στο καθένα. Αν το δηλητήριο είναι φαρμακευτική ουσία με κατασταλτική δράση, χρειάζεται διέγερση του νευρικού συστήματος με αντίστοιχα φάρμακα (καφεΐνη, επινεφριδίνη). Σε περίπτωση βλάβης του αναπνευστικού κέντρου, χορηγείται μείγμα οξυγόνου με 5% διοξείδιο του άνθρακα.Τα τρία λευκά Δηλητήρια της διατροφής μας.
Επεξεργασμένα δημητριακά Νέα στοιχεία ότι τα δημητριακά ολικής αλέσεως μπορεί όντως να μας προφυλάξουν από το έμφραγμα και από το εγκεφαλικό, ανακάλυψαν επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ. Αναλύοντας στοιχεία από περίπου 30.000 γυναίκες, διαπίστωσαν ότι όσες έτρωγαν τα περισσότερο μη επεξεργασμένα δημητριακά, διέτρεχαν μειωμένο κίνδυνο να αναπτύξουν υπέρταση μέσα στην επόμενη δεκαετία. Επίσης, πληθώρα επιστημονικών στοιχείων δείχνουν ότι τρόφιμα όπως το αλεύρι βρώμης, το πίτουρο και το καφέ ρύζι παρέχουν σημαντικά οφέλη στην καρδιαγγειακή υγεία. Προγενέστερες μελέτες έχουν συσχετίσει την κατανάλωση τέτοιου είδους τροφίμων με μειωμένο κίνδυνο στεφανιαίας νόσου και εγκεφαλικού επεισοδίου. Οι φυτικές (ή διαιτητικές) ίνες και τα άλλα θρεπτικά συστατικά των μη επεξεργασμένων δημητριακών συμβάλλουν στην ελάττωση της χοληστερόλης, των επιπέδων σακχάρου (γλυκόζης) και των επιπέδων ινσουλίνης στο αίμα, βελτιώνουν την λειτουργία των αιμοφόρων αγγείων και μειώνουν την φλεγμονή στο κυκλοφορικό σύστημα,. ενώ φαίνεται να δρουν προστατευτικά στην ανάπτυξη υπερτάσεως. Αντιθέτως, τα επεξεργασμένα δημητριακά; όπως τα ζυμαρικά, το λευκό ψωμί και άλλα τρόφιμα που παράγονται από λευκό αλεύρι; φαίνεται να επηρεάζουν τον κίνδυνο εμφάνισης υπέρτασης και σακχαρώδους Διαβήτη αρνητικά. Τα ευρήματα ερευνών υποδηλώνουν ότι καλό θα ήταν για την υγεία της πίεσης και της καρδιάς μας να αντικαταστήσουμε τα επεξεργασμένα δημητριακά με ολικής αλέσεως.
Αλάτι Η κατανάλωση μεγάλης ποσότητας αλατιού (NaCl) μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο εμφάνισης υπέρτασης που συνδέεται με καρδιαγγειακά νοσήματα και εμφράγματα. Η μέση πρόσληψη αλατιού κυμαίνεται στα 9,5 γραμ ανά ημέρα (περίπου 2κ τ γλυκού) ενώ πρέπει να καταναλώνουμε λιγότερο (6 γραμ την ημέρα). Το αλάτι στη διατροφή μας προέρχεται από το μαγειρικό αλάτι, το επιτραπέζιο αλάτι και το αλάτι που βρίσκεται στα επεξεργασμένα τρόφιμα. Περίπου το 75% του αλατιού που καταναλώνουμε έχει ήδη προστεθεί στο φαγητό που αγοράζουμε. Μέρος της υγιεινής διατροφής είναι και η μείωση κατανάλωσης επεξεργασμένων τροφών με αλάτι (καπνιστά κρέατα, τυριά και ψάρια, κονσέρβες, σάλτσα σόγιας, αλατισμένα σνακ, ζωμοί κρέατος κ.α) σε μία μερίδα την ημέρα.. μπαχαρικά και μυρωδικά μπορούν να αντικαταστήσουν το αλάτι από τη διατροφή μας. Συνεπώς, η διατροφή του σύγχρονου ανθρώπου θα πρέπει να μην βασίζεται στα παραπάνω τρία λευκά της διατροφής, προκειμένου να μειωθεί η συχνότητα εκφυλιστικών ασθενειών στο μέλλον.
Κάζης Αβραάμ, Κλινικός Διαιτολόγος, Διατροφολόγος, Πτυχιούχος Χαροκοπείου Πανεπιστημίου, MSc στην Κλινική Διατροφή
Μόλυβδος και κάδμιο σε Βιολογικά προϊόντα.
Έρευνα του Πανεπιστημίου Αθηνών που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΝΕΑ έδειξε ότι τέσσερα στα δέκα προϊόντα βιολογικής παραγωγής είχαν υψηλότερες ή ίδιες συγκεντρώσεις καδμίου σε σχέση με τα συμβατικά.
Η σύγκριση βιολογικών - συμβατικών που έκαναν οι επιστήμονες από το Τμήμα Χημείας του Πανεπιστημίου (Εργαστήριο Περιβαλλοντικής Χημείας) δείχνει ότι περίπου 4 στα 10 είχαν υψηλότερες ή τις ίδιες συγκεντρώσεις καδμίου σε σχέση με τα συμβατικά. Για παράδειγμα, η μέση συγκέντρωση καδμίου στα συμβατικά δημητριακά ήταν 16,3 νανογραμμάρια ενώ στα αντίστοιχα βιολογικά 21,7. Παρόμοια ήταν τα αποτελέσματα και για τον μόλυβδο, καθώς 6 στα 10 βιολογικά προϊόντα είχαν τις ίδιες συγκεντρώσεις με τα συμβατικά.
Σημειώνεται ότι και τα δύο βαρέα μέταλλα θεωρούνται επικίνδυνα για την υγεία και έχουν ενοχοποιηθεί για πρόκληση καρκίνων. Ο μόλυβδος (Pb) προκαλεί βλάβες στο κεντρικό νευρικό σύστημα, το συκώτι και τα νεφρά. Το κάδμιο (Cd) θεωρείται υπεύθυνο για δυσλειτουργίες στο ήπαρ, βλάβες στα οστά, τον θυρεοειδή αδένα, το αναπαραγωγικό και αναπνευστικό σύστημα.
Η χρήση φωσφορικών λιπασμάτων τις προηγούμενες δεκαετίες στα χωράφια που σήμερα είναι βιολογικά είναι μία από τις αιτίες, όπως αναφέρεται στην έρευνα, για την εμφάνιση των δύο βαρέων μετάλλων, κυρίως του καδμίου στα βιολογικά φρούτα και λαχανικά. Το χρονικό διάστημα των 2 - 3 ετών που απαιτείται για τη μετατροπή ενός συμβατικού χωραφιού σε βιολογικό δεν επαρκεί για την αποικοδόμηση όλων των βαρέων μετάλλων. Οι επιστήμονες επίσης προσθέτουν πως η ύπαρξη καδμίου και μολύβδου οφείλεται και στο γεγονός ότι αρκετά βιολογικά χωράφια μπορεί να βρίσκονται κοντά σε περιοχές με υψηλά επίπεδα ρύπανσης όπως αυτοκινητόδρομους και βιομηχανίες.
Συγκεντρώσεις σε μόλυβδο (σε νανογραμμάρια*)
Σπανάκι
Πιστοποιημένο βιολογικό 50,1
Μη πιστοποιημένο βιολογικό 54,1
Συγκεντρώσεις σε καδμίου (σε νανογραμμάρια*)
Δημητριακά
Συμβατικά 16,3
Βιολογικά 21,7
Φυλλώδη Λαχανικά (μαρούλι, λάχανο)
Συμβατικά 15,4
Βιολογικά 28,3
* μέση συγκέντρωση
Πηγή: Πανεπιστήμιο Αθηνών, Τμήμα Περιβαλλοντικής Χημείας (Σ. Καραβόλτσος, Α. Σακελλάρη, Μ. Δασενάκης, Μ. Σκούλλος)
Ωστόσο, τα αποτελέσματα της έρευνας δείχνουν ότι οι συγκεντρώσεις των δύο μετάλλων ήταν κάτω από τα ανώτατα επιτρεπόμενα όρια.
Επιμέλεια Παπαχρήστος Παρασκευάς, Διαιτολόγος - Διατροφολόγος, Πτυχιούχος Α.ΤΕ.Ι.Θ., MSc στη Διασφάλιση Ποιότητας
Τα διάσημα Ω-3! Όσα Πρέπει να Ξέρουμε για τα Γνωστά και τα Άγνωστα Οφέλη τους.
Τί Κάνει τα Ω-3 να Ξεχωρίζουν από τα Υπόλοιπα Λιπαρά Οξέα
Υπάρχουν τα υγιεινά έλαια και τα όχι και τόσο υγιεινά. Τα βιομηχανοποιημένα trans-λιπαρά οξέα βλάπτουν σε οποιοδήποτε ποσό, όπως και τα κορεσμένα που προέρχονται από τα ζωικά προϊόντα, γι’ αυτό και η πρόσληψή τους πρέπει να είναι η ελάχιστη δυνατή.
Τα υγιεινότερα έλαια είναι αυτά που περιέχουν τα απαραίτητα λιπαρά οξέα (Α.Λ.Ο.), που ονομάζονται έτσι γιατί χωρίς αυτά δεν θα επιβιώναμε. Τα Α.Λ.Ο. είναι πολυακόρεστα και χωρίζονται σε 2 ομάδες: τα Ω-3 και τα Ω-6, τα οποία παρόλο τις μικρές φαινομενικά μοριακές διαφορές τους, δρουν κατά πολύ διαφορετικό τρόπο.
Πολλοί επιστήμονες πιστεύουν ότι η κύρια αιτία της ανερχόμενης συχνότητας καρδιαγγειακών ασθενειών, υπέρτασης, διαβήτη, κάποιων μορφών καρκίνου και πρόωρης γήρανσης, είναι η ανισόρροπη πρόσληψη μεταξύ των Ω-6 και Ω-3. Οι πρόγονοί μας είχαν εφαρμόσει το κλάσμα (Ω-6/Ω-3) 1:1 στην διατροφή τους, ενώ οι σύγχρονες διατροφικές συνήθειες έχουν φέρει το κλάσμα κοντά στο 20:1.
Οι κύριες πηγές Ω-6 είναι τα φυτικά λίπη, όπως το καλαμποκέλαιο και το σογιέλαιο, που έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε λινολεικό οξύ. Τα Ω-3 βρίσκονται στο λιναρέλαιο και στο φυστικέλαιο, αλλά κυρίως στα ιχθυέλαια. Τα κύρια συστατικά των δυο πρώτων είναι το α-λινολενικό, ενώ τα κύρια συστατικά των ιχθυελαίων είναι το εικοσιπεντανοϊκό οξύ (EPA) και το δοκοσαεξανοϊκό οξύ (DHA).
Πίνακας Σύσταση δημοφιλών ψαριών σε ιχθυέλαιο
- Τα δεδομένα προέρχονται από την Αμερικανική Εθνική Υπηρεσία Ερευνών των Θαλασσινών.
- Τα ποσοστά χοληστερόλης αντιπροσωπεύουν την ολική χοληστερόλη και οι τιμές που αναφέρονται εδώ αποτελούν τον μέσο όρο, γιατί επηρεάζονται από την εποχή, την διατροφή του ψαριού, την ηλικία και το μέγεθός του, καθώς και από την επεξεργασία που υφίσταται.
Αναφορές σε Επιστημονικές Έρευνες που Αποδεικνύουν τις Ευεργετικές Επιδράσεις της Πρόσληψης Ω-3 (από Ιχθυέλαια)
ΟΡΑΣΗ & ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
Τα Ω-3 λιπαρά οξέα παίζουν σημαντικό ρόλο στη σύσταση των κυτταρικών μεμβρανών και ιδιίτερα εκείνων των νευρικών κυττάρων και των φωτουποδοχέων κυττάρων του αμφιβληστροειδούς.. Η έλλειψη DHA στη διατροφή πειραματόζωων φέρεται να έχει ως συνέπεια την απώλεια της όρασης. Η προσθήκη επίσης DHA σε πρόωρα νεογνά πιστεύεται ότι διευκολύνει την αποκατάσταση της όρασης..
Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι ένας από τους μεγαλύτερους καταναλωτές DHA. Ο εγκέφαλος ενός φυσιολογικού ενήλικα περιέχει πάνω από 20 gr DHA. Χαμηλότερα επίπεδα έχουν συνδεθεί με χαμηλά επίπεδα σεροτονίνης, τα οποία με την σειρά τους σχετίζονται με αυξημένη τάση κατάθλιψης, βίας και αυτοκτονίας.
Υψηλή κατανάλωση ψαριών και ιχθυελαίων απεδείχθη πως μπορεί να οδηγήσει σε θεαματική μείωση του φαινομένου απώλειας μνήμης και εξασθένησης της γνωστικής λειτουργίας στην γεροντική ηλικία, καθώς επίσης μειώνει και τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου Alzheimer.
Άλλες έρευνες επιβεβαίωσαν ότι χώρες με υψηλή κατανάλωση ψαριών έχουν να αντιμετωπίσουν πολύ λιγότερα ποσοστά μανιοκαταθλιπτικών, ενώ σε μελέτη του Harvard Medical School χρησιμοποιήθηκαν επιτυχώς συμπληρώματα ιχθυελαίων για την θεραπεία σχιζοφρενών.
ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ & ΘΗΛΑΣΜΟΣ
Μια επαρκής πρόσληψη DHA και EPA είναι ιδιαίτερα σημαντική κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης και του θηλασμού, καθώς το έμβρυο δεν μπορεί να τα συνθέσει μόνο του. Υπάρχουν ενδείξεις ότι ανεπαρκής πρόσληψη Ω-3 της μητέρας, αυξάνει τον κίνδυνο πρόωρου τοκετού και χαμηλού βάρους γέννησης του νεογνού.
Ορισμένοι ερευνητές πιστεύουν ότι η προεκλαμψία (εμφάνιση υψηλής αρτηριακής πίεσης της εγκύου) συνδέεται με την έλλειψη DHA.
ΠΡΟΛΗΨΗ ΚΑΡΚΙΝΟΓΕΝΕΣΗΣ & ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ ΣΤΙΣ ΦΛΕΓΜΟΝΕΣ
Υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι η αυξημένη πρόσληψη Ω-3, σε συνδυασμό με ελαττωμένη πρόσληψη Ω-6, μειώνει την πιθανότητα διάγνωσης καρκίνου του μαστού. Επίσης, καθημερινή χορήγηση 2,5 gr ιχθυελαίου, φαίνεται να είναι αρκετά δραστική όσον αφορά την πρόληψη της μετάβασης από έναν ήπιο πολύποδα σε καρκίνο του παχέως εντέρου. Τέλος, Κορεάτες ερευνητές αναφέρουν ότι ασθενείς με καρκίνο του προστάτη εμφανίζουν πολύ χαμηλά επίπεδα Ω-3 στο αίμα.
Κλινικές μελέτες υποδεικνύουν ότι τα ιχθυέλαια δύνονται να είναι αποτελεσματικά στην μείωση του πόνου στις φλεγμονές και μπορούν να προσφέρουν σημαντική βοήθεια σε ανθρώπους που υποφέρουν από ρευματοειδή αρθρίτιδα ή από έλκος. Οι ασθενείς με έλκος έχουν αφύσικα χαμηλά επίπεδα EPA στο αίμα τους. Έρευνες απέδειξαν ότι καθημερινά συμπληρώματα EPA και DHA στους ασθενείς αυτούς, μειώνουν την σοβαρότητα της κατάστασης σε ποσοστό 50% των περιστατικών.
ΠΡΟΛΗΨΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ ΑΣΘΜΑΤΟΣ
Σε κλινική μελέτη του Sydney University, διαπιστώθηκε ότι παιδιά που έτρωγαν τακτικά φρέσκα, λιπαρά ψάρια εμφανίζουν 4 φορές λιγότερα περιστατικά εμφάνισης άσθματος, από παιδιά που κατανάλωναν ψάρια σπάνια ή περιστασιακά. Ερευνητές από το Wyoming University, προσδιόρισαν ότι ημερήσια χορήγηση 3,3 gr ιχθυελαίου, μειώνει σημαντικά τις αναπνευστικές δυσκολίες και άλλα συμπτώματα ασθενών με άσθμα.
Τέλος, άλλες μελέτες υποδεικνύουν ότι τα Ω-3 μπορούν να αποτελέσουν σημαντικό μέσο για την θεραπεία διαφόρων πνευμονικών ασθενειών, όπως είναι η κυστική ίνωση και το εμφύσημα.
ΚΑΡΔΙΑΓΓΕΙΑΚΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΥΠΕΡΛΙΠΙΔΑΙΜΙΕΣ
Η επιστημονική κοινότητα πήρε τις πρώτες ενδείξεις για τις ευεργετικές επιδράσεις των Ω-3 το 1970, όταν Δανοί φυσικοί παρατήρησαν ότι οι Εσκιμώοι είχαν θεαματικά χαμηλά ποσοστά καρδιαγγειακών παθήσεων, παρά το γεγονός ότι η διατροφή τους ήταν πολύ πλούσια σε λίπη. Η συνέχεια της παρατήρησης αυτής, ανέδειξε ότι στην πραγματικότητα, η διατροφή τους ήταν εξαιρετικά πλούσια σε EPA και DHA.
Πρόσφατες έρευνες επαληθεύουν ότι τα Ω-3 ασκούν ισχυρή προστατευτική δράση απέναντι στην αθηροσκλήρωση, το έμφραγμα, τις αρρυθμίες, το εγκεφαλικό επεισόδιο, τις αγγειακές αλλοιώσεις, την στηθάγχη, την καρδιακή ανεπάρκεια και την στεφανιαία νόσο. Υπάρχει ένας τεράστιος όγκος επιστημονικής βιβλιογραφίας που συσχετίζει αναμφίβολα τα Ω-3 με τις ασθένειες αυτές και αποδεικνύει ότι τα Ω-3 αυξάνουν την ελαστικότητα και την αντοχή των αρτηριακών τοιχωμάτων, προλαμβάνουν τη θρόμβωση του αίματος, ελαττώνουν την αρτηριακή πίεση και σταθεροποιούν το καρδιακό ρυθμό.
Άλλες κλινικές μελέτες υποδεικνύουν ότι η συστηματική χρόνια λήψη συμπληρωμάτων Ω-3, οδηγεί σε οπισθοχώρηση αθηροσκληρωτικών εναποθεμάτων σε καρδιοπαθείς, μειώνει το κίνδυνο εμφάνισης δεύτερου περιστατικού καρδιακής ανακοπής ή εγκεφαλικού επεισοδίου και ρίχνει την διαστολική και συστολική πίεση σε υπερτασικούς.
Επίσης, έχουν πραγματοποιηθεί αξιόλογες μελέτες με σκοπό να προσδιορίσουν τις τυχόν επιδράσεις της πρόσληψης Ω-3 σε άτομα με υπερλιπιδαιμία (υψηλή ολική χοληστερόλη ή LDL ή τριγλυκερίδια). Οι έρευνες αυτές συμφωνούν ότι η καθημερινή πρόσληψη Ω-3 μπορεί να επιφέρει μείωση των τριγλυκεριδίων και των κλασμάτων χοληστερόλης στο πλάσμα (ολικής και LDL), χωρίς να οδηγήσει σε πτώση της καλής χοληστερόλης (HDL), κάτι που είναι συνηθισμένο στις υπολιπιδαιμικές δίαιτες.
Συμπερασματικά…
Εκτιμάται ότι το 85% του πληθυσμού στον Δυτικό Κόσμο, προσλαμβάνει ανεπαρκείς ποσότητες Ω-3 και υπερεπαρκείς ποσότητες Ω-6. Η συνιστώμενη πρόσληψη σε Ω-3 (EPA και DHA) είναι περίπου 650 mgr, ενώ ανέρχεται στα 1000 mgr κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και του θηλασμού. Ακόμα, διαφαίνονται πολύ ενθαρρυντικά τα θετικά αποτελέσματα της συμπληρωματικής τους χορήγησης για θεραπευτικούς σκοπούς.
Κάτι που δεν πρέπει να διαβλέπουμε είναι το γεγονός ότι, η επεξεργασία και το πακετάρισμα των τροφών που περιέχουν Ω-3 είναι ζωτικής σημασίας για την διατήρηση της ποιότητάς τους.
Τέλος, μπορεί η κύρια φυσική πηγή των Ω-3 να είναι τα ιχθυέλαια, αλλά πλέον η βιομηχανία τροφίμων παράγει και άλλα τρόφιμα εμπλουτισμένα σε αυτά (πχ. γαλακτοκομικά, αυγά κλπ.), οπότε η πρόσληψη της ημερήσιας συνιστώμενης ποσότητας που αναφέραμε, θα πρέπει να αποτελεί τον στόχο για όλους μας.
Παπαχρήστος Παρασκευάς, Διαιτολόγος-Διατροφολόγος, Πτυχιούχος Α.ΤΕ.Ι.Θ., M.Sc στην Διασφάλιση Ποιότητας
Παναγιωτοπούλου Ευαγγελία, Διαιτολόγος-Διατροφολόγος, Πτυχιούχος Α.ΤΕ.Ι.Θ.
Τι γνωρίζουμε για την ασφάλεια τροφίμων; Τι είναι το HACCP;
Η παραγωγή ασφαλών τροφίμων και η προστασία της υγείας του καταναλωτή, είναι υποχρέωση όλων των εργαζομένων σε μια επιχείρηση τροφίμων. Όλοι όσοι ασχολούνται με τη διαχείριση τροφίμων (προετοιμασία, επεξεργασία, συσκευασία, αποθήκευση, διάθεση και πώληση), πρέπει να κατανοήσουν ότι μπορεί να επιδράσουν στην διατήρηση της ασφάλειας των τροφίμων.
Η παραγωγή ασφαλών τροφίμων είναι απαίτηση της νομοθεσίας και στην ικανοποίηση αυτής της απαίτησης βοηθά σημαντικά η εκπαίδευση των εργαζομένων σε βασικές αρχές υγιεινής των τροφίμων, οι οποίες περιλαμβάνονται σε αυτό το εγχειρίδιο και αφορούν :
- Προσωπικό νεοδιοριζόμενο στις επιχειρήσεις τροφίμων,
- Προσωπικό που διαχειρίζεται έμμεσα τρόφιμα
- Προσωπικό που διαχειρίζεται άμεσα τρόφιμα
- Επιχειρηματίες ή υπευθύνους επιχειρήσεων που συμμετέχουν ενεργά στον χειρισμό των τροφίμων.
Η εκπαίδευση αυτή θα πρέπει να συμπληρώνεται με τις απαιτήσεις του συστήματος HACCP, στις επιχειρήσεις όπου απαιτείται η πλήρης τεκμηρίωση του .
Ένα σύστημα ποιότητας που βασίζεται στις αναγνωρισμένες αρχές HACCP (Ανάλυση Κινδύνων και Κρίσιμα Σημεία Ελέγχου) έχει ως σκοπό την εστίαση της προσοχής των εταιρειών τροφίμων στα στάδια εκείνα της παραγωγικής διεργασίας και τις συνθήκες παραγωγής που αποτελούν κρίσιμα σημεία για την ασφάλεια των προϊόντων τους. Είναι ένα σύστημα ποιοτικού ελέγχου το οποίο βασίζεται στην πρόληψη δυσχερών καταστάσεων παρά στην αντιμετώπιση αυτών.
Αναγνωρίζοντας και καθορίζοντας τα στάδια εκείνα της παραγωγικής διαδικασίας τα οποία είναι ευάλωτα σε κινδύνους, δίνεται η δυνατότητα λήψης μέτρων για την πρόληψη εμφάνισης αυτών των κινδύνων.
Το σύστημα HACCP είναι μια συστηματική εκτίμηση και αξιολόγηση όλων των θεμάτων που είναι σχετικά με την ασφάλεια των τροφίμων, από τις πρώτες ύλες έως την διανομή αυτών. Όλοι οι τύποι κινδύνων που σχετίζονται με την ασφάλεια των προϊόντων λαμβάνονται υπόψη κατά τον σχεδιασμό του συστήματος, όπως βιολογικοί, χημικοί και φυσικοί κίνδυνοι.
Ιστορικά, το HACCP αναπτύχθηκε ως ένα σύστημα διασφάλισης της υγιεινής των τροφίμων από μικροβιολογικούς και όχι μόνο παράγοντες, εστιάζοντας στα τρόφιμα που χρησιμοποιούνταν από τους αστροναύτες των Η.Π.Α. Γρήγορα όμως, έγινε αντιληπτή η χρησιμότητα του για την παραγωγή ασφαλών τροφίμων και την βελτίωση της παραγωγικής διαδικασίας.
Η ανάπτυξη του πέρασε από διάφορα στάδια, διατηρώντας όμως τον βασικό κορμό πάνω στον οποίο οικοδομήθηκε.
Ο κορμός αυτός αποτελείται από διαδοχικά βήματα, τα οποία σε γενικές γραμμές είναι:
- Σχεδιασμός της παραγωγικής διαδικασίας
- Προσδιορισμός των κινδύνων και των σημείων που αυτοί μπορεί να εμφανιστούν
- Προσδιορισμός των σημείων ελέγχου
- Ανάπτυξη αρχείων και καταγραφή των μετρήσεων από τα σημεία ελέγχου
- Επαλήθευση της ορθής λειτουργίας του συστήματος
Αρχές του HACCP
Οι βασικές αρχές του συστήματος HACCP, όπως αυτές παρουσιάζονται από την WHO/FAO Codex Alimentarius Commission (1999) είναι:
1. Αρχή 1 (Διεξαγωγή Ανάλυσης Παραγόντων Κινδύνου)
Αναγνώριση των δυνητικών παραγόντων κινδύνου σε όλα τα στάδια της παραγωγικής διαδικασίας και αναγνώριση των προληπτικών μέτρων που πρέπει να ληφθούν για την αποφυγή τους.
2. Αρχή 2 (Προσδιορισμός των Κρισίμων Σημείων Ελέγχου)
Αναγνώριση των σημείων εκείνων σε όλα τα στάδια της παραγωγικής διαδικασίας τα οποία πρέπει να ελέγχονται, για να αποφευχθούν ή έστω να ελαχιστοποιηθούν, σε επιτρεπτό επίπεδο, οι παράγοντες κινδύνου.
3. Αρχή 3 (Καθιέρωση Κρισίμων Ορίων)
Εγκατάσταση Κρισίμων Ορίων, εντός των οποίων πρέπει να βρίσκονται οι μετρούμενες στα Κρίσιμα Σημεία Ελέγχου παράμετροι, ώστε το στάδιο αυτό να θεωρείται ασφαλές.
4. Αρχή 4 (Εγκατάσταση Συστήματος Ελέγχου των Κρισίμων Σημείων)
Εγκατάσταση συστημάτων παρακολούθησης και ελέγχου των Κρισίμων Σημείων.
5. Αρχή 5 (Εγκατάσταση Διορθωτικών Ενεργειών)
Εγκατάσταση διορθωτικών ενεργειών που πρέπει να γίνονται όταν διαπιστωθεί ότι οι τιμές κάποιας ελεγχόμενης παραμέτρου σε ένα Κρίσιμο Σημείο είναι εκτός των ορίων, που έχουν τεθεί.
6. Αρχή 6 (Καθιέρωση Διαδικασιών Επαλήθευσης)
Εγκατάσταση επαλήθευσης των διαδικασιών, ώστε να διαπιστώνεται ότι το σύστημα HACCP λειτουργεί αποτελεσματικά.
7. Αρχή 7 (Εγκατάσταση Συστήματος Τεκμηρίωσης)
Εγκατάσταση συστήματος καταγραφής και αρχειοθέτησης των στοιχείων όλων των διαδικασιών που σχετίζονται με τις αρχές και τις διαδικασίες.
Η πρόσβαση σε φθηνή και άφθονη τροφή είναι από τις βασικές κατακτήσεις του ανεπτυγμένου κόσμου. Η ανάγκη για κάλυψη των συνεχώς αυξανόμενων διατροφικών αναγκών, οδήγησε σε εξεύρεση νέων μεθόδων παραγωγής τροφίμων, με συνέπεια, αφενός μεν μεγαλύτερη παραγωγικότητα, αφετέρου δε - σε πολλές περιπτώσεις - υποβαθμισμένη ποιότητα. Οι σύγχρονες συνθήκες παραγωγής τροφίμων, η χρήση φυτοφαρμάκων και ορμονών, και η επικράτηση της λογικής του κέρδους έναντι της ποιότητας, δημιουργούν ένα πλήθος νέων διατροφικών κινδύνων. Τρόφιμα κάθε λογής διατίθενται στις αγορές χωρίς να είναι σίγουρο oτι είναι ασφαλή και υγιεινά.
Λύση σε αυτό το αδιέξοδο αποτελεί η ολοκληρωμένη προσέγγιση του ζητήματος της διατροφής, δηλαδή της παραγωγής ασφαλών και υγιεινών τροφίμων σε όλο το κύκλωμα του τροφίμου, από το χωράφι, το στάβλο και το εργοστάσιο μεταποίησης, μέχρι το πιάτο του καταναλωτή. Για να πραγματοποιηθούν αυτά απαιτείται ανάπτυξη συστημάτων ελέγχου σε όλο αυτό το κύκλωμα (από τη φάρμα στο τραπέζι), που να εγγυώνται την απουσία κινδύνων, ενώ είναι αναγκαίος ο έλεγχος στην εφαρμογή τους. Εάν τηρηθούν αυτοί οι όροι θα μπορούμε να γνωρίζουμε από πού προέρχεται κάθε τρόφιμο (ιχνηλασιμότητα) και σε περίπτωση προβλήματος ή διατροφικής κρίσης θα είναι δυνατός ο εντοπισμός της αιτίας. Με λίγα λόγια θα μιλάμε για ασφαλή προιόντα.
Ασφάλεια σημαίνει δημιουργία όρων και προϋποθέσεων σε όλα τα στάδια της παραγωγικής διαδικασίας από το χωράφι και το στάβλο μέχρι το τραπέζι, ώστε το τελικό προϊόν να είναι ποιοτικό, ασφαλές και υγιεινό. Η παραγωγική διαδικασία ενός ζωικού προϊόντος περιλαμβάνει όλα τα στάδια από την εκτροφή των ζώων στο στάβλο (ζωοτροφές, κτηνιατρικά φάρμακα, νερό κ.λπ.), τη σφαγή του ζώου ή τη συλλογή του γάλακτος, ανάλογα με την παραγωγική κατεύθυνση, την επεξεργασία - μεταποίηση και τυποποίηση μέχρι το στάδιο της κατανάλωσης.
Η παραγωγική διαδικασία ενός φυτικού προϊόντος περιλαμβάνει τα στάδια από την καλλιέργεια στο χωράφι (φυτοφάρμακα, εντομοκτόνα, λιπάσματα, νερό), τη μεταποίηση και τυποποίηση του και φτάνει μέχρι το στάδιο της κατανάλωσης.
Στις φυτικές καλλιέργειες ελέγχονται τα χημικά προϊόντα που χρησιμοποιούνται για την προστασία των φυτών κατά των ασθενειών και των παρασίτων. Στις εκτροφές ζωικού κεφαλαίου ελέγχονται οι ζωοτροφές και τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για την προστασία των ζώων απο ασθένειες.
Σημαντικό στοιχείο θεωρείται η πληροφόρηση των καταναλωτών για το προϊόν που αγοράζουν, δηλαδή η επισήμανση – ετικέτα του. Ο καταναλωτής έχει το δικαίωμα να ξέρει τι τρώει: την ονομασία του προϊόντος, τον κατάλογο των συστατικών στοιχείων του, την ποσότητα, τις ημερομηνίες παραγωγής και λήξης κατανάλωσης. Σε ορισμένες περιπτώσεις, αναγράφονται επίσης πληροφορίες όσον αφορά τον τόπο παραγωγής και τον τρόπο με τον οποίο έγινε η παραγωγή της τροφής.
Με όλα τα παραπάνω επιδιώκεται η παραγωγή ασφαλών και υγιεινών τροφίμων αλλά και η ενημέρωση των καταναλωτών για την ποιότητα των τροφίμων που καταναλώνουν.
Φοντόρ Χριστίνα, Κλινικός Διαιτολόγος-Διατροφολόγος, Πτυχιούχος Χαροκοπείου Πανεπιστημίου, Καθηγήτρια στο Ι.Δ.ΕΚ.Ε Ηλιούπολη