MY ASPARTAME EXPERIMENT

Όλοι μας πρέπει να ξέρουμε ότι οι βιολόγοι επιστήμονες και αυτοί που δουλεύουν σε εργαστήρια για να δημιουργήσουν νέα φάρμακα για τους ανθρώπους, πρώτα τα χρησιμοποιούν στα ποντίκια, σίγουρα οι δόσεις που τους δίνουν είναι μικρότερες σε αναλογία αναλόγως της μάζας του σώματος, όπως συμβαίνει με τους ανθρώπους, στα μωρά κάτω των 12, εφήβους και ενήλικες, ειναι τρεις διαφορετικές δόσεις.

Μια Αμερικανίδα γυναίκα επειδή δεν πίστευε στα αφτιά της με το τι πραγματικά γίνεται με την ουσία ασπαρτάμη ή διαφορετικά Ε951# (όπου # μπορεί να βάλουν κάποιο γραμμα ή αριθμός στην θέση του) διότι άλλοι υποστήριζαν ότι δεν βλάπτει λόγω συμφερόντων και άλλοι ήταν εναντίον της ξέροντας της βλαβερές παρενέργειες που μπορεί να προκαλέσει στον άνθρωπο όταν χρησιμοποιείτε σε καθημερινή βάση (μια φορά τον μήνα δεν πειράζει εφόσον δεν είμαστε αλλεργικοί ή ευαίσθητοι σε αυτήν την ουσία αλλά καλύτερα να την αποφεύγουμε), έτσι και μια συνετή αμερικανίδα ξέροντας ότι είναι κάτι που μπορούσε να ελέγχει έκανε τα εξής πειράματα σε ποντίκια.

Παρακάτω βλέπουμε φωτογραφίες για το τι προκάλεσαν στα ποντίκια η ασπαρτάμη και τα διάφορα προϊόντα που την περιέχουν, όγκους!!

A FEMALE RAT DEVELOPED A MAMMARY TUMOR SO LARGE SHE OFTEN USED IT AS A PILLOW

BY
VICTORIA INNESS-BROWN, M.A.

Introduction by author Carol Guilford

“In any such study of even a few hundred test animals, it takes no more than a dozen or so of them to exhibit a particular lesion… to associate with the test agent, i.e., aspartame or its related chemicals.”

Dr. Adrian Gross, FDA toxicologist in a letter to Senator Howard Metzenbaum, Oct. 30, 1986.

When Victoria Inness-Brown contacted me about “explosive information” concerning aspartame (Equal,NutraSweet) the controversial, artificial, chemical sweetener, I didn’t know what to expect. Despite overwhelming scientific evidence of aspartame’s danger to human health (tires have been recalled for less) it remains in 6,000 food, drink and medicinal products.

Who could imagine a private citizen would do an aspartame experiment with 108 rats for 2 years and 8 months?

The late Dr. Adrian Gross explained that rodent experiments are the means to find out what a particular substance will do to human beings.

Look at Victoria’s pictures of her animals that ingested the equivalent amount of aspartame (in human terms) of less than one diet coke a day, until their spontaneous death. Importantly, the control groups, those fed no aspartame were free from visible effects. (1)

The artificial sweetener, Aspartame, was approved by the FDA, in 1981. By the 1990’s, the FDA had a list of 92 symptoms reported to them by 10,000 consumers, a list revealed to the public under the Freedom of Information Act. (2)

Personally, I have read thousands of cases from aspartame victims, many who post on Yahoo’s Aspartame Victim Support Group list, but Victoria’s photographs, the first ever to be released from any study, give meaning to the hypothesis, “A picture is worth a thousand words.”

Following is Victoria’s gutsy account of why she did her experiment, the protocol she used to conduct it and the remarkable pictures of the rats. Victoria says--

I WANTED VISUAL PROOF

I did my aspartame experiment because my family was addicted to diet soda. After researching the effects of aspartame, I strongly believed the artificial sweetener might one day lead to their illness and even early death.

Most influential in my research on the aspartame molecule was The Bressler Report. (3) Dr. Jerome Bressler, M.D., led an FDA task force to attempt to validate the authenticity of a study done by G.D. Searle, the pharmaceutical company that held the patent to the “sweetener.”

Dr. Bressler’s team did the Searle audit between April 25, 1977 and August 4, 1977 of study PT #988S73, a 115 Week Oral Tumorigenicity Study in the Rat. The rat study was supposedly done by Searle to examine the adverse effects of the crystalline form of aspartame’s breakdown from phenylalanine, 50% of the chemical’s composition to SC-19192, diketopiperazine (DKP).

Bressler’s force found irregularities in Searle’s experiment-- missing raw data, errors and discrepancies in available data, exclusions of animals, and animals that had masses removed and were then returned to the study.

It is clear Searle misrepresented the carcinogenicity of DKP and hid incriminating data from the FDA.

One unreported tissue mass in Searle’s study measured 5.0 X 4.5 X 2.5 cm. Equivalent to 2 in. X 1.75 in. X 1.0 in. —a significant sized tumor that should be visible to the naked eye, hard to miss.

I was convinced I would see tumors and possibly other harmful effects to convince my family and friends to avoid aspartame.

DIET PEPSI, ASPARTAME OR NUTRASWEET?

Because my family members were addicted to diet soda, at first I wanted to put Diet Pepsi in my rat’s water bottles. That idea was short lived. After turning a filled bottle upside down and attaching it to a cage, the liquid immediately started flowing out—carbonation pressurizes the bottle—so diet Pepsi wouldn’t work. It was just as well, because the cost of the soda would have been prohibitive over the course of the experiment.

I did not want to mix dry NutraSweet with rat food for several reasons. First, I wanted to simulate the effects of diet soda—a liquid. Next, NutraSweet is sold as powdered crystals that are tiny compared to the grains and alfalfa pellets comprising the food I fed my rats. I knew the powder would fall to the bottom of the food bowls, allowing the rats to avoid it.

I also knew from personal experience it would be hard to calculate the dosage, because so much food ends up in the trays under their cages. Finally, aspartame crystals may clump, allowing rats to avoid them. In The Bressler Report, the FDA task force reported the rats learned to eat around the DKP crystals.

I decided to mix pure aspartame in their water. In an Internet search for an aspartame supplier, I found only food and beverage manufacturers are permitted to purchase aspartame. Dr. Ralph Walton, a respected researcher, in the mid-90’s, experienced the same problem. No aspartame for sale for his study. (4)

The National Institute of Health evaluates a packet of aspartame-based sweetener such as NutraSweet contains 40 mg of aspartame.

I decided on putting the NutraSweet in their drinking water, at the rate of two packets—a total of 80 mg of aspartame–per each 8 oz of water.

A 12-oz diet soda has about 180 mg of aspartame, 15 mg of aspartame per oz., the amount in approximately 4.5 packets of NutraSweet.

According to the industry-run Aspartame Information Center website, a conservative estimate of the maximum dose of aspartame for humans per day, the Acceptable Daily Intake (ADI), as set by the FDA, is 50 mg/kg, approximately twenty cans of 12-ounce diet soda for a 150 lb. adult and six 12-ounce cans for a 50-pound child. Tabletop sweetener ADI is 97 packets for an adult and 32 packets for a child.

The animals in my study weighed on the average of 1 pound for males and 0.66 pounds for females. The ADI for the males was 16.9 mg and for the females 13.5 mg

To put these numbers into perspective, the aspartame received by my rats daily, was equivalent to two-thirds the aspartame contained in 8-oz of diet soda.

My masters degree is in mathematics.

RAT STRAIN

Most studies are done on rats that are genetically identical. According to a friend who runs a rabbit and mouse lab for a local bio-tech company, “Some vendors sell strains of rats that have gone through 30 generations of brother and sister in-bred mating.”

This concept seemed counter-intuitive to me. How do these strains of rats represent the general population? In “Mean Genes”, Jay Phelan and Terry Burnhan write: “Almost all animals avoid mating with close relatives because it makes for bad babies. From mice to monkeys, animals are reluctant to have offspring with siblings.

I bought my rats at PetCo and bred them for my experiment. I purchased rats of different colors, to get a genetic verity. I also attempted to breed rats that were not brothers and sisters, to avoid in-breeding mutation.

I found most of the observable symptoms occurred during the last third of the rat’s life-span, illuminating the information that the adverse effects of aspartame are cumulative.

I chose to allow my rats to live out their natural lives. I honor them for their sacrifice and for showing the way for the rest of us.

I put NutraSweet in their water starting in March, 2002, and the last of them died in November 2004. The experiment lasted a total of two years, eight months.

Even though I had read the Bressler Report, I was struck by the number and size of the growths. Eleven females and one male developed tumors. That’s 37% of the females on aspartame.

During the audit of Searle’s DKP study, pathologist Dr. Charles H. Frith spent three days with the FDA task force to review 145 animals. Sufficient slides substantiated 73 female animals with grossly observed masses.

THREE ASPARTAME FEMALES WITH TUMORS

για περισσότερες πληροφορίες και φωτογραφίες στο: http://myaspartameexperiment.com

Βότανα και Βιταµίνες ΠΡΟΣΟΧΗ με ΜΕΤΡΟ

Δια µέσου των αιώνων τα συµπληρώµατα βοτάνων και βιταµινών έχουν αποτρέψει, βελτιώσει και θεραπεύσει διάφορα προβλήµατα υγείας και ασθένειες. Αλλά η ανάµειξη, ο συνδυασµός και η υπερδοσολογία των φυσικών φαρµάκων µπορούν να βλάψουν την υγεία των οφθαλµών. Μελέτες έχουν δείξει ότι ένας αριθµός φυσικών συµπληρωµάτων µπορούν να προκαλέσουν σοβαρές και µερικές φορές µη αναστρέψιµές οφθαλµολογικές επιπλοκές σε ασθενείς που κάνουν κατάχρηση.  
Παραδείγματα αυτών των βοτάνων:
Η γλυκόριζα, για περισσότερα από 4.900 χρόνια, χρησιµοποιείται συχνότατα στα κινέζικα φάρµακα ως αντιφλεγµονώδες για πονόλαιµο, αποστήµατα και δερµατίτιδες. Επίσης, χρησιµοποιείται στην Ευρώπη για το συνάχι από λοιµώξεις του άνω αναπνευστικού και γαστρίτιδες. Αλλά εάν πάρει κανείς πάνω από 50 γραµµάρια ηµερησίως, η γλυκόριζα γίνεται τοξική.

Το αφρικανικό βότανο yohimbe είναι ένα επιλεκτικός ανταγωνιστής alpha-2 που φαίνεται να πολεµά την ανδρική ανικανότητα. Αυξάνει την ροή του αίµατος και την διέγερση του νεύρου. Δυστυχώς η υπερδοσολογία αυτού του βοτάνου µπορεί να προκαλέσει σοβαρές οφθαλµολογικές επιπλοκές και άλλα σοβαρά προβλήµατα υγείας.

Το απόσταγµα του ginkgo είναι ένα πολύ ισχυρό αντιοξυδωτικό για τον αµφιβληστροειδή και τον εγκέφαλο. Μελέτες αναφέρουν ότι αυξάνει την κυκλοφορία στοναµφιβληστροειδή και στον εγκέφαλο κατά 30%. Αλλά όταν συνδυάζεται µε ασπιρίνη σε ορισµένες περιπτώσεις µπορεί να αυξηθούν οι οφθαλµολογικές επιπλοκές.

Το χαµοµήλι µε τις χαλαρωτικές ιδιότητές του χρησιµοποιείται εδώ και 2.000 χρόνια για να ανακουφίζει προβλήµατα του στοµάχου, για προστασία ενάντια στο έλκος, ενάντια της γρίππης και για ήπιους µυικούς σπασµούς. Άτοµα αλλεργικά στην αµβροσία, την µαργαρίτα και τα χρυσάνθεµα µπορεί να εκδηλώσουν αλλεργική αντίδραση στο χαµοµήλι.

Το καγιέν έχει αντιοξειδωτικές βιταµίνες Α και C µαζί µε αλκαλοειδή καψικίνη. Είναι ευρέως γνωστό ως διεγερτικό και ερεθιστικό που όταν τρίβεται πάνω στο δέρµα, αυξάνει την κυκλοφορία του αίµατος και δηµιουργεί µια αίσθηση ζέστης ή καψίµατος. Χρησιµοποιείται σε διάφορα οφθαλµολογικά παρασκευάσµατα µε βότανα για βλεφαρίτιδα και επιπεφυκίτιδα. Ωστόσο, επειδή προκαλεί ερεθισµό, µπορεί να χειροτερέψει τα συµπτώµατα του ερεθισµού του επιπεφυκότα. Έχουν αναφερθεί αρκετές περιπτώσεις έλκους κερατοειδή όταν χρησιµοποιήθηκε σε µεγάλη ποσότητα. Το παρασκεύασµα του βοτάνου µπορεί κυριολεκτικά να δηµιουργήσει τρύπα στον κερατοειδή δηµιουργώντας έλκος.

 Η ευφορβία είναι ένα καθάρσιο που περιέχει καρκινογόνες ουσίες και ουσίες που προκαλούν ερεθισµό. Ένα πρόσφατο άρθρο αναφέρει ότι τυχαία ένας ασθενής έβαλε στο µάτι του, µετά από έγκαυµα, φύλλα ευφορβίας και ανέπτυξε σοβαρής µορφής κερατίτιδα που απαιτούσε λήψη στεροειδών σταγόνων για αρκετές εβδοµάδες για την εξάλειψη των συµπτωµάτων. Δεν υπάρχουν αναφορές για την σύνδεση κερατίτιδας-εσωτερικής εισαγωγής ευφορβίας, αλλά η εξωτερική χρήση δεν συνίσταται.

Η κιτράλη είναι το κύριο, ρευστό συστατικό του βοτάνου lemon balm και του may chang.Χρησιµοποιείται ευρεύως στα κινέζικα φάρµακα και αντενδεικνυται για ασθενείς µε γλαύκωµα. Μελέτες σε πιθήκους έχουν δείξει ότι παίρνοντας µικρές δόσεις των 2-5 mcg αυξάνει την ενδοφθάλµια πίεση. Δεν υπάρχει σχετική εµπειρία αν η κιτράλη έχει ή όχι επίπτωση στους ανθρώπους.  

Αρσενική φτέρη χρησιµοποιείται στην Ευρώπη για την θεραπεία του κειστοειδούς σκώληκα αλλά δεν υπάρχει έγκριση για την χρήση του στις ΗΠΑ. Είναι εξαιρετικά δηλητηριώδης όταν λαµβάνεται από το στόµα. Στην Ευρώπη έχουν αναφερθεί περιπτώσεις οπτικής νευρίτιδας και τύφλωσης από την χρήση αυτού του βοτάνου. Συχνές επιπτώσεις είναι : πονοκέφαλοι, τρέµουλο, ναυτία και τάση εµετού, σπασµοί, καρδιακή και αναπνευστική ανεπάρκεια και θάνατος. Δεν υπάρχουν µελέτες που προσδιορίζουν σύνδεση µεταξύ της υπερβολικής λήψης καρότου και καταρράκτη, αλλά είναι πιθανή η ανάπτυξή του αν καταναλωθεί σε µεγάλες ποσότητες.

Τα καρότα περιέχουν ουσίες που γίνονται τοξικοί παράγοντες όταν εκθέτονται στην υπεριώδη ακτινοβολία του ήλιου. Αφού οι ακτίνες UV προκαλούν καταρράκτη υπάρχει µια θεωρητική ανησυχία ότι αυτές οι ουσίες που θα δημιουργηθούν απο την έκθεση στον ήλιο ίσως αυξάνουν τον κίνδυνο για ανάπτυξη καταρράκτη. Σύµφωνα µε µια µελέτη ένας ασθενής µε καρκίνο του προστάτη ανέπτυξε έναν άτυπο φαιό (καφέ) καταρράκτη µετά από 3µηνη κατανάλωση ενός παρασκευάσµατος από οξυαγκαθιά, χρυσάνθεµο, γεντιανή, φλούδα σταφυλιού, σπόροσέλινου και πολλών άλλων βοτάνων.

Οι µεγάλες δόσεις καροτίνης Β µπορεί να προκαλέσουν υπερκαροτοαναιµία, µια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από περιφερειακό χρωµατισµό των δακτυλίων του κερατοειδή ή κιτρινο πορτοκαλί απόθεση περιφερειακά του κερατοειδή. Ουσιαστικά 10,000 IUs καροτίνης Β ηµερησίως είναι αρκετή ποσότητα που µπορεί να λάβει κάποιος. Σε καµµία περίπτωση η δόση δεν πρέπει να ξεπερνά τα 15,000 IUs.

 H canthaxanthine είναι συστατικό µαυρίσµατος. Μπορεί κάποιος να τη λάβει από το στόµα ή να την «απλώσει» στην επιδερµίδα. Υπερβολικές δόσεις µπορούν να προκαλέσουν αµφιβληστροειδοπάθεια, που χαρακτηρίζεται από κρυσταλλικά ιζήµατα στον αµφιβληστροειδή και απώλεια οπτικής οξύτητας. Βρίσκεται κυρίως στον σολωµό (το συστατικό που «κοκκινίζει» το κρέας του σολωµού) καθώς και σε άλλα ψάρια που ζούν σε παγωµένα νερά. Η υπερβολική κατανάλωση ψαριών ιχθυοτροφείου οδηγεί στην εµφάνιση τοξικότητας. Στα πτηνοτροφεία προσθέτουν canthaxanthine για να σκουρύνουν τον κρόκο του αυγού. Η συνιστώσα ηµερήσια δοσολογία είναι .003mg/Kg. Το σελήνιο είναι µέταλλο που έχει αντιοξυδωτικές ιδιότητες. Είναι ουσιαστικός παράγοντας για υπεροξειδάση, που είναι ένα από τα µεγαλύτερα συστήµατα ενζύµων που ευθύνονται για την αντιοξειδωση των τοξινών του περιβάλλοντος. Η συνιστώσα ποσότητα σεληνίου είναι 200-400mcg ηµερησίως. Μεγαλύτερη δόση είναι καταστροφική για τα µάτια. Πολλοί άνθρωποι κάνουν χρήση µεγάλων ποσοτήτων βοτάνων, βιταµινών και άλλων φυσικών συµπληρωµάτων χωρίς να συµβουλευτούν τους γιατρούς τους. Ο οφθαλµίατρος πρέπει να γνωρίζει λεπτοµερώς το ιστορικό των ασθενών του : τις βιταµίνες, βότανα και λοιπά φυσικά συµπληρώµατα και την δοσολογία. Αν υπάρχει υποψία για πιθανή οφθαλµολογική τοξικότητα πρέπει ο ασθενής να ενηµερωθεί, να αλλάξει δοσολογία ή να µην ξαναπάρει συµπληρώµατα. Ενηµερώστε λοιπόν τον γιατρό σας και τον οφθαλµίατρό σας για κάθε τέτοια χρήση. Ο οφθαλµίατρος χρειάζεται να επιµορφώνεται για την ασφάλεια των θεραπειών µε φυσικά συµπληρώµατα και τις επιπλοκές που µπορεί να δηµιουργηθούν, γιατί όλο και περισσότεροι ασθενείς τα χρησιµοποιούν.  

Στα επόµενα χρόνια θα υπάρξει αύξηση των κρουσµάτων τοξικότητας καθώς οι άνθρωποι συνεχίζουν να χρησιµοποιούν φυσικά και μη συµπληρώµατα με υπερβολικό τρόπο. Ενδεχοµένως νέα σύνδροµα µπορεί να αναπτυχθούν στα προσεχή χρόνια καθώς όλο και περισσότεροι χρησιµοποιούν αυτά τα προϊόντα με υπερβολή, δεν είναι βλαβερό το ότι παίρνουμε κάποια προσεγμένα βότανα αλλά αυτά τα βότανα να μην τα πέρνουμαι περισσότερο απο 1-2 μήνες συνεχόμενα και όχι περισσότερα απο 2-3 ποτήρια την μέρα, ο οργανισμός μας χρειάζεται και εναλλακτικά βότανα που αν τα παίρνουμε για λόγους διατήρησης της υγείας μας θα μας βοηθήσουν, χωρίς να μας βγάζουν άλλα προβλήματα υγείας, δεν πρέπει όμως να περιμένουμε απο κάποια βότανα να μας κάνουν εντελώς καλά αν και εμείς προσωπικά δεν κάνουμε προσπάθειες για καλυτέρευση της διατροφής μας και της υγιεινής καθαριότητας που πρέπει να διατηρείται γύρω από αυτήν.  


ΠΑΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ

 
για περισσότερα βλέπετε:
Μεσογειακή Διατροφή  
Το σπίτι μας και η υγιεινή 
Συμβουλές για να βελτιώσουμε τη διατροφή μας.

Δρ.Κανελλοπουλος Χειρουργος-Οφθαλµιατρος , Αναπληρωτής καθηγητής Μεταµοσχεύσεων κερατοειδούς και Διαθλαστικής χειρουργικής στο Παν/µιο της Νέας Υόρκης.
Διευκρινήσεις και διορθώσεις οι κατασκευαστές της ιστοσελίδας μας.

Δηλητηριάσεις και δηλητήρια

Μανιτάρια

Διακρίνονται τρεις κύριες μορφές δηλητηρίασης:

• Η μουσκαρινική, που οφείλεται στη μουσκαρίνη, η οποία περιέχεται στα μανιτάρια αμανίτης ο μυϊοκτόνος και αμανίτης ο πάνθηρ και εκδηλώνεται με υπνηλία, εφίδρωση, μύση, τρεις έως τέσσερις ώρες μετά την κατάποση. Τα μανιτάρια μπορεί να προκαλέσουν μυδρίαση, διέγερση και ιλίγγους που οφείλονται στην ατροπίνη των μυκήτων. Συνήθως δεν προκαλούν θάνατο.
• Η φαλλοειδική δηλητηρίαση που προκαλείται από τα μανιτάρια αμανίτης ο φαλλοειδής, αμανίτης ο εαρινός και αμανίτης ο κίτριος, και εκδηλώνεται με εμετό, κωλικούς, διάρροια, γενική κατάπτωση, ολιγουρία, πυρετό και κράμπες, 12 περίπου ώρες μετά τη βρώση. Έπειτα από δύο μέρες φαινομενικής βελτίωσης εκδηλώνεται ίκτερος, κυκλοφορικές διαταραχές, κατάρρευση και κώμα. Η δηλητηρίαση προκαλείται από την τοξίνη των αμανιτών και προκαλεί το θάνατο στο 50% των περιπτώσεων.
• Η εντολομική δηλητηρίαση που προκαλείται από τα μανιτάρια εντόλομα το μολυβδόχρωμο, βολέπος ο πελιδνός, αγαρικόν το δυσευτέρον κ.ά. Εκδηλώνεται με εμετό, πόνους στην κοιλιά και διάρροια, λίγες ώρες μετά τη βρώση. Τα συμπτώματα αυτά διαρκούν δύο μέρες, σπάνια χειροτερεύουν και μερικές φορές οδηγούν στο θάνατο.

Θεραπεία

Η θεραπεία των δηλητηριάσεων από μανιτάρια, εκτός από την πλύση στομάχου που γίνεται στις πρόσφατες δηλητηριάσεις, ποικίλλει ανάλογα με τα είδη των μανιταριών που τις προκάλεσαν, π.χ., ατροπίνη στη μουσκαρινική δηλητηρίαση. Γίνεται επίσης αποκατάσταση της απώλειας του νερού, των αλάτων και των λευκωμάτων και βασική υποστήριξη της αναπνοής και της κυκλοφορίας. Στη φαλλοειδική δηλητηρίαση γίνεται και οροθεραπεία με 120ml αντιφαλλοειδικού ορού του ινστιτούτου Pasteur (Παστέρ).

Δηλητηριώδεις ουσίες

Το δηλητήριο απομακρύνεται με άφθονο νερό, αφού αφαιρεθούν τα ρούχα. Αν το δηλητήριο είναι αέριο, σκόνη, καπνός, σταγονίδια (φωταέριο, υδρόθειο κ.ά.), απομακρύνεται το άτομο από το χώρο. Αν το δηλητήριο έχει ληφθεί από το στόμα, απομακρύνεται με εμετό ή πλύση στομάχου. Η πρόκληση εμετού ή η πλύση στομάχου είναι αποτελεσματική, όταν γίνεται μέσα σε τέσσερις ώρες από τη λήψη και ακόμη έπειτα από 8 έως 15 ώρες, όταν πρόκειται για μαζική λήψη ορισμένων ουσιών, όπως σαλικυκλικά (π.χ., ασπιρίνη), τρικυκλικά (π.χ., Valium), αντικαταθλιπτικά (π.χ., Minitran). Απαγορεύονται η πρόκληση εμετού και η πλύση στομάχου σε περίπτωση κώματος και σπασμών. Η επιτάχυνση της αποβολής του δηλητηρίου γίνεται με αυξημένη διούρηση και αιμοκάθαρση, ανάλογα με τη φύση του δηλητηρίου.

Αντίδοτα

Πρέπει να φροντίσουμε να δώσουμε το κατάλληλο αντίδοτο για το δηλητήριο που έχει επιδράσει στον οργανισμό του ασθενούς. Αν δεν έχουμε πληροφορίες γι' αυτό, καλό θα είναι να ελέγξουμε αν στον περιβάλλοντα χώρο του αρρώστου υπάρχουν δηλητήρια (χάπια). Διαφορετικά χρησιμοποιούμε γενικά αντίδοτα.

Γενικά αντίδοτα

Αν το δηλητήριο είναι αλκαλοειδές, χορηγείται τανίνη ή τσάι ή υπερμαγγανικό κάλιο. Αν το δηλητήριο είναι βαρύ μέταλλο, χορηγείται ασπράδι αβγών και γάλα ή ενεργοποιημένος ζωικός άνθρακας. Το μεικτό ή γενικό αντίδοτο αποτελείται από δύο μέρη ενεργοποιημένου ζωικού άνθρακα, ένα μέρος τανίνης και ένα μέρος διοξειδίου του μαγνησίου (τρεις κουταλιές της σούπας σε ένα ποτήρι νερό). Η δοσολογία αυτή μπορεί να επαναληφθεί, αρκεί να μην ξεπεράσει τη χωρητικότητα του στομάχου. Ως εναλλακτική λύση είναι τρία ποτήρια νερό με μια κουταλιά της σούπας αλεύρι ή πατατάλευρο στο καθένα. Αν το δηλητήριο είναι φαρμακευτική ουσία με κατασταλτική δράση, χρειάζεται διέγερση του νευρικού συστήματος με αντίστοιχα φάρμακα (καφεΐνη, επινεφριδίνη). Σε περίπτωση βλάβης του αναπνευστικού κέντρου, χορηγείται μείγμα οξυγόνου με 5% διοξείδιο του άνθρακα.

Επικίνδυνη η ασπαρτάμη;

Νέα ερωτηματικά για την ασφάλεια της ασπαρτάμης, του γνωστού γλυκαντικού που χρησιμοποιείται σε χιλιάδες προϊόντα διαίτης, εγείρει έρευνα Ιταλών επιστημόνων σε ποντίκια. Σύμφωνα με την μελέτη του Μοράντο Σοφρίτι από το Κέντρο Έρευνας Καρκίνου Cesare Maltoni της Μπολόνια, οι αρουραίοι που κατανάλωναν ασπαρτάμη, ακόμα και σε μικρότερη από την συνιστώμενη δόση, διέτρεχαν μεγαλύτερο κίνδυνο εκδήλωσης καρκίνου. Οι επιστήμονες τάισαν με ασπαρτάμη 1.800 τρωκτικά από την ηλικία των οκτώ εβδομάδων και, αφού τα άφησαν να γεράσουν τρία χρόνια και να πεθάνουν από φυσιολογικά αίτια, τα υπέβαλαν σε εξετάσεις. Αν και η μεθοδολογία του πειράματος χαρακτηρίσθηκε ανορθόδοξη, η Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ (FDA) και η Ευρωπαϊκή Αρχή Ασφάλειας Τροφίμων (EFSA) ανακοίνωσαν ότι θα εξετάσουν τα νέα δεδομένα. Από την πλευρά τους, οι εταιρείες που παράγουν τη γλυκαντική ουσία υποστηρίζουν πως η επί 20 χρόνια χρήση της από εκατοντάδες εκατομμύρια καταναλωτές δεν έδωσε την παραμικρή ένδειξη ότι μπορεί να προκαλέσει καρκίνο στους ανθρώπους. Πικρή… γλύκα Όπως κατέδειξε το ιταλικό πείραμα, που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση Environmental Health Perspectives, τα θηλυκά πειραματόζωα παρουσίασαν ορισμένες μορφές καρκίνου με υψηλή συχνότητα. Συγκεκριμένα, το 20% των θηλυκών εμφάνισε λέμφωμα ή λευχαιμία, συγκριτικά με το 9% στην ομάδα ελέγχου, ενώ τα αρσενικά παρουσίασαν αυτές τις μορφές καρκίνου μόνο σε υψηλότερες δόσεις του γλυκαντικού. Επίσης, στα θηλυκά πειραματόζωα, η συχνότητα καρκίνου αυξήθηκε με δόσεις ασπαρτάμης από 20 έως 500 milligram ανά κιλό σωματικού βάρους την ημέρα. Η εν λόγω μελέτη βασίστηκε σε ένα ανορθόδοξο πειραματικό πρωτόκολλο, καθώς σε τέτοιου είδους έρευνες τα πειραματόζωα θανατώνονται στην ηλικία των δύο ετών, ώστε να διευκολύνεται η στατιστική ανάλυση. Από την άλλη, όμως, αποκαλύπτει περιστατικά καρκίνου σε προχωρημένη ηλικία. Ακόμα και αν τα αποτελέσματα επιβεβαιωθούν, οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν πώς η ασπαρτάμη θα μπορούσε να προκαλέσει καρκίνο. Άλλωστε, το γλυκαντικό διασπάται σε συστατικά που υπάρχουν φυσικά στις τροφές. Μια εξήγηση είναι ότι ο καρκινογόνος παράγοντας είναι η μεθανόλη, προϊόν της διάσπασης της ασπαρτάμης. Η ασπαρτάμη εγκρίθηκε από την FDΑ το 1981, έπειτα από τη διενέργεια αρκετών μελετών που εξέτασαν τον κίνδυνο καρκίνου. Η EFSA επανεξέτασε την ουσία το 2002, χωρίς να αλλάξει τα αποτελέσματα παλαιότερων εκτιμήσεων, που έδειξαν ότι είναι ασφαλής. Να σημειωθεί πως το ανώτερο όριο ασφάλειας για τον άνθρωπο είναι 40 milligram ανά κιλό σωματικού βάρους την ημέρα. Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι για να ξεπεράσει κανείς το όριο πρέπει να πιει, την ίδια ημέρα, περισσότερα από 28 κουτάκια αναψυκτικού διαίτης. Σημαντικό είναι να ξέρουμε ότι η ασπαρτάμη διαφορετικά γράφεται στα προϊόντα και ως Ε-951#. ert.gr Συντάκτης: Βαγγέλης Θεοδώρου

Κίνδυνος θανάτου από το άλας!

Μια πολύ αξιόλογη μελέτη που βασίζεται σε έρευνα και παρακολούθηση ασθενών για 25 χρόνια δείχνει ότι τα άτομα που έχουν ευαισθησία στο άλας έχουν τον ίδιο κίνδυνο θανάτου και άλλων επιπλοκών όπως τα άτομα εκείνα που πάσχουν από υπέρταση.

Οι ερευνητές από την ιατρική σχολή του πανεπιστήμιου της Ινδιανάπολης στις ΗΠΑ, άρχισαν πριν 25 χρόνια μια μελέτη για την υπέρταση σε 708 ασθενείς. Από αυτούς 44% ήταν γυναίκες, 40% είχαν αυξημένη αρτηριακή πίεση και 25% ήταν Αφρικανοαμερικανοί. Περίπου 26% του συνόλου είχαν φυσιολογική πίεση αλλά ήσαν ευαίσθητοι στο άλας.

Τα άτομα τα οποία χαρακτηρίσθηκαν ότι ήταν ευαίσθητα στο άλας ήταν αυτά τα οποία όταν τους χορηγήθηκε να πιουν ένα διάλυμα πλούσιο σε άλας και ακολούθως τούς δόθηκε διουρητικό για να αποβάλουν το περιττό άλας, δεν το κατάφεραν.

Βασικά μετρήθηκε η πίεση μετά από την χορήγηση ψηλών ποσοτήτων άλατος. Ακολούθως και μετά την χορήγηση διουρητικών τα άτομα εξετάστηκαν για περίοδο 2 ημερών για να φανεί εάν η πίεση μειωνόταν όπως κανονικά θα αναμενόταν ή εάν τα άτομα ήσαν ευαίσθητα στο άλας και η πίεση τους παρέμενε ψηλή.

Παρακολουθώντας τα άτομα αυτά για 25 χρόνια οι ερευνητές διαπίστωσαν τα εξής σημαντικά συμπεράσματα:

• 123 άτομα από την αρχική ομάδα, περίπου το 21%, πέθαναν από καρδιαγγειακό πρόβλημα ή άλλη αιτία.
• Άτομα τα οποία είχαν φυσιολογική πίεση αρχικά αλλά ήταν ευαίσθητα στο άλας είχαν τον ίδιο κίνδυνο θανάτου όπως αυτά που είχαν ψηλή πίεση από την αρχή
• Τα άτομα τα οποία είχαν φυσιολογική πίεση αρχικά αλλά δεν ήσαν ευαίσθητα στο άλας όπως προσδιορίσθηκε πιο πάνω είχαν σημαντικά λιγότερο κίνδυνο θανάτου
• Επιπλέον διαπίστωσαν για μια ακόμη φορά όπως και άλλες μελέτες έχουν δείξει ότι παράγοντες κινδύνου όπως ο ψηλός δείκτης μάζας σώματος (που είναι ψηλός στους παχύσαρκους), οι ψηλές μετρήσεις πίεσης συστολικής, διαστολικής ή διαφορικής ( η τελευταία είναι το αποτέλεσμα της διαφοράς μεταξύ συστολικής και διαστολικής) συσχετίζονται και αυξάνουν σημαντικά τον κίνδυνο θανάτου

Στην ουσία η ευαισθησία στο άλας αυξάνει τον κίνδυνο θανάτου ενός ατόμου είτε έχει είτε δεν έχει ψηλή πίεση. Ακόμα η ευαισθησία αυτή αυξάνει το κίνδυνο δημιουργίας παθολογικής υπερτροφίας της αριστερής κοιλίας της καρδίας με επακόλουθο την καρδιακή ανεπάρκεια.

Δυστυχώς το πρόβλημα που υπάρχει εδώ είναι ότι ο δείκτης αυτός, δηλαδή η μέτρηση της ευαισθησίας στο άλας δεν είναι κάτι το οποίο μπορεί να μετρηθεί εύκολα.

Για τους λόγους αυτούς τα άτομα τα οποία έχουν φυσιολογική πίεση πρέπει να ακολουθούν τις οδηγίες για την ημερήσια κατανάλωση άλατος που δεν πρέπει να ξεπερνά τα 2400 χιλιοστόγραμμα νατρίου ημερησίως.

Το πρόβλημα με το σύγχρονο τρόπο ζωής έγκειται στο ότι είναι αρκετά δύσκολο να αποφεύγει κάποιος το άλας. Το άλας το οποίο εμείς προσθέτουμε στο φαγητό αποτελεί λιγότερο από το 10%. Πολλά από τα τρόφιμα που καταναλώνουμε περιέχουν πολύ άλας, τα φαγητά που μαγειρεύονται ή που τρωμε στα εστιατόρια έχουν επίσης ψηλές ποσότητες άλατος.

Σύμφωνα με αποτελέσματα άλλων ερευνών 58% των ατόμων με ψηλή πίεση είναι ευαίσθητα στο άλας. Επίσης από τα άτομα που έχουν κανονική πίεση 26% είναι και αυτά ευαίσθητα στο άλας διατρέχοντας έτσι αυξημένο κίνδυνο θανάτου από καρδειοαγγειακά επεισόδια εάν έχουν ψηλή κατανάλωση άλατος.

Η μελέτη αυτή δημοσιεύεται στο ιατρικό περιοδικό " Hypertension: Journal of the American Heart Association" στις 16 Φεβρουαρίου 2001.

Το δίδαγμα που προκύπτει από την αξιόλογη αυτή μελέτη είναι ότι χρειάζεται μεγάλη προσοχή στην κατανάλωση άλατος είτε κάποιος έχει είτε δεν έχει ψηλή πίεση. Με αυτό τον τρόπο αποφεύγονται θάνατοι οι οποίοι συμβαίνουν μακροχρόνια σε άτομα που είναι ευαίσθητα στο άλας και η αποφυγή του άλατος είναι μια βασική αρχή της καταπολέμησης της ψηλής πίεσης.

Πηγή: American Heart Association

Πόσο επικίνδυνο είναι το άλας στη διατροφή;

Υπάρχει μια σημαντική σχέση μεταξύ του άλατος που περιέχει η διατροφή μας και της ψηλής αρτηριακής πίεσης.

Τα άτομα τα οποία λαμβάνουν μια διατροφή πλούσια σε άλας έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να προσβληθούν και να πάσχουν από ψηλή αρτηριακή υπέρταση.

Οι λόγοι για τους οποίους το αλάτι (χλωριούχο νάτριο) αυξάνει την αρτηριακή πίεση δεν είναι ακόμη πλήρως κατανοητοί. Βασικά είναι το νάτριο που περιέχεται μέσα στο άλας που είναι υπεύθυνο για την υπέρταση που προκαλεί.

Δυστυχώς οι περισσότεροι άνθρωποι καταναλώνουν πολύ περισσότερο άλας από αυτό που πραγματικά χρειάζεται ο οργανισμός τους.

Οι πραγματικές ημερήσιες ανάγκες του οργανισμού μας σε άλας είναι μόνο 1 γραμμάριο. Αυτό αντιστοιχεί με το ένα πέμπτο του κουταλιού του τσαγιού.

Συστήνεται να μην καταναλώνουμε περισσότερο από 6 γραμμάρια την ημέρα αλλά αναπόφευκτα πολλοί από εμάς και ιδιαίτερα με το σύγχρονο τρόπο ζωής, τρώμε πολύ περισσότερο.

Τα περισσότερα τρόφιμα ή φαγητά που αγοράζουμε και παίρνουμε σήμερα είναι επεξεργασμένα. Περιέχουν πολλά σκευάσματα που χρησιμοποιούνται κατά την προετοιμασία τους. Το άλας χρησιμοποιείται σε άφθονες ποσότητες και πολύ συχνά δεν γνωρίζουμε την περιεκτικότητα σε άλας των τροφίμων που καταναλώνουμε.

Έχει υπολογιστεί ότι τα τρία τέταρτα του άλατος που τρώμε προέρχεται από επεξεργασμένα ή έτοιμα φαγητά και άλλα τρόφιμα τα οποία επίσης είναι πολύ πλούσια σε λιπαρές νοσηρές ουσίες.

Είναι σημαντικό να κάνουμε προσπάθειες να μειώσουμε την ποσότητα άλατος που απορροφούμε καθημερινά. Πρέπει να αρχίσουμε προσπαθώντας να μη προσθέτουμε άλας στο φαγητό όταν είμαστε στο τραπέζι.

Στη συνέχεια και αφού αρχίσουμε να συνηθίζουμε τη νέα κατάσταση είναι καλό να μειώνουμε το αλάτι που προστίθεται στο φαγητό κατά το μαγείρεμα. Υπάρχουν άλλα καρυκεύματα, μπαχαρικά και αρωματικά που μπορούν να χρησιμοποιηθούν και να δώσουν μια πολύ ευχάριστη γεύση στο φαγητό.

Επίσης είναι πολύ σημαντικό να ελέγχουμε την περιεκτικότητα σε άλας των τροφίμων και έτοιμων φαγητών που αγοράζουμε (sodium, sodium chloride, salt και ότι περιέχει αυτές της λέξεις). Διαβάζοντας τις ετικέτες που πρέπει να έχουν τα τρόφιμα που αγοράζουμε, μπορούμε να γνωρίζουμε την περιεκτικότητα τους σε άλας. Σίγουρα πρέπει να προτιμούμε να αγοράζουμε τα προϊόντα εκείνα που είναι φτωχά σε άλας.

Με τις προσπάθειες που θα κάνουμε για να αποφεύγουμε το άλας, θα αντιληφθούμε γρήγορα, σε ένα μήνα περίπου σύμφωνα με τους ειδικούς ότι έχουμε συνηθίσει και μάλιστα είναι πολύ πιθανό ότι δεν θα μας αρέσουν τα αλατισμένα φαγητά.

Δεν πρέπει να ανησυχούμε ότι πιθανόν να προκύψει σε μας έλλειψη του αναγκαίου άλατος που χρειάζεται ο οργανισμός μας διότι θα παίρνουμε το άλας αυτό από διάφορες πηγές όπως το ψωμί και τα διάφορα άλλα έτοιμα φαγητά και συσκευασμένα τρόφιμα που περιέχουν άλας, τέλος, καλύτερα είναι να προτιμούμε όσο πιο φρέσκα και απλά τρόφιμα γίνεται και αν είναι αναγκαία η προσθήκη τύπου άλατος αυτό θα πρέπει να είναι από μπαχαρικά σαν υποκατάστατο του άλατος.

Πηγή: National Heart, Lung, and Blood Institute