Διακοπές στις Καλύτερες Τιμές!

Booking.com

Η αλήθεια για τη ζάχαρη.

Και ποιος δεν λατρεύει τη γλυκιά γεύση της ζάχαρης. Σήμερα ο μέσος Έλληνας καταναλώνει κάθε χρόνο πάνω από 40 κιλά ζάχαρη, εκ των οποίων τα 15 περίπου είναι "κρυμμένα" σε έτοιμα φαγητά, παγωτά, σοκολάτες, αναψυκτικά. Τα υπόλοιπα προστίθενται -εν γνώση μας-στον καφέ και τα γλυκά του σπιτιού.

Από την αρχαιότητα η πρώτη πηγή ζάχαρης ήταν το γνωστό, μόνο στους λαούς της Νοτιοανατολικής Ασίας, ζαχαροκάλαμο. Μετά την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, η Ελλάδα και στη συνέχεια η Ευρώπη, γνώρισαν αυτό το "περίεργο κρυσταλλικό μέλι που δεν το έφτιαχναν οι μέλισσες". Μέχρι τα χρόνια εκείνα, η γλυκιά γεύση στο δυτικό κόσμο ήταν συνδεδεμένη μόνο με τα γλυκά φρούτα και το μέλι. Η κύρια εξάπλωση του ζαχαροκάλαμου στην Ευρώπη έγινε κυρίως από τους Άραβες περίπου τον όγδοο αιώνα μ.Χ.. Στην Αμερική έφθασε μόλις τον δέκατο έκτο αιώνα. Σταδιακά η κατανάλωση της αυξήθηκε για να εκτιναχθεί κυριολεκτικά στα ύψη κατά τις τελευταίες δεκαετίες, με αποτέλεσμα η μέση κατανάλωση της γύρω στη δεκαετία του '80 να φτάσει τα 20 κιλά και σήμερα τα 40 κιλά ετησίως!

Τι είναι η ζάχαρη:
Η ζάχαρη, όπως και το άμυλο είναι υδατάνθρακας. Βρίσκεται σε διάφορες μορφές αλλά όλες έχουν την ίδια γλυκιά γεύση. Η σουκρόζη, για παράδειγμα είναι η κοινή επιτραπέζια ζάχαρη που προστίθεται στα ποτά και στα γλυκά. Η φρουκτόζη βρίσκεται στα φρούτα και το μέλι ενώ η λακτόζη βρίσκεται στο γάλα.

Η γλυκόζη είναι η πιο απλή μορφή ζάχαρης. Αποτελεί μέρος των διαφόρων ειδών ζάχαρης (για παράδειγμα η σουκρόζη παράγεται από γλυκόζη και φρουκτόζη) και είναι βασικό συστατικό του αμύλου το οποίο περιέχεται στο ψωμί, στα ζυμαρικά, στις πατάτες, στο ρύζι στα προϊόντα ολικής και στα δημητριακά. Η γλυκόζη είναι επίσης η μορφή της ζάχαρης που κυκλοφορεί στο αίμα, συχνά αναφέρεται ως ζάχαρο του αίματος και παρέχει ενέργεια στον οργανισμό και κυρίως στον εγκέφαλο, στους μυς και στην λαρδιά.

Τελικά κάνει κακό η ζάχαρη;
Οι περισσότεροι άνθρωποι στην Ελλάδα καταναλώνουν πολύ ζάχαρη, για παράδειγμα στα γλυκά, στα κέικ, στα μπισκότα, στις μαρμελάδες, στα ζαχαρώδη ποτά και αναψυκτικά, στους καφέδες και τα παγωτά. Αν καταναλώνετε πολύ ζάχαρη σε βάρος άλλων τροφών, τότε η διατροφή σας θα είναι λιγότερο θρεπτική, αφού οι τροφές και τα ποτά που περιέχουν ζάχαρη τείνουν να είναι πλούσια σε θερμίδες, αλλά φτωχά σε άλλα θρεπτικά συστατικά όπως πρωτεΐνη, βιταμίνες, ιχνοστοιχεία και φυτικές ίνες.

Επιπρόσθετα, η ζάχαρη, ιδιαίτερα η λευκή, υφίσταται μεγάλη βιομηχανική επεξεργασία, με αποτέλεσμα να καταλήγει "απογυμνωμένη" από θρεπτικά συστατικά και να έχει γίνει καθαρά πηγή θερμίδων, καθώς λείπουν εκείνα τα συστατικά που μπορούν να χρησιμοποιηθούν από τον οργανισμό (π.χ. τις βιταμίνες της ομάδας Β ή τα ένζυμα). Κατά συνέπεια η ζάχαρη ουσιαστικά αποτελείται από σκέτες θερμίδες και αποσπά βιταμίνες, ένζυμα και μεταλλικά άλατα που είναι απαραίτητα για τη χώνευση, αφομοίωση και χρήση της από τα αποθέματα του οργανισμού, τα οποία μ' αυτό τον τρόπο γίνονται φτωχότερα. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για το ασβέστιο και για τις βιταμίνες της ομάδας Β που χρησιμοποιούνται στο συκώτι για τη μετατροπή της χωνεμένης τροφής σε πιο σημαντικά συστατικά, τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν άμεσα από το σώμα.

Ζάχαρη και τερηδόνα
Το κυριότερο πρόβλημα που σχετίζεται άμεσα με τη ζάχαρη είναι η τερηδόνα. Τα βακτήρια της στοματικής κοιλότητας τρέφονται με ζάχαρη και παράγουν οξέα που προκαλούν αποδυνάμωση και στη συνέχεια ρήξη του σμάλτου που καλύπτει τα δόντια. Η κατανάλωση ζάχαρης σε τακτά διαστήματα βάζει σε κίνδυνο τα δόντια για ανάπτυξη τερηδόνας. Αυτό ισχύει για τις ζάχαρες που έχουν υποστεί κάποια επεξεργασία, όπως φρουτοχυμός, μέλι και τροφές και ποτά στα οποία έχει προστεθεί ζάχαρη. Για αποφυγή της δημιουργίας τερηδόνας συστήνεται η αποφυγή κατανάλωσης τροφών και ποτών πλούσιων σε ζάχαρη μεταξύ των γευμάτων.

Η ζάχαρη δημιουργεί παχυσαρκία;
Τα ζαχαρώδη τρόφιμα και ποτά μπορούν να αυξήσουν το βάρος μας μόνο αν καταναλώνουμε περισσότερες θερμίδες από αυτές που καίμε. Επειδή τα τρόφιμα που περιέχουν ζάχαρη είναι εύγευστα και είναι πλούσια σε θερμίδες, όπως η σοκολάτα, το κέικ, το παγωτό και τα γλυκά, είναι πολύ εύκολο να καταναλώσουμε αρκετές θερμίδες. Χρειάζεται επομένως ιδιαίτερη προσοχή στην κατανάλωση τους προκειμένου να αποφύγουμε την αύξηση του βάρους. Το μέτρο είναι το κλειδί για να αντιμετωπίσουμε τέτοιες καταστάσεις.

Σε έρευνα από τους επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνας διαπίστωσαν ότι, η ημερήσια κατανάλωση ζάχαρης και άλλων προϊόντων που περιέχουν γλυκαντικές ύλες στο χρονικό διάστημα από το 1962 έως το 2000, έχει οδηγήσει σε άνοδο της μέσης πρόσληψης θερμίδων, η οποία αγγίζει και τις 74 ανά ημέρα, εκ των οποίων το 80% προέρχεται από αναψυκτικά και χυμούς.
Γι΄ αυτό ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται και στην κατανάλωση αναψυκτικών τα οποία περιέχουν ζάχαρη (1 κουτάκι αναψυκτικό τύπου
cola περιέχει 3 κουταλιές της σούπας ζάχαρη. 1 κουταλάκι του γλυκού περιέχει 4 g ζάχαρη και 16 θερμίδες).

Η κατανάλωση μεγάλης ποσότητας ζάχαρη προκαλεί διαβήτη;
Η κατανάλωση ζάχαρης δεν προκαλεί από μόνη της διαβήτη. Ο διαβήτης οφείλεται σε γενετικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες. Παρόλα αυτά η αύξηση του βάρους πέρα από το φυσιολογικό και η ταυτόχρονη υπερκατανάλωση ζάχαρης αυξάνει τον κίνδυνο για ανάπτυξη διαβήτη τύπου 2. Οι άνθρωποι με ιστορικό διαβήτη στην οικογένεια θα πρέπει να προσέχουν τη διατροφή τους και να ελέγχουν το βάρος τους.

Η ζάχαρη προκαλεί εθισμό;
Έρευνες σε ζώα έχουν δείξει ότι η ζάχαρη μπορεί να προκαλεί εθισμό στα ποντίκια, όμως στους ανθρώπους δεν έχουν πραγματοποιηθεί αντίστοιχες έρευνες. Η κατανάλωση ζάχαρης έχει συσχετιστεί με την παραγωγή της τρυπτοφάνης, ενός αμινοξέος που ελέγχει την διάθεση μας. Έπειτα, η ζάχαρη δίνει μια γλυκιά γεύση στις τροφές και διεγείρει το κέντρο του εγκεφάλου, που είναι υπεύθυνο για την απόλαυση,
για την παραγωγή των ενδορφινών, ορμονών που παράγονται όταν κάποιος νιώθει ευχάριστα. Ειδικά ο συνδυασμός ζάχαρης με λιπαρά, όπως συμβαίνει στα περισσότερα γλυκά δίνει μια ευχάριστη γεύση στην οποία λίγοι μπορούν να αντισταθούν. Η σοκολάτα βρίσκεται στην κορυφή των προτιμήσεων. Πολλοί εξάλλου συνδέουν τη γλυκιά γεύση με τη χαλάρωση και έτσι η ανάγκη για γλυκό γίνεται συνήθεια παρά αληθινός εθισμός.

Πόση ζάχαρη είναι αρκετή;
Μια μέτρια κατανάλωση ζάχαρης μπορεί να ενταχθεί στα πλαίσια μιας ισορροπημένης διατροφής. Η συνιστώμενη ημερήσια κατανάλωση δεν πρέπει να ξεπερνά το 10% της συνολικής ημερήσιας ενεργειακής πρόσληψης. Σε ένα διαιτολόγιο 1800 θερμίδων η ζάχαρη δεν πρέπει να υπερβαίνει τις 180 θερμίδες, δηλαδή τα 45 γρ. Προσπαθήστε να μην υπερβαίνετε τα 3-4 κουταλάκια του γλυκού ζάχαρης την ημέρα στους καφέδες και μετριάστε την κατανάλωση αναψυκτικών, μαρμελάδας, γλυκών και μελιού, καθώς και τη ζάχαρη των επεξεργασμένων τροφίμων.

Καλό είναι να διαβάζετε τις ετικέτες των τροφίμων που καταναλώνετε. Οι περισσότερες μορφές της ζάχαρης τελειώνουν σε –οζη (όπως γλυκόζη, σουκρόζη, φρουκτόζη). Όσο πιο κοντά στην αρχή της λίστας με τα συστατικά βρίσκεται η ζάχαρη τόσο μεγαλύτερη είναι η ποσότητα με την οποία απαντάται στο συγκεκριμένο τρόφιμο.

Η μαύρη ζάχαρη είναι καλύτερη από την άσπρη;
Η μαύρη ζάχαρη περιέχει ελαφρώς υψηλότερα επίπεδα σε ορισμένα μέταλλα, όπως κάλιο και μαγνήσιο, αλλά όπως και η άσπρη δεν περιέχει βιταμίνες, πρωτεΐνη και ίνες. Για αυτό το λόγο και οι θερμίδες από τη ζάχαρη συχνά αναφέρονται ως κενές θερμίδες.


Image

Πως θα μειώσετε τη ζάχαρη από τη διατροφή σας

  • Διαβάστε τις ετικέτες των τροφίμων που καταναλώνετε και επιλέξτε αυτές με τη λιγότερη ποσότητα ζάχαρης. Το «λίγο» αντιστοιχεί σε λιγότερο από 2g πρόσθετης ζάχαρης ανά 100g προϊόντος και το «πολύ» σε περισσότερο από 10g πρόσθετης ζάχαρης ανά 100g προϊόντος.
  • Μειώστε την κατανάλωση αναψυκτικών, γλυκών και ζάχαρης στους καφέδες σας. Αν πίνετε τον καφέ σας γλυκό και πίνετε πολλούς καφέδες μέσα στην ημέρα μετατρέψτε τους σε μέτριους ενώ μειώστε παράλληλα και τους καφέδες μέσα στην ημέρα.

ImageImage

Παιδιά και έφηβοι με Διαβήτη. Προσοχή!

Τα περισσότερα περιστατικά διαβήτη που γίνεται διάγνωσή τους σε παιδιά είναι διαβήτης τύπου 1, παρόλο που τα περιστατικά επίπτωσης του διαβήτη τύπου 2 στους νέους αυξάνονται. Οι διατροφικές συστάσεις για τα παιδιά και τους εφήβους με διαβήτη τύπου 1 θα πρέπει να εστιαστούν στην υλοποίηση των στόχων που αφορούν τα επίπεδα γλυκόζης του αίματος, χωρίς να υπάρχει έντονη υπογλυκαιμία. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσα από τον εξατομικευμένο σχεδιασμό των γευμάτων και του διαιτολογίου, την χορήγηση και τους αλγόριθμους ινσουλίνης, την αυτό-παρακολούθηση της γλυκόζης του αίματος και την λήψη αποφάσεων βασισμένων στην γνώση και στο επερχόμενο αποτέλεσμα. Οι διατροφικές συστάσεις για τους νέους με διαβήτη τύπου 2 εστιάζονται στον υγιεινό τρόπο ζωής και στην περάτωση των στόχων θεραπείας, προκειμένου να ομαλοποιηθεί η γλυκαιμία.

Δεν υπάρχουν μελέτες με αντικείμενο τις απαιτήσεις σε θρεπτικά συστατικά των παιδιών και των εφήβων με διαβήτη, επομένως, οι διατροφικές συστάσεις βασίζονται στις ίδιες απαιτήσεις που έχουν όλα τα υγιή παιδιά και εφήβους. Τα παιδιά και οι έφηβοι θα πρέπει να κατορθώσουν να αποκτήσουν υγιεινές τροφικές συνήθειες, προκειμένου να διασφαλίσουν την επαρκή πρόσληψη των απαραίτητων βιταμινών και ιχνοστοιχείων. Γενικά, τα παιδιά στις ΗΠΑ δεν καταναλώνουν τις συνιστώμενες ποσότητες φρούτων και λαχανικών, αντίθετα με τα διαβητικά παιδιά που τα καταφέρνουν λίγο καλύτερα από τον γενικό πληθυσμό σε ορισμένες περιοχές. Σε μια αναφορά του 1996 πάνω στην διαιτητική πρόσληψη παιδιών ηλικίας 4-9 ετών με διαβήτη τύπου 1, παρατηρήθηκε ότι οι προσλήψεις ενέργειας, βιταμινών και ιχνοστοιχείων ήταν επαρκείς, ενώ η πρόσληψη φυτικής ίνας ήταν χαμηλότερη από την συνιστώμενη. Ενδιαφέρον παρουσιάζει επίσης μια αναφερόμενη μέση πρόσληψη κορεσμένων λιπών, η οποία υπερβαίνει τις συστάσεις του “The National Cholesterol Education Program (NCEP)”. Πολλά παιδιά καταναλώνουν κορεσμένα λίπη σε επίπεδα πολύ ανώτερα των συνιστώμενων. O «Οδηγός της Τροφικής Πυραμίδας», ο οποίος είναι ένα γενικό εργαλείο που περικλείει τις τροφικές προτιμήσεις και τις διαφορές μεταξύ των τροφικών επιλογών που αφορούν την ποικιλομορφία του πληθυσμού, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αυξηθεί η κατανάλωση φρούτων, λαχανικών, οσπρίων και δημητριακών και για να μειωθεί η πρόσληψη ολικού και κορεσμένου λίπους. ΕΝΕΡΓΕΙΑ

Πολλά παιδιά με διαβήτη τύπου 1 παρουσιάζονται στην διάγνωση να έχουν απώλεια βάρους η οποία θα πρέπει να αναπληρωθεί με την έναρξη της ινσουλινοθεραπείας, την ενυδάτωση και την επαρκή ενεργειακή πρόσληψη. Η καλύτερη μέθοδος για την εκτίμηση των ενεργειακών αναγκών ενός παιδιού ή εφήβου είναι ένα διατροφικό ιστορικό μιας τυπικής ημερήσιας πρόσληψης όπως αυτή προκύπτει από ένα «Ερωτηματολόγιο Προσλαμβανομένων Προηγούμενου 24ώρου» ή μια «3ήμερη Καταγραφή Προσλαμβανομένων», δεδομένου ότι η ανάπτυξη γίνεται εντός των φυσιολογικών επιπέδων. Η τυπική ημερήσια ενεργειακή πρόσληψη μπορεί να συγκριθεί με προσλήψεις αναφοράς γα φυσιολογική ανάπτυξη. Μια εκτίμηση της προσθήκης βάρους και της ανάπτυξης ξεκινά κατά την διάγνωση, μετά από καταγραφή του ύψους και του βάρους στα παιδιατρικά διαγράμματα ανάπτυξης του “Center for Disease Control”. Η επάρκεια της ενεργειακής πρόσληψης μπορεί επίσης να εκτιμηθεί παρακολουθώντας την προσθήκη βάρους και την ανάπτυξη σε τακτική βάση.

Θα πρέπει να δίνεται προσοχή στην όρεξη που έχει ένα παιδί, όταν προκαθορίζονται οι ενεργειακές του απαιτήσεις και η διατροφική του αγωγή. Για τον λόγο ότι οι ενεργειακές απαιτήσεις μεταβάλλονται με την ηλικία, την φυσική δραστηριότητα και τον ρυθμό ανάπτυξης, συνίσταται μια εκτίμηση του ύψους, του βάρους και της ενεργειακής πρόσληψης ανά 3-6 μήνες. Η επίτευξη καλού μεταβολικού ελέγχου είναι ζωτικής σημασίας για την φυσιολογική ανάπτυξη. Ωστόσο, η πρακτική του παρακρατούμενου φαγητού ή της πίεσης να τρώει το παιδί με συνέπεια τα προκαθορισμένα χωρίς να έχει όρεξη ως μέρος της προσπάθειας επίτευξης καλού μεταβολικού ελέγχου, είναι κουραστική και θα πρέπει να αποθαρρύνεται. ΒΑΣΙΚΑ ΘΡΕΠΤΙΚΑ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ

Η σύσταση της διατροφικής αγωγής στα βασικά θρεπτικά συστατικά θα πρέπει να είναι εξατομικευμένη και καθορισμένη σύμφωνα με την γλυκόζη του αίματος, τους στόχους για τα λιπίδια του πλάσματος και τις απαιτήσεις για ανάπτυξη. Τα παιδιά και οι έφηβοι με διαβήτη τύπου 1 δεν διατρέχουν υψηλό κίνδυνο για να εμφανίσουν δυσλιπιδαιμίες, αλλά θα πρέπει να παρακολουθούνται και να μετρούνται τακτικά σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές που ορίστηκαν από τον NCEP και τον “the American Academy of Pediatrics” στην αναφορά «Expert Panel on Blood Cholesterol Levels in Children and Adolescents». Η βήμα-βήμα προσέγγιση στον διαιτητικό χειρισμό των ανωμαλιών λιπιδίων όπως υποδεικνύεται από τον NCEP, συνιστά μια μείωση του ολικού λίπους, του κορεσμένου λίπους και της χοληστερόλης σε παιδιά ηλικίας άνω των 2 ετών. ΦΥΤΙΚΗ ΙΝΑ

Οι συστάσεις σε φυτική ίνα για παιδιά με διαβήτη είναι οι ίδιες που ισχύουν και για τα μη διαβητικά παιδιά. Συνιστάται ότι τα παιδιά ηλικίας άνω των 2 ετών θα πρέπει να αυξάνουν την πρόσληψη σε φυτική ίνα, σε ποσότητα ίση ή μεγαλύτερη από την ηλικία τους συν 5 gr/ ημέρα. ΦΥΣΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ

Η φυσική αδράνεια σχετίζεται με αρνητικές επιδράσεις στην υγεία. Παρεμβατικές στρατηγικές για ολόκληρη την οικογένεια που προάγουν την φυσική άσκηση για όλη την διάρκεια της ζωής, βοηθούν πιθανόν τα παιδιά να ξεπεράσουν αυτές τις αρνητικές επιδράσεις. Η φυσική δραστηριότητα, είναι επίσης πιθανό ότι, προάγει την μείωση των λιπιδίων στους έφηβους με διαβήτη.

ΝΕΑΝΙΚΟΣ ΔΙΑΒΗΤΗΣ ΤΥΠΟΥ 2

Η επιτυχής θεραπεία των παιδιών και των εφήβων με διαβήτη τύπου 2 διαμέσου της τροφικής αγωγής και της άσκησης, προϋποθέτει την παύση της υπερβολικής προσθήκης βάρους, την φυσιολογική ανάπτυξη και την επίτευξη των στόχων που αφορούν την γλυκόζη του αίματος και την HbAlc. Οι διατροφικές συστάσεις για τα παιδιά και τους εφήβους με διαβήτη τύπου 2 θα πρέπει ακόμα να επιδίδονται στην πρόληψη και άλλων νοσηρών ασθενειών, όπως είναι η υπέρταση και η δυσλιπιδαιμία.

Οι στρατηγικές αλλαγής της συμπεριφοράς προκειμένου να μειωθεί η πρόσληψη των υψηλών σε θερμίδες και λιπαρά τροφών, παράλληλα με την ενθάρρυνση για υγιεινές τροφικές συνήθειες και για τακτική φυσική άσκηση, θα πρέπει να θεωρηθεί για ολόκληρη την οικογένεια. Η τακτική άσκηση στα παχύσαρκα παιδιά, χωρίς να γίνει διαιτητική παρέμβαση, φαίνεται ότι οδηγεί σε ευνοϊκές αλλαγές στα τριγλυκερίδια του πλάσματος, στις συγκεντρώσεις της ινσουλίνης ορού και στο % λίπος σώματος. Ωστόσο, τα οφέλη της άσκησης εξαφανίζονται όταν τα παιδιά γίνουν λιγότερο δραστήρια.

Οι μεσολαβητικές στρατηγικές θα πρέπει να είναι οι κατάλληλες πολιτιστικά, να συμφωνούν με τους οικονομικούς πόρους της οικογένειας και να γίνεται συνεπής παρακολούθηση από όλες τις ειδικότητες που συνεργάζονται για την προστασία της υγείας του ασθενούς.

Οι έφηβοι των οποίων οι γονείς πάσχουν από διαβήτη τύπου 2 διατρέχουν περισσότερους παράγοντες κινδύνου –υψηλότερα επίπεδα ΒΜΙ, χοληστερόλης πλάσματος, τριγλυκεριδίων πλάσματος, ινσουλίνης ορού, γλυκόζης πλάσματος και δείκτης ανθεκτικότητας της ινσουλίνης και χαμηλότερα επίπεδα HDL χοληστερόλης πλάσματος– συγκρινόμενοι με τους έφηβους των οποίων οι γονείς δεν πάσχουν από διαβήτη. Αυτοί οι παράγοντες κινδύνου είναι δυνατόν να ανιχνευτούν έγκαιρα και παρέχουν κίνητρο για παρεμβάσεις, όπως είναι ο έλεγχος της προσθήκης βάρους και η αυξημένη σωματική άσκηση.

Υπάρχουν ορισμένες ενδείξεις που υποστηρίζουν την ορθότητα των κάτωθι ισχυρισμών:

  • Ο εξατομικευμένος σχεδιασμός γευμάτων/διαιτολογίου, οι χορηγήσεις ινσουλίνης με την χρήση βασικής και σε χάπι ινσουλίνης και οι αλγόριθμοι ινσουλίνης, μπορούν να παρέχουν ευλυγισία στα παιδιά με διαβήτη τύπου 1 και στις οικογένειες τους, εξυπηρετώντας τις φορές που οι ώρες των γευμάτων είναι ακανόνιστες, η όρεξη δεν είναι σταθερή και τα επίπεδα φυσικής δραστηριότητας ποικίλλουν.
  • Τα στοιχεία που προκύπτουν από τις τακτικές μετρήσεις της γλυκόζης του αίματος μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την συνένωση της χορήγησης ινσουλίνης με το πρόγραμμα των γευμάτων , των snacks και της άσκησης.
  • Οι θρεπτικές απαιτήσεις των παιδιών και των εφήβων με διαβήτη τύπου 1 ή τύπου 2 φαίνεται πως είναι παρόμοιες με αυτές των συνομηλίκων όχι-διαβητικών παιδιών και εφήβων.
  • Στα παχύσαρκα παιδιά, η αυξημένη φυσική δραστηριότητα βελτιώνει τα λιπίδια του πλάσματος και την ευαισθησία της ινσουλίνης.

Ο ακόλουθος ισχυρισμός είναι βασισμένος στην ομοφωνία των εμπειρογνωμόνων:

Δεν έχει προσδιοριστεί η επιτυχής υγιεινή διαιτητική αγωγή για τους νέους με διαβήτη τύπου 2.

Παναγιωτοπούλου Ευαγγελία, Διαιτολόγος Διατροφολόγος, Πτυχιούχος Α.ΤΕ.Ι.Θ.

Διαβήτης και αλκοόλ. Ανησυχία;

Σύμφωνα με στοιχεία για την περίοδο 1989-1991, το αλκοόλ εκτιμάται ότι καταλαμβάνει ~2.5% της ενεργειακής πρόσληψης ενηλίκων στις ΗΠΑ σε σύγκριση με το προηγούμενο ~5%, που ήταν βασισμένο στα δεδομένα του NHANES ΙΙ (1976-1980). Δεν είναι σαφές το αν αυτή η αλλαγή αποδίδεται στην μειωμένη κατανάλωση ή σε μεθοδολογικές διαφορές του υπολογισμού της κατανάλωσης αλκοόλ. Σχεδόν το 67% των ενηλίκων του πληθυσμού των ΗΠΑ αναφέρεται ότι πίνει αλκοολούχα ποτά, ενώ το 33% υποστηρίζει ότι τα αποφεύγει. Οι διαβητικοί αναμφίβολα υπάγονται και στις δυο παραπάνω κατηγορίες.

Σύμφωνα με στοιχεία για την περίοδο 1989-1991, το αλκοόλ εκτιμάται ότι καταλαμβάνει ~2.5% της ενεργειακής πρόσληψης ενηλίκων στις ΗΠΑ σε σύγκριση με το προηγούμενο ~5%, που ήταν βασισμένο στα δεδομένα του NHANES ΙΙ (1976-1980). Δεν είναι σαφές το αν αυτή η αλλαγή αποδίδεται στην μειωμένη κατανάλωση ή σε μεθοδολογικές διαφορές του υπολογισμού της κατανάλωσης αλκοόλ. Σχεδόν το 67% των ενηλίκων του πληθυσμού των ΗΠΑ αναφέρεται ότι πίνει αλκοολούχα ποτά, ενώ το 33% υποστηρίζει ότι τα αποφεύγει. Οι διαβητικοί αναμφίβολα υπάγονται και στις δυο παραπάνω κατηγορίες.

Το αλκοόλ στα προϊόντα απόσταξης (σκληρά οινοπνευματώδη ποτά), στο κρασί και στην μπύρα είναι η αιθανόλη (αιθυλική αλκοόλη, C2H5OH). Είναι το δευτερεύων προϊόν της οξείδωσης των σακχάρων από τα ένζυμα της μαγιάς (ζύμωση). Ένα ποτό ή ένα αλκοολούχο ρόφημα ορίζεται κοινώς ως μια μπύρα 12-oz, ένα ποτήρι κρασί 5-oz ή ένα ποτήρι αποσταγμένου οινοπνευματώδους ποτού 1.5-oz. Το καθένα από αυτά περιέχει ~15 gr αλκοόλ. Οι καρδιοπροστατευτικές επιδράσεις του οινοπνεύματος δεν καθορίζονται από τον τύπο του αλκοολούχου ποτού. Μια περιληπτική αναφορά των οικολογικών, βασισμένων σε μια υπόθεση και πάνω σε ορισμένες ομάδες του πληθυσμού μελέτες, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι όλα τα αλκοολούχα ποτά συνδέονται με μικρότερο κίνδυνο εμφάνισης στεφανιαίας νόσου, ούτως ώστε πολλά από τα οφέλη οφείλονται στο ίδιο το αλκοόλ παρά σε άλλα συστατικά του κάθε τύπου ποτού.

Οι ίδιες προφυλάξεις που αφορούν τον γενικό πληθυσμό όσον αφορά την κατανάλωση αλκοόλ, απευθύνονται και στα άτομα με διαβήτη. Αποχή από το αλκοόλ συνίσταται στις γυναίκες κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης και στα άτομα με ιατρικά προβλήματα όπως παγκρεατίτιδα, νευροπάθεια σε προχωρημένο στάδιο, έντονη υπερτριγλυκεριδαιμία ή κατάχρηση αλκοόλ. Στις «Διαιτητικές Κατευθυντήριες Γραμμές για Αμερικάνους» συνιστάται να μην γίνεται κατανάλωση μεγαλύτερη από 2 ποτά την ημέρα για τους ενήλικες άντρες και όχι περισσότερα από 1 ποτό την ημέρα για τις ενήλικες γυναίκες. Μετά από κατανάλωση αλκοόλ σε συγκρίσιμες ποσότητες, οι γυναίκες έχουν υψηλότερες συγκεντρώσεις αιθανόλης στο αίμα τους απ’ ότι οι άντρες, ακόμα και αν παραβλέψουμε τις διαφορές στην σωματική διάπλαση. Οι γυναίκες, σε σύγκριση με τους άντρες, έχουν μια αυξημένη βιοδιαθεσιμότητα του αλκοόλ, που είναι το αποτέλεσμα του μειωμένου γαστρικού μεταβολισμού και της μειωμένης γαστρικής δραστηριότητας της αλκοολικής δεϋδρογονάσης. Το γεγονός αυτό ίσως συμβάλλει στην εντονότερη ευαισθησία των γυναικών στις επιδράσεις του οινοπνεύματος.

Αλκοόλ και Επίπεδα Γλυκόζης του Αίματος

Τα αλκοολούχα ποτά μπορεί να έχουν και υπό- και υπέρ-γλυκαιμικές επιδράσεις στους διαβητικούς ασθενείς κι αυτό εξαρτάται από την ποσότητα του αλκοόλ που απορροφάται άμεσα, από το αν καταναλώνεται μαζί ή χωρίς φαγητό και από το αν η χρήση του αλκοόλ είναι χρόνια ή υπερβολική. Μέτρια ή έντονη υπογλυκαιμία, όχι υπογλυκαιμία και υπεργλυκαιμία έχουν όλα αναφερθεί σε ασθενείς με διαβήτη, μετά από την κατανάλωση αλκοόλ. Η απορρόφηση μέτριων ποσοτήτων αλκοόλ φαίνεται επίσης ότι αμβλύνει την συναίσθηση του υπογλυκαιμικού επεισοδίου σε διαβητικά άτομα τύπου 1.

Μέτριες ποσότητες αλκοόλ μπορούν να εντείνουν την δράση μείωσης γλυκόζης της εξωγενούς ινσουλίνης και ορισμένων στοματικών παραγόντων μείωσης των επιπέδων γλυκόζης. Παρόλο που το αλκοόλ δεν επηρεάζει τον ρυθμό και τον βαθμό της πτώσης της γλυκόζης του πλάσματος, φαίνεται ότι προκαλεί μεταβολές στην φάση ανάκτησης της γλυκόζης παρεμβαίνοντας με την ηπατική γλυκονεογένεση. Η παρακινούμενη από το αλκοόλ υπογλυκαιμία δεν αποκαθίσταται με την χορήγηση γλουκαγόνου, γιατί προκαλείται από έμμεση εξασθένηση της γλυκονεογένεσης και δεν σχετίζεται με υπερβολική έκκριση ινσουλίνης.

Σε άτομα με διαβήτη τύπου 1 και τύπου 2 έχει αποδειχθεί ότι η απορρόφηση μέτριων ποσοτήτων αλκοόλ μαζί με φαγητό ή snack, δεν έχει άμεση επίδραση στην γλυκόζη του αίματος ή στα επίπεδα ινσουλίνης. Ο κίνδυνος περιστατικών προκαλούμενων από το αλκοόλ υπογλυκαιμίας κατά την διάρκεια της νηστείας είναι μέτριος για τα άτομα με διαβήτη τύπου 2 και υπάρχει μόνο εάν ακολουθούν θεραπευτική αγωγή με ινσουλίνη ή ουσίες υποβοήθησης έκκρισης ινσουλίνης.

Η Σχέση του Αλκοόλ με Άλλους Κινδύνους για την Υγεία

Η βαριά ή υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ είναι μια από τις βασικές και αποφευκτές αιτίες θανάτου στις ΗΠΑ. Ίσως υπάρχουν πρόσθετες ειδικές αρνητικές επιδράσεις της χρόνιας κατανάλωσης αλκοόλ για τους διαβητικούς ασθενείς. Στα άτομα με διαβήτη τύπου 2, η χρόνια απορρόφηση οινοπνεύματος (συνήθης πρόσληψη ~45 gr/ημέρα) προκαλεί επιδείνωση του μεταβολισμού της γλυκόζης, βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα. Επομένως, ο μεταβολικός έλεγχος θα πρέπει να παρακολουθείται προσεκτικά στην περίπτωση που το αλκοόλ αποτελεί ένα αναπόφευκτο συστατικό της δίαιτας του διαβητικού ασθενούς. Οι επιδράσεις που προκαλούνται από την κατάχρηση αλκοόλ είναι αντιστρέψιμες μετά από αποχή από το αλκοόλ για διάστημα 3 ημερών.

Επιδημιολογικά στοιχεία σε υγιή μη διαβητικά άτομα υποδεικνύουν ότι η ελαφριά έως μέτρια απορρόφηση αλκοόλ σχετίζεται με μειωμένο κίνδυνο επίπτωσης διαβήτη τύπου 2, εγκεφαλικού επεισοδίου και αυξημένης ευαισθησίας της ινσουλίνης, παρόλο που η ευαισθησίας της ινσουλίνης πιθανόν να εξασθενεί εξαιτίας της συνολικού πάχους. Σε διαβητικούς ενήλικες, η χρόνια κατανάλωση μικρών έως μέτριων ποσοτήτων αλκοόλ (5-15 gr/ημέρα) σχετίζεται με μειωμένο κίνδυνο επίπτωσης στεφανιαίας καρδιαγγειακής νόσου, ίσως χάρη στην συνεπακόλουθη αύξηση της HDL χοληστερόλης. Απαιτούνται αναμενόμενες μακροπρόθεσμες μελέτες για να επιβεβαιώσουν αυτές τις παρατηρήσεις.

Η απορρόφηση αλκοόλ αυξάνει την ικανότητα της λιποπρωτεϊνικής σύνθεσης και ειδικότερα για την VLDL χοληστερίνη. Αυτή η αύξηση της σύνθεσης εντείνεται όταν συνυπάρχει και γενετική προδιάθεση, δίαιτα με υψηλό περιεχόμενο σε λίπος και διαβήτης. Η αυξημένη λιποπρωτεϊνική σύνθεση ίσως όμως να είναι περισσότερο ένα αποτέλεσμα της χρόνιας κατάχρησης αλκοόλ καθώς, σε μια μελέτη, μη διαβητικά άτομα με υπερτριγλυκεριδαιμία νηστείας κατανάλωσαν το ισοδύναμο δυο αλκοολούχων ποτών και δεν παρουσίασαν καμία άμεση αύξηση των τριγλυκεριδίων τους. Αυτό το αποτέλεσμα δηλώνει ότι άνθρωποι με υπερτριγλυκεριδαιμία μπορούν ίσως να καταναλώνουν αλκοόλ, όμως περιστασιακά και συνετά.

Φαίνεται πως υπάρχει μια σχέση μορφής U ή J μεταξύ της κατανάλωσης οινοπνεύματος και της αρτηριακής πίεσης. Μικρές έως μέτριες ποσότητες αλκοόλ δεν αυξάνουν την αρτηριακή πίεση. Ωστόσο, υπάρχει μια ισχυρή αλληλεπίδραση μεταξύ της χρόνιας κατάχρησης αλκοόλ (>30-60 gr/ημέρα) και της αύξησης της αρτηριακής πίεσης τόσο στους άντρες όσο και στις γυναίκες. Κάθε επιπρόσθετη ποσότητα 10 gr στην πρόσληψη αλκοόλ όταν αυτή είναι >30 gr/ημέρα, αυξάνει την συστολική αρτηριακή πίεση κατά μέσο όρο 1–2 mmHg και την διαστολική αρτηριακή πίεση κατά 1 mmHg. Επιπλέον, εκτός από το ότι μάλλον αποτελεί έναν παράγοντα κινδύνου για την εμφάνιση υπέρτασης, το αλκοόλ είναι πιθανόν ότι επηρεάζει την δραστικότητα αντί-υπερτασικής αγωγής και αυτό ίσως αποτελεί έναν παράγοντα κινδύνου εγκεφαλικών επεισοδίων.

Υπάρχουν ισχυρά αποδεικτικά στοιχεία για την ορθότητα των κάτωθι ισχυρισμών:

  • Εάν τα άτομα επιλέξουν να πίνουν αλκοόλ, η ημερήσια πρόσληψη θα πρέπει να περιοριστεί σε ένα ποτό ημερησίως για τις ενήλικες γυναίκες και σε δυο για τους ενήλικους άντρες. Ένα ποτό ορίζεται ως μια μπύρα 12-oz, ένα ποτήρι κρασί 5-oz ή ένα ποτήρι αποσταγμένου ποτού 1.5-oz.
  • Δεν υπάρχουν διαφορές ανάλογα με τον τύπο του αλκοολούχου ποτού που καταναλώνεται.
  • Όταν μέτριες ποσότητες αλκοόλ καταναλώνονται μαζί με φαγητό, δεν υπάρχει επίδραση στα επίπεδα γλυκόζης του αίματος.
  • Για να αποφευχθεί ο κίνδυνος υπογλυκαιμίας, το αλκοόλ θα πρέπει να καταναλώνεται μαζί με φαγητό.
  • Η απορρόφηση μικρών έως μέτριων ποσοτήτων αλκοόλ δεν αυξάνει την αρτηριακή πίεση. Χρόνια καταχρηστική κατανάλωση αλκοόλ αυξάνει την αρτηριακή πίεση και πιθανόν αποτελεί ένα παράγοντα κινδύνου επίπτωσης εγκεφαλικού.
  • Οι έγκυες γυναίκες και τα άτομα με ιατρικά προβλήματα όπως παγκρεατίτιδα, νευροπάθεια σε προχωρημένο στάδιο, έντονη υπερτριγλυκεριδαιμία ή κατάχρηση αλκοόλ, θα πρέπει να συμβουλεύονται να μην κάνουν κατανάλωση αλκοόλ.

Υπάρχουν ορισμένες ενδείξεις που υποστηρίζουν την ορθότητα του κάτωθι ισχυρισμού:

Υπάρχουν ενδεχόμενα οφέλη από την απορρόφηση μέτριων ποσοτήτων αλκοόλ, όπως είναι ο μειωμένος κίνδυνος επίπτωσης διαβήτη τύπου 2, στεφανιαίας καρδιαγγειακής νόσου και εγκεφαλικού επεισοδίου.

Ο ακόλουθος ισχυρισμός είναι βασισμένος στην ομοφωνία των εμπειρογνωμόνων:

Τα αλκοολούχα ποτά θα πρέπει να θεωρούνται για όλους τους διαβητικούς ασθενείς ως ένα πρόσθετο του συνηθισμένου τροφικού πλάνου. Το φαγητό δεν πρέπει να παραλείπεται.

Παναγιωτοπούλου Ευαγγελία, Διαιτολόγος Διατροφολόγος, Πτυχιούχος Α.ΤΕ.Ι.Θ.

Σακχαρώδης Διαβήτης. Αυτά που πρέπει να ξέρετε

Ο όρος σακχαρώδης διαβήτης αναφέρεται σε κλινικό σύνδρομο διαταραχών του μεταβολισμού των υδατανθράκων, των πρωτεϊνών και των λιπιδίων και χαρακτηρίζεται από την ύπαρξη υπεργλυκαιμίας (αυξημένο σάκχαρο αίματος) οφειλόμενης σε απόλυτη έλλειψη της ινσουλίνης ή σε ανεπάρκεια βιολογικής δραστικότητας αυτής ή και στα δύο.

Η ταξινόμηση του σακχαρώδους διαβήτη έχει ως εξής:

Σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1 Οφείλεται σε καταστροφή των β κυττάρων του παγκρέατος συνήθως λόγω ύπαρξης αντισωμάτων με αποτέλεσμα την απόλυτη ένδεια ινσουλίνης. Σε ορισμένους όμως ασθενείς δεν τεκμηριώνεται αυτοανοσία και λόγω μη ύπαρξης άλλων αιτιών ο σακχαρώδης διαβήτης χαρακτηρίζεται τύπου 1 ιδιοπαθής.

Σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2 Ο πιο συχνός τύπος, άλλοτε γνωστός ως σακχαρώδης διαβήτης των ηλικιωμένων. Χαρακτηρίζεται από διάφορα επίπεδα ανεπάρκειας και αντίστασης στην δράση της ινσουλίνης.

Σύμφωνα με τη Διεθνή Ομοσπονδία για το Σακχαρώδη Διαβήτη (IDF) ο αριθμός των διαβητικών στην υφήλιο είναι σήμερα 240 εκατομμύρια.

Τα επόμενα 20 χρόνια, εάν δεν υπάρξουν σημαντικές παρεμβάσεις, εκτιμάται ότι ο αριθμός των ατόμων με διαβήτη θα ανέλθει στα 380 εκατομμύρια. Αυτό θα συμβεί γιατί ο παγκόσμιος πληθυσμός αυξάνεται, ζει περισσότερο, γίνεται πιο παχύσαρκος και ολοένα και περισσότερο αυξάνεται ο καθιστικός τρόπος ζωής.

Ο αριθμός των διαβητικών στην Ευρώπη μέχρι το 2025 αναμένεται να παρουσιάσει αύξηση 30-40%, ενώ στις υπανάπτυκτες χώρες η αύξηση μπορεί να αγγίξει το 100%.Στην Ελλάδα ο αριθμός των ατόμων με διαβήτη σχεδόν τετραπλασιάστηκε τα τελευταία 30 χρόνια και εκτιμάται ότι οι διαβητικοί στη χώρα μας είναι περίπου 900.000, δηλ. το 8% του συνολικού πληθυσμού.

Παράλληλα, είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό το γεγονός ότι ο διαβήτης τύπου Ι αυξάνεται κατά 3% κάθε χρόνο στα παιδιά και στους εφήβους. Ένα ανησυχητικό ποσοστό 5% παρατηρείται στα παιδιά προσχολικής ηλικίας, ενώ σύμφωνα με εκτιμήσεις, περίπου 70.000 παιδιά κάτω των 15 ετών παρουσιάζουν κάθε χρόνο διαβήτη τύπου Ι σε παγκόσμια κλίμακα (περίπου 200 παιδιά ημερησίως).

Σύμφωνα με στατιστικές, ο διαβήτης τύπου Ι έχει ήδη προσβάλλει περίπου 440.000 παιδιά που βρίσκονται κάτω από την ηλικία των 14 ετών, παγκοσμίως. Εξ' αυτών, υπολογίζεται ότι το 20% βρίσκεται στην Ευρώπη.

Η ιλιγγιώδης αύξηση του διαβήτης τύπου ΙΙ οφείλεται σε υψηλό ποσοστό στην αλλαγή των διατροφικών συνηθειών. Ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού σε παγκόσμια κλίμακα καταναλώνει τροφές πλούσιες σε λίπη και χαμηλές σε φυτικές ίνες.

Επιπλέον, όλο και περισσότερες οικογένειες στρέφονται στην κατανάλωση προετοιμασμένων φαγητών, όπως στα ταχυφαγεία (φαστ φουντ).Τα παιδιά με Διαβήτη τύπου ΙΙ έχουν συνήθως ένα ισχυρό οικογενειακό ιστορικό Διαβήτη. Μελέτες έδειξαν ότι, τα παιδιά γυναικών που ανέπτυξαν Διαβήτη κατά την κύηση έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες εμφάνισης διαβήτη τύπου ΙΙ.

Επιπλέον η πλειοψηφία των παιδιών με Διαβήτη τύπου 2 (περίπου το 85%) είναι ήδη υπέρβαρα και παχύσαρκα τη στιγμή της διάγνωσης.Σύμφωνα με εκτιμήσεις, 1 στα 10 παιδιά παγκοσμίως είναι υπέρβαρο. Αυτό σημαίνει ότι 30-45 εκατομμύρια παιδιά και έφηβοι παγκοσμίως είναι παχύσαρκοι, ενώ από αυτούς, τα 22 εκατομμύρια είναι παιδιά κάτω των πέντε ετών.

Υπολογίζεται ότι το ποσοστό των περιστατικών με διαβήτη τύπου ΙΙ στα παιδιά θα ξεπεράσει το 50% παγκοσμίως, την επόμενη δεκαπενταετία.

Ποια άτομα όμως πρέπει να ελέγχονται για σακχαρώδη διαβήτη? Συνίσταται γενικά σε όλα τα άτομα ηλικίας άνω των 45 ετών μέτρηση γλυκόζης αίματος νηστείας κάθε τρία χρόνια. Ο έλεγχος μπορεί να ξεκινά σε μικρότερη ηλικία εάν υφίστανται οι εξής προδιαθεσικοί παράγοντες

  • Παχυσαρκία (Δείκτης μάζας σώματος= βάρος σε κιλά προς ύψος σε μέτρα στο τετράγωνο = ή > 27kg/m2 ).
  • Οικογενειακό ιστορικό διαβήτη σε συγγενείς πρώτου βαθμού.
  • Μειωμένη σωματική δραστηριότητα.
  • Ιστορικό διαβήτη κύησης ή γέννησης παιδιού με σωματικό βάρος γέννησης >4,1kg.
  • Αρτηριακή υπέρταση.
  • Δυσλιπιδαιμία
  • Σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών.
  • Διαταραγμένη ανοχή της γλυκόζης ή διαταραγμένη γλυκόζη αίματος νηστείας.

Πως τίθεται η διάγνωση του σακχαρώδους διαβήτη? Η διάγνωση του σακχαρώδους διαβήτη στηρίζεται στην τριάδα των συμπτωμάτων πολυουρία, πολυδιψία και πολυφαγία και στην ανεύρεση

  1. γλυκόζης πλάσματος νηστείας = ή > 126mg/dl επιβεβαιωμένης σε 2η μέτρηση ή
  2. τυχαίου δείγματος γλυκόζης πλάσματος = ή > 200mg/dl επιβεβαιωμένου σε δεύτερη μέτρηση ή
  3. γλυκόζης πλάσματος 2 ώρες μετά χορήγηση 75 γρ γλυκόζης (καμπύλη σακχάρου μετά χορήγηση 75 γρ γλυκόζης) = ή > 200mg/dl

Πολλές φορές μετά την αρχική τεκμηρίωση του σακχαρώδους διαβήτη μετράται η γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη (HbA1c) που αντανακλά τη μέση πυκνότητα γλυκόζης αίματος τις προηγηθείσες 4-8 εβδομάδες. Κάθε αύξηση της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης κατά 1% αντιστοιχεί σε μεταβολή της μέσης πυκνότητας γλυκόζης κατά 30-35mg/dl. Επίσης αναζητάτε και η ύπαρξη γλυκόζης στα ούρα.

Επομένως η διάγνωση του σακχαρώδους διαβήτη είναι σημαντική δεδομένου ότι αποτελεί σημαντικό πρόβλημα υγείας , προϋπάρχει πρώιμο ασυμπτωματικό στάδιο και η έναρξη της κατάλληλης αγωγής βελτιώνει την περαιτέρω εξέλιξη της νόσου.

Ίσαρη Γεωργία Κλινικός Διαιτολόγος-Διατροφολόγος

Στατιστικές Διατροφής

Κατά μία ομάδα Βρετανών ιατρών, η συμπερίληψη στη διατροφή καθημερινά 7 ειδών διατροφής μπορεί να αυξάνει τη διάρκεια ζωής μας, μέχρι σχεδόν 7 χρόνια. Τα είδη αυτά είναι τα αμύγδαλα, το ψάρι, το σκόρδο, η σκούρα σοκολάτα, τα φρούτα, τα λαχανικά και το κρασί. Η συμπερίληψη τους στη διατροφή μας μειώνει κατά 76% τον κίνδυνο για παθήσεις της καρδίας και των αγγείων.

Τα στοιχεία που συνέλεξαν δείχνουν τα ακόλουθα:

Είδος διατροφής Μείωση κινδύνου Ποσότητα
Κρασί 32% 150 ml ημερησίως
Ψάρι 14% 114 γρ, 3-4 φορές εβδομ.
Σοκολάτα σκούρα 21% 100 γρ ημερησίως
Φρούτα και λαχανικά 21% 400 γρ ημερησίως
Σκόρδο 25% 2.7 γρ ημερησίως
Αμύγδαλα 21% 68 γρ ημερησίως
Συνδυασμένο αποτέλεσμα: 76%
Όσο για το υπόλοιπο 24% εξαρτάται από διάφορες καταστάσεις όπως αν γυμναζόμαστε, πόσο θετικοί είμαστε και αρκετές φορές από κληρονομικούς παράγοντες.

Φοντόρ Χριστίνα Κλινικός Διαιτολόγος - Διατροφολόγος

Ενδεικτικές χρήσεις βοτάνων και αρωματικών φυτών

Αλόη βέρα: για έκζεμα, ζάχαρο, δυνάμωμα μαλλιών.

Αρχαγγελική: τονωτική αναιμία, ευστόμαχη, συκώτι, εντερίτιδα, ρευματισμούς, αρθριτικά.

Αγριάδα: πέτρες νεφρών, προστάτη, χολή, πολύ διουρητική.

Άγριο τριαντάφυλλο: χοληστερίνη, ζάχαρο, άμυνα οργανισμού, ρυθμίζει την ψηλή πίεση, περιέχει βιταμίνη C.

Αγριμόνιο: ζαχαροδιαβήτη, φαρυγγίτιδα, πόνοι λαιμού, διάρροια.

Αλεξανδρινά φύλλα: δυσκοιλιότητα.

Αλθαία: μαλακτική, λαρυγγίτιδα, βήχα, φαρυγγίτιδα.

Αχιλλέα: Αιμορροΐδες, κιρσούς, γρίπη, άσθμα, λιποδιάλυση, κυτταρίτιδα.

Αψιθιά: ζάχαρο, διαταραχές έμμηνων, χωνευτική, εμετούς.

Βασιλικός: για καλή μνήμη, πονoκεφάλους, στομαχόπονους.

Βαλεριάνα: ηρεμιστική, νεύρα, αϋπνίες, υστερία.

Βάτος: ζαχαροδιαβήτη, διάρροια, πέτρες στα νεφρά, αρθριτικά, ρευματισμούς.

Γλυκάνισο: κολικούς, αεροφαγία, χώνεψη, λιποδιάλυση, κοιλόπονους.

Γλυκόριζα: αντιφλεγμονώδης, βήχα, κρυολόγημα, άσθμα, γαστρικά έλκη.

Γκίνσενγκ: αφροδισιακό, τονωτικό, δίνει μακροζωία.

Δάφνη: διαλύει τα άλατα του σώματος, για πυρετό.

Δενδρολίβανο: Ελιξίριο νεότητας, τριχόπτωση, πιτυρίδα, καρδιά, συκώτι.

Δίκταμο Κρήτης: στομαχοπαθήσεις, αφροδισιακό, τονωτικό, ζάχαρο.

Εκουιζέτο: προστάτης, κυστίτιδα, πέτρες στα νεφρά, ρευματικά.

Ευκάλυπτος: βήχα, άσθμα, καλή λειτουργία αναπνευστικού, βακτηριοκτόνο.

Εχινάτσεα: άμυνα οργανισμού, διεγερτικό του ανοσοποιητικού, αντιαλλεργικό.

Θυμάρι: Συκώτι, τονωτικό, χωνευ-τικό, στομάχι, καρδιά, ρευματισμούς.

Καλαμπόκι (φούντα): πέτρες νεφρών, κύστη χολής, ουρικό οξύ, προστάτη.

Καλέντουλα: εμμηναγωγική, κατά εκζέματος και ακμής.

Κάρδαμο/κακουλέ: αφαιρεί φακίδες και πανάδες, καρδιοτονωτικό, περιέχει βιταμίνη C.

Κύμινο: αεροφαγία, ορχίτιδα, χιονίστρες, δυσπεψία.

Κυπαρισσάκι: προστάτη, κυστίτιδα, πέτρες νεφρών, ζάχαρο, διουρητικό.

Λεβάντα: γενικό παυσίπονο, καρδιά, πονοκέφαλο, ιλίγγους, αϋπνία, σκόρο.

Λιναρόσπορος: βήχα, δυσκοιλιότητα, αιμορροΐδες, πέτρες χολής.

Λουΐζα: αδυνάτισμα, αέρια εντέρου, δυσκοιλιότητα, τυμπανισμούς, καλή διάθεση.

Λυκίσκος: ζάχαρο, χοληστερίνη, ηρεμιστικό, αναφροδισιακό.

Μάραθο: πέτρες νεφρών, αδυνάτισμα, λιποδιαλύτης.

Μαντζουράνα: στομαχόπονους, αέρια, αϋπνίες, κοιλόπονο.

Μαστίχα Χίου: ζάχαρο, χοληστερίνη, διουρητική, χρησιμοποιείται στη ζαχαροπλαστική.

Μελισσόχορτο: ηρεμιστικό, αϋπνίες, διαλύει ουρικό οξύ, ταχυκαρδίες, υπέρταση.

Μέντα: Στομαχικές διαταραχές, γρίπη, ξηρόβηχα.

Μολόχα: μαλακτική για το λαιμό, βήχα, λαρυγγίτιδα, φαρυγγίτιδα, γαστρίτιδα, άσθμα.

Πράσινο τσάι Κίνας: χοληστερίνη, τριγλυκερίδια, συκώτι, χολή, καρκίνο στομάχου.

Πικρόξυλο: ζάχαρο, χοληστερίνη.

Πασιφλώρα: ηρεμιστική, αϋπνίες, στρες, νεύρα.

Πιπερόριζα: τονωτική, αφροδισιακή.

Πολυκόμπι: πέτρες νεφρών, προστάτη, κύστη, ζάχαρο, αιμορροΐδες, σκώλικες εντέρου.

Πολυτρίχι: βρογχίτιδες, τραχειίτιδες, κρυολόγημα, φλεγμονές ουρικών οδών, άσθμα.

Σαπουνόχορτο: χολαγωγικό, καθαρτικό, έκζεμα, δερματίτιδα, νεφρά.

Σαλέπι: πονόλαιμο, γρίπη.

Σιναμική: δυσκοιλιότητα.

Σινάπι: βρογχίτιδα, ρευματισμούς, πλευρίτιδα, νευραλγίες, καρδιά.

Σπαθόχορτο: στομαχόπονους, ρευματισμούς, πληγές και κρεατοελιές (λάδι με σπαθόχορτο).

Σαμπούκο: γρίπη, φαρυγγίτιδα, κρυολόγημα, βρογχικά, αλλεργικό άσθμα, βήχα.

Σκορπιδόχορτο: πέτρες νεφρών, προστάτη, κυστίτιδα.

Τανατσέτο: παράσιτα, χαλαρώνει αιμοφόρα αγγεία, ανακουφίζει πόνους περιόδου.

Ταραξάκο: ίκτερο, ρευματισμούς, αιμορροΐδες, ζαχαροδιαβήτη.

Τσάι βουνού: θερμαντικό, γρίπη, βήχα, ηρεμιστικό, αϋπνίες, αναιμία.

Τσουκνίδα: αιμοκαθαρτικό, συκώτι, πέτρες νεφρών, διαλύει ουρικό οξύ, αφροδισιακό, περιέχει βιταμίνες A, B, C και μέταλλα.

Ύσσωπος: ζάχαρο, άσθμα, χοληστερίνη, βρογχικά, υπέρταση.

Φασκόμηλο: ζάχαρο, υπόταση, αναιμία, δυναμωτικό, στομάχι, μυϊκούς πόνους, γρίπη.

Χαμομήλι: Ηρεμιστικό, αϋπνίες, χωνευτικό, διουρητικό, ρευματισμούς.

Γλυκαντικές ουσίες: Αυτά που πρέπει να ξέρετε

Οι γλυκαντικές ουσίες χρησιμοποιούνται για να αντικαταστήσουν τη ζάχαρη στα τρόφιμα. Είναι πρόσθετα τροφίμων που δίνουν γλυκιά γεύση χωρίς θερμίδες.
Χρησιμοποιούνται στην παραγωγή τροφίμων με μειωμένες θερμίδες, σε τρόφιμα προς αποφυγή της τερηδόνας ή τροφίμων χωρίς πρόσθετα ζάχαρα, για την παράταση του χρόνου διατήρησης και για την παρασκευή διαιτητικών σκευασμάτων.

Τα υποκατάστατα της ζάχαρης γίνονται όλο και περισσότερο δημοφιλή. Οι άνθρωποι αντιλαμβανόμενοι τους κινδύνους της μεγάλης κατανάλωσης της ζάχαρης, επιλέγουν τρόφιμα με τεχνητές γλυκαντικές ουσίες ή τις προσθέτουν στα ροφήματα τους στη θέση της ζάχαρης για να έχουν τη γλυκιά γεύση χωρίς τις ανεπιθύμητες θερμίδες.
Οι γλυκαντικές ουσίες είναι πολύ πιο γλυκές από τη ζάχαρη. Για να επιτευχθεί η ίδια γλυκιά γεύση σε ένα τρόφιμο, χρειάζεται πολύ λιγότερη ποσότητα γλυκαντικής ουσίας παρά ζάχαρης. Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους τα τρόφιμα που περιέχουν τις ουσίες αυτές αντί της ζάχαρης, έχουν πολύ λιγότερες θερμίδες.
Οι γλυκαντικές ουσίες δεν αυξάνουν τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν από τους διαβητικούς και από άτομα που θέλουν να χάσουν βάρος ή να διατηρήσουν ένα ιδανικό βάρος.
Πρέπει να τονισθεί ότι τρόφιμα που δεν περιέχουν ζάχαρη αλλά γλυκαντικές ουσίες, μπορούν να επηρεάσουν τη γλυκόζη αίματος διότι πιθανόν να περιέχουν άλλους υδατάνθρακες ή πρωτεΐνες.
Για το λόγο αυτό οι διαβητικοί ασθενείς πρέπει να είναι προσεκτικοί και να γνωρίζουν ότι τρόφιμα που περιέχουν σορβιτόλη, μανιτόλη ή αλεύρι, επηρεάζουν τη γλυκόζη αίματος και προσθέτουν θερμίδες.
Οι γλυκαντικές ουσίες που χρησιμοποιούνται με τη μεγαλύτερη συχνότητα σήμερα είναι:
Σακχαρίνη (Ε954, ζαχαρίνη)
Η γλυκαντική δύναμη της σακχαρίνης είναι από 300 έως 700 φορές μεγαλύτερη από εκείνη της ζάχαρης.
Η σακχαρίνη ήταν η πρώτη τεχνητή γλυκαντική ουσία που κατασκευάστηκε και αυτό έγινε το 1879. Περίπου 100 χρόνια μετά, το 1977, πειράματα στους ποντικούς έδειξαν ότι υπήρχε σχέση μεταξύ σακχαρίνης και καρκίνου της ουροδόχου κύστης. Αυτό μέχρι σήμερα δεν αποδείχθηκε στον άνθρωπο και έτσι η σακχαρίνη δεν θεωρείται ως καρκινογόνος ουσία.
Η σακχαρίνη χρησιμοποιείται ευρέως σε αναψυκτικά δίαιτας, σε τρόφιμα και για υποκατάσταση της ζάχαρης στον καφέ, το τσάι και άλλα ροφήματα.
Ε954 (ζαχαρίνη) Εχει συσχετισθεί με καρκινογένεση σε ανθρώπους και πειραματόζωα. Έχει απαγορευτή από τις ΗΠΑ το 1977, αλλά όχι σε ολόκληρο το κόσμο! Η χρήση αυτής της ουσίας μπορεί να είναι επικίνδυνη για την υγεία του ανθρώπου.


Ασπαρτάμη (Ε951)
Η ασπαρτάμη έχει γλυκαντική δύναμη που είναι από 180 έως 200 φορές μεγαλύτερη από εκείνη της ζάχαρης.
Ανακαλύφθηκε το 1965 και χρησιμοποιείται ευρέως από το 1981 αφ΄ ότου δόθηκε η άδεια εμπορίας της. Έχει ελεγχθεί ευρέως και περισσότερες από 100 εργασίες έδειξαν ότι πρόκειται για ένα πρόσθετο τροφίμων που είναι ασφαλές για το γενικό πληθυσμό.
Σε ασθενείς που πάσχουν από φαινυλκετονουρία που είναι μια σπάνια κληρονομική νόσος, η ασπαρτάμη δεν επιτρέπεται. Για το λόγο αυτό τα προϊόντα που περιέχουν ασπαρτάμη, πρέπει να φέρουν ευδιάκριτη επισήμανση για τους ασθενείς αυτούς.
Χρησιμοποιείται σε ποτά, αναψυκτικά, δημητριακά προγεύματος, επιδόρπια, γλυκά, τσίχλες και για τον καφέ, το τσάι και άλλα ροφήματα.
Ε951 (ασπαρτάμη) Εχει συσχετισθεί με καρκινογένεση σε ανθρώπους και πειραματόζωα και με βλάβες του νευρικού συστήματος. Επίσης άτομα αλλεργικά σε αυτήν εμφανίζουν πονοκέφαλο και βλάβες στον εγκέφαλο. Απαγορεύεται η χρήση του στις ΗΠΑ και στη Βρετανία.

Ακεσουλφάμη Κ (Ε950)
Εγκρίθηκε για χρήση στον άνθρωπο από το 1988. Περισσότερες από 90 μελέτες έδειξαν ότι η χρήση της είναι ασφαλής.
Η γλυκαντική της δύναμη είναι 200 φορές μεγαλύτερη από εκείνη της ζάχαρης. Συχνά χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με την ασπαρτάμη. Με τον τρόπο αυτό η γεύση μοιάζει πολύ με αυτήν της ζάχαρης.
Χρησιμοποιείται σε προμαγειρεμένα τρόφιμα, σε κατεψυγμένα επιδόρπια, σε γλυκά και σε ποτά.
Ε950 (ακετοσουλφαμικό κάλιο) Εχει συσχετισθεί με καρκινογένεση σε ανθρώπους και πειραματόζωα και με βλάβες του νευρικού συστήματος. Απαγορεύεται η χρήση του στις ΗΠΑ και στη Βρετανία.

Σουκραλόζη
Κατασκευάζεται από τη ζάχαρη. Έχει 600 φορές μεγαλύτερη γλυκαντική δύναμη από τη ζάχαρη. Για 20 χρόνια έχουν γίνει περισσότερες από 100 έρευνες για τη σουκραλόζη και δεν έδειξαν ότι προκαλεί οποιοδήποτε πρόβλημα υγείας.
Χρησιμοποιείται σε προμαγειρεμένα τρόφιμα, σε χυμούς φρούτων, αναψυκτικά, ζελατίνες, κατεψυγμένα επιδόρπια, τσίχλες και άλλα γλυκά.

Neotame
Πρόκειται για τη νεώτερη γλυκαντική ουσία που εγκρίθηκε για χρήση στον άνθρωπο το 2002. Έγιναν για αυτή περισσότερες από 110 έρευνες που δεν έδειξαν πρόβλημα για την ανθρώπινη υγεία.
Η γλυκαντική της δύναμη είναι από 7.000 έως 13.000 μεγαλύτερη από εκείνη της ζάχαρης.
Χρησιμοποιείται για προμαγειρεμένα φαγητά, αναψυκτικά, χυμούς φρούτων, επεξεργασμένα τρόφιμα, ζελατίνες, πουτίγκες, ζελέ, γλυκίσματα.
Συνοπτικά βλέπουμε ότι η χρήση των τεχνητών γλυκαντικών ουσιών είναι ασφαλής. Όμως η χρήση τους πρέπει να γίνεται με μέτρο.
Η κατανάλωση τροφίμων που περιέχουν γλυκαντικές ουσίες για υποκατάσταση της ζάχαρης, πρέπει να γίνεται με προσοχή και μέτρο διότι μπορεί να περιέχουν πολλές θερμίδες λόγω άλλων συστατικών τους όπως λιπαρές ουσίες ή υδατάνθρακες.

Επικίνδυνη η ασπαρτάμη;

Νέα ερωτηματικά για την ασφάλεια της ασπαρτάμης, του γνωστού γλυκαντικού που χρησιμοποιείται σε χιλιάδες προϊόντα διαίτης, εγείρει έρευνα Ιταλών επιστημόνων σε ποντίκια. Σύμφωνα με την μελέτη του Μοράντο Σοφρίτι από το Κέντρο Έρευνας Καρκίνου Cesare Maltoni της Μπολόνια, οι αρουραίοι που κατανάλωναν ασπαρτάμη, ακόμα και σε μικρότερη από την συνιστώμενη δόση, διέτρεχαν μεγαλύτερο κίνδυνο εκδήλωσης καρκίνου. Οι επιστήμονες τάισαν με ασπαρτάμη 1.800 τρωκτικά από την ηλικία των οκτώ εβδομάδων και, αφού τα άφησαν να γεράσουν τρία χρόνια και να πεθάνουν από φυσιολογικά αίτια, τα υπέβαλαν σε εξετάσεις. Αν και η μεθοδολογία του πειράματος χαρακτηρίσθηκε ανορθόδοξη, η Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ (FDA) και η Ευρωπαϊκή Αρχή Ασφάλειας Τροφίμων (EFSA) ανακοίνωσαν ότι θα εξετάσουν τα νέα δεδομένα. Από την πλευρά τους, οι εταιρείες που παράγουν τη γλυκαντική ουσία υποστηρίζουν πως η επί 20 χρόνια χρήση της από εκατοντάδες εκατομμύρια καταναλωτές δεν έδωσε την παραμικρή ένδειξη ότι μπορεί να προκαλέσει καρκίνο στους ανθρώπους. Πικρή… γλύκα Όπως κατέδειξε το ιταλικό πείραμα, που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση Environmental Health Perspectives, τα θηλυκά πειραματόζωα παρουσίασαν ορισμένες μορφές καρκίνου με υψηλή συχνότητα. Συγκεκριμένα, το 20% των θηλυκών εμφάνισε λέμφωμα ή λευχαιμία, συγκριτικά με το 9% στην ομάδα ελέγχου, ενώ τα αρσενικά παρουσίασαν αυτές τις μορφές καρκίνου μόνο σε υψηλότερες δόσεις του γλυκαντικού. Επίσης, στα θηλυκά πειραματόζωα, η συχνότητα καρκίνου αυξήθηκε με δόσεις ασπαρτάμης από 20 έως 500 milligram ανά κιλό σωματικού βάρους την ημέρα. Η εν λόγω μελέτη βασίστηκε σε ένα ανορθόδοξο πειραματικό πρωτόκολλο, καθώς σε τέτοιου είδους έρευνες τα πειραματόζωα θανατώνονται στην ηλικία των δύο ετών, ώστε να διευκολύνεται η στατιστική ανάλυση. Από την άλλη, όμως, αποκαλύπτει περιστατικά καρκίνου σε προχωρημένη ηλικία. Ακόμα και αν τα αποτελέσματα επιβεβαιωθούν, οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν πώς η ασπαρτάμη θα μπορούσε να προκαλέσει καρκίνο. Άλλωστε, το γλυκαντικό διασπάται σε συστατικά που υπάρχουν φυσικά στις τροφές. Μια εξήγηση είναι ότι ο καρκινογόνος παράγοντας είναι η μεθανόλη, προϊόν της διάσπασης της ασπαρτάμης. Η ασπαρτάμη εγκρίθηκε από την FDΑ το 1981, έπειτα από τη διενέργεια αρκετών μελετών που εξέτασαν τον κίνδυνο καρκίνου. Η EFSA επανεξέτασε την ουσία το 2002, χωρίς να αλλάξει τα αποτελέσματα παλαιότερων εκτιμήσεων, που έδειξαν ότι είναι ασφαλής. Να σημειωθεί πως το ανώτερο όριο ασφάλειας για τον άνθρωπο είναι 40 milligram ανά κιλό σωματικού βάρους την ημέρα. Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι για να ξεπεράσει κανείς το όριο πρέπει να πιει, την ίδια ημέρα, περισσότερα από 28 κουτάκια αναψυκτικού διαίτης. Σημαντικό είναι να ξέρουμε ότι η ασπαρτάμη διαφορετικά γράφεται στα προϊόντα και ως Ε-951#. ert.gr Συντάκτης: Βαγγέλης Θεοδώρου

Κίνδυνος θανάτου από το άλας!

Μια πολύ αξιόλογη μελέτη που βασίζεται σε έρευνα και παρακολούθηση ασθενών για 25 χρόνια δείχνει ότι τα άτομα που έχουν ευαισθησία στο άλας έχουν τον ίδιο κίνδυνο θανάτου και άλλων επιπλοκών όπως τα άτομα εκείνα που πάσχουν από υπέρταση.

Οι ερευνητές από την ιατρική σχολή του πανεπιστήμιου της Ινδιανάπολης στις ΗΠΑ, άρχισαν πριν 25 χρόνια μια μελέτη για την υπέρταση σε 708 ασθενείς. Από αυτούς 44% ήταν γυναίκες, 40% είχαν αυξημένη αρτηριακή πίεση και 25% ήταν Αφρικανοαμερικανοί. Περίπου 26% του συνόλου είχαν φυσιολογική πίεση αλλά ήσαν ευαίσθητοι στο άλας.

Τα άτομα τα οποία χαρακτηρίσθηκαν ότι ήταν ευαίσθητα στο άλας ήταν αυτά τα οποία όταν τους χορηγήθηκε να πιουν ένα διάλυμα πλούσιο σε άλας και ακολούθως τούς δόθηκε διουρητικό για να αποβάλουν το περιττό άλας, δεν το κατάφεραν.

Βασικά μετρήθηκε η πίεση μετά από την χορήγηση ψηλών ποσοτήτων άλατος. Ακολούθως και μετά την χορήγηση διουρητικών τα άτομα εξετάστηκαν για περίοδο 2 ημερών για να φανεί εάν η πίεση μειωνόταν όπως κανονικά θα αναμενόταν ή εάν τα άτομα ήσαν ευαίσθητα στο άλας και η πίεση τους παρέμενε ψηλή.

Παρακολουθώντας τα άτομα αυτά για 25 χρόνια οι ερευνητές διαπίστωσαν τα εξής σημαντικά συμπεράσματα:

  • 123 άτομα από την αρχική ομάδα, περίπου το 21%, πέθαναν από καρδιαγγειακό πρόβλημα ή άλλη αιτία.
  • Άτομα τα οποία είχαν φυσιολογική πίεση αρχικά αλλά ήταν ευαίσθητα στο άλας είχαν τον ίδιο κίνδυνο θανάτου όπως αυτά που είχαν ψηλή πίεση από την αρχή
  • Τα άτομα τα οποία είχαν φυσιολογική πίεση αρχικά αλλά δεν ήσαν ευαίσθητα στο άλας όπως προσδιορίσθηκε πιο πάνω είχαν σημαντικά λιγότερο κίνδυνο θανάτου
  • Επιπλέον διαπίστωσαν για μια ακόμη φορά όπως και άλλες μελέτες έχουν δείξει ότι παράγοντες κινδύνου όπως ο ψηλός δείκτης μάζας σώματος (που είναι ψηλός στους παχύσαρκους), οι ψηλές μετρήσεις πίεσης συστολικής, διαστολικής ή διαφορικής ( η τελευταία είναι το αποτέλεσμα της διαφοράς μεταξύ συστολικής και διαστολικής) συσχετίζονται και αυξάνουν σημαντικά τον κίνδυνο θανάτου

Στην ουσία η ευαισθησία στο άλας αυξάνει τον κίνδυνο θανάτου ενός ατόμου είτε έχει είτε δεν έχει ψηλή πίεση. Ακόμα η ευαισθησία αυτή αυξάνει το κίνδυνο δημιουργίας παθολογικής υπερτροφίας της αριστερής κοιλίας της καρδίας με επακόλουθο την καρδιακή ανεπάρκεια.

Δυστυχώς το πρόβλημα που υπάρχει εδώ είναι ότι ο δείκτης αυτός, δηλαδή η μέτρηση της ευαισθησίας στο άλας δεν είναι κάτι το οποίο μπορεί να μετρηθεί εύκολα.

Για τους λόγους αυτούς τα άτομα τα οποία έχουν φυσιολογική πίεση πρέπει να ακολουθούν τις οδηγίες για την ημερήσια κατανάλωση άλατος που δεν πρέπει να ξεπερνά τα 2400 χιλιοστόγραμμα νατρίου ημερησίως.

Το πρόβλημα με το σύγχρονο τρόπο ζωής έγκειται στο ότι είναι αρκετά δύσκολο να αποφεύγει κάποιος το άλας. Το άλας το οποίο εμείς προσθέτουμε στο φαγητό αποτελεί λιγότερο από το 10%. Πολλά από τα τρόφιμα που καταναλώνουμε περιέχουν πολύ άλας, τα φαγητά που μαγειρεύονται ή που τρωμε στα εστιατόρια έχουν επίσης ψηλές ποσότητες άλατος.

Σύμφωνα με αποτελέσματα άλλων ερευνών 58% των ατόμων με ψηλή πίεση είναι ευαίσθητα στο άλας. Επίσης από τα άτομα που έχουν κανονική πίεση 26% είναι και αυτά ευαίσθητα στο άλας διατρέχοντας έτσι αυξημένο κίνδυνο θανάτου από καρδειοαγγειακά επεισόδια εάν έχουν ψηλή κατανάλωση άλατος.

Η μελέτη αυτή δημοσιεύεται στο ιατρικό περιοδικό " Hypertension: Journal of the American Heart Association" στις 16 Φεβρουαρίου 2001.

Το δίδαγμα που προκύπτει από την αξιόλογη αυτή μελέτη είναι ότι χρειάζεται μεγάλη προσοχή στην κατανάλωση άλατος είτε κάποιος έχει είτε δεν έχει ψηλή πίεση. Με αυτό τον τρόπο αποφεύγονται θάνατοι οι οποίοι συμβαίνουν μακροχρόνια σε άτομα που είναι ευαίσθητα στο άλας και η αποφυγή του άλατος είναι μια βασική αρχή της καταπολέμησης της ψηλής πίεσης.

Πηγή: American Heart Association

Πόσο επικίνδυνο είναι το άλας στη διατροφή;

Υπάρχει μια σημαντική σχέση μεταξύ του άλατος που περιέχει η διατροφή μας και της ψηλής αρτηριακής πίεσης.

Τα άτομα τα οποία λαμβάνουν μια διατροφή πλούσια σε άλας έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να προσβληθούν και να πάσχουν από ψηλή αρτηριακή υπέρταση.

Οι λόγοι για τους οποίους το αλάτι (χλωριούχο νάτριο) αυξάνει την αρτηριακή πίεση δεν είναι ακόμη πλήρως κατανοητοί. Βασικά είναι το νάτριο που περιέχεται μέσα στο άλας που είναι υπεύθυνο για την υπέρταση που προκαλεί.

Δυστυχώς οι περισσότεροι άνθρωποι καταναλώνουν πολύ περισσότερο άλας από αυτό που πραγματικά χρειάζεται ο οργανισμός τους.

Οι πραγματικές ημερήσιες ανάγκες του οργανισμού μας σε άλας είναι μόνο 1 γραμμάριο. Αυτό αντιστοιχεί με το ένα πέμπτο του κουταλιού του τσαγιού.

Συστήνεται να μην καταναλώνουμε περισσότερο από 6 γραμμάρια την ημέρα αλλά αναπόφευκτα πολλοί από εμάς και ιδιαίτερα με το σύγχρονο τρόπο ζωής, τρώμε πολύ περισσότερο.

Τα περισσότερα τρόφιμα ή φαγητά που αγοράζουμε και παίρνουμε σήμερα είναι επεξεργασμένα. Περιέχουν πολλά σκευάσματα που χρησιμοποιούνται κατά την προετοιμασία τους. Το άλας χρησιμοποιείται σε άφθονες ποσότητες και πολύ συχνά δεν γνωρίζουμε την περιεκτικότητα σε άλας των τροφίμων που καταναλώνουμε.

Έχει υπολογιστεί ότι τα τρία τέταρτα του άλατος που τρώμε προέρχεται από επεξεργασμένα ή έτοιμα φαγητά και άλλα τρόφιμα τα οποία επίσης είναι πολύ πλούσια σε λιπαρές νοσηρές ουσίες.

Είναι σημαντικό να κάνουμε προσπάθειες να μειώσουμε την ποσότητα άλατος που απορροφούμε καθημερινά. Πρέπει να αρχίσουμε προσπαθώντας να μη προσθέτουμε άλας στο φαγητό όταν είμαστε στο τραπέζι.

Στη συνέχεια και αφού αρχίσουμε να συνηθίζουμε τη νέα κατάσταση είναι καλό να μειώνουμε το αλάτι που προστίθεται στο φαγητό κατά το μαγείρεμα. Υπάρχουν άλλα καρυκεύματα, μπαχαρικά και αρωματικά που μπορούν να χρησιμοποιηθούν και να δώσουν μια πολύ ευχάριστη γεύση στο φαγητό.

Επίσης είναι πολύ σημαντικό να ελέγχουμε την περιεκτικότητα σε άλας των τροφίμων και έτοιμων φαγητών που αγοράζουμε (sodium, sodium chloride, salt και ότι περιέχει αυτές της λέξεις). Διαβάζοντας τις ετικέτες που πρέπει να έχουν τα τρόφιμα που αγοράζουμε, μπορούμε να γνωρίζουμε την περιεκτικότητα τους σε άλας. Σίγουρα πρέπει να προτιμούμε να αγοράζουμε τα προϊόντα εκείνα που είναι φτωχά σε άλας.

Με τις προσπάθειες που θα κάνουμε για να αποφεύγουμε το άλας, θα αντιληφθούμε γρήγορα, σε ένα μήνα περίπου σύμφωνα με τους ειδικούς ότι έχουμε συνηθίσει και μάλιστα είναι πολύ πιθανό ότι δεν θα μας αρέσουν τα αλατισμένα φαγητά.

Δεν πρέπει να ανησυχούμε ότι πιθανόν να προκύψει σε μας έλλειψη του αναγκαίου άλατος που χρειάζεται ο οργανισμός μας διότι θα παίρνουμε το άλας αυτό από διάφορες πηγές όπως το ψωμί και τα διάφορα άλλα έτοιμα φαγητά και συσκευασμένα τρόφιμα που περιέχουν άλας, τέλος, καλύτερα είναι να προτιμούμε όσο πιο φρέσκα και απλά τρόφιμα γίνεται και αν είναι αναγκαία η προσθήκη τύπου άλατος αυτό θα πρέπει να είναι από μπαχαρικά σαν υποκατάστατο του άλατος.

Πηγή: National Heart, Lung, and Blood Institute

Unique Visitor Counter